به درستی به بصيرت اشاره کرده اند اما نگفته اند که برخلاف حاکمان که اين روزها دولت مستقر را جريان انحرافی می نامند، مردم شجاع و باهوش ايران با بصيرت کم نظير خود راه تغيير دولت بر آمده از دروغ و تزوير را در روشی دموکراتيک و در صندوق های رای جستجو کردند. جستجويی که برای آنان بهايی خونين در کف خيابان ها و زندان ها داشته و دارد. از دورغ و تزوير و مکر گفته ايد در حالی که بهتر از هر کس ميدانيد که مبنای حکومت بر دروغ، تزوير و مکر استوار گرديده و فساد و تباهی ارکان حکومت را فرا گرفته و دستاورد سه دهه تلاش را يکباره بر باد داده است.
خبرنگاران سبز/ نامه‌ها / سیاست:محمدتقی کروبی فرزند مهدی کروبی در نامه‌ای خطاب به مهدوی کنی از سخنان نابجای او ابراز شگفتی و با یادآوری مواضع قدیمی او در باره مجاهدین خلق، وی را به بازخواست گرفته که چه چیزی باعث شده که بعد از ریاستش بر مجلس خبرگان بیانیه‌های اینگونه می‌دهد. اين نامه در پاسخ به بيانيه مهدی کنی رييس مجلس خبرگان در خصوص نمایش حکومتی نهم دی است.
مهدوی کنی در اين بيانيه گفته بود: حوادث تلخی در سال ۸۸ به مناسبت دهمين دوره رقابت‌های رياست جمهوری به وقوع پيوست، عده‌ای با عبور از خطوط قرمز نظام به ملت و رهبری مظلوم انقلاب بی‌مهری کردند و متاسفانه با دشمنان قسم خورده نظام همصدا شدند. اين‌ها کيد و مکر شيطان بزرگ را ناديده گرفتند و در زمين دشمن بازی خطرناکی را عليه امنيت و مصالح ملی آغاز کردند که هنوز آن را خاتمه نداده‌اند. اينجانب از باب خيرخواهی به آنها می‌گويم تا فرصت باقی است به دامن ملت برگردند و روز ۹ دی را روز بازگشت به مردم و انقلاب بدانند.
متن کامل این نامه که در وبگاه شخصی ایشان آورده شده است در زیر می‌آید.
------------------------------------------------
وَلا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُون
رعايت حرمت افراد بويژه بزرگان را از پدر آموخته ام ، چنين کرده ام و خواهم کرد. اما اين به معنای ناديده گرفتن سخن نادرست و توهين آميز افرادی نيست که برای برخورداری مستمر از مزايای حکومتی، مردم و بزرگان را دشمن و ظلم های صورت گرفته را عدالت و انصاف می نامند. آقای مهدوی کنی از زمان اعطای مسند رياست خبرگان مواضع عجيبی اتخاذ می کنند که از آنجمله می توان به بيانيه مرتبط با جشن حکومتی ۹ دی اشاره کرد. ايشان در اين بيانيه رهبران جنبش اعتراضی را در مرز "بغی" قرار داده و مدعی شدند اين دو عزيز "با ژنرال‌ها و افسران جنگ نرم دشمن همراهی کردند و از سوی مردم لقب ساکتين و مردودين را گرفتند." آيت الله کنی ظلم ها و فشارهای بی حد و حصر ۳۰ ماه گذشته را کتمان و مدعی انصاف،عدالت و صبوری حکومت با اين عزيزان در حبس شده است. بازخوانی بخشی از خاطرات پدرم کمک به آشنائی با روحيات ايشان در سال های اول انقلاب که اين روزها شباهتی بسيار با ادبيات جناب شجونی پيدا کرده است، می کند. پدر در بخشی از خاطرات روزهای ترور می گويد:
"… بعد از حوادث تلخ و ترور های مستمر منافقين که منجر به شهادت آيت الله دکتر بهشتی، محمد منتظری و بيش از نزديک به ۷۰ نفر از بهترين نيروهای نظام شد، آيت الله اردبيلی با ناراحتی نقل کردند که آقای مهدوی کنی پيشنهاد دادند گروهی برای مذاکره با مسعود رجوی تعيين شوند تا بخشی از قدرت را به وی واگذار کنند تا ماجرا تمام شود. "
عجبا، در روزهايی که گروهک تروريستی به قيام مسلحانه اقدام و در نقاط مختلف تهران بمب گذاری می کردند و صادق ترين نيروهای اين کشور را در کنار شهروندان عادی به خاک و خون می کشيدند، ايشان پيشنهاد واگذاری قدرت به سرکرده گروهک تروريستی را مطرح کردند و امروز در کسوت رئيس مجلس خبرگان به جای استجابت صدای حق طلبانه مردم معترض، آنان را بی بصيرت ناميده و صادق ترين ياران مردم و کشور را در مرز "بغی" قرار می دهند.
در اين باب در قرآن کريم می خوانيم:
إِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا فَإِن بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَی الْأُخْرَی فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّی تَفِیءَ إِلَی أَمْرِ اللَّهِ فَإِن فَاءتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِين .
و اگر دو طايفه از مؤمنان با هم بجنگند ميان آن دو را اصلاح دهيد و اگر [باز] يکی از آن دو بر ديگری تعدی کرد با آن [طايفهای] که تعدی میکند بجنگيد تا به فرمان خدا بازگردد پس اگر باز گشت ميان آنها را دادگرانه سازش دهيد و عدالت کنيد که خدا دادگران را دوست میدارد.
والباغی هومن خرج علی امام عادل و قاتله و منع تسليم الحق.
در فقه اسلامی باغی کسی است که به قيام مسلحانه عليه امام عادل مبادرت و مانع سپردن حق به او گردد. قصد ورود ماهوی به اين بحث را ندارم و از ساير شروط ديگر حديث می گذرم اما دوست دارم بدانم ايشان با چه ضابطه ای اعتراض مسالمت آميز مردم نسبت به دروغ و خيانت و نهی از منکر را قيام مسلحانه تعبير کردند. ريشه اين تحول عجيب و غريب در نگرش اخير ايشان چيست؟ چگونه نگرشی که قائل به تقسيم قدرت با سازمان مجاهدين خلق در اوج خيانت و بمب گذاری بوده امروز حرکت مسالمت آميز مردم در مطالبه حقوق قانونی شان، مصرح در قانون اساسی را مرز تحقق جرم بغی خطاب می کند و از ترحم و صبوری با بغات سخن می گويد. دوست دارم باور کنم که ايشان نديده اند و نشنيده اند دستگاه های امنيتی و نظامی در ۳۰ ماه گذشته چه بلايی بر سر معترضين نازل کرده اند. اما مگر می شود در اين دنيا بود و فيلم جان دادن فرزندان اين سرزمين را در خرداد و عاشورا نديد؟ مگر می شود در قيد حيات بود و فرياد تظلم خواهی نخبگان کشور را از زندان های رسمی و غير رسمی نشنيد.
به درستی به بصيرت اشاره کرده اند اما نگفته اند که برخلاف حاکمان که اين روزها دولت مستقر را جريان انحرافی می نامند، مردم شجاع و باهوش ايران با بصيرت کم نظير خود راه تغيير دولت بر آمده از دروغ و تزوير را در روشی دموکراتيک و در صندوق های رای جستجو کردند. جستجويی که برای آنان بهايی خونين در کف خيابان ها و زندان ها داشته و دارد. از دورغ و تزوير و مکر گفته ايد در حالی که بهتر از هر کس ميدانيد که مبنای حکومت بر دروغ، تزوير و مکر استوار گرديده و فساد و تباهی ارکان حکومت را فرا گرفته و دستاورد سه دهه تلاش را يکباره بر باد داده است.
نزديک به ۱۱ ماه است که پدر و مهندس موسوی بدون محاکمه و طی کردن تشريفات قانونی در حبس غير قانونی قرار گرفته‌اند و از حقوق اوليه يک زندانی عادی هم محروم هستند. بيش از ۶ ماه است که پدرم در انفرادی هستند و اجازه ماندن به مادرم داده نمی شود، فکر می کنيد کم است، دستور تشديد صادر نمائيد و مطمئن باشيد در اراده او خللی ايجاد نمی شود، اما لطفا از انصاف و عدالت و صبوری سخن بر زبان نرانيد. مزيد اطلاع شما و ديگران دوست دارم خاطره ای را بازگو کنم. فردای روزی که در قزوين نيروهای سپاه به ماشين پدرم شليک کردند، به منزل عزيز انديشمند و فعال حقوق بشری آقای عماد باقی که در آن زمان در زندان بودند می رفتيم. در مسير نگرانی خانواده و دوستان از برخورد خشونت آميز حکومت و پيام شليک چند گلوله را به ايشان انتقال داديم، در پاسخ گفتند مسير پر تلاطم و ناهموار است، من خود را برای هر برخوردی آماده کردم، من نمی توانم نسبت به اين ظلم ها و خيانت ها به خون شهدا و مردم بی تفاوت بمانم و عافيت طلبی پيشه کنم. شايد برخی بتوانند اما من برای متاع ناچيز اين دنيا آخرت خود را ويران نخواهم کرد و به مردم خيانت نخواهم کرد. مناسب ديدم متن زير که نقلی مستقيم از نامه بهمن ماه ۱۳۸۸ پدرم است را در اين نوشتار ذکر کنم.
"… من می توانستم از آنچه بر ملک و ملت می گذرد، سخنی نگويم و دلشاد و سرخوش از گنجينه خاطرات گذشته ام آرام و بی دغدغه اندوخته اسلامی و انقلابی و مردمی پنجاه ساله خود را در معرض حراج گذاشته و در قبال فروش آن، زندگی آسوده ای را فراهم کرده و مورد احترام ارباب قدرت قرار گيرم. ولی چنين رفتاری از جوانمردی و مسلمانی به دور است و من حيات و ممات خود را متعلق به اسلام، ايران و مردم می دانم. بزرگترين افتخار من اين است که بنده خدا، فرزند ايران و سرباز مردم بوده و خواهم بود، لذا سکوت و يا جدايی از مردم و بی توجهی به منافع ملی را نه تنها جفا دانسته بلکه با تاکيد بر ارزش های دينی و آرمان های بلند مردم و امام، متبلور در قانون اساسی به دفاع از حقوق شرعی و قانونی و آزادی های مشروع مردم پرداخته وخواهم پرداخت."
آيت الله کنی در بخشی ديگر از بيانيه خود توصيه کرده اند که " اينجانب از باب خيرخواهی به آنها می‌گويم تا فرصت باقی است به دامن ملت برگردند" . ای عزيز سخن برخی از دوستان تند و بی تدبير خود را بخوانيد تا بيشتر به محبوبيت اين دو عزيز نزد ملت پی ببريد. آنان بر خلاف حاکميت که با جو رعب و وحشت به تسخير فيزيکی مشغول هستند، به تسخير قلب ها پرداخته اند. اجازه دهيد من بعنوان فرزندی کوچک و علاقمند به شما متقابلا و از سر خير خواهی از جنابعالی که در شرائط جسمی خوبی هم نيستيد بخواهم که گذشته خود را ارزان معامله نکنيد و ملک ابدی را به ثمن بخس به حراج نگذاريد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر