Latest News from 30Mail for 08/30/2012

جمع‌آوری گداها در آستانه اجلاس، «بدترین و وهن‌آورترین» اقدام دولت بود چند زندانی سیاسی: 1391/6/8 چند زندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین در نامه‌ای در اعتراض به جمع‌آوری گداها و معتادان و کارتن‌خواب‌های پایتخت پیش از آغاز اجلاس غیرمتعهدها این اقدام را «بدترین و وهن‌آورترین» اقدام دولت محمود احمدی‌نژاد توصیف کرده‌اند. پیش از آغاز اجلاس عدم تعهد که پنجم شهریور در تهران آغاز به کار کرد، شهرداری تهران از «طرحی ویژه» برای جمع‌آوری «متکدیان، کارتن‌خواب‌ها و بی‌خانمان‌ها» از سطح پایتخت خبر داد. ۱۲ زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین در اعتراض به همین رویکرد و «طرح ویژه» این اقدام دولت جمهوری اسلامی را «ظاهرسازانه» و «بزک کردن خیابان‌ها» توصیف کرده‌ و تاکید کرده‌اند که «پاک‌سازی هیچ کمکی به آسیب‌دیدگان جامعه ما نمی‌کند». به گزارش وب‌سایت خبری کلمه که روز چهارشنبه،‌هشتم شهریور، منتشر شد، این نامه اعتراضی به امضای افرادی چون عبدالفتاح سلطانی، فریبرز رئیس دانا، سیامک قادری، محمد داوری، و محمد سیف‌زاده رسیده است. امضاکنندگان این نامه انتقادی در مقابل «سیاست‌ها و سمت‌گیری‌های دولت» در ایران را «پدیدآورنده مسائل، محرومیت‌ها و آسیب‌های اجتماعی» دانسته‌اند. در این نامه آمده است: «این بزک کردن خیابان، آن هم به قیمت فشار بیشتر بر قربانیان فقر و جهل و خودکامگی و نامعلوم بودن سرنوشت بعدی آنان پس از پایان اجلاس و میهمانی، دل همه ما را به درد آورده است.» رضا شهابی، رضا انصاری راد، فریدون صیدی راد، سعید متین‌پور، مصطفی نیلی، مهدی خدایی و سعید جلالی‌فر دیگر امضاکنندگان این نامه هستند. منبع: کلمه و رادیو فردا     سرکوب دقیقاً یعنی همین! 1391/6/8 سین جیم یک پستی داشتم در وبلاگ قبلی که از یک تکنیکی می آمد. تکنیکی که مال روزهای شور بود و اعتراض. روزهایی که اگر ده روز از با هم بودنمان به سکوت می گذشت، ناامید می شدیم که تمام شد. هنوز ندیده بودیم یک سال سکوت و بیشترش را. هنوز ندیده بودیم گرد یاس را.فاصله که می افتاد بین اعتراض ها و الله اکبرها، فراخوانی می آمد به بهانه ای. همه نگران که مبادا فراخوان، بی جواب بماند و دیکتاتور دلشاد شود. به وقت قرار، می رفتم پشت بام. فریاد می زدم " بگو الله اکبر" ..."بگو بگو الله اکبر" و این " بگو" عجب نفوذی داشت در دل ها. هیچ وقت نفهمیدم دلِ همسایه ها برام می سوخت که تک صدا مانده ام، یا کونی که حتی برای مبارزه هم گشاد است هم می کشیدند و پله ها را می آمدند بالا و جواب می آمد. یکی....یکی ..... یکی..... الله اکبر.....می گفتند الله اکبر..... و مرگ بر دیکتاتور.... و خشمگین ترش. گاهی نیم ساعت. دلت آرام می گرفت که هنوز خشم توی دل هاست. هنوز بذر امید را آب می دهند. هنوز دشمن سردرگم است، هنوز سرکوب نشده ایم. و سرکوب شدن خیلی دردناک است.همان است که خودمان به جان هم افتاده ایم.همان است که حوصله ی مبارزه نداریم.همان است که مصداق های مبارزه رابرایمان لوث کرده اند. همین الله اکبر را. همین شعار نوشتن روی دیوارها را.همین پوزخند زدن به هر فراخوانی را. دیکتاتور آن روزها حاضر بود نیمی از عمر باقی مانده را بدهد و خیالش راحت باشد از من و تو که دلسرد و پژمرده گوشه ای افتاده ایم. که پذیرفته ایم -چون سابق بر آن- کاری ازمان برنمی آید.که زندانی هایی که به پشت و امید شعارهای شبانه ی ما خط مقدم شدند، و تبعیدی هایی که با امید به بازگشت، پرونده هایشان قطور کردند را فراموش کرده ایم و نون و ماست خودمان را می خوریم. سرکوب که بشوی دیگر به این که صدایی بشنوی از پشت بامی امید نداری. اما....اگر....بگوییمالله اکبر دوباره....اگر صدای هم را دوباره بشنویم........حال خوبی است. حتی فقط این بشود که خواب راحت دیکتاتور را آشفته کنیم. و می دانم خیلی هاتان دلتان برایم می سوزد که هنوز ته دلم روشن است.این هم، همان سرکوب است. حال همه ی ما خوب است.     الله اکبر بیخ گوش سران 1391/6/8 بهمن دارالشفایی آق بهمن فریاد از پشت‌بام (حالا الله‌اکبر یا مرگ بر دیکتاتور یا هر چیز دیگر) پدیده عجیبی است. هم اعتراض است، هم رسانه و هم منبع انرژی و روحیه. چندین بار در خرداد و تیر ۸۸ تجربه‌ش کرده‌ام و چه خوشحالم که چند روزی بودم و با این‌که تجربه راه‌پیمایی میلیونی را از دست دادم، اما این یکی را حسابی تجربه کردم. شاید جدی‌ترین و پرمعناترینش جمعه شب ۲۹ خرداد، چند ساعت بعد از نمازجمعه فراموش‌نشدنی آن روز بود، که خیلی از همسایه‌هایمان خشمشان را فریاد می‌زدند و آخرش هم می‌گفتند «فردا، چهار، آزادی». فردایی که شد ۳۰ خرداد و ندا و خیلی‌های دیگر. و بعد دوباره همان شنبه ۳۰ خرداد ساعت ۱۰ شب بالای پشت‌بام. این بار حتی پرغیظتر و مصمم‌تر از دیشبش. فریاد می‌زدیم و از همسایه‌هایی که یکی یکی می‌پیوستند دلگرم می‌شدیم. حالا کلی از سران کشورهای خارجی در تهرانند. حکومت تمام تلاشش را کرده که ماجرا آبرومندانه برگزار شود. که به همه نشان دهد به اوضاع از هر جهت مسلط است و مشکل جدی‌ای در کشور نیست. در این شرایط که به صد دلیل امکان بر هم زدن این نمایش در خیابان نیست (و چه حیف که نیست)، پشت‌بام فریاد زدن و الله‌اکبر گفتن به نظر بهترین گزینه است. اگر صدا به هتل سران برسد (که قاعدتاً می‌رسد) این نمایش امنیت و اقتدار و تسلط آسیب جدی می‌بیند. ضمن این‌که هنوز هم دوستان زیادی در اوین داریم که با شنیدن فریادهای بیرون (که این را دیگر می‌دانیم که می‌شنوند) حالشان شاید برای چندین روز و هفته خوب شود. فراخوان الله اکبر را برای چهارشنبه و پنج‌شنبه (فردا و پس‌فردا)‌ ساعت ۱۰ شب داده‌اند. این را هم سین‌جیم نوشته و چه خوب نوشته (بخشی از متن): دیکتاتور آن روزها حاضر بود نیمی از عمر باقی مانده را بدهد و خیالش راحت باشد از من و تو که دلسرد و پژمرده گوشه‌ای افتاده‌ایم. که پذیرفته‌ایم -چون سابق بر آن- کاری ازمان برنمی‌آید. که زندانی‌هایی که به پشت و امید شعارهای شبانه‌ی ما خط مقدم شدند، و تبعیدی‌هایی که با امید به بازگشت، پرونده‌هایشان قطور کردند را فراموش کرده‌ایم و نون و ماست خودمان را می‌خوریم. سرکوب که بشوی دیگر به این که صدایی بشنوی از پشت بامی امید نداری. اما....اگر.... بگوییم الله اکبر دوباره.... اگر صدای هم را دوباره بشنویم........ حال خوبی است. حتی فقط این بشود که خواب راحت دیکتاتور را آشفته کنیم. و می‌دانم خیلی‌هاتان دلتان برایم می‌سوزد که هنوز ته دلم روشن است. این هم، همان سرکوب است.     حاشیه‌های عجیب از متن اجلاس سران 1391/6/8   میلاد فدایی اصل فرصتی برای گفتن برای هر خبرنگاری، در هر سطحی که باشد، حضور در برنامه های سطح بالای سیاسی و غیرسیاسی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این شرایط تفکرات سیاسی و جناحی خیلی نمی تواند در فعالیت حرفه ای تاثیرگذار باشد. به همین دلیل وقتی که بحث حضورم در اجلاس جنبش عدم تعهد در تهران مطرح شد، با کمی بالا و پایین کردن پذیرفتم. مساله ای که خیلی من رو تشویق به حضور در اجلاس برای پوشش خبری کرد، این بود که شاید تا پایان عمر فرصت حضور در اجلاسی با اهمیت غیرمتعهدها در تهران رو پیدا نکنم، و اینکه این تجربه ممکن است برایم آموزنده و به یادماندنی باشد باعث پذیرش پیشنهادم شد. پیش از این در اجلاس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین که از طرف مجلس ایران برگزار شده بود، شرکت داشتم و خب تجربه های کسب شده از نظر حرفه ای و… تاثیر زیادی در روند کاری ام داشت. اجلاس عدم تعهد هم به مدت 5 روز درتهران برگزار میشه که با کمی تاخیر دربارش به صورت روزانه می نویسم.  یکشنبه 5 شهریورماه امروز روز اول بود، باوجود اینکه از 3 روز قبل مدارک صدور کارت تحویل ستاد شده بود، اما کارت بسیاری از خبرنگاران هنوز حاضر نشده بود و برای ورود و تردد در محل برگزاری اجلاس با مشکلات زیادی مواجه بودیم. برای حل این مشکل قرار شد که به صورت دسته جمعی و با مسئول مربوطه ساعت 9 صبح از مقابل معاونت مطبوعاتی ارشاد در خیابان قائم مقام به سمت محل برگزاری حرکت کنیم. خب به خاطر مسافت زیادی که باید طی می کردم زمانی به محل حرکت خبرنگاران رسیدم که اتوبوس حرکت کرده بود و من خودم به سمت مرکز همایش های بین المللی صدا و سیما حرکت کردم. در بدو ورودم به دلیل عدم داشتن کارت از ورود به محوطه مرکز همایش ها در اتوبان چمران جلوگیری کردند اما با نشان دادن کارت خبرگزاری و اینکه کارتی برایم صادر نشده است، اجازه یافتم به گیت اصلی ورود به محل برگزاری همایش برسم. بعد از ورود هم دیگر به مشکلی در این زمینه برخورد نکردم، اما اگر لازم می شد که برای کاری به بیرون از محوطه بروم، باید با مسئولین امنیتی مستقر در مقابل درب ورود هماهنگ می کردم تا مجددا اجازه ورود را به من بدهند. سرعت اعجاب آور اینترنت خب یکی از نگرانی های همیشگی خبرنگاران در اجلاس های مهم، مساله امکاناتی است که در اختیارشان قرار دارد. در بسیاری از همایش ها، یا برنامه های خبری مهم، خبرنگاران لپ تاب شخصی خود را با طی کردن مرحله چک و خنثی به محل برگزاری می آورند تا سرعت مناسب را در پوشش خبرها داشته باشند. من هم این نگرانی را داشتم که با ورودم به محل استقرار خبرنگاران برطرف شد. محل برگزاری اجلاس کارشناسان ارشد کشورها، مرکز همایش های بین المللی صدا و سیما بود که از سالنهای مختلفی برخوردار است. محل استقرار خبرنگاران، سالنی در دنج ترین جای مرکز است که تالار «فیض» نام دارد. تالار فیض مخصوص برگزاری نشست های خبری است که 180 نفر هم گنجایش دارد. در این سالن برای هر صندلی یک لپ تاب نو و مدرن درنظرگرفته شده است که لذت ارسال خبر و گزارش را دو چندان می کند و همچنین به اینترنت فراپرسرعتی متصل است که امکان استفاده از اینترنت را به خوبی فراهم می کند. واقعا سرعتی که اینجا تجربه کردم، در بهترین سالن های دارای اینترنت وایرلس هم تجربه نکردم. برای اینکه درک کنید از چه سرعتی صحبت می کنم باید بگم که فایلی با حجم 1 گیگ و 200 مگابایت رو در کمتر از 15 دقیقه دانلود کردم و این سرعت برای من که از اینترنت استفاده های زیادی میکنم بسیار بالا بود. نکته دیگر در خصوص اینترنت سالن، عدم اعمال فیلترینگ است. خب این مساله دسترسی سریعتر به سایت های خبری و همچنین فیسبوک رو برای خبرنگاران مهیا کرد که جای تشکر ویژه از مسئولین دارد J. البته این انتقاد هم وارد است که مردم ما شانشان بیشتر از این هاست که تنها در زمان برگزاری اجلاس از این امکانات استفاده کنند آنهم تنها خبرنگاران! از دیگر امکانات موجود برای خبرنگاران، تعداد قابل توجهی فکس و پرینتر برای هر 9 نفر بود که امکان کار را راحت تر می کرد. کلیات برگزاری اجلاس کارشناسان ارشد روزهای یکشنبه و دوشنبه، اجلاس عدم تعهد در سطح کارشناسان ارشد کشورها و به منظور تهیه پیش نویس سندنهایی اجلاس برگزار شد. روز یکشنبه ساعت 10 صبح با سخنرانی صالحی این مراسم آغاز و روز دوشنبه با برگزاری مراسم اختتامیه و تهیه پیش نویس سند پایان یافت. روند کار به این ترتیب بود که در ابتدا کارشناسان کشورها پیشنهادات خود رادر زمینه های مختلف مطرح کردند و با اعلام رئیس نشست به تصویب می رسید. روند برگزاری به این ترتیب بود که کارشناسان از ساعت 9 تا 10 در سالن حضور داشتند و ساعت 10 تا 10 و 30 برای تنفس به لابی آمده و با شیرینی، میوه، چای و آب میوه پذیرایی می شوند. بعد از اینهم ساعت 12 یا 12و30 برای صرف ناهار در بخش جداگانه ای از سالن حضور پیدا کردند. در نوبت عصر نیز نشست های کارشناسان در قالب کمیته های اقتصادی وسیاسی پیگیری شد و در نهایت مراسم اختتامیه کارشناسان عصر روز دوشنبه با ارائه گزارشی از مصوبات پایان یافت. نگاهی به ظاهر شرکت کنندگان در اجلاس به دلیل حضور گسترده کشورهای آفریقایی در این اجلاس، ظاهر برخی از حاضرین، نکات جالب توجهی داشت. مثلا مردی را دیدم که لباسی شبیه دشداشه به تن داشت و کتی را بر روی آن پوشیده بود، جوراب به پا نداشت و به جای کفش، صندل به پا داشت. اکثر حاضرین آفریقایی با لباس های سنتی و ملی خودشان حضور داشتند که برخی از انها واقعا چشم نواز بود برخی دیگر هم روح و روان آدمی را به هم می ریخت. پوشیدن کت و شلوار توسط برخی زنان و همچنین پوشیدن دامن های چاک دار، توجه حاضرین را به خود جلب می کرد. برخی زنان آفریقایی هم با پوشش های جالبی حاضر شده بودند که خب با معیارهای نظام اسلامی کمی تفاوت داشت (!!!). در بین همه این پوشش های عجیب، افرادی هم بودند که با لباس های کاملا رسمی و شیک حاضرشده بودند. مرتب بودن و منظم بودن نکته بارز پوشش این افراد بود. تناسب بلندی کراوات با پیرهن و همچنین واکس کفش های برخی از حاضرین جدا کامل بود. کشورهای آسیای شرقی عمدتا اینگونه در اجلاس حاضر شدند و همچنین مردان کشورهای آفریقایی هم از این قاعده مستنثنی نبودند. پوشش برخی نمایندگان کشورمان در سطح کارشناسان اندکی تو ذوق می زد که خب بدیهی و طبیعی شده است برایمان و خیلی تعجب نمی کردیم. پیرهان های سفید یقه آخوندی، کفش های نیمه واکس زده، ته ریش و تسبیح به دست از پوشش های قالب نمایندگان ایران بود. البته نمایندگان ارشد کشور مثل صالحی و آخوندزاده پوشش مناسبی داشتند. موسسه دیده بان و حضور پررنگ در اجلاس نام موسسه دیده بان را حتما شنیده اید همان موسسه ای که در تشریح زندگی خصوصی مخالفان نظام ید بلند بالایی دارد و تنه ان به مسیح علی نژاد و حسین نورانی هم خورده است. در لابی بزرگ محل برگزاری اجلاس، موسسه دیده بان یک غرفه بزرگ و اختصاصی دارد، غرفه ای که هیچ نهاد و موسسه دیگری از آن بهره مند نیست و اصلا حضوری ندارد. در این غرفه محصولاتی به زبان های عربی و انگلیسی در مورد تروریسم علیه ایران به میهمانان عرضه می شود. تاریخچه گروه فرقان و سازمان مجهادین خلق از مهمترین محصولات این غرفه است. موسسه دیده بان به فاصله چندمتر از این غرفه، یک پرده نمایش هم روی دیوار نصب کرده است و به صورت دائمی فیلم های مستند خود را در زمینه ترور دانشمندان هسته ای و دیگر موارد تروریستی علیه ایران پخش می کند که البته در آن شلوغی کسی به ان توجه نمی کند. این موسسه همچنین به صورت انحصاری، تصاویری از افراد ترور شده در ایران را از آیت الله مطهری تا حمله های تروریستی در شهرهای مرزی به نمایش گذاشته است که توضیحاتی به زبان عربی و انگلیسی در آن آمده است. لوگوی موسسه دیده بان در پای همه ی بنرهای تبلیغاتی در مورد تروریسم مشاهده می شود. البته خوشبختانه این موسسه هیچگونه صحبت یا تبلیغاتی در زمینه حوادث پس از انتخابات انجام نمی دهد. مساله مهمی به نام غذا خب همیشه در چنین اجلاس هایی، نگاه های ویژه به سمت نوع غذا و چگونگی پذیرایی در وعده های غذایی است. آنطور که من دیده و شنیده ام، گروهی به نام برادران قریشی وظیفه تهیه تشریفات و غذا و همچنین پذیرایی های میان وعده ای را در اجلاس های بزرگ کشور برعهده دارند. اطلاعات زیادی در مورد این گروه نتوانستم به دست بیاورم اما این گروه به صورت انحصاری اکثر اجلاس های داخلی و بین المللی در ایران را پوشش می دهند و تا حدودی هم توانسته اند جای خود را میان مسئولان برگزاری اجلاس ها در ایران پیدا کنند. البته نمی توانم اظهار نظری درباره روابط این گروه با مسئولان داشته باشم. غذای خبرنگاران را ساعت 12و 30 دقیقه روی میزهای لابی قرار گرفت. غذای روز اول، شامل جوجه کباب، برنج ساده، زرشک پلو با مرغ و فسنجان بود که با 3 مدل سالاد همراه بود. کلیه وعده های غذایی و میان وعده ها به صورت سلف سرویس سرو می شود که البته جای کوچک قرار دادن میزهای بشقاب و غذا مشکلاتی را در پذیرایی میهمانان ایجاد کرده بود. بر روی میزهای غذاخوری هم نوشابه های زرد و سیاه فانتا و پپسی وجودداشت. کیفیت غذا نسبت به اجلاس های دیگر بالاتر بود و این مساله میل خوردن غذا رو در ادم های با اشتها بیشتر می کرد. یک نکته جالب در سرو غذا، تماشای یکی از کارشناسان ارشد سیاهپوست بود که بدون توجه به دیگران، بشقاب به دست و با لبی خندان در محوطه سرو غذا قدم می زد و از خوردن غذایش لذت بی نهایتی می برد که من رو هم به اشتها آورد. … نکاتی که مطرح کردم در این یادداشت، نکاتی بود که فکر می کردم برای شما جالب باشه، می تونید زیر همین پست به صورت کامنت و یا از طریق ایمیل برام نظراتتون رو بفرستید تا در فرستادن بخش های دیگه مشاهداتم از اجلاس عدم تعهد در تهران به اونها بپردازم.     شارژری دیگر بباید ساخت! 1391/6/8     سروش روحبخش خواب بزرگ 1 راستش اگر می‌خواستم باور کنم دنیا همین چند روزی‌ست که در نوسان قیمت ارز و تحریم «جیگر» و افاضات حضرات و تیتر روزنامه‌ها و بینگ‌بنگ ملی حماقت خلاصه شده،‌ یک شات‌گان و یک گلوله می‌خریدم و بنگ:خلاص…خوشبختانه باور نمی‌کنم فقط همین باشد.   2 وقتی آدمیزاد بزرگ می‌شود در مجموعه‌ای از تعلیمات 1984 گون بهش یاد می‌دهند که خانه‌اش را چطور تزئیین کند یا چطور لباس بپوشد. این تعلیمات (جهانی) آنقدر مرعوب کننده هست که حتا آدمیزادان خوش‌سلیقه اجازه می‌دهند کاتالو‌گ‌ها و بروشورها برای ظاهر لایف‌استایل‌شان تصمیم بگیرند. آدم اگر بخواهد برحق بودن جمع را زیادی جدی بگیرد، بعد مدتی خودش را در رقابتی خواهد یافت که اصلن معلوم نیست کی برای شرکت در آن داوطلب شده است.   3 بگذارید سر راست بگویم: اگر زیاد آدم استانداردهای رئالیستی نیستید و وقت پریشانی یادآوری «ماهی بزرگ» تیم‌برتون بیشتر نجاتتان می‌دهد تا تماشای اخبار،‌پس رعایت دیگران را نکنید و به جای آن نقاشی خانه نویی مزخرف روی دیوار پذیرایی یک پوستر ماهی‌بزرگ بچسبانید. کی گفته دیوار خانه‌ها متعلق به مردگان است. مردگان نیک‌احوال هم از تماشای فرزندان و نوادگان شادشان خوش‌تر خواهند بود.    4 خب، ما در یک ترومن شوی بزرگ میلی‌متر به میلی‌متر توسط سوزن‌های دردناک واقع‌گرایی محاصره شده‌ایم و هر حرکت نابه‌جا یک آخ بلند به همراه دارد.پس به جای معتاد شدن، مسلح شوید. کاری کنید که هر جز زندگی روزمره‌تان یادتان بیاورد که شما کی‌ هستید، کجا هستید و چرا مجبور نیستید مثل بقیه بدوید. تمام نشانه‌های کوچک جهان راز و خیال را به زندگی  روزمره‌تان بیاورید. زندگی روزمره‌تان – خب در اینجا تا حدی، ولی‌ خب حد خوبی- دست خودتان است. نگران نباشید که دیگران فکر کنند دیوانه‌اید چون آنها به هر حال فکر می‌کنند دیوانه‌اید. گیریم دیوانه متظاهر.   5 من روی دیوار اتاق پذیرایی‌ام یک تابلوی بزرگ تن‌تن دارم، جلد تن‌تن و پیکاروها و اصلن از تماشایش خسته نمی‌شوم. همین‌طور تابلوی فرندز یا دارک‌نایتی که بچه‌ها برای تولدم آوردند. همه اینها بعد یک روز کاری یادم می‌آورد که چی‌ها سر ذوقم می‌آورد و جهان محبوبم چه جغرافیایی دارد. و البته که به این یادآوری نیاز دارم. البته که همه‌مان بعد هر چقدر عمر و تجربه باز یک لحظاتی شک می‌کنیم که نکند باید مثل همه مسافران دیگر مترو بدویم؟‌ نکند ما نفهمیدیم و چیزی را از دست داده‌ایم؟ پس دوپینگ روزانه‌مان موجه است. رینگتون موبایل من تم «نیرو»ی جنگ ستارگان است. هر وقت این گوشی زنگ می‌خورد یک صدایی پس ذهنم می‌گوید:‌ هی، گوشی رو بردار، نیرو با توست. و جاکلیدی‌م لگوی استاد یوداست. هر بار کلید می‌اندازم می‌بینمش و او در کسری از ثانیه کمندی به ته خاطرات نوجوانی‌ام می‌اندازد و آن احساس خوش‌آیند ذوق و حیرت اولین تجربه مواجه‌‌ام با جهان جنگ ستارگان فوران می‌کند. واکنشی بسیار سریع که ردش فقط در سایه لبخند کوچکی بعد یک روز کاری ، به جا می‌ماند. یا یک بیت غزلیات شمس که مثل یک سوپرشارژ به سرعت باتری‌م را پر کند.   6 هر کس شارژری دارد. شارژرتان را همراه داشته باشید.     قانون جدید مجازات اسلامی در ایران، سرکوب را قانونی می‌کند دیده‌بان حقوق بشر: 1391/6/8       دیده‌بان حقوق بشر با صدور بیانیه ای از قانون جدید مجازات اسلامی ایران انتقاد کرده و آن را مغایر موازین جهانی حقوق بشر دانسته است.   این سازمان بین المللی مدافع حقوق بشر در بیانیه خود تحت عنوان "قانونی کردن سرکوب: ارزیابی قانون جدید مجازات در ایران" خواستار لغو قانون جدید مجازات اسلامی در ایران شده است.   این قانون به تصویب مجلس شورای اسلامی و تایید شورای نگهبان رسیده و ظاهرا در مرحله امضا و ابلاغ رئیس جمهوری است.   دیده‌بان حقوق بشر با اشاره به بررسی انجام شده بر روی این مصوبه، گفته است که قانون جدید بسیاری از مشکلات قانون کنونی را مرتفع نکرده و افزوده است که "برخی از اصلاحات انجام گرفته در متن جدید، حقوق متهمان و محکومان را حتی بیش از گذشته زیر پا می گذارد و به قضات اجازه می دهد تا به صدور احکامی مبادرت ورزند که حقوق متهمان و محکومان را نقض می کند در حالیکه قانونگذاران و مقامات قضایی ایران این اصلاحات را تلاشی جدی برای انطباق با تعهدات بین المللی ایران نسبت به رعایت حقوق بشر توصیف کرده اند."   جو استورک، معاون مدیر بخش خاورمیانه دیده‌بان حقوق بشر، گفته که اصلاحات صورت گرفته گامی در راه اصلاح مواردی از قانون مجازات اسلامی قبلی محسوب نمی شود که به دولت اجازه حبس، شکنجه و اعدام منتقدان از حکومت را می داده و افزوده است که "اگر ایران واقعا می خواهد به تعهدات حقوق بشری خود عمل کرده باشد باید کاملا و بدون قید و شرط اقداماتی اسفناک مانند اعدام کودکان، قطع اعضای بدن و سنگسار را ممنوع کند."   قانون جدید مجازات اسلامی اواخر سال شمسی پیش به تصویب مجلس رسید و پس از تایید شورای نگهبان، جهت امضا و ابلاغ برای رئیس جمهوری ارسال شد اما هفته گذشته، سایت الف به نقل از معاون وزارت دادگستری گزارش کرد که شورای نگهبان ظاهرا برای انجام تغییراتی دیگر در این قانون، متن آن را از رئیس جمهوری پس گرفته است.   در قانون جدید، صدور حکم اعدام برای مجرمان خردسال و برای جرایمی که براساس قوانین بین المللی جرایم جدی تلقی نمی شوند حفظ شده است. علاوه بر این، قانون جدید در مورد بسیاری از جرایمی که برای آنها مجازات اعدام منظور کرده صراحت لازم را ندارد.   یکی دیگر از نواقص موجود در قانون جدید، ابهامات مربوط به "جرایم امنیت ملی" است که در برخی موارد، استفاده افراد از حقوق اساسی آنان را اقداماتی مجرمانه دانسته است.   قانون جدید صدور احکامی مانند سنگسار، شلاق و قطع اعضای بدن را منع نمی کند در حالیکه این مجازات ها از لحاظ موازین حقوق بین الملل، تحقیرآمیز، وحشیانه و شکنجه تعریف و مردود اعلام شده و همچنین، شامل نگرشی تبعیض آمیز نسبت به زنان و اقلیت های دینی است.   منبع: بی‌بی‌سی       "یک زندانی سیاسی کرد به نشانه اعتراض لب‌هایش را دوخت" 1391/6/8 خبرگزاری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران گزارش داد که یک فعال سیاسی کرد در این کشور در اعتراض به وضعیت پرونده خود روز سه شنبه (هفتم شهریورماه) دست به اعتصاب غذا زده و لب‌هایش را دوخته است. بر اساس گزارش هرانا، محمد نظری، فعال سیاسی کرد یادشده، ۲۰ سال پیش به اتهام ارتباط با حزب دمکرات کردستان به حبس ابد محکوم شده بود و از آن زمان تا کنون در حال گذران دوران محکومیتش است. یکی از نزدیکان آقای نطری به گزارشگر هرانا گفته است که با توجه به اینکه وی در زمان دستگیری هیچگونه اقدام مسلحانه‌ای انجام نداده بود او نباید تمام عمر خود را در زندان سپری کند. به گفته وی، کار آقای نظری تنها فعالیت تبلیغی بود. خانواده آقای نظری می‌گویند پنج سال است که پیگیر آزادی این زندانی سیاسی هستند اما مسئولان قوه قضائیه در این رابطه پاسخی نمی‌دهند منبع: هرانا     دامنه تحریم‌ها به بازی‌های کامپیوتری کشیده شد 1391/6/8 تحریم‌های آمریکا علیه ایران به بازی‌های کامپیوتری کشیده شده و شرکت «بلیزارد»، سازنده بازی «دنیای فنون جنگی» /World of warcraft/، دسترسی کاربران به این بازی را در ایران قطع کرده است. پس از آن که صدها کاربر این بازی در ایران اعلام کردند که دسترسی‌شان به این بازی قطع شده، بلیزارد با انتشار اطلاعیه‌ای بر روی صفحه این بازی کامپوتری اعلام کرد که در راستای تحریم‌های آمریکا علیه ایران، دسترسی به این بازی را برای کاربران داخل ایران قطع کرده است. بلیزارد گفته است: محدودیت‌ها و قوانین تحریم اقتصادی آمریکا علیه ایران مانع از فعالیت تجاری بلیزارد با شهروندان برخی کشورهای خاص ازجمله ایران می‌شود. به گفته بلیزارد «بازیکنان این بازی از دسترسی به بازی‌ها و خدمات بلیزارد منع می‌شوند و این تحریم‌ها به معنی آن است که بلیزارد نمی‌تواند پول آن‌ها را به حساب‌هایشان بازگرداند یا حساب آن‌ها را به کشور دیگری منتقل کند». بلیزارد در این اطلاعیه از مشکل پیش آمده «عذرخواهی کرده» و نوشته است: به محض آن‌که قوانین آمریکا اجازه دهد، این محدودیت را لغو خواهد کرد. منبع: مردمک     وزیر ارتباطات: برخی از کاربردهای گوگل را محدود می‌کنیم 1391/6/8 رضا تقی پور٬ وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات می‌گوید که این وزارتخانه قصد دارد «برخی از کاربردهای گوگل را در ایران محدود» کند. آقای تقی‌پور این مطلب را در گفتگو با خبرآنلاین گفته و تاکید کرده که این محدودیت‌ به دلیل آن است «تا ما بتوانیم ارتباطاتی را که از این طریق (گوگل و جی‌میل) مردم می توانند داشته باشند، امن کنیم.» وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات به محدودیت‌های مورد نظر این وزارت‌خانه، اشاره‌ای نکرده است. او افزوده است: «البته با آنها (شرکت گوگل) مکاتباتی در این خصوص داشته‌ایم اما هنوز پاسخی دریافت نکرده ایم.» منبع: خبرآنلاین      سی میل را در تویتر دنبال کنید | سی میل در فیسبوک دنبال کنید|خبرنامه سی میل را برای دوستان خود بفرستید  شما این خبرنامه را به این دلیل دریافت می کنید که ایمیل شما پس از تایید وارد لیست دریافت کنندگان شده است. برای لغو عضویت از این خبرنامه به این لینک مراجعه کنید یا به 30mail-unsubscribe@sabznameh.com ایمیل بزنید. با فرستادن این خبرنامه به دوستان خود آنها را تشویق کنید که عضو این خبرنامه شوند. برای عضویت در این خبرنامه کافی است که به 30mail@sabznameh.com ایمیل بزنید. برای دریافت لیست کامل خبرنامه های سبزنامه به help@sabznameh.com ایمیل بزنید.