علی افشاری: امروز شماری از نسل های مختلف جنبش دانشجویی ایران در زندان بسر می برند. در اوین و رجایی شهر می توان چهره هایی از دوره های متفاوت فعالیت های دانشجویی را مشاهده کرد. دکترابراهیم یزدی ،فعال دانشجویی سالیان دور در اواخر دهه بیست و اوایل دهه سی و از معاصران سه آذر اهورایی است .روزگاری که دانشجویان سخت گرم پشتیبانی از نهضت ملی شدن نفت و دکتر مصدق بودند و د رسالیان بعد با فعالیت در نهضت مقاومت ملی در فرجامی ناکام کوشیدند تا دولت کودتا مشروعیت نیابد و استبداد پهلوی دوام پیدا نکند. او از بنیانگذاران انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه تهران بود. به هنگام تحصیل و مهاجرت اجباری در خاک آمریکا نیز در تاسیس و اداره اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در آمریکا نقش فعالی بر عهده گرفت.
مصطفی تاجزاده از نسل دانشجویان دهه پنجاه است او پیش ازانقلاب در انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا در منطقه کالفرنیا فعالیت می کرد. پس از انقلاب به ایران آمد و با شیفتگی به آیت الله خمینی در تاسیس نظام نوپای جمهوری اسلامی کوشید . بعد ها به سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و جناح خط امام پیوست.
محسن میردامادی و حشمت الله طبرزدی از دانشجویان دوره انقلاب هستند که مسیر آرمانگرایی دانشجویی را به پیروی از عقاید آیت الله خمینی پیوند زدند و جوانی شان را صرف تثبیت روایت خط امامی از جمهوری اسلامی نمودند. میردامادی از چهره های شاخص دانشجویان خط امام و تسخیر کنندگان سفارت آمریکا بود. اما طبرزدی در انقلاب فرهنگی بیشتر نقش آفرینی کرد. مسیر آنها زود ا زهم جدا شد . میردامادی جانب طیف چپ را گرفت و جایگاه سیاسی خود را در این جناح تعریف کرد اما طبرزدی با سمت گیری به سمت جناح راست مدتی طولانی را در دانشگاه ماند . وی با انشعاب از دفتر تحکیم وحدت ،تشکیلات راست گرای اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویی را پایه گزارد و بعد از تحولات گسترده ای به صف اپوزیسیون پیوست.
داوود سلیمانی فعال دانشجویی اواخر دهه شصت است . وی در دوره ای در شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت فعالیت می کرد که این تشکل با جلوس خامنه ای بر مسند رهبری وارد دوره گذار از حمایت مطلق به حمایت انتقادی از نظام سیاسی شد.
دوره اوج فعالیت های دانشجویی عبدالله مومنی در اوایل دهه هشتاد بود ،او به نسلی از تحکیم تعلق دارد که کاملا بند ناف این تشکبلات قدیمی دانشجویی را از تمامی جناح های وابسته به نظام قطع کرد و موجودیت آن به عنوان یک نهاد مدنی را تعمیق بخشیذ. علی جمالی ،عماد بهاور ،علی ملیحی ،حسن اسدی زید آبادی ،محمد پور عبدالله از کنشگران میانه دهه هشتاد هستند و یاد آور روز های سخت مقاومت در برابر هجمه دولت مهرورزی به دانشگاه.
بهاره هدایت ،مهدیه گلرو ،ضیاء نبوی ،مجید دری ، مجید توکلی و میلاد اسدی چهره های شاخص نسل کنونی جنبش دانشجویی هستند که با رشادت و پاکبازی خود شعله مقاومت را در دانشگاه ها روشن نگاه داشته اند و اجازه ندادند تا تک صدایی و آرامش قبرستانی بر دانشگاه ها حاکم شود.
حضور این پیروان راه آزادی ، گویای پیوند عمیقی است که بین دانش و زندان در نظام های تمامیت خواه وجود دارد. دانشگاه چون زاینده آگاهی و مشوق دیدگاه انتقادی است ، سرکوب می شود و مجازات کسانی که تفسیر رسمی حکومت را بر نمی تابند ،خشونت دولتی است تا سر به راه شوند و طوق اطاعت بر گردن بنهند.
ابعاد این خشونت دولتی از حمله چماقداران شروع می شود و تا اخراج از دانشگاه ، زندان و مرگ گسترش می یابد.
تاریخ معاصر ایران گواهی می دهد که صد ها فعال دانشجویی از جان خود گذشتند تا به استبداد نه بگویند. بی شک جامعه دانشگاهی ایران مفتخر است که بیش از دیگر اقشار و جریان ها پذیرای هزینه برای حقیقت طلبی ، اعتلای میهن و دفاع از حقوق ملت بوده است.
وجود نمایندگان نسل های مخلف جنبش دانشجویی با همه تفاوت ها ی مشربی ، سیاسی و عقیدتی در زندان پرده از این واقعیت بر می دارد که گریزی از تقابل و ستیز بین دانشگاه مستقل در ساختارقدرت مطلقه نیست. سرنوشت دانشجویانی که در مقطعی با حکومت همکاری کرده اند و اینک در زندان هستند ، تایید کننده این مدعا است که حکومت ولایی نمی تواند در درازمدت با پرورش یافتگان مکتب دانشگاه کنار بیاید مگر آنانی که چوب حراج بر سر آرمان ها وسلوک دانشجویی و پرنسیب های دانشگاهی زدند.
شکاف بین دانشگاه و جمهوری اسلامی ، تا زمانی که دگرگونی های اساسی و ساختاری در حکومت بوجود نیاید ، واقعیتی است که هیچگاه از بین نخواهد رفت .
مبارزه بی وقفه و پایان ناپذیر با استبداد و اقتدار گرایی سیاسی وحدت بخش تمامی نسل های مختلف دانشجویی است. آزادی خواهی ، دفاع از سنت روشنگری ، نقادی و نفی خود کامگی بر فراز تمامی تنوع های عقدیتی ، سیاسی ، نسلی ، طبقاتی ،زبانی ، نژادی و جنسیتی در حرکت دانشجویی قرار دارد .
حضور برخی از نسل های مختلف دانشجویی از زاویه ای دیگر شکست حکومت در بر پایی الگوی مورد نظرش از داشنگاه را نشان می دهد. دانشگاه استواری و موجودیتش را در برابر هجوم عمله استبداد دینی حفظ کرده است. سخن آیت الله خمینی بر خلاف خواستش معنایی دیگر یافت او می خواست از زندان ها دانشگاهی برای تبدیل معترضان سیاسی به تواب و منفعل بسازد اما حال دانشگاه به زندان منتقل شده است و ده ها نفر از بهترین و فرزانه ترین فرزندان ملت در بند اسارت بسر می برند.
نایختیاری کنونی دانشگاه که محصول دیدگاه منفی و خصمانه حکومت است ، در بطن خود حمل کننده گوهر ارزشمندی است که سرانجام نظام دموکراسی مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر در ایران را پایه خواهد گزارد .
مشقت و سختی های کنونی دانشجویان زندانی بسان آب حیاتبخشی است که رشد نهال آزادی و آزادگی را سرعت می بخشد.
منبع:دانشجو نیوز
نماینده روسیه در ناتو خواستار بررسی حمله سایبری به تاسیسات اتمی ایران شده و هشدار داده است کرم رایانه ای استاکس نت ممکن بود فاجعه ای هسته ای مانند چرنوبیل در بوشهر به راه اندازد.
دمیتری روگوزن سفیر روسیه در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی روز چهارشنبه گفت که ویروس موسوم به استاکس نت که گفته می شود تاسیسات اتمی بوشهر را آلوده کرده، موجب تخریب سانتریفوژهای غنی سازی اورانیوم شد.
روزنامه نیویورک تایمز چندی پیش گزارش کردند که دستگاه های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل بطور مشترک استاکس نت را ساخته اند تا با آلوده کردن سیستم کامپیوتری تاسیسات اتمی ایران، روند غنی سازی اورانیوم را مختل کنند.
از سوی دیگر شبکه رادیو و تلویزیون دولتی ایران هفته پیش به نقل از یکی از مسئولان شرکت روس اتم، سازنده روسی نیروگاه اتمی بوشهر، ادعای نفوذ استاکس نت به سیستم های رایانه ای نیروگاه اتمی بوشهر را رد کرده است.
اما برخی رسانه های غربی گزارش کردند که به دلیل نفوذ استاکس نت به سیستم کامپیوتری نیروگاه اتمی بوشهر، این نیروگاه با مشکلات عمده فنی مواجه شده و به همین دلیل هم کارشناسان روسی از دولت خود خواسته اند تا رفع این مشکلات، از راه اندازی نیروگاه جلوگیری کنند.
آقای روگوزن پس از نشست سفرای 28 کشور عضو ناتو در بروکسل به خبرنگاران گفت: "این ویروس که بسیار سمی و بسیار خطرناک است، می تواند تبعاتی بسیار جدی به همراه داشته باشد."
او استاکس نت را به "مین" تشبیه کرد و گفت: "این مین ها می تواند به چرنوبیل جدیدی منتهی شود."
اشاره سفیر روسیه به فاجعه سال 1986 نیروگاه اتمی چرنوبیل در اوکراین است که در آن زمان جزئی از اتحاد جماهیر شوروی بود.
اواخر ماه نوامبر سال گذشته، رئیس جمهوری ایران خرابکاری در برخی تاسیسات اتمی این کشور را تایید کرد اما افزود که این مشکلات برطرف و راه خرابکاری در آینده بسته شده است.
در مقابل، علی اکبر صالحی، معاون رئیس جمهوری و رئیس سازمان انرژی اتمی که اخیرا سرپرستی وزارت خارجه را هم برعهده گرفته، آسیب رسانی ویروس استاکس نت به تاسیسات اتمی جمهوری اسلامی را رد کرد و گفت که متخصصان ایرانی توانستند مانع از نفود آن به تاسیسات اتمی کشور شوند.
مقامات آمریکایی و اسرائیلی رسما گزارش های مربوط به آلودگی عمدی تاسیسات اتمی ایران به ویروس استاکس نت را تایید نکرده اند.
دمیتری روگوزن گفت: "این موضوعی امنیتی است. ... ما مصرانه خواهان بررسی آن در شورای ناتو-روسیه هستیم."
منبع:بی بی سی
وزیر امور خارجه برزیل گفت که این کشور قصد ندارد در مورد بحران هسته‌ای ایران نقش میانجی را ایفا کند ولی این کشور هنوز هم معتقد است که دیپلماسی بهترین راه برای حل این بحران است.
آنتونیو پاتریوتا که اوایل ماه ژانویه و همزمان با آغاز ریاست جمهوری دیلما روسف به مقام وزیر امور خارجه برزیل منصوب شده است گفت که موفقیت تحریم‌های سازمان ملل متحد و تحریم‌های یک جانبه آمریکا و اتحادیه اروپا علیه ایران برای تغییر سیاست هسته‌ای آن کشور جای بحث دارد.
به گزارش خبرگزاری رویترز آنتونیو پاتریوتا در مصاحبه‌ای با این خبرگزاری روز چهارشنبه و هنگام دیدار از شهر بروکسل گفت: «ما طرفدار دیپلماسی هستیم و موفقیت تحریم‌های اخیر برای حصول به نتیجه مورد نظر واقعا جای بحث دارد.»
دولت برزیل در برخورد با برنامه هسته‌ای ایران همواره طرفدار مذاکره بوده است.
سال گذشته دولت برزیل همراه با ترکیه با میانجیگری خود توانستند با دولت ایران بر سر معاوضه بخشی از سوخت هسته‌ای آن کشور به توافق برسند.
این توافق از سوی اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد رد شد.
پس از آن به هنگام رای‌گیری اعضای شورای امنیت در مورد تحریم‌های جدید علیه ایران دولت برزیل همراه با ترکیه که هر دو از اعضای غیر دائم شورای امنیت هستند به طرح پیشنهادی آمریکا رای منفی دادند که این موضوع خشم آمریکا را برانگیخت.
به گزارش خبرگزاری رویترز آقای پاتریوتا وزیر خارجه برزیل گفت که با توجه به ادامه غنی‌سازی در ایران این مسئله هر گونه مذاکره ای را در آینده دشوار خواهد کرد.
وی تاکید کرد که «اکنون برای مداخله ما در این موضوع به شکلی مشابه با اقدام میانجیگرانه سال گذشته تا حدی زودرس است ولی در عین حال دولت برزیل تمام کانال‌های تماس و گفتگو را در این زمینه باز نگاه داشته است.»
رویترز به نقل از برخی کارشناسان می‌افزاید آنتونیو پاتریوتا که قبلا سفیر برزیل در آمریکا بوده است درمورد مسائل بین‌المللی و از جمله بحران هسته‌ای ایران احتمالا سیاست ملایم‌تری را در پیش خواهد گرفت و از تشدید اختلافات در این زمینه با واشنگتن پرهیز خواهد کرد.
حسین رونقی ملکی که اخیرا حکم پانزده سال زندان وی از سوی دادگاه تجدیدنظر استان تهران تایید شده، ۵ بهمن‌ماه در اثر عفونت کلیه به بهداری زندان اوین منتقل شد که مسوولان این بهداری بر انجام فوری عمل جراحی بر روی وی در بیمارستانی بیرون از زندان تاکید کرده‌اند.
به گزارش وبسایت رهانا، این وبلاگ‌نویس زندانی پیشنهاد عمل زیر نظر مسوولین زندان را نپذیرفته و گفته در صورتی با عمل جراحی موافق است که تحت نظارت خانواده خود عمل شود و بتواند با پرداخت وثیقه و استفاده از مرخصی استعلاجی، به درمان خود بپردازد.
در همین حال وبسایت هرانا نیز در گزارشی از وضعیت این وبلاگ‌نویس زندانی نوشته که «مسوولین زندان پس از هشدار مسوولین بهداری در خصوص وضعیت وخیم جسمی این زندانی، صبح امروز (چهارشنبه) قصد داشتند وی را با دست‌بند و پابند به بیمارستانی در خارج از زندان منتقل کنند که با مخالفت حسین رونقی و خانواده وی روبرو شده‌اند.»
حسین رونقی، وبلاگ‌نویس و فعال حقوق‌بشر دربند، ۲۲ آذر ماه سال ۸۸ در منزل پدری‌اش در شهرستان ملکان بازداشت و به بند دو-الف زندان اوین منتقل شد. وی پس از ماه‌ها تحمل سلول انفرادی و فشار بازجویی برای تن دادن به اعترافات تلویزیونی، در دادگاهی به ریاست قاضی پیرعباسی رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهام اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و تأسیس گروه ایران‌پروکسی به پانزده سال زندان محکوم شد که این حکم در شعبه‌ی ۵۴ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید گردید.
این وبلاگ‌نویس پس از یک سال بازداشت در بند دو-الف، در آذرماه سال جاری به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل شد.
منابع امنیتی در مصر از بازداشت حداقل ۷۰۰ نفر از معترضان به حکومت این کشور در دومین روز از تظاهرات ضددولتی خبر داده اند.
این افراد در درگیری پلیس با معترضان در تظاهرات بی سابقه در شهرهای قاهره و سوئز بازداشت شدند.
در قاهره یک مامور پلیس و یک تظاهرکننده کشته شده اند و گزارش ها بیانگر به آتش کشیدن یک ساختمان دولتی در سوئز است.
وزارت کشور مصر اعلام کرده است با هرگونه تجمع برخورد خواهد شد.
بنابر اطلاعیه وزارت کشور مصر، با افرادی که در اعتراض به حکومت به خیابان ها بیایند، برخورد خواهد شد.
احمد نظیف، نخست وزیر مصر گفته است که حکومت این کشور به آزادی بیان پایبند است و از خویشتنداری پلیس در برخورد با تظاهرکنندگان خبر داده است.
در این حال، آمریکا از مصر خواسته است که ممنوعیت تجمع و تظاهرات را لغو کند.
جان لین، خبرنگار بی بی سی در قاهره می گوید نگرش دولت مصر به ناآرامی های سیاسی مانند گذشته، همچون تهدیدهای امنیتی است.
تحلیلگران می گویند معترضان مصری با الهام گرفتن از ناآرامی های اخیر تونس قصد دارند تا نتیجه گرفتن از اعتراض هایشان، در خیابان ها باقی بمانند.
گفته می شود دسترسی به شبکه های اجتماعی در اینترنت با هدف توقف اطلاع رسانی درباره اعتراض ها مسدود شده است و کاربران به سایت های فیس بوک و تویتر دسترسی ندارند.
دولت مسدود کردن این سایت ها را انکار می کند.
در مصر، بر خلاف تونس میزان بی سوادی بالا است و استفاده از اینترنت چندان گسترده نیست.
تظاهرکنندگان روز جمعه آینده را به عنوان "جمعه خشم" نام گذاشته اند و خواهان حضور گسترده مردم در تظاهرات این روز شده اند.
الهتاب در قاهره
جمعیت زیادی از معترضان روز چهارشنبه با تجمع در برابر اتحادیه روزنامه نگاران مصر، خواهان کناره گیری حسنی مبارک، رئیس جمهور این کشور از قدرت شدند.
به گفته شاهدان عینی، پلیس به تعقیب برخی تظاهرکنندگان در کوچه های فرعی پرداخت و تظاهرکنندگان هم در مقابل به سوی پلیس، سنگ پرتاب کردند.
در برابر ساختمان دیوان عالی مصر هم درگیری هایی گزارش شده است.
در نقاط مختلف مصر از جمله سوئز نیز تظاهرات ضد دولتی برگزار شده است.
به رغم منع هرگونه تجمع ضددولتی، چند حزب مخالف مصر خواهان ادامه یافتن تظاهرات ضد دولتی شده‌اند.
چهار کشته
در تظاهرات سه شنبه که روز عضب نام گرفت، چهار نفر کشته شدند.
در این تظاهرات که از طریق سایت اجتماعی فیس بوک ترتیب داده شده بود، دهها هزار نفر در نقاط مختلف کشور شرکت کردند و بزرگ ترین تجمع اعتراضی در قاهره، پایتخت مصر شکل گرفت.
تظاهرکنندگان به سمت پلیس سنگ پرتاب کرده و با نیروهای امنیتی درگیر شدند و شعارهایی علیه حسنی مبارک و پسرش دادند.
پلیس برای مقابله با تظاهرکنندگان از گاز اشک آور و ماشین های آب پاش استفاده کردند و در ساعات پایانی شب گذشته، برای متفرق کردن هزاران تظاهرکنندگانی که در میدان آزادی در مرکز قاهره جمع شده بودند، به آنها حمله کردند. موارد متعددی از ضرب و شتم تظاهرکنندگان گزارش شده است.
دولت مصر، تظاهرات را به گروه اخوان المسلمین، بزرگ ترین گروه مخالف دولت مبارک نسبت داده است.
این در حالی است که محمد البرادعی، رئیس سابق آژانس بین المللی انرژی اتمی خواهان مشارکت مردم در این تظاهرات شده بود، اما اخوان المسلمین، بزرگ ترین گروه مخالف دولت مصر موضع مبهمی در این باره در پیش گرفت.
طبق قوانین اضطراری مصر، برپایی تظاهرات ممنوع است.
وضعیت فوق العاده در مصر از سال ۱۹۸۱ پس از ترور انور سادات، و از زمان روی کار آمدن حسنی مبارک برقرار بوده است.
به موجب این قانون مقامات می توانند که هر شخص مظنون را بدون توجیه اتهام بازداشت و برای مدتی زندانی کنند. همچنین این قانون به مقامات اجازه می دهد که بدون داشتن کیفرخواست ازسوی دادگستری، منازل و مکانهایی را که به آنها شک می کنند تفتیش و بازرسی کنند. به موجب این قانون، دولت همچنین از این حق برخوردار است که افراد غیرنظامی را در دادگاههای نظامی محاکمه کند.
این قانون بارها از سوی گروه های مصری و نهادهای بین المللی حقوق بشری محکوم شده است.
مصر با بسیاری از مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی که تونس از آن رنج می برد، رو به رو است اما تعداد حضور مردم در تجمعات ضد دولتی تا کنون چندان زیاد نبوده و بسیاری از کارشناسان، پیش بینی نمی کنند ناآرامی هایی در سطح تونس، در این کشور شکل بگیرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر