Ayatollah Khamenei, Iran's supreme leader, attacked US policies in the region and countered president Obama's Noruz message to Iranian people saying "Death to America!" is what Iranians always chant in their demonstrations.
Barack Obama marked the arrival of Iranian New Year, Noruz with a message reaching out to Iranian people. In his message he condemned the Islamic Republic's "campaign of intimidation and abuse." He also compared the protests in Tahrir Square that led to the ouster of the Egyptian president Hosni Mubarak to Iran's anti-government election protests "in Azadi Square in June 2009."
According to Iranian state media, Ayatollah Khamenei told his audience in Mashhad on Monday: "Obama has said that the people that gather in Azadi Square are like the people in Tahrir Square. Yes; the people who gather in Iran's Azadi Square on February 11 are like them because they are always chanting 'Death to America!’"
Iran customarily observes rallies leading to Azadi Square on February 11 of every year marking the victory of the 1979 Revolution that ousted the Iranian monarchy.
Ayatollah Khamenei has compared the Arab uprisings in the region to the 1979 Revolution in Iran but the Iranian opposition forces who have also staged mass demonstrations in Azadi Square, insist that the Arab uprisings were inspired by the Iranian protests which broke out following the alleged fraud in the Islamic Republic elections. The election protests in Iran have led to the opposition Green Movement demanding reforms and criticizing Islamic Republic's repressive domestic political policies.
Ayatollah Khamenei, who has denied there has been any fraud in the elections and called leaders of the opposition "seditionists", said yesterday hat "the American pattern of defeat in the region will continue" insisting that the Arab uprisings are "an awakening of the Islamic people."
“They (the Americans) claim they are against dictatorship and for people's rights but they lie, because they not only don't take pity on other nations, they do not even show mercy for their own people," Khamenei said. "This current president of America spent thousands of billions of dollars from his people's money despite the economic recession to save the banks and companies."
source: Radio Zamaneh
فرماندهان سپاه پاسداران در استان فارس در حالی با برگزاری جشن‌های نوروزی در شیراز مخالفت کرده‌اند که آیت‌الله محی‌الدین حائری شیرازی، عضو مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه پیشین شیراز گفته است رهبر جمهوری اسلامی ایران برگزاری جشن‌های نوروزی را تأیید کرده است.
به گزارش زمانه، تارنمای «جشن جهانی نوروز» که به دفتر رئیس‌جمهور ایران وابسته است، روز گذشته به نقل از آیت‌الله حائری شیرازی نوشت: «وقتی که رهبر معظم انقلاب جشن‌های نوروزی را مورد تفقد و عنایت خود قرار می‌دهند، سخنان حاشیه‌ای که پیرامون این موضوع مطرح می‌شود، موضوعیت ندارد.»
وی افزوده: «برگزاری جشن‌های نوروز توسط دولت عدالت‌محور و در راستای جهانی شدن مکتب اسلامی کشورمان در جهان، می‌تواند ثمرات بسیار مثبت و تعیین کننده‌ای داشته باشد.»
جشن نوروز قرار است اوایل فروردین ۱۳۹۰ با حضور سران برخی از کشورها در تهران و شیراز برگزار شود.
اما سرتیپ غلام‌حسین غیب‌پرور، فرمانده سپاه فجر استان فارس، برگزاری جشن نوروز و جشنواره موسیقی را در شیراز، ادامه جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی توصیف کرده است.
اشاره فرمانده سپاه فارس به جشن فرهنگ و هنر است که در دوران محمدرضا پهلوی، آخرین شاه ایران در محوطه باستانی تخت‌جمشید در نزدیکی شیراز برگزار می‌شد.
به گزارش خبرگزاری فارس، فرمانده سپاه استان فارس در جمع خبرنگاران در شیراز گفت که از برگزاری جشنواره موسیقی در شیراز «احساس خطر» می‌کند.
سرتیپ غیب‌پرور از نمایندگان فارس در مجلس شورای اسلامی خواست تا جلوی برگزاری این جشن‌ها را بگیرند.
وی خطاب به مقامات محلی فارس که قصد برگزاری جشن نوروز را در شیراز دارند، گفت: «شما به جای اینکه در ابتدای سال نو، مردم را به شهیدان و آرمان‌های این مردان خدایی نزدیک کنید، آنها را به سمت جشن‌های ملی مردمی می‌برید.»
همچنین ابراهیم عباسی، مشاور فرهنگی سپاه پاسداران استان فارس در یک نشست خبری دیگر گفته است: «بهیقین اجازه نمی‌دهیم که خاطره سیاه جشن‌های ۲۵۰۰ ساله نظام طاغوت در فارس دوباره تکرار شود.»
وی افزوده: «برخی افراد با رفتارهای مرموز، سعی دارند چهره شهر مقدس شیراز را که مقام معظم رهبری به عنوان سومین حرم اهل بیت معرفی کردند تا جایگاه معنوی این شهر را به آن برگردانند، مخدوش کنند.»
حرم سوم اهلبیت، به توصیف آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران از شهر شیراز و حرم شاهچراغ اشاره دارد. مقامات رسمی ایران از مشهد که آرمگاه «امام رضا» و قم که «آرمگاه حضرت معصومه» است، به عنوان حرم‌های اول و دوم اهلبیت نام می‌برند.
در همین حال تشکل‌های دانشجویی فارس طی بیانیه‌ای هشدار داده‌اند در صورت برگزاری جشن نوروز در شیراز، «کفن‌پوشان با مهاجمان فرهنگی مقابله می‌کنند.»
خبرگزاری فارس که این خبر را منتشر کرده، نام تشکل‌های دانشجویی امضاکننده این بیانیه را اعلام نکرده است.
چند روز پیش نیز آیت‌الله اسدالله ایمانی، امام جمعه شیراز در خطبه‌های نماز جمعه این شهر گفت: «علم کردن (افراشتن) تخت‌جمشید و پاسارگاد و حافظیه در مقابل حرم سوم اهلبیت، جنایت و خیانت است.»
هفته گذشته نیز جامعه روحانیت مبارز شیراز از تشکل‌های اصولگرا طی نامه‌ای به محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران خواهان لغو جشن نوروز در شیراز شد.
با این حال روح‌الله احمدزاده، استاندار فارس، خواهان «ارج گذاشتن به آیین پاک نوروز» شده است.
وی گفته است: «اکنون یک فرصت طلایی پیش رو داریم تا برای جهان‌شمول کردن ایران و نوروز، آستین همت بالا بزنیم و لذا کم رنگ کردن این مسأله فرهنگی و اسلامی اصلاً به صلاح نیست…نباید مسائل دیگر را به نوروز نسبت داد و جشن‌های مربوط به آن را کم‌رنگ کرد.»
همچنین احمد توکلی، نماینده مجلس ایران نیز با ارسال نامه‌ای به محمود احمدی‌نژاد، خواهان لغو جشن نوروز در تهران شده است.
در روزهای اخیر موج مخالفت چهره‌های اصولگرا با برگزاری جشن نوروز در تهران و شیراز افزایش یافته اما با این حال، دفتر رئیس‌جمهور ایران با راه‌اندازی تارنمای «جشن جهانی نوروز» از برگزاری این جشن خبر داده است.
آیت الله علی خامنه ای در اولین سفر خود به مشهد در سال ۱۳۹۰ نسبت به روند جاری در ایران و طرح انتقادها بصورت علنی توسط مسئولان هشدار داده است. رهبر جمهوری اسلامی ایران در سفر خود به شهر مذهبی مشهد گفته “من به مسئولان کشور به طور جد در این زمینه تذکر و هشدار می دهم”.
به گزارش بی‌بی‌سی، آیت الله خامنه ای در توضیح نقطه نظر خود گفته است: “با آنکه مسئولان از همدیگر گلایه دارند و این گلایه ها هم به حق باشد، این گلایه ها را در معرض افکار عمومی مطرح نکنند چرا که این کار ضربه به اتحاد ملی است.”
رهبر جمهوری اسلامی با تایید وجود انتقادها به نحوه اداره کشور، وجود این انتقادها را به همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ شمسی ارجاع داده و وجود انتقاد و گلایه بین قوای مجریه و مقننه را “طبیعت کار” دانسته است.
آیت الله خامنه ای گفت و گو را راه حل رفع اختلافات دانسته و به گزارش خبرگزاری نیمه رسمی فارس، گفته است: “مسائل جزیی اهمیتی ندارد و می توان آنها را از طریق گفت و گو حل کرد”.
رهبر ایران به این مساله اشاره نکرده است که مسائل مهم تر و غیرجزیی چه چیزهایی هستند و آیا مثلا تاخیر دولت آقای احمدی نژاد در ارائه بموقع لایحه بودجه که یکی از موضوعات جدی مورد انتقاد مجلس ایران بوده، از اینگونه مسایل است یا نه و اصولا اینگونه موضوعات چگونه باید حل شود.
طی سالهای اخیر برخی نمایندگان و مسئولان بلندپایه در ایران به بی توجهی محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران، به رویه موجود در قانون و عرف سیاسی در کشور انتقاد کرده اند. در موارد متعددی علی لاریجانی رییس مجلس ایران مجبور به ابلاغ قوانین شده و نوعی رویارویی جدی بین آقای احمدی نژاد و مجلس بوجود آمده است.
در رویارویی دو قوه، آقای احمدی نژاد در اظهارات خود تا آنجا پیش رفت که یکی از شعارهای معروف آیت الله خمینی که گفته بود مجلس در راس امور است را مورد انتقاد قرار داد و گفت ساختار سیاسی ایران در زمان این اظهارات از سوی آقای خمینی با ساختار سیاسی کنونی ایران که در راس آن نخست وزیر قرار ندارد، متفاوت است.
از دید ناظران، درخواست آیت الله خامنه ای برای پنهان کردن انتقادات و گلایه ها از دید افکار عمومی قسمت مهم سخنان اوست، چرا که دعوت به گفت و گو و همکاری بین قوای سه گانه همواره از سوی وی مطرح می شده است. در این راستا به گفته این ناظران به نظر می رسد که آیت الله خامنه ای با توجه به شرایط منطقه و اعتراضاتی که تاکنون در چندین کشور منجر به تغییر رژیم ها شده است، نگران اثرگذاری طرح علنی انتقادات بر افکار عمومی و واکنش مردمی است.
حکومت جمهوری اسلامی در طول بویژه دو سال گذشته و پس از بروز اعتراضات سراسری به نحوه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اخیر و تحولات پس از آن، تمامی تلاش خود را برای بستن مجاری اطلاع رسانی در میان افکار عمومی بکار گرفت؛ سیاستی که از اخلال در پخش برنامه های تلویزیونی، تا انسداد سایت های اینترنتی و قطع رابطه رهبران جنبش اعتراضی با افکار عمومی، اشکال مختلف آن بود.
آیت الله خامنه ای در صحبت های خود در مشهد، به سیاست های آمریکا در منطقه خاورمیانه و مناطق مجاور حمله کرد و پیش بینی کرد “سلسله شکست‌های آمریکا در منطقه ادامه پیدا خواهد کرد”.
او گفت: “حوادث اخیر منطقه، حوادث مصر، تونس، لیبی و بحرین، حوادث بسیار مهمی است و تحولی بنیادین در این منطقه عربی و اسلامی در حال وقوع است که نشانه بیداری امت اسلام است.”
از دید آیت الله خامنه ای “حرکتی که در منطقه آغاز شده است، حرکت امت اسلامی و به سمت اهداف اسلامی است و طبق وعده الهی قطعاً به پیروزی خواهد رسید”.
وی در خصوص سیاست آمریکا در قبال تحولات مورد بحث گفت: “آمریکایی‌ها در ابتدا در مقابل حوادث منطقه متحیر مانده و باورشان نمی‌شد که چنین تحولی رخ داده باشد و از این روی دچار بی‌تحلیلی شدند و بعد هم چون تحلیل درستی از حوادث نداشتند و مردم را نمی‌شناختند، مواضع متناقضی گرفتند”.
از دید تحلیلگران، آیت الله خامنه ای در حالی به سیاست های آمریکا در قبال جنبش های اعتراضی مردم خاورمیانه و آفریقا اعتراض می کند که هشدار آمریکا به عدم استفاده از زور توسط کشورهایی چون مصر که متحد واشنگتن محسوب می شدند، از جمله عوامل اصلی موفقیت مردم در پیروزی بر رهبرانی بوده که چندین دهه زمام امور را در دست داشتند. امکان توسل به سرکوب تمام عیار در صورت عدم وجود فشار آمریکا می توانست شرایط را به گونه ای دیگر رقم زند. این تحلیلگران از نمونه لیبی به عنوان مثالی در این زمینه یاد می کنند.
آیت الله خامنه ای در ادامه سخنان خود گفت آمریکایی ها بدنبال پیاده کردن سیاست براندازی از درون در ایران هم بودند. به گفته وی “در این ترفند، عوامل آنها در داخل کشور، افراد ضعیف و فرومایه و حقیقتاً دست‌خوش هواهای نفسانی (بودند) که سعی کردند شاید بتوانند این کار را انجام دهند، اما معلوم بود حرکت شکست‌خورده و کاریکاتوری مضحک و بی‌نتیجه است و ملت ایران بر دهان آنها کوبیدند.”
به گزارش خبرگزاری نیمه رسمی فارس، آیت الله خامنه ای در ادامه گفت: ” آنها (آمریکایی‌ها) ادعا می‌کنند که ما با دیکتاتوری مخالف و با حقوق ملت‌ها موافقیم اما دروغ می‌گویند، به دلیل آنکه اینها نه فقط به ملت‌های دیگر رحم نمی‌کنند بلکه به ملت خودشان هم رحم نمی‌کنند. همین رئیس‌جمهور کنونی آمریکا، هزاران میلیارد دلار را در وضعیت اقتصادی بسیار بد و رکود اقتصادی این کشور از کیسه ملت خود صرف کرد تا بانک‌ها و صنایع یعنی کمپانی‌ها را زنده نگهدارد.”
وی در پایان با حمله به شخص باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا و بیان اینکه “او نمی فهمد و غافل و گیج است” به مشابه دانستن معترضین در ایران و مصر حمله کرد و خاطر نشان کرد که “مردم ایران در ۲۲ بهمن هر سال در میدان آزادی جمع می شوند و شعار آنها مرگ بر آمریکا است”.
اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، در پیام نوروزی خود با ابراز تاسف از «حوادث تلخ دو سال گذشته» اظهار داشت که اختلافات داخلی «جدی» شده و دیگر محدود به اصولگرایان و اصلاح‌طلبان نیست.
به گزارش رادیو فردا، رئیس پیشین مجلس خبرگان رهبری، برای مردم و جوانان، سالی «تهی از کدورت‌ها» آرزو کرد و گفت: «واقعاً مسائل اخلاقی ما کمی آسیب دیده و متاسفانه رواج شیوه‌های مذموم مانند دروغ، تهمت، ادعاهای بیخود، وعده‌های غیرممکن، اتلاف مال، رفتار و گفتار برخلاف عقل صفا و صمیمیت فردی و اعتماد عمومی را مخدوش می‌کند، در مجموع فکر می‌کنم احتیاج به خیلی مواظبت‌ها داریم.»
اکبر هاشمی رفسنجانی تاکید کرد: «اگر مسلمان هم نبودیم، می‌بایست براساس اخلاق انسانی، برای خود، خانواده، جامعه و حتی دنیا مفید و باعث آرامش باشیم. مخصوصاً الان که مسلمانیم، باید مواظب باشیم که زینت اسلام باشیم و به‌گونه‌ای رفتار نکنیم که در نگاه دیگران باعث ننگ و عار جامعه خود و اسلام باشیم.»
اکبر هاشمی رفسنجانی که به ویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ به شدت از سوی هوادران آیت‌الله خامنه‌ای و اصولگرایان تحت فشار قرار گرفت، سرانجام در اسفند ماه گذشته از ریاست مجلس خبرگان کنار رفت.
اکبر هاشمی رفسنجانی در بخش دیگری از پیام نوروزی خود می‌گوید: «بحمدلله اکثر مردم ایران باسواد، هوشیار، فهیم و مطلع هستند و به اندازه کافی رسانه‌های مختلفی در اختیارشان است و به مسائل احاطه دارند. شرایط منطقه و دنیا و روابط ما با قدرت‌های سلطه‌گر را می‌بینند. دشمنانی که حقیقتاً در کمین ما هستند. متأسفانه از کمّ و کیف اختلافات داخلی و علل آن هم آگاهی دارند. برایشان روشن است که اختلافات جدی شده و محدود به اصولگرایان و اصلاح‌طلبان نیست. متأسفانه خوشه‌ها و شاخه‌های دیگر هم سر بر آوردند.»
در طول دو سال گذشته، هاشمی رفسنجانی، به دلیل موضع نگرفتن در مقابل معترضان، مورد انتقاد بود و حاضر نشد به خواسته هواداران رهبر جمهوری اسلامی برای محکوم کردن معترضان و رهبرانشان تن دهد.
هاشمی رفسنجانی پیش از این انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ در نامه‌ای سرگشاده، به رهبر جمهوری اسلامی هشدار داده بود که با تضمین سلامت انتخابات مانع بروز بحران در جامعه شود.
وی در آخرین نماز جمعه خود نیز که با حضور دهها هزار تن از هواداران جنبش سبز برگزار شد، برای برون‌رفت کشور از بحران راهکارهایی پیشنهاد داد که هیچگاه مورد پذیرش رهبر جمهوری اسلامی و جناح حاکم واقع نشد.
پس از آن بود که کاربرد عبارت «خواص بی‌بصیرت» عمدتا از سوی آیت‌الله خامنه‌ای و جناح حاکم، بارها، برای اشاره به کسانی که مواضع رهبر جمهعوری اسلامی را تمام وکمال نمی‌پذیرند، به کار برده شد.
هاشمی رفسنجانی در بخش دیگری از پیام نوروزی خود می‌گوید: «فکر می‌کنم در این شرایط اولین نیاز جامعه ما وحدت است. باید واقعاً متحد باشیم. می‌دانم که اتحاد کامل در هیچ کشوری و در ایران درست نمی‌شود، اما می‌توان مرزهایی را مراعات کرد که اتحاد آسیب نبیند و انتقاد جای خود را داشته باشد. سعه صدر برای همه مخصوصاً برای مسئولین لازم است که به حرف‌ها گوش بدهند. اگر انتقادی وارد است، بپذیرند و خود را اصلاح کنند و اگر نیست، منتقدین را با شیوه‌های درست قانع کنند.»
اکبر هاشمی رفسنجانی با برشمردن برخی از معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی در کشور با ابراز تاسف از شیوه‌های مذمومی چون «دروغ، تهمت، ادعاهای بیخود، وعده‌های غیر ممکن، اتلاف مال، و گفتار برخلاف عقل»، می‌گوید: «امیدوارم در سال آینده شاهد حوادث تلخی نباشیم که در دو سال اخیر بودیم.»
ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت
با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت*
امسال هم گذشت. سال بد. سال باد. سال اشک. سال خون محمد و ژاله اما سال روزهای دراز و استقامت‌های بزرگ. سال پرغرور ایستادگی و ماندن بر سر آرمان‌ها. سالی که دانستیم اگر بخواهیم و ادامه دهیم، هیچکس نخواهد توانست امید را و میل به نیکوتر زیستن را از ما بگیرد.
سال هشتاد و نه با کمی یاس و دلتنگی آغاز شد و با امید و دلتنگی به پایان رسید. یاس از این رو که بعد از وقایع عاشورای پارسال مردم در بیست و دوم بهمن و با توجه به آن برنامه‌ریزی غلط چندان نیامدند و حکومت با توسل به پروپاگاندای خودش پیوسته این را القا کرد که اعتراضات مردمی تمام شده است و دلتنگی هم از بابت تمام رفقای دربند و تمام دوستان ناشناسی که در خیابان‌ها کشته شدند و امید که دوباره به اردوگاه ما بازگشت و ما دوباره نفس کشیدیم و دوباره احیا شدیم و تمام آن شور و شوق‌ها زنده شد و باز هم دلتنگی به خاطر رفقایی که نه تنها از بند آزاد نشدند بلکه چهار پیرمرد و پیرزن را هم به جمعشان اضافه کردند.
تهران برای من به شهر یادها و یادگاری‌ها تبدیل شده است. شهری که مملو از خاطرات است آن هم نه خاطراتی که مربوط به دوران کودکی یا نوجوانی باشد؛ بلکه تماما به همین بیست و یک ماه اخیر باز می‌گردد. تمام خیابان‌ها حکم بازآفرینی خاطراتی از تعقیب و گریزها، فریاد کشیدن‌ها و شعار دادن‌ها، کتک خوردن‌ها و دلهره‌ها را دارد. همه جورش را تجربه کرده‌ام. از بیست و پنجم خرداد بگیر که میلیونی از انقلاب تا آزادی در سکوت راه‌پیمایی کردیم تا عاشورا که تهران صحنه یک جنگ تمام عیار شده بود و تا همین سه‌شنبه‌های سبز که ترس خورده و نگران زیر نگاه کشنده مامورین اطلاعاتی پیاده‌روها را بالا و پائین می‌رفتیم. این روزها که در خیابان‌ها راه می‌روم خاطرات همینطور به مغزم هجوم می‌آورد و هر چیز کوچکی مرا یاد اتفاقی می‌اندازد. خانه یا مغازه‌ای که وقت فرار درش را کوبیدیم و داخل‌اش پناه آوردیم. دیواری که رویش شعار نوشتیم. دانشگاهی که پنهانی از دیوارهایش بالا رفتیم و خودمان را به مراسم رساندیم و صدها چیز دیگر و همین‌ها باعث شده که احساس تعلق کنم به شهری که فکر کردن به آن نه برایم امنیت خاطر می‌آورد و نه احساسی از آرامش.
کشور ما به سال جدیدی پا گذاشت. سالی که در آن یقینا با بحران‌های زیادی روبه رو خواهیم شد. از همین الان چشم انداز سیاسی و اقتصادی تاریک است؛ اما چیزی که مهم است این است که نباید ناامید شد و نباید دست از تلاش کشید. چه می‌دانیم … شاید سال نود گشایشی بزرگ در زندگی مردم ایران حاصل شود
تهرانِ هزار و سیصد و هشتاد و نه. چقدر زود می‌گذرد. انگار همین دیروز بود پای صندوق‌های رای رفتیم و با هزار جور آرزو و در عین حال بدگمانی اسم کسانی را که چندان هم نسبت بهشان خوشبین نبودیم نوشتیم و توی صندوق‌ها انداختیم. صف‌های طولانی را دیدیم و از خوشحالی بر خودمان لرزیدیم که انگار قرار است شرایط کمی بهتر شود. اما از فردایش یعنی کمتر از دوازده ساعت بعد همه چیز تغییر کرد خیابان‌های تهران که تا روز قبل صحنه شادی و رقص و هیجان و تبلیغات بود به خاک و خون کشیده شد. صدای تیر به گوش رسید گاز اشک‌آور را که فقط توی فیلم‌ها دیده بودیم کشف کردیم.چماق به دست‌هایی را دیدیم که معلوم نبود از کجا پیدایشان شده و از آن روز به بعد نحوه زیستمان حتی تغییر کرد. یعنی حدودا از ششصد روز پیش. امسال هم همان‌طور بود. دیگر یاد گرفته‌ایم که هر نگاه چه معنی را می‌دهد. فهمیده‌ایم که بوق ماشین گاهی معنای دیگری دارد. آتش روشن کردن و ترقه در کردن همان مفهوم گذشته را نمی‌دهد. به سفره‌های هفت سینمان عکس‌ها و نمادهای جدیدی اضافه کرده‌ایم. در کنار آرزوهای همیشگی در لحظه تحویل سال نو، زمزمه‌های جدیدی می‌کنیم و عید که می‌شود به هم تبریک‌هایی متفاوت از سالهای پیش می‌گوییم.
ایرانِ هزار و سیصد و هشتاد و نه. بهارش با پیام‌های نورورزی رهبران جنبش سبز شروع شد و زمستانش با دستگیری آنها به پایان رسید. سال صبر و استقامت! چه کسی فکر می‌کرد آنها این طور بر سر حرف‌هایشان صبوری کنند و این طور در دل مردم عزیز بشوند؟ که حالا دلمان تنگ بشود برای چیز چیز کردن‌های میر نازنین و حرف‌های خنده‌داری که کروبی می‌زد . دلمان تنگ بشود که میر حسین بیاید پشت دوربین موبایل یا فیلم‌برداری بی‌کیفیتی بنشیند و با صدایی که به زحمت شنیده می‌شود با ما حرف بزند یا کروبی وقتی که ماموران دم در خانه‌شان ایستاده است برای بار صدم اعلام کند که هست تا آخرش هست و از راهی که رفته باز نمی‌گردد.
حالا که نگاه می‌کنم به این دو سال اخیر، می‌بینم که نه، ما خوب عمل کرده‌ایم. ما خوب جلو آمده‌ایم و دائم نمونه لیبی جلوی چشم‌هایم می‌آید. من حاضرم این داستان بیشتر از این حرف‌ها طول بکشد و عوضش درست‌تر نتیجه بدهد. من حاضرم که جوانیم از دست برود عوضش مردم کم‌تری کشته شوند. حاضرم موهای سفید را در سرم دانه دانه بشمارم ولی ایران فردا را نبینم که به جنگ داخلی کشیده شده است و هر گوشه آن دارد ساز خودش را می‌زند. لیبی نمونه بسیار خوبی شد برای ما تا مقایسه کنیم این دو کشور را که از جهاتی با هم شباهت‌هایی دارند. اینکه هر دو غرب ستیزند و هر دو رهبرانی غیر معمول دارند و هر دو دیکتاتوری‌هایی نفتی‌اند. قبلا هم گفته بودم که ایران؛ تونس و مصر نیست و آنچه که در آن دو کشور اتفاق افتاد، در ایران رخ نخواهد داد و حالا دارم پیش خودم تصور می‌کنم که اگر در این دو سال مردم خشونت می‌کردند و مثلا دست به اسلحه می‌بردند یا به پادگان‌ها حمله می‌کردند همین اتفاقی می‌افتاد که معمر قذافی انجام داد. حاکم بی‌رحمی که با هواپیما بر سر مردمش بمب می‌ریزد و هیچ ابایی ندارد از اینکه رسما اعلام کند مخالفان را تکه تکه می‌کنیم. ایران هم همین طور می‌شد. تازه مطمئنم که با شدت عملی بیشتر و به جای جنگ‌های صلیبی می‌گفتند جهاد در راه خدا و کربلای ثانی.
ما داریم بزرگ می‌شویم. داریم رشد می‌کنیم و در این روزهای سخت که می‌گذرد خودمان را بیشتر ارزیابی می‌کنیم. اگر نگاه کنیم به خودمان و نگاه کنیم به پدران و مادرانمان که چطور در لحظه‌های حساس تاریخی، هوشمندانه عمل کردند؛ اگر نگاه کنیم به مصدق بزرگ که چطور شصت سال پیش درست در چنینی روزهایی آن کار بزرگ را انجام داد، مطمئنم که بعدها وقتی به سالهای پایانی و سخت دهه هشتاد فکر می‌کنیم، لبخندی از رضایت بر لبانمان نقش می‌بندد.
کشور ما به سال جدیدی پا گذاشت. سالی که در آن یقینا با بحران‌های زیادی روبه رو خواهیم شد. از همین الان چشم انداز سیاسی و اقتصادی تاریک است؛ اما چیزی که مهم است این است که نباید ناامید شد و نباید دست از تلاش کشید. چه می‌دانیم … شاید سال نود گشایشی بزرگ در زندگی مردم ایران حاصل شود. به امید آن روز.
* از حافظ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر