-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
مرغ در ایران گران است، بسیاری از مردم دیگر از عهدۀ قیمت های در حال انفجار این گوشتِ محبوب بر نمی آیند. فرماندۀ نیروی انتظامی نگران است که مردم از این رو «دست به چاقو شوند» و سانسورِ نامعمولی را پیشنهاد می کند.
فیلم «خورشت آلو با مرغ» کار تازۀ انیمیشن ساز و کارگردان ایرانی مرجانۀ ساتراپی است. ممکن است به زودی دست کم بخش هایی از این ماجرای عاشقانه قربانی سانسور در وطنش شود. نه به دلیل حرف های انتقادی علیه حکومت یا صحنه های بیش از حد لختی مانند فیلم آخرش «پرسپولیس» که در غرب خیلی مؤفق بود. بلکه خیلی ساده به دلیل اینکه در فیلم، جوجۀ خوشمزه ای نشان داده می شود.
در کنار برنج و گوشت قرمز، مرغ یک مادۀ غذایی اولیه در آشپزی ایرانی است، کباب شده به سیخش هم محبوبیت دارد. اما روز به روز مردم کمتری حریف خرید مرغ می شوند.
زیرا معمولاٌ گوشت در ایران به همان قیمت قصابی های آلمان است، اما یک کارگر معمولی تنها حدود ۵۰۰ یورو در ماه درآمد دارد. از این گذشته در ماه های اخیر قیمت مرغ افزایش زیادی یافته است.، بعضاٌ سه برابر شده است. ظاهراٌ برخی از رستوران ها مرغ را از برنامۀ غذایی خود حذف کرده اند.
حالا فرماندۀ نیروهای انتظامی اسماعیل احمدی مقدم در نشستی خبری پیشنهاد کرده تلویزیون دیگر مرغ نشان ندهد. وی می گوید به این ترتیب می خواهد جلوی نا آرامی های اجتماعی را بگیرد. وی گفت: «نشان می دهند که چگونه جوجه می خورند و کسی نگاه می کند که نمی تواند بخرد. ممکن است بینندگان فکرهایی به سرشان بزند و دست به چاقو شوند و حق خود را از ثروتمندان بگیرند.» به گفتۀ احمدی مقدم تلویزیون دولتی ایران نباید ویترینِ نشان دادن چیزهای دست نیافتنی باشد.
دلیل ساده ای وجود دارد که چرا درست حالا تقاضای مرغ زیاد است. شنبه ماه رمضان شروع می شود. ۳۰ روز از صبح تا غروب روزه داری می شود و افطار که شد مفصل غذا می خورند. از آنجا که علاوه بر مرغ، گوشت قرمز و میوه و شکر هم پیوسته در زمرۀ کالاهای لوکس کمتر دست نیافتنی در می آیند احتمالاٌ امسال روزه داری برای خیلی از ایرانی ها دشوارتر از معمول خواهد بود.
دولت ایران برای مهار «بحرانِ مرغ» مقادیر زیادی مرغ یارانه ای وارد بازار کرده است که در بسیاری از شهرها به صف های طولانی جلوی مغازه ها و فروشگاه ها منجر شده است. خریدارن باید مدرک شناسایی نشان دهند تا به این ترتیب کسی چند بار نخرد.
دلیل ساده ای وجود دارد که چرا درست حالا تقاضای مرغ زیاد است. شنبه ماه رمضان شروع می شود. ۳۰ روز از صبح تا غروب روزه داری می شود و افطار که شد مفصل غذا می خورند. از آنجا که علاوه بر مرغ، گوشت قرمز و میوه و شکر هم پیوسته در زمرۀ کالاهای لوکس کمتر دست نیافتنی در می آیند احتمالاٌ امسال روزه داری برای خیلی از ایرانی ها دشوارتر از معمول خواهد بود.
میزان تورم ممکن است به ۷۰ درصد برسد
علاوه بر تصمیم های غلط اقتصادی دولت و فساد، تحریم های اتحادیۀ اروپا و ایالات متحدۀ آمریکا هم قیمت ها را افزایش داده است. غرب حکومت ایران را متهم می کند که پنهانی در حال ساخت بمب اتم است و می خواهد جمهوری اسلامی را وادار به امتیاز دادن در برنامۀ اتمی بکند.
از ابتدای ژوئیه کشورهای اتحادیۀ اروپا دیگر نفت ایران را نمی خرند، آمریکا نیز پیوسته تحرم علیه ایران را تشدید می کند. اقتصاد ایران از این تحریم ها آسیب می بیند که به ویژه طبقۀ متوسط و پایین آثار آن را می بینند.
از این گذشته پول ملی ایران هم مدام ارزش خود را از دست می دهد. میزان تورم رسماٌ ۲۱/۵ درصد است. اما کارشناسان ارزیابی می کنند که رقم واقعی دوبرابر است. از یک مشاور رهبرانقلاب آیت الله خامنه ای نقل می شود که گفته تورم ممکن است حتی به ۷۰ درصد برسد. به این ترتیب ممکن است هوسِ ایرانی ها به انجام انقلاب واقعاٌ زیاد شود – گرچه که در تلویزیون جوجه ای نبینند.
در بحث بازارهای مالی، قاعده کلی این است که موفقیت های گذشته شاخص درستی از عملکردهای آینده به شمار نرود. متاسفانه چنین موضوعی درباره علوم سیاسی نیز صدق می کند.
این مطلب را از یکی از بزرگ ترین روشنفکران میدان دریابید: کِنِت والس (والتز)، استاد آراسته دانشگاه کلمبیا و دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، بنیانگذار مکتب نئورئالیسم، (واقعگرایی ساختاری/ واقعگرایی نو-م) در روابط بین الملل است. اندیشمندی که در سال ۱۹۶۵ با کتاب خود «انسان، دولت و جنگ» در درک ما درباره شیوه کنش ها و واکنش ها میان دولت و ملت ها انقلابی پدید آورد.
آقای والس، این اواخر بیشتر به معضل معاصر امنیت بین المللی پرداخته است، با نتایجی که چندان رضایت بخش نیست. وی در در مقاله ای در آخرین شماره از مجله «فارین افرز»، بیان می کند که با داد و بیداد بر سر جمهوری اسلامی، برنامه هسته ای را بیش از اندازه باد کرده اند. به باور وی ایران مسلح به جنگ افزار هسته ای بی طرف خواهد بود و بلکه با ایجاد تعادل میان کشورها گامی در جهت امنیت منطقه بر خواهد داشت، که در نهایت به ثبات خاورمیانه کمک می کند.
آروزی ما هم جز این نیست، ولی پای استدلال آقای والس از دو جهت مو برداشته است. نخست، این که استدلال وی باید مبنی بر عقلایی بودن رفتار حکومت ایران به چنین نتیجه ای رسیده باشد. وی استدلال خود را به این سو می برد که به رژیم ایران می توان اجازه داشتن بمب اتم را داد، گویی که در کشاکش استدلال خود بر این گمان باشد که آیت الله های ایران در نهایت، گویی از سلامت کامل عقلی برخوردارند. در حالی که این موضوع سالیان دراز به شدت بحث برانگیز بوده است. منتقدان و مخالفان به این واقعیت اشاره دارند که دولتمردان ایران- به ویژه رییس دولت محمود احمدی نژاد و همراهانش- جهان آشوب و غیرمنطقی اند و این صفت بارز آن هاست. دیگران به جناح «واقع گرایان» اشاره می کنند، به پرچمداری علی اکبر هاشمی رفسنجانی، با اشاره به این که رهبران ایران در باطن خود طبیعتی عملگرا دارند.
پرسش این است که آیا بر اساس دیدگاه آقای والس اکنون می توان جناح های سیاسی در قدرت تهران را در کنترل گرفت؟ با تردید قابل توجهی که سیاست ایران بدان دچار است و ایهام و عدم شفافیت رسوایی آمیز سیاست داخلی این کشور، رهبران جهان به سادگی نمی توانند درباره رفتار حکومتِ رسماً رادیکال و انقلابی ایران، پس از تجهیز به جنگ افزار هسته ای، قضاوت دقیق و شادمانه ای داشته باشند.
هر دوی این گروه تا اندازه ای درست می گویند. ایران هر چه که باشد لفظ «یکپارچگی سیاسی» درباره اش صدق نمی کند. طیف ایدئولوژیک رسمی از محافظه کاری منجی مقدس از نوع مراد و مریدی احمدی نژاد و شیوه آیت الله محمد تقی مصباح یزدی در جناح خیلی راست گرفته تا ایده های پیشرفته تر «اصلاح طلبی» محمد خاتمی رئیس جمهور پیشین می تواند گوناگون باشد. خاتمی اکنون یکی از رهبران جنبش سبز به شمار می رود. به طور غیر رسمی، صحنه سیاسی ایران حتا از این هم گسترده تر است و دگراندیشان را نیز در خود جای می دهد که پس از حکومت دین سالار به دنبال کنار گذاشتن آشکار جمهوری اسلامی اند تا حکومتی نماینده مردم را به قدرت بنشانند.
پرسش این است که آیا بر اساس دیدگاه آقای والس اکنون می توان جناح های سیاسی در قدرت تهران را در کنترل گرفت؟ با تردید قابل توجهی که سیاست ایران بدان دچار است و ایهام و عدم شفافیت رسوایی آمیز سیاست داخلی این کشور، رهبران جهان به سادگی نمی توانند درباره رفتار حکومتِ رسماً رادیکال و انقلابی ایران، پس از تجهیز به جنگ افزار هسته ای، قضاوت دقیق و شادمانه ای داشته باشند.
دومین مجادله ساختگی آقای والس این است که در صورت اتمی شدن ایران، این کشور ثبات و اثرهای مفید دیگری برای خاورمیانه به ارمغان می آورد. وی ریشه بحران کنونی را در این می داند که برای مدت طولانی اسراییل تنها قدرت هسته ای منطقه بوده است و اشتیاق ایران برای هسته ای شدن، پاسخی است به تک قطبی بودن اقتدار هسته ای اسراییل و اکنون ایران گرچه دیر آمده ولی شیر آمده.
ولی دوام استیلای هسته ای اسراییل در خاورمیانه طی چهار دهه کاملا تثبیت شده است. اراده و افکار عمومی دیگر کشورهای منطقه هر چه درباره اسراییل بوده است، رفتار ناپخته ای در مسئله هسته ای، از این کشور دیده نمی شود و بلوغ رفتار هسته ای اسراییل بر کسی پوشیده نیست. «گزینه سامسون»، (نامی که به تاسیسات اتمی اسراییل به عنوان گزینه آخر این کشور در برخورد با تهدید کنندگانش داده می شود-م) سپری است پوشیده، نه شمشیری آخته.
در حالی که برنامه هسته ای ایران دقیقا چهره ای بر خلاف این را به نمایش گذاشته است. در باب رفتار دیوانه ایران در برنامه های اخیر هسته ای کافی است به دیگر کشورهای همسایه ایران اعم از نفتی و ثروتمند حوزه خلیج (فارس) تا کشورهای فقیری چون یمن نگاهی بیندازید تا از عمق نارضایتی شان نسبت به ظهور بالقوه ایران به عنوان یک قدرت هسته ای در منطقه آگاه شوید.
دومین مجادله ساختگی آقای والس این است که در صورت اتمی شدن ایران، این کشور ثبات و اثرهای مفید دیگری برای خاورمیانه به ارمغان می آورد. وی ریشه بحران کنونی را در این می داند که برای مدت طولانی اسراییل تنها قدرت هسته ای منطقه بوده است و اشتیاق ایران برای هسته ای شدن، پاسخی است به تک قطبی بودن اقتدار هسته ای اسراییل و اکنون ایران گرچه دیر آمده ولی شیر آمده.
فعالیت این کشورها، بیشتر بر سر این مسئله دور می زند که ایران پس از عبور از آستانه هسته ای شدن چه رفتاری خواهد داشت. درباره خاورمیانه، به نظر می رسد اکسیری که آقای والس پیشنهاد می کند، نسخه «تعادل» نیست. بلکه در اصل نسخه آتش و مسابقه جدید تسلیحات اتمی است؛ کابوسی برای امریکا و دیگر همپیمانانش که در مسیر منع گسترش جنگ افزار هسته ای می کوشند.
در قطعه گوشنواز آقای والس که هر گونه نگرانی را درباره اهداف فعالیت هسته ای ایران می زداید، هیچ یک از این موارد گنجانده نشده. تئوری های ایشان می توانست در خاورمیانه بزرگتری کارایی داشته باشد که دولت ها در آن از سیاست تعادل اقتدار هسته ای پشتیبانی کنند.
تمام این ها باید به گوش آیت الله ها گوشنواز بوده باشد. رهبران ایران مدت هاست که برای متقاعد کردن افکار عمومی تلاش می کنند تا به دنیا باورانند که جاه طلبی های هسته ای شان مشروع و بی خطر است. در واقع، تابستان پیش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران تا بدان جا پیش رفت که ذهن مردم را آماده کند که روز پس از هسته ای شدن نیز روزی است عادی، چون دیگر روزها. به بیان دیگر می خواستند بگویند که دنیا از عصر ایران اتمی نهراسد. اکنون به نظر می رسد یکی از ستون های بنیاد علوم سیاسی ایالات متحده مصمم است که مسیر این استدلال را برایشان هموار کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر