-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
وزیر دفاع آمریکا رابرت گیتس می گوید پس از اعلام گزارش اطلاعاتی از این که ایران توانایی هدف قرار دادن اروپا با صدها موشک را دارد، وقت آن است که آمریکا در سیاست موشکی خود تجدید نظر کند. وزیر دفاع آمریکا این مطلب را در توجیه سیاست جایگزین موشکی باراک اوباما برای مقابله با موشک های برد کوتاه و متوسط، اعلام کرد.
گفته های آقای گیتس با خطر اتمی ایران هم مرتبط است چرا که ممکن است جمهوری اسلامی به سمت ساخت کلاهک های اتمی هم برود.
آقای گیتس در جلسه ای با کمیته تسلیحاتی مجلس سنای آمریکا در روز گذشته گفت که ایالات متحده به سمت پایگاه موشکی زمینی و دریایی می رود و فقط به دنبال ایستگاه ثابت موشکی نیست. وی افزود که گزارش های اطلاعاتی می گوید هرگونه حمله موشکی ایران به اروپا به یک یا دو موشک محدود نمی شود و شمار زیادی را دربر می گیرد. به شکلی که شاید به صدها موشک هم برسد.
از آقای گیتس سوال شد که آیا با مقاومت روسیه کماکان به این طرح ادامه می دهد یا از آن عقب می کشد. باراک اوباما زمانی که ایجاد ایستگاه سپر دفاع موشکی در لهستان و جمهوری چک را لغو کرد با انتقادات گسترده روبرو شد ولی در آن زمان گفت استراتژی دیگری برای مقابله با موشک های میان برد و برد کوتاه پیشنهاد خواهد کرد.
آن زمان لغو برنامه سپر دفاع موشکی برای مسکو خبر خوبی بود چرا که روسیه فکر می کرد این کار برای مقابله با بمب های اتمی آنهاست. گفته می شود همین کار باعث شد روسیه در برنامه کاهش سلاح های استراتژیک با آمریکا همراهی کند.
آقای گیتس در جلسه کمیته سنا تلاش کرد به مانند خانم کلینتون از طرح کاهش سلاح های استراتژیک با روسیه دفاع کند. طرح یاد شده که از حمایت آقای اوباما برخوردار است، آمار کلاهک های اتمی دو طرف را به ۱۵۵۰ می رساند.
رابرت گیتس همچنین گفت رای مثبت روسیه در شورای امنیت به دور چهارم تحریم های ایران نشانه توجه مسکو به امنیت منطقه است. با این حال وزیر دفاع آمریکا گفت که روسیه نوعی رفتار «شیزوفرنی» دارد و هم می خواهد به ایران فشار بیاورد هم با آنها روابط تجاری برقرار می کند.
* شرح عکس: رابرت گیتس وزیر دفاع آمریکا، عکس از کوربیس.
فرنوش بهزادی هیچ وقتی تلف نکرد. چهار سال پیش که به بِرِمِن (شهر- ایالتی در آلمان- م) آمد کسی را نمی شناخت و آلمانی بلد نبود. بهزادی که از تهران گریخته بود ۲۰ سال داشت.
امروز این وضعیت تغییر کرده است. به مدرسه رفت و آلمانیش اینقدر خوب است که در اینجا دیپلم گرفت. در ادارۀ اتباع خارجی به حدی پیگیری کرد که اجازه ای استثنایی یافت: بهزادی می تواند به دانشگاه برود گرچه مورد پناهندگی او هنوز در جریان است. در اکتبر از مدرسۀ عالی برمن پذیرش در رشتۀ آمار و انفورماتیک گرفت که مخصوص زنان است.
در اصل می تواند اینجا ریشه بدواند و زندگی کند. اما قانون اجتماعی آلمان موردی مانند بهزادی را پیش بینی نکرده است. از این رو ادارۀ تأمین اجتماعی وی را مخیر کرد: «یا باید ترک تحصیل کنم – یا هیچ کمکی دریافت نمی کنم.»
تاکنون زندگیش بیشتر در اتاق کوچکی در ساختمان پناهندگان گذشته است. درماه ۱۸۰ یورو «کمک هزینه طبق قانون درخواست پناهندگی» دریافت کرده است. اجازه نداشته کار کند، خارج شدن از برمن بعلت «وظیفۀ حضور» برای پناهجویان ممنوع بوده است. ادارۀ فدرال تقاضای پناهندگی اش را کوتاه زمانی بعد از ورود او به برمن رد کرد. می گوید:«چهار سال است که دادگاه اداری در مورد اعتراض من به رد تقاضای پناهندگی تصمیم نگرفته است.»
در مقابل، ادارۀ تأمین اجتماعی خیلی زود تصمیم گرفت. وقتی برگۀ ثبت نام در دانشگاه را ارائه داد اداره فوری پول او را قطع کرد. پول پرداخت شدۀ ماه مربوط را هم خواستند پس بدهد.
در اصل می توانست مشکلی برای بهزادی نباشد زیرا با اصلاح قانون پرداخت کمک هزینۀ دانشگاهی مصوب سال ۲۰۰۸ دولت فدرال می خواست از تحصیل مهاجران جوان هم حمایت کند. دولت که این اصلاح قانون را اعلام کرد مسئول امور مهاجرت دولت، ماریا بومِر، حرف های پرطمطراقی زد: مؤفقیت در بهبود وضعیت آموزش و اجنماعی مهاجران جوان «درنهایت مسئلۀ آیندۀ جامعۀ ماست». از این به بعد طبق شرایطی می توانستند حتی «کسانی که در وضعیت منع موقت اخراج قرار دارند» کمک هزینۀ دانشگاهی دریافت کنند.
برای فرنوش بهزادی فایده ای ندارد. زیرا از آنجا که رد تقاضای پناهندگی او هنوز قطعی نشده در وضعیت «منع موقت اخراج» قرار ندارد بلکه اجازۀ اقامت موقت دارد. ادارۀ پرداخت کمک هزینۀ تحصیلی از این رو وی را بعنوان پناهجو مستحق دریافت کمک نمی داند. برعکس، ادارۀ تأمین اجتماعی او را همانند دانشجوی بومی می داند – و بهزادی نمی تواند کمک های اجتماعی دریافت کند.
می گوید یک ماه پیش مدیر ساختمان به او اطلاع داده باید دنبال جای جدیدی بگردد – ادارۀ تأمین اجتماعی دیگر اجارۀ او را نمی دهد. بهزادی نمی داند پول اجاره را از کجا باید بیاورد. وی قبلاً دنبال خانۀ شخصی گشته بود – بعد از سال ها زندگی در ساختمان پناهندگان حق «مسکن شخصی» دارد. اما بعد تحصیل در دانشگاه مطرح شد – و ادارۀ تأمین اجتماعی قولش را پس گرفت.
بهزادی در حال حاضر دو روز در هفته پیشخدمتی می کند. ۲۰۰ یورو در ماه می گیرد. می گوید: «۷۰ یور باید برای بیمۀ خدمات درمانی بپردازم.» درآمد دیگری ندارد.
ادارۀ تأمین اجتماعی برمن امیدی به او نمی دهد. سخنگوی این اداره می گوید: «دستمان باز نیست.» به گفتۀ سخنگو، بهزادی بعلت تحصیل در دانشگاه نمی تواند از کمک های اجتماعی استفاده کند – حتی اگر کمک هزینه نگیرد.
وکیل بهزادی، کریم پوپال، دادگاه اداری را مسول وضعیت موکلش می داند. می گوید: «اگر چند سال در صدور حکم معطل نمی کرذند وی می توانست کمک هزینۀ دانشجویی دریافت کند.» به گفتۀ وکیل، پرونده های مربوط به ایرانی ها را مسکوت می گذارند زیرا بعلت وضعیت متشنج ایران باید احتمالاً به این عده پناهندگی بدهند. وی در ادامه: «این کار انسان را از پا در می اندازد، خیلی ها ناراحتی روحی می گیرند.» متعجب است که بهزادی اینگونه ثابت قدم مانده است: «وی با مشکلات دست و پنجه نرم می کند و بسیار پشتکار دارد زیرا به آینده اش مطمئن است.»
دادگاه اداری انتقاد را رد می کند. گرچه واقعاً مواردی مربوط به ایرانی ها وجود دارد که تا پنج سال منتظر تصمیم گیری مانده اند اما به گفتۀ قاضی پروندۀ بهزادی، تنها دلیل «کمبود نیروست.» وی در ادامه: «ما هم به همین اندازه از وضعیت ناخرسندیم.» اما به گفتۀ او هیچ معلوم نیست به این پرونده ها کی رسیدگی می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر