-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
زنان در ایران از نظر قانونی نسبت به مردان مورد اجحاف قرار می گیرند و هر روز علیه شیوه های مختلف تبعیض مبارزه می کنند. جنایت وحشتناکی در شهر کوچکی در جنوب ایران نشان می دهد که علاوه بر این جسم و روحشان هم در خطر است.
به گزارش بی بی سی اقدام سبوعانۀ عاملان و رفتار باورنکردنی مقامات اکنون افکارعمومی مردم ایران را به غلیان درآورده است.
به گزارش رسانه ها، جنایت مذکور در ۲۴ ماه مه در خمینی شهر واقع در نزدیکی اصفهان رخ داده است. دو خانواده دوستانی را به جشن در باغی دعوت کرده بودند که محصور در دیوارهای یک منزل شخصی است. آخرهای شب ناگهان سر و کلۀ چندین مرد مسلح به چاقو پیدا می شود.
مهاجمان مردان را از جمع ۱۴ نفرۀ مهمانان جدا و در اتاقی حبس می کنند یا به درخت می بندند. زنان را، ظاهراٌ یکی از آنها در ماه های آخر بارداری بوده، به زمین بغل دستی می برند و به آنها تجاوز می کنند. یکی از مهمانان مؤفق می شود تلفن اضطراری نیروی انتظامی را بگیرد. وقتی اینها می رسند بیشتر مهاجمان فرار کرده بودند، چهار نفر را بعداٌ دستگیر کردند.
«زنان نجیب نیوده اند»
خبرها دربارۀ جنایت باورناشدنی به سرعت باد در شهر کوچک می پیچد – گرچه رسانه های دولتی در این باره گزارش نکردند و مقامات هم اطلاعیه ای ندادند. مردمِ خشمگین از سکوت رسمی مقامات مسئول و نگران امنیت زنان خود، به صورت خودجوش از طریق پیامک برای اعتراض در مقابل ساختمان دادگستری شهر اجتماع کردند. آنچه در پی این اقدام شنیدند اوج وقاحت بود.
امام جمعۀ خمینی شهر موسی سلامی در خطبه های جمعه گفت «زنان مورد تجاوز قرار گرفته نجیب نبودند. فقط دو نفر از میان این چهارده نفر با هم خویشاوندند. آنها به شهر ما آمده اند تا جشن بگیرند و دیگران را با رقص و شراب خواری تحریک کنند.» فرماندۀ نیروی انتظامی شهر سرهنگ پاسدار حسین جردوستی همین حرف را زد: «خانوادۀ زنان مورد تجاوز قرار گرفته تقصیر دارند، زیرا اگر این زنان درست لباس پوشیده بودند و اگر موسیقی اینقدر بلند نبود مهاجمان به این فکر نمی افتادند که ممکن است اجتماع ناجوری شکل گرفته باشد.»
یک هفته بعد افراد ناشناسی در شهر زیارتی مشهد واقع در شرق ایران به دختر دانشجویی تجاوز کردند. محوطۀ دانشگاه به شدت زیر مراقبت است، همین مسئله فوری این شایعه را سر زبان ها انداخت که مأموران حراست و مهاجمان دستشان در یک کاسه است. در این مورد هم نیروی انتظامی مدعی شد لباس زن تحریک کننده بوده است.
اعدام قرار است از خشم مردم بکاهد
سازمان های حقوق زنان در ایران در این فاصله هشدار می دهند. شادی صدر، فعال زن و وکیل، به بخش فارسی بی بی سی گفت اظهارات توهین آمیز نیروی انتظامی ممکن است «پیامدهای اجتماعی جدی» داشته باشد: این حرف ها به طور ضمنی به این معناست که اگر لباس زن و رفتارش مناسب نباشد تجاوز به او موجه است.
دیگران به مشکل قدیمی نیازهای جنسی جوانان ایرانی اشاره می کنند. با توجه به قوانین سخت اخلاقی کمتر برای مردان و زنان جوان ممکن است روابطی با هم داشته باشند. مخالفان به نوبۀ خود یک ریشۀ دیگر این تجاوزها را در ماجراهای بعد از انتخابات پرمناقشۀ ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۹ می بینند که احتمالاٌ برای برخی از قشرها اینگونه جرم ها را موجه کرده است.
عاملان اصلی در هردو مورد تجاوز تاکنون دستگیر نشده اند. احتمالاٌ به علت خشم زیاد مردم، مقامات در ۹ ژوئن سه مرد را (دوتایشان علنی) به دار آویختند، که قبلاٌ در دیگر محاکمه های مربوط به تجاوز به مرگ محکوم شده بودند.
گروهی از سفرای سابق کشورهای غربی در ایران که در ده سال گذشته در این صاحب منصب بوده اند، به تازگی در مطبوعات چندین نکته مربوط به مساله هسته ای ایران منتشر کرده اند. آنها دعوت می کنند که مفاد مذاکرات تغییر کند و خواستار این هستند که به آژانس بین المللی انرژی اتمی بیشتر اعتماد شود.
نقطه حرکت آنها انتقاد از مواضع غرب مخصوصا از نقطه نظر حقوق بین المللی است و آنها واکنش های ایران را توجیه می کنند و نتیجه می گیرند که ایران و کشورهای طرف بحث باید به آژانس بین المللی یک ماموریت مشترک بدهند: تعیین شرایط لازم که با برآورده شدن آنها آژانس خواهد توانست به صورت کامل برنامه های هسته ای ایران را کنترل کند و اطمینان حاصل پیدا کند که این برنامه تنها صلح آمیز است. اگر ایران قصد دارد تنها به ظرفیت تولید بمب هسته ای برسد بدون آنکه بمب هسته ای بسازد، قاعدتا کار سرزنش آمیزی نکرده است.
این استدلال می لنگد. همکاری با آژانس بین المللی بی شک در قلب مساله قرار دارد، اما آژانس خود گزارش هایی منتشر کرده است که نشان می دهد ایران نمی گذارد بازرسان این آژانس وظیفه خود را انجام دهند و از دادن اطلاعات لازم برای فهمیدن برخی از زوایای مهم فعالیت های هسته ای خود سرباز می زند.
اما این سفرا از ذکر آن خودداری می کنند. با این حال آخرین گزارش که مربوط به ابتدای ماه است؛ سخت گیرانه ترین آنهاست. آقای یوکیا آمانو، رئیس سازمان بین المللی انرژی اتمی اعلام کرد که آژانس اطلاعاتی دریافت کرده و در حال ارزیابی آن است و به نظر می رسید که او قصد داشت بگوید که مقامات ایران قصد دارند به برنامه هسته ای این کشور بعدی نظامی بدهند و فعالیت ها در این راستا به نظر می رسد که تا همین اواخر نیز ادامه داشته است.
این دیپلمات ها یادآوری می کنند که «دست و پای بازرس های آژانس انرژی اتمی با توافق نامه ای تاریخ مصرف گذشته بسته است.» همه اینها درست، اما آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای امنیت بی وقفه از ایران می خواهند که به پروتکلی که علاوه بر آن توافق نامه در سال ۲۰۰۳ امضا کرده است تن بدهد. این پروتکل در سال ۲۰۰۳ امضا شد و به صورت موقت بین سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ اجرا شد و در نهایت، ایران اجرای آن را متوقف کرد. به همین خاطر هم «آژانس نمی تواند به صورت قطعی تضمین کند که همه فعالیت های هسته ای ایران به وی اعلام می شوند.»
این دیپلمات ها یادآوری می کنند که کشورهای دیگر سعی می کنند توانایی و تکنولوژی لازم برای تولید بمب را بدست آورند و اما بعد از آن، «در آستانه» این فعالیت ممنوع، بدون آن که نگرانی ایجاد کنند، فعالیت خود را متوقف می کنند. یکی از این کشورها که ایران می تواند از آن الهام بگیرد، ژاپن است. اما آنها فراموش می کنند که یادآوری کنند که ژاپن در کمال شفافیت عمل می کند و به صورت کامل با آژانس همکاری می کند.
به علاوه، اعضای این گروه معتقدند که هر کشوری حق دارد به انرژی هسته ای با اهداف صلح آمیز دست یابد و اورانیوم غنی کند. آنها می گویند که بر اساس حقوق بین الملل این امر ممنوع نیست و ایران هم طبق قانون عمل می کند.
باز بر سر همین مساله هم بحث هست. در ابتدا، شورای امنیت بر اساس فصل هفتم توافق نامه، تعیین کرده بود که ایران باید فعالیت های غنی سازی خود را تا زمانی که تمامی ابعاد برنامه اش روشن نشده، متوقف کند. این نقطه، شروعی قانونی و راضی کننده است، از آن رو که خطر یک برنامه نظامی هسته ای تهدیدی بالقوه برای صلح و امنیت جهانی و رژیم بین المللی عدم گسترش سلاح های هسته ای است.
و بعد، ایران که قطعنامه عدم گسترش سلاح های هسته ای را امضا کرده است، قطعا از «حق مسلم» تحقیق و استفاده از انرژی هسته ای برخوردار است، اما تنها به شرطی که به مفاد مربوط به برنامه هسته ای صلح آمیز و ذکر شده درNPT و ضمانت هایی که از سوی آژانس مطرح می شوند، احترام بگذارد .
سفیرانی که این متن را امضا کرده اند حتی یک کلمه درباره برنامه توسعه موشک های دوربرد در ایران که به طور ویژه با همکاری کره شمالی و به صورت موازی با فعالیت های هسته ای تهران انجام می شود، حرف نمی زنند. بعضی از این موشک ها شاید بتوانند مواد هسته ای با خود حمل کنند.
ناظران به طول کلی معترفند که فعالیت های هسته ای ایران به دلیل تحریم ها و مشکلات فنی مربوط به انجام آن، کند شده است: اگر تهران قصد داشته باشد، برپاکردن یک ماشین هسته ای دو تا سه سال طول می کشد. به همین دلیل به رغم موانع، بلوف زدنها، پنهان کاری ها، مسائل نگران کننده که از سوی آژانس مشاهده شده است، هنوز وقت هست تا بتوان راه حلی دیپلماتیک برای این مساله پیدا کرد.اما مذاکرات باید در صراحت و با شناخت کامل مساله و مطرح کردن تمامی مسائل انجام شود.
آژانس بدون هیچ ابهامی تصریح کرده است که برای تکمیل پرونده ایران و بررسی مطابقت برنامه هسته ای ایران با NPT به چه چیزهایی نیاز دارد. آژانس نیازی به یک توافق نامه «دو طرفه» ندارد و چیزی که می خواهد آزادی برای دسترسی بدون مانع به مسئولان، مراکز هسته ای، تجهیزات و مدارک مرتبط به مساله هسته ای است. این مسائل به نفع همگان است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر