-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
برای نخستین بار، تحریم ها ایران صنعت بیمه را هدف گرفته است. بند بیست و ششم قوانین اداری اتحادیه اروپا که اکتبر سال گذشته منتشر شد، هرگونه بیمه به و یا از ایران، دولت ایران، سازمان ها و ادرات دولتی، شرکت ها و سازمان ها و حتی نهادهای مردمی ایرانی را قدغن کرده است.
این قانون به سرعت به اجرا درآمد و به تمامی سیاست های بعد از بیست و هفتم اکتبر هم که این قانون تصویب شده بود، تسری داده شد. تمامی همکاری های بیمه که پیش از این تاریخ نوشته و امضا شده بود هم تحت تاثیر قرار گرفت و تمامی درخواست های بیمه از سوی ایران، باید اول به تایید دولت و مقامات برسد. هرگونه پرداختی پس از یک سقف مشخص باید با مجوز همراه باشد و اگر ربطی به افراد حقیقی و حقوقی که اموال آن ها مسدود شده است باشد، پرداخت نخواهد شد.
با توجه به تنبیه و مجازات های شدیدی که برای قانون شکنان در نظر گرفته شده، خیلی ها برای فرار از دردسر، همکاری های خود (با ایران) را قطع کرده اند. برای مثال خیلی از شرکت ها برای این که ریسک خطر همکاری با ایران را کاهش دهند حتی اگر به از دست دادن فرصت های شغلی آن ها منتهی شود، هرگونه رابطه را قطع کرده اند. یک شرکت بیمه می گوید ریسک آن این قدر بالاست که ارزشش را ندارد.
با این حال، پیدا کردن موارد همکاری بیمه و امکان نقض تحریم ها، کار بسیار سختی است و مانند پیدا کردن سوزن در یک انبار کاه است. خیلی از ماموران بیمه که با دفاتر بزرگ خود سفر می کنند هم گفته اند که این کار دشوار است. اما شرکت های بیمه نگران سه مسئله هستند: اول این که ممکن است کار خود را از دست بدهند، دوم پیچیده بودن قوانین جدید و سوم، عواقبی که در صورت اثبات نقض تحریم ها ممکن است گریبان آن ها را بگیرد.
از دست دادن کار
قانون اخیر در پاسخ به تحریم های آمریکا علیه ایران تصویب شد که در یک جولای ۲۰۱۰ نهایی شد و تاثیر آن بر شرکت های بیمه غیرآمریکایی و مالکان غیرآمریکایی کشتی های حمل و نقل است که تجارت با ایران نیاز به اخذ بیمه دارند. پس از تصویب قانون تحریم های آمریکا، سازمان ملل، اتحادیه اروپا و بریتانیا هم تحریم های مشابه خود علیه ایران را اعمال کردند.
تاکنون تلاش های انجام شده برای مطلع کردن شرکت های بیمه از این تحریم ها عصبی و نگران هستند، به جایی نرسیده و هنوز از معنای دقیق آن مطلع نشده اند.
نگرانی اول آن ها این است که کار خود را از دست بدهند. برای مثال وقتی شرکت های بیمه بریتانیا در اکتبر ۲۰۰۹ از هرگونه همکاری با شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی قدغن شدند، این شرکت ها برای یافتن مشتری مناسب، به سمت روسیه و کشورهای آسیای دور متمرکز شدند و یا از طریق و پوشش آن ها کار خود را ادامه دادند. از طریق شرکت بیمه معلم که کشتیرانی جمهوری اسلامی را بیمه کرده بود، کار ادامه پیدا کرد. حالا شرکت های بیمه نگران این هستند که چقدر از این همکاری می تواند به آن ها خسارت وارد کند. شرکت های مجموعه پی اند آی از جمله اسیتم شیپ میوچوال، امریکن کلاب، لاندن کلاب و اسکالد اعلام کرده اند که دیگر شماری از کشتی ها را بیمه نمی کنند و دیگر شرکت ها هم گفته اند امکان همکاری با شرکت های کشتیرانی مرتبط با ایران را ندارند چون ریسک آن نامشخص است.
رودریک اما می گوید بازار کار با ایران هنوز از دست نرفته است و می افزاید: «(شرکت های بیمه خارجی) بدون بازار ایران می توانند به کار خود ادامه دهند. دنیا جای بزرگی است و تجارت های زیادی هم سرتاسر جهان هست که می تواند جایگزین مناسبی باشد.»
یک بازی جدید
اما در مورد شرکت هایی که مرتکب نقض تحریم ها می شوند چطور؟ همه علائم حاکی از این است که آمریکا به عنوان قدرت اصلی و بریتانیا به عنوان تقویت کننده و مجری تحریم های اتحادیه اروپا، هرگونه نقض تحریم ها را خیلی جدی دنبال می کنند.
بازار هنوز منتظر است تا تعبیر و تفسیرهای این قانون را پیدا کند و حوزه نقض تحریم ها را مشخص کند و بداند مرزهای این قانون کجاست. اما هیچ کس در بازار لندن حاضر نیست نفر اولی باشد که این مرز را مشخص می کند. رودریک می گوید: «شاید کسی به دلیل آن و امکان خطای محاسبه یا به زندان بیافتد و یا با جریمه سنگین روبرو شود.»
نیل اسمیت، رییس بخش صدور بیمه لویدز می گوید: «زمانی که قانون معرفی شد، هیاتی را به آمریکا فرستادیم تا حدود آن را تعبیر و مشخص کنند تا بدانیم حوزه خطر کجاست. لوید به خصوص خیلی به حوزه تحریم های آمریکا حساس است و حاضر نیست دست به نقض تحریم ها بزند چرا که آمریکا بازار بزرگی است و ما صندوق های بیمه زیادی آن جا داریم. به لحاظ سابقه هم ما خیلی دقیق در مورد تحریم ها کار می کنیم که برای سابقه ما مشکلی درست نکند.» به گفته اسمیت، آمریکا و بریتانیا در حال تشدید بیمه در حوزه انرژی هستند. وی می گوید:«از یک نقطه نظر شرکت بیمه می تواند ارزیابی کند که می تواند با ریسک این کار کنار بیاید. اما این روزها زمان این کار نیست. به ویژه از نقطه نظر لوید چرا که باید عوامل شرکت ما به هیچ وجه وارد حوزه ای نشوند که نقض تحریم محسوب شود. خطر از دست دادن پروانه ی کار، خطری است که به هیچ وجه ارزشش را ندارد.»
مشکل در ذات قوانین پیچیده تحریمی جدید است که خیلی ها نمی خواهند وارد حوزه امکان خطا شوند. رودریک می گوید: «ما به واقع با این کار در یک حوزه ناشناخته قرار می گیریم چرا که اولین بار است با قوانین تحریمی این چنینی روبرو می شویم. پیشتر، تحریم ها در مورد یک شرکت خاص یا افراد حقیقی و یا حقوقی مشخص بود اما کل حوزه قوانین تحریم بیمه عوض شده که در کل یک بازی جدید است.»
برای مثال شاید یک شرکت بیمه نگران این باشد که نکند مقصد کشتی مورد بیمه، ایران باشد. ولی تا وقتی قوانین اتحادیه اروپا برخی استثناها برای حمل و نقل کشتی، هوایی و زمینی آن هم به طور موقت در حریم هوایی و دریایی ایران در نظر گرفته است، شرکت های بیمه نمی توانند قرارداد بیمه ببندند. رودریک می افزاید: «اگر شما در چنین موقعیتی قرار بگیرید، واکنش شما چه خواهد بود؟ قاعده حاکم این است که اگر تردید دارید، قرارداد را امضا نکنید.»
توجه به جزییات
در اقدامی برای تصریح قوانین حوزه بیمه و حمایت از شرکت های بیمه در برابر اقدامات تنبهی و مجازات، هیاتی از شرکت بیمه لویدز، بندی از استثناهای تحریم ها در حوزه حمل و نقل را معرفی کرده است. شاید بخش های پایانی این بند مشخص باشد اما کار راحتی نبوده و استفن فینچ، بیمه گذار شرکت میلر می گوید: «این بند باید به جای این که پوشش بیمه را حذف کند، اصل مورد بیمه را رد می کرد تا بتواند به درستی در راستای قوانین تحریمی علیه ایران باشد.»
فینچ همچنین می گوید که این کار هم به تنهایی کافی نبوده است.«در یک مقطع هم تمامی عوامل در بازار و تجارت و بیمه باید بدانند که نباید تقویت کننده و یا مشوق راهی باشند که دور زدن تحریم ها باشد و از بند محافظ استفاده کنند.» طبق مصوبه اتحادیه اروپا، اگر شرکت بیمه نتواند به طور کامل حوزه ای را مشخص کند، به نوعی و تا حدودی از حمایت برخوردار است اما قوانین آمریکا چنین بند حمایتی ندارد و هرگونه نقض تحریم ها را تحت تعقیب قرار می دهد. با این کار حتی شرکت های بیمه جرات بررسی حوزه های نزدیک به دور زدن تحریم ها را پیدا نمی کنند.
البته حتی چنین بند محافظی نمی تواند مدافع خوبی برای شرکت های بیمه باشد. ضمن این که تحریم ها در بازار معرفی شده و تاثیر خود را نشان داده است و اگر موردی از موارد مشکوک به نقض تحریم ها پیدا شود، همه چیز را متوقف می کند و کار روزانه شرکت ها را به تعطیلی موقت می کشاند. فینچ می گوید:«قوانین فعلی بعضی وقت ها هرگونه انتقال را به شدت پیچیده می کند و برای این که همه طرف ها مطمئن شوند که همه چیز درست است، وقت و سرمایه و نیروی کار زیادی می طلبد.» (که ترجیح می دهند در کل حوزه کار با موضوعی به نام ایران را کنار بگذارند.)
وی می گوید که البته این هزینه های بیشتر باید تامین شود و می افزاید: «یک قانون درون شرکت های بیمه هست که بار و مسوولیت کاری تمام افراد را مشخص می کند. با این کار برخی مواقع فشار کار بیشتر می شود و از منافع نهایی کار کم می کند.» به همین دلیل شرکت های بیمه وقتی دولت ها چوب تحریم ها را بلند می کنند، سریع کنار می روند. (دنبال دردسر نمی گردند.)
برنامه زمانی تحریم های ایران
قانون مقرارت تجاری با ایران مصوب دوازدهم اکتبر ۲۰۰۹ بر اساس قوانین مقابله با تروریسم تنظیم شده و تمامی اموال و دارایی های شرکت کشتیرانی جمهوری اسلامی را توقیف می کند. در نهم ژوئن ۲۰۱۰ ، قطعنامه چهارم تحریمی شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران تصویب شد که حوزه تحریم ها را به «موارد حساس و مرتبط به گسترش سلاح های کشتار جمعی» باز تر کرد. در یکم جولای ۲۰۱۰ قوانین تحریمی آمریکا علیه ایران که صنایع نفت و فراورده های نفتی را هدف گرفته بود، تصویب شد که به حوزه قوانین تحریم های ایران مصوب سال ۱۹۹۶ اضافه شد.
در ۲۹ جولای ۲۰۱۰ شرکت تجاری لویدز قوانین تحریمی خود بر اساس قوانینی که معرفی شده بود را نوشته و اعلام کرد. در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۰ اتحادیه اروپا قوانین تحریمی اضافی علیه ایران را تصویب کرد. در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۰ قوانین فشار بر تجارت با ایران به اجرا درآمد و مجازات های نقض قوانین در بریتانیا را مشخص و اعلام کرد.
همترازی قدرت در خاورمیانه که در حال حاضر با موجی از شورش ها به خود می لرزد ساختاری بس پیچیده و بسیار حساس دارد. هرگونه جابجایی قدرت می تواند تمامی ساختارِ سیاسیِ منطقه را از توازن خارج کند – با احتمالاٌ پیامدهایی سنگین.
بافت امنیتی خاور نزدیک و میانه چندین قطب ِ– هنوز – پا برجا دارد. برای نمونه می توان به قدرت اتمیِ غیر رسمیِ اسرائیل اشاره کرد که توان نظامیش قادر است قدرت همسایگانِ عربِ دشمن و نیز ایران را خنثی کند.
اسرائیل با مصر و اردن قراردادهای صلح بسته است – بدین ترتیب این کشورها در حال حاضر خطر حادی برای کشور یهود محسوب نمی شوند. گرچه عربستان که از نظر نظامی قوی است و حکومتی مذهبی با برداشت خاص و سختگیرانه از اسلام دارد نظرخوشی به دیانت یهود ندارد. سعودی ها به عنوان حافظان شهرهای مقدس مکه و مدینه خود را به صورت غیر رسمی ملت پیشروِ جهانِ عرب می داند – ادعایی که مصر، قوی ترین قدرت نظامی جهان عرب با ۸۴ میلیون نفر جمعیت نیز دارد. اما رقابت درون عربی مصر و عربستان کاملاٌ تحت الشعاع رقابت بین اعرابِ بیشتر سنی و ایرانیانِ بیشتر شیعه است. بویژه عربستان سعودی جاه طلبی های هسته ای ایران را با شک زیادی پی می گیرد.
دشمنی دیرینۀ عرب و فارس باعث شده عربستان سعودی و برخی کشورهای خلیج فارس – یعنی همسایگان مستقیم ایران – پیمان های محرمانه با اسرائیل ببندند. از سندهای منتشر شده در ویکی لیکس می دانیم سعودی ها و مصری ها و دیگران در واقع به اسرائیل فشار آورده اند تأسیسات اتمی ایران را بمباران کند قبل از اینکه بمب آمادۀ بکارگیری شود. ایران هسته ای می تواند بر تمام منطقه سلطه یابد – کابوسی برای جهان عرب.
اما رخدادهای مصر حکومت متمایل به آمریکا و اسرائیل مبارک را جارو کرد. چنین نمی نماید که حاکمان نظامی جدید مصر دوستان نزدیک اسرائیل باشند. در اردن باید عبدالله دوم، سلطانِ هاشمیِ در تنگنا قرار گرفته، خیلی مواظب باشد که ملتش را که اصولاٌ هم از او در خشم است با دوستی بیش از حد با اسرائیل تحریک نکند. پادشاه سعودی عبدالله در وضعیتی مشابه است؛ تازگی با شتاب ده میلیارد دلار برای کارهای اجتماعی اختصاص داد. از این گذشته ایران با وجود کشور بحرین دری برای تهاجم به سوی عربستان دارد. ۷۰ درصد بحرینی ها شیعه اند اما از آخرهای قرن ۱۸ یعنی زمانی که بحرین از سرزمین ایران جدا شد زیرسلطۀ جابرانۀ پادشاهی سنی قرار دارند. تهران در مظان این اتهام است که در شورش های خونین علیه خلیفه و حکومتش دست دارد.
همکاری سه کشورِ مصر و عربستان سعودی و اردن با اسرائیل و آمریکا که منطقه را از نظر سیاست امنیتی با ثبات نگاه داشته بود در معرض فروپاشی است. ایالات متحده بیش از حد خودکامان سرکوب گر عرب را مورد حمایت قرار داده است. اجازۀ مصر به دو کشتی جنگی ایرانی برای عبور از سوئز – برای اولین بار بعد از سال ۱۹۷۹ – نشانۀ خوبی نیست.
یک مشاور امنیتی دولتِ باراک اوباما به «نیویورک تایمز» گفت: «ایران برندۀ بزرگ است.» به گفتۀ وی متحد ایران سوریه نیز اکنون جرأت یافته و قطر و عمان هم به ایران تمایل پیدا کرده اند. اعضای سابق شورای امنیت ملی آمریکا، فلینت لورت و هیلاری مان لورت، گفتند رهبران ایران می بینند که همترازی قدرت منطقه ای به ضرر آمریکا و به سود جمهوری اسلامی در حال تغییر است.
اما اکنون مهم این است که ایران با چه مهارتی از موقعیت استفاده می کند. در صورتیکه ایران با فشار بیش از حد در جهان عرب ظاهر شود ممکن است اوضاع به سرعت به ضرر ایران تغییر کند. و در این بازی قدرت بازگیر دیگری هم وجود دارد. گروه های تروریستی سنی مانند القاعده – که به ایدئولوژی سنی وهابی عربستان نزدیکند – با شدت بیشتری می کوشند از بحران انقلاب در کشورهای عربی استفاده برند – تا برای خود سرپُل بسازند و جایگاه به دست آورند. بدین ترتیب این گروه ها در مقابل نیروهای غرب گرا هستند – اما همینطور در مقابل تحریک های ایران شیعی.
دست دادن دوستانه با محمود احمدی نژاد. این تصویری است که بینندگان تلویزیون در ایران توانستند در آخر هفتۀ گذشته و از زمان دیدار گیدو وستروله بارها ببینند. احتمالاٌ تلویزیون دولتی ایران در آینده نیز اگر وزیران خارجۀ اتحادیۀ اروپا بار دیگر تهدید کنند فعلاٌ برای دیدار به ایران نمی روند باز این تصویر را پخش خواهد کرد. وقتی معاون وزیرخارجۀ ایران جلوی دوربین می آید و توضیح می دهد دیدار وزیرخارجۀ آلمان نقض تحریم اتحادیۀ اروپاست می توان احساس پیروزی را برچهره اش دید.
این درحالی است که گیدو وستروله امکان چندان دیگری نداشته است. اما پشت پردۀ این ماجرا چیست؟ دو روزنامه نگار نشریۀ بیلد اَم زونتاگ در اکتبر در تلاش برای مصاحبه با پسر سکینۀ آشتیانی که به اعدام محکوم شده بازداشت شدند. آشتیانی بعد از محاکمه ای مشکوک به اتهام زنای محصنه به سنگسار محکوم شده بود. تازگی ظاهراٌ مجازات مرگ را متوقف و آن را به زندان تغییر داده اند. چنین می نماید که یک کمپین بین المللی هم در آن نقش داشته است، مینا احدی که در کلن زندگی می کند از مبتکران این کمپین بوده است.
به دو آلمانی اتهام زده شد که با روادید مسافرتی به ایران رفته اند. به گفتۀ ایران چون بدون اجازه برای کار مطبوعاتی با پسر آشتیانی مصاحبه کرده بودند قانون این کشور را زیر پا گذاشته اند.
از این گذشته این دو در تلفن از مینا احدی به عنوان مترجم استفاده کرده بودند. از دید ایران تعیین کننده است که احدی عضو دفتر سیاسی حزب کمونیست کارگری است که مصمم به سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی است و در این کشور بعنوان سازمانی تروریستی محسوب می شود. صرف نظر از این نکته، در آلمان نیز این حزب به عنوان گروهی افراطی زیر نظر سازمان اطلاعات داخلی آلمان است.
از این گذشته احدی در بین ایرانیانِ در تبعید و اعضای جنبش دمکراسی خواه ایران شخصیتی مشکوک دارد. زیرا او تا حد زیادی مسئول است که یک گردهماییِ مؤسسۀ هاینریش بُول در سال ۲۰۰۰ که روشنفکران اصلاح طلب ایران هم به آن دعوت شده بودند با جنجال پایان یافت. این ماجرا به زندان طولانی چندین شرکت کننده منجر شد. زندانیان سابق – برای نمونه اکبر گنجی – مینا احدی را متهم کردند با علم به عاقبت این ماجرا این اقدام را کرده تا خود را مطرح کند.
اکنون که این دو روزنامه نگار آزاد هستند می توان گفت: این مسافرت ترکیبی بود از حماقت و بی مسئولیتی. زیرا سردبیری نشریه باید می دانست که روزنامه نگاران را وامی دارد دست در لانۀ زنبور کنند: با توجه به کمپین بین المللی برای سکینۀ آشتیانی معلوم بود خانۀ سجاد قادرزاده زیرنظر است و تلفنش شنود می شود. این نکته را نیز باید می دانستند که اقدامی چون سفر بدون روادید معتبر مطبوعاتی بهانه به دست مقام های ایرانی خواهد داد. و فعالِ زنی را که سازمانش در ایران به تروریسم شناخته می شود به عنوان مترجم در آن سوی تلفن آوردن نهایت ناسنجیدگی است. شاید این نشریه باید در نزد بزرگ ترین دشمنش، گونتر والراف، کسب اطلاع می کرد که چطور می توان به یک افشاگری مهم رسید.
اما مسئولیت اصلی برعهدۀ سردبیری است. با اقدام ناشی از مسئولیت نشناسی خود ماه ها سیاست داخلی آلمان را فلج کردند. و درست در یکشنبۀ گذشته که باز هم ده ها هزارنفرجان خود را در تظاهرات به خطر انداختند سیاست خارجی آلمان را نزد حاکمان ایران به خواری واداشتند. بیلد اَم زونتاگ به حاکمان ایران برای تبلیغات کمک کرد، درست در هفته ای که جنبش دمکراسی خواهی در ایران حقیقتاٌ به نشانه های دیگری از آلمان نیاز داشت. اما در حالیکه تظاهرات حتی با تیراندازی سرکوب شد نشریۀ بیلد وزیرخارجۀ آلمان را واداشت به تلویزیون دولتی ایران تصویری را ارائه دهد که در آن در حال دست دادن با احمدی نژاد است. روزنامۀ بیلد، متشکریم!
اورشلیم- با گذر دو کشتی ایران از آبراه سوئز و ورود به دریای مدیترانه در مسیر سوریه که از سوی مقامات اورشلیم حرکتی تحریک آمیز برداشت می شود، رهبران اسراییل به سکوت سنگین خود در این باره ادامه دادند.
یک مقام اسراییل روز سه شنبه گفت که این حرکت نشان گسترش «رد پای تازه ای از ایران» در منطقه است. وی حضور ایران را در شمال اسراییل، در قالب حزب اله و همچنین در جنوب این کشور، به شکل گروه حماس در غزه برای اسراییل بسیار نگران کننده می داند. این مقام رسمی اجازه نداشت تا در این باره به صورت همگانی سخن بگوید.
هر چند انتظار نمی رفت کشتی های ایران وارد آب های اسراییل شوند ولی مسیر این دو کشتی از خروجی کانال سوئز به سوی سوریه، به منزله پیشرفت آنان در ستیزه جویی در برابر اسراییل است. اسراییل گفته است که رفتار ناوگان های ایران را به دقت دیده بانی می کند.
خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، ایرنا، در پیامی که چندان برای اسراییل آرام کننده نبود روز سه شنبه گزارش داد که کشتی های ایرانی در «فضای برادرانه ای میان سوریه و ایران» در بندر این کشور لنگر انداختند. به گفته یک منبع ناشناس و آگاه، چنین دیدارهایی میان کشورهای دوست «کاملا متداول» بوده و نشان «همکاری های دو سویه» این دو کشور است.
خبرگزاری ایرنا می گوید که از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ ایران، این نخستین بار است که کشتی های نیروی دریایی ایران از آبراه سوئز می گذرند.
اوایل روز سه شنبه، یک رایزن ایهود باراک، وزیر دفاع اسراییل، در گفتگوی تلفنی گفت که روشن است که اسراییل از این حرکت گسترش خواهانه ایران شادمان نیست. ولی وی به دیدگاه آقای باراک در گفتگوی هفته پیش با (شبکه خبری) فاکس نیوز اشاره کرد که گفته بود با وجود ناخوشایند بودن این حرکت ایران، نمی توان با واکنشی خارج از اندازه این حرکت به آن ها پاسخ داد.
آقای باراک روز سه شنبه در خلال دیدار گزارشگران از صنایع هوایی اسراییل با آن ها به گفتگو پرداخت ولی از کشتی های ایران سخنی به میان نیاورد. وی تاکید کرد که سپر پدافند موشک های آرو۲ (پیکان ۲) اسراییل، آزمایش شکار هدف های موشکی را با پیروزی پشت سر نهاده اند زیرا با گسترش آشکار جنگ افزار دشمنان اسراییل در برابر این کشور، اهداف موشکی «تهدید آینده» به شمار می روند. ایران یکی از دشمنانی است که در برابر اسراییل جنگ افزارهای خود را گسترش می دهد.
وزیر امور خارجه اسراییل، آویگدور لیبرمن، نخستین کسی بود که توجه دیگران را به برنامه ایران در گسیل کشتی های جنگی اش فراخواند و در چهارشنبه هفته پیش به شماری از حاضران در اورشلیم گفت که گذر شبانه کشتی های ایران از آبراه، این هشدار را به جامعه جهانی می دهد که اسراییل نمی تواند چنین تحریکاتی را برای همیشه نادیده بینگارد و نسیت به آن ها بی تفاوت بماند.
نخست وزیر، بنیامین نتانیاهو روز یکشنبه گفت که اسراییل این اقدام ایران را «در منتهی اندازه جدیت» می داند.
با اشاره به ناآرامی های گسترده ای که منطقه را در می نوردد و سرنگونی دولت مبارک در مصر که بیش از 30 سال هم پیمان اسراییل بوده است، آقای نتانیاهو گفت که ایران تلاش می کند که با گذر کشتی های جنگی اش از آبراه سوئز از شرایط (ناآرام منطقه) برای گسترش نفوذ خود بهره جویی کند.
وی گفت که این رفتار ایران در پاسخ به این استدلال وی انجام شده که تاکید کرده بود «نیازهای امنیتی اسرائیل گسترش یافته و بودجه دفاعی نیز باید بر این اساس رشد کند.»
تحلیلگران اسراییلی می گویند که ایران می خواسته اقتدار خود را فرای حضور همیشگی اش به گونه ای عمدی هم برای اسراییل و هم برای ایالات متحده که ارتشش حضوری قدرتمند در خلیج فارس دارد به نمایش بگذارد.
اسراییل دقت می کند که انگشت اتهام خود را پیش دید همگان به سوی مسئولان کنونی قاهره اشاره نرود، هرچند صدور اجازه گذر کشتی ها از این آبراه در حدود اختیار مصر بوده است.
در اواسط ماه فوریه یک مقام مصری به شبکه تلویزیون بلومبرگ گفت که بر اساس قوانین بین الملل، مقامات مصر نمی توانند (در شرایط صلح با کشوری) از گذر کشتی ها از این آبراه جلوگیری کنند مگر این که آن کشور در حال در جنگ با مصر باشد.
به گزارش رویترز، خبرگزاری نیمه دولتی فارس در روز ۲۶ ژانویه (۶ بهمن) با بیان دلیل دیگری برای گذر کشتی ها از این آبراه گفت که دانشجویان سال افسری نیروی دریایی برای یادگیری چگونگی مراقبت از کشتی های باربری در برابر دزدان دریایی سومالی بااین کشتی ها به یک ماموریت یک ساله فرستاده شده اند. گزارش فارس اعلام کرده است که آنان از خلیج عدن به دریای سرخ می روند و پس از گذر از کانال سوئز راه خود را به سوی مدیترانه ادامه خواهند داد.
دیرزمانی است که اسراییل ایران و سوریه را در فراهم آوری جنگ افزار برای سازمان شیعی- لبنانی حزب اله که در سال ۲۰۰۶ با اسراییل جنگید گناهکار می داند. مقام های ارتش اسراییل به تازگی گفته اند که حزب اله نزدیک ۴۵ هزار راکت و موشک در زمین جا سازی کرده که می تواند اسراییل را هدف یورش قرار دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر