من بی غيرت نيستم. من يک زن آذری هستم که در سايه کوههای سر به فلک کشيده آذربايجان بزرگ شده ام و مانند مردان سرزمينم آزاده ام و آزاد می انديشم وهمانند مردان مرد تاريخ آذربايجان باغيرتم. و اگر صبر می کنيم، نه صبر زرد است بلکه هنوز معتقديم کسانی هستند که می توانند بيدار شوند و بايد به آنها فرصت داد. اميدواريم روزی برسد که همه ما با هر اعتقادی دست در دست هم سرزمينمان را آباد کنيم.
خبرنگاران سبز/سیاست: 
همسر شهيد حميد باکری، از سرداران افتخارآفرين دفاع مقدس، در نامه‌ای خطاب به سميه توحيدلو، فعال ستاد ميرحسين موسوی که به جرم انتقاد از احمدی‌نژاد دستگير شده بود و روز چهارشنبه در زندان اوين شلاق خورد، نوشت: نمی دانم چگونه از شما عذر خواهی کنم. شما هيچ گناهی نداريد. آرمانهای ما اين بود که جامعه ای داشته باشيم بر پايه عدل و قسط که در تمام دنيا نمونه باشد، بر هيچ کس ظلمی نرود، زمينه رشد همه انسانها فراهم شود، ديگر کسانی که "من " هستند بر ما حکومت نکنند، بلکه "ما" شويم و غبار غم و غصه و فقر و بی فرهنگی را از جامعه به شيوه ی اخلاق و سيره پيامبر (ص) بشوييم. شما از جمله کسانی بوديد که آن آرمانها را باور کرديد، ولی می خواستيد روش ها را تغيير دهيد شايد نتيجه بهتری بگيرم. ما بايد ممنون شما باشيم که از "من " به "ما " رسيديد.
فاطمه چهل اميرانی در اين نامه همچنين اعلام آمادگی کرد که همانند توحيدلو شلاق بخورد، و خاطرنشان کرد: ظاهرا آقايان ترسيدند عدالت تعريف شده با تفکر آنان خدشه دار شود و بايد حکم داده شده به شما اجرا می شد. به استناد همان تعريف از عدالت خيلی ها مثل من از طرف آقايان به اين جرم ها متهم هستيم. پس برای اينکه در حق شما ظلم نشده باشد اينجانب فاطمه چهل اميرانی فرزند يد الله و همسر شهيد همت خانم ژيلا بديهيان آمادگی اجرای حکم شلاق را در برای خود داريم. اما هر شلاقی که بخوريم احساس می کنيم حقمان است چون يک عمر خوابيديم و فکر کرديم که صلاح مملکت را خسروان دانند. گرچه قلب و روح ما سالهاست تازيانه ها را تحمل کرده …..
متن کامل نامه همسر شهيد باکری به سميه توحيدلو را در ادامه بخوانيد: دخترم سميه خانم "بار خدايا ، تو به دوستانت از همه دوستانشان مهربانتری و بر آنان که به تو توکل کنند از هرکس ديگر کارسازتر . درون پرده رازشان را میبينی و بر ضمايرشان آگاهی و اندازه بصيرتشان را میشناسی و اسرارشان بر تو آشکار است و دلهايشان در حسرت ديدار تو سوخته است .
اگر غربت به وحشتشان افکند ياد تو انس و آرامش آنهاست و اگر باران مصايب بر سرشان ببارد به پناه جستن از تو روی آرند . زيرا میدانند که زمام همه کارها به دست توست و هر چه شود به مشيت و قضای توست .
بارخدايا ، اگر زبانم از سؤال عاجز است يا ندانم چسان روی سؤال به درگاه تو آرم ، مرا به آنچه صلاح من در آن است ، راه بنمای و دلم را به جايی که رستگاری من آنجاست ، متوجه ساز که چنين رهنمودها از تو بعيد نيست و چنين کارسازيها از تو شگفت نباشد . بارخدايا ، با من به بخشايش خود رفتار کن و به عدالت خود رفتار مکن"
خطبه ۲۱۸ نهج البلاغه چه نام برازنده ای! پدر و مادرت با چه نيت خالص و شناختی اين نام را بر عزيزی چون شما نهاده اند! شايد می دانستند شما هم مثل آن شير زن تاريخ اسلام باعث آشکار شدن جهل جاهلان زمان خود خواهيد شد.
عجب بازار مکاره ای داريم! با تبليغات فراوان عده ای را جاسوس معرفی می کنند و سپس با چرخش ۱۸۰ درجه به استناد رافت اسلامی همان جاسوسان را با احترام و عزت آزاد و روانه خانه شان می کنند. دريغا که در حق زن تحصيل کرده و متعهد و همکيش و هموطن خود چه ظلمی روا می دارند.
نمی دانم چگونه از شما عذر خواهی کنم. شما هيچ گناهی نداريد. آرمانهای ما اين بود که جامعه ای داشته باشيم بر پايه عدل و قسط که در تمام دنيا نمونه باشد، بر هيچ کس ظلمی نرود، زمينه رشد همه انسانها فراهم شود، ديگر کسانی که "من " هستند بر ما حکومت نکنند، بلکه "ما" شويم و غبار غم و غصه و فقر و بی فرهنگی را از جامعه به شيوه ی اخلاق و سيره پيامبر (ص) بشوييم. شما از جمله کسانی بوديد که آن آرمانها را باور کرديد، ولی می خواستيد روش ها را تغيير دهيد شايد نتيجه بهتری بگيرم. ما بايد ممنون شما باشيم که از "من " به "ما " رسيديد.
چه تصادفی! در آستانه آغاز هفته دفاع مقدس هستيم. شهدا علت حضور خود در جبهه ها را فاجعه ی زنان سوسنگرد عنوان می کردند و امروز … شهدا کجاييد تا ببينيد…..
البته من يک بار هم در روز عاشورا شاهد سيلی خوردن بر صورت دختری مذهبی با نام زهرا سادات بودم. جالب اينکه من به حال کسی که سيلی را زد بيشتر تاسف خوردم ، که چه جاهلانه فکر می کند که اعمالش به خاطر خداست و نمی انديشد که چه می کند. و اين داستانها تکرار تاريخ است…
نمی دانم بخندم يا گريه کنم به حال کسانی که به دنبال متهم می گردند که چرا در جامعه اينقدر بد اخلاقی و عصبانيت و تند روی است؟ که چرا در جيب جوانان ما چاقو است؟… چگونه به اين افراد تفهيم کنيم که شما خود در دو سال اخير در تمام ميادين و خيابانهای شهر کارگاه آموزشی با انواع لوازم از جمله خنجر و باتوم و قمه گذاشته ايد، تا ديگران ياد بگيرند اگر می خواهند به کسی که نظر مخالف آنها را دارد ضربه ای بزنند بايد آنطور بزنند که بميرد و بلند نشود.
ظاهرا آقايان ترسيدند عدالت تعريف شده با تفکر آنان خدشه دار شود و بايد حکم داده شده به شما اجرا می شد. به استناد همان تعريف از عدالت خيلی ها مثل من از طرف آقايان به اين جرم ها متهم هستيم. پس برای اينکه در حق شما ظلم نشده باشد اينجانب فاطمه چهل اميرانی فرزند يد الله و همسر شهيد همت خانم ژيلا بديهيان آمادگی اجرای حکم شلاق را در برای خود داريم. اما هر شلاقی که بخوريم احساس می کنيم حقمان است چون يک عمر خوابيديم و فکر کرديم که صلاح مملکت را خسروان دانند. گرچه قلب و روح ما سالهاست تازيانه ها را تحمل کرده …..
سميه خانم ، چند روز پيش با آسيه درباره کسانی که مورد ظلم و اذيت واقع شده اند صحبت می کرديم. می گفت: " مامان! فکر می کنم بی غيرت شده ايم." می خواهم جواب آسيه را اينجا بدهم … آسيه! من بی غيرت نيستم. من يک زن آذری هستم که در سايه کوههای سر به فلک کشيده آذربايجان بزرگ شده ام و مانند مردان سرزمينم آزاده ام و آزاد می انديشم وهمانند مردان مرد تاريخ آذربايجان باغيرتم. و اگر صبر می کنيم، نه صبر زرد است بلکه هنوز معتقديم کسانی هستند که می توانند بيدار شوند و بايد به آنها فرصت داد. اميدواريم روزی برسد که همه ما با هر اعتقادی دست در دست هم سرزمينمان را آباد کنيم.
فاطمه چهل اميرانی ۲۵/۶/۹۰ 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر