به میمنت و مبارکی میرحسین با رشادت سبز اللهی‌ها و مبارزه بی امان و شبانه روزیشان برای هر نفر هزار بار رای دادن، بر لیدی گاگا پیروز شد و بعنوان نفر اول انتخاب شد .
هر چند که در تمام مدت تظاهرات، او اخرین نفری بود که موضع می‌گرفت و بعضی وقت‌ها هم نمی‌گرفت ، و آخرین نفری بود که در تظاهرات شرکت می‌کرد، و بعضی وقت‌ها هم نمی‌کرد. و هر چند که از همان اول شکست خورده بود ولی ما نمی‌دانستیم، به هر حال عکسش در مجله وزین تایم چاپ می‌شود واین پیروزی، چنان مهم است که احتمالا حکومت دمبش را روی کولش خواهد گذاشت و خواهد رفت، و همه دنیا به مهم بودن او و نقش تاریخی‌اش در دگرگونی جهان پی خواهد برد .
جا دارد که این پیروزی مهم را به همه سبزاللهی‌ها تبریک عرض کنیم و به همه آنها خسته نباشید بگوئیم.
اما جنبش سبز همانطور که میرحسین و کروبی بارها گفتند، از روز اول، رهبر نداشت و بخاطر همین مسدله که بسیار هم مهم است، باعث سرخوردگی همه تلاش گران و مبارزان واقعی و دمکرات ایرانی گردید.
تعارف را باید گنار گذاشت، مسئله زندگی یک ملت است و بخاطر وجود عده ای نادان نمیتوان جنبشی در این ابعاد را نا دیده گرفت ویا رها کرد.
جنبش سبز به رهبر نیاز دارد، دیروز هم بسیاری از مبارزان، این مسئله را گفته بودند ولی بخاطر وجود میرحسین و کروبی، امید اندکی وجود داشت که انها بتوانند لااقل، با احساس مسو لیت با مردم برخورد کرده و با توجه به شرایط ، به رهبری جنبش اقدام کنند ، ولی خیالی واهی بود و اثباط شد که هرگز نمیتوان به افرادی که از وجود حکومت بر خوردار شده و به قدرت رسیده بودند ، امیدوار بود .
باید به فکر رهبر برای جنبش سبز بود، پیش از انکه بسیار دیر شود و یاس و ناامیدی جنبش را از توان بیاندازد.
باید به فکر رهبر بود و دانست که افراد بسیار ضعیفی که بخاطر وجود حکومت اسلامی به قدرت رسیدند، هر گز نمی‌توانند حتی یک شرکت کوچک را اداره کنند.
باید به فکر رهبر بود و دانست که کار هر بز نیست خرمن کوفتن، گاو نر می‌خواهد و مرد کهن .
باید به فکر رهبر بود و همه پیش فرض‌ها را کنار گذاشت، همه قضاوت‌های نا بجا را کنار گذاشت و همه تبلیغات سی ساله حکومت اسلامی را کنار گذاشت .
باید چشم ها راشست و نوعی دیگر دید. باید گوش‌ها را شست و نوعی دیگر شنید، باید اندیشه‌های نا درست را دور ریخت وبه کشور و به ملت و به سعادت و خوشبختی ملی اندیشید. باید به آزادی و دمکراسی اندیشید. باید به سکولاریسم و رشد وتوسعه کشور اندیشید. باید به مردمسالاری بدون هر پیشوند و پسوندی اندیشید. باید به حق انتخاب آزادانه مردم اندیشید و به ایران وایرانی .
ایا چنین رهبرانی وجود دارند، شاید باید دوباره وبا دید تازه دید و یافت. مگر می‌شود که در چنین جنبشی، رهبرانی نباشند که توان رهبری یک ملت را داشته باشند. شاید خیلی ساده، باید آنان را پذیرفت؛ آشکار است که نیروهائی که خواهان خوشبختی مردم ایران باشند، وجود دارند باید انان را پذیرفت و به جنبش اداتمه داد، با هر نامی و یا بدون نام، این جنبش باید ادامه یابد، تا خوشبختی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر