-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
بعد از حرف های درشت قبل از مجمع عمومی سازمان ملل، اکنون در نیویورک نخست وزیر اسرائیل می کوشد در مناقشۀ اتمی با ایران متحدانی به دست آورد – نیز رئیس جمهورِ آمریکا را.
بنیامین ناتانیاهو کوتاه زمانی قبل از فرود هواپیمایش در نیویورک به دیدار خبرنگاران همراهش می رود. زیربغل نوشته های زیادی دارد، نسخه های از آن سخنرانی که قرار است چند ساعت بعد در مجمع عمومی سازمان ملل به جهان نسبت به خطرهای برنامۀ اتمی ایران هشدار دهد. نخست وزیراسرائیل آسوده خیال می نماید، مزاح می کند. اما تا آخرین لحظه بر روی سخنرانی کار شد، در داخل هواپیما ظاهراٌ چندین شکل مختلف از این سخنرانی چاپ و باز هم تغییر داده شد. اطمینان می دهد: «باور کنید، حوصله تان سرنخواهد رفت.»
تصویری از سخنرانی ناتانیاهو در یادها خواهند ماند: این تصویر که نخست وزیر اسرائیل در پشت میز خطابۀ سازمان ملل ایستاده و با قلمی خط قرمز برروی طراحی یک بمب می کشد، که چنین می نماید کسی از روی دفترهای کارتونی والت دیزنی کشیده باشد. ناتانیاهو می گوید اینجا باید برای ایران خط قرمز آشکاری کشید. به باور او تنها اینگونه می توان جلوی برنامۀ ایران را بدون حملۀ نظامی گرفت. اعتقادش را چنین بیان می کند: «فکر می کنم ایران – اگر با خط قرمزی آشکار روبرو شود – کوتاه خواهد آمد.» عکس روزِ بعد در صفحه های اول مطبوعات جهان قرار دارد. منتقدانی وجود دارند که فکر می کنند ناتانیاهو موضوعی جدی را به استهزاء کشیده است. اما نمایندگی اسرائیل راضی است. یکی از اعضا می گوید: «ناتانیاهو بحث لازم را به راه انداخت. این کار یک مؤفقیت است.»
در عین حال چنین می نماید که ناتانیاهو در نیویورک خیلی محتاطانه عمل می کند، نه تنها در سخنرانی، بلکه اصولاٌ از هرگونه انتقاد از اوباما خودداری کرد. گفت موقعیت او را می داند. اوباما در سخنرانیش در سازمان ملل در سه شنبه، کم اما بسیار آشکار خطاب به ایران گفت: ایالات متحده «هرکاری را می کند که باید» تا جلوی سلاح هسته ای ایران را بگیرد. به باور او هنوز زمان برای تلاش های سیاسی هست - اما در عین حال اوباما اذعان کرد سلاح های هسته ای در دست ایران «مهارپذیر نیست».
واقعاٌ هم ناتانیاهو کاری را کرد که به بهترین شکل می تواند: موضوعی بسیار پیچیده را برای آدم های معمولی در کوچه و خیابان ساده کرد. اینکه به چند وجهی بودن کار نپرداخت، اینکه ظرافت های گفتمان در کاریکاتور نمایان نیست، هیچ مزاحم او نمی شود. ناتانیاهو با سخنرانیش نکوشید رئیس جمهور آمریکا باراک اوباما را قانع کند. وی به انتخاب کنندگان معمولی آمریکا خطاب کرد، با انگلیسی ساده، با ارجاع های زیاد به کتاب مقدس و درس فیزیک در سطح کودکستان. احتمالاٌ هدفش این بود، به این دلیل به نیویورک رفته بود: می خواست بحث دربارۀ برنامۀ اتمی ایران را از بین دیپلمات ها به خیابان بکشد و به این تریب به آن اولویت تازه ای بدهد.
در عین حال چنین می نماید که ناتانیاهو در نیویورک خیلی محتاطانه عمل می کند، نه تنها در سخنرانی، بلکه اصولاٌ از هرگونه انتقاد از اوباما خودداری کرد. گفت موقعیت او را می داند. اوباما در سخنرانیش در سازمان ملل در سه شنبه، کم اما بسیار آشکار خطاب به ایران گفت: ایالات متحده «هرکاری را می کند که باید» تا جلوی سلاح هسته ای ایران را بگیرد. به باور او هنوز زمان برای تلاش های سیاسی هست - اما در عین حال اوباما اذعان کرد سلاح های هسته ای در دست ایران «مهارپذیر نیست».
چه در دیدار با وزیرخارجۀ آمریکا هیلاری کلینتون و چه در مهمانی ناهار با مایک بلومبرگ شهردار نیویورک: نشانه ها حاکی از کاهش بحران در مناسبات است، باید بر مشترکات تأکید گذاشت. دان شاپیرو، سفیر آمریکا در اسرائیل، سخنرانی ناتانیاهو را شاهدی بر این می بیند که دو کشور «کاملاٌ هماهنگ» در تحقق یک چیز و یک هدف مشترک کار می کنند. در این میان اختلاف ها هنوز آشکارند: خط قرمزِ رسماٌ تعریف نشدۀ آمریکایی ها – دست کم به ارزیابی اسراییل – رهبری ایران را تشویق به تولید بمب اتمی کرده است.
ناتانیاهو مایل است پیشدستی کند، به باورش فقط تأسیسات غنی سازی «در دید و هنوز در معرض حمله» است. به نظر ناتانیاهو چاشنی را می توان ظرف چند ماه حتی در یک گاراژ ساخت، می گوید خام اندیشی است که تصور کنیم سازمان های اطلاعاتی حتماٌ از این کار مطلع خواهند شد. به نظر نخست وزیر اسرائیل تا بهار ۲۰۱۳ شاید تا تابستان وقت باشد. هشدار می دهد: «دیر شده، خیلی دیر». اما محدودۀ زمانی که او اعلام کرده احتمالاٌ باعث شده در واشینگتن نفسی بکشند، زیرا در بدترین حالت احتمال حملۀ نظامی اسرائیل تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ششم نوامبر می رفت. چنین می نماید این خطر برطرف شده است. البته واشینگتن باید به صحبت از خط قرمز عادت کند. نخست وزیر این روزها موضوعی دیگر نمی شناسد.
هرکس ناتانیاهو را در این سفر می بیند کمتر سیاستمدار که بازاریابی را می بیند که تقریباٌ با سرسختی در هر موقعیتی تبلیغ کالایش را می کند و با نشان دادن یک بمب دانل داکی حضوری تعجب آور در رسانه ها می یابد. در مهمانی ناهار با شهردار نیویورک بلومبرگ گفت: «بارها شاهد بوده ام که چیزهایی گفته ام که بعد باور عمومی شده است.»
وقتی ناتانیاهو ماه گذشته برای اولین بار خواستار کشیدن خط قرمز برای ایران شد، از سوی وزیرخارجۀ آمریکا قاطعانه رد شد. ناتانیاهو با بر افروختگی واکنش نشان داد: گفت آنان که در جامعۀ جهانی از نشان دادن خط قرمز به ایران خودداری می کنند حق اخلاقی ندارند به اسرائیل امر و نهی کنند. انتقاد غیر مستقیم از دولت آمریکا آنقدر آشکار بود که نامزد جمهوری خواه میت رامنی در این فاصله از صحبت های ناتانیاهو در یک فیلم تبلیغاتی در ایالت فلوریدا استفاده می کند که در آن با اوباما رقابت تنگاتنگی دارد.
معلوم است، میزان زیادی اعتماد به نفس از ویژگی های بسیاری از سیاستمداران مؤفق است. اما در مورد ناتانیاهو کمی خود شیفتگی می نماید. وی خود را دارای رسالت می بیند، مؤمن به پیش بینی های خود که البته در نهایت چیزی جز باورهای سیاسی او نیستند. اگر غلط بودن یکی از استدلال هایش را نشان دهند به هیچ رو عین خیالش نیست. به سادگی بازهم از این استدلال استفاده می کند. اینکه بخش بزرگی از تشکیلات امنیتی اسرائیل گرچه همچون او نگران ایران هستند اما نتیجه گیریش را تأیید نمی کنند، چندان او را به فکر نمی برد. خیلی آدم دلش می خواهد بداند در گفتگو بین اوباما و ناتایاهو در جمعه چه گذشته است، سوای اطمینان دادن های مرسوم در مورد عالی بودن همکاری بین دو کشور. آیا واقعاٌ مشکلات بین این دو حل شده است؟
وقتی ناتانیاهو ماه گذشته برای اولین بار خواستار کشیدن خط قرمز برای ایران شد، از سوی وزیرخارجۀ آمریکا قاطعانه رد شد. ناتانیاهو با بر افروختگی واکنش نشان داد: گفت آنان که در جامعۀ جهانی از نشان دادن خط قرمز به ایران خودداری می کنند حق اخلاقی ندارند به اسرائیل امر و نهی کنند. انتقاد غیر مستقیم از دولت آمریکا آنقدر آشکار بود که نامزد جمهوری خواه میت رامنی در این فاصله از صحبت های ناتانیاهو در یک فیلم تبلیغاتی در ایالت فلوریدا استفاده می کند که در آن با اوباما رقابت تنگاتنگی دارد.
آیا واقعاٌ تصادفی بود که کوتاه زمانی بعد از آن اعلام شد رئیس جمهور با ناتانیاهو در نیویورک ملاقات نخواهد کرد؟ در حالیکه کاخ سفید برای آرام کردن از مشکل کمبود وقت صحبت کرد اسرائیلی ها تهاجمی برخورد کردند: از دفتر نخست وزیر اعلام شد این موضوع واقعیت ندارد. بنابراین ناتانیاهو برخورد را به در خانۀ رئیس جمهور کشاند. از این گذشته ناتانیاهو شروع به حملۀ علنی به سیاست آمریکا دربارۀ ایران کرد و بدین ترتیب دست کم غیرمستقیم به تقویت رقیب یعنی رامنی پرداخت. این نیز واقعاٌ نمی توانست اوباما را خوش آید.
وقتی از رئیس جمهور در برنامۀ تلویزیونی «۶۰ دقیقه» پرسیده شد آیا خواسته های ناتانیاهو او را زیرفشار می گذارد، پاسخ داد تنها فشاری که او احساس می کند مسئلۀ صلاح ملت آمریکاست. اوباما تلاش های پر صرو صدای ناتانیاهو را بیشتر صداهایی از پس زمینه خواند: «من همۀ صداهای را که اینجا و آنجا هستند از صافی عبور خواهم داد.» ناتایاهو قبل از مجمع عمومی سازمان ملل که سر وصدای زیادی راه انداخته است.
همین تازگی نخست وزیراسرائیل بنیامین ناتانیاهو در محافل دولتی واشینگتن خود را نامحبوب تر از آنچه کرد که بود، به این شکل که به مبارز انتخاباتی باراک اوباما خرده گرفت که در مناقشۀ اتمی با ایران «خط قرمز» برای این کشور تعیین نمی کند. حالا در سازمان ملل خود نخست وزیر دست به ماژیک برد و روی تصویر کودکانۀ یک بمب با چاشنی مشتعل، خط قرمزش را کشید: گفت که در سه تا شش ماه دیگر ایران بمب اتمی خواهد داشت.
می توان این سناریو را «رقصنده با گرگ ها» خواند. زیرا آنچه ناتانیاهو واقعاٌ در دل داشت بر زبان نیاورد: قبل از این تاریخ باید مانع ایران شد – اگر لازم بود با خشونت.
اما حالا دیگر سالهاست که نسبت به «کسب توانایی قریب الوقوع ایران برای ساختن بمب» هشدار داده می شود. و هر ادعایی از این دست دروغ قبلی را در می آورد. ابتکار جدیدی است که این ادعا را اکنون با نقاشی بمب انجام دادند. اما انصاف را که تلاش کالین پاول خیلی جدی تر بود که به جهان به کمک چند عکسِ به غلط تفسیر شده ثابت کند خودکامۀ عراق صدام حسین در پی ساخت سلاح های کشتار جمعی است. جهان مدتهاست که می داند هیچ چیز در این ادعا صحت نداشت.
اما رئیس جمهور ایران محمود احمدی نژاد هم در سازمان ملل همه را غافلگیر کرد. گفت کشورش به علت خطر حملۀ اتمی اسرائیل در معرض تهدید است. سوای این مورد وی بیشتر خویشتن داری کرد، از «خط قرمز» صحبت نکرد اما با وجود انتقاد از آمریکا به علت برتری طلبی، اعلام آمادگی کرد که با این کشور گفتگو کند. این را می تواند داشته باشد: گفتگوهای اتمی که لغو نشده اند. و در دسامبر قرار است در هلسینکی دربارۀ خاورمیانۀ خالی از سلاح های هسته ای صحبت شود. از جمله با آمریکا و اسرائیل. و آن هم بدون «خط قرمز».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر