-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
تهران: «ایران هیچ تهدیدی برای وارد کردن بنزین نمی بیند.» این گفته یکی از مقامات صنایع نفت ایران در روز سه شنبه است؛ درست یک روز پس از پیوستن شرکت فرانسوی توتال به جمع شرکت های نفتی غربی که ادامه داد و ستد با ایران را بر اساس تحریم ها ممنوع اعلام کرده اند.
مدیرعامل شرکت نفت و فرآورده های نفتی ایران، فرید عامری، در وب سایت وزارت نفت، شانا، اعلام کرد که مصرف در حال کاهش است تا اتكاي ايران به بنزين وارداتي ساماندهی شود.
فريد عامری روز سه شنبه در تایید فلسفه خوشبینی رییس جمهور محمود احمدی نژاد که تهدید تحریم ها را بی اساس می داند، اعلام کرد: «در هر شرايطي قادر به تامين بنزين مورد نياز كشور هستيم و هيچ گونه مشكلي در زمينه توليد و يا واردات اين فرآورده نداريم.»
پنجمين توليدكننده بزرگ نفت دنيا، ایران، از ظرفيت پالايشگاهي كافي (براي پاسخگویی به نيازهاي داخلی) برخوردار نیست و حدود ۴۰ درصد بنزين مورد نیاز داخلی را وارد مي كند كه چنین چیزی به مفهوم آسيب پذيري اين كشور در برابر تحريم هاست؛ که بدین وسیله غرب تلاش می کند در رویارویی با برنامه اتمی ایران این کشور را زیر فشار قرار دهد.
احمدي نژاد رئيس جمهوري ايران روز دوشنبه گفت كه اگر لازم شود ايران در زمينه توليد بنزين «ظرف يك هفته» به خودكفايي مي رسد.
ايران علاوه بر تلاش براي افزايش توليد داخلي سعي دارد از طريق جيره بندي از مصرف بنزين خود بكاهد؛ سیاستی که امسال در ادامه برنامه تنظیم مالیات های غیر مترقبه (و برنامه هدفمند کردن یارانه ها-م) شدت بیشتری خواهد گرفت.
كنگره آمريكا هفته پيش با تصويب تدابیری یک سویه، پا را از موج تحريم هاي سازمان ملل در برابر ايران بسيار فراتر نهاد. پیش بینی مجازات برای شركت هاي فراهم کننده بنزين برای ايران از بندهای این مصوبه است.
ايران مي گويد كه برنامه غنی سازی اورانیوم این کشور كاملا صلح آميز است و در جستجوی ساخت بمب نیست.
عامري گفت: «ميانگين مصرف روزانه بنزين كشور در سه ماه نخست امسال به رقمِ روزانه ۶۲/۸ ميليون ليتر کاهش پیدا کرد. میانگین همین شاخص، سال پیش ۶۴/۴ ميليون ليتر گزارش شده بود.» وی افزود «میانگین تولید روزانه داخلی سال گذشته ۴۴/۶ میلیون لیتر بوده است.»
او همچنين گفت كه در مقايسه با مدت مشابه سال قبل، بنزين ذخيره ايران در سه ماهه اول امسال ، به ۵۰۰ ميليون ليتر رسیده است. وی رقم مجموع ذخیره بنزین ایران را فاش نساخت. (رقم سال پیش نیز در دست نیست-م)
در اظهاراتی جداگانه، یک مقام بخش انرژی ایران گفت که این کشور با ترکمنستان قراردادی را به امضا می رساند که واردات گاز طبیعی را از همسایه های شمالی به رقم سالیانه ۸ میلیارد مترمکعب را به سالیانه ۱۴ میلیارد متر مکعب خواهد رساند.
با این که ایران دارای دومین ذخیره گاز طبیعی جهان است ولی تاکنون نتوانسته این منابع را استخراج کند و دومین صادر کننده گاز جهان باشد.
جاوید اوجی، مدیر عامل شرکت ملی گاز ایران گفته است که خط گاز در دست ساخت، توانایی صادرات بیش از رقم مورد توافق با پاکستان را داراست. مذاکرات بر سر خرید روزانه ۳۰ میلیون لیتری پاکستان در مقایسه با ۲۱ و نیم لیتر مورد توافق پیشین، مثبت ارزیابی می شود.
پاکستان برای همراهی با تحریم دچار تردید شده است؛ به گزارش رویترز، یوسف رضا گیلانی، نخست وزیر این کشور روز ۲۲ ژوئن (اول تیر) اعلام کرد که (کشورش) موظف به پیروی از تحریم های ایالات متحده نیست.
لندن- صنعت نفت محاصره شده ایران دوره ننگ آوری را سپری می کند: دشمن پیشین، عراق، به عنوان دومین تولید کننده عمده نفت خاورمیانه جای او را در بازارهای جهانی می گیرد.
افت موقعیت ناشی از تحریم های اقتصادی و سوء مدیریت ایران، هنگامی که تحریم های جدید در برابر حکومت تهران نیز به این شرایط افزوده شوند، چشم انداز درآمد کم تری را برای تهران به ارمغان خواهد آورد.
هفته پیش، آژانس انرژی اتمی پاریس پیش بینی کرد که ظرفیت استخراج نفت ایران با ۱۸ درصد افت از موقعیت امروزِ تولید، یا نزدیک روزانه ۷۰۰ هزار بشکه، تا سال ۲۰۱۵ تا رسیدن به استخراج روزانه ۳/۳۰ میلیون بشکه روندی نزولی را در پیش بگیرد.
I.A.E آی. اِ. ئی دفتر رایزنی انرژی است که به ایالات متحده و و دیگر ملل صنعتیِ نگران برنامه اتمی ایران مشاوره کارشناسی ارائه می دهد. تحلیلگران نفت به پیش بینی های این دفتر به عنوان شاخص صنعت می نگرند و اخیرا برآورد این دفتر درباره کاهش تولید نفت ایران به وسیله دیگر تحلیلگران این صنعت نیز بازتاب داده شد.
عراق به دلیل ذخایر توسعه نیافته و بزرگی که دارد به مهم ترین نقطه برای سرمایه گذاری شرکت های بزرگ نفتی تبدیل شده است. این کشور پس از عربستان سعودی، تولید کننده بزرگ خاورمیانه، کانادا و ایران چهارمین تولید کننده نفت در دنیا به شمار می رود.
اگر پیش بینی دفتر رایزنی انرژی درست باشد و افزایش تولید عراق دقیق محاسبه شده باشد جمهوری اسلامی جایگاه تولید خود را به عراق واگذار خواهد کرد و برای اولین بار در این سه دهه در رتبه ای پس از این کشور قرار خواهد گرفت.
در نهایت کوچک شدن سهم تولید ایران در سازمان کشورهای صادر کننده نفت، اوپک، به مفهوم درآمد کمتر برای دولتِ وابسته به نفتِ تهران است. در چنین چشم اندازی ایران از وزن کمتری در اوپک برخوردار خواهد بود زیرا تاثیرگذاری در سازمان اوپک به ظرفیت برون دهی نفت بستگی دارد.
با در نظر گرفتن اوضاع اخیر و ناآرامی های ایران، سربازان ایرانی در ماه دسامبر (آذر) با ادعای مالکیت بر یک میدان نفتی در جنوب شرقی عراق، آن منطقه را برای مدت کوتاهی به تصرف خود در آورد. این دو کشور مدت ۸ سال در دهه ۸۰ درگیر جنگ با یکدیگر بوده اند.
مشکلات میدان نفتی ایران پیش از رویارویی اخیر این کشور با غرب و دور جدید تحریم ها اتفاق افتاده است. انقلاب و هشت سال جنگ با کشور همسایه عراق در خلال دهه ۸۰ ضایعات و تلفات خود را در پی داشتند؛ در نیمه های دهه ۷۰ نمودار ظرفیت تولید ۶ میلیون بشکه در روز ناگهان رو به سقوط نهاد. زیرساخت های صنعت نفت ویران شدند و کارشناسان نفت از کشور گریختند. بسیاری از (تاسیسات) میدان های نفتی ایران از همسایگان خاورمیانه ای این کشور فرسوده ترند و به همین دلیل با سرعت بیشتری رو به ویرانی دارند.
ایران برای آن جلوگیری از سقوط برون ده تولید، باید بتواند روزی ۳۰۰ هزار بشکه ظرفیت سالانه را جایگزین نماید.
با به قدرت رسیدن رییس جمهور محمود احمدی نژاد در سال ۲۰۰۵ و سیاسی شدن بخش انرژی، اخیرا به بسیاری از شرکت های نفتی خارجی که تهران در جستجوی نیروی کارشناس و سرمایه با آنها دیدار داشته هشدارهای جدی داده شده است.
آخرین دور تحریم های تنظیم شده به وسیله ایالات متحده، اتحادیه اروپا و سازمان ملل نابسامانی های بیشتری را به همراه خواهند آورد. اقدامات ایالات متحده و اتحادیه اروپا به ویژه دسترسی صنایع نفت و گاز طبیعی ایران را -که به شدت نیازمند تامین مالی، فناوری و تجهیزات جدید است -به این منابع به شدت دشوار خواهد کرد.
فریدون فشارکی، یک کارشناس ایرانی نفت در مرکز جهانی مشاوره انرژی فًکتس FACTS می گوید: «دور جدید تحریم های ایالات متحده و اروپا، بیمارِ رو به مرگ را به کشتن می دهد.»
ولی وضعیت عراق کاملاً برعکس اوضاع اسفناک ایران است. از سال گذشته که عراق میدان های نفتی خود را به رقابت مزایده نهاد، شرکت های بین المللی نفتی، بلوک های توسعه عراق را بی درنگ خریده و سرمایه گزاری بزرگی را در این بخش به انجام رسانده اند. بسیاری از تحلیلگران با رویکردی محافظه کارانه تخمین می زنند که عراق ظرفیت تولید خود را دست کم تا یک میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۱۵ برای رسیدن به سقف روزانه ۳ و نیم میلیون بشکه افزایش خواهد داد.
ایران و عراق در تاریخ خود پیوسته اثبات کرده اند که پیش بینی های کارشناسان درباره این دو کشور صدق نمی کند. با این همه مقامات صنایع نفت عراق همچنان افزایش تولید را پیش بینی کرده اند و پیش بینی هایشان به واقعیت تبدیل نشده است. در این هنگام ایران با وجود جنگ، تحریم و پیش بینی دهه هایی وخیم ظرفیت شگرف تولید خود را ثابت نگه داشته است.
ایران می گوید چاه هایی که به تازگی حفر کرده است کاهش طبیعی تولید (ناشی از تاسیسات فرسوده) را جبران می کند. به گفته یکی از مقامات شرکت ملی نفت ایران «تحریم های تازه مسائل را با چالش های بیشتری روبرو خواهد ساخت ولی ما با چنین قضایایی مدت های طولانی سر و کار داشته ایم.» گواهی این نوشته از سوی «سرویس تجدید چاپ داو جونز (بازار سهام امریکا)» صادر شده است.
وقتی شیرین نشاط در ژوئن گذشته خبرهای رسیده از تهران را می دید، صحنه های تظاهرات علیه رئیس جمهور احمدی نژاد این احساس را در او ایجاد می کرد که همۀ اینها را قبلاً نیز دیده است. به تازگی کار ساخت فیلم «زنان بدون مردان» را پایان برده بود که به همین شکل تهرانی های تظاهرکننده را در خیابان های شهرشان نشان می داد – البته در سال ۱۹۵۳.
شیرین نشاط سرتکان می دهد و می گوید: «طنز روزگار بود که صحنه های فیلم تکرار می شدند.» نشاط آرایش عجیبی می کند که حالا دیگر وجه مشخصۀ او شده است. خط پایین چشمش را بویژه پهن کشیده و آنقدر بلند که گویی از یکی از نقاشی های دیواری مصر قدیم بیرون آمده است.
«زنان بدون مردان» داستان چهار زن را روایت می کند، در سالی که برای ایران خیلی مهم است. در سال ۱۹۵۳ اولین نخست وزیر منتخب مردم یعنی محمد مصدق دولت را در دست دارد. وقتی تهدید می کند نفت را ملی کند در کودتای آمریکایی و انگلیسی به کمک شاه که سرلشکر زاهدی را به نخست وزیری می گمارد سقوط می کند. این ماجراها پایان دمکراسی در ایران و شروع اعتراض های دانشجویی علیه شاه است که در نهایت در سال ۱۹۷۹ به انقلاب اسلامی منجر می شود.
با این پیش زمینه نشاط با تصویرهای بسیار زیبایی که همراه فیلم بردارش مارتین گشلاخت پیدا کرده در قالب نوعی واقع گرایی جادویی از چهار زن می گوید که وضع زندگی خود را تغییر اساسی می دهند. قصه ها در باغی بهشتی و فضایی پر از آزادی های دمکراتیک اتفاق می افتند که در ایران امروز فقط رویاست.
تظاهرات سال گذشته هنر نشاط را سیاسی کرده است: «هیچگاه از هنرم برای این استفاده نکردم که به کسی باورهای سیاسی خودم را تحمیل کنم، اما حالا صفحۀ جدیدی را گشوده ام. کاملاً با این جنبش احساس همبستگی می کنم. می بایستی مسئولیت اخلاقی را برای آنچه بدان اعتقاد دارد می پذیرفتم و به آن می بالم. نمی خواستم هنرمندی باشم که کاری انجام نمی دهد.»
نشاط از یک خانوادۀ متمول ایرانی است. در سال ۱۹۷۹ به آمریکا رفت تا در رشتۀ هنر تحصیل کند، در سال ۱۹۹۴ از ترس حکومت برای همیشه به وطنش پشت کرد. از آن به بعد نشاط با عکس و ویدیو و فیلم به سرنوشت زنان مسلمان پرداخته است. از این رو برای مجلۀ آمریکایی «نیویورکر» این هنرمند ۵۳ ساله «صدای حجاب» است.
با مجموعه عکس های «زنان خدا» که عکس های سیاه و سفیدِ زنان با گل و خنجر و تفنگ است معروف شد؛ روی بیشتر قسمت هایی از بدن که پوشیده نیست خطاطی کرده اند.
نمایشگاه نظرهای بسیاری را جلب کرد، از جمله نه سال پیش در تالار هنری هامبورگ: «عالی بود، تمام مدت باریده بود و خیلی سرد. اما آلمان با من خیلی گرم و صمیمی بود.»
نشاط با اعتماد به نفس همه جا از تعهدش حرف می زند. به تازگی با حمایت رابرت ردفورد برای دوست کارگردان دربندش جعفرپناهی امضا جمع کرد، پناهی در پی فشارهای بین المللی واقعاً از زندان آزاد شد. شیرین نشاط خود را وجدان مردم می داند: «ایرانی ها به هنرمندان خود نیاز دارند، مردم به هنرمندان وابسته اند.»
«زنان بدون مردان» برگرفته شده از رمانی به همین نام از شهرنوش پارسی پور است که در فیلم نقش کوتاهی بعنوان خانم رئیس دارد. نشاط توانست با این اولین فیلم خود جایزۀ شیرنقره ای را در جشنوارۀ سال گذشتۀ ونیز بدست آورد، در حال حاضر دنبال موضوع برای فیلم جدید خود است.
در ایران «زنان بدون مردان» اجازۀ نمایش ندارد. نشاط می گوید: «اما زیر پیشخوان خیلی خوب فروش می رود.» شبیه این ماجرا سه سال پیش برهمکارش مرجانۀ ساتراپی گذشت با انیمیشن «پرسپولیس» که در انتقاد از حکومت است. نشاط می خندد: «بله این فیلم را تقریباً هرکسی می شناسد. ایرانی ها در بیشتر مواقع از سانسور گامی جلوتر هستند.»
نشاط فیلم خود را فراخوانی به هموطنانش می داند برای مبارزه علیه نظام سیاسی. وی این فیلم را تقدیم آنهایی می کند «که جان در راه آزادی و دمکراسی در ایران گذاشته اند – از انقلاب مشروطۀ ۱۹۰۶ تا جنبش سبز ۲۰۰۹». در این راه همسر و همکارش در ساختِ فیلم «زنان بدون مردان» شجاع آذری، کنارش بوده است. می گوید: «کمترین کاری بود که از دست ما برمی آمد.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر