Latest Posts from Iran Dar Jahan for 09/08/2012

Email not displaying correctly? View it in your browser. «خاطرات حرفه ایی یک مترجم» * شادی سابجی// همکار «ایران در جهان» و مترجم مطالب فرانسوی خاطره ۱ خوشحالم از این که مجبور نیستم از ترس !! ایمیل های ایران در جهان و پاک کنم ... در یک اقدام انقلابی تصمیم گرفتم خبرهای ترجمه شده ام و از اسم مستعار «سیمون دو بووار ایرانی» در بیارم و اسم خودمو بذارم ... شب داشتم آشپزی می کردم از ترس و لرز نوشتن اسم واقعی چه کابوس هایی که تصور نکردم!! عین خرگوش هایی که می ترسن و همه بدنشون می لرزه شده بودم .... آخرش صدایی درونم گفت این قدر نترس .... مثه یه نیروی محکم درونی عمل کرد ... دمش گرم به شیر درونم☺ خاطره ۲ اولین خبری که با اومدنم و اقامتم در فرانسه ترجمه کردم حکایتش باحاله .... به دلیل شدت گرفتاری ها خیلی وقت بود شعر ترجمه نکرده بودم و بعضی وقتها احساس گناه می کردم و هی درونم نق می زد که بابا یه وقتی بذار چهار خط شعر ترجمه کن لامذهب!!! اما هی وقت نمی شد!! بدو این ور بدو اون ور!! «ایران در جهان» یه خبر برام فرستاده بود یه دو روز بود پرینتش کرده بودم .... آخرش شب ساعت نه شب طغیان کردم!! گفتم من نامردم اگه اینو ترجمه نکنم!! چه وضعشه! و به خاطر همون عصیانی که از آلبر کامو یاد گرفتم شروع کردم به خوندن خبر و تا یک نصفه شب کار ترجمه و تایپ تموم شد ... فردا سایت انقلاب اسلامی هم خبر منو گذاشته بود اما من خبر نداشتم! همسرم که همیشه یه پاش تو سایت انقلاب اسلامیه رفته بود دیده بود اخرین اخبار یه مطلب جدید هست شروع کرده بود به خوندن یکهو دیده بود پایینش اسم منه!! داشتم درس می خوندم یکهو میل زد یه لینک داده بود گفته بود ببین این چیه اسم تو پایینشه؟؟ جریان چیه؟ شاید اشتباه شده! به خودش گفته بود شادی که وقت سر خاروندن نداره چه برسه به ترجمه؟؟!!! بعد فکر کرده بود شاید یه نفر دیگه توی دنیا پیدا شده که هم اسم منه!!! من لینکو باز کردم دیدم با ذکر منبع خبر منو گذاشتن خیلی خوشحال شدم! گفتم مزد طغیانم بوده☺ به همسرم گفتم دیشب عصیان کردم ساعت نه شب! بالاخره. خاطره ۳ یک خبری آمده بود برای ترجمه از روزنامه لو تام سویس! اتفاقا عنوان هم نداشت اما خودم یه عنوان براش گذاشتم که از خود متن الهام گرفتم: خاور میانه دردسری برای اوباما Moyen-Orient, le casse-tête de Barack Obama من هم کلی دغدغه برای انواع قرارهای کاری و زندگی داشتم. مهاجرت های شغلی و تحصیلی در ابتدا باعث می شود انواع قرارهای مختلف داشته باشی با بانک با فرمانداری با دانشگاه با صنعت با این با اون خلاصه هزار تا دغدغه .... توی این گیر و دارهای توی متن ترجمه از سخنرانی اوباما آمده بود دوشنبه ... خبر مال دوسه روز پیش بود. برای این که خبر تا سال ها قابل خواندن باشد به خودم گفتم تاریخ ماه و سالش را اضافه کنم که اگر چند سال بعد کسی این ترجمه را خواند حدود زمان دستش باشد این شد که روی تقویم نگاه کردم و دیدم دوشنبه ۲۰ اوت ۲۰۱۲ است توی فرانسه برای ماه آگوست انگلیسی نام اوت می گویند اما توی افواه مردم هم آگوست و هم اوت هر دو گفته می شود و به نظرم تنها ماهی باشد که دو تا اسم دارد!! من هم همیشه اوت را با اکتبر قاطی می کنم .... چه برسد به این که ۲۰ اکتبر هم قرار کاری و دانشگاهی مهمی را از قبل تعیین نموده ام!! خلاصه خستگی های کار تحقیق دانشگاهی و دغدغه از یک طرف نیمه شب و کار ترجمه از طرف دیگر رایج بودن دو اسم این ماه باز هم از یک طرف، قاطی کردن اسم دو ماه اکتبر و اوت من هم از یک طرف. تا حالا شده از چهار طرف مثه یه مربع یا مستطیل ... این شد که دسته گل به آب دادم و ذهنم ناخود آگاه تایپ کرد اکتبر ... ۲۰ اکتبر ۲۰۱۲.... تاریخی که هنوز نیومده اما تو خبر در واقع اوباما اون روز سخنرانی کرده!!! عجب دسته گلی ... یعنی خوستم ترجمه بهتر باشه!! خودم هم با این که پس از اتمام ترجمه یک روز بعد یه نگاه می اندازم و بعد می فرستم بازم فرداش متوجه نشدم! بوق ... مطلبو فرستادم که روزبه میل زد بابا این ۲۰ اکتبر که هنوز نیومده تو متن اصلی هم که نیست!! ووای! منو بگو! خسته نباشی به خودم ... فهمیدم چه گندی زدم. درد جلوگیری از آبرو ریزی فورا جواب دادم اشتباه تایپی بوده! دیگه لو ندادم چه جریان هایی پشت این اشتباه!:)   چرا اسرائیل به اوباما اعتماد ندارد؟ باراک اوباما علاقه مند است اصرار کند که «پشت اسرائیل» را دارد. شاید او باید به رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا چنین اشاره ای بکند. به نقل از روزنامه گاردین، ژنرال مارتین دمپسی خطاب به روزنامه نگاران و خبرنگاران در لندن، هشدار داد که هرگونه حمله اسرائیل به ایران به روشنی «برنامه هسته ای ایران را به تاخیر می اندازد اما احتمالا نابود نمی کند.» وی همچنین گفت که تحریم های اقتصادی بر ایران در حال اثر بودند و نیاز به زمان بیشتری داشتند، اما چنین کارکرد موثری می تواند با حمله ای حساب نشده و پیش از موعد، بی اثر شود. و برای تأکید بر مخالفت خود با حمله اسرائیل به ایران افزود: «در صورت چنین تصمیمی نمی خواهم با آن ها همدست شوم.» ما دقیقا نمی دانیم که ژنرال دمپسی درباره عدم همدستی امریکا با اسراییل در صورت حمله و عواقب احتمالی چنین کنار کشیدنی چه فکری می کند. آیا دولت باید دست رد به سینه نیاز جنگ افزاری اسراییل بزند و به فراهم آوری جت و بمب برای اسرائیل نه بگوید و یا حمله اسرائیل را در سازمان ملل محکوم کند؟ همچنین نمی دانیم که آیا وی به طور کلی از تریبون یک دیپلماسی مستقل چنین سخنانی را می گوید و یا با زبان رمز از سوی دولت که به چنین مواضعی باور دارد به تلمیح و اشاره علائمی می فرستد، تا از گشودن فصل تازه ای از سیاست پرهیز کند؟ به هر صورت، اظهارات وی سودمند نبود و زمان بندی مناسبی نیز نداشت. به ویژه که این هفته آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارشی منتشر ساخت مبنی بر کارساز نبودن تحریم های ایالات متحده و تحریم های بین المللی در برابر ایران در روند کند کردن برنامه هسته ای این کشور و در واقع حتا سرعت گرفتن برنامه با این قضایای اخیر. ایران اکنون 2140 سانتریفیوژ در تأسیسات زیرزمینی فوردو در نزدیکی شهر قم نصب کرده است. ذخایر اورانیوم از 20٪ تا 87٪ غنی شده که چنین درجه ای از غنی سازی مورد نیاز برای رسیدن به سطح بمب از صفر تا حدود 200 کیلوگرم در طول یک سال افزایش یافته است. تنها 50 کیلوگرم از اورانیوم 20 درصد غنی شده برای تولید یک بمب اتم مورد نیاز است. و این مقدار در برابر ذخائر عظیم اورانیوم راکتور ایران که می تواند در سطوح بالاتری از خلوص غنی شود ناچیز به شمار می رود. مقامات دولت نیز بارها به رسانه ها گفته اند که کاملا مطمئن نیستند که ایران واقعا قصد ساخت یک بمب اتم را داشته باشد. بنا را بر این می نهیم که اهداف نهایی معمولا ناشناختنی باقی می مانند؛ به ویژه اهداف جوامع بسته ای چون ایران. با این همه، همان طور که آژانس بین المللی انرژی اتمی اشاره کرد، «آژانس به طور فزاینده ای درباره فعالیت های احتمالی گسترش ظرفیت اتمی اش برای تولید موشک بسیار نگران است.» بر اساس گزارش آژانس، این فعالیت ها از سال 2003 ادامه یافته اند و بر خلاف ادعای ایران صحه می گذارند. جای تعجب نیست که اسرائیلی ها از دولت ایالات متحده ناراحت اند. دیگر آن که از محمود احمدی نژاد می شنوند که می خواهد اسراییل را از نقشه جغرافیا محو کند. دست کم چنین گفته ای رنگ و بویی از صداقت دارد و می ارزد به گفته های پرزیدنت اوباما که از یک سو می گوید پشت اسراییل را خالی نمی کند ولی از سوی دیگر اعضای دولتش تلاش می کنند که به عموم بباورانند که مقاصد هسته ای ایران به طور بالقوه صلح آمیزند، و پس از سه سال و نیم از آغاز آخرین دور تحریم ها، نه تنها این تحریم ها با شکست روبرو نشده اند که کارگر افتاده اند. خنده آور این که دولت امریکا با عملکرد سر در برف فرو برده خود مبنا را برای بسیار از تصمیم گیرندگان اسراییل فراهم یم کند که به این نتیجه برسند که بهتر است هر چه زودتر به ایران حمله کرد و منتظر امریکا نماند. نه تنها اعتماد به نفس و آمادگی اوباما برای اقدام نظامی رنگ می بازد که بیم آن می رود که با انتخاب دوباره اوباما، وی در اولین سه شنبه نوامبر مواضع محافظه کارانه تری در برابر حمله اسراییل به ایران اتخاذ کند. اگر ژنرال دمپسی یا مقامات دولت واقعا می خواستند از حمله اسرائیل جلوگیری کنند، باید به اورشلیم اطمینان می دادند که ایالات متحده در مورد اهداف هسته ای ملاها نقطه تردید آمیزی ندارد و در مورد نزدیکی شان به اهدافشان نیز همه چیز را به روشنی می داند. در واقع دولت اوباما خلاف چنین چیزی را انجام می دهد. در قبال اسراییل، دولت اوباما از زمان روی کار آمدن وی، سیاستی (غیر عملگرایانه-م) از قصد و نیت تا بی کفایتی را جایگزین کرده است. ما نمی دانیم چه انگیزه ای موجب فوران چنین مواضعی از زبان ژنرال دمپسی شده است ولی رییس جمهوری که واقعا پشت اسراییل را قرار است خالی نکند، مخالفت خود را با گفته های دمپسی در برابر همگان نشان می دهد. سر مقاله وال استریت جورنال   امکانی دوباره برای دیپلماسی اسرائیلی ها تا حدودی خیالشان راحت می شود. فقط اینکه تعویق بحران ایران به بعد از انتخابات ریاست جمهوریِ آمریکا در ششم نوامبر راه حل نیست. خیلی زود است که اعلام کرد وضعیت عادی است. اما بعد از گمانه زنی ها دربارۀ جنگ قریب الوقوع با ایران که اسرائیلی های به نسبت زیادی را دچار ترس کرده بود می توان دید که اینان اکنون تا حدودی نفسی به آرامی می کشند. به جای حمله های پیشگیرانه برای خاکستر کردن تأسیسات هسته ای ایران دوباره در این مورد گفتگو می شود که چگونه می توان جلوی برخورد نظامی را گرفت. اینکه برای این کار زمینه ای واقع بینانه وجود دارد را می توان از موضع گیری های تازۀ نخست وزیر اسرائیل دریافت. روزهاست که وی از «خط های قرمز» صحبت می کند که به باور او جامعۀ جهانی باید برای حکومت ایران ترسیم کند. بنیامین ناتانیاهو در برابر سربازان قدیمی گفت: «هرچه خط قرمز آشکارتر باشد به همان نسبت احتمالش کمتر می شود که ما بحران داشته باشیم.» اینبار اعتقادش را مبنی بر اینکه ایرانی ها را فقط می توان با کاربرد زور از برنامۀ اتمی بازداشت برای خود نگاه داشت. در نتیجه برای دیپلماسی بین المللی در به اصطلاح دقیقۀ آخر امکان هایی به وجود می آید. تصادفی نیست که چهار وزیر خارجۀ اروپایی به دیدار مقام های اسرائیلی می روند. گیدو وستروله بعد از همکاران بلغاری و ایتالیایی و نروژی خود آخرهفته توقفی در اسرائیل می کند. پیام آنها به ناتانیاهو: ما در موضوع ایران با آمریکایی ها هم نظریم و اسرائیل نیز از این موضع سود می برد. البته خط قرمز مربوط را تنها یک نفر باید تعریف کند: باراک اوباما. مدتهاست در پشت پرده بین آمریکایی ها و اسرائیلی ها بر سر انتخاب واژه ها گفتگو می شود. شک دارند آیا اوباما، طبق خواستۀ ناتانیاهو، به تهران اولتیماتوم می دهد یا نه. بیشتر تصور پذیر است که رئیس جمهور آمریکا دوباره تأکید کند نخواهد گذاشت به هیچ رو ایران به بمب اتمی دست یابد، همراه با قولِ دادن کمک های مشخص نظامی مانند هواپیماهای سوخت رسان. فقط گفتن اینکه همچنان جانب اسرائیل را می گیرند کافی نیست. آخر مسئله این است که به ناتانیاهو امکان دهند با حفظ وجهه مسیر خود را تصحیح کند. اسرائیلی ها کنجکاوند که ببینند اوباما پنجشنبه شب در کنگرۀ حزب دمکرات در این باره چه می گوید. امکان بیشتر را برای موضع گیری سخنرانیش در مجمع عمومی سازمان ملل در آخرهای سپتامبر به او می دهد. ناتانیاهو هم به نیویورک می رود به گونه ای که ملاقاتی برای برطرف کردن سوءتفاهم ها در آنجا یا در واشنگتن امکان پذیر است. اسرائیلی ها نفسی به راحتی می کشند. فقط اینکه تعویق بحران ایران به بعد از انتخابات در ششم نوامبر راه حل نیست. هرکه برنده شود، اوباما یا رامنی، ناتانیاهو پی گیر قولی می شود که آنها برای جلوگیری از قدرت اتمی شدن حکومت ایران داده اند. اما هرچقدر هم مجازات های اقتصادی مانند تحریم نفت اتحادیۀ اروپا یا محدودیت های بانکی برای اقتصاد ایران سخت است – گزارش تازۀ آژانس بین المللی انرژی اتمی تأکید می کند رهبری ایران مصممانه برنامۀ هسته ای خود را پیش می برد. از این رو گزینۀ نظام روی میز می ماند. به ویژه اینکه آیت الله خامنه ای تصمیم آخر را برای تولد سلاح خسته ای همچنان باز نگاه داشته است – یک برداشت ایرانی از تردید هسته ای. تا کوتاه زمانی پیش ناتانیاهو با کوبیدن مدام بر طبل جنگ حسابی اعصاب دولت آمریکا را خرد کرده بود. به ویژه اینکه باعث شده بود یک بحران مربوط به سیاست خارجی موضوع تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری شود. انتقاد روز افزون از ناتانیاهو نشان داد که وی تا چه حد اغراق کرده بوده است – از جمله انتقاد تقریباٌ همۀ مسئولان دستگاه دفاعی اسرائیل و آمریکا. همه جا گفته شد بدون نیروهای نظامی آمریکا کشور کوچکی چون اسرائیل در حمله به غولی مانند ایران پا را بیش از حد از گلیم خود دراز کرده است. خطری بیش از حد در سنجه با احتمال ناچیز مؤفقیت، یعنی اینکه ایرانی ها را در شاید چند سالی از برنامۀ اتمی شان عقب بیندازند. تعجبی ندارد که اکنون صحبت از جلوی گیری از تشنج بیشتر است. بلندگوی ناتانیاهو «هایوم» – پرشمارگان ترین روزنامه در اسرائیل که میلیاردر آمریکایی شلدون آدلسون حامی مالی آن است – فتیلۀ بحران ایران را حسابی پایین کشید. حتی وزیر دفاع ایهود باراک، نزدیک ترین متحد ناتانیاهو در سیاست امنیتی – از تکروی نظامی قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برحذر می دارد. اسرائیلی ها نفسی به راحتی می کشند. فقط اینکه تعویق بحران ایران به بعد از انتخابات در ششم نوامبر راه حل نیست. هرکه برنده شود، اوباما یا رامنی، ناتانیاهو پی گیر قولی می شود که آنها برای جلوگیری از قدرت اتمی شدن حکومت ایران داده اند. اما هرچقدر هم مجازات های اقتصادی مانند تحریم نفت اتحادیۀ اروپا یا محدودیت های بانکی برای اقتصاد ایران سخت است – گزارش تازۀ آژانس بین المللی انرژی اتمی تأکید می کند رهبری ایران مصممانه برنامۀ هسته ای خود را پیش می برد. از این رو گزینۀ نظام روی میز می ماند. به ویژه اینکه آیت الله خامنه ای تصمیم آخر را برای تولد سلاح خسته ای همچنان باز نگاه داشته است – یک برداشت ایرانی از تردید هسته ای. در هر حال رئیس سابق موساد افرایم هالوی توصیه می کند باید دنبال راه حل های مبتکرانه بود. می گوید باید بیشتر خود را جای ایرانی ها بگذاریم، این ملت کهن که از دویست سال پیش خود را به دست غرب تحقیر شده می بیند. به باور وی به جای اینکه عرصه را بر ایران تنگ کنیم باید به آنان راه حلی افتخارآمیز را نشان دهیم. گرچه این نظرها با تفکر سیاه سفید ناتانیاهو همخوانی ندارد. اما می تواند سهمی در کاهش بحران داشته باشند. کاستن از بحران یک ضرورت فوری است. مادام که بحران ایران شدت می یابد این خطر وجود دارد که رخدادی پیش بینی نشده – سوءقصدی هدفمند یا برخوردی غیرعمدی در خلیج فارس – واقعاٌ آن را مشتعل کند. * از: اینگه گونتر / در: فرانکفورتر روندشاو   «ایران گامی فراتر نهاد» ایران در مقابل کشورهای غربی- که سعی در منزوی کردنش دارند -گامی فراتر نهاد و در این هفته از صد و بیست کشور برای شرکت در اجلاس سران غیر متعهدها دعوت کرد. اما کارشناسان و تحلیلگران این طور برآورد می کنند که تلاش های ایران برای اعاده وجه و حیثیت بین الملی اش، با شکست مواجه شده زیرا پرونده جنجال برانگیز اتمی اش باعث خدشه دار کردن اعتبار بین الملی اش شده است. با این حال تنها یک سی ام دولت ها و رئیس جمهورهاشان به ایران سفر کرده اند.- اگر دولت تهران انتقادهای عمومی بانکی مون دبیر سازمان ملل متحده را تحمل کند- روزنامه های دولتی دیروز ایران٬مدیران و رسانه های دولتی معتقدند که «برپایی این اجلاس و این رویداد بزرگ ترین موفقیتِ تاریخ ایران قلم داد می شود." همچنین رسانه های زیادی این رویداد را همانند «شکست دیپلماتیک ایالات متحده آمریکا و غرب» تعبیر کرده اند و از آن به عنوان تجدید نفوذ بین الملی ایران یاد کرده اند. دینا اسفندیاری، تحلیلگرِ موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک (IISS (۱ لندن، به خبرگزاری فرانسه گفت که «این روی داد به دولت ایران این فرصت را داد که - علی رغم روند تلاش‌های بین المللی برای منزوی کردنش- دوباره دوستان و متحدانش را به رخ بکشد.» براساس انتشار آخرین گزارشات آژانس بین الملی انرژی اتمی ( IAEA) مشاجره حول برنامه هسته ایی ایران ادامه دارد و در واقع این برنامه اتمی ایران سر منشا بحران بین تهران و غرب محسوب می شود. این گزارش تایید می کند که تهران به گسترش توانایی هایش برای غنی سازی اورانیوم ادامه داده است و شش قطع نامه شواری امنیت سازمان ملل متحد را نقص کرده است و برای تایید و بررسیِ این موضوع که برنامه هسته ایی اش هیچگونه ابعاد نظامی ندارد، از تلاش های آژانس سازمان ملل ممانعت به عمل آورده است. دبیر سازمان ملل بانکی مون گفته است که «از این اجلاس سران برای تشویق حکومتِ ایران در احترام به قطع نامه های شوارای امنیت و رهایی از تحریم های بین المللی و حتی برطرف کردن خطر حمله اسرائیل و آمریکا استفاده کنید» و از این رو دولت تهران از این پیام حداکثر استفاده خود را کرده است. براساس انتشار آخرین گزارشات آژانس بین الملی انرژی اتمی ( IAEA) مشاجره حول برنامه هسته ایی ایران ادامه دارد و در واقع این برنامه اتمی ایران سر منشا بحران بین تهران و غرب محسوب می شود. این گزارش تایید می کند که تهران به گسترش توانایی هایش برای غنی سازی اورانیوم ادامه داده است و شش قطع نامه شواری امنیت سازمان ملل متحد را نقص کرده است و برای تایید و بررسیِ این موضوع که برنامه هسته ایی اش هیچگونه ابعاد نظامی ندارد، از تلاش های آژانس سازمان ملل ممانعت به عمل آورده است. مارک هیباس تحلیل گر مسائل هسته ایی در موسسه «موقوفه کارنگی برای صلح بین المللی» (۲) بیان کرد که «گاهی وقت ها پیش آمدهای تقویمی، اجلاس های بین المللی را تحت تاثیر قرار می دهد.» ایران در روز بازگشایی اجلاس سران تاکید کرده است که برنامه هسته ایی صلح آمیزاش قربانی تبانی ها و دسیسه های قدرت های بزرگ شورای امنیت شده است و مجادله ها این کار را خراب تر کرده است اما درست در میانه اجلاس نشان داده شد که تهران از کار و تحقیق آژانس بین الملی انرژی اتمی ممانعت به عمل آورده است. با هجوم سوالات و صحبت درباره مسائل هسته ایی در این اجلاس، مارک هیباس این طور برآورده کرد که «دولت ایران برنده این دور نبوده است.» همچنین خانم اسفندیاری اظهار کرد که «ایران می داند که در این اجلاس انتقادهایی اجتناب ناپذیری را دریافت خواهد کرد» آن هم از سوی مهمانان دست و پاگیری!! که مسئولیت استقبال و پذیرایی از آن ها را به خاطر وجهه و آبروی خود قبول کرده است. خانم اسفندیاری در ادامه گفت که «اما دولت تهران این طور برآورد می کند که با قبول این ضررها و زیان ها از حضور این مهمانان بهره ایی بیشتر خواهد برد. همچنین تهران سعی خواهد کرد که نسبت به انتقادهای وارد شده صبر و تحمل اش را خوب تر جلوه دهد تا از این طریق علی رغم واگرا بودن نظرات، دوستانی را برای خود فراهم کند.» محمد صادق صدیقی مدیر مرکز عربی مطالعات ایرانی واقع در تهران نیز گفت که «هیچ کس نباید انتظار داشته باشد که همه شرکت کنندگان در اجلاس همانند نظر دولت تهران فکر کنند و حرف بزنند.» اما در نهایت این اجلاس تصویری مثبت از جمهوری اسلامی داده است که توانایی پذیرایی از ۱۲۰ ملیت مختلف را دارد و این موضوع می تواند ایران را در پروندهای بین المللی آتی همچون پرونده هسته ایی اش کمک کند. از سوی دیگر علیرضا نادر تحلیل گر موسسه تحقیقات و پیشرفت راند (۳) اظهار کرده است که «دولت تهران با برپایی جنبش غیر متعهدها، که در واقع همچون طبلی پر طنین در مقابل دیپلماسی ضد غربی بود خطر بزرگی کرده است زیرا ایران نیز این نیت ضد غربی بودن اجلاس را تایید کرده است.» * از: کوبا الژه / در: مجله اکسپرسیون فرانسه مترجم: شادی سابجی ** پی نوشت های مترجم: 1- IISS یک موسسه تحقیقاتی انگلیسی است که در زمینه امور بین المللی فعالیت می کند و در سال ۱۹۸۵ به منظور کنترل سلاح ها و بازداری سلاح های اتمی ایجاد شده است و اعضای آن معمولا از بین دول آمریکا یا انگلیس انتخاب می شوند.(مترجم) 2- Carnegie Endowment for International Peace سازمانی است که در شهرهای مختلف جهان مانند مسکو، بروکسل، بیروت، پکن و واشنگتن دفتر دارد و سعی می کند همکاری ملت ها و معاهدات بین المللی را با آمریکا تقویت کند و گسترده کند.(مترجم) 3-( RAND Corporation (Research ANd Development یک نهاد غیرانتفاعی جهانی است که در ابتدا برای مطالعه و تحقیق و تحلیل نیروی ارتش آمریکا از طرف کمپانی هوایی داگلاس ایجاد شد.(مترجم) از وب سایت نشریه هم بازدید کنید به اعضای صفحه فیسبوک نشریه بپیوندید از طریق تویتتر بروز رسانی نشریه را دنبال کنید به گروه ایران در جهان در لینکدین بپیوندید و در بحث ها شرکت کنید   شما این خبرنامه را به این دلیل دریافت می کنید که ایمیل شما پس از تایید وارد لیست دریافت کنندگان شده است. برای لغو عضویت از این خبرنامه به این لینک مراجعه کنید یا به irandarjahan-unsubscribe@sabznameh.com ایمیل بزنید. با فرستادن این خبرنامه به دوستان خود آنها را تشویق کنید که عضو این خبرنامه شوند. برای عضویت در این خبرنامه کافی است که به irandarjahan@sabznameh.com ایمیل بزنید. برای دریافت لیست کامل خبرنامه های سبزنامه به help@sabznameh.com ایمیل بزنید.