-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
گفتگو با برندۀ ایرانی جایزۀ صلح نوبل شیرین عبادی دربارۀ کمک غرب به دیکتاتورها و سازمان اخوان المسلمین در مصر و سازگاری اسلام و دمکراسی.
دی پرسه: کسی که خود را وقف مبارزه برای دمکراسی می کند باید بهایی هم بپردازد. مانند شما: شما نمی توانید در وطنتان زندگی کنید.
شیرین عبادی: من مطمئناٌ می توانم به ایران برگردم مشروط بر اینکه نخواهم کاری انجام دهم. اما من می خواهم برای تحقق حقوق بشر تلاش کنم. می خواهم که مدافعان حقوق بشر دیگر در ایران زندانی نشوند، که روزنامه نگاران دیگر زندانی نشوند. در هیچ کشور دیگری این تعداد روزنامه نگار زندانی نیستند. از این گذشته بیش از صد دانشجو و وکلای زیادی هم در زندان هستند. یک مورد برای خود من اهمیت خاصی دارد: نسرین ستوده، یکی از همکاران من، که از زندانیان سیاسی دفاع کرده است به یازده سال زندان محکوم شد، وی بیست سال هم ممنوعیت شغلی دارد.
دی پرسه: یکی از مهمترین نظریه ها در همایش اسلو فریوم فورم این است که دیکتاتورها را فقط از داخل می توان سرنگون کرد و کمک خارجی غیرسازنده است. این نظر را قبول دارید؟
شیرین عبادی: کاملاً. برقراری دمکراسی در یک کشور فقط وظیفۀ شهروندان آن کشور است. اما مایلم اضافه کنم که سرنگونی دیکتاتور کافی نیست. این تجربه را در ایران در سال ۱۹۷۹ داشتیم: شاه را سرنگون کردیم و گرفتار دیکتاتور جدیدی شدیم. باید مطمئن شد که سرنگونی دیکتاتور به روندی دمکراتیک منجر می شود. این کار را تنها شهروندان چنین کشوری می توانند انجام دهند.
دی پرسه: این یکی از نگرانی هایی است که بهار عربی را همراهی می کند: اینکه دیکتاتورها سرنگون شوند و جایشان را حکومت هایی سرکوبگر و افراطی بگیرد.
شیرین عبادی: این احتمال که اینگونه شود نسبت به زمان ما در ایران بسیار کمتر است. قیام کنندگان ایرانی در سال ۱۹۷۹ از رهبری پیروی کردند که شخصیت کاریزماتیکی داشت، یعنی آیت الله خمینی. اکنون هیچ کجا چنین رهبری وجود ندارد. البته در قیام های عربی هم حزب های مذهبی نقشی دارند اما نقش گروه های دین جدا خواه پر رنگ تر است. و تجربۀ ایران هم وجود دارد. اکنون می دانند چقدر خطرناک است که بعد از یک دیکتاتور افراطیان مذهبی به قدرت برسند. قیام کنندگان این درس را فرا گرفته اند.
دی پرسه: با این وجود تنها یک گروه وجود دارد، برای نمونه در مصر، که واقعاٌ ساختارهای لازم را دارد و این سازمان اخوان المسلمین است.
شیرین عبادی: درست است، اخوان المسلمین سازماندهی خوبی دارد. اما در طرف دیگر جنبش های دین جدا خواه هستند. به پاکستان نگاه کنید: مسلمانان پاکستانی بسیار بنیادگرا هستند. اما آنها، برعکس ایران، حکومتی بنیادگرا ندارند. بنابراین در حالیکه در ایران کسی اجازه ندارد از دولت انتقاد کند زیرا در این صورت درعین حال آدم از دین انتقاد کرده است، در پاکستان می توان از دولت انتقاد کرد. البته بسیاری از قیام کنندگان در جهان عرب مایلند بعد از سرنگونی دیکتاتورها یک دمکراسی داشته باشند که در آن اسلام نقشی ایفا کند. اما این بدان معنا نیست که اوضاع مانند ایران می شود. با توجه به تفسیرهای مختلف از اسلام که امروز معمول است کار به سلطۀ دیکتاتوری مذهبی نخواهد کشید.
دی پرسه: در بحرین نه تنها علیه حکومت مورد حمایت عربستان قیام شده است بلکه بین سنی ها و شیعیان نیز مشکلاتی وجود دارد.
شیرین عبادی: مشکلاتی را که بین سنی ها و شیعیان وجود دارد تنها می توان با دمکراسی حل کرد. شیعیان در بحرین جمعیتی هستند که زیر ستم قرار دارند و از این رو دست به قیام زده اند. دمکراسی یعنی اینکه اکثریتی که به قدرت می رسد باید کاری کند که حقوق اقلیت حفاظت شود. این دقیقاٌ دلیلی است که نشان می دهد چرا کافی نیست که فقط دیکتاتور را سرنگون کرد. برای نمونه سوریه را نگاه کنیم: خانوادۀ اسد شیعه است و شیعیان در سوریه اقلیت هستند. بنابراین در این کشور اکثریت قیام را آغاز کرده است. این نشان می دهد: مسئله شیعه سنی نیست بلکه مسئله پایان دادن به حکومت های خودکامه است. مردم دیگر از دیکتاتوری به جان آمده اند.
دی پرسه: آیا کشورهای کلیدی وجود دارند؟ آیا اگر برای نمونه حکومت سعودی فروپاشد باعث پُشتاپُشت آیندی خواهد شد؟ این حکومت قلۀ خودکامگی در منطقه به حساب می آید.
شیرین عبادی: جکومت سعودی آینگونه هم که فکر می شود مهم و قوی نیست. این حکومت فقط به حمایت ایالات متحده سرپا مانده است. اگر این حمایت برداشته شود و یک همه پرسی زیر نظر سازمان ملل انجام پذیرد حکومتی مانند سعودی زود فرو می پاشد. می دانید بزرگ ترین کشور اسلامی کدام است؟
دی پرسه: اندونزی.
شیرین عبادی: دقیقاٌ، اندونزی. بیش از ۲۳۰ میلیون جمعیت دارد، و این کشور دمکراتیک است. یا مالزی را در نظر بگیرید. حرف کاملاٌ بی ربطی است که ادعا کنیم کشورهای اسلامی نمی توانند دمکراتیک باشند. از دید من تعیین کننده این است که غرب دست از حمایت از دیکتاتورها در خاورمیانه بردارد. همین کشور شما را مثال بزنیم: اتریش از بهترین دوستان احمدی نژاد است. وقتی اتحادیۀ اروپا خواست علیه ۳۲ ایرانی تحریم برقرار کند دولت اتریش آخرین دولتی بود که رأی مثبت داد. و چرا؟ به علت میزان بالای مبادلات بازرگانی. شهروندان هر کشوری باید خودشان با دیکتاتورها مبارزه کنند. اما نباید جلوی آنها را با کمک به دیکتاتورها گرفت.
دی پرسه: منافع کشورهای غربی در تأمین منابع انرژی و نگرانی از اینکه بعد از سقوط دیکتاتورها حکومت هایی بیایند که پیش بینی پذیر نیستند، مشروع نیست؟
شیرین عبادی: تمام کشورهایی که در خاورمیانه نفت دارند بعدها هم باید نفت خود را بفروشند. اما اگر غرب انتظار دارد از این کشورها نفت بخرد و در مقابل اسلحه بفروشد موضوع دیگری است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر