Latest Posts from Iran Dar Jahan for 09/18/2012

Email not displaying correctly? View it in your browser. ایران: سناریوهای حمله‌ اسرائیل زمانِ در امان بودن، از حمله نظامی به تاسیسات اتمی ایران به سر آمده است. انرژی اتمی: موضوعی است که با اعمالِ فشار در راستای توقف یا کند کردن پیشروی ایرانیان جهت دستیابی به بمب اتمی مطرح است و هنوز این موضوع برای رهبران اسرائیلی حل و فصل نشده است. حتی اگر نخست وزیرِ اسرائیل، بنیامین نتانیاهو و وزیر امورِ دفاعش، اهود باراک، موافقِ حمله باشند در مقابل، ژنرال‌ها،‌ مدیران باسابقه‌ سرویس های اطلاعاتی، روشنفکران و رئیس جمهور اسرائیل - شیمون پرز- در برابر عواقبِ حمله و دخالت نظامی به ایران همچنان جبهه‌ مخالفِ خود را حفظ کرده اند. برونو تِرتره، کارشناس بنیاد تحقیقات استراتژیک (FRS)* گفت «غیر ممکن است که مسئولان بتوانند چنین تصمیم مهمی را بدون موافقت طرفین طبقه‌ سیاسی و اعضای کابینه امنیتی بگیرند.» اما هر روز که می گذرد ما به این پیشآمد نزدیک می شویم. مراحل دیپلماتیک تقریبا به اتمام رسیده است و مذاکرات هسته ایی براساس سوء نیت های ایرانیان تقریبا با شکست مواجه شده است و از سوی دیگر تحریم ها علیه ایران، تقریبا با حداکثر شدت خود پیش برده شده‌اند. دو طرح ویروس رایانه ایی و ترورِ هدفمندِ دانشمندانِ علمی، نیز ایران را با تاخیر در برنامه هسته ایی اش مواجه کرده است اما این حملات به اندازه کافی نبوده است. اما آیا بنیامین نتانیاهو باید به باراک اوباما اعتماد داشته باشد؟ دو مردی که جنگ را دوست ندارند. یک منبع نزدیک به پرونده گفت که «اسرائیلی‌ها به یاد دارند که آمریکایی ها به پاکستان و کره شمالی اجازه‌ داشتن تجهیزات اتمی را ندادند و می دانیم که امروز داشتن این تجهیزات .....» همچنین موضوعِ اتمی ایران به عنوان یک تهدید موجود برای اسرائیل در نظر گرفته می شود. «کشوری با تنها یک بمب اتمی.... » این گفته را گاه گاه ایرانی ها بیان می‌کنند، این جمله بدین معنا است که ایرانی ها -علی رغم داشتن فاز اتمی- هنوز قادر به ساختن این بمبِ اتمی ایرانی! نیستند زیرا هنوز ابعاد کارشان کوچک است و با کمبود عمقِ استراتژیک مواجه هستند. آخرین گزارشات آژانس بین المللی انرژی اتمی (AIEA) که در اواخر ماه اوت منتشر شد، نشان می دهد که ایران تعداد سانتریفوژهای خود را در سایت «فوردو» دو برابر کرده است. سایتِ فوردو یک سایتِ زیر زمینی است که در زیر کوه های نزدیکِ قم بنا شده است، از این رو این سایت از حملات هوایی احتمالی در امان است. یک منبع آگاه و نزدیک به این پرونده بیان کرده است که «ایرانی ها در مذاکرات هسته‌ایی هیچگونه تلاشی نکرده اند و حتی هیچگونه امتیازی هم نداده‌اند، آن ها مذاکرات را تا جایی که خواسته اند کش داده‌اند تا کارهایشان با حداکثر سرعت پیشرفت کند.» به زودی ایرانیان قادر خواهند بود تا اورانیوم ۲۰ درصد را به اورانیوم با غنای ۹۰ درصد تبدیل کنند و چندین کلاهک های هسته ایی را بسازند. «منطقه مصون» آن ها که تاسیسات اتمی شان در آن جا قرار دارد و فعالیت های تعیین کننده ای در آن انجام می دهند دیگر در برابر حملات غرب آسیب پذیر نیست به خصوص این که، ایرانی ها تاسیساتشان را در زیر خاک پنهان کرده اند. یک دیپلمات اروپایی توضیح می دهد که «اگر اسرائیلی ها، بتوانند از این محدوده عبور کنند برای حفظ امنیتشان کاملا به آمریکا وابسته می شوند اما به نظر می رسد که آن‌ها نمی توانند چنین اجازه ایی به خود دهند.» از آن جا که تمایل به حمله و در نهایت، وارد کردنِ خسارت به تاسیساتِ ایران هنوز وجود دارد این مهلت می تواند تا ظرفِ دو سال آینده ادامه پیدا کند. مهلتی به اندازه کافی طولانی، برای جستجوی راه حل‌های جدید، به این امید که در این مدت زمان، حکومتِ ایران تغییر کند، حکومتی که گفته است: دولت اسرائیل «غده‌‌ سرطانی» است که باید ریشه کن شود. نقشه‌ تحت بررسی در اسرائیل توسط ارتشِ تزاحال (۲) که از سالها پیش بر روی آن کار شده به این صورت است که این حمله را تنها به صورت یک حمله‌ هوایی نامحسوس و برق آسا باشد بلکه در این صورت، تا حد زیادی جلوی «تظاهرات‌های خیابانی عرب‌ها» را هم خواهد گرفت. حمله‌ایی همانند حمله‌ به رآکتورهای اتمی اوسیراک (۳) عراق در سال ۱۹۸۱ یا حمله به سایت الکبار (۴) سوریه در سال ۲۰۰۷. برای انجامِ موفق این عملیات، اسرائیل بمب‌های ضد پناهگاهی تکه تکه کننده‌‌ «آنتی بونکری» را که آمریکا به او داده بود، استفاده کرد. تزاحال همچنین با مسئولان آمریکایی برای تامین و تدارک تجهیزات هواپیماهایش مذاکره خواهد کرد زیرا در این صورت می‌تواند به جنگنده‌های خود اجازه دهد که به صورت مستقل عمل کنند. داشتن عملیاتی این چنین، حتی از عملیات‌های اوسیراک یا الکبار هم خطرناک‌تر است زیرا در آنجا بمب افکن‌های‌ اسرائیلی فقط یک رآکتور را تخریب کردند. در حالی که در ایران، سرویس‌های اطلاعاتی یک لیست بیست تایی از سایت‌های اتمی ایران تهیه کرده‌اند که ۵-۶ تای آن‌ها از اهمیت بیشتری نسبت به سایرین برخوردار است. کامیل گراند مدیر بنیاد تحقیقات استراتژیک گفته است که «در چشم اندازِ حمله‌ نظامی، اسرائیلی‌ها باید حداقل به سایت فوردو دست پیدا کنند، تا قبل از این که این سایت، کاربردی شود و بتواند مانند سایتِ نطنز، فعالیت‌هایش را ‌پیچیده کند.» یک دیپلمات اروپایی توضیح می دهد که «اگر اسرائیلی ها، بتوانند از این محدوده عبور کنند برای حفظ امنیتشان کاملا به آمریکا وابسته می شوند اما به نظر می رسد که آن‌ها نمی توانند چنین اجازه ایی به خود دهند.» از آن جا که تمایل به حمله و در نهایت، وارد کردنِ خسارت به تاسیساتِ ایران هنوز وجود دارد این مهلت می تواند تا ظرفِ دو سال آینده ادامه پیدا کند. مهلتی به اندازه کافی طولانی، برای جستجوی راه حل‌های جدید، به این امید که در این مدت زمان، حکومتِ ایران تغییر کند، حکومتی که گفته است: دولت اسرائیل «غده‌‌ سرطانی» است که باید ریشه کن شود. در واقع، آمریکایی ها که متحد اصلی اسرائیل هستند، متعهد شده اند که برای جلوگیری از ورود ایران به فازِ اتمی هر کاری را انجام دهند. اما عقربه های ساعت، زمان واحدی را بین رودخانه‌های مدیترانه و سواحل آتالانتیک نشان نمی‌دهد.(۵) اگر اسرائیلی‌ها به طورِ منفرد عمل کنند باید این حمله را به صورت ضربتی انجام دهند- که البته این اجازه را نمی توانند به خود بدهند زیرا به دلایل فنی و سیاسی در دراز مدت، قادر به حفظ جنگنده‌های خود بر فراز آسمان خاورمیانه نخواهد بود. «تنها یک بمب اتمی» بر علیه اسرائیل..... در واشینگتن، احساس فوریتی مانند آن چه در اسرائیل هست، وجود ندارد. از یک طرف اوج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و از سوی دیگر بحران‌های اقتصادی تضعیف کننده، به مسائل سیاست داخلی آمریکا ضربه زده‌اند، بنابراین باراک اوباما تا حد امکان از ارائه‌ راه حلی، برای یک بحرانِ جدیدِ بین المللی، تا قبل از انتخابات ۶ نوامبر پرهیز می‌کند. اوباما به خوبی می داند که اگر ارتشِ آمریکا مسئول حمله به ایران شود، به یاری بمب‌های فوق العاده قوی و توانایی خود برای اجرای کمپین نیروی هوایی اش، ارتش می تواند در حدود شش ماه - براساس تقویم اسرائیلی- زمان داشته باشد. اما آیا بنیامین نتانیاهو باید به باراک اوباما اعتماد داشته باشد؟ دو مردی که جنگ را دوست ندارند. یک منبع نزدیک به پرونده گفت که «اسرائیلی‌ها به یاد دارند که آمریکایی ها به پاکستان و کره شمالی اجازه‌ داشتن تجهیزات اتمی را ندادند و می دانیم که امروز داشتن این تجهیزات .....» همچنین موضوعِ اتمی ایران به عنوان یک تهدید موجود برای اسرائیل در نظر گرفته می شود. «کشوری با تنها یک بمب اتمی.... » این گفته را گاه گاه ایرانی ها بیان می‌کنند، این جمله بدین معنا است که ایرانی ها -علی رغم داشتن فاز اتمی- هنوز قادر به ساختن این بمبِ اتمی ایرانی! نیستند زیرا هنوز ابعاد کارشان کوچک است و با کمبود عمقِ استراتژیک مواجه هستند. از چندین هفته پیش تا حالا، افسرانِ ارشد آمریکایی در تل آویل حضور به هم رسانده‌اند که این موضوع قطعا توسط روزنامه ها و رسانه های محلی بازتاب داده شده، تا از این طریق مقامات محلی اسرائیلی را از برخورد رو در رو با ایران منصرف کنند. به دلیل عدم توافق در مورد واکنش به تهدید اتمی ایرانی‌ها، ایالات متحده به طور ناگهانی تصمیم گرفته است که تا از تاثیراتش بر مانور‌های مشترک در اسرائیل بکاهد. تعدادی از کارشناسان معتقدند که علی رغم بحث پیرامون مداخله‌ آمریکایی، این موضوع می تواند به صورت توافقی بین واشینگتن و تل آویل حل شود. اما هنوز آمریکایی ها چراغ زرد (۶) نشان می دهند! میت رامنی طرفدارِ برخورد قاطع و رو در رو با ایران است. در این باره، آیا باراک اوباما می تواند به خود اجازه دهد تا حمایتش را از حزب یهودیان آمریکا دریغ کند؟ * از: ایزابل لاسر / در: روزنامه فیگارو فرانسه مترجم: شادی سابجی پی نوشت های مترجم: ۱- بنیاد تحقیقات استراتژیک یک اتاق فکر فرانسوی است که توسط پی یر ژوکس- که بعدا وزیر دفاع شد- در سال ۱۹۹۲-۱۹۹۳ میلادی پایه گذاری شد این بنیاد در واقع از ادغام بنیاد مطالعات دفاعی با مرکز مطالعات استراتژی و تکنولوژی به وجود آمده است.(مترجم) ۲- نیروهای دفاعی اسرائیل، اسم مخفف آن در عبری «تزاحال» است، نام رسمی ارتش اسرائیل است. تزاحال متشکل از سه نیروی زمینی، هوایی و دریایی ارتش اسرائیل است که وظیفهٔ آن «حفظ کیان و استقلال کشور اسرائیل و عقیم‌کردن تلاش‌های دشمنان آن در مختل‌کردن روال عادی زندگی در داخل کشور» اعلام شده‌است . (مترجم) ۳- اوسیراک اولین و تنها راکتور اتمی عراق بود که در زمان حکومت صدام در ۱۸ کیلومتری جنوب غربی بغداد ساخته شد. اوسیراک نام خدای مرگ در مصر باستان بود. (مترجم) ۴-الکبار ۵- استعاره از عدم هماهنگی (مترجم) ۶- استعاره از احتیاط کردن و عدم موافقت صد در صد(مترجم)   خط قرمز؟ بین ایالات متحده و اسرائیل اختلافی برسر رنگ قرمز درگرفته است. از یک هفتۀ پیش راه حل انحصاری اسرائیل «خط قرمز» است: نخست وزیر اسرائیل بنیامین ناتانیاهو گفته بود اگر جامعۀ بین المللی به ایران در تلاش برای دستیابی به سلاح اتمی به موقع مرزهایش را نشان دهد اسرائیل می تواند از «اقدام های دیگر» چشم پوشی کند و بدین ترتیب به حملۀ احتمالی نظامی اسرائیل اشاره کرد. اما از واشینگتن نشانه هایی که او امید داشت نیامد. وزارت خارجه و کاخ سفید اعلام کردند دادن اولتیماتوم کمک نمی کند. وزیر خارجه هیلاری کلینتون گفت مذاکرات هنوز راه بهتری است از دادن فرصت مشخص. رئیس دولت اسرائیل در حالیکه می شد ناراحتیش را دید به مقایسۀ رنگی خود ادامه داد. در سه شنبه گفت: «کسانی که در جامعۀ بین المللی برای ایران خط قرمز نمی کشند حق اخلاقی ندارند چراغ راهنمایی را برای اسرائیل قرمز کنند.» زیرا به گفتۀ او دیپلماسی و تحریم تاکنون نتوانسته اند جلوی تهران را بگیرند. نخست وزیر به همین حد قانع نشد: در شب چهارشنبه اطرافیانش گفتند رئیس جمهور آمریکا باراک اوباما از ملاقات با ناتانیاهو ابا می کند و این موضع را توهینی دیپلماتیک خواندند. ناتانیاهو آخر ماه به مدت شصت ساعت برای شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک می رود. اما کاخ سفید اعلام کرد برنامۀ کاری اوباما وقتی برای ملاقات باقی نمی گذارد. عدم حمایت از حملۀ نظامی ظاهراٌ ناتانیاهو امید داشت حداکثر در آمریکا از اوباما بشنود «خط های قرمز» او کجا هستند. حرف های صریح رئیس جمهور به او اجازه می دادند از تهدید به حمله هایی که سابق کرده فاصله بگیرد. آخر از مدتها قبل آشکار شده که نخست وزیر نه در اسرائیل و نه در نزد شریکان غربیش نمی تواند امیدی به حمایت از اقدام احتمالی نظامی علیه تأسیسات اتمی ایران داشته باشد. تنها رئیس ستاد ارتش آمریکا و معاونش نبوده اند که با تأکید ناتانیاهو را از حمله برحذر داشته اند. طبق گزارش مطبوعات، نخست وزیر انگلیس کامرون و صدراعظم آلمان مرکل هم نسبت به اقدام نظامی هشدار داده اند. ظاهراٌ ناتانیاهو امید داشت حداکثر در آمریکا از اوباما بشنود «خط های قرمز» او کجا هستند. حرف های صریح رئیس جمهور به او اجازه می دادند از تهدید به حمله هایی که سابق کرده فاصله بگیرد. آخر از مدتها قبل آشکار شده که نخست وزیر نه در اسرائیل و نه در نزد شریکان غربیش نمی تواند امیدی به حمایت از اقدام احتمالی نظامی علیه تأسیسات اتمی ایران داشته باشد. تنها رئیس ستاد ارتش آمریکا و معاونش نبوده اند که با تأکید ناتانیاهو را از حمله برحذر داشته اند. طبق گزارش مطبوعات، نخست وزیر انگلیس کامرون و صدراعظم آلمان مرکل هم نسبت به اقدام نظامی هشدار داده اند. گیورا آیلاند رئیس سابق شورای امنیت ملی اسرائیل احتمال می دهد تصور ناتانیاهو این است که اقدام نظامی راه حل درستی است و پیامدها قابل کنترل هستند. ژنرال سابق می گوید: «اما برخلاف تأکید آمریکا و بدون حمایت گسترده در اسرائیل وی پایش را از حد فراتر می گذارد.» وی به این ترتیب به این نکته اشاره می کند که مقام های مهم دستگاه اطلاعاتی اسرائیل مخالف اقدام نظامی هستند. از آن جمله اند نظامیان و اطلاعاتی های فعلی و بازنشسته. مردم نیز تکروی اسرائیل را رد می کنند. از این گذشته شواهدی در دست است که تردید وزیردفاع باراک نسبت به حملۀ قریب الوقوع بیشتر می شود. ظاهراٌ احتمال می دهد در انتخابات بعدی اگر به سمت سیاستمداران چپ لیبرال برود که به جنگ موضعی تردید آمیز دارند بخت بیشتری داشته باشد. «یخبندان» امیلی لاندوا که کارشناس تسلیحاتی در مؤسسۀ مطالعات امنیت ملی در تل آویو است «خط های قرمز» را با این وجود ممکن و منطقی می داند. به گفتۀ او اوباما امسال دو بار تهدید به کاربرد زور کرده است، یکی در برابر ایران که تنگۀ هرمز را نبندد و دیگری در مقابل سوریه که سلاح شیمیایی به کار نزند. وی توضیح می دهد: «با خط قرمز پیروزی دوگانه ای به دست می آید.» به نظر این کارشناس ایران باز داشته می شود و اسرائیل خود را آنقدر مطمئن احساس می کند که از تکروی چشم بپوشد. به گفتۀ وی مرزی که اوباما می تواند تعیین کند مثلاٌ غنی سازی اورانیوم تا بیست درصد است یا بیرون کردن بازرسان اتمی. تقریباٌ همۀ متخصصان و سیاستمداران اسرائیلی بر این باورند که تنها فشار زیاد و باورپذیر برروی ایران، حکومت را وادار به انجام مذاکرات جدی خواهد کرد. در این خصوص در اسرائیل به دقت تقویت تازۀ نیروهای آمریکایی در خلیج فارس تعقیب می شود. جدیداٌ ناوهواپیمابرِ سومی به منطقه اعزام شده است. در میانۀ سپتامبر قرار است در رزمایشی در خلیج فارس با شرکت ۲۵ کشور مین روبی تمرین شود. در قطر به گزارش روزنامۀ «نیویورک تایمز» به زودی یک سامانۀ راداری جدید آمادۀ به کارگیری می شود که قرار است مکمل تأسیسات مشابه موجود در اسرائیل و ترکیه باشد. به نوشتۀ این روزنامه از این گذشنه قرار است جنگ سایبری علیه ایران تقویت شود، همانند گذشته که حمله هایی به سیستم های کامپیوتری ایران انجام گرفته بود. وزیر دفاع اسرائیل باراک آمریکا را مورد ستایش قرار داده بود که آماده است با چالش ایران «در تمام زمینه ها» مقابله کند. اما هشدار او در سه شنبه مبنی بر اینکه نباید کاری کرد که به دوستی نزدیک با آمریکا احتمالاٌ آسیب بزند توجه بیشتری به خود جلب کرد. به گفتۀ باراک اختلاف نظرها باید پشت درهای بسته برطرف شود. مفسران اسرائیلی این حرف را در درجۀ اول پیامی به ناتانیاهو ارزیابی کردند. چهارشنبه در مطبوعات اسرائیل این انتقاد از ناتانیاهو مطرح بود که نخست وزیر بیش از حد در مبارزات انتخاباتی آمریکا دخالت می کند. روزنامه ها نوشتند رئیس جمهور کوتاه زمانی قبل از انتخابات خواستار دیدار دیگری نیست که در آن ناتانیاهو جلوی دوربین ها بگوید وی چه باید بکند، همانطور که مورد مشابهی در واشینگتن پیش آمده بود. روزنامۀ «معاریو» روزچهارشنبه هشدار داد اگر اوباما برنده شود در شروع دورۀ دومش «یخبندان» در مناسبات با اسرائیل حاکم خواهد شد. * از: هانس-کریستیان روسلِر / در: فرانکفورترآلگماینه تسایتونگ   شما این خبرنامه را به این دلیل دریافت می کنید که ایمیل شما پس از تایید وارد لیست دریافت کنندگان شده است. برای لغو عضویت از این خبرنامه به این لینک مراجعه کنید یا به irandarjahan-unsubscribe@sabznameh.com ایمیل بزنید. با فرستادن این خبرنامه به دوستان خود آنها را تشویق کنید که عضو این خبرنامه شوند. برای عضویت در این خبرنامه کافی است که به irandarjahan@sabznameh.com ایمیل بزنید. برای دریافت لیست کامل خبرنامه های سبزنامه به help@sabznameh.com ایمیل بزنید.