آيا بدون اجازه می توان وارد منزل متّهمی شد که جرمش هنوز ثابت نشده و بعضاً اتّهامات وارده به او واهی و مشکوک است؟ آيا اين ها اسلامی است؟ آيا در زندگی خصوص افراد وارد شدن و حتّی وسائل شخصی متّهم را بردن، از احکام اسلام است؟ آيا شنود مکالمات تلفنی افراد صحيح است؟ آيا حصر خانگی مؤمن متّقی جناب آقای مهندس مير حسين موسوی و حجة الاسلام و المسلمين کروبی که بدون اثبات جرم بوده است، اسلامی می باشد؟
خبرنگاران سبز/سیاست: آيت الله سيد علی محمّد دستغيب که به دلیل اهمال کاری شورای نگهبان در نقد و بازپرسی رهبری به نشانه اعتراض دیگر پای در ساختمان مجلس خبرنگان رهبری نگذاشت، در نامه ای به آيت الله مومن از فقهای شورای نگهبان، وآيت الله مهدوی کنی، رياست مجلس خبرگان و آيت الله هاشمی رفسنجانی، رياست مجمع تشخيص مصلحت نظام، ضمن يادآوری خلاف شرع های صورت گرفته خصوصن پس از انتخابات خرداد ۸۸، اين سه مسول حکومتی را متوجه وظايف شرعی وقانون خود کرده و از آنها عمل بر آنچه مرضی خدا و امام زمان (ع) است خواسته شده است.
به گزارش خبرنگاران سبز اين مرجع سبز و مستقل که چند هفته پیش به دلیل ممانعت نیروهای سپاه پاسداران نتوانست در مراسم تشییع پیکر آیت الله سیّد محمّدهاشم دستغیب حاضر شود، در نامه اش خطاب به مخاطبان اين نامه نوشته است:
به بنده می گويند چرا در مجلس خبرگان حاضر نمی شوی تا اين مطالب خلاف شرع و قانون را تذکر دهی، اما بايد پرسيد آيا در اين مملکت برای کسی که حق را بيان می کند و در پی رفع نواقص است امنيت می باشد؟ به بيت و مسجد و حوزه علميه اينجانب حمله کردند و توسط افراد مجهول الحال در نماز جمعه ها اهانت ها صورت گرفته و می گيرد، آيا باز می توان گفت در اين مملکت امنيت است، و شما می گوييد جمهوری اسلامی است؟ آيت الله دستغيب در نامه ای به شورای نگهبان با برشمردن موارد نقض قانون اساسی نوشته است: مگر شورای نگهبانِ تصويب شده در قانون اساسی، نبايد حافظ اجراء صحيح احکام اسلام و قانون اساسی باشد؟ پس پاسخ اين سؤال‌ها چيست؟ آيا بازداشت‌هايی که توسط نيروهای خودسر صورت می‌گيرد، موافق با شرع مقدّس و قانون جمهوری اسلامی است؟ آيا بدون محاکمه می‌توان نسبت ارتداد، يا محارب، و يا جرم ديگری به شخص متّهم داد؟ آيا اعتراف‌گيری در زندان با تهديد و ارعاب و بعضاً با چشم بسته و اين‌که انگشت سبّابه را بر روی نوشته‌های آماده زدن و به سوی دادگاه فرستادن، اسلامی است؟
وی ادامه داده است که: آيا بدون اجازه می‌توان وارد منزل متّهمی شد که جرمش هنوز ثابت نشده و بعضاً اتّهامات وارده به او واهی و مشکوک است؟ آيا اين‌ها اسلامی است؟ آيا در زندگی خصوص افراد وارد شدن و حتّی وسائل شخصی متّهم را بردن، از احکام اسلام است؟ آيا شنود مکالمات تلفنی افراد صحيح است؟ آيا حصر خانگی مؤمن متّقی جناب آقای مهندس مير حسين موسوی و حجة الاسلام و المسلمين کروبی که بدون اثبات جرم بوده است، اسلامی می‌باشد؟
اين مرجع تقليد افزوده است: در حوزه علميه قم و حوزه علميه نجف اشرف، امثال آيا ت عظام وحيد خراسانی و صانعی و بيات زنجانی و صافی گلپايگانی و شبيری زنجانی و سيستانی و ديگر بزرگان هستند، بدون ارعاب و تهديد از اين بزرگان سؤال کنيد که آيا اين مطالب گفته شده مطابق احکام اسلام است؟ ايشان فقهائی هستند که بعضاً از اساتيد مجتهدين خبرگان می‌باشند.
البته مخاطب اصلی اين نامه شخص آيت الله مومن می باشد که حضرت آيت الله دستغيب با تعبير يکی از فقهای محترم و منصف در جمهوری اسلامی، از ايشان نام برده است. حضرت آيت الله دستغيب در ابتدای اين نامه با اشاره به آيه ۲۳ سوره احزاب می فرمايد: اگر سؤال شود که آيا شما مخاطب اين آيه هستيد يا نه، چه جوابی خواهيم داد؟ مگر با خدای خود عهد و پيمان نبسته ايم که در راه خدا و صراط مستقيم که همان راه رسول اللّه (صلی اللّه عليه و آله) و ائمه هدی(عليهم السلام)، است حرکت کنيم و ملتزم به حفظ احکام الهی شده و از حق دفاع کنيم؟
وی در ادامه با انتقاد از عدم استقلال قوای اجرايی در کشور ادامه داد: مگر قوه قضائيه مستقل نيست، پس چرا نيروهای امنيتی دخالت دارند و پرونده سازی می نمايند؟ مگر مجلس شورای اسلامی مستقل و در رأس امور نيست و بايد ناظر بر امور باشد. امّا اگر استقلال داشت که هرگز آن همه تخلفات انتخاباتی در تاريخ (۸۸/۳/۲۲) صورت نمی گرفت.
اين مرجع ايشان در ادامه با توجه به حوادث پس از انتخابات و حمله به بيت و مسجد قبا افزود: شما ملاحظه بفرماييد نيروهای سپاه، به منزل اينجانب حمله می کنند در حاليکه اهل بيت اينجانب در منزل هستند و از جايی خبر ندارند، آيا هجوم به زن و بچّه که نمی توانند از خود دفاع نمايند و وحشت زده از راهی ديگر بيرون می روند، شرعی است؟
وی ادامه داده است که: آيا بدون اجازه می‌توان وارد منزل متّهمی شد که جرمش هنوز ثابت نشده و بعضاً اتّهامات وارده به او واهی و مشکوک است؟ آيا اين‌ها اسلامی است؟ آيا در زندگی خصوص افراد وارد شدن و حتّی وسائل شخصی متّهم را بردن، از احکام اسلام است؟ آيا شنود مکالمات تلفنی افراد صحيح است؟ آيا حصر خانگی مؤمن متّقی جناب آقای مهندس مير حسين موسوی و حجة الاسلام و المسلمين کروبی که بدون اثبات جرم بوده است، اسلامی می‌باشد؟
اين مرجع تقليد افزوده است: در حوزه علميه قم و حوزه علميه نجف اشرف، امثال آيا ت عظام وحيد خراسانی و صانعی و بيات زنجانی و صافی گلپايگانی و شبيری زنجانی و سيستانی و ديگر بزرگان هستند، بدون ارعاب و تهديد از اين بزرگان سؤال کنيد که آيا اين مطالب گفته شده مطابق احکام اسلام است؟ ايشان فقهائی هستند که بعضاً از اساتيد مجتهدين خبرگان می‌باشند.
متن کامل نامه که در سايت حديث سرو منتشر شد به شرح زير است:
بسمه تعالی
محضر مبارک آيات معظّم، جناب آقای مؤمن، جناب آقای مهدوی کنی، و جناب آقای هاشمی رفسنجانی! سلام عليکم.
قال اللّه تبارک و تعالی: «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُواْ مَا عَاهَدُواْ اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضیٰ نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّنْ یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُواْ تَبْدِيلا» (احزاب؛ آيه ۲۳)
اگر سؤال شود که «آيا شما مخاطب اين آيه هستيد يا نه» چه جوابی خواهيم داد؟ مگر با خدای خود عهد و پيمان نبسته‌ايم که در راه خدا و صراط مستقيم که همان راه رسول اللّه -صلّی اللّه عليه و آله- و ائمه هدی -عليهم السلام- است، حرکت کنيم و ملتزم به حفظ احکام الهی شده، از حق دفاع کنيم؟
مگر فقهای بزرگوار مجلس خبرگان قانون اساسی، اين قانون اساسی را مطابق با شرع مبين اسلام تدوين نکردند؟ آيا بر ما نيست که از آن دفاع کنيم؟ آيا امور مملکت بر طبق قانون اساسی جريان دارد؟
مگر قوّه قضائيه مستقل نيست؟ پس چرا نيروهای امنيتی دخالت دارند و پرونده‌سازی می‌نمايند؟ مگر مجلس شورای اسلامی مستقل و در رأس امور نيست و بايد ناظر بر امور باشد؟ امّا اگر استقلال داشت که هرگز آن همه تخلّفات انتخاباتی در تاريخ (۲۲/۳/۸۸) صورت نمی‌گرفت. شما بگذاريد آنها که اسناد صحيح در دست دارند بيايند و تخلّفات را بيان کنند، که متأسفانه غالباً در زندان به سر می‌برند! مردم نظام اسلامی را دوست دارند اما مخالف دروغ و خيانت در امانت و کينه و حسد هستند.
مگر شورای نگهبانِ تصويب شده در قانون اساسی، نبايد حافظ اجراء صحيح احکام اسلام و قانون اساسی باشد؟ پس پاسخ اين سؤال‌ها چيست؟ آيا بازداشت‌هايی که توسط نيروهای خودسر صورت می‌گيرد، موافق با شرع مقدّس و قانون جمهوری اسلامی است؟ آيا بدون محاکمه می‌توان نسبت ارتداد، يا محارب، و يا جرم ديگری به شخص متّهم داد؟ آيا اعتراف‌گيری در زندان با تهديد و ارعاب و بعضاً با چشم بسته و اين‌که انگشت سبّابه را بر روی نوشته‌های آماده زدن و به سوی دادگاه فرستادن، اسلامی است؟
آيا بدون اجازه می توان وارد منزل متّهمی شد که جرمش هنوز ثابت نشده و بعضاً اتّهامات وارده به او واهی و مشکوک است؟ آيا اين‌ها اسلامی است؟ آيا در زندگی خصوص افراد وارد شدن و حتّی وسائل شخصی متّهم را بردن، از احکام اسلام است؟ آيا شنود مکالمات تلفنی افراد صحيح است؟ آيا حصر خانگی مؤمن متّقی جناب آقای مهندس مير حسين موسوی و حجة الاسلام و المسلمين کروبی که بدون اثبات جرم بوده است، اسلامی می‌باشد؟
در حوزه علميه قم و حوزه علميه نجف اشرف، امثال آيا ت عظام وحيد خراسانی و صانعی و بيات زنجانی و صافی گلپايگانی و شبيری زنجانی و سيستانی و ديگر بزرگان هستند، بدون ارعاب و تهديد از اين بزرگان سؤال کنيد که آيا اين مطالب گفته شده مطابق احکام اسلام است؟ ايشان فقهائی هستند که بعضاً از اساتيد مجتهدين خبرگان می‌باشند.
اينجانب از حضرت آیة اللّه مؤمن که يکی از فقهای محترم و منصف در جمهوری اسلامی است، سؤال می‌کنم که آيا آنچه به عنوان تخلّف از قانون اساسی و احکام شرع شمرده شد، مرضیّ حضرت حجة بن الحسن العسکری -عليه السلام- می‌باشد؟ شورای نگهبان حافظ چه چيز است؟ اگر فردای پس از مرگ و يا در همين زمان حضرت ولی عصر (ع) از شما سؤال کند: «به چه دليل شرعی کسانی را که شهادتين می‌گويند و اکثراً از دوستان اهل بيت -عليهم السلام- هستند و مکرراً خواسته‌شان اين است که در يک دادگاه صالح و واقعی و شرعی و علنی محاکمه شوند، زندانی کرده‌ايد؟ آنها چه خلاف شرعی انجام داده‌اند که بايد زير فشار تهمّت‌ها و شکنجه‌های روحی و جسمی قرار بگيرند؟» چه جوابی داده می‌شود؟
جناب آقای مؤمن! اگر می‌فرماييد: «کاری از بنده ساخته نيست» پس مسؤولين و دوستانتان را متوجّه اين خلاف شرع‌ها کنيد و اگر می‌گوييد: «اين‌ها خلاف شرع نيست» لابدّ برای سخنان خود توجيهاتی داريد؛ خوب آنها را به مردم بگوييد تا به دنبال کسانی بروند که مصداق «رِجَالٌ صَدَقُواْ مَا عَاهَدُواْ اللَّهَ عَلَیْهِ» هستند.
شما ملاحظه بفرماييد نيروهای سپاه به منزل اينجانب حمله می‌کنند در حالی که اهل بيت در منزل هستند و از جايی خبر ندارند؛ آيا هجوم به زن و بچّه که نمی‌توانند از خود دفاع نمايند و وحشت زده از راهی ديگر بيرون می‌روند، شرعی است؟ نماينده ولیّ فقيه در سپاه به همراهی پايگاه‌های مقاومت بسيج و نيروهای لباس شخصی تحت امر خود -حدود ۲۰۰ نفر- به حوزه علميه ابوصالح (عج) و مسجد قبا هجوم می‌آورند و خرابی‌هايی ايجاد می‌کنند (در دو مرحله و به فاصله يکسال) و عدّه‌ای از مردم و طلاب که در مسجد بودند در برابر حمله مهاجمين از خود دفاع می‌کنند و از اين ظلم به محکمه شکوائيه می‌نويسند؛ حقير هم طی چندين نامه به رياست قوّه قضائيه شکايت بردم و جريان را گزارش دادم که صحنه‌های هجوم نيروهای سپاه نيز موجود است؛ امّا در عوض رسيدگی به اين شکايات، دادگاه ويژه روحانيت طلاب مظلوم را محکوم کرد و شورای حوزه علميه قم نيز خدمات به آنها را قطع کرد و تا به حال برای دوازده نفر از طلاب حکم تبعيد داده‌اند؛ حتماً به عنوان محارب! در صورتی که مهاجمين مصداق محارب هستند. حال از شما سؤال می‌شود آيا اين کارها مطابق شرع اسلام است؟
وظيفه طلاب رساندن احکام اسلام به مردم است؛ آيا اگر مدّاح اصل صد و دهم (ولايت فقيه) نبودند بايد از مساجد و مدارس بيرون بروند؟ و از تمام امکانات محروم شوند؟ (که تا به حال ده‌ها نفر از ايشان اين وضع را پيدا کرده‌اند) يا اين‌که برائت از اينجانب بجويند و يا با اين شدّت به سر برند؟ خوب اين مطالب اتفاق افتاده و کسی هم جوابگوی اين اتفاقات نيست.
جناب آقای مؤمن! حقير به دنبال مال دنيا و خدمات حوزه علميه قم و هیأت حاکمه نيستم و صاحب حوزه را حضرت بقیة اللّه -روحی و ارواح العالمين له الفداء- می‌دانم و به خداوند شکايت می‌کنم، امّا حسب تکليف بيان می‌کنم که نمی‌توان اين همه خلاف شرع را ديد و ساکت بود.
جناب آقای مؤمن! به بنده می‌گويند: «چرا در مجلس خبرگان حاضر نمی‌شوی تا اين مطالب خلاف شرع و قانون را تذکّر دهی؟»؛ امّا بايد پرسيد آيا در اين مملکت برای کسی که حق را بيان می‌کند و در پی رفع نواقص است، امنيت می باشد؟ به بيت و مسجد و حوزه علميه اينجانب حمله کردند و در نماز جمعه‌ها توسط افراد مجهول الحال، اهانت‌ها صورت گرفته و می‌گيرد، آيا باز می‌توان گفت در اين مملکت امنيت است؟ و شما می‌گوييد «جمهوری اسلامی» است؟
در انتخابات ۸۸، معنی «جمهوری» برداشته شد و با اين رفتارها «اسلامی» آن هم برداشته شد! چگونه می‌توان گفت امور مملکت بر طبق شرع و قانون اساسی جريان دارد؟ اين معنی به خوبی بر علماء و مراجع تقليد روشن است. اما متأسفانه حوزه‌ها و دفاتر مراجع هم به شدّت در کنترل نيروهای امنيتی است؛ که آنها هم اگر مطلبی بگويند به همان بلا مبتلا می‌شوند که برای بنده حقير رقم زدند. با اين وضع چگونه می‌توان اميد داشت که حوزه‌ها، مجتهدانی پرورش دهند که بتوانند بر سر ظالم فرياد بکشند و از احکام اسلام دفاع نمايند؟
و شما جناب آیة اللّه هاشمی رفسنجانی! آيا وضع موجود را تأييد می‌کنيد؟ آيا شما نبايد نسبت به خلاف شرع‌ها اعتراض کنيد؟ شما که فعلاً به عنوان رئيس مجمع تشخيص مصلحت هستيد، آيا نبايد اين همه انحراف و خلاف واقع را گوشزد کنيد؟ مضافاً با انحراف‌های ديگر که در اين چند سال اخير صورت گرفته است که خوب می‌دانيد. از جهات اقتصادی، سياست خارجی و داخلی، امور فرهنگی به خصوص دانشگاه‌ها، آزادی مطبوعات و … آيا بايد ساکت بود تا همه دستاوردها از بين برود؟
و شما جناب آیة اللّه مهدوی کنی! رئيس مجلس خبرگان! غالباً اعضاء به شما چشم دوخته‌اند که خلاف شرع‌ها و خلاف واقع‌ها را روشن کنيد و خود را در پيشگاه امام زمان (ع) آبرومند گردانيد. جناب آقای مهدوی کنی! انتخابات مجلس دهم در پيش است؛ امّا افرادی که بسياری از مردم ايران آنها را می‌خواهند، بدون محاکمه در حصر و زندان هستند! مردم چه بايد بکنند؟ اگر محاکمه‌ای صورت می‌گرفت (البته در دادگاه صالح و علنی) مردم متقاعد می‌شدند که دادگاه صالح که ما ناظر آن بوديم چنين حکمی کرده است. حال اگر سؤال شود که «حکم شرعی در رأی دادن چيست» و شما بگوييد: «بياييد به ليست مورد تأييد من رأی دهيد»؛ آيا اين است جواب مردم معترض؟
در پايان اينجانب به عنوان يکی از اعضای مجلس خبرگان خطاب به ملّت شريف ايران می‌گويم: «انحرافاتی که در اين نامه ذکر شد، هيچکدام مورد رضای صاحب شرع و حضرت صاحب الزمان(ع) نيست و اسلام، دين رأفت و انصاف و دور از کينه و عقده و شخص پرستی است. اسلام دين ترقّی و تعالی فرد و جامعه در دنيا و آخرت است».
و السّلام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر