امروز: دور اول مذاکرات ایران و کشورهای گروه ۱+۵ در بغداد پایان یافته و قرار است دور دوم تا ساعاتی دیگر آغاز شود.
به گزارش بی بی سی، دور اول مذاکرات نمایندگان جمهوری اسلامی و کشورهای گروه ۱+۵ متشکل از پنج عضو دایم شورای امنیت - آمریکا، بریتانیا، چین، روسیه و فرانسه - به اضافه آلمان روز چهارشنبه، ۳ خرداد (۲۳ مه)، در محل مهمانسرای دولتی عراق آغاز شد و به مدت سه ساعت ادامه یافت.
در مورد نتیجه ابن بخش از مذاکرات خبری انتشار نیافته و قرار است دو طرف مذاکرات خود را از ساعت ۶ بعد از ظهر به وقت محلی از سر بگیرند.
هیات های نمایندگی دو طرف هنگام ورود به محل برگزاری اجلاس، مورد استقبال هوشیار زیباری، وزیر خارجه عراق، قرار گرفتند اما مقامات عراقی تاکید کرده‌اند که نقش آنان منحصر به میزبانی مذاکرات است.
قرار است این مذاکرات دو روز به طول انجامد و ریاست هیات نمایندگی ایران را سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، و ریاست هیات اعزامی گروه ۱+۵ را کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برعهده دارند.
علی باقری، معاون سیاست خارجی و امنیت شورای عالی امنیت ملی، عباس عراقچی، معاون، و حمیدرضا عسگری، مشاور وزیر امور خارجه، و مصطفی دولتیار، سرپرست سابق دفتر مطالعات سیاسی وزارت خارجه دیگر اعضای هیات ایرانی هستند.
گروه ۱+۵ نیز از وندی شرمن، دستیار وزارت خارجه آمریکا، جفری آدامز، سفیر سابق بریتانیا در تهران، و ژائو شو، دستیار وزیر خارجه چین، و سرگئی ریابکوف و هانس دیتر لوکاس، معاونان وزیران خارجه روسیه و آلمان تشکیل یافته است.
دهها خبرنگاران از ایران و سایر کشورهای جهان اجلاس بغداد را پوشش می دهند.
مذاکرات بغداد دومین مرحله از مذاکرات دو طرف طی بیش از یک سال اخیر است.
مرحله اول مذاکرات روز ۲۶ فروردین در استانبول، ترکیه برگزار شد و دو طرف توافق کردند تا این مذاکرات را در بغداد ادامه دهند.
هیات ایرانی روز سه شنبه وارد بغداد شد و پس از دیدار با برخی از مقامات عراقی، شامگاه گذشته در ضیافت شام جلال طالبانی، رئیس جمهوری این کشور شرکت کرد.
نمایندگان گروه ۱+۵ نیز از بامداد روز چهارشنبه وارد بغداد شدند و خانم اشتون قبل از عزیمت به محل اجلاس، با برخی مقامات عراقی دیدار کرد.
بسته پیشنهادی؟
دستور کار این اجلاس اعلام نشده اما احتمالا اولویت هیات ایرانی تلاش برای کاهش فشار ناشی از تحریم های خارجی و اولویت طرف مقابل، اطمینان از آن است که فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی به تولید تسلیحات اتمی منجر نمی شود.
در همانحال، برخی خبرگزاری ها به نقل از منابع نزدیک به گروه ۱+۵ گفته اند که احتمالا خانم اشتون بسته پیشنهادی جدیدی را برای حل بحران اتمی ایران مطرح خواهد کرد که شامل اقداماتی برای "اعتماد سازی" از طریق تلاش ایران برای رفع ابهام های موجود درباره برنامه های اتمی این کشور است.
مقامات ایرانی نیز در مورد موضوعاتی که در نظر دارند در این اجلاس مطرح کنند جزئیاتی انتشار نداده اند اما روز گذشته، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی از "توافق" جدیدی با ایران خبر داد که برخی خبرگزاری ها آن را به معنی توافق ایران با بازرسی های گسترده تر آژانس تلقی کردند.
به گفته ناظران، ممکن است ایران در نظر داشته باشد این توافق را به عنوان امتیازی به غرب در این مذاکرات مطرح کند و خواستار اقدام متقابل کشورهای غربی به شکل کاهش تحریم های اقتصادی شود.
روز چهارشنبه علی اکبر صالحی، وزیر خارجه ایران، ضمن انتقاد از تصمیم اخیر کنگره آمریکا برای تشدید تحریم اقتصادی علیه ایران، نسبت به نتیجه مذاکرات بغداد ابراز خوشبینی کرد و گفت امیدوار است خبرهای خوش از بغداد دریافت شود.
وی در عین حال با انتقاد از مصوبه اخیر کنگره آمریکا برای افزایش فشار بر ایران، گفت که گروه ۱+۵ باید روشی حاکی از حسن نیت در پیش بگیرد.
محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری نیز در سخنانی که بامداد دوشنبه ایران کرد، گفت که ایران هرگز در صدد دستیابی به تسلیحات اتمی نیست و افزود که اینگونه تسلیحات با اصول اعتقادی جمهوری اسلامی مغایرت دارد.
در همان حال، ایهود باراک، وزیر دفاع اسرائیل، در گفتگویی با رادیو دولتی اسرائیل گفت نگران آن است که کشورهای غربی "فشار لازم را برای توقف فعالیت ایران در راستای تولید تسلیحات اتمی بر این کشور وارد نکنند" و اظهار داشت که وقت آن رسیده است تا تمامی کشورهای جهان با همکاری هم، مانع از دستیابی ایران به تسلیحات اتمی شوند.
اگرچه برخی از ناظران غربی گفته اند که با توجه به ابعاد اختلاف نظر دو طرف، انتظار ندارند مذاکرات به حل و فصل فوری بحران هسته ای ایران منجر شود، اما در داخل ایران، امید به کاهش تحریم ها باعث بهبود نسبی در شرایط بازار ارز و طلا بوده که در چند ماه اخیر تحت فشار شدید قرار داشته است.
امروز: بنا بر مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، رشته "مطالعات زنان" در دانشگاه‌های ایران به رشته "حقوق زن در اسلام" تبدیل می‌شود.
به نوشته روزنامه شرق، این تصمیم در جلسه دیروز "شورای تخصصی تحول و ارتقای علوم انسانی" شورای عالی انقلاب فرهنگی اتخاذ شده است.
این شورای تخصصی دارای ۲۰ عضو است و به ریاست غلامعلی حداد عادل، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، وظیفه ایجاد تغییرات در دروس علوم انسانی دانشگاه های ایران را به عهده دارد.
در پی انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، آیت الله خامنه ای آموزش علوم انسانی در ایران را زمینه ساز "بی اعتقادی به تعالیم اسلامی" دانست و از دولت، مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی خواست که به این مساله رسیدگی کنند.
چند ماه بعد شورای عالی انقلاب فرهنگی به ریاست محمود احمدی نژاد، ایجاد شورای تخصصی تحول و ارتقای علوم انسانی را به تصویب رساند تا زیر نظر غلامعلی حداد عادل، وظیفه "اسلامی کردن" آموزش علوم انسانی را بر عهده بگیرد.
امروز: ایران در دور نخست مذاکرات روز چهارشنبه (۳ خرداد/ ۲۳ مه) بسته پیشنهادی ۵ محوری خود را به گروه "پنج به علاوه یک" ارائه کرد.
ایرنا می‌نویسد، این بسته شامل موارد متعددی از موارد هسته‌ای و غیرهسته‌ای است. در این بسته که به صورت گام به گام تدوین شده، گام‌های عملی مشخصی به غرب پیشنهاد شده است.
ایرنا می‌افزاید، گروه ۵+۱ قرار است در دور بعدی که قرار است عصر همین روز برگزار شود در باره این بسته اظهار نظر کند.
امروز: زبیده فرزند خرمشهر است، خرمشهر روزهای آباد و مردمان شاد. با اصرار از ما خواسته سفری به شهرشان بکنیم نه برای حضور در اردوی راهیان نور یا تفریح، بلکه برای آنکه گشتی در شهر بزنیم تا به قول او رسالت خبرنگاریمان انجام شود. می‌گوید باید بعد از اردیبهشت بیایید و نه در فصلهای دیگر. زبیده می‌خواهد یکنفر چند روزی با مردم این شهر زندگی کند.
به دعوت او که دلی سوخته و قلمی شکسته دارد به خرمشهر می‌روم. زبیده معلم بوده و بعد از آوارگی از شهرش در رضوانیه کرج ساکن شده و به قول خودش بعد از آنکه دانش آموزانش جلوی چشمانش پرپر شدن دیگر قلم و قلبش شکست.
می‌خواهم ببینم هموطنانم اینجا چگونه‌اند؟ حالشان خوب است؟ روزگارشان براه است؟ همه شناخت من از خرمشهر به جز آنچه در جغرافیا خوانده‌ام و قصه‌ها و اخیرا کتاب "دا"، عکسی از جوانی یکی از بستگان است که با تیپی در خور سرزمین‌های گرم، شاد و لبخند زنان کنار اسکله ایستاده و هر‌گاه آن عکس را می‌بیند می‌گوید خرمشهر واقعا خرم بود یادش بخیر.
پا در شهر که بگذاری اول از همه فکر می‌کنی باید از گرما بنالی اما تنها چند دقیقه بعد، گرما و شرجی و گرد و غبار هوا فراموشت می‌شود. گویا اینجا هنوز جنگ است و این نام برازنده این شهر نیست. خرمشهر هم زنده است و هم نیست. نفس می‌کشد اما با قلبی رنجور و تنی خسته. گویی بیماری است که بیماری‌اش مزمن شده و درمانش مشکل. یکی درمیان خانه‌ای آباد و خانه‌ای ویران است.
اینکه بعد ۳۱ سال هنوز نشانه‌های یک شهر جنگ زده در خرمشهر دیده می‌شود، عجیب است. یادم هست چند وقت قبل ایمیلی به دستم رسید از ویرانه‌های لبنان عزیز که تنها چند ماه پس از جنگ بهتر از اول ساخته و آباد بودند و گویی هرگز جنگی در کار نبوده است، اما چه شده است که خرمشهر عزیز من هنوز جنگ زده است؟
دیوارهای گلوله باران شده، خانه‌هایی که به تلی از خاک تبدیل شده‌اند و بعضا یادمانهایی که تحت نظارت مسئولان به عنوان نمادهای جنگ نگاه داشته شده‌اند. اما واقعا چرا بعد از این همه سال خرمشهر عزیز هنوز آباد نشده است.
جهان آرا‌ها، فهمیده‌ها و حسینی‌ها و... رسالتشان را به نحو احسنت انجام دادند و خرمشهر را که امام (ره) فرموده بود باید آزاد شود، آزاد کردند. اما آنها اگر می‌دانستند رسالتشان با ویرانی خرمشهر بعد از ۳۰ سال ابتر می‌ماند چه می‌کردند؟ چه کسی مسئول وضعیت امروز خرمشهر است و آیا کسی هست که فرمانی که برای آبادانی شهر، ۳۱ سال قبل با جانفشانی‌های جوانان این مرز و بوم صادر شده، اجرا کند؟
زبیده می‌گوید فرمان آبادی خرمشهر در روز سوم خرداد با آزادی آن صادر شد اما عوامل متعدد باعث شدند که این شهر دیگر خرمشهر نباشد.
از کنار خانه‌ها که عبور می‌کنم پیرمردی فرتوت که یک دستش قطع شده نگاهم را جلب می‌کند. همیشه دیدن پیرمرد‌ها به خصوص اگر رنجور و ناتوان باشند، بیشتر ناراحتم می‌کنند چون مرد‌ها با غرورشان شناخته می‌شوند و سخت سخن از درد می‌گویند و با کهنسال شدن گفتن از درد برایشان سخت‌تر است.
نامش عماد است، عماد فرزند عباس. از او پیشینه‌اش را می‌پرسم. دهان که باز می‌کند شرمنده ذهنیت خودم می‌شوم از مردمان این شهر.با خود فکر می‌کردم شاید اوضاع مردم خرمشهر از اول چندان خوب نبوده اما سخنان پیرمرد تکانم می‌دهد.
می‌گوید در چند دهه قبل او و خاندانش از بزرگان شهر بوده‌اند.عماد درس خوانده وبه قول خودش مهندس ساختمان بوده است. با کمک پدر، عمو‌ها و برادر‌هایش که همگی بواسطه بندر پررونق خرمشهر روزگار خوبی داشته‌اند در دهه ۴۰ و ۵۰ چندین مدرسه و درمانگاه در خرمشهر ساخته‌اند که عماد آنها را طراحی و ساخته است. همچنین چند استراحتگاه بین راهی و حمام عمومی و نیز استراحتگاه کارگران از دیگر اقدامات آنها بوده است. اما امروز او تنها بازمانده خانواده‌اش است که ساکن خرمشهر است و از دار دنیا خانه‌ای را دارد که هنوز دیوارهاش گلوله باران است.
می‌گوید خرمشهر قلب اوست و دوری از خرمشهر برایش معنا ندارد و به جز روزهایی که خرمشهر در اشغال بوده و کمی عقب نشینی کرده است هیچگاه از خرمشهر دور نبوده است.
امثال جهان آرا جانشان را کف دستشان گرفتند که امروز خرمشهر حتی آب نداشته باشد؟
خیلی گله دارد. می‌گوید آیا امثال جهان آرا جان خود را کف دستشان گرفتند که امروز خرمشهر حتی آب نداشته باشد؟ می‌گوید آنها وظیفه‌شان را انجام دادند اما مسئولان کوتاهی کردند و معلوم نیست که آیا بودجه‌ای به آبادی این شهر اختصاص دادند یا نه و اگر اختصاص دادند در همین شهر هزینه کردند یا نه؟
خرمشهر از شهرهایی است که بیشترین آسیب را در دوران جنگ متحمل شد ولی هنوز مورد بازسازی مطلوب قرار نگرفته است و زخمهای عمیق جنگ در جای جای خرمشهر قابل مشاهده است.
۲۴ سال از پایان جنگ تحمیلی پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت در تیرماه ۶۷ و آغاز بازسازی مناطق جنگ زده می‌گذرد. همچنین ۳۱ سال از آزادی خرمشهر گذشته است اما منازلی که سال‌ها پس از جنگ هنوز در وسط شهر به خصوص مسجد جامع دیده می‌شوند نشان از کم توفیقی در بازسازی این شهر است.
از کنار پیرمرد که عبور می‌کنم به خانه‌ای مخروبه می‌رسم که کف آن پر از سرنگ و ته سیگار است و نشان می‌دهد این خانه که چه بسا خون‌ها در آن ریخته شده امروز پاتوق معتادان و ولگردان است. به سرعت از کنار خانه می‌گذرم و با زنی می‌انسال هم صحبت می‌شوم که روزهای جنگ و اسارت و آزادی و بازسازی همه را با هم به خاطر دارد. او که سه فرزند خردسالش را در جنگ از دست داده است و همسرش نیز جانباز است در خانه عکسهایی از روزهای آباد خرمشهر دارد. عکسهایی که تو را به یاد مناطق مرفه نشین کلانشهر می‌اندازد و باورش سخت است که این همان خرمشهر امروز باشد.
آری دشمن تا بن دندان مسلح خرمشهر عزیز را که پاره تن همه ایرانیان است به ویرانشهر تبدیل کرد اما آبادانی اندکی که امروز در آن دیده می‌شود به گفته مردم نه حاصل کار مسئولان که نتیجه زحمات خود مردم است.
ناهید لیوارجانی که شب را در خانه او سر می کنیم می‌گوید: خیلی از کسانی که مانند من برگشتند خودشان با دستان خودشان خانه‌هایشان را ساختند.
وی با اشاره به جانباز بودن همسرش می‌گوید در سالهای اولیه بازسازی وامی برای بازسازی دادند که ما هم آنرا گرفتیم اما در اینجا شغلی نبود که قادر به پرداخت وام باشیم در نتیجه با پارتی بازی وام دیگری گرفتیم و درون خانه را بهسازی کردیم و تا الان که در آن ساکنیم موفق نشده‌ایم کار دیگری برای خانه بکنیم.
وی ادامه داد: فرزندم وقتی کوچک‌تر بود همیشه از من می‌پرسید مامان کی جنگ تمام می‌شود و من می‌گفتم: مادر جنگ تمام شده اما گواه او برای ادامه داشتن جنگ جای گلوله روی دیوارهای خانه بود که البته هنوز هم هست.
باور اینکه خرمشهر امروز در گذشته از چه رونق و شکوهی برخوردار بوده اندکی سخت است اما واقعیت این است که در آن روزگار که کل جمعیت ایران ۳۵ میلیون نفر بود ۲۲۰ هزار نفر در شهرستان کوچک و بندری اما آباد و پررونق خرمشهر در رفاه زندگی می‌کردند.
لیوارجانی می‌گوید در دهه ۵۰ اغلب تهرانی‌ها برای تفریح در فصلهای سرد سال به خرمشهر می‌آمدند و آخرین مدلهای لباس و انواع چیزهای دیگر را از اینجا به تهران سوغات می‌بردند. اما امروز اگر کسی از تهران به اینجا بیاید به دیده ترحم به در و دیوار شهر و فرزندان ما نگاه می‌کند و فکر می‌کند ما همیشه بدبخت بوده‌ایم.
خوابیدن در زیر سقف خانه ای که خون حداقل ۹ شهید بر زمین آن ریخته کار سختی است. خواب به چشمانم نمی آید. داخل خانه نسبتا خوب بازسازی شده اما دیواری حیات و بالکن خانه محل رفت و آمد انواع حشرات موذی است و همین حشرات و جانوران خوابیدن را سخت تر می کنند و تازه این منهای گرمای هواست که برغم روشن بودن کولر ملموس است.
حالا علت اصرار زبیده را می دانم که می خواست من حتما دو سه روزی مهمان خانه های خرمشهر باشم تا لمس کنم آنچه خرمشهریها با آن دست به گریبانند. صبح که از خواب برخاستم برای شستشوی دست و صورت منتظر آبی شدم که باید بقول ناهید خانم از بانکه می آمد. آب که از شیر می آمد به قول آنها حتی برای شستن مناسب نیست تا چه رسد به نوشیدن.
شب سختی را گذراندم در زیر سقف خانه شهدایی که نامشان را هم نمی دانم . بار دیگر راهی شهر شدم و اینبار پای صحبتهای بانویی دیگر.
اعظم شفیعی شهروند دیگری که اصالتا خرمشهری می‌گوید: چطور است که جمعیت همه کشور افزایش یافته اما خرمشهر جمعیتش نسبت به سال ۵۹ به نصف رسیده است؟
۱۵۵ هزار خرمشهری با انواع مشکلات دست و پنجه نرم می کنند
وی گفت: بسیاری از ساکنان خرمشهر شهید شدند و بسیاری نیز هم اکنون در شهرهای دیگر ساکنند و دیگر به شهر بازنگشته‌اند اما آیا شهری که سه دهه قبل ظرفیت تامین رفاه ۲۲۰ هزار نفر را داشته است امروز چگونه ۱۵۵ هزار نفر با انواع مشکلات و بدبختی‌ها در آن زندگی می‌کنند.
شفیعی خانه روبرویی خانه‌اش را نشان داد که سالهاست مخروبه است و آینه دق او. وی گفت: این خانه بانو همسایه آنهاست که هیچ کس از خانواده‌شان زنده نماند و بازمانده‌های دورشان نیز چه بسا از یاد برده‌اند که اصلا در خرمشهر بستگانی داشته‌اند.
وی همچنین زمینی خالی را نشان داد که معلوم بود گذر زمان آن را به تلی از خاک تبدیل کرده و گفت: این هم خانه جلیل‌ها بود و در این سال‌ها هرگز کسی نیامده است تا سراغی از این خانه بگیرد. نمی‌دانیم کسی از آنها زنده است یا نه؟
یک شهروند دیگر خرمشهری نیز وضعیت آب شهر را یادآور شد و گفت: جای بسی تاسف است که خرمشهر حتی آب مناسب برای نوشیدن ندارند و برغم همه کاستی‌ها و فقر گریبانگیر، مجبورند آب بخرند یا منتظر تانکرهای توزیع آب بمانند.
عبدالله حسینی ادامه داد: اگر تنها فواید دهه ۵۰ برای ایران را حساب کنیم جا دارد که امروز این شهر آباد شود و اگر نه مثل گذشته، اما قابل سکونت باشد.
تاسیس منطقه آزاد در خرمشهر مشکل بیکاری شهر را حل می کند
وی تصمیم گیری عاجل در مورد بناهای نیمه کاره و مخروبه و نیز ایجاد اشتغال و تاسیس منطقه آزاد در خرمشهر را در آبادانی سریعتی آن بسیار موثر دانست و اظهار داشت: این شهر همچنان برای ترانزیت گزینه مناسبی است و مسئولان با اندکی سرمایه گذاری که در میان اختلاسهای چند هزار میلیاردی گم است می‌توانند این منطقه را تبدیل به منطقه آزاد کنند تا در رونق آن سرعت ایجاد شود.
چند سال قبل مرکز پژوشهای مجلس گزارشی منتشر کرد که در آن تعداد ساختمانهای بلاتکلیف در آبادان و خرمشهر شش هزار و ۵۰۰ دستگاه اعلام شد.
در آن گزارش که حتما به مسئولان ذیربط ارجاع شده است آمده که وضعیت ظاهری شهر نامناسب است و بسیاری از خانه‌ها بلاصاحب هستند و تبدیل به محل تجمع افراد ناسالم شده‌اند.
آن گزارش اشاره کرده بود که برخی مالکان بنا‌ها در قید حیات نیستند و برخی مالکان نیز در شهرهای دیگر مشغول زندگی هستند و قصد بازگشت ندارند به همین دلیل دستگاههای متولی عمران و زیبایی شهر نمی‌توانند در مالکیت این بنا‌ها دخل و تصرف کنند.
از سویی اعتبارات بازسازی خرمشهر که شامل ۱۰ سال اعتبار برای بازسازی و رونق بود سال ۸۶ به پایان رسید در حالیکه خرمشهر هنوز به این اعتبارات نیاز داشت.
به نظر می‌رسد در این زمینه اقدام مدعی العموم و قضایی کار ساز باشد تا بتوان نسبت به تخلیه و بهسازی خانه‌های مخروبه و زدودن غبار جنگ از چهره خرمشهر اقدام کرد.
خرمشهری که در چند دهه قبل‌تر مرکز رونق اقتصادی جنوب کشور بوده قطعا قابلیت تبدیل مجدد به مرکز فعلایت اقتصادی را دارد و به این واسطه بی‌شک شهر رونق می‌گیرد و اندک اندک غبار جنگ از چهره شهر زدوده می‌شود.
دلم نمی خواهد نظر هیچ مسئولی را برای تکمیل گزارشم بشنوم چه آنکه مردم این شهر خودشان هم مشکل را می دانند هم راه حل را. اما ابزار آن که قانون است و بودجه در اختیار آنها نیست و امید است بزودی دلسوزانی پیدا شوند که باری خرمشهر طرحی نو دراندازند.
از بازار خرمشهر که عبور می‌کنم آبی تازه زیر پوستم می‌دود و ناگهان به خاطر می‌آورم که با همه سختی‌ها زندگی در خرمشهر جریان دارد و تنها باید کمک کرد تا آب هم زیر پوست شهر بدود.
در ذهنم مدام نام خرمشهر و آبادان رژه می‌رود. خرمشهر یعنی شهری که خرم است و آبادان هم شهر آباد و اگر اندکی همت شود دور نیست که در خور نامشان به حیات ادامه دهند.
خرمشهر عزیز که خاک آن آغشته به خون مردمانی از همه ایران است و چه بسیار شهدایی که از دور‌ترین نقاط کشور جانشان بر کف در این شهر در راه آزادی جان باختند چشم براه مسئولان است تا بار دیگر خود خرمشهر شود.
منبع: ایلنا
سی سال گذشت؛ خرمشهر آزاد شد، آباد نشد
امروز: " آنچه ملت ما امروز می خواهد همان سرمایه ای است که توانست معجزه آزاد سازی خرمشهر را بیافریند . معجزه ای آنچنان بزرگ که امام (ره) فرمودند «خرمشهر را خدا آزاد کرد». این همان تفسیر از آیه «ما رمیت اذ رمیت» است . وقتی مردمی در راه اهداف بلند خدایی، خود را فانی دیدند این دست خداست که فجر پیروزی را می آفریند و با این نگاه است که ما می توانیم سوال کنیم که آیا صبح نزدیک نیست؟"
صدای میرحسین موسوی است که بعد از پانزده ماه حبس خانگی باز از کوچه اختر می آید. او که بر سر عهد نخستین خود با امام و مردم مانده است و می خواهد بار دیگر با همان نورانیت و صداقتی که روزهای جنگ موج می زد در همه کشور، انقلاب را از دست نااهلان به در آورد.
موسوی پس از سال ها از دوران نورانی دفاع مقدس هنوز به دنبال احیای همان سرمایه ای است که توان معجزه داشت و توانست خرمشهر را آزاد کند.
نخست وزیر جوان جنگ خبر فتح خرمشهر را که شنید، سراسیمه خود را به جمع جانباختگان و عاشقانی رساند که برای شکستن حصر خرمشهر و آزادی این شهر با نام یا زهرا، روزها بود در انتظار نشسته بودند.
همان ها که او را چون نگینی در بر گرفتند و گوش جان به سخنانی دادند که از دل این سیاستمدار اخلاق مدار به زبان می آمد.
میرحسین در برابر مسجد جامع که تنها شاهد همه مظلومیت های خرمشهر است، استوار می ایستد و از این همه جان گذشتگی تقدیر می کند و می گوید" خرمشهر عزیز، زیارتگاهی خواهد بود، نه تنها برای ملت مستضعف ما، که برای تمام ملتهای مستضعف جهان".
این یاور شهیدان بهشتی و رجایی وقتی به خرمشهر می رسد، اول از آنان یاد می کند و خون دلهایی که در راه استقرار آزادی در این مرز و بوم خورده اند.
نخست وزیر محبوب امام نمی داند که سهم او برای همه خدمات و دستاوردهایش ، دیوارهای بلندی است که او را حبس کرده است. او نمی داند در حالی که سی ام سالگرد فتح خرمشهر گرامی داشته می شود، او در حصر است بخاطر همین مردمی که حماسه ساز فتح الفتوح سوم خرداد بودند. همان ها که توانسته بودند باز در خرداد حماسه ساز شوند. این بار حماسه ای برای آزادی و فتح ایران زمین از دستان آنان که دستاوردهای انقلاب و جمهوری اسلامی را به یغما برده بودند.
میرحسین موسوی در خرمشهر است تا پیام و سلام امام را به سربازان و پاسداران برساند. او در برابر مسجد جامع است تا از همه شهیدانی که برای رهایی این پاره تن ایران زمین تلاش کرده بودند تقدیر و تشکر کند. موسوی که خود را وامدار شهدا می داند باور دارد که آن روز را، روز فتح خرمشهر را کسی فراموش نخواهد کرد. او می گوید که رزمندگان اسلام با تفنگها و مسلسلها و مشتهای گره کرده و با خوشحالی دور هم حلقه زده بودند. آن روز از خاطره هیچ کسی بیرون نخواهد رفت.
نه رزمندگان هشت سال دفاع مقدس از یادها خواهند رفت و نه یادگاران آنان. نه شهادت آن بزرگوران خواهد توانست یادشان را از دلها بزداید نه حبس و حصر میرحسین خواهد توانست او را از خاطره ها محو کند.
خرمشهر ۵۷۸ روز در حصر بود و زیر پای دشمن، اما روزی که اراده خداوند بر همه ابزارهای مادی فائق آمد دروازه های خرمشهر به روی لشکر خدا گشوده شد و کلید فتح خرمشهر، سند افتخار ایرانیان شد در طول زمان.
امروز میرحسین باز می خواهد با همان باور و ایمان، قدم به عرصه بگذارد. همان ایمانی که می توانست بر همه ابزارهای مادی قدرت غلبه کند. همان ایمانی که بعد ۴۶۵ روز حبس و بستن تمامی کانال های ارتباطی هنوز کلامش می تواند امید بخش باشد. همان کسی که نه با اتکا به قطب های قدرت که زوال پذیرند بلکه با اتصال به حبل متین الهی بر سر پیمان خود با مردم مانده است و حق آنان را با هیچ چیز معاوضه نمی کند.
موسوی ایستاده است تا صدای مظلومیت مردمی باشد که ۲۵ خرداد با سکوت خود بلندترین فریاد را داشتند، همان ها که در میان سکوتشان، میرحسین را در حلقه صمیمت خود مهمان کرده بودند و از او می خواستند تا رایشان را پس بگیرد. همان ها که باورشان بود میرحسین آمده تا کرامت دوباره انسانی را به آنان بازگرداند و به اندازه قامت بلند ایرانی.
میرحسین معامله نکرد چون می دانست خون شهیدان جنبش سبز به قداست خون شهیدان دفاع مقدس است. آنان یک وجب از خاک وطن را به دشمن ندادند و شهیدان جنبش با خون پاکشان نگذاشتند نامحرمان، از پیکر شهیدان جنگ برای خود نردبان قدرت بسازند.
شاید امروز سهم موسوی از همه پستوهای قدرت، دیوارهای حصر خانه ای در کوچه اختر باشد، اما میرحسین همان کسی است که در کمتر سه ماه به صحنه سیاست باز نگشته، آن چنان رعشه ای بر بنیان حاکمان انداخت که تن به این همه خفت دادند. همو که نامش در صندوق های رای هم تحمل نشد و با تقلب و شعبده بازی خواستند نامش را بزدایند. غافل از اینکه میرحسین مهمان دل های مردم شده بود. همان ها که داستان صداقت و پاکی او را چون افسانه ای شب ها در گوش کودکان خود خوانده بودند. و اینک پدران و پسران در کنار هم رای خود را به نام نخست وزیر محبوب امام به صندوق ریخته اند. تا بار دیگر شمیم دل انگیز معنویتی که وعده داده بود همه ایران زمین را فرا بگیرد.
نگذاشتند میرحسین رییس جمهور منتخب یک ملت باشد، اماموسوی که توانسته بود با بلندگوی کوچک دستی اش، پیام یک ملت را به همه دنیا برساند، بی شک از پس دیوارهای حصاری که بر وی کشیده اند نیز خواهد توانست، صدای مظلومیت ملتی باشد که سال هاست در خاک خود به اسارت ظالمان گرفتار آمده اند.
این پیام نوید بخش موسوی که سال هاست به گوش می رسد " این دست خداست که فجر پیروزی را می آفریند و با این نگاه است که ما می توانیم سوال کنیم که آیا صبح نزدیک نیست؟"
و زود است که دست خدا، همه دیوارهای حبس ها و حصرها را فرو بریزد و رو سیاهی به آنانی بماند که برای چند روزه قدرت از هیچ ظلمی فروگذار نکردند.
و خداوند است که مکر ماکران را به خودشان باز گرداند و طومار ظالمان بر چیند.
منبع: کلمه
امروز: کارخانه قند اهواز با ظرفیتی بالغ بر تولید ۲۵۰ تن قند و شکر چهار سالی است که تعطیل و تولید آن متوقف شده است.
به گزارش ایلنا، مالکیت این کارخانه در گذشته بر عهده بانک ملی و ملت بوده که با افزایش مشکلات این واحد تولیدی با تصویب هیات دولت به وزارت صنایع جهت راه اندازی مجدد واگذار شد اما چندی پس از معرفی و استقرار مدیرعامل جدید کارخانه از سوی معاون اقتصادی وقت وزارت صنایع و معادن، روند بازسازی و فعالیت مجدد کارخانه متوقف شد.
ایرج امامی، رئیس شورای اسلامی کار کارخانه قند اهواز در این زمینه به ایلنا می‌گوید: در جریان دور دوم سفرهای استانی دولت به خوزستان، هیات دولت مصوب کرد که کارخانه قند اهواز از مالکیت بانک ملی و بانک ملت خارج و به قیمت دفتری به وزارت صنایع و معادن واگذار شود، اما بعد از مدتی، به تشخیص وزارت صنایع و معادن، انتقال کارخانه به دولت مغایر قانون تشخیص داده شد و وزارت صنایع و معادن به استناد به همین مساله بازسازی کارخانه را تعلیق کرد.
او افزود: متاسفانه بانک‌های ملی و ملت نیز بعنوان مالکین قبلی کارخانه، با استناد به مصوبه دولت مبنی بر فروش کارخانه به وزارت صنایع و معادن از پیگیری امور کارخانه سرباز زدند که همین مساله تا امروز ادامه داشته و کارخانه در وضعیت تعطیلی کامل قرار دارد و هیچکدام از طرفین، مسئولیتی در قبال این کارخانه برعهده نمی‌گیرند.
مصوبه سفر استانی هیات دولت غیرقانونی از آب در آمد
امامی با انتقاد از عدم کار‌شناسی دولت در تصویب انتقال کارخانه از بانک‌های ملی و ملت به دولت گفت: جای تاسف دارد که چنین اشتباهاتی در سطح هیات دولت و باحضور رئیس جمهور صورت می‌گیرد، چرا که مصوبه دولت مبنی بر انتقال کارخانه قند اهواز مغایر اصل ۴۴ یا خصوصی سازی محسوب می‌شود که این مساله جای تعجب و گله دارد.
نماینده کارگران یاداور شد: با پیگیری‌های انجام شده، بانک‌های ملی و ملت حاضر نیستند مسئولیت کارخانه را برعهده بگیرند و وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز، با استناد به غیرقانونی بودن مصوبه دولت متبوع خود، روند بازسازی و راه اندازی مجدد کارخانه را متوقف کرده است، که این مساله مشکلات زیادی برای کارگران ایجاد کرده است.
تعطیلی کارخانه و ۱۵ ماه حقوق عقب افتاده
کارخانه قند و تصفیه شکر اهواز که هم اکنون در حالت تعطیل کامل به سر می‌برد، با ایجاد بیش از ۵۰۰ فرصت شغلی مستقیم و اشتغال ۲ هزار نفر به صورت غیر مستقیم یکی از کارخانه‌های مهم و استراتژیک اهواز محسوب می‌شود که به دلیل تعطیلی این واحد تولیدی، مردم منطقه از این فرصت بی‌بهره مانده‌اند.
در حال حاضرکارگران این کارخانه نزدیک به ۱۵ ماه است که حقوق خود را دریافت نکرده‌اند و علاوه بر آن با وجود داشتن دفترچه بیمه، به دلیل عدم ارسال لیست بیمه شدگان از سوی مدیریت کارخانه، از پوشش بیمه تامین اجتماعی نیز محروم شده‌اند.
به گقته نمایندگان کارگران کارخانه، بانک ملت و بانک ملی که مالکین قبلی کارخانه محسوب می‌شوند، با استناد به مصوبه دولت در جریان دور دوم سفرهای استانی، و دولت نیز با استناد به غیرقانونی بودن مصوبه هیات دولت به شماره ۴۱۵۹۱/۱۹۰۱۰، از پذیرش کارخانه سرباز زده و پاسخگوی مشکلات آن نیستند.
نکته قابل توجه اینجاست که با توجه به وضعیت پیش آمده به نظر می‌آید بانک ملی و بانک ملت و دولت هیچ علاقه‌ای به دراختیار داشتن این کارخانه مهم ندارند.
رئیس شورای اسلامی کار قند اهواز در این زمینه به ایلنا می‌گوید: اگر بار دیگر به روزهای قبل از انتقال کارخانه به دولت برگردیم، از دولت چنین درخواستی نمی‌کنیم، چرا که این مساله به سرگردانی بیشتر کارگران کارخانه منجر شد و این در حالی است که دولت می‌توانست به جای تحت مالکیت قرار دادن این کارخانه- به استناد مصوبه‌ای غیرقانونی- با بسته‌های حمایتی خود، مشکلات کارخانه را حل و فصل کند.
او با انتقاد از عملکرد وزارت صنعت، معدن و تجارت در حل مشکلات کارخانه قند اهواز، اظهار کرد: در سال حمایت از تولید و سرمایه ملی باید نسبت به راه اندازی این کارخانه حساسیت بیشتری داشت اما متاسفانه وزارت صنعت، معدن وتجارت تجربه خوبی در کارخانه داری ندارد.
عدم موافقت وزارت صنعت و معدن با بازسازی و انتقال کارخانه
امامی با اشاره به وضعیت تعطیلی کامل کارخانه می‌گوید: علت اصلی تعطیلی این کارخانه واردات بی‌اندازه شکر به کشور بود که باعث کاهش فروش و تولید کارخانه شد و از سوی دیگر وزارت صنعت و معدن علاوه بر مخالفت با بازسازی و راه اندازی مجدد کارخانه قند اهواز، با انتقال و واگذاری این شرکت به شرکت صنایع نیشکر نیز مخالفت می‌کند.
امروز: به گزارش رسانه های دولتی کشور، طی روزهای گذشته، ۱۸ نفر در چهار شهر مختلف ایران اعدام شدند، که با احتساب اعدام شدگان روزهای اخیر، ۵۳ اعدام طی یک هفته در ایران بوقوع پیوست.
به گزارش «سازمان حقوق بشر ایران»، موج اعدام در ایران همچنان ادامه دارد.
محمود امیری مقدم، سخنگوی این سازمان گفت: "ما از سکوت جامعه بین المللی به رغم این واقعیت که احکام اعدام حدود ۵۰ نفر در ایران تنها در یک هفته اجرا شده است تعجب می کنیم... بیش از ۸۰ درصد از تمام کسانی که در ایران اعدام می شوند به اتهام خرید و فروش مواد مخدر در پشت درهای بسته دادگاه انقلاب محکوم می شوند."
بر اساس این گزارش، «فعالین حقوق بشر و دموکراسی در ایران» خبر داده بود که در چند روز گذشته ۲۳ نفر در شهرهای یزد و رشت به دار آویخته شدند.
۱۴ زندانی در تهران اعدام شدند
بنا به گزارش ایسنا ۱۴ زندانی روز دوشنبه در یکی از زندانهای تهران اعدام شدند. تمام کسانی که اعدام شدند به اتهام مواد مخدرمحکوم شده بودند.
۲ زندانی نیز در سنندج اعدام شدند
بنا به گزارش فارس دو زندانی با نام‌های" ص ،ر "و "و ، ع "صبح دیروز در زندان مرکزی سنندج اعدام شدند. هر دو آنها به جرم سرقت و تجاوز محکوم به اعدام شدند.
یک زندانی در ساری اعدام شد
بنا به گزارش رسانه های دولتی و دادستان عمومی و انقلاب ساری یک زندانی در ساری اعدام گردید. نام این زندانی مشخص نیست و جرم وی خرید فروش ۵۰ کیلو تریاک گزارش شده است.
یک زندانی در کرمانشاه اعدام شد
بنا به گزارش خبر رسانی کردپا ، یک زندانی بنام هیوا هواس در زندان دیزل آباد کرمانشاه دیروز صبح اعدام شد.
این گزارش مشخص نکرد این زندانی به چه جرمی به اعدام محکوم شده بود ولی دستگیری وی را در سال ۸۸ تائید کرده است.این گزارش توسط منابع رسمی حکومت ایران اعلام نشده است.
امروز: در پی اظهارات علی مطهری پیرامون "مستندات دخالت سپاه در انتخابات"، مصطفی کواکبیان، نماینده سمنان در مجلس هشتم نیز تاکید کرد که مستنداتی مبنی بر دخالت سپاه پاسداران در انتخابات اخیر مجلس در اختیار دارد.
به گزارش ایلنا، کواکبیان در نطق پیش از دستور خود در جلسه علنی روز سه شنبه دوم خرداد مجلس، با اشاره به تکذیبیه و تهدید سپاه گفت: "بسیار خوشحالم که مسئولان سپاه هر گونه دخالت را تکذیب کرده‌اند، اما پیشنهاد می‌کنم اگر خواستند به این موضوع رسیدگی کنند، هیئتی را برای این موضوع تعیین کنند؛ مخصوصا به حوزه انتخابیه اینجانب رسیدگی کنند تا بنده هم مستنداتی را در اختیارشان قرار دهم."
علی مطهری، نماینده منتقد دولت، ۳۱ اردیبهشت‌ماه در سخنانی در مجلس گفته بود: "دخالت سپاه در بسياری از حوزه‌های انتخابيه مشهود بود و بسياری از کانديداها، چه آنها که در حوزه‌ها رای آوردند و چه کسانی که رای نياوردند، اين واقعیت را تاييد می‌کنند."
به دنبال این اظهارات سپاه این اتهام را رد و تأکید کرد که این ارگان حق پیگیری حقوقی اتهام زنندگان را برای خود محفوظ می‌داند.
امروز: فخرالسادات محتشمی پور همسر مصطفی تاجزاده با عبدالله نوری دیدار و گفتگو کرد.
به گزارش جرس، در این دیدار محتشمی پور، به روحیه بالای تاجزاده اشاره و بر استقامت و پایداری وی بر مواضع خود با گذشت حدود سه سال از دوران زندان، تاکید کرد.
محتشمی پور در پاسخ به عبدالله نوری که جویای آخرین وضعیت تاجزاده و دیگر زندانیان سیاسی شده بود، گفت: "لازم است معاینه سریع تاجزاده توسط چشم پزشک و پزشکان متخصص پوست صورت گیرد و کمردرد وی با توجه به نیاز به استراحت مطلق، توسط پزشکان متخصص و مورد اعتماد خارج از زندان کنترل گردد".
عبدالله نوری در این دیدار با آرزوی سلامتی برای زندانیان سیاسی و آزادی این بزرگواران و نیز رهبران جنبش سبز آقایان موسوی و کروبی و سلامتی و سرافرازی خانواده های این عزیزان اظهار امیدواری کرد که امور کشور به مسیر اصلاح، آبادانی و رعایت اصول قانون اساسی جریان یابد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر