چنين رفتارهائی را از سوی دشمنان اهل بيت(ع) در زمان تصدی حکومت بر عليه مخالفينشان ديد کمااينکه برای مثال نيروهای معاويه با نقض حقوق شهروندی يک زن اهل کتاب، به منزلش وارد شده، خلخال از پای او ربودند که اين موضوع چنان در نگاه اميرالمومنين(ع) سخت و ثقيل آمد که فرمود: اگر فردی چنين خبری را بشنود و از شنيدن آن بميرد، حق داشته و اين مرگ در نزد من امری پسنديده است.
خبرنگاران سبز/جامعه:
محمد نوری زد در پی انتشار دو ویدیو از زندگی شخصی اش و دروغ هایی که به وی از جانب نیروهای امنیتی نسبت داده شده است، طی نامه ای به آیت الله بیات زنجانی ضمن تشریح ماجرای رخ داده از وی پرسیده است: آیا از دیدگاه اسلام و شرع رفتار نیروهای سرکوب، توجیه شرعی و قانونی دارد؟
جواب ایشان: قطعاً گناه کبیره بوده و مرتکب آن فاسق و آمر به چنین رفتار خلاف شرعی قطعاً از عدالت ساقط بوده و بر عهدۀ دستگاه قضائی مستقل است که مسائل اینچنینی را پیگیری کرده و مرتکبین آن را مجازات کند.
حضرت آيت الله العظمی بيات زنجانی؛ سلام عليکم به استحضار می رساند پس از رخدادهای پس از انتخابات سال گذشته و برخوردهائی که توسط نيروهای امنيتی با خانواده زندانيان سياسی شده که حضرتعالی نيز در جريان برخی از آنها قرار گرفته ايد و مواضع به حقی نيز در قبال آنها داشته ايد، با کمال تاسف اخيراً در اقدامی بی سابقه، برخی از آن نيروها با انتشار فيلمها و عکسهای خصوصی به دست آمده از کامپيوترهای شخصی ضبط شده از منازل برخی زندانيان و در کنار هم قرار دادن آن تصاوير و اسنادی بی ارتباط با اين مجموعه ها، در مواردی اقدام به هتک حيثيت و آبروی يکی از زندانيان آزاد شده و خانوادۀ آنها گرفته اند. با اين مورد رخ داده خواهشمند است راهنمايی فرماييد: اولاً آيا چنين رفتارهائی را می توان در تاريخ اسلام و از حاکمان مسلط نسبت به مخالفين و منتقدين ديد و به مواردی استناد کرد؟ در ثانی سؤال اينجاست که آيا چنين رفتارهايی توجيه شرعی و قانونی دارد يا خير؟ در آخر تکليف مسلمانان و شيعيان در قبال چنين رفتارهائی چيست و حضرتعالی توصيه به چه مسائلی می فرمائيد. با تشکر و سپاس
پاسخ
باسلام و تحيت؛ در پاسخ به سؤال اول بايد تاکيد کنم که در دوران حکومت نبوی(ص) و علوی(ع) و حکومت شش ماهۀ امام حسن مجتبی(ع) چنين رفتارهائی از سوی حکومت آن حضرات عليهم السلام نسبت به مخالفين و منتقدين وجود ندارد و سند قابل تکيه ای بر اين موضوعات نمی توان در طول تاريخ يافت؛ با اين وجود با نگاهی به تاريخ می توان چنين رفتارهائی را از سوی دشمنان اهل بيت(ع) در زمان تصدی حکومت بر عليه مخالفينشان ديد کمااينکه برای مثال نيروهای معاويه با نقض حقوق شهروندی يک زن اهل کتاب، به منزلش وارد شده، خلخال از پای او ربودند که اين موضوع چنان در نگاه اميرالمومنين(ع) سخت و ثقيل آمد که فرمود: اگر فردی چنين خبری را بشنود و از شنيدن آن بميرد، حق داشته و اين مرگ در نزد من امری پسنديده است.
فرض سؤال دوم از مصاديق اشاعۀ فحشاء آن هم بر عليه انسان های مومن و پاکدامن است که قطعاً گناه کبيره بوده و مرتکب آن فاسق و آمر به چنين رفتار خلاف شرعی قطعاً از عدالت ساقط بوده و بر عهدۀ دستگاه قضائی مستقل است که مسائل اينچنينی را پيگيری کرده و مرتکبين آن را مجازات کند.
در مورد آخر نيز بايد عرض کنم که اين مورد از موارد اتيان منکر است و امر به معروف و نهی از منکر، مورد تاکيد قرآن و سنت بوده و در وجوب آن هيچ يک از فقهای عظام ترديد نکرده اند.
اما وظيفۀ مسلمين در برابر چنين وقايعی امر به معروف و نهی از منکربا رعايت مراتب آن است کما اينکه امام حسين (ع) در اين باره تکليف همگان را روشن کرده و قيام نفرموده مگر برای اصلاح و احيای امر به معروف و نهی از منکر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر