-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
دلیل های زیادی برای جلوگیری از دستیابی ایران به بمب اتمی وجود دارد. اما برای این کشور نیز داشتن بمب نه تنها منطقی نیست که حتی زیان هم دارد.
جهان دلیل های زیادی دارد که بخواهد جلوی دستیابی ایران را به بمب اتمی بگیرد. اما آنچه اغلب فراموش می شود: برای خود ایران هم داشتن بمب اتمی منطقی نیست که هیچ، ضرر هم دارد. به چهار دلیل ایران نمی تواند سودی از داشتن بمب اتمی ببرد.
ایران خطر جنگ را به جان می خرد. ایالات متحده و اسرائیل گفته اند که ایرانِ دارای سلاح هسته ای را برنخواهند تافت. اسرائیل آشکارا تهدید به حملۀ نظامی می کند، ایالات متحده منفیش نمی داند. گرچه ایران از حمله جان سالم به درخواهد برد اما ویرانی های ناشی از جنگ بسیار زیاد خواهد بود. جمهوری اسلامی امیدی ندارد که بتواند پیروز چنین جنگی باشد. گرچه ایران در صورت حملۀ نظامی می تواند به دشمنانش ضربه بزند اما خود این کشور هزینه های های بسیار بیشتری را از مهاجمان پرداخت خواهد کرد.
آسیب ناپذیری پنداری بیش نیست. به هر کشور که اسلحۀ اتمی داشته باشد نمی توان حمله کرد، این حرف امید تندروها در ایران است، و درست هم هست. اما بهای آسیب ناپذیری بالاست: به انزوای مطلق منجر می شود. ایران اتمی همان راهی را خواهد رفت که کرۀ شمالی: رانده می شود و جامعۀ جهانی کنارش می گذارد.
تندروها در مقابل استدلال می کنند، ایران صرفاٌ به دلیل وسعت و موقعیت جغرافیایی و غنای منابع نباید نگران انزوا باشد. اینان برآنند چین و هند از ایرانِ دارایِ سلاح هسته ای هم نفت خواهند خرید. اما ممکن است خیلی زود باطل بودن چنین فرضی معلوم شود. گرچه چین و هند به نفت احتیاج دارند اما این نفت حتماٌ نباید از ایران باشد. از طرف دیگر از دید چین و هند هم خطری از سوی ایران وجود دارد: ایران هسته ای تمامی منطقه را بی ثبات خواهد کرد. این بی ثباتی نه به سود چین است و نه به سود هند. این دو کشور در منطقه خواهان و نیازمندِ ثبات دائمی هستند. تنها اینگونه است که می توانند نیاز سرشار خود را به انرژی برطرف کنند.
از نظر سیاسی برای تندروها دشوار خواهد بود انزوای ایران را برای مردم این کشور توجیه کنند. تصوری که ایرانیان در ذهن از خود دارند خودانگارۀ ملتی است در داد- و-ستد با جهان. این میل به تعامل با جهان نیازی است تاکنون بی پاسخ مانده، اشتیاقی همگانی که با سرسختی پابرجاست. این عطش می خواهد به گونه ای فرونشیند. ایران به حق خود را تمدنی چندهزار ساله می داند، اما تنها با ارتباط آزاد با دنیاست که می تواند به حیات خود ادامه دهد. اگر ایران خود را منزوی کند این تمدن از بین می رود.
رقابت تسلیحاتی در منطقه در می گیرد. همینکه ایران به بمب دست یابد دُوری از رقابت تسلیحاتی به راه می افتد که انتهایش معلوم نیست. هم اینک عربستان سعودی – مهمترین رقیب ایران در منطقه – به شدت درپی افزایش توان تسلیحاتی است تا با نفوذ ایران مقابله کند. اگر ایران به سلاح اتمی دست یابد ممکن است سعودی ها هم تلاش کنند به بمب اتمی برسند، به این نکته در گذشته اشاره کرده اند. ممکن است ترکیه و مصر هم از پی بیایند. در نتیجه برتری هسته ای ایران در مدت کمی از بین می رود.
چنین رقابتی برای همۀ کشورهای منطقه از جمله ایران خطر زیادی ایجاد خواهد کرد. گرچه بازدارندگی اتمی در جنگ سرد کارایی داشت اما تنها بین دو رقیب یعنی ایالات متحده و اتحاد شوروی بود، و دنیا هم اقبال بلندی داشت. توازن جدید در بین قدرت های اتمی چندین بازیگر خواهد داشت. هرچه بیشتر تعداد شرکت کنندگانِ بازی هسته ای بیشتر باشد به همان میزان این بازی خطرناک تر و پیش بینی ناپذیرتر می شود.
ساخت سلاح های هسته ای بسیار پرهزینه است. هیچ کشوری نمی تواند یک شبه بمب اتمی بسازد. سال ها طول می کشد و به پول و دانش زیادی نیاز دارد – منابعی که ایران در بخش های دیگر بهتر می تواند به کار بزند. از این گذشته هزینه های غیرمادی زیادی هم به وجود می آید. از جمله تلاش بسیار گسترده برای مخفی نگه داشت. از جمله از دست دادن وجهه در پهنۀ بین المللی. هرکشوری که پیمان جلوگیری از گسترش سلاح اتمی را امضا کرده و با این وجود سلاح هسته ای می خواهد باید فریب دهد و مکر کند. این کار به چهرۀ کشور آسیب میزند. کشورها اگر می خواهند نقشی داشته باشند باید اعتماد کشورهای دیگر را به دست آورند. و ایران چنین خواسته ای دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر