-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
به گفتۀ رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، بوشهر «عجیب ترین نیروگاهِ جهان» است. اما تا این زمان نکتۀ جالب توجه در رآکتور بوشهر بویژه ماجرای ساخت آن است که به چندین دهه می رسد.
کار ساخت در سال ۱۹۷۴ و به کمک مهندسان شرکت زیمنس شروع شد. بعد از شروع پیوسته کار با توقف هایی همراه بود، بارها حتی در جنگ عراق علیه ایران بمباران شد. آخرهای سال گذشته ویروس کامپیوتری استاکس نت هم رآکتور را آلوده کرد. با این همه: سرانجام قرار بود در فوریه به شبکه بپیوندد.
ظاهراٌ این اتفاق نمی افتد. به گزارش «نیویورک تایمز» تهران روز چهارشنبه به آژانس بین المللی انرژی اتمی اطلاع داد باید ۱۶۳ میلۀ سوختی را دوباره از قلب رآکتور خارج کنند. خبرگزاری آلمانیِ دِ پِ آ با استناد به محافل دیپلماتیک در وین گزارش می دهد باید تمام سوخت را از قلب رآکتور خارج کنند.
دربارۀ علت نقص جدید تاکنون فقط گمانه زنی می شود. اما به گزارشِ «نیویورک تایمز» کارشناسان ممکن می دانند که استاکس نت از نو مشکل ایجاد کرده است. گرچه ایران حملۀ این ویروس کامپیوتری را تأیید کرده بود اما به گفتۀ خود توانسته بود آن را با مؤفقیت از تأسیسات بوشهر دور کند. روسیه که ایران با کمک این کشور نیروگاه را آماده می کند تازگی خواستار بررسی های بیشتر استاکس نت شده و نسبت به حادثۀ اتمی هشدار داده بود.
هشدار نسبت به چرنوبیل دوم
طبق گزارش خبرگزاری ها در ابتدای فوریه، استاکس نت به کامپیوترهای هدایت کننده حمله کرده و می تواند هدفمند در کار آنها نیز اخلال کند. طبق این گزارش ها از اینرو دست کم ممکن بوده متخصصان هنگام راه اندازی رآکتورِ بوشهر در حالتی که دچار نقص فنی بوده هشدار دریافت نکنند.
به گفتۀ خبرگزاری ها در نتیجه ممکن بوده مانند چرنوبیل قلب رآکتور ذوب می شده است. دانشمند آمریکایی دیوید آلبرایت در«نیویورک تایمز» باز هم هشدار داد که در بوشهر فاجعه ای مانند سال ۱۹۸۶ در اوکراین ممکن است. وی که رئیس مؤسسۀ خصوصی علوم و امنیت بین المللی است گفت: «با این رآکتور می توانیم حادثه ای مانند چرنوبیل داشته باشیم.» به گفتۀ متخصص هسته ای دیوید لوخ باوم احتمال دارد جداسازی میله های سوختی نشانگر نقص فنی کوچک تر یا ناکامی کل طرح باشد: «ممکن است نقصی ساده و پیش پا افتاده باشد اما می تواند به این معنا هم باشد که بازی پایان یافته است.»
گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی به جداسازی میله های سوختی تنها در حاشیه اشاره کرده بود. محور گزارش شواهد جدیدی بود که برنامۀ اتمی ایران هدف های نظامی هم دارد. طبق این گزارش، آژانس اطلاعاتی دارد که می توان از آنها نتیجه گرفت ایران بعضی از مؤلفه های سلاح هسته ای را مورد آزمایش قرارداده است. البته در گزارش همچنین می آید که غنی سازی در ایران از ۱۸ ماه پیش متوقف است، به گفتۀ آژانس این نکته نشانگر مشکل ایران در تهیۀ مادۀ خام است.
با تمرکز توجه جهانی به اعتراض های لیبی، و در حقیقت تاحدودی به ادامه اعتراض ها در دیگر کشورهای عربی، این ریسک وجود دارد که احیای اعتراض های خیابانی در ایران، نادیده گرفته شود. ولی احیای این اعتراض ها واقعیت دارد و رژیم آیت الله علی خامنه ای را به اندازه ای نگران کرده است که اتحاد هماهنگ شده بین سیاستمداران و توده های مردم وفادار به نظام را به نمایش بگذارد. گروه زیادی از نمایندگان در جلسه مجلس روز ۱۵ فوریه، فریاد زدند «مرگ بر موسوی و مرگ بر کروبی». در روز ۱۶ فوریه مردم را سوار اتوبوس کردند و به آنها ناهار و نوشیدنی رایگان دادند تا در تظاهرات های حمایت از دولت شرکت کنند. ولیکن، دور از این صحنه ها، کشتار و تجاوز به حقوق بشر کاهش نیافته است.
در طول تظاهرات های روز ۱۴ فوریه در همسبتگی و اتحاد با مردم مصر و تونس، دو نفر کشته و یکهزار و ۵۰۰ نفر توسط نیروهای دولتی دستگیر شدند. در روز ۲۰ فوریه، ایرانی ها دوباره در نقاط مختلفی از کشور به خیابان ها آمدند تا برای مرگ آن دو جوان تظاهرات کننده که در روز ۱۴ فوریه کشته شده بودند، عزاداری کنند. این بار تعداد آنها خیلی بیشتر از پرسنل امنیتی بود. باز هم مردم مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و دستگیر شدند.
به نظر می رسد که طغیان مجدد تظاهرات ها در ایران، موجب غافلگیری رهبران این کشور شده است. بسیاری از آنها گفته بودند که جنبش سبز مرده است. ولی این تظاهرات ها نشان دادند که آنها اشتباه می کردند. همچنین نشان می دهد که جنبش سبز نه تنها زنده است، بلکه ترمیم پذیری سریع، استقامت و پیشروی خود را در برگزاری تظاهرات ها و اعتصاب ها (که یکی از موارد برجسته آن، اعتصاب در تاسیسات پالایشگاه آبادان بود) به نمایش می گذارد.
این پالایشگاه، یک مکان معمولی نیست؛ مهم ترین پالایشگاه کشور است. کارگران به صورت رسمی ادعا می کنند که پرداخت نشدن دستمزدهایشان به مدت ۶ ماه، دلیل اصلی این اعتصاب بوده است. اما پشت این اعتصاب، این واقعیت وجود دارد که آنها روز ۱۴ فوریه را برای اجرای این امر مهم انتخاب کرده اند. این دقیقا همان روزی است که جنبش سبز از ایرانیان درخواست کرد تا برای تظاهرات به خیابان ها روان شوند. این نشانه قوی است که این اعتصاب، می تواند به همان اندازه یک انگیزه سیاسی داشته باشد. نیروهای امنیتی تلاش کرده اند تا با زور اعتصاب کنندگان را به سر کار برگردانند تا اعتصاب شان، فایده ای نداشته باشند.
این پالایشگاه یک پیشرفت جدی اقتصادی و سیاسی برای دولت ایران است. کارگران اعتصاب کننده شدیدا برای بهبود زیرساخت های پالایشگاه مورد نیاز هستند تا پالایشگاه بتواند نفت بیشتری تولید کند. بهبود زیرساخت های پالایشگاه به ایران اجازه می دهد تا اتکای خود به بنزین وارداتی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. در سال ۱۹۷۸، اعتصاب های پالایشگاه آبادان ، ابراز سودمندی برای پایین آوردن شاه بود. اعتصاب های فعلی هم باید بدون هیچ کاهشی ادامه پیدا کند؛ در این صورت می تواند منجر به بروز شکاف های جدی در پایه های جمهوری اسلامی شود.
این پیشرفت ها همچنین نشان می دهند که تحریم های اعمال شده از سوی غرب، باعث جمع آوردن مردم ایران زیر پرچم نشده است. با فاجعه سیاست های اقتصادی احمدی نژاد و فساد فراوان نابودکننده اقتصاد، وقتی که نوبت به برنده شدن در مسابقه عدم محبوبیت برسد، غرب شانس کمی در برابر دولت فعلی ایران دارد.
در همان حال که تحریم ها در پاسخ به برنامه هسته ای ایران ضروری است، بسیار مهم است که ارتباطات غربی ها با مردم ایران افزایش یابد. هرچند رژیم ایران، بیشترین تلاش خود را می کند تا جلوی وقوع این امر را بگیرد، اما راه هایی برای انجام این کارها وجود دارد.
موثرترین شیوه، وضع تحریم علیه متجاوزان حقوق بشر در ایران است. لازم است غرب به مردم ایران نشان دهد که تمایل به مجازات کسانی دارد که به حقوق آنها تجاوز می کنند. شکنجه های بنام و شرم آور در زندان اوین و دیگر بازداشتگاه ها و اعمال تحریم علیه رژیم به خاطر این موارد، پیغام قدرتمند حمایت را به مردم خواهد رساند.
حالا، دولت ایران به بدنام کردن این تظاهرات ها ادامه می دهد. در مقاله ای در سایت محافظه کار جهان نیوز، همجنس گرا ها، اسرائیلی ها، سلطنت طلب ها و اعضای سازمان مجاهدین خلق متهم به حضور در پشت صحنه این آشوب ها شدند. محمد پیامبر، بنیانگذار مذهب مقدس اسلام، یکبار گفته است: «اگر آموختن در بلندترین مناطق بهشت آویزان باشد، پارسی ها آن را به دست می آورند.» به نظر می رسد که این اظهارات محمد پیامبر، شامل حکمرانان پارسی ایران امروز نمی شود. در غیر این صورت، آنها از تاریخ خودشان چیزی می آموختند و متوجه می شدند که سوءاستفاده و مدام مورد تجاوز قرار دادن مردم خودشان، فقط می تواند دیر یا زود به مرگ رژیم منجر شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر