-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
روستای برگ خیزی در اطراف اصفهان؛ جادوگری 67 ساله با موهای کم پشت و چروک های عمیق، نیروهای فراطبیعی خود را برای دولت ایران به خدمت می گیرد. خود را به نام مستعار سید صادق معرفی می کند، چهارزانو روی زمین می نشیند؛ شلوار خاکستری گشاد و پیراهن بلندی به تن دارد. با صدای گیج آور مسحور کننده ای زیر لبی ورد قرآنی می خواند و انگشتانش را به هم می مالد. جن احضار می کند. جنیان موجود نادیدنی هستند که بر اساس آموزه های اسلامی در دنیای موازی زندگی می کنند، می توانند تغییر حالت و قیافه دهند، با سرعت برق سیاحت می کنند و از غیب خبر دارند. آقای سید صادق با جن هایی در ارتباط بود که فقط خودش می توانست وی را ببیند.
ساحران، رمال ها، دعانویس ها و جن گیرها، چندین صده در فرهنگ و افسانه های اسلامی بوده اند. مردم عادی ایران و دیگر کشورها(ی اسلامی) فوج فوج برای گرفتن دعا و تعویذ، و گاهی برای احضار جن و خبر گرفتن درباره عشقی گمشده یا دارایی بر باد رفته به این گونه افراد مراجعه می کرده اند.
ولی کسی سراغ ندارد که مقامات سیاسی برای مشاوره سراغ این افراد بروند. یا کسی سراغ دارد؟
آقای صادق غیب گویِ اعظم و چیره دست مقامات حکومت ایران است. وابسته های حکومت، مشتری ها، و خود مقامات این را می گویند. وی می گوید که چندین تن از مقامات به طور مرتب با او تماس می گیرند و وی تاکنون دو بار رییس جمهور محمود احمدی نژاد را حضورا دیده است؛ آخرین بار دو سال پیش؛ و ادامه می دهد که وی اکنون با رییس جمهور از طریق اعضای دولت در ارتباط است.
«مقامات دنبال من می گردند، زیرا مشکل گشای گره های کورم.» آقای صادق طی مصاحبه ای در خانه تابستانی اش این را می گوید و ادامه می دهد: «جدال سختی با جن های اسراییلی داشتیم که در کارشان نفوذ کنیم و ببینیم چه می دانند.»
البته آقای صادق می گوید که نیروی جن ها را سر مسائل بی اهمیتی مثل عشق و پول، هدر نمی دهد. بیشتر زمانی با جن ها ارتباط می گیرد که پای مسائل امنیت ملی و حفظ نظام در میان باشد.
وی در فهرست حضور و غیاب همیشگی اش دو جن را هیچ وقت از یاد نمی برد: جنی که برای سرویس اطلاعات اسراییل، موساد کار می کند و جن دیگری که مامور اداره مرکزی اطلاعات امریکاست. وی البته یاد می شود که گاهی هم جن های سرویس امنیتی کشورهای حوزه خلیج فارس را احضار می کند.
بعضی از پرسش های معمول مراجعه کنندگان از جنِ احظار شده از ین قرار است : اسراییل درباره برنامه اتمی ایران چه تصمیمی دارد؟ آیا خیالِ حمله دارد؟ برنامه جنگ نرم واشنگتن برای حمله به تهران چیست؟ آیا اعراب آب های ایران را آلوده می کنند؟ وقتی امام مهدی، امامِ غایبِ شیعیان اثنی عشری برای نجات جهان ظهور کند، برنامه احتمالی عربستان سعودی چه خواهد بود؟
از آن جایی که حرفه آقای صدیق در مرکز مباحثاتی است که برای دولت احمدی نژاد تهدید به شمار می رود، کارش گرفته و رو به پیشرفت است. از ماه آوریل (اوایل سال 1390) بیشتر از بیست و چند نفر از مقامات حلقه رییس جمهور به اتهام جادوی سیاه دستگیر شده اند. این اتهامات بخشی از کشمکش بزرگی است که روحانیون محافظه کار و جناح های رقیب سیاسی بر سر قدرت دارند.
مخالفان آقای احمدی نژاد، وی و مشاورانش، از جمله امام جماعت کاخ ریاست جمهوری را متهم کرده اند که عضو فرقه ای است دست اندر کار بسط و گسترش خرافه و تعصبات عرفانی. بعضی هم می گویند که اسفندیار رحیم مشایی، رییس دفتر احمدی نژاد، رییس جمهور را «چیزخور» کرده. آقای رحیم مشایی که خود به خاطر ترویج ملی گرایی به جای دین به چهره ای جنجالی بدل شده بود اکنون به خاطر نزدیکی به طالع بینی و عرفان و طرق باطنی بحث برانگیز شده.
«رییس جمهور در ماجرای مشاجره اخیر بر سر اخراج یکی از وزرا رفتاری «عجیب» و «ناعاقلانه» داشت.» آیت اله مصباح یزدی، مقتدای پیشین آقای احمدی نژاد در گفتگو با این روزنامه با گفتن این نکته اضافه کرد که «(اراده) این آقا را مسخّر کرده و او توی مشتش هست.»
خبرگزاری رسمی ایران، ایرنا اعلام کرد آقای مشایی این اتهامات را رد کرده و با طنز و کنایه روحانیون را به چالش کشیده و گفته که با استفاده آموزه های اسلامی شان طلسم رییس جمهور را باطل کنند.
آقای احمدی نژاد نیز این اظهارات را رد کرده. گزارش های رسانه های ایران حاکی از آنند که آقای احمدی نژاد ماه پیش اعلام کرد «آنان که این چند روز درباره تاثیرات پیشگویی و اجنه بر دولت گفتند، جوک گفته اند و باعث خنده ما شده اند.»
ولی بحث و جدل هنوز ادامه دارد. سایت های اپوزسیون (مخالفان) و روزنامه های محافظه کار هنوز حلقه یاران رییس جمهور را در مطالب خود مسخره می کنند. یک کاریکاتور هم احمدی نژاد و مشایی را دو جنِ شاخ و دم دار ایستاده شانه به شانه هم نشان داد.
یکی از بی ربط ترین اظهارت اتهامی بود که به عباس جعفری زده شد. وی یکی از اعضای دفتر آقای احمدی نژاد است که به خاطر سرکردگی گروه ساحران در دولت و نفوذ بر رییس جمهور به تازگی دستگیر شده. جوان آنلاین، سایت خبری مرتبط با سپاه پاسداران وی را به متهم کرد که 360 زن را هیپنوتیزم و سپس به آن ها تجاوز کرده است. همچنین در این سایت اعلام شد که وی قرآن را آلوده کرده تا به اقتدار شیطانی دست یابد. عباس جعفری هم اکنون در زندان و است و نمی توان برای توضیحات بیشتر به ایشان دسترسی داشت.
مردم هم واکنش های دوگانه و متفاوتی داشتند. در مصاحبه ها، برخی از آن ها می گویند که پس از دوباره انتخاب شدن احمدی نژاد طی انتخابات مشکوک و سرکوبی مخالفانش، حالا از توهین به او دلشان خنک می شود. بعضی دیگر برآشفته و شرمسار می گویند که ای کاش دولت (به جای درگیری با این مسائل) به حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی می اندیشید.
با این همه، برخی هم هستند که می گویند مشورت با اجنه مشروع است. راننده تاکسی که گاهی به ندرت از طلسم و دعا برای حل مشاجرات خانوادگی استفاده کرده خود را تنها ایرج معرفی کرده و می گوید «تمام کشورها دشمن دارند. بعضی وقت ها مجبوری که هر راه چاره ای را امتحان کنی تا بتوانی جلوی آن ها بایستی.»
در یک بعد از ظهر بهاری، دسته ای از روحانیون برای مشورت با صادق جادوگر عازم اصفهان شدند. وی آنان را در باغی پوشیده از درختان بلند سرو و یاس بر تختی چوبی پر از مخده و بالشتک کنار حوض آب نمای آبی رنگی پذیرفت.
آقای صادق که می گوید بدون وقت قبلی مشتری نمی پذیرد و از آنان نیز در قبال کارش پول نمی گیرد، کتابی از متون اسلامی را باز کرد و بر روی کاغذ باریکی با خط مرتب فارسی دعانویسی کرد.
وی می گوید که نگران آقای احمدی نژاد است و گمان می کند که رییس جمهور دور و بر خود را پر از جادوگران نادرستی کرده. مخصوصا آقای جعفری که ممکن است به وی بیشتر از اجنه اسراییل و امریکا آسیب بزند.
وی می گوید: «اطلاعاتی دارم که وی تسخیر شده و الان هم دارند تلاش می کنند آقای خامنه ای را طلسم کنند که کورکورانه از آن ها اطاعت کند.
راه ابطال طلسم شیطان این است که انگشتر عقیق نقره بر دست کنند یا یکی از دعانوشته های آقای صادق را زیر فرش بگذارند. وی می گوید که هر ماه برای آقای خامنه ای دعا می نویسد و با قاصدی می فرستد، هرچند که نمی داند آیا وی از این دعاها استفاده می کند یا نه.
حکومت سوریه همانگونه رفتار می کند که پیش بینی شده بود: با خشونت و سرکوبیِ زیاد و پیوسته. رئیس جمهور سوریه بشار الاسد همواره مشخص کرده وی با جریان های مخالف برخورد دیگری خواهد کرد غیر از آنچه «همسایۀ» مصری مبارک و بویژه فرماندهان نظامیش در فوریۀ امسال انجام دادند.
مسئله در سوریه تنها حفظ قدرت خانوادۀ اسد و دولت علوی حاکم بر این کشور نیست بلکه موضوع در مجموع به سلطۀ حزب بعث هم بر می گردد که از سال ۱۹۶۳ سکان را در دست دارد و مایل نیست سرنوشت خواهر بعثی خود را در کشور همسایه عراق داشته باشد که – گرچه با جنگی تحمیل شده از خارج– در سال ۲۰۰۳ سرنگون شد و دیگر هم از جا بر نخواهد خاست.
اما از این گذشته موضوع سوریه بسیار مهمتر از این حرفهاست. هرچه بیشتر خبرهایی منتشر می شود که مشارکت جمهوری اسلامی را در سرکوب جنبش مخالف در سراسر کشور ثابت می کند. ایران برای چنین منظوری متخصصان سپاه را دارد که در تمام زمینه های سرکوبی دهها سال تجربه دارند.
البته این کار را نیروهای امنیتی مخوف سوریه هم می توانند انجام دهند اما ایرانی ها به اصطلاح در این زمینه یک تجربۀ اضافی دارند: آنها شورشِ مردمی را از نوعی که بعدها در جهان عرب هم دیده شد بویژه در تهران در تابستان ۲۰۰۹ سرکوب کردند؛ این نا آرامی ها از آن به بعد هم دیگر شعله ور نشد زیرا سرکوبی ابعاد باورناپذیری به خود گرفت.
همرزمان قدیمی انقلاب خمینی که مدتهاست صدایشان در نمی آید، فرقه های صوفیه همانند نعمت اللهی ها را به اتهام «کفر» تحت تعقیب قرار می دهند. بر سرکوبی بهائیان نیز که علی الاصول زیاد بوده است افزوده اند.
دمشق و تهران از نظر سیاسی پیوندی نزدیک با هم دارند. این اتحاد قرار است تحت هر شرایطی حفظ شود. این درست که حزب بعث در سوریه دنیایی تر است و بنیادگرایان را تعقیب می کند در حالیکه ایران به دیکتاتوری نظامی برپایۀ دین تبدیل شده است؛ اما دشمنی مشترک با اسرائیل و علیه «صهیونیسم» و ایالات متحدۀ آمریکا هر دو حکومت را به هم پیوند می دهد.
تا اندک زمانی پیش، دمشق به «شورش های عربی» با دیدۀ تحقیر می نگریست زیرا این شورش ها – به گفتۀ کارشناس سوریه فولکِر پرتِس از مؤسسۀ علم و سیاست – چنین می نمود که علیه حکومت هایی است که به گونه ای طرفدار غرب بودند.
اما اکنون گریبان کشوری یعنی سوریه را گرفته که این امر در مورد آن صادق نیست، کشوری که – با وجود سیاستی تا حدودی عمل گرایانه – تا امروز خود را «کشور عربی در خط مقدم جبهه» می داند. رهبرانِ هم سوریه و هم ایران اکنون با تهدید تازه در مقابل اتحاد خود مواجه اند، اتحادی که در سال های گذشته سختی هایی چند را دوام آورده و خاورمیانه را قطب بندی کرده است.
گرچه علوی ها به جریان اصلی شیعه تعلق ندارند یعنی شیعۀ دوازده امامی که در ایران و عراق غالب است، اما هرچه باشد ریشۀ این جامعۀ مذهبی که مدتها در سوریه تعقیب و سرکوب شده بود به آغازین سال های شیعه بر می گردد.
در طی ده ها سال گذشته «محور شیعه ای» به وجود آمده که وزن سیاسی زیادی دارد. این محور تا سال ۲۰۰۳ از ایران شروع می شد و از طریق سوریه تا لبنان ادامه می یافت، کشوری که در این فاصله شیعیان قوی ترین گروه قومیِ آن هستند و از سال های پایانی دهۀ هفتادِ قرن گذشته آزادی اجتماعی و سیاسی هم داشته اند.
با جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ که به سقوط صدام حسین منجر شد آمریکایی ها و انگلیسی ها بی آنکه بخواهند این محور شیعی را کامل کردند. زیرا سقوط صدام در عراق پایان سلطۀ سنیان بر این کشور و به منزلۀ صعود سیاسی اکثریت شیعه و حزب های آنان در عراق بود.
نخست وزیر فعلی نوری المالکی شیعه است. اما کار به همین حد متوقف نماند. از آنجا که عراق قلب اصلی مذهب شیعه است، مدفن اکثریت امامان شیعه در نجف و کربلا و کاظمین و سامرا، و از آنجا که از این گذشته ایرانی های زیادی هم در عراق زندگی می کنند، تهران در این کشور کم نفوذ ندارد و برای خود حق اظهارنظر قائل است، گرچه هم که دولت عراق اصرار بر استقلال خود داشته باشد.
حزب الله درل بنان که سوریه از سال ها قبل از آن برای هدف هایش نه تنها در لبنان بلکه در مقابل اسرائیل استفادۀ ابزاری می کند نیز شیعه و وابسته به تهران است. و از طریق رهبر تبعیدی خالد مشعل، دمشق بر سازمان افراطی فلسطینی حاکم بر نوار غزه یعنی حماس نفوذ دارد که بر دشمنی سرسختانه با اسرائیل پای می فشرد.
در مجموع از سالها پیش رویارویی بین این اتحاد شیعی و بخش عمدۀ کشورهای عربی وجود دارد که سنی هستند و عربستان سعودی رهبری آنها را برعهده دارد. اگر قرار باشد حکومت سوریه سقوط کند یکی از مهمترین ستون های این اتحاد از جا در خواهد آمد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر