-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
سفیر سابق اسرائیل کشورش را از کشیدن خط قرمز در مناقشۀ اتمی با ایران برحذر می دارد.
اسرائیل در پاییز به ایران حمله خواهد کرد یا نه؟ بعد از حضور نخست وزیراسرائیل بنیامین نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل، چنین می نماید که این اتقاق دست کم در پاییز نخواهد افتاد. نتانیاهو در نیویورک حرفی از حملۀ نظامی نزد بلکه با کمک یک تصویر برای جامعۀ جهانی آشکار ساخت چگونه باید به ایران در بحران اتمی خط قرمز نشان داد: ضمن سخنرانی، تصویر بمبی را بالا گرفت و با ماژیک قرمز خطی پایین چاشنی کشید. کشورها باید برای ایران روشن سازند: دقیقاٌ تا اینجا و نه بیشتر.
در ماه های گذشته برای اولین بار نبود که نتانیاهو از مفهوم «خط قرمز» استفاده کرد. وی دو هدف دارد. اول اینکه برای او راه چاره است. ابتدای سال که اعلام کرده بود به ایران حملۀ نظامی می کند پا را بیشتر از گلیمش دراز کرده بود. در ماه های بعد متوجه شد که قصدش برای تکروی قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و بدون حمایت رئیس جمهور این کشور مورد مناقشه است و هیچگونه حمایتی در بین مردم اسرائیل نیافت، چه برسد در افکارعمومی جهانی.
دوم: نتانیاهو می خواست با خط قرمز اوباما را وادارد به ایران اولتیماتوم بدهد. در این صورت یا ایران جدی به مذاکرات تن می دهد و برنامۀ اتمی خود را متوقف می کند، و یا در غیر اینصورت آمریکا آشکار می سازد که آمادۀ اقدام نظامی است. اما نتانیاهو نتوانست اوباما را به کاری مجبور سازد. با این وجود ابایی نکرد که کشمکش با اوباما را به افکار عمومی بکشد. نتانیاهو با این کار نه تنها مناسبات شخصیش را با رئیس جمهور به خطر انداخت بلکه به گونه ای در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دخالت کرد که به وجهۀ اسرائیل آسیب جدی زده است.
باید فقط سخنرانی بعضاٌ معلم گونه و تاحدودی گیج کنندۀ نتانیاهو را خواند تا به این نکته رسید: اگر تا بهار یا تابستان آینده تغییری صورت نگیرد؛ اگر ایران همچنان با سرعت اورانیوم غنی کند و کشورهای مذاکره کننده با ایران (انگلیس و فرانسه و آلمان و آمریکا و روسیه و چین) همچون گذشته خویشتن داری نشان دهند، وی مسئلۀ حمله را دوباره مطرح خواهد کرد. نتانیاهو گفت: « ... از این جا به بعد تنها چند ماه زمان، شاید حتی چندهفته نیاز است تا آنها به اندازۀ کافی اورانیوم غنی شده برای اولین بمب خود داشته باشند.» چرا این حرف را می زند؟ برای اینکه دوباره علنی صحبت از حملۀ یکجانبه به تأسیسات هسته ای نکند. از این رو در سخنرانی خود «خط قرمز» را به عنوان تنها مقیاسی مطرح کرد که باید گذاشته شود تا ایران را به کوتاه آمدن وادارد. می توان گفت که این خط، اقدامِ حرفیِ جانشین برای بمباران است.
این پرسش مطرح می شود که آیا اصولاٌ کشیدن خط قرمز می تواند وسیلۀ مناسبی باشد تا تحرکی در بحران اتمی ایران که از تقریباٌ نه سال پیش راکد مانده ایجاد کند. خط های قرمز دوهدف دارند: بازدارندگی و اینکه به طرف مقابل نشان دهند اوضاع آنقدر جدی است که باید اقدامی کند. چنین خطی برای اثرگذاری باید چند شرط را محقق کند: باید آشکار و واقع بینانه تعریف شود؛ باید وقت کافی برای حملۀ پیشگیرانه بگذارد؛ عبور از خط باید پیامد داشته باشد؛ خط باید به اندازۀ کافی مهم باشد که بتواند بازدارندگی داشته باشد؛ به ویژه که باید به طرف مقابل اطلاع داده باشد، و در صورت لزوم علنی.
در حال حاضر اختلاف ها دربارۀ ایران بین نتانیاهو و اوباما حل ناشدنی است. نتانیاهو که خود را دارای رسالت می بیند جلوی «هولوکاست دوم» را برای کشور اسرائیل بگیرد آشکارا موضع گرفته است، آنجا که گفت: «در این زمان که دیر شده تنها یک راه برای جلوگیری از دسترسی ایران به سلاح اتمی وجود دارد. به این شکل که در مورد برنامۀ اتمی ایران خط قرمزی تعریف شود ... خط های قرمز باعث جنگ نمی شوند، خط های قرمز جلوی جنگ را می گیرند...» اوباما در سخنرانی خود به هیچ رو به این خواسته توجه نکرد. از نظر او زمان و فضای کافی وجود دارد تا مشکل برنامۀ اتمی ایران را از راه سیاسی حل کرد – گرچه او هم باور دارد که «این زمان نامحدود نیست.» از این گذشته تکرار کرد آمریکا هر آنچه را لازم باشد انجام می دهد تا جلوی ایران را از دسترسی به سلاح هسته ای بگیرد.
این پرسش مطرح می شود که آیا اصولاٌ کشیدن خط قرمز می تواند وسیلۀ مناسبی باشد تا تحرکی در بحران اتمی ایران که از تقریباٌ نه سال پیش راکد مانده ایجاد کند. خط های قرمز دوهدف دارند: بازدارندگی و اینکه به طرف مقابل نشان دهند اوضاع آنقدر جدی است که باید اقدامی کند. چنین خطی برای اثرگذاری باید چند شرط را محقق کند: باید آشکار و واقع بینانه تعریف شود؛ باید وقت کافی برای حملۀ پیشگیرانه بگذارد؛ عبور از خط باید پیامد داشته باشد؛ خط باید به اندازۀ کافی مهم باشد که بتواند بازدارندگی داشته باشد؛ به ویژه که باید به طرف مقابل اطلاع داده باشد، و در صورت لزوم علنی.
اما مهم در باورپذیری خط قرمز این هم هست که رعایت شود. در طول بحران اتمی با ایران، اسرائیل مجموعه ای طولانی از خط های قرمز کشیده اما اقدام نکرده است. برای نمونه زمان غیرقابل بازگشت یا منطقۀ مصونیت بود، یعنی پنجرۀ زمانی مشخص که باید در جریان آن حمله ای صورت می گرفت تا مؤفقیت داشته باشد. این ناپیگیری به باورپذیری اسرائیل آسیب زده است – نه فقط در برابر ایران.
از اینرو باید نخست وزیر خوب فکر کند آیا خط قرمز جدید می کشد یا نه. من حتی گامی دیگر به جلو می گذارم و ادعا می کنم اسرائیل در موقعیتی نیست که بحران اتمی را با ایران به تنهایی حل کند، بدون متحد خود آمریکا. اسرائیل از اینرو باید برای اینکه به باورپذیری خود آسیب بیشتری نزند در آینده از تهدید با خط قرمز پرهیز کند. اگر لازم باشد وظیفۀ آمریکاست. نه در مقابل افکار عمومی جهان بلکه پشت پرده.
در ضمن وقتی مسئلۀ منافع ملی و جهانی آمریکا باشد اوباما ابایی از تعریف خط قرمز نداشته است. برای نمونه وقتی ایران تهدید کرد تنگۀ هرمز را که برای تجارت نفت مهم است ببندد آمریکا قایق های مین روبی و هواپیماهای جنگنده فرستاد – هشداری که بدون سوءتفاهم به تهران رسید.
با توجه به این پس زمینه این پرسش از رئیس جمهورآمریکا رواست که چرا در مناقشۀ اتمی هم خط قرمز کشیده نشود. اگر اوباما دوباره انتخاب شود باید فرض را بر این گذاشت که به ایران پیشنهاد مذاکره خواهد کرد. اگر رهبری ایران واکنش نشان ندهد اوباما باید تصمیم هایی بگیرد تا باورپذیری آمریکا و توان بازدارندگی این کشور آسیب نبیند. اوباما و نیز اسرائیل باید، بسیار جدی، به این پرسش بپردازند که آیا می توانند با بمب زندگی کنند – یا باید ایران را بمباران کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر