-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
وقتی اسرائیل و ایران در این تابستان وارد مسیر رویارویی بر سر برنامۀ اتمی این کشور شدند ایرانی ها در عین حال با آمریکا و دیگر کشورهای مهم گفتگو کردند تا بدیل سیاسی برای جنگ بیابند. از آن زمان به بعد شایعه ها در مورد حملۀ نظامی اسرائیل فزونی می گیرد. اما گفتگوها به کجا کشید؟
گفتگوهای پنج به اضافۀ یک به دلیل ماه رمضان که برای مسلمانان مقدس است قطع شد اما قرار است به زودی از سرگرفته شود. در گفتگوهایم با کارشناسانی از ایران و آمریکا البته نتوانستم نشانۀ مشخصی مبنی بر پیشرفت بیابم که احتمالاٌ بتواند جلوی خطر جنگ را بگیرد، اگر چه چندین فکر به درد بخور رخ نموده اند.
راه سیاسی برای مسئولان آمریکایی تاکنون دلسرد کننده بوده است. اما این راه همچنان مهم می ماند زیرا گزینۀ نظامی پر از خطر است – به ویژه برای اسرائیل و هدف دراز مدتش مبنی بر جلوگیری از ایران در دستیابی به سلاح هسته ای. حملۀ نظامی اسرائیل ممکن است برنامۀ اتمی ایران را چند سالی به عقب بیندازد اما به احتمال ائتلاف بین المللی را علیه ایران نابود خواهد کرد و رونقی در کار روحانیون در ایران و در منطقه خواهد داد و به این ترتیب راه ایران را برای رسیدن به بمب آسان تر خواهد کرد. به علت این خطرهای احتمالی بسیاری از مسئولان سابق و فعلی دستگاه امنیتی اسرائیل مخالفند که نخست وزیر بنیامین ناتنیاهو حملۀ نظامی را در نظر آورد.
وضعیت گفتگوهای اتمی ازا ین قرار است: تا پایان اوت کاترین اشتون، مذاکره کنندۀ ارشد گروه پنج به اضافۀ یک (ایالات متحدۀ آمریکا و انگلیس و فرانسه و چین و روسیه و آلمان) احتمالاٌ با سعید جلیلی، نمایندۀ رهبری ایران، تلفنی دربارۀ گام های بعدی به تفاهم خواهد رسید. پنج به اضافۀ یک هنوز دربارۀ موضع خود در مذاکرات به تبادل نظر مشغولند. مشورت ها هفتۀ گذشته با سفر مذاکره کنندۀ آمریکا وندی شرمن به پکن و مسکو و لندن سرعت یافت.
وضعیت گفتگوهای اتمی ازا ین قرار است: تا پایان اوت کاترین اشتون، مذاکره کنندۀ ارشد گروه پنج به اضافۀ یک (ایالات متحدۀ آمریکا و انگلیس و فرانسه و چین و روسیه و آلمان) احتمالاٌ با سعید جلیلی، نمایندۀ رهبری ایران، تلفنی دربارۀ گام های بعدی به تفاهم خواهد رسید. پنج به اضافۀ یک هنوز دربارۀ موضع خود در مذاکرات به تبادل نظر مشغولند. مشورت ها هفتۀ گذشته با سفر مذاکره کنندۀ آمریکا وندی شرمن به پکن و مسکو و لندن سرعت یافت.
به گفتۀ یک مقام بلندپایۀ دولت آمریکا «همچنان بین پنج به اضافۀ یک و ایران شکافی ژرف» وجود دارد. ایرانی ها رسماٌ برای لغو تحریم ها پیشنهاد کرده اند غنی سازی بیست درصدی اورانیوم را متوقف کنند. این موضع برای ایالات متحدۀ آمریکا و دیگر طرف های گفتگو پذیرفته نیست. ایران غیر رسمی اشاره کرده آماده است موجودی اورانیوم بیست درصدی خود را به خارج بفرستد و در آینده غنی سازی را تا میزان پنج درصد محدود کند.
نکتۀ آخر من در اینجا بررسی این امکان است که گفتگوها در بن بست بمانند و اسرائیل احتمالاٌ تصمیم به حملۀ نظامی بگیرد: در غبار جنگ، به تماس های مطمئن در منطقۀ خلیج فارس و تلفن قرمز با حکومت ایران نیاز است. ایجاد امکان ارتباط بسیار ضروری است.
* از: دیوی ایگناتوس / در: وینر تسایتونگ
نویسنده سردبیر «هرالد تریبیون بین المللی» بود. وی در «واشنگتن پست» نیز ستون دارد.
خاورمیانه دردسری برای باراک اوباما است. رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا برای اولین بار دمشق را به دخالت نظامی تهدید کرد. اوباما از این می ترسد که حکومتِ بشار اسد از سلاح های شیمایی علیه معترضان استفاده کند. از سوی دیگر نیز، ایران می‌تواند در یک اقدام غیر منتظره به این جنبش دعوت بشود.
به جز خراب شدن اوضاعِ اقتصادی آمریکا، در نزدیکی شش نوامبر، تهدید دیگری که بر انتخابِ مجدد اوباما در کاخ سفید سایه افکنده، موضوع خاورمیانه است.
افزایش بحران ها در سوریه و ایران می تواند رئیس جمهور آمریکا را در موقعیتی دشوار قرار دهد. تا این جا اوباما فشارها را برای تاسیس و ایجاد منطقه‌ایی خارج از محدوده هوایی سوریه جهت تحویل سلاح به شورشیان سوریه ایی کنترل کرده است. اما بلافاصله در روز دوشنبه، باراک اوباما بدون هیچ ابهامی صریحا اظهار کرده است که اگر دمشق موجودی سلاح های مهم شیمیایی اش را به بر علیه مخالفانش به کار گیرد ایالات متحده به زور متوسل خواهد شد.
اوباما بر چشم انداز «تغییر حسابُ کتابها و معادلات» اصرار ورزیده است این در حالی است که او برای اولین بار این طور به صورت مستقیم دولت سوریه را تهدید می کند. ترس واشینگتن از این است که سلاح های شیمیایی سوریه که اغلبشان روسی هم هستند به دست گروه‌هایی چون حزب الله لبنان و القاعده در یک منطقه بسیار فرار بیفتد.
مسکو و پکن دو متحدی که در سازمان ملل متحد حق وتو برای سوریه اعمال کرده اند بلافاصله به حرکت رئیس جمهور آمریکا واکنش نشان دادند و اعلام کرده‌اند که کاخ سفید نمی تواند به طور یک جانبه دخالت کند و بدون احترام به قوانین بین المللی همچون فرمان روایی مطلق عمل کرده است.
موضوع سوریه برای باراک اوباما واقعا یک دردسر به حساب می آیِد. در حالی که آمریکا برنامه عراق و افغانستان را تا پایان سال ۲۰۱۴ پایان می دهد دیگر آمادگی شرکت در جنگی مجدد را نخواهد داشت. در واقع پا گذاشتن به خاک سوریه حلقه مهمی در ساختار سیاسی خاورمیانه به حساب خواهد آمد. این کار برای آمریکا همچون دست در لانه زنبور کردنی است که عاقبت اتمامش هم معلوم نیست. این تهدیدها که روز دوشنبه به صورت فراگیری هم اعلام شده و به گوش دولت سوریه هم رسیده است.
و اما اسرائیل نیز که همسایه سوریه محسوب می شود نیز تهدید به دخالت نظامی در سوریه کرده است. با این وجود تنها این ایالت متحده و چند کشور اروپایی هستند که توانایی فنی برای در دست گرفتن کنترل سلاح های شیمیایی را خواهند داشت.
موضوع سوریه برای باراک اوباما واقعا یک دردسر به حساب می آیِد. در حالی که آمریکا برنامه عراق و افغانستان را تا پایان سال ۲۰۱۴ پایان می دهد دیگر آمادگی شرکت در جنگی مجدد را نخواهد داشت. در واقع پا گذاشتن به خاک سوریه حلقه مهمی در ساختار سیاسی خاورمیانه به حساب خواهد آمد. این کار برای آمریکا همچون دست در لانه زنبور کردنی است که عاقبت اتمامش هم معلوم نیست. این تهدیدها که روز دوشنبه به صورت فراگیری هم اعلام شده و به گوش دولت سوریه هم رسیده است.
همچنین هر نوع دخالت نظامی امری ساده و آسان نیست، ده ها سایت مجهز به این سلاح های شیمیایی در چهار گوشه سوریه موجود است. به علاوه این که پنتاگون پنهان نکرده است که در صورت مداخله نظامی تا ده هزار سرباز آمریکایی را می تواند به این کارزار اعزام کند.
از طرف دیگر سوریه تنها نگرانی این رئیس جمهور دمکرات نیست. ایران نیز که متهم به دست یابی به سلاح های اتمی است می تواند به صورت غیرمنتظره به این کارزار وارد شود.
اسرائیل یک اولتیماتوم برای اوباما تعیین کرده است که اگر تا ۲۵ سپتامبر واشینگتن استراتژی خود را برای برنامه هسته ایی ایران اعلام نکند اسرائیل به طور یک جانبه برای مداخله نظامی در ایران تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تصمیم خواهد گرفت. اما فعلا در حال حاضر ایالات متحده باراک اوباما تصمیم به دخالت نگرفته است. تلاش های دیپلماتیک هنوز به جواب نهایی نرسیده است و تحریم های سنگینِ اقتصادی علیه ایران، امریکا را امیدوار کرده است تا موقعیت و موضع تهران در هم شکند.
به علاوه واشینگتن خواستار به دست گرفتن ابتکارِ عمل در زمان حمله احتمالی به ایران شده است. در حال حاضر تقویم آمریکایی ها و اسرائیلی ها هماهنگ نیست و تنها تردید کاخ سفید، درگیر شدن در حمله ایی است که تنها اقدامی یک طرفه از جانب اسرائیل به حساب می‌آید.
با این که سیاست خارجی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا موضوعی فرعی و جانبی به حساب می آِید اما موضوع سوریه و ایران می توانند یکی از موضوعات مهم در مناظره شش نوامبر باشد. نامزد جمهوری خواه «میت رامنی» که دوست دیرینه نخست وزیر اسرائیل نتانیاهو است، برای به رخ کشیدن حمایت همیشگی و ابدی آمریکا از اسرائیل، روی موضوع ایرانی ها خود را مسلط کرده و امیدوار است که بتواند در این موضوع، باراک اوباما را رئیس جمهوری بی تفاوت به دغدغه اسرائیل نشان دهد. این عضو «مورمون» شهر بوستون اینک به اسرائیل سفر کرده است تا اورشلیم را به عنوان پایتخت دولت اسرائیل به رسمیت بشناسد و به رغم حساسیت فوق العاده این موضوع ، جانبداری خود را قبل از مذاکرات اسرائیلی ها و فلسطینی ها ابراز کزده است.
میت رامنی با تاکید بر تضاد رقیبِ دموکراتش اوباما، مد نظر دارد تا رای یهودی ها و انجیلی ها را به سوی خود سرازیر کند. بنابراین به قول سر مقاله نویس بلومبرگ، جفری گولد برگ، اصولا جمهوری خواه ها افرادی پر طمطراق هستند!!
با این که باراک اوباما از سوی حزب یهودی های آمریکا نظرات مساعدی را نسبت به اسرائیل دریافت نکرده است اما موفق شده است که باوجود همه این مشکلات، توافق نامه های بین المللی برای تحریم های سر سختانه جمهوری اسلامی ایران را تدوین کند و در صورتی که لازم به نظر برسد وساطت و میانجی گری کند.
اسرائیل که روزگاری نمونۀ دمکراسی در خاور نزدیک بود امروز در وضعیت موجود سیاسی درجا می زند – و مناسباتش را با آمریکا به خطر می اندازد.
رهبری اسرائیل دیگر به ندرت حرفی از صلح می زند، به همان نسبت بیشتر صحبت از جنگ می کند. حالا دیگر در فاصله های زمانی مشخص طرح های جنگی به اطلاع مردم رسانده می شود، چیزی که بیشتر توجه افکار عمومی جهان را جلب می کند تا لفاظی های نخ نمای سیاسی دربارۀ به اصطلاح «مصالحه های دردآور» با فلسطینی ها.
اکثریت مردم اسرائیل بر آن است پس دادن نوار غربی رود اردن دیگر ضروری نیست. هیچ کس در بین سیاستمداران دیگر علاقۀ مشخصی ندارد سرانجام مناسبات را درهم زیستی با همسایه ای که از ۴۰ سال پیش زیر یوغ است عادلانه سامان دهد. اسرائیل در پی حفظ وضع موجود است و همچون کسی رفتار می کند که با طرف مقابلش دربارۀ تقسیم پیتزا حرف می زند و در عین حال جلوی چشمان او مشغول خوردن همین پیتز است.
و تعجبی ندارد که اسرائیل اکنون با تمام توان توجه خود را معطوفِ موضوع جدید ملی کرده است – خطر ایران. برای اولین بار حتی گزارش هایی مبنی بر تخمین تعداد قربانیان احتمالی و مدت زمان جنگ و هشدارهای آزمایشی با پیام های کوتاه و ابعاد بمب های سنگرشکن در جریان است، در حالیکه مردمانِ ترسیده زیرزمین های خود را که برای پناهگاه استفاده می کنند از اسباب اضافی خالی و ماسک ضد گاز تهیه می کنند. اقلیتی از ترساندن سازماندهی شده صحبت می کنند و رئیس جمهور کهنسال شیمون پرز دیگر حرف و رفتار هومطنان خود را نمی فهمد. البته که تهران نیز در اوج گیری لفاظی های جنگی همراه است، همانند این بار با مقایسۀ معمول اسرائیل با غدۀ سرطانی.
اسرائیل همان بیماری ها را دارد که همسایگانش
برای کشور یهود این تهدید کردن های همیشگی تنها بیانگر نگرانی از برنامۀ اتمی ایران نیست. در عین حال بحران هویتی را نشان می دهد که به عمق شالوده هایش می رسد. اوراهام بورگ رئیس سابق مجلس اسرائیل بر آن است در این فاصله اتحاد ارزشی بین اسرائیل و امریکا دربارۀ دمکراسی و حقوق بشر و احترام به ملت های دیگر جای خود را به مجموعۀ ساده ای از منافع مشترک داده است - جنگ و بمب و تهدید و نگرانی و وحشت زدگی.
هیچ رئیس جمهوری در آمریکا همچون اوباما تحریم های علیه ایران را تشدید نکرد. ایران هرچه سخت تر نفت خود را می فروشد، واحد پول ملی دچار تورم بی سابقه است. و در منطقه، جمهوری اسلامی ایران در حال از دست دادن مهمترین متحدش سوریه است.
چنین می نماید اسرائیل برای اولین بار از بدو ایجاد – نیز با توجه به بهارعربی – کشوری شده است در اندازه های معمولی. دیگر آن دمکراسی نمونه در تمام خاورنزدیک و میانه نیست بلکه کشوری است کوچک در بین خیلی کشورهای دیگر، که ساختار سیاسیش همان بیماری ها را نشان می دهد که همسایگانش، بنیادگرایی سیاسی مذهبی که پیوسته قوی تر می شود و در برخورد با مردم فلسطین حکومتی خودکامه که نظام مند به دستگاه امنیتی و قدرت نظامی وابسته است، اما از تعادل سیاسی و حقوق تضمین شده و حق تعیین سرنوشت مردم چیزی نمی خواهد بداند.
مردم اسرائیل در آرزوی صلح هستند، این را تمام نظرسنجی ها نشان می دهد. اما این کشور دیگر نمی خواهد بهای توافق مربوط را بپردازد. و هیچ دولت دین جدا خواه اسرائیل – چه بخواهد چه نخواهد – حریف گروه های به خوبی سازمان یافتۀ مهاجران ملی گرای افراطی و مذهبی های افراطی نمی شود.
اینکه آیا هوشمندانه است در چنین وضعیتی از پیمان با مهمترین قدرت محافظ یعنی آمریکا سوءاستفاده شود راز نخست وزیر بنیامین ناتانیاهو می ماند. تکروی اسرائیل علیه ایران می تواند تمام منطقۀ خلیج فارس را به آتش بکشد. و فریادهای جنگ طلبانۀ تابستانی ناتانیاهو در بحبوئۀ انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بقیۀ مناسبات تیره اش را با اوباما از بین می برد– مشروط بر اینکه ساکن کاح سفید بتواند در نوامبر از قدرتش دفاع کند.
هیچ رئیس جمهوری در آمریکا همچون اوباما تحریم های علیه ایران را تشدید نکرد. ایران هرچه سخت تر نفت خود را می فروشد، واحد پول ملی دچار تورم بی سابقه است. و در منطقه، جمهوری اسلامی ایران در حال از دست دادن مهمترین متحدش سوریه است.
آن نفوذی را که سلفش بوش با جنگِ دبوانه وار عراق به جمهوری اسلامی داد اوباما با زحمت و گام به گام پس گرفته است – بدون اینکه حتی یک تیر شلیک شود. اما اسرائیلِ ناتانیاهو در تمام این سال ها فقط شهرک های جدیدش را ساخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر