-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
در جمهوری اسلامی ایران سیاست ها شاید تمام شان جنسی نباشند ولی سکس قضیه ای سیاسی است. بخش اول و دوم ترجمه مقاله بلند «آیت الله زیر پتو» را چند روز پیش منتشر کردیم. (لینک بخش اول - بخش دوم) در ادامه بخش سوم ترجمه مقاله را پیگیری کنید.
با این همه تنها چند ماه پیش از انقلاب وقتی خمینی هنوز در پاریس در تبعید به سر می بُرد، به هموطنان
انقلابی و همسنگر خود اطمینان داد که در جمهوری اسلامی زنان از آزادی انتخاب پوشش بهره مند خواهند بود و خواهند توانست درباره آینده خود تصمیم بگیرند. بخش قابل توجهی از روشنفکران لیبرال ایران، اعم از زن و مرد- بیشتر به خاطر تغییر گذشته، پشت سر خمینی صف کشیدند و حتا برخی نیز او را «گاندی ایران» نامیدند. با این همه خمینی و مریدانش مدت کوتاهی پس از تحکیم قدرت به سرعت تغییر موضع دادند و نظرات مخالف را سرکوب کردند و به محدود کردن آزادی های اجتماعی و آزادی پوشش زنان پرداختند. وی مدت کوتاهی پس از تکیه بر مقام رهبری اعلام کرد که اسلام به مردم اجازه نداده که در ساحل دریا لباس شنا بپوشند و تاکید کرد که «پوستشان را می کنیم!»
زنانی که در برابر اجباری شدن حجاب مقاومت کردند با خشونت و ارعاب روبرو شدند و متلکی قافیه مند پاسخ گرفتند: «یا روسری، یا توسری» ! شیرین عبادی، برنده صلح نوبل نیز در مقاله اخیر خود نوشت که «گرچه انقلاب ۵۷ ایران اغلب به نام انقلاب اسلامی شناخته می شود ولی در حقیقت می توان آن را انقلاب مردان علیه زنان دانست.... تدوین کنندگان قانون (مجازات اسلامی) ما را۱۴۰۰ سال به عقب برگرداندند.»
درست مثل اسلامگرایان امروز مصر -و برخی سیاستمداران راست گرای مسیحی امریکا- انقلابیون ایران نیز زمینه ای فراهم کردند تا با یک سیاست عوامفریبانه، نقش سیاستمداران پرهیزگاری را بازی کنند که به مسائل اقتصادی اهمیت نمی دهد و به این ترتیب از چالش های ایجاد زیرساخت های یک اقتصاد متنوع شانه خالی کردند که البته به مدد ثروت هنگفت و پول یامفت نفت، تمام این شعارها به نظر امکان پذیر رسید. خمینی طی یک حرکت قهرمانانه اقتصاددان ها را «خر» نامید و همه شان را مرخص کرد. وی در پاسخ به انتقادها گفت که «ما برای ارزان شدن هندوانه انقلاب نکرده ایم.» سه دهه بعد نتایج ماجرا خود را نشان می دهد: در سال ۱۳۵۷ شمسی تولید ناخالص داخلی ایران، با منابع طبیعی سرشارش تقریبا دو برابر ترکیه است. ترکیه، که در مقایسه با ایران از هیچ منبع خاص طبیعی برخوردار نیست. لازم به ذکر است که امروز درآمد ایران نصف ترکیه است.
واقعیت تلخ این است که ایران سرنوشت ملی خود را به مردی سپرد که به جای فکر کردن به چگونگی اداره اقتصاد مدرن مملکت، به مراتب زمان بیشتری را صرف تصمیم گیری درباره اندازه مجازات مذهبی همخوابی با حیوانات سپری می کرد. برای خمینی که گفته است «در حجاب نگه داشتن زنان، جامعه را از غوطه ور شدن در فساد و آشفتگی حفظ می کند»، زیبایی های زنانه نه تنها پیش چشم مذهب بی اعتبار است بلکه به خودی خود تهدیدی برای ادامه حکومت به شمار می رود.
خمینی اعلام می کند که سلامت خانواده در گرو سامان جمهوری اسلامی است که البته زیبایی زن اساساً موجب تضعیف آن است. هرچند برخی این جهان بینی را ناشی از «زن گریزی» و پدیده «تنفر از زن» می دانند، ولی خمینی اصولا مردان را در برابر وسوسه های نفسانی بی اراده می داند، نه زنان را.
در طول چند دهه گذشته زنان نسل جوان ایران هر روز بیش از پیش گره روسری های خود را شل کرده و حجاب ها را عقب کشیده اند. با این همه خامنه ای هیچ گونه بحثی درباره لغو حجاب را بر نمی تابد. در کنار ژست مخالفت با امریکا و اسراییل، حجاب اغلب به عنوان رکن سوم عقیدتی جمهوری اسلامی به شمار می رود. آزاده معاونی، نویسنده ایرانی امریکایی تبار می گوید: «برای جمهوری اسلامی حجاب اهمیت نمادین گسترده ای دارد. سدی است که بند را نگه می دارد و ایرانی ها را از پافشاری برای دیگر خواسته هایشان بر حذر می دارد. آن ها پیش خود می گویند: حجاب اگر شل شود، همه چیز در هم خواهد شکست، بعد از آن مردم بساط آب جو راه می اندازند و بعدش هم لابد می خواهند رمان بدون سانسور بخوانند. مقامات پیش خود فکر می کنند حجاب دروازه آزادی است. »
در اسلام زنان از نمایش زیبای های خود و جذب مردان منع شده اند تا از فتنه جلوگیری شود. نشان دادن جذابیت های فیزیکی به مردان، نوعی فتنه به شمار می رود. زیرا اگر این عشق به زیبایی و یا دل بستن به جنس مخالف در جایی خارج از چهارچوب خانواده پا بگیرد بنیان خانواده سست می شود.
جالب است که واژه ای که خمینی آن را بالقوه به برداشتن حجاب نسبت داد، همان کلمه ای است که برای توصیف جنبش مخالفان سبز به کار رفت. «فتنه» در تابستان ۲۰۰۹ به مخالفانی اطلاق شد که در اعتراض به انتخاب دوباره احمدی نژاد به سمت ریاست جمهوری به خیابان ها آمده بودند. به بیان دیگر موی زنان به خودی خود عامل فتنه و حرکتی ضد انقلاب به شمار می رود. حتا سیاستمداران به اصطلاح لیبرال (روشنفکر میانه رو) جمهوری اسلامی نیز مدت های طولانی به این مطلب پرداخته اند. ابوالحسن بنی صدر، اولین رییس جمهور پس از انقلاب که سه دهه گذشته را در فرانسه در تبعید سپری کرده است بر اساس گزارشی تاکید کرد که از نظر علمی ثابت شده که موی زنان اشعه های جنسی از خود ساطع می کند. در پاسخ به این ماجرا یک طنزپرداز ایرانی در کاریکاتوری نشان داد که مردی در هنگام خوردن ناهار در خانه دوستش ناخواسته تحریک شده است. کاشف به عمل می آید که در خورش قورمه سبزی -خوراک معروف ایرانی- یک شاخه موی خانم صاحبخانه بوده است!
در طول چند دهه گذشته زنان نسل جوان ایران هر روز بیش از پیش گره روسری های خود را شل کرده و حجاب ها را عقب کشیده اند. با این همه خامنه ای هیچ گونه بحثی درباره لغو حجاب را بر نمی تابد. در کنار ژست مخالفت با امریکا و اسراییل، حجاب اغلب به عنوان رکن سوم عقیدتی جمهوری اسلامی به شمار می رود. آزاده معاونی، نویسنده ایرانی امریکایی تبار می گوید: «برای جمهوری اسلامی حجاب اهمیت نمادین گسترده ای دارد. سدی است که بند را نگه می دارد و ایرانی ها را از پافشاری برای دیگر خواسته هایشان بر حذر می دارد. آن ها پیش خود می گویند: حجاب اگر شل شود، همه چیز در هم خواهد شکست، بعد از آن مردم بساط آب جو راه می اندازند و بعدش هم لابد می خواهند رمان بدون سانسور بخوانند. مقامات پیش خود فکر می کنند حجاب دروازه آزادی است. »
با وجود ادعای خامنه ای که حجاب زنان مانع سرگردانی مردان می شود، سیاست های دولتی در واقع خلاف این مسئله را ترویج می کنند. مثلا برای امیال سرگردان جنسی مردان ایران، مجلس - پارلمان متشکل از هواداران خامنه ای - از ازدواج موقت پشتیبانی کرد. جواز مذهبی ازدواج موقت یا همان صیغه بر اساس شریعت به مرد اجازه می دهد تا هر تعداد که بخواهد شریک جنسی داشته باشد. عقد ازدواج موقت می تواند تنها برای چند دقیقه بسته شود، بی آن که نیاز به ثبت محضری باشد. مرد هر زمان که بخواهد می تواند به صیغه پایان دهد اما شرط طلاق به مراتب برای زنان دشوارتر است. و در واقع زنی که بخواهد تقدس ازدواج خود را با ولگردی زیر پا بگذارد خود را در معرض خطر جدی قرار می دهد: تاکنون ده ها زن در ایران به جرم ارتکاب به زنای محصنه سنگسار شده اند. به خاطر بیماری اقتصادی کشور، تیغ قانون و عرف اسلامی هم دیگر کند شده و فحشا، در گونه غیر اسلامی آن هم بیداد می کند. راننده تاکسی های تهران که معمولا تحصیل کرده اند و به خاطر بیکاری به این کار روی آورده اند می توانند چنین نمونه هایی را در خیابان به سادگی شناسایی کنند.
به زودی در مسکو به گفتگو دربارۀ آیندۀ ایران ادامه می دهند: برنامۀ اتمی، تحریم، دیپلماسی – یا جنگ. اما در تهران برخی از آقایان پرنفوذ هیچ فرصتی را برای خراب کردن رقیب از دست نمی دهند. اختلاف بین دو جناحِ دستگاهِ قدرت، کار کسانی را به خطر می اندازد که در تلاشند با دیپلماسی راهی برای مصالحه بیابند. شاید تنها راه.
روزنامۀ ایران شکوه می کند که برخی از نمایندگان مجلس «بی هیچگونه توجیهی پیوسته ابراز امیدواری می کنند تحریم ها علیه ایران لغو شود.» این روزنامه را بلندگوی محموداحمدی نژاد می دانند، و سیاستمدارانی که از آنان انتقاد می شود به جناح سیاسی و بسیار گستردۀ رهبرانقلاب آیت الله خامنه ای وابسته اند. در عمل هم فرد نزدیک به رهبر یعنی سعید جلیلی هفته ها پیش چندباری از کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیۀ اروپا در مورد پایان تحریم ها پرسیده بود. اشتون گروه شش (پنج عضو پیوستۀ شورای امنیت و آلمان) را سرپرستی می کند، این هیئت در مارس در استانبول پس از مدتها دوباره دربارۀ برنامۀ اتمی ایران با نمایندگان این کشور گفتگو کرده بود، همانند هفتۀ جاری در بغداد.
احمدی نژاد چوب لای چرخ می گذارد
رهبرانقلاب جلیلی را که از سال ۲۰۰۷ مذاکرۀ کنندۀ ارشد ایران در گفتگوهای اتمی است نمایندۀ شخصی خود هم کرده است. روزگای جلیلی موضع سرسختانه ای داشت. چنین می نماید که دیگر چنین نیست. تازه در گفتگوهای استانبول در ماه مارس نبود که جلیلی نشان داد اهل نرمش است. اما این آخری ها احمدی نژاد موش می دواند. در حالیکه مذاکره کنندگان گروه شش در مارس چمدان های خود را برای رفتن به استانبول می بستند – نشانه هایی از کاهش تنش با وجود لفاظی های جنگ طلبانه از اسرائیل و انتخابات ریاست جمهوری آمریکا وجود داشت – احمدی نژاد به جزیرۀ ابوموسی رفت. این جزیره در میانۀ تنگۀ هرمز قرار دارد. هر نفتکشی از امارات و کویت و ساحل عربستان در خلیج فارس باید از این تنگه عبور کند.
کشورهای عرب حاشیۀ خلیج فارس تردید دارند که ایران واقعاٌ به ابوموسی و چند جزیرۀ کوچک ترِ دیگر ادعایی داشته باشد؛ سفر به جزیره تحریک حساب شده ای بود. این تحریک نه تنها علیه کشورهای عربی که علیه جناح آماده به مصالحه هم بود. در نتیجه علیه روحانیون حاکم. و احمدی نژاد می خواست با این کار نظر سپاه را به خود جلب کند.
ناخرسندیِ آیت الله ها
رئیس جمهور، گرچه روحانی نیست، با تفسیرهای دلبخواهی آیت الله ها را رنجانده است. بنا برخوانش او از دین، از روحانیون می توان گذشت زیرا امام دوازدهم که از قرن ها قبل غایب است به زودی ظهور خواهد کرد. از این گذشته به باور او تاریخ ایران به همراه دین های کهن ایرانی غنی تر و مهمتر از تاریخ عربی است – حرفی که غلط نیست. این حرف برخی کسان را خوش آمد که از مقررات حجاب و ممنوعیت اندیشه و بیان و ممیزی در سینما و تلویزیون و بستن اینترنت و دیکتاتوری به تنگ آمده اند.
تازگی ها احمدی نژاد چند دوری را باخته است، آخر از همه انتخابات مجلس که اصلاح گرایان و مخالفان واقعی اصلاٌ اجازۀ شرکت در آن را نداشتند و احمدی نژاد نیمی از هواداران خود را از دست داد. بالا بردن جلیلی در حد نمایندۀ شخصی آیت الله خامنه ای موقعیت او را در گفتگوها بالا می برد. توافق با آژانس بین المللی انرژی اتمی در ابتدای هفته در این راستاست. احمدی نژاد و اطرافیانش به حاشیه رانده شده اند.
اما اینان نیز می دانند که حرف های احمدی نژاد بویژه وسیله ای در جنگ قدرت است. تازگی ها احمدی نژاد چند دوری را باخته است، آخر از همه انتخابات مجلس که اصلاح گرایان و مخالفان واقعی اصلاٌ اجازۀ شرکت در آن را نداشتند و احمدی نژاد نیمی از هواداران خود را از دست داد. بالا بردن جلیلی در حد نمایندۀ شخصی آیت الله خامنه ای موقعیت او را در گفتگوها بالا می برد. توافق با آژانس بین المللی انرژی اتمی در ابتدای هفته در این راستاست. احمدی نژاد و اطرافیانش به حاشیه رانده شده اند.
خلاف شرع بودن سلاح اتمی
از دیگر سو اکنون گذشته از اختلاف نظرهای موجود، وجهۀ خامنه ای مطرح است. وی سلاح اتمی را خلاف شرع و استفاده از آن را حرام اعلام کرده است. فتوا بیان حکم شرعی است. باید فتوا را جدی گرفت. نه احمدی نژاد و نه خامنه ای و نه تقریباٌ هیچ سیاستمدار دیگر ایرانی نمی خواهند استفادۀ صلح آمیز را از انرژی هسته ای از دست بدهند. جلوگیری از این حق یا گذاشتن شرط هایی که ایران آنها را تحقیر آمیز می داند برای خامنه ای پذیرفتنی نخواهد بود- بویژه که نقش نمایندۀ شخصیش جلیلی را افزایش داده است. شکست سیاسی، وجهۀ خامنه ای را به عنوان کسی که می تواند با «قدرت های استکباری» – ایالات متحدۀ آمریکا- در بیفتد از او خواهد گرفت. از این رو کارشکنی احمدی نژاد خطرناک است.
در وب سایتی در تهران این روزها آمده بود که رئیس جمهور هرکاری را برای به شکست کشاندان گفتگوهای پنج به اضافۀ یک و ایران انجام می دهد «زیرا رهبرانقلاب این گفتگوها را اداره می کند و دولت کنار گذاشته شده است.» به گفتۀ این نشریه از احمدی نژاد برمی آید در صورت مؤفقیت بغداد راه هایی برای «اخلال» پیدا کند. در ادامه می آید خامنه ای اما راهی برای رها شدن از دست او ندارد.
اگر پنج به اضافۀ یک واقعاٌ دنبال توافق است باید پس زمینۀ جنگ قدرت در ایران را در نظر بگیرد. به احتمال زیاد ناکامی در نهایت به معنای جنگ است، جنگی که حتی تندروها هم در همۀ جهان در واقع آن را نمی خواهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر