1391/8/23
خیزران
کشته شدن یا به تعبیر مسوولین نیروی انتظامی، فوت یک وبلاگ نویس در زندان، یک جنایت است. صبر کنید، رصدگرهای عزیز، منظور من آن جنایتی نیست که شما فکر می کنید، نه من منظور دیگری دارم و شما هنوز نمی توانید این نوشته من را به عنوان مهر تایید بر جهت گیری من بر علیه جمهوری اسلامی بزنید، کاری که با خیلی های دیگر کرده اید. نه، منظور من جنایت بر علیه جمهوری اسلامی است. جنایتی که مشابه آن قبلا هم اتفاق افتاده است و نقطه سیاهی بر کارنامه حقوق بشری ایران اضافه کرده است.
قبل از این، زهرا کاظمی، عکاس دو تابعیتی، در زندان های جمهوری اسلامی کشته شد و گفته شد که با اصابت جسم سخت به سر فوت کرده است. زهرا بنی یعقوب، در زندان فوت کرد، محسن روح الامینی در کهریزک به شهادت رسید. اینها همه جنایت هایی هستند که در آن مباشر، مسوولیت جنایت خود را به گردن جمهوری اسلامی انداخته است. در واقع به جای قصاص یک آدم که جنایت کرده است، یک کشور مسوولیت جنایت را به زور به عهده گرفته است.
هر چقدر که ستاد حقوق بشر قوه قضائیه تلاش کند که روندهای قضایی را اصلاح کند، ناگهان دستی از غیب سر می رسد و کسی را در زندانی، مجبور به فوت می کند. این در حالی است که مسوولیت زندانی در زندان به عهده حکومت است و اگر کسی قصوری کند، مسوولیت محاکمه وی نیز با حکومت است. اما در سلسله مسوولیت، اتفاقاتی می افتد و آبروی ایران، فدای یک مجرم می شود.
جا دارد، رییس جمهور نامه بنویسد و درخواست بازدید از زندان ها را دوباره تکرار کند زیرا به عنوان مسوول نظارت بر حسن اجرای قانون اساسی، رسیدگی به این مساله به عهده وی است. از سوی دیگر، رییس قوه قضائیه، همان طور که گفته است، باید با جدیت برای رفع این بی آبرویی اقدام کند. یک نفر کشته شده است و پی گیر خون، خود جمهوری اسلامی باید باشد.
یعنی دادگاه عامل این جنایت برگزار خواهد شد یا باز هم مانند آنان که اسم بردم، جانی از عقوبت خواهد گریخت؟
به نظر من، جای اصلی دخالت شورای عالی فضای مجازی این جاست، زمانی که جنایتی به پلیس تخصصی این حوزه نسبت داده می شود، و در این حوزه تاثیر شدیدی می گذارد، وقت ورود شورای عالی فضای مجازی است. و گرنه شورایی که نه در فیلترینگ دخالت می کند نه در چنین مواردی مثل کشته شدن یک بلاگر، دیگر چه شورای عالی ای است؟
پی نوشت: این سایت در سیستم ساماندهی ثبت شده است، قبل از اقدام برای فیلتر کردن، لطفا به رویه قانونی وضع شده توسط خودتان پای بند باشید.
blogs@30mail.net
تهران خسته است. آشفته است. بی‌خواب و پریشون احواله. نَه روز آرامش داره و نه شب. سیصدوشصت‌و‌پنج روزِ سال و دریغ از یک روز هوای سالم و پاک؟! آخه این انصافه؟ این همه دود، بوق، ترافیک، شلوغی، گدا و گرونی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر