جمهوری اسلامی ایران روزهای نهم و دهم شهریور میزبان نزدیک به هفت هزار نفر به عنوان نمايندگان کشورهای عضو جنبش عدم تعهد و همچنین دبیرکل سازمان ملل متحد در تهران است. اجلاس تهران با واکنش های متعددی از سوی فعالان سیاسی، حقوق بشری و روزنامه نگاران مواجه شده است.
با سید حسین نقوی حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ایران در مورد محورهای اصلی این اجلاس و همچنین حاشیه ها و هزینه های برگزاری این نشست گفتگویی انجام داده ایم.
از آنجایی که هم حاشیه و هم متن نشست جنبش عدم تعهد در ایران بازتاب زیادی داشت، می خواستم در این مورد با شما به عنوان سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ایران گفتگو کنم. فکر می کنید با توجه به تبلیغات زیادی که مقامات جمهوری اسلامی در مورد این اجلاس انجام داده اند، این نشست چه وزن و پیامی دارد و به دنبال چه فرصت هایی می گردد؟
برگزاری این اجلاس در تهران معنای متفاوتی دارد. غربی ها و به ویژه آمریکایی ها تلاش کرده اند ایران را به عنوان یک کشوری منزوی در افکار عمومی جهان به نمایش بگذارند. برگزاری این اجلاس خط بطلانی بر ادعاهای آمریکا و متحدان غربی آن و لابی های صهیونیستی کشید و نشان داد که ایران نه تنها منزوی نیست؛ بلکه میزبان بیش از ۱۲۰ هیات دیپلماتیک از کشورهای مختلف و ۱۷ هیات از مجامع بین المللی است.
یعنی ایران به دلیل اینکه توسط همان کشورهای غربی که می گویید تحریم شده است، به دنبال تقویت خود با کشورهای در حال توسعه است تا نقش این تحریم ها را کمرنگ تر کند؟ آیا دنبال چنین اثرگذاری در اجلاس هستید؟
اجلاس بستری فراهم می کند برای گفتگوهای اعضای جنبش عدم تعهد پیرامون مسائل مهمی مثل حوزه همکاری های اقتصادی تا قدرت های بزرگ نتوانند از ابزار اقتصادی به عنوان اهرم فشار علیه کشورهای عضو جنبش عدم تعهد استفاده بکنند. در اجلاس به این سو حرکت می کنیم که اگر کشوری خواست اعضای جنبش عدم تعهد را از لحاظ اقتصادی تحت فشار قرار دهد، بقیه اعضا به کمک آن کشور بروند تا آن کشور عضو تحت فشار و تحریم قرار نگیرد.
سخنگوی آقای بان کی مون دبیرکل سازمان ملل گفتند که ایشان دغدغه هایی در مورد فعالیت های هسته ای ایران دارند. در اجلاس تهران به این دغدغه ها چگونه پرداخته شد؟
در اجلاس تهران مباحث مهمی مثل حق بهره برداری از انرژی هسته ای اعضای جنبش عدم تعهد و ضرورت حمایت اعضا از همدیگر در بهره برداری از این انرژی بحث شد. همچنین در این نشست اتومبیل های متعلق به دانشمندان هسته ای که در ایران ترور شده اند نیز به نمایش گذاشته شده که اجلاس در این مورد وارد گفتگوی جدی شده و در این زمینه در بیانیه نهایی هم نکات مهمی مطرح خواهد شد.
این گفتگو را از اینجا بشنوید
به تروریسم دولتی اشاره کرده اید و حضور خانواده هایی که عزیزان شان را در ترور از دست داده اند. قبلا هم خانواده های ایرانی دیگری که عزیزان شان را در حوادث بعد از انتخابات از دست دادند درخواست دیدار با آقای بان کی مون را کرده بودند. آیا به خواسته های این خانواده ها هم توجه می شود؟
دبیرکل سازمان ملل در تهران دفتر دارد و خودشان درخواست ها را می بینند و بررسی می کنند.
اخیرا روزنامه گاردین هم به اخباری پرداخته مبنی بر اینکه برخی از فعالان سیاسی درخواست کرده اند که آقای بان کی مون در تهران با آقایان موسوی و کروبی که قبلا از سران جمهوری اسلامی بوده ولی اکنون در خصر خانگی هستند دیدار کند. این خواسته را چگونه ارزیابی می کنید؟
این خبرها که فکر می کنم کذب محض باشد، چرا که بان کی مون برای شرکت در اجلاس عدم تعهد در ایران حضور پیدا کرده است. دیدارها و ملاقات های او هم مشخص است و دفتر ایشان برنامه ها را مدون کرده است. اگر قرار باشد که آقای بان کی مون با کسی ملاقات کند که صدها درخواست دیگر وجود دارد. کمیسیون امنیت ملی مجلس که من سخنگوی آن هستم، رسما از ایشان دعوت کرده که در کمیسیون حضور پیدا کنند و به سوالات جدی ما پاسخ دهند که چرا سازمان ملل متحد راجع به تروریسم، حقوق بشر و انرژی هسته ای برخورد دو گانه دارد. چرا در مواضع سازمان ملل برخورد سیاسی صورت می گیرد و یک سری کشورها باید بیایند علیه یک عضو سازمان ملل اعمال تحریم بکنند؟ چرا جمهوری اسلامی باید تحریم شود و چرا سازمان ملل از عضو خودش دفاع نمی کند. مجامع علمی دانشگاهی و ان جی او های حقوق بشری و خانواده شهدای ترور هسته ای درخواست ملاقات با ایشان را دارند. اگر قرار باشد ایشان با هر کسی ملاقات کند که درخواست های زیادی وجود دارد.
همانگونه که شما بحث برخوردهای دوگانه سازمان ملل را مطرح می کنید و می گویید می خواهید در این مورد از آقای بان کی مون سوال کنید، به نظر می رسد که برخورد دوگانه ایران در مواجهه با ترور دولتی هم از طرف خیلی از فعالان سیاسی مطرح می شود. فکر نمی کنید شاید به همین دلیل است که برخی از فعالان سیاسی یا خانواده های کشته شدگان انتخابات وقتی می بینند به خواسته های آنان در داخل ایران توجه نمی شود درخواست دیدار با آقای بان کی مون را مطرح می کنند؟
اینها یک نوع فضاسازی هایی است که فتنه گران بعد از انتخابات می خواهند ایجاد کنند تا موفقیت دیپلماتیک ایران برای حضور ۱۲۰ هیات کشورهای مختلف به همراه آقای بان کی مون را تحت الشعاع قرار دهند و فکر می کنم اینها یک نوع فعالیت های سیاسی محسوب می شود.
به هر حال اینها بخشی از جامعه ایران هستند که در داخل ایران توجهی به خواسته های آنها نمی شود. به عنوان مثال دولت ایران به خبرگزاری و رسانه های داخلی بخش نامه ای ارسال کرده و نوشته که حق ندارند در مورد تضییع حقوق بشر، نقض آزادی های اجتماعی در ایران و کلا اخباری که اجلاس کشورهای غیر متعهد را تحت الشعاع قرار دهد، خبررسانی کنند. این رفتار را چگونه می بینید؟
من چنین چیزی را نشنیدم و این ادعا را تکذیب می کنم. فکر نمی کنم حقیقت داشته باشد، به خاطر اینکه در کشور ما آزادی وجود دارد. همه خبرنگارها و دوربین ها در اجلاس حضور دارند و به صورت زنده دارند این نشست را گزارش می دهند. چه ضرورتی دارد که به خبرنگاران بگویند چه چیزی بنویسند و چه چیزی را ننویسند. من شدیدا این ادعا را تکذیب می کنم.
این سند محرمانه را رسانه ها منتشر کرده اند. در بخشی از آن نوشته شده، انتشار اخبار و اختلافات میان مسولان که برداشت تفرقه از آن شود ممنوع است. یا انعکاس تخریبی در مورد اجلاس ممنوع است و برای خبرنگاران هم در همین مورد کلاس های توجیهی برگزار کرده اند و این سند منتشر شده است.
نه ببینید، خیلی چیزها را خبرگزاری ها منتشر می کنند. من اصلا چنین چیزی را قبول ندارم. نمی دانم چه کسانی این این سندها را به نام جمهوری اسلامی منتشر می کنند؟ رسانه ها گاهی می گویند اورانیوم غنی شده ۲۷ درصد در ایران پیدا کردیم و هیچ سندی هم ارائه نمی دهند. اصلا در این زمینه دولت دخالت نمی کند …
امروز یکی از خبرنگاران گزارش داده در حاشیه اجلاس سرعت اینترنت خیلی بالا است و سایت ها هم فیلتر نیستند و خبرنگاران از امکانات خوبی بهره مند هستند. این فضا را در چه راستایی ارزیابی می کنید؟
بله به اعتقاد من یک فضای باز و آزادی برای انتقال اخبار اجلاس وجود دارد و جمهوری اسلامی هیچگاه برای هیچ رسانه و روزنامه ای محدودیت ایجاد نمی کند.
و همه اینها حقی است که مردم ایران هم می توانند از آن بهره مند باشند. یعنی اگر سران کشورهای غیر متعهد در ایران حضور نداشته باشند، مردم می توانند اینترنت پر سرعت داشته باشند و سایت ها فیلتر نشوند؟
در مورد فلیتر شدن سایت ها ما قانون فعالیت رسانه ای داریم. هر کسی قانونی رفتار کند سایت او آزاد است و از سرعت بالا هم برخوردار است؛ اما اگر از دایره قانون خارج شود سایت یا هر نوع خبرگزاری و وب سایتی که باشد مطابق قانون با او برخورد خواهد شد. این چیزی نیست که مثلا در دوران اجلاس چنین امتیازی به آنها داده شده باشد.
گزارش شده است که در محدوده اجلاس خیلی از وب سایت های خبری فیلتر نیست ولی وقتی از آن محدوده خارج می شوند بسیاری از وب سایت های خبری سانسور و فیلتر هستند. آیا این سیاست دوگانه جمهوری اسلامی نیست که می خواهد به سران کشورهای غیر متعهد نشان دهد که در ایران آزادی وجود دارد؟ آیا خارج از محدوده اجلاس چنین آزادی برای خود مردم ایران وجود دارد؟
مگر آمریکایی ها به ما اجازه می دهند؟ مگر اروپایی ها به ما اجازه می دهند؟ مگر آمریکایی ها فیلتر نمی کنند؟ مگر اروپایی ها فیلتر نمی کنند؟ مگر آمریکایی ها شبانه نمی ریزند در خانه مخالفان جنگ و به آنها حمله نمی کنند؟
اگر آمریکایی ها و اروپایی ها هم وب سایت های خبری را فیلتر می کنند، آنها هم اشتباه می کنند ولی سوال من از شماست که آیا این را یک سیاست دوگانه نمی دانید که جمهوری اسلامی ابزارهای اینترنتی را فقط برای مصلحت های خاص خودش آزاد می گذارد؟
ما یک موقع می خواهیم از امکانات رسانه ای در جهت اطلاع رسانی به افکار عمومی استفاده کنیم. آنگاه جمهوری اسلامی اعتقاد دارد از همه این ابزارها باید استفاده کند؛ اما گاهی وقت ها از این ابزارها بر خلاف منافع ملت استفاده می شود. مگر سایت آقای احمد توکلی فیلتر نمی شود؟ مگر آقای توکلی مخالف نظام است؟ مگر ایشان نیروی انقلاب نیست، ولی فیلتر می شود. بلاخره ما قانون داریم. کسی که در چارچوب منافع ملی کشور ما عمل کند ما به او اجازه عمل می دهیم. این ابزارهای اینترنتی که امروز آزاد هستند، دارند در مورد اخبار یک اجلاس مهم بین المللی اطلاع رسانی می کنند. ما از آنها استقبال و حمایت می کنیم.
من هم سوالات و انتقاداتی که مردم در همین شبکه های اینترنتی از طریق فیلترشکن وارد می شوند و اطلاع رسانی می کنند را از شما می پرسم. الان گفته می شود حتی حضور نیروهای انتظامی و گشت ارشاد در سطح شهر تهران برای برخورد با بدحجابی کمرنگ شده است. آیا می خواهند بگویند که جوانان در ایران آزاد هستند؟
هیچ ظاهری ساخته نشده. آن خبرگزاری هایی که این نوع خبرها را مطرح می کنند می خواهند برگزاری یک اجلاس مهم که موفقیت خود را به رخ آمریکایی ها و اسراییلی ها می کشاند را تحت الشعاع حرف های بیهوده قرار دهند. این ها همه توطئه آمریکایی ها و اسراییلی ها است.
معمولا در خیلی از کشورها چنین است که از مسئولان سوال می کنند برگزاری چنین اجلاس بزرگی چقدر هزینه داشته است و من هم چون در نوشته هایی خوانده ام که مثلا یک گروه تشریفاتی این اجلاس چند مدل غذا برای میهمانان تهیه کرده اند و مواردی از این دست، ترجیح می دهم از خود شما خیلی شفاف بپرسم برگزاری چنین نشستی چقدر هزینه برای جمهوری اسلامی داشت؟
جمهوری اسلامی ایران میزبان ۱۲۰ هیات از کشورهای مختلف و مهم دنیاست. این کشورها هر کدام در سرویس غذاهای خود سلایق مختلفی دارند. ما وقتی به عنوان نمایندگان جمهوری اسلامی به کشورهای دیگر می رویم، آیا آنها سلایق ما را رعایت نمی کنند؟ آنها رعایت می کنند و غذاهایی که متناسب با فرهنگ ما باشد را در اختیار ما می گذارند. الان هم ۱۲۰ هیات از کشورهای مختلف و مهم دنیا در ایران حضور دارند. شما توقع دارید ما فقط یک مدل غذا به آنها بدهیم؟ باید ۱۲۰ مدل غذا در این اجلاس سرو می کردیم، برای اینکه بالاخره رعایت شود.
سوال من کاملا شفاف و روشن است. در واقع مهم نیست که خبرنگاران از سرو زرشک پلو با مرغ، فسنجان یا غذاهای ایرانی دیگر برای مهمانان اجلاس گزارش می دهند و فکر می کنم پاسخ شما هم در این مورد کافی است. سوال مشخص در مورد هزینه برگزاری اجلاس است؟
ببینید، من دکترای علوم سیاسی دارم. پانزده اجلاس گذشته را بررسی کردم. استقبالی که از اجلاس تهران صورت گرفت از حد متوسط اجلاس های گذشته در کشورهای دیگر بالاتر بود. یعنی حضور روسای حکومت ها، حضور وزرای خارجه، حضور کارشناسان و هیات های کارشناسی در اجلاس تهران از معدل حضورهای گذشته بزرگ تر بود. یعنی یک استقبال بی نظیر شد و یک نشست خیلی مهم برگزار شد. این یک موفقیت بزرگ برای جمهوری اسلامی است، علی رغم همه تلاش هایی که غربی ها کرده اند. لابی های صهیونیستی با سران برخی کشورها صحبت کردند تا آنها را از شرکت در اجلاس تهران منصرف کنند. این موفقیت بزرگ حیف است که تحت تاثیر مثلا این قرار بگیرد که چند لیوان روی میز بود یا به چند نفر میوه دادند …
پاسخ شما درست؛ اما سوال من خیلی ساده است که آیا ایرانیان می توانند بدانند که هزینه این اجلاس برای کشورشان چقدر بوده؟
ما ایرانی ها مهمان نواز هستیم، یعنی اگر من مهمانی به خانه ام بیاید، شده نان شبم را بگذارم و وسیله زندگی ام را بفروشم حتما از مهمانم پذیرایی خوبی می کنم. این ویژگی ما ایرانی هاست. چرا به ابعاد مثبت این کار نگاه نمی کنید؟ به بعد مثبت این کار نگاه کنید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر