ویلیام سیلتن٬ مجله اسلیت
مسلمان‌ها٬ مسیحی‌ها٬ هندوها و یهودیان عزیز٬
شما دارید در عصر اینترنت زندگی می‌کنید. اعتقادات مذهبی شما در معرض نقد و توهین و تمسخر و استهزاست. شما نمی‌توانید از هیچ طریقی اعتقادات‌تان را از سر راه طنز و حتی استهزا کنار بکشید و بهتر است به این پدیده‌های آنلاین بی‌اعتنا باشید.
اگر به ویدئوهای آنلاین بی‌اعتنا نباشید٬ آنچه در روزهای گذشته رخ داد همواره تکرار خواهد شد. مشتی ابله به سادگی و با دسترسی به یک دوربین فیلم‌برداری و یک کانکشن اینترنتی می‌توانند دنیا را به هم بریزند. آنها شما را در مسیری قرار می‌دهند که نتیجه‌ای جز کشتن یک‌دیگر نخواهد داشت.
بس کنید! نقش‌آفرینی در سناریوهای آنها را هرچه زودتر متوقف کنید.
امروز خشم و خشونت و خون‌ریزی جهان اسلام را درنوردیده و دلیل مضحکی در پس ماجراست: یک تبهکار مصری ساکن کالیفرنیا با فریب بازیگران و پرداخت دستمزد روزانه ۷۵ دلاری به آنها٬ می‌خواهد که به خانه‌اش بیایند و صحنه‌هایی را بازی کنند که هیچ‌یک از آنها نمی‌دانستند قرار است در چنین فیلمی علیه اسلام به کار گرفته شود. او سپس صداها را جابجا می‌کند٬ چینش صحنه‌ها را تغییر می‌دهد و فیلم سخیفی می‌سازد که به اعتقاد بسیاری توهین آشکار به پیامبر اسلام است. او پیش‌تر فیلمش را از طریق پلاکاردها تبلیغ کرده بود٬ اما حتی یک نفر هم حاضر به دیدن آن نشده بود.
گسترش تکنولوژی‌های دیجیتال و پهنای باند اینترنت در سراسر جهان٬ به هر کسی در هر گوشه‌ای از این کره خاکی این امکان را می‌دهد که بدون هیچ چالش بازدارنده‌ای آنچه می‌خواهد را تولید و منتشر کند. همین محتوای تولید شده می‌تواند تبدیل به اسلحه‌ای خطرناک شود و آتش درگیری‌های گسترده را برافروزد. اما همه چیز به شما بستگی دارد. این شمایید که می‌توانید این بمب را منفجر کنید٬ یا با بی‌اعتنایی به سادگی آن را خنثی کنید
ویدئوی ۱۴ دقیقه‌ای جنجال‌برانگیزی که او در یوتیوب منتشر کرد در ابتدا توجه کسی را جلب نکرده بود. یک هفته بعد٬ یکی از اکتیویست‌های ضد اسلام در ویرجینیا ترجمه عربی این ویدئو را منتشر کرد و برای اکتیویست‌ها و ژورنالیست‌های مصری فرستاد. یک تلویزیون مصری بخش‌هایی از آن را پخش کرد و واکنش‌ها از آنجا آغاز شد.
سیاست‌مداران و روحانیون مصری آن را محکوم کردند و معترضان با هماهنگی از طریق فیس‌بوک و توییتر به سفارت آمریکا در قاهره حمله کردند. خیزش و خروش علیه این فیلم به سرعت گسترش یافت. سفیر آمریکا در لیبی در حمله مسلمانان خشمگین کشته شد و دامنه خشونت به کشورهای دیگر هم رسید.
وقتی اعتراضات آغاز شد٬ سازنده فیلم ادعا کرد که یک یهودی اسرائیلی است که با دریافت کمک‌های مالی از دیگر یهودیان موفق به ساخت این فیلم شده. بعدها مشخص شد که این گزاره‌ها کذب است؛ دروغ محض. حالا مشخص شده که او یک مسیحی قبطی مصری است. کسی که به او در تهیه این فیلم کمک کرد٬ بودایی است. فیلم در آمریکا ساخته شد٬ اما معترضان مسلمان در سودان حتی به سفارت آلمان و بریتانیا در این کشور هم حمله کردند. بعضی از مصری‌ها به سفارت هلند یورش بردند. همه دربدر به دنبال گروهی بودند و هستند که ساخت این فیلم را به گردنش بیاندازند و بهانه‌ای برای حملات بیابند.
کسانی که فیلم را ساخته‌اند می‌گویند قصد داشتند نشان دهند که اسلام دینی خشن است. حالا آنها برای اثبات ادعای خود به این اعتراضات و شورش‌ها اشاره می‌کنند و می‌گویند مسلمانان از قبل آماده یورش و کشتار بوده‌اند. کارگردان فیلم می‌گوید «اسلام دینی سرطانی است.» آنها می‌گویند این خشونت‌ها٬ مهر تاییدی است بر آنچه در این فیلم نشان داده شده. شورشیان عزیز٬ شما دقیقا بر اساس سناریوهای آنها پیش رفته‌اید و کاری کرده‌اید که تبلیغات آنها کارساز باشد.
و مساله به همین‌جا ختم نخواهد شد. قوانین معطوف به سانسور و سیستم‌های سانسور نمی‌توانند از شما در برابر چنین پدیده‌هایی محافظت کنند. لیبرال دموکراسی٬ آزادی بیان را محترم و حیاتی می‌شمارد. رهبران دموکراسی‌های غربی محتوای سخیفی مانند این فیلم را محکوم می‌کنند٬ اما آنها را سانسور نخواهند کرد. حتی اگر قصد آنها سانسور باشد٬ رسانه‌های نوین امکان سرکوب و سانسور را به آنها نمی‌دهند. کارگردان این فیلم بر اساس حکم قضایی اجازه دسترسی به کامپیوتر و اینترنت نداشت٬ با این حال هیچ چیزی نتوانست مانع او شود٬ همان‌طور که کسی نمی‌توانست جلودار توزیع‌کننده نسخه عربی این فیلم باشد.
کنترل جریان انتشار عقاید و اطلاعات٬ امروز سخت‌تر از همیشه است. گسترش تکنولوژی‌های دیجیتال و پهنای باند اینترنت در سراسر جهان٬ به هر کسی در هر گوشه‌ای از این کره خاکی این امکان را می‌دهد که بدون هیچ چالش بازدارنده‌ای آنچه می‌خواهد را تولید و منتشر کند. همین محتوای تولید شده می‌تواند تبدیل به اسلحه‌ای خطرناک شود و آتش درگیری‌های گسترده را برافروزد. اما همه چیز به شما بستگی دارد. این شمایید که می‌توانید این بمب را منفجر کنید٬ یا با بی‌اعتنایی به سادگی آن را خنثی کنید.
این مساله فقط مربوط به مسلمان‌ها نیست. شما در یوتیوب می‌توانید برای هر دین و مذهب موجود در کره زمین٬ از یهودیان و مسیحیان و هندوها گرفته تا کاتولیک‌ها و مورمن‌ها و بودیست‌ها٬ چندین ویدئو پیدا کنید که از نظر معتقدان به آن دین و مذهب می‌تواند توهین‌آمیز تلقی شود. بعضی از آنها واقعا خنده‌دارند. بعضی‌ها نفرت‌انگیزند. بعضی از آنها صرفا با این هدف ساخته شده‌اند که به خشونت میان گروه‌های مختلف دامن بزنند.
تا زمانی که شما در دام آنها گرفتار می‌شوید٬ خشونت و خون‌ریزی ادامه خواهد یافت. تمسخر پیامبر دینی که به آن معتقدید٬ روی یک آدرس اینترنتی در جایی از این جهان پهناور٬ نباید به سادگی خشم شما را برانگیزد. به حرف روحانیونی که از شما می‌خواهند با خشونت واکنش نشان دهید هم بی‌اعتنا باشید. خشم‌تان را کنترل کنید و به جای اقداماتی از این دست به خانه‌هایتان برگردید و مشغول عبادت شوید. خدا بزرگ‌تر از آن است که با توهین‌های مشتی ابله آسیبی ببینید. پی‌رو او باشید.
بتسی ایساکسن٬ هافینگتون‌پست
آدرس ایمیل خصوصی بشار اسد sam@alshahba.com بود و پسوردش هم: 1234. این نکته‌ی مضحک درباره‌ی بشار اسد که این روزها دولت متزلزلش برای بقا در نظام سیاسی سوریه تلاش می‌کند، پنج‌شنبه‌ی گذشته در مصاحبه‌ی روزنامه عربی الحیات با هکر اپوزیسیون، عبدالله الشمری٬ مشخص شد.
در ماه فوریه، تحت حمایت یکی از گروه‌های اپوزیسیون، الشمری و دوستانش توانستند بیش از سه‌هزار ایمیل خصوصی بشار اسد را در روزنامه گاردین منتشر کنند. ولی تا زمان انتشار مصاحبه‌ی پنج‌شنبه‌ی الشمری با الحیات، دنیا چیز زیادی درباره‌ی خود هکرها و یا داستان مضحکی که منجر به باز کردن ایمیل رئیس‌جمهور سوریه شد، نمی‌دانست.
نشریه تایمز چاپ اسرائیل از قول الحیات نوشت: بعد از یک هفته تلاش برای یافتن رمز موهوم مکاتبات خصوصی بشار اسد، یکی از هکرها سعی کرد که به قول خودشان «شبیه یک احمق فکر کند.» عبدالله الشمری به همکارانش گفته بود: «دارید اشتباه می‌کنید. شما همیشه سران این حکومت را ابله خطاب کرده‌اید. پس بیایید مثل یک ابله کار کنیم.» بلافاصله یکی از هکرهای تیم، یکی از احمقانه‌ترین پسوردهای ممکن را امتحان کرد: 1234…. و بعد از تنها چند لحظه هکرها به گنجینه‌ای از نامه‌های رسمی و خصوصی بشار اسد راه پیدا کردند.
همان‌طور که تایمز می‌نویسد، 1234 تنها یک پسورد بد نیست. بلکه یکی از پسوردهایی‌است که به عنوان یکی از احمقانه‌ترین پسوردهای ممکن در سراسر جهان شناخته می‌شود که متاسفانه از پرکاربردترین پسوردهاست و بیشتر آدم را یاد فیلم کمدی مشهور «گلوله‌های فضایی» می‌اندازد.
الشمری و گروهش ایمیل‌ها را بلافاصله بعد از باز کردن رمز آن منتشر نکردند. به گزارش گاردین آنان بیش از هشت ماه، از این دسترسی اختصاصی برای خواندن پیام‌های خصوصی بشار اسد و همسرش، اسما اسد٬ استفاده می‌کردند. هدف این بود که از این ایمیل‌ها برای افشاگری و کمک به براندازی رژیم بهره بگیرند.
اگرچه آنها چیزی نیافتند که روند براندازی را تسریع کند٬ اما به اطلاعات ارزشمندی دست پیدا کردند. این اطلاعات بعدا برای حفاظت از رهبران اپوزیسیون و روزنامه‌نگاران غربی در حمص مورد استفاده قرار گرفت. اما همچنان که الشمری و همکارانش منتظر فرصت بعدی بودند، جنگ داخلی در سوریه تشدید می‌شد و گروه دیگری از هکتیویست‌ها تمرکز خود را به دولت سوریه معطوف کردند: گروه هکرهای «ناشناس» (Anonymous).
هکرهای «ناشناس» در ژانویه ۲۰۱۲ وارد سرور ایمیل وزارت امور ریاست جمهوری می‌شوند و بیش از ۲/۴ میلیون از ایمیل‌های محرمانه دولت را در اختیار سایت افشاگر ویکی‌لیکس قرار می‌دهند. بنا به گزارش Information Week تا تاریخ هفتم فوریه صاحب ایمیل sam@alshahba.com مشخص بود. اما از آن تاریخ بشار اسد شروع به دریافت ایمیل‌های تهدیدآمیز می‌کند و حساب کاربری را همان روز می‌بندد.
از قضا به نظر می‌رسید که بشار اسد از شیوه‌های امنیتی تا حدی مطلع بوده‌است. حداقل این را از شکلی که با ایمیل خود کار می‌کرد، می‌توان فهمید. او ایمیل‌هایش را بعد از خواندن پاک می‌کرد و هیچ‌گاه اسمش و یا حتی حرف اول اسمش را پای ایمیل‌هایی که از آن حساب فرستاده شده بود، نمی‌گذاشت.
بعد از انتشار خبر نفوذ به نامه‌های محرمانه او در گاردین، مجله فارین پالسی گزارش داد که «اسما اسد، همسر رئیس جمهور، در واقع یک معتاد به خرید‌های آنلاین و اینترنتی است. او به شکل وحشتناکی اقلام لوکس و تجملی می‌خرد. چیزهایی مثل گردن‌بند یاقوت، الماس، عقیق و یا گلدان‌های لوکس، شمعدان‌هایی با ارزش حدودی ۱۵۰۰ دلار، میز و صندلی و چیزهای دیگر. نکته‌ی جالب اینجاست که او همه‌ی این‌ها را زمانی سفارش می‌داد که سوریه جلوی چشم‌شان در حال از هم پاشیدن بود.»
به گزارش گاردین درست زمانی که بشار اسد ادعا می‌کرد که به «اصلاحاتی که برای حل بحران» متعهد است٬ در ایمیل‌هایش از آن با عنوان «قوانین چرند احزاب، انتخابات، رسانه‌ها» یاد می‌کرد. او حتی در جایی با فرستادن ایمیل به یکی از دستیارانش درباره تصرف حمص از عبارت «لینکی به یوتیوب برای تصرف حمص با استقاده از اسباب‌بازی و بیسکویت» استفاده می‌کند.
از آغاز درگیری‌ها در سوریه، الشمری اولین شبکه اطلاعاتی به زبان عربی را اداره می‌کرد. او همچنین به عنوان یکی از وبلاگ‌نویسان برجسته اپوزیسیون مطرح بود. الشمری به روزنامه الحیات گفت: «من تماس تلفنی از یکی از مقامات دفتر ریاست جمهوری دریافت کردم که به من گفتند ما قبلا موضع خصمانه‌ای نسبت به تو داشتیم. اما متوجه شدیم که علی‌رغم لحن ناخوشایندت، حقیقت را بیان می‌کنی. من شخصا نمی‌توانم مقاله‌ی شما را برای رئیس جمهور بفرستم. ولی ایمیل خصوصی و محرمانه ایشان را به شما می‌دهم تا به روش خود مقاله‌ها را برای رئیس جمهور بفرستی.»
او در ابتدا می‌خواست کارزای اینترنتی برای تحمیل اصلاحات را به این ایمیل بفرستد. اما زمانی که درگیری‌های در سوریه گسترش یافت و ایمیل‌هایش بی‌جواب ماند٬ تصمیم به هک کردن ایمیل رئیس‌جمهور گرفت. در حال حاضر گاردین ادعا می‌کند که سه‌هزار ایمیل بشار اسد را در اختیار دارد. عبدالله الشمری می‌گوید که او ۷۵۰۰ دارد که خیلی از آنها هنوز باز نشده و می‌تواند ضربه‌ای دیگر در راستای افشای اسرار رئیس‌جمهور سوریه باشد.
به گزارش گاردین، هکرها می‌گویند انگیزه اصلی آنان این بود که «به دنیا نشان دهند که چه رژیمی بر سوریه حاکم است.» امروز الشمری در نظر دارد که اسناد این ایمیل‌ها را «برای ثبت در تاریخ» منتشر کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر