توجه کنید که مطالب گرداب برای افراد زیر 18 سال مناسب نمی باشد.
24 تیر 1318 در شهر مشهد در خانواده ای فقیر چشم به دنیا گشودم. پدرم سید جواد حسینی خامنه ای و مادرم زری ساق طلا از فاحشگان بنام مشهد بود. از چهار سالگی با برادر بزرگترم سید محمد به مکتب می رفتیم زیرا که پدرم سید جواد خان می دانست با توجه به هوش و استعداد من، سال ها تعلیم و تربیت نیاز است تا بنده مدرک دیپلم خود را از مکتب خانه بگیرم.در 14 سالگی زبان گشودم و اولین کلمه ای که از دهانم بیرون آمد "دشمن" بود.
به علت شرایط شغلی مادر، سایه ایشان کمتر بالای سر ما و اغلب زیر تن اهالی مشهد بود و ما اکثر وقت خود را با پدر می گذراندیم. سید جواد خان به من و برادرم علاقه فراوانی داشت و همیشه کنار کرسی روی به من می گفت: "سید علی جان، اگر بنده شما و برادرتان را با یک گاو ماده تعویض کرده بودم امروز حداقل می توانستم از شیر آن گاو بهره برم ولی شما دو تا گوساله هیچ مصرفی ندارید." و بعد ما همگی با هم می خندیدیم و زندگی خوشی داشتیم.
از آنجا که پدر می دانست بنده در آینده گّهی نخواهم شد، برایم تاری خرید تا حداقل به پیشه مطربی روی آورم و در همان فاحشه خانه ای که مادر مشغول به کار بود، برایم کار گرفتند تا بنوازم. شاید اگر سید جواد خان آن ساز جهنمی را برای این حقیر خریداری نکرده بودند من به دام اعتیاد نمی افتادم.
کم کم در محل کارم شناخته شده بودم و دوستانی برای خود پیدا کردم که البته اکثرا از مشتری های مادر بودند و متاسفانه باید بگویم که آغاز اعتیاد من به خاطر همین رفقا بود و به درستی که دوست بد از هر بلایی بد تر است. آن ها که از سادگی و کودنی من با خبر بودند بسیار از فواید سیگار برایم تعریف کردند و حتی برایم یک بسته سیگار بهمن لول بچه نیز خریداری کردند که با هم به استعمال آن پرداختیم.
 | | امام خامنه ای در حال معاشرت با دوستان نا باب |
با پولی که به خاطر نواختن تار پس انداز کرده بودم به همراه دوستانم پیکانی خریدیم و صبح ها که فاحشه خانه تعطیل بود در شهر کس چرخ می زدیم و به کشیدن سیگار مشغولیت می کردیم.
 | | حضرت امام آیت الله خامنه ای، رهبر مسلمین در حال استعمال سیگار |
از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۳ فاحشه خانه را ترک کردم و راهی قم شدم. در حوزه علمیه قم به تحصیلات عالی در فقه و اصول و فلسفه، مشغول شدم و در درس سید حسین بروجردی، مرتضی حائری یزدی و محمدحسین طباطبایی حاضر شدم و در درس فقه و اصول سید روح‌الله خمینی (تف به قبرش) شرکت جستم. با توجه به تجربه کاریم در فاحشه خانه، محیط حوزه برایم غریب نبود و خود را در خانه می دیدم ولی خیلی زود به خاطر دوستان گمراهم درس طلبگی رها کردم و به بهانه بیماری پدر راهی مشهد شدم تا با آن ها دیدار کنم.
در همین دوره احساس کردم که سیگار دیگر نیاز های مرا جواب گو نیست و روی به پیپ آوردم تا پله ای دیگر از پلکان اعتیاد را بپیمایم.
 | | مقام معظم رهبری، جانشین امام زمان در حال پیپ کشیدن |
چشم به هم نگذاشته بودم که در دست چپم تریاک دیدم و در دست راستم وافور. با توجه به فعالیت های سیاسیم و لازمه گه مفت زیاد خوردن بالای منبر به تریاک روی آوردم تا نشعگی از فشار کاریم بکاهد. هر چند در دوران دفاع مقدس به علت نبودن وقت و امکانات وافور را کنار گذاشته و با آموزش های دوستان عزیزم حب کردن را پیشه کردم.
 | | امام خامنه ای در حال شیرین کاری و حب کردن |
نا گفته نماند که بار ها به خاطر ورود به دنیای سیاست و آشناییم با خجسته خانم، یکی از کارمندان جوان فاحشه خانه ای که اکنون مادرم رئیس آن بود؛ سعی در ترک کردن به روش یابویی (درجا) نمودم و در بیمارستان بستری شدم که متاسفانه موفق نگشتم. به عنوان ولی فقیه و ولی امر مسلمین به چیزی نیاز داشتم که به من معنویت و بصیرت ببخشد و چشمانم را به دنیا و خطرات اطراف باز کند و تنها ماده که می توانست همه این توانایی ها را در من به وجود آورد تریاک بود.
 | | امام خامنه ای در حال ترک کردن به روش یابویی |
آخر داستان اعتیاد من هم مانند آخر همه داستان های اعتیاد تکراریست و گفتن آن فقط تکرار مکررات است.
بطور كلّي، ترويج موسيقي و تدريس آن و تشكيل كلاس‌هاي موسيقي، هر چند موسيقي حلال باشد، با اهداف عاليه‌ي نظام مقدس جمهوري اسلامي سازگار نيست و بهتر است جوانان عزيز وقت با ارزش خود را صَرف يادگيري علوم و فنون لازم و مفيد نموده و اوقات فراغت خود را با ورزش و تفريحات سالم، پر نمايند. موسیقی باعث بد بختی و اعتیاد من شد و جوانان غیور این مملکت باید درس عبرت بگیرند.(نظر رهبر انقلاب درباره يادگيري موسيقي)
گوشه ای از کتاب پرش از قطار انقلاب (خاطرات سید علی خامنه ای) | 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر