آزادی بیان- در پاسخ به فراخوان جمعی از چپ‌های مستقل، اعضا و هواداران سازمانها و احزاب چپ و دموکرات در امریکای شمالی، اتحاد ایرانیان چپ واشنگتن میزبان کنفرانسی بود که به مدت دو روز در ۱۴ و ۱۵ آگوست،در شهر واشنگتن دی.سی. در آمریکا برگزار شد.
این کنفرانس با حضور بیش از ۵۰ نفر از فعالین سیاسی چپ و دمکرات مقیم آمریکا، کانادا و اروپا تشکیل شد که روند آن از طریق پلتاک با شرکت حدود ۱۷۰ نفر از دیگر علاقمندان دنبال گردید.
در ابتدای برنامه ضمن گرامیداشت یاد و خاطره تمام جانباختگان راه آزادی و اجرای سرود انترناسیونال توسط حاضرین، سرفصل‌ها و اهداف کنفرانس توسط کمیته برگزارکننده به اطلاع شرکت کنندگان رسید. محور تشکیل این کنفرانس با توجه به اعتلای مبارزت مردم ایران ، همسویی در جهت یک جبهه متحد برای دفاع از این مبارزات و اتحاد عمل مشترک در جهت استمرار و گسترش آن اعلام شد.
نفی حاکمیت و ایجاد همسویی در خانواده چپ، که ضرورتا نیروهای متشکل در آن از جریانهای مشخص چپ و مارکسیستی نیستند، از جمله مواردی بود که بر لزوم آن به طور مشخص تاکید گردید.
همچنین عنوان شد که هدف از تشکیل این اتحاد به هیچ عنوان ایجاد وحدت‌های سازمانی در بین جریانهای چپ و مارکسیستی نیست. به این دلیل درخواست شد که از برخوردهای تاکتیکی و طرح مسائلی که با اهداف کنفرانس همخوانی ندارند خودداری شود.
دکتر پارسا بناب به بنیاد گرایی مذهبی حاکم در ایران و به دنبال آن اسارت توده های مردم ایران در زندان ” توهمات امّت گرایی “اشاره کرد که به اعتقاد وی اعضای جنبش سبز و حامیان موسوی و کروبی را نیز گرفتار کرده است.
اولین سخنران این جلسه دکتر یونس پارسا بناب بود که به دلایل ضرورت اتحاد نیروهای چپ در شرایط حاضر پرداخت. وی با توجه به بحران موجود در نظام سرمایه داری جهانی ، ایران را به عنوان مینیاتوری از نظام جهانی سرمایه مطرح کرد که در بستر فروپاشی برای تجدید حیات مجدد دست و پا میزند.
دکتر پارسا بناب ضمن تاکید بر استمرار و گسترش فعالیت‌ها در چارچوب یک پراتیک مشترک ، نیروهای چپ و دمکرات را به بازنگری و به قولی ” خانه تکانی ” دعوت کرد و این را یک امر ضروری برای ایجاد وحدت در نیروهای دمکراتیک دانست.
دکتر یونس پارسا بناب ضمن اشاره به ضرباتی که نیروی چپ ایران در عرض ۳۰ سال اخیر با آن روبرو شده ، تاکید کرد که در این مقطع حساس از تاریخ مبارزات مردم ایران ، میتوان از این تجربه به نفع جنبش استفاده کرد.
از آنجا که حضور ما نه در بطن جمع که در حاشیه آن است ، لهذا نیروهای چپ می‌بایست ضمن گسترش تدارکات برای سرنگونی نظام ،در خدمت مبارزات مردم قرار گیرند.وی با اشاره به فعالیت های کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در خارج از کشور در دههٔ ۴۰ و ۵۰ ، آن را به عنوان یک تجربهٔ عملی و کارساز در جهت مبارزات سیاسی در زمان خود دانست.
وی تاکید کرد که باید اتحاد را از سطح نیروهای مارکسیست به سمت نیروهای غیر مارکسیست برد و در این رابطه میتوان از تجربه دیگر چپ‌ها در آمریکای لاتین استفاده کرد.
دکتر پارسا بناب در بخش دیگر از صحبت‌های خود به بنیاد گرایی مذهبی حاکم در ایران و به دنبال آن اسارت توده های مردم ایران در زندان ” توهمات امّت گرایی “اشاره کرد که به اعتقاد وی اعضای جنبش سبز و حامیان موسوی و کروبی را نیز گرفتار کرده است.
وی با عنوان این مطلب که توهمات مزبور، بر پایه بنیاد گرایی مذهبی، از موانع اساسی در پیش راه است که نیروهای چپ در ایران را با مشکل روبرو کرده و به همین دلیل مبارزه با این توهمات را از دیگر اهداف قابل توجه در این جنبش دانست.
دکتر فرشید مقیمی دمکراسی را در بطن سوسیالیسم به شمار آورده و خواهان جذب و حمایت از همه گروه های اجتماعی اعم از اقلیت های مذهبی و همجنس گرایان شد
تاکید بر پروسهٔ سوسیالیستی و نه پروژهٔ سوسیالیستی، مبارزهٔ ضد امپریالیستی و ندادن اجازه به نیروهای خارجی برای دخالت ، نفی کلیت جمهوری اسلامی با هر جناح و دسته بندی، گسترش حوزه‌های کار چون خانه دانشجو ، خانه ایران و …از مجموعه پیشنهاداتی بود که در این سخنرانی به نیروهای چپ و همچنین نیروهای دموکراتیک ملی گرا ارائه شد.
بخش دیگر کنفرانس به نگرش و تحلیل علمی در رابطه با موفقیت نیروهای دمکرات و سوسیالیست در آمریکای لاتین اختصاص داشت که توسط دکتر فرشید مقیمی تهیه شده بود.
وی ضمن مرور بر تاریخچه مبارزات در امریکای لاتین به راهکارهای مبارزاتی منتج از آن تاکید کرد که از جمله میتوان به لزوم احترام به جمع و تفاوت‌ها و عدم تبلیغ شیوه‌های دیکتاتور مآبانه ، دفاع از اقلیت‌های قومی، جنسی، شغلی و حتی همجنسگرایان به عنوان واقعیت‌های جوامع کنونی اشاره کرد. دیگر اینکه در جریان مبارزه ، هدف جمع آوری عضو برای یک سازمان سیاسی خاص نیست بلکه گردآوری نمایندگان تمام اقشار و گروه‌های حاضر در جامعه هست. همچنین با این اعتقاد که دموکراسی به عنوان یکی از محبوبترین خواست های مردمی، جدا از سوسیالیزم نیست،
سازمان باید مرکزی برای همهٔ تفاوت‌ها به درون یک پروژهٔ نهایی باشد. وی با معرفی مکتب آموزشی ” پائولو فریر” که هدف نهایی آموزش را رهایی میداند، عنوان داشت که ارتباط مستمر در بین گروه‌ها و وجود بحث و دیالوگ در فضایی آزاد، بهترین شیوه فرهنگی ، اجتماعی در جهت تکامل سیاسی برای تحقق اهداف مبارزاتی میباشد. وی سپس به نقش محوری فرهنگ جمع گرا در ایجاد اتحاد متداوم در بین گروه‌های چپ اشاره کرد و پیرامون آن به توضیحات بیشتری پرداخت.
انتخاب هیئت مدیره موقت، تشکیل صندوقهای مالی و تدارک ایجاد یک شبکه تلویزیونی از جمله مصوبات این کنفرانس بود
سپس دیگر حاضرین در جلسه به بحث و تبادل پیشنهادات و همچنین طرح نظرات بعضا انتقادی خود در رابطه با تشکیل این اتحاد، ضرورت آن و ارائه راهکارهای عملی پرداختند که در دومین روز کنفرانس نیز ادامه داشت. انتهای روز دوم به جمع بندی مطالب مطرح شده اختصاص داده شد که مهمترین آن انتخاب هیات مدیره موقت بود که شامل ۵ نفر از فعالین در پنج شهر مختلف : مونترال و تورنتو در کانادا و واشینگتن دی.سی. ، بوستن و ایالت کالیفرنیا در آمریکا بود.
ایجاد اتاق پالتاکی ،دعوت از سایر نیروها در شهرهای مختلف، تشکیل صندوقهای مالی و بدنبال آن یک رسانه تلویزیونی،تاکید بر اجرای مراسم برای یادمان کشتارهای دهه۶۰، حرکت‌های مستمر در راستای نفی حاکمیت جمهوری اسلامی بطور عام و اعتراض به ستم مضاعف به حقوق زنان، زحمتکشان و اقلیت‌های قومی بطور خاص ، از دیگر موارد در این جمع بندی بشمار می‌آیند.
این کنفرانس در یک جو بسیار صمیمی برگزار شد که در حاشیه آن اجرای ترانه “ زنده باد سوسیالیزم” و ” سراومد زمستون” در کنار قرائت شعری از شاعر مردم،” فرخی یزدی ” و زندیاد “خسرو گلسرخی” نشان از شور انقلابی حاکم بر جمع حاضر در جلسه بود.
© 2010, آزادی بیان. All rights reserved.
مطالب مرتبط
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر