-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
درپهنۀ سیاسیِ ایران همچنان خشونت چیره است. در نزد برخی از کسانی که برای آرامش روحی خود به اصول اخلاقی نیاز دارند، تعلیمات مسیحی که تسلط بر نفس و رواداری و صلح دوستی را تقویت می کنند گیرایی بسیار دارند. در حقوق جزای اسلامی، «ارتداد» یعنی خروج از اسلام، مجازات مرگ دارد. از این رو مسیحیت برای مسلمانان موضوعی ممنوع است.
البته در ایران برای هر امر ممنوعی مکان های پنهان وجود دارد. کتاب های ممنوع را می توان در اتاق های پشتی کتابفروشی ها پیدا کرد، و بشقاب های ماهواره را در انبارهای دورافتادۀ خارج از شهرها پنهان می کنند. هر جایِ پوشیده می تواند به کار اختفای مشروبات الکلی بیاید، چه صندوق عقب ماشین ها یا یخچال های بزرگ رستوران ها. البته اینجا هم استثنایی هست: روسپیان را می توان واقعاٌ در هر گوشه ازخیایان پیدا کرد. فقط اینکه اینان هویت واقعیشان را تنها برای مشتریان خود آشکارمی کنند. در راستای چنین تحولاتی ما اکنون در ایران دیسکوی زیر زمینی و موزیک زیر زمینی یا حتی کلیسای زیر زمینی داریم!
تعقیب مسیحیان عوامل حکومت در ماه های گذشته خبر از شبکه ای از کلیساهای زیر زمینی داده اند. در ایران هیچ چیز از چشمان تیزبین حاکمیت پنهان نمی ماند، هر فعالیت مستقلی مشکوک است، حتی پرستش خدا.
از کریسمس به این طرف موجی از بازداشت مسیحیان در جمهوری اسلامی راه افتاده است. طبق گزارش ها، هدف اصلی این بازداشت ها مسیحیان انجیلی هستند که به گفتۀ مقام های ایران تازگی ب رفعالیت خود افزوده اند. مسئولان تأکید کرده اند که فعالیت مسیحیان انجیلی در دیگر کشورهای خاورمیانه نیز مشکلاتی ایجاد کرده است. در بیانیه های دولتی اینان را «مسیحیان صهیونیست» و جنبش فاسدی می نامند که از سوی ایالات متحده و انگلیس حمایت می شوند و از اینرو مثالی روشن برای «تهاجم فرهنگی دشمن» به شمار می آیند. بیشتر دستگیر شدگان مسلمانانِ از دین برگشته یا مسیحیانی هستند که کوشیده اند مسلمانان را به تغییر دین تشویق کنند.
انجیلی وجود ندارد کشیشی ایرانی که خارج از ایران زندگی می کند به این بازداشت ها چنین واکنش نشان داد: «مردم سراغ ما می آیند و می گویند که می خواهند درآئین های کلیسایی شرکت کنند یا حتی غسل تعمید بیابند تا به دیانت مسیحی در آیند.» کشیش دیگری گفت:«وظیفۀ ماست که کلام خدا را در بین مردم نشر دهیم.»
نهادهای تبلیغاتی حکومت برای مقابله با سازمان های حقوق بشر که می گویند درایران آزادی عقیده وجود ندارد، از آنهایی که در غرب ایران و درشهرهمدان بازداشت شده اند بعنوان" دزدان ایمان" نام برده اند. مسیحیان ایران خبر می دهند حقِ داشتن و حمل انجیل را ندارند – کتابی که درهیج جای کشور برای خرید یافت نمی شود. برخی ازآنها بعد از آزادی اظهارداشتند مجبور بودند دربازداشت تعهد بدهند درهیچ مراسم کلیسایی شرکت نکنند. از این گذشته برخی از مسئولان کلیساها باید متعهد می شدند به مسلمانان اجازۀ ورود به کلیسا ندهند.
کشیشانِ مقتول دو سال پیش هم موجی از دستگیری در شیراز مسیحیان ایران را به وحشت افکنده بود. دو نفر از آن ها را در پارکی گرفته و بعد از پایان بازجویی به آنها اتهام ارتداد وارد آورده بودند؛ چند هفته بعد ده مسیحیِ نو دین دیگر را در همان شهر و با اتهامی مشابه دستگیر کردند. جالب اینکه اتهام ارتداد همواره با اتهام های دیگر چون تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری همراه است. در همان سال مسیحی دیگری را در مشهد بازداشت کرده بودند که پدرش بیست سال پیش به اتهام مشابه در همین شهر اعدام شده بود گرچه رسماٌ علیه او کیفر خواست صادر نکرده بودند.
در ظاهر چه بسا اینگونه می نماید که بعد از بهاییان و دراویش درسال های گذشته اکنون نوبت مسیحیان است، اما این گونه رخدادها پیشینۀ طولانی تری دارد: ابتدای سال 2004 کشیشی که در شورای کلیسان پروتستان فعالیت داشت، بعد از تحمل نه سال حبس و دقیقاٌ در زمانی که به اتهام ارتداد او را به اعدام محکوم کرده بودند در پی فشارهای بین المللی و بدون ذکر دلیل ناگهان آزاد شد. تقریباٌ در همان زمان رئیس جماعت ربانی ایران که اعتراض های بین المللی را سازماندهی کرده بود ناپدید شد. تنها چند روز بعد جنازه اش را پیدا کردند؛ با ضربه های چاقو از پا در آمده بود. از این گذشته چند ماه بعد کشیش دیگری که رئیس شورای کشیششان پروتستان در ایران بود در خانۀ فرد ناشناسی با شلیک گلوله به قتل رسید. مأموران در بازرسی آپارتمان جسد کشیش اول را در صندوق فریزر پیدا کردند، همانی که نه سال از زندگیش را در زندان سپری کرده بود.
آزادی مذهب وجود ندارد
محاکمۀ پخش شده از تلویزیون علیه سه زن جوانی که به ارتکاب این قتل متهم شده بودند مسیحیان ایران را قانع نکرد، گرچه هر سه را به مرگ محکوم کردند. در جریان افشاگری قتل های بعدی که در پاییز 1998 دامان روشنفکران و دگراندیشان را گرفت ناظران به این نتیجه رسیدند که قاتلان اصلیِ کشیشان، کسان دیگری بوده اند که به همین عوامل اطلاعاتی برای انجام این قتل ها مأموریت داده بودند.
مسلمانانِ معتقد برآنند اگر پیام ایمان آنها بعد از برطرف کردن همۀ مانع هایی که دشمنان خدا ایجاد می کنند به گوش انسان های تشنۀ حقیقت برسد همۀ اینها گروه گروه دین خود را کنار می گذارند و اسلام می آورند. واقعاٌ هم که برای رهبری اسلامی ایران شکستی بالاتر از این وجود ندارد مردم در قلمروی سلطۀ نامحدود آنها به دینی دیگر روی بیاورند.
«من برای ایران دعا خواهم کرد» درایران کلیساهای خانگی رونق دارند. این تحول ناشی از پریشانی جوانان است که واقعیت اسلام را با واقعیت حاکمان یکی می دانند و از این رو تصمیم می گیرند به دین های دیگر در آیند. مسلمانان لیبرال که خود را طبق اصول اصلاح شده تعریف می کنند جزم اندیشان حاکم را متهم می کنند که روش آنها به روی گردانی گستردۀ مردم بویژه جوانان از دین منجر شده است.
کشیش کره ای لی، که نوزده سال درکلیسای کره ای درجمهوری اسلامی فعال بود و فارسی را به روانی صحبت می کند تازگی گفت: «من برای ایران دعا می کنم.»
ایالات متحده آمریکا و دیگر طرف های گروه معروف به «پنج به علاوه یک» دور جدیدی از مذاکرات با ایران را در فضایی آکنده از تنش منطقه ای آغاز کردند؛ بحران سیاسی لبنان را در برگفته است، سریال انفجارها بار دیگر در عراق در حال نمایش دادن خود است و روند صلح خاورمیانه به طور کامل متوقف شده است مساله ای را می تواند با توجه به افزایش تهدید های نوار غزه از سوی اسرائیل، به انفجار وضعیت بینجامد.
بنابراین مذاکرات میان غرب و ایران در سایه یک جو داغ منطقه ای در حال جریان است؛ جوی که بر مذاکرات تاثیر مستقیم دارد و باعث می شود هر طرف برگ برنده های خود را در سایه این جو رو کند.
درست است که این مذاکرات با نام «هسته ای» در جریان است اما بخش بیشینه آن مربوط است به «تقسیم نفود». ایران معتقد است طرح آمریکا در منطقه که پس از جنگ افغانستان و عراق در اوج خود قرار داشت، اکنون و با پایان حضور نظامی آمریکا در عراق در پایان سال جاری میلادی و با آغاز خروج این نیروها از افغانستان از ژوئن آینده، رو به افول گذاشته است.
اما در مقابل ایالات متحده معتقد نیست خروج نظامی از این دو کشور به مثابه کاهش نفوذ سیاسی یا کاهش نقشش در عراق و افغانستان باشد. شاید هم درک ارتباط میان حضور نظامی و نفوذ سیاسی جو بایدن معاون رئیس جمهور آمریکا را بر آن داشت تا در سفر اخیرش به بغداد به طور تلویحی از ادامه حضور نظامی آمریکا در عراق پس از سال 2011 سخن بگوید در صورتی که به گفته او این مساله به تثبیت دموکراسی و امنیت عراق کمک کند.
بدون شک سخن بایدن به این معنا است که آمریکا نفوذ خود در عراق را با ایران تقسیم نمی کند. همچنان که حضور دوباره کشورهای عربی در بغداد که با سفر سمیر الرفاعی نخست وزیر و احمد ابو الغیط وزیر امور خارجه مصر به عراق آغاز شد، عنوان محاصره نفوذ ایرانی در عراق به خود گرفته است.
نمی توان تنش در لبنان را به دور از فعل و انفعال های منطقه دانست یا آن را بی ارتباط با پهنای مواجهه ایران و آمریکا دید. از سقوط دولت لبنان تا صدور ادعا نامه دادگاه بین المللی ویژه ترور حریری، دو تحولی هستند که با آن چه در منطقه روی می دهد، ارتباط مستقیم دارند.
پرده برداشتن از همکاری الکترونیکی میان واشینگتن و تل اویو برای تخریب نیروگاه اتمی نطنز توسط روزنامه «نیویورک تایمز» به عبارتی پیامی است آمریکایی به تهران به این مضمون که ایالات متخده ممکن است برای مانع تراشی بر سر برنامه اتمی ایران به همکاری بیشتری با اسرائیل دست بزند.
واشینگتن پس از آن که برای نزدیک کردن روسیه و چین به دیدگاه های خود در خصوص مسایل ایران هر تلاش ممکنی را از خود نشان داد، اکنون از نظر تکنولوژی برای تخریب برنامه اتمی ایران با اسرائیل همکاری می کند. اینها همه تلاش هایی آمریکایی است برای فشار بر تهران تا نفوذ آن را در منطقه و همچنین توانایی هایش را برای ادامه برنامه اتمی کاهش دهد.
آمریکا تلاش می کند تا ایران خسته و آماده برای دادن امتیاز پای میز مذاکرات حاضر شود. اما به نظر می رسد این تلاش ها باور ایران به افول طرح آمریکا در منطقه را تغییر نداده است با وجود تمام موانعی که واشینگتن در مسیر تهران و برای کاهش نفوذش در منطقه انجام می دهد.
شاید سیاست ایران که بر «صبر» در مقابله با آمریکا پایه گرفته تا کنون کاربردی ترین سلاح تهران باشد. به علاوه این که دولت های مختلف آمریکا در منطقه خطاهای بسیاری در منطقه مرتکب شده اند؛ مساله ای که ایران از آن برای نفوذ خود در منطقه بهره می برد. برجسته ترین این خطاها ناامید کردن فلسطینی ها برای صدور قطعنامه ای در شورای امنیت سازمان ملل متحد برای محکومیت شهرک سازی های اسرائیلی است با وجود این که رهبران آمریکا همواره شهرک سازی ها را مانعی در مقابل صلح دانسته اند. پس وضعیت هنگامی که زمان به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطینی در مرزهای 1967 برسد چه خواهد بود؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر