-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
سوال این است که بمباران تاسیسات هسته ایی ایران توسط اسرائیل چه زمانی اتفاق خواهد افتاد. آیا جنگ ایران و اسرائیل نزدیک خواهد بود؟ مسئولان اسرائیلی هرگز پنهان نکرده اند تا زمانی که از توانایی جمهوری اسلامی ایران در ساخت بمب هسته ایی اطمینان حاصل نکنند به ایران حمله نخواهند کرد. بدون شک می توان گفت تا زمانی که اسرائیل چراغِ سبزِ حامیِ نظامی اش، واشینگتن را دریافت نکند درگیر این جنگ نخواهد شد. براساس آخرین نظر سنجی ها ۶۱ درصد مردم اسرائیل مخالف این جنگ اند و ۵۶ درصد آن ها تردید دارند که نخست وزیرشان بنیامین نتانیاهو این ریسک را انجام دهد. اما همه چیز به سه بازیگر اصلی این تراژدی آینده یعنی ایران –اسرائیل- آمریکا بستگی دارد و آن ها می دانند که این جنگ حتمی و اجتناب ناپذیر است.
در ابتدا به ایران می پردازیم. مسئولان ایرانی به نظر می رسد قانع شده اند که علی رغم گفتگوهای در جریان با قدرت های بزرگ، اسرائیل مداخله اش را پایان دهد. ایرانی ها سایت های امنیتی و مخفی خودشان را –مانند سایت فوردو در نزدیکی های تهران- تجهیز و آماده و تقویت مضاعف می کنند. و از یک سال گذشته به این طرف، مانورهایِ نظامیِ زمینی و دریایی را برای ضد حمله و پاتک به حمله ها یا دخالت های نظامی اسرائیل تدارک می بینند.
ابتدای ژوییه نیز ایرانی ها موشک های شهاب سه با برد دو هزار کیلومتر را - که حتی می تواند دولت یهودی ها را نیز بزند - آزمایش کردند. از ۲۷ ژوییه آیت الله خامنه ای رهبرِ ایران، ارشدترین مقامات ارتشی ایران از جمله ارتش، سپاه انقلاب اسلامی، رئیس سپاه قدس و وزیرِ دفاع وقت را احضار کرده است و به آن ها «آخرین توصیه های جنگی» را متذکر شده است. او به مقامات مذکور گفته است که: «ما در هفته های آینده در جنگ وارد خواهیم شد» و از هر یک از آن ها خواسته تا گزارشی از سطح آمادگی واحدهای زیر دستشان در موقعیت ضروری را اعلام کنند.
جای شک نیست که واشینگتن نیز این بار در یک حمله نظامی دیگر درگیر می شود. لئون پانتا، رییس پنتاگون، و هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه برای تکرار این موضوع در اواخر ماه اوت به دیدار بنیامین نتانیاهو خواهند آمد. نخست وزیر اسرائیل و باراک اوباما راجع به این موضوع مذاکراتی کرده اند اما واشینگتن از این می ترسد که نتانیاهو به تنهایی در این کارزار وارد نشود و ایالات متحده را در برابر یک عمل انجام شده قرار دهد و آمریکایی ها را مجبور کند که جنگ را ادامه دهند.
و بعد از آن اسرائیل که با هشدار رسانه ای در دو هفته آخیر تردیدهای احتمالی برای یک حمله به ایران را زیاد کرده است. اسرائیل این حمله را از قبل اعلام نخواهد کرد اما اظهارات بنیامین نتانیاهو و ایهود باراک وزیر دفاع اسرائیل نشان می دهد که آن ها تصمیم شان را گرفته اند و اینک هدفشان آماده کردن مردم کشور برای این حمله احتمالی است. یک مقام ارشد اعلام کرده است که این جنگ می تواند سی روز طول بکشد و حدود سیصد کشته از خود بر جای خواهد گذاشت و ایهود باراک این رقم را تا پانصد کشته اعلام کرده است. این در حالی است که مردم اسرائیل پیامکی در تلفن های همراه خود دریافت کرده اند که برای یک ضد حمله نظامی علیه ایران آماده باشند. ماسک های گاز در بین مردم در حال توزیع است اما تخمین زده می شود که تا دسامبر آینده تنها ۵۸ درصد اسراییلی ها به این ماسک ها مجهز شده باشند. از همه مهمتر این که دولت یهود از سوی آمریکا حمایت می شود. در سال ۲۰۰۸ بود که آمریکا راداری قوی را در منطقه ی النقب* نصب کرد که در واقع این رادار هشدار دهنده ایی برای هر نوع حمله موشکی از طرف ایران محسوب می شود.
در نهایت هم به نقش ایالات متحده آمریکا می پردازیم. جای شک نیست که واشینگتن نیز این بار در یک حمله نظامی دیگر درگیر می شود. لئون پانتا، رییس پنتاگون، و هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه برای تکرار این موضوع در اواخر ماه اوت به دیدار بنیامین نتانیاهو خواهند آمد. نخست وزیر اسرائیل و باراک اوباما راجع به این موضوع مذاکراتی کرده اند اما واشینگتن از این می ترسد که نتانیاهو به تنهایی در این کارزار وارد نشود و ایالات متحده را در برابر یک عمل انجام شده قرار دهد و آمریکایی ها را مجبور کند که جنگ را ادامه دهند.
از طرف دیگر ایالات متحده، در حال تقویت قوای نظامی اش در خاورمیانه است. در اواخر ماه ژوییه آمریکایی ها از موشک ضد بونکر خود که می تواند هجده متر در بتن نفوذ کند پرده برداری کردند. آن ها همچنین در یک سایت محرمانه در کشور قطر نفوذ کرده اند و راداری مشابه با نمونه نصب شده در النقب را آن جا نصب کرده اند به علاوه این که نمونه دیگری در کشور ترکیه هم نصب کرده اند. شایان ذکر است که این رادارها توسط هواپیماهای رهگیری بارگیری شده ای در مرز قایق رانی آمریکایی ها در مدیترانه شرقی به هم ملحق می شوند.
تنها چیزی که می ماند این است که به این ضرب المثل فکر کنیم: آنکس که خواهان صلح است در تدارک جنگ است!!
* پا نوشت ها: منطقه ایی صحرایی به وسعت ۱۳ هزار کیلومتر مربع به شکل یک مثلث وارونه در جنوب اسرائیل. (مترجم)
افغانستان در دهۀ هشتاد ... بوسنی و کوزوو در دهۀ نود ... لیبی در سال ۲۰۱۱ ... سوریه در سال ۲۰۱۲ ... در بحران های نظامی در هر کدام از این کشورها ایالات متحدۀ آمریکا و القاعده (یا گروه های هم پیمان با القاعده) در یک طرف بوده اند.
این واقعیت دربارۀ «جنگ علیه تروریسمِ» ایالات متحدۀ آمریکا به ما چه می گوید؟
در هر مورد هدف آمریکا تغییر حکومت بود: سرنگونی کمونیست ها (یا «کمونیست ها»)، صربها، اسلوبودان میلوسویچ، معمر قذافی، بشار اسد ... همه ملحدان یا کافرانی که هیچکدامشان به امپراتوری باور نداشتند، همه آدم هایی ناراحت.
چرا ایالات متحده آمریکا به این میزان گسترده پول و خون علیه سازمان آزادیبخش فلسطین و عراق و لیبی و اکنون سوریه سرمایه گذاری کرده است، همگی آنها دولت های دین جدا خواه در خاورمیانه، اگر که آمریکا دشمن تروریسم اسلامی است؟
چرا نزدیک ترین متحدان عرب واشینگتن در خاورمیانه دولت های اسلامیِ عربستان سعودی و قطر و کویت و اردن و بحرین هستند؟ بحرین که یک پایگاه دریایی آمریکا را در خاک خود دارد، عربستان سعودی و قطر که از طریق آنها برای شورشیان سوریه اسلحه فرستاده می شود.
چرا همۀ این متحدان نزدیک در خاورمیانه حکومت های سلطنتی هستند، اگر که برای ایالات متحدۀ آمریکا دمکراسی اندک اهمیتی دارد؟
چرا، اگر تروریسم اسلامی دشمن است، ایالات متحدۀ آمریکا کوزوو را – ۹۰ درصد اسلام گرا و شاید شریرترین حکومت گانگستری در دنیا، در سال ۲۰۰۸ واداشت یکجانبه استقلال خود را از صربستان اعلام کند، استقلالی که آنقدر غیرمشروع و مصنوعی است که اکثریت کشورهای جهان این استقلال را هنوز به رسمیت نشناخته اند؟
چرا مقام های آمریکایی همواره دم از حقوق بشر می زنند اما به تمامی از شورشیان اسلام گرای لیبی پشنیبانی می کنند، بی توجه به این واقعیت که پزشکان بدون مرز کار خود را در زندان های شهر میسورات که به دست شورشیان اسلامی اداره می شوند متوقف کردند زیرا آنقدر شکنجه در آنجاها اوج گرفت که برخی از زندانی ها فقط برای مداوای پزشکی آورده می شدند تا آنها را برای بازجویی های بعدی آماده کنند؟
ایالات متحدۀ آمریکا - بعد از آنکه ارتش آزادیبخش کوزوو برای قاچاق زن و هروئین و اندام انسانی (!) شهرت یافته بود– چرا بر عضویت کوزوو در ناتو و اتحادیۀ اروپا پافشرد؟ (دقیقاٌ همان چیزی که اتحادیۀ اروپا به آن نیاز دارد: یک سبد اعانۀ اقتصادی دیگر.) از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ ارتش آزادیبخش کوزوو در فهرست وزارت خارجه به عنوان سازمانی تروریستی قرار داشت و در همانجا ماند تا ایالات متحدۀ آمریکا تصمیم گرفت از این سازمان یک متحد بسازد که در این میان پایگاه نظامی بزرگ آمریکا در کوزوو نقش کم اهمیتی ندارد، کمپ باند اشتل موقعیت مناسبی دارد، با توجه به خطوط انتقال نفت وگاز بین المللی که قرار است از خزر به اروپا برود. در نوامبر ۲۰۰۵ سفیر حقوق بشر شورای اروپا آلوارو گیل روبلس بعد از دیداری در کمپ باند اشتل اینجا را «نمونۀ کوچکی از گوانتانامو» توصیف کرد.
چرا، اگر دشمن تروریسم اسلامی است، ایالات متحدۀ آمریکا راه شورشیان لیبی را که اکون لیبیایی های دیگر ها را می کشند تا کشوری بنیادگرای اسلامی را جا بیندازند برای رسیدن به قدرت هموار کرد؟
چرا مقام های آمریکایی همواره دم از حقوق بشر می زنند اما به تمامی از شورشیان اسلام گرای لیبی پشنیبانی می کنند، بی توجه به این واقعیت که پزشکان بدون مرز کار خود را در زندان های شهر میسورات که به دست شورشیان اسلامی اداره می شوند متوقف کردند زیرا آنقدر شکنجه در آنجاها اوج گرفت که برخی از زندانی ها فقط برای مداوای پزشکی آورده می شدند تا آنها را برای بازجویی های بعدی آماده کنند؟
چرا ایالات متحدۀ آمریکا از تروریست های اسلامی در لیبی و سوریه حمایت می کنند که مسیحیان را تعقیب می کنند؟
و چرا، اگر دشمن تروریسم اسلامی است، سفیر ایالات متحدۀ آمریکا در سازمان ملل سوزان رایس – که هر روز به دولت سوریه بنابر دلایل اخلاقی حمله می کند – قتل مقام های بلندپایۀ سوری را در ۱۸ ژوئیه محکوم نکرد که به احتمال زیاد به دست اعضای القاعده انجام شد؟ آرتی، فرستندۀ تلویزیوی روسی، که در بخش هایی از ایالات متحدۀ آمریکا دیده می شود، متوجه سکوت خانم رایس در این مورد شد. کسی یک رسانۀ آمریکایی می شناسد که متوجۀ این موضوع شده باشد؟
بنابراین اگر شما می خواهید این چیز را که نامش سیاست خارجی آمریکاست متوجه شوید جنگ علیه تروریسم را فراموش کنید، یازده سپتامبر را فراموش کنید، دمکراسی را فراموش کنید، آزادی را فراموش کنید، حقوق بشر را فراموش کنید، دین را فراموش کنید، انسان ها را در لیبی و سوریه فراموش کنید ... قیمت را در نظر داشته باشید ... آنچه سلطۀ جهانی آمریکا را به پیش می برد. آنچه هم اکنون برایشان مناسب است.
عاملی اخلاقی وجود ندارد که در گوشه ای در دی ان آیِ سیاست خارجی آمریکا قرار داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر