-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
اکنون این سوال مطرح است که هند دقیقا تا کجا در جبهه پشتیبان ایران قرار می گیرد؟ به نظر می رسد که دهلی نو کاملا آماده است تا مخالفت ها با ایران و منطق ژئوپلتیک را نپذیرد تا همچنان «بزرگ ترین خریدار» نفت ایران باقی بماند. تحریم های نفتی ایران توسط ایالات متحده، باعث ایجاد ولوله در کلیه گوشه کنارهای مشهور جهان شده است؛ البته به جز ۱۰ کشور اروپایی و ژاپن که مسلما چون دوستان استراتژیک عمو سام هستند، پس قابل عفو و بخشایش هستند. اما به نظر می رسد که دهلی نو به این امواج هیچ اهمیتی نمی دهد و این طور نشان می دهد که تمایلی هم ندارد تا در آینده نزدیک هم این کار را بکند.
دلایل اصلی هند برای این «بی پروایی» دو چیز است:
۱- ایران، بزرگ ترین تامین کننده نفت هند است.
۲- یافتن جایگزین برای نفت ایران کار چندان آسانی نیست.
و بنابراین، کمپانی های نفتی هند به سختی در حال رقابت هستند تا بتوانند با فعالیت در محدوده ممنوعیت های مالی ایران به واردات نفت از این کشور ادامه دهند.
منابع دولتی هند در تمجید و تعریف افراطی در مورد بازدید مانموهان سینگ- نخست وزیر هند- از ایران گفتند: «ما هنوز بزرگ ترین خریدار نفت ایران هستیم و همچنان به این کار ادامه می دهیم. کمپانی ها، دقت و وسواس زیادی در انتخاب دارند.» و اکنون این یکی از اظهاراتی است که واشینگتن را تا حد مابین گیج شدن و شوک مطلق پیش خواهد برد.
دهن کجی هند و چین- بزرگ ترین خریداران نفت ایران- به تحریم های ایالات متحده به این معناست که اگر بزرگ ترین خریداران نفت ایران از تحریم ها پیروی نمی کنند پس مقاصد واشینگتن برای تحت فشار قرار دادن ایران برای دست کشیدن از برنامه هسته ای خود از طریق هدف گرفتن قدرت مالی تهران بی فایده خواهد بود. علاوه بر این هند یکی از اعضای غیرثابت شورای امنیت سازمان ملل است و باید این را در نظر گرفت که برنامه هسته ای ایران و نتایج تحریم ها یکی از بزرگ ترین دغدغه های شورای امنیت است. مخالفت و اکراه هند با الحاق به این جبهه قطعا چیزی نیست که مورد استقبال گرم قرار بگیرد. میت رامنی- کاندیدای حزب جمهوریخواه برای انتخابات ریاست جمهوری ششم نوامبر آمریکا- یکی از چندین و چند افرادی است که در واکنش به هند، ابروهایشان را بالا می اندازند.
دهن کجی هند و چین- بزرگ ترین خریداران نفت ایران- به تحریم های ایالات متحده به این معناست که اگر بزرگ ترین خریداران نفت ایران از تحریم ها پیروی نمی کنند پس مقاصد واشینگتن برای تحت فشار قرار دادن ایران برای دست کشیدن از برنامه هسته ای خود از طریق هدف گرفتن قدرت مالی تهران بی فایده خواهد بود.
کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری با تکرار و تاکید بر موضع ایالات متحده در مورد واگذاری یکی از کرسی های ثابت شورای امنیت به هند، از دهلی نو خواسته است تا به صورت شایسته ای میزان واردات نفت از ایران را کاهش «بیشتری» بدهد. ولی چیزی که هند در حال «انجام بیشتر» آن است، تشویق کمپانی های خود به یافتن راهی برای گریز از تحریم ها و تمرکز بر تجارت خودشان است، کاری که هر کشوری که منافع خود را بر سر سیاست های جانبدارانه جهانی بگذارد، انجام خواهد داد. و نه فقط این، بلکه مساله اینجاست که بانک های ایرانی هم در حال کشف عرصه بانکداری هند به جای بانک های جهانی هستند، از جمله بانک «چارتر استاندارد» و این پایان اشتباه «غضب» عمو سام به دلیل اعلام ارقام تجاری با ایران بوده است.
این تدبیر هند در حال ایجاد سردرگمی و پیچیدگی در قواعد روابط بین الملل و سیاست خارجی این کشور است. هند همواره عشق کمی به ایران داشته است که آن هم به دلیل نیازهای نفتی این کشور به ایران و علاقه هند به یاقتن یک مسیر آرام و صلح آمیز به افغانستان است. اما وفاداری به این رابطه برغم مخالفت های جهانی، می تواند نشان دهنده رابطه و پیوستگی دوجانبه باشد. این وفاداری همان شهوت و اشتیاقی را به تصویر می کشد که شاید باعث افتخار رومئو نسبت به هواخواهی شکسپیر می شد، پس در این صورت چیزی بیشتر از اشاره به داستان های عشقی اش وجود دارد. و حالا با ارسال پیغام پیروزی تقریبی رئیس جمهور ایران- محمود احمدی نژاد- از سوی نخست وزیر هند، نه فقط با حضور در اجلاس عدم تعهد در تهران بلکه با طفره رفتن از هر گونه گفتگویی در مورد «انجام دادن اقدامات بیشتر» در مورد نفت ایران، ترکیب کمدی ها و تراژدی های نویسندگان بزرگ تقریبا ملموس و آشکار است. این کمدی اشتباهات برای واشینکتن است در حالی که دهلی نو ادعا می کند که گرفتاری و مشغله زیادی بر سر هیچ چیز وجود دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر