-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
On the day before the historic health care reform vote, Barack Obama made his final argument in favor of the bill to the Democratic members of Congress. “I am not bound to win,” he began, quoting Abraham Lincoln, “but I am bound to be true.” The next 45 minutes provided a rare, true, almost private glimpse of American politics. Some said they had never seen the President so passionate — although Obama’s version of passion is much calmer than most. He did many of the things expected in a pep talk. He made the substantive case for the bill. He jabbed the hyperbolic Republicans. But then, in the final 10 minutes, his tone became more intimate.
Obama spoke to the Representatives about why he and they had become politicians, and why they had become Democrats. He talked about all the town meetings and compromises, the long hours, the lumps and brickbats, the time spent away from their families. “And maybe there have been times where you asked yourself, Why did I ever get involved in politics in the first place? … But you know what? Every once in a while, you have a chance to vindicate all those best hopes you had about yourself … And this is one of those moments. This is one of those times where you can honestly say to yourself, Doggone it, this is exactly why I came here.”
It was a perfect balm, after a season of unrelenting scorn and derision. The caucus was frightened and exhausted. The President emphasized a common humanity with his peers, normally an afterthought in the performance art of politics. He appealed to the battered sense of honor and idealism that still resided beneath their scar tissue. He was seeking not only to inspire his colleagues, but to comfort them. I don’t think I’ve ever seen a President do that before.
The votes were undoubtedly there by the time the President spoke, but the speech solidified him in his party’s esteem — just as the vote would anchor him in history. Obama became a very different President in the process. After a first year in office that promised consequence but never quite delivered on it, he had done something huge. The comparisons with Jimmy Carter would abruptly come to an end. He was now a President who didn’t back down, who could herd cats, who was not merely intellectual and idealistic but tough enough to force his way.
This is bound to change the landscape of American politics. It makes significant progress on other issues — financial reform, immigration, perhaps even the reduced use of carbon fuels — more plausible. It may give Obama new stature overseas, in a world that was beginning to wonder about his ability to use power. Of course, if he doesn’t carefully read the lessons of this excruciating passage, it could lead to hubris and overreach. The President’s weaknesses — his isolation, his tendency to mediate rather than lead — are less evident in victory, but it remains to be seen if this experience has mitigated them.
“I know this is a tough vote,” Obama told the House Democrats, and, for many of them, it was — politically. But in another way, it wasn’t: it was ground zero of what being a Democrat has meant for the past 80 years. It rectified an astonishing injustice in American life: most of the nonworking poor are guaranteed health care, through Medicaid, but the working poor are not, unless they’re lucky enough to have an employer who provides it. Another injustice: insurance companies determine who receives coverage and can deny it at will. For Democrats, this represented a gaping hole in the social safety net. Arguments about the details were inevitable, but a yes vote was embedded deep in the party’s DNA. For Republicans, the issue was more complicated. There was the essential conservative allergy to new government programs. But the existing health care system was an unholy mess, inefficient and costly — especially the segments run by the government, Medicare and Medicaid. It placed an unfair burden on employers, who were assumed to be health-insurance providers of the first resort, and an unfair legal burden on doctors. Substantial numbers of Republicans had always favored reform, even archconservatives: 20 years ago, the Heritage Foundation’s Stuart Butler came up with a plan to provide universal coverage, paying for it by replacing the tax-exempt status of employer-provided health benefits with a system of progressive tax credits.
In 1993 the Republicans, led by Senators John Chafee and Bob Dole, who never forgot that his life was saved by government health care, offered an alternative that many, including me, thought was better than the Clinton Administration’s proposal. It became the basis for the universal health plan passed in Massachusetts by Governor Mitt Romney. Massachusetts, in turn, became the basis for the federal plans offered in the 2008 campaign by Hillary Clinton and later adopted by President Obama. The plan passed by Congress and signed by the President on March 23 was, then, a mongrel; its roots were in the Republican plan of 1993 and in Massachusetts.
But not a single Republican voted for it. Indeed, the Republicans put on a scalding, cynical performance all year, mischaracterizing the bill as “socialism” and a “government takeover” of health care, inventing nonexistent provisions like “death panels” to scare the public. Now that it has passed, Republicans will have to deal with the reality that the bill did not represent “Armageddon,” as their overwrought House leader, John Boehner, claimed — that, in fact, it won’t have much short-term impact at all and that in the long term, the impact is more likely to be benign than tragic.
The Republican stonewall had its roots in a memo that William Kristol wrote in 1993, urging Republicans not to cooperate in any way with Bill Clinton on health care because, among other things, the plan represented “a serious political threat to the Republican Party.” In other words, it would make Clinton and the Democrats more popular. Kristol’s strategy succeeded in 1994, when Republicans won control of the House and Senate — but it failed in 2010, although Republicans, misled by momentary anti-reform polls that mostly reflect public confusion, seem intent on pushing “repeal.” It remains likely that Democrats will lose seats this year, but those losses may not be as extensive now. A good measuring stick would be the 26 House seats lost in 1982, when Ronald Reagan faced a 10.8% unemployment rate.
The profound question for Republicans is whether they continue on the path of intransigence or decide to participate in the government. Intransigence has its pleasures. In the hermetically sealed tornado of right-wing bloviation, the wildest claims have come to seem the most marketable. This was a problem on the left for a long time. When Congressman Randy Neugebauer of Texas screamed “Baby killer!” on the House floor, the epithet resonated — the protesters who screamed those same words at U.S. troops in the 1960s sent the American pendulum swinging back toward conservatism and crippled the Democratic Party for several generations. The Tea Party nativism, paranoia and anti-intellectualism embraced by the Republicans have rarely been a winning hand in American politics.
“It is abnormal for any industry to throw back upon the community the human wreckage due to its wear and tear, and the hazards of sickness … should be provided for through insurance,” said Theodore Roosevelt in 1912, at the dawn of the progressive era. The work of building a social safety net for the industrial age proceeded, in fits and starts, for the next 50 years. The excesses of that effort brought the Reaganite swing in the opposite direction, during which time the protections frayed and the need for a new, more flexible information-age safety net became apparent.
Obama’s health care reform will undoubtedly prove inadequate to the demands of a globalized, warp-speed economy and an aging population. It will have to be modified, and modified again — and one hopes the Republicans, with their natural instinct for efficiency, will participate in that process. But, however flawed, the health care bill is a sign that major, concerted public reforms are once again possible, and that the difficult work of transforming America to compete successfully in a new world of challenges can now begin.
مالزی کل زندانیهای اتباع خود در خارج از کشورش را ۷۲۹ نفر خواند.
معاون وزیر امور خارجه مالزی گفت: «در مجموع ۷۲۹ نفر که نیمی از آنان زن هستند، بخاطر قاچاق مواد مخدر در زندانهای خارج از کشور به سر میبرند در حقیقت این افراد توسط مافیای مواد مخدر برای جابجایی مواد به بیگاری کشیده شدند.»
به نقل از روزنامه انگلیسی زبان استار کوهیلان پیلای اظهار داشت: «دختران شاغل به تحصیل در دانشگاه و یا مادران مجرد بین ۲۰ تا ۳۵ سال ، اغلب فریب وعدههایی چون فرصتهای شغلی در خارج از کشور با حقوق کلان را میخورند ولی در نهایت سر از جایی در میآورند که به دلیل قاچاق مواد مخدر دستگیر میشوند.»
وی همچنین اشاره کرد: «بیشتر مالزیاییها به ترتیب در زندانهای تایلند، تایوان و سنگاپور به سر میبرند.»
قاچاقچیان مواد مخدر از ایرانیان برای قاچاق مواد مخدر به مالزی استفاده میکنند در حال حاضر شیوه آنها بکارگیری افراد بیشتر برای آوردن مواد مخدر در مقادیر کمتر است.
به نقل از روزنامه استار این کشور؛ این افراد هم اکنون بین یک تا سه کیلوگرم مواد مخدر را حمل میکنند در حالی که پیشتر این میزان بین ۱۰ تا ۲۵ کیلوگرم بوده است.
دکتر هاسیم پردی معاون مدیر کل گمرک گفت: «امسال مامورانش ۱۱ ایرانی را در نقاط مختلف ورود به کشور، به ویژه در فرودگاه بینالمللی کوالالامپور دستگیر کردهاند.»
او روز گذشته در دفتر مرکزی گمرک کامپونگ جیجان به خبرنگاران گفت: «بهنظر میرسد آنها هر ترفندی را برای قاچاق مواد مخدر بهکار بردهاند. آنها حتی حوله و لباس را خیس کردند تا مواد مخدر شناسایی نشود.»
وی در ادامه افزود: «در آخرین مورد، یک ایرانی را که دو حوله خیس آغشته به مواد مخدر در کیف خود جاسازی کرده بود در فرودگاه بینالمللی کوالالامپور توسط ماموران دستگیر شد. این مرد یک کیلو و ۲۷۰ گرم مواد مخدر به ارزش ۳۱۷ هزار و ۲۵۰ رینگیت همراه داشت. او با پرواز ایرانایر از تهران رسیده بود.»
وی در پایان خاطرنشان کرد: «این دومین باری است که ما یک مظنون به تلاش برای قاچاق مواد مخدر با چنین شیوهای را دستگیر میکنیم در حالی که اولین مورد در دسامبر اتفاق افتاده است.»
علیرغم تحریمهای گسترده، پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی با حضور ۳۰ کشور خارجی از جمله مالزی از دوم تا ششم اردیبهشت در تهران برگزار میشود .
یک مسوول نفتی در ایران با اشاره به حضور ۳۰ کشور خارجی در پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی، نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی تهران از افزایش ۱۰ درصدی حضور شرکتهای خارجی در این گردهمایی خبر داد و گفت: «تعداد شرکتهای چینی حاضر در این نمایشگاه نسبت به سال گذشته ۳ برابر افزایش یافته است.»
به گزارش خبرنگار مهر حسین پرسان با اشاره به برگزاری پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی از دوم تا ششم اردیبهشت امسال گفت: «با وجود معدود تحرکات کشورهای غربی علیه ایران حضور شرکتهای خارجی و بینالمللی در این گردهمایی نفتی افزایش قابل توجهی یافته است.»
وی از افزایش ۱۰ درصدی حضور شرکتهای خارجی در نمایشگاه بینالمللی نفت امسال خبر داد و افزود: «۹۲۹شرکت داخلی برای حضور در پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی ثبت نام کردهاند.»
مدیر پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی نفت، گاز و پتروشیمی ایران با اشاره به اختصاص بیش از ۳۳ هزار متر مربع فضا برای شرکتهای داخلی تصریح کرد: «همچنین در نمایشگاه امسال بیش از ۱۰ هزار مترمربع فضا برای حضور ۴۰۱ شرکت خارجی پیشبینی شده است.»
به گفته این مقام مسوول تاکنون یکهزار و ۳۳۰ شرکت داخلی و خارجی در فضایی به وسعت ۴۳ هزار متر مربع ثبت نام کردهاند.
پرسان با بیان اینکه امسال ۲ همایش جانبی در حاشیه برگزاری نمایشگاه بینالمللی نفت برگزار میشود از اختصاص سالنهایی برای توسعه همکاریهای صنعت نفت با دانشگاههای معتبر داخلی خبر داد و افزود: «در پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی نفت، گاز، پتروشیمی ۶ سالن برای شرکتهای خارجی و ۲۵ سالن برای شرکتهای داخلی اختصاص داده شده است.»
به گفته وی در این گردهمایی بینالمللی صنعت نفت از ۳۰ کشور دنیا همچون اتریش، اسپانیا، اوکراین، امارات، انگلیس، ایتالیا، آلمان، برزیل، بلژیک، تایوان، تایلند، چک، چین، روسیه، دانمارک، رومانی، ژاپن، سنگاپور، سوئد، سویس، عربستان، عمان، فرانسه، فنلاند، کره جنوبی، مکزیک، نروژ، هلند، هند و مالزی حضور یافته اند.
وی همچنین از رونمایی برخی از قطعات و تجهیزات ساخت داخل در نمایشگاه نفت خبر داد و یادآور شد: «در پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی از تجهیزات درون چاهی ساخت کشور رونمایی میشود.
پرسان با اشاره به حضور ۴ شرکت بزرگ فرانسوی درنمایشگاه نفت امسال اظهار داشت: «همچنین شرکتهای چینی نیز برای حضور در پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی استقبال قابل توجهی کردهاند بهطوریکه تعداد شرکتهای چینی به ۳ برابر افزایش یافته است.»
این مقام مسوول از تشکیل دبیرخانه دایمی نمایشگاه بینالمللی نفت در وزارت نفت خبر داد و تصریح کرد: «وظیفه این دبیرخانه برنامهریزی برای تشکیل شانزدهمین نمایشگاه بینالمللی نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی در تهران است.»
این، دومین برنامه از سری برنامههای «سعدینامه» رادیو کوچه است که فایل صوتی آن را در همین صفحه میتوانید بشنوید.
شعر فارسی علاوه بر قالبهای زیبایی چون غزل، مثنوی و قصیده قالبهای متنوع دیگری نیز دارد که مسمط، یکی از آنهاست که پنج مصرعی آن «مسمط مخمس» و شش مصرعی آن «مسمط مسدس» نام دارد.
غزلی که در ابتدای برنامه میشنوید با مطلع «مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست»، یکی از عاشقانهترین و زیباترین غزلیات سعدی است که برای معشوقی حقیقی و زمینی سروده شده است. ملک الشعرا بهار، این غزل را به صورت مسمط مسدس تضمین کرده است که به زیبایی جای معشوق را عوض میکند و همین غزل سعدی را در وصف خود او و برای جایگاه به کار میبرد. این شعر زیبا را خواهید شنید و علاوه بر آن یکی از شیرینترین حکایات گلستان سعدی که حکایت پیرمردی است که به عقد دختری جوان در میآید و دختر را هیچ روی سازگاری با پیر نیست.
این حکایت زیبا از باب پنجم گلستان، در عشق و جوانی انتخاب شده است.
موسیقیای که در این برنامه میشنوید از گروه «همنوازان شیدا» است که کنسرتی بود در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷٫ این قطعات بعدن در آلبومی زیر عنوان «وطنم ایران» منتشر شد. آهنگسازی و تکنوازی تار این اثر از «محمدرضا لطفی» است و خوانندهی آن «محمد معتمدی». این اثر در دستگاه دشتی تنظیم شده و نوازندگان آن عبارتند از:
«طبق روال چند سال گذشته که هر از گاهی در یک کلاس مربیگری یا داوری تکواندو خودم را از همهی بود و نبود پشت سر و ابهامهای آینده رها میکنم، آمدهام به یک شهر کوچک، در ۲۸ کیلومتری شمالغرب وین به نام اشتوکراو (Stockerau). تکواندو – شاید – راهی شده برای گذار از درگیریهای ذهنی و اجتماعی من در این دوران آشفتهی ایران.»
امروز که مهر «سمیه» با دستپخت خوبش همراه من بود، دوستان ورزشکار را برای ناهار همراهی نکردم. این شد که تنها ماندم با خیالهای خوش ورزشی. تلفن همراه را که برداشتم، ایمیل دوست خوبم، طراح و کاریکاتوریست گرگانی، «یحییتدین» را دیدم که طرح زیبایی پیوست آن بود و مرا از این فضای ورزشی اروپایی بازگرداند به تصور تانکهای قدرت و قلم پرصلابت اهل خبر.
نگاه من، هر از گاهی از روی واژهها و کاغذ سفید دفتر همراهم منحرف میشود و در صفحهی نه چندان بزرگ تلفن همراه، باز به این طرح دوخته میشود. هزار مفهوم تلخ و شیرین که در این قلمگردانی هنرمندانه، از گرگان ما تا اشتوکراوی اتریشیها سفر کرده و مرا با خود به چشمبرهمزدنی به ایران بازگردانده است.
طرح تدین گویاتر از آنی است که به شرح نیازمند باشد، اما بهانهیی میخواستم برای انتشار آن و ناخودآگاه، نوشتن آغاز شد. اگر صدای مرا میشنوید، یکی – دو ساعت بعد که متن و صدای من و طرح «یحییخانتدین» جای خود را در وبگاه رادیو کوچه گشود، سری به آن بزنید. شاید شما هم با این طرح، طی کنید همهی چندماههی گذشته را و شاید هم چند سال دورتر از آن را و شاید – حتا – همیشهی تاریخ را.
طرح اهدایی یحییتدین به رادیو کوچه
نگرانی من در همهی این لحظهها بیشتر میشود، وقتی که پیام «هنگامهشهیدی» را از اوین میخوانم که گفته: «زندان مدرسه یوسف است که هرکس که چرایی زندگی را یافته است، با چگونگی آن نیز خواهد ساخت». «هنگامه» خود را برای حکم غیرقانونی شش سال زندان آماده کرده است. تمکین به قانون قانونشکنان دشوار است و سرانجام آن، «نمیدانم»! به واقع این پرسش مهم است – دست کم برای همهی کسانی که حرکت در مسیر اصلاحطلبی، یعنی در چهارچوب قانون مبارزه کردن را دنبال میکنند – که تا چه حد باید به رفتار غیرقانونی قانونگذاران و مجریان قانون که خود قانونشکنند و اصول اولیه حقوقبشر را رعایت نمیکنند، تن داد؟!
حالا «یحییتدین» که همراه جمعی از کاریکارتوریستها، در اعتراض به رویدادهای پس از انتخابات ریاستجمهوری اخیر ایران «کارتونخواب»[۱] شده و به قول خودش نان از عمل خود میخورد و منت از «حاتمطایی» نمیبرد، نمیدانم چرا از گرگان یا ناکجاآبادی دیگر در ایران این ایمیل را برای من فرستاده و مرا اینگونه درگیر کرده؟! شاید اگر سردبیر – که نامش همچون من – اردوان است و باید نگهبان راستی و درستی باشد، موافقت کند، یک برنامه کاریکاتوری یا شاید«کاریرادیاتور»ی ساختیم از این پس.
غصه نخورید، تا من زندهام و آزاد، «کوچهمهتابی» به قوت خود و خدا باقی است، اما این برنامه «کاریرادیاتور» هم بد نیست، نه؟!
وقتی «کاریکاتور» و «کاریکلماتور» داریم، چرا «کاریرادیاتور» نداشته باشیم؟!
شاید فکر کنید که «کاریرادیوتور» به قرینه لفظی «کاریکلماتور» درستتر باشد از «کاریرادیاتور»، اما من فکر میکنم که «کاریرادیاتور» هم رادیاتور دارد برای خنک شدن و گاهی هم گرم کردن و هم «کاری» دارد که ادویه خوشعطر و خوشمزهیی است. راستی، کاری، یک کاری هم معنی دارد که شاید بتوان نتیجهگیری کرد که «کاریرادیاتور»، برنامهیی است که کاری برای خنک کردن و گرم کردن ما انجام خواهد داد.
[۱] – گروهی که توسط کاریکاتوریستهای معترض به رویدادهای پس از انتخابات ریاستجمهوری ایران تشکیل شده است.
روزنامه جهان صنعت در ارزیابی رتبه تورم در کشور نوشت: «رتبه تورم ایران در سال گذشته میلادی در میان ۲۲۲ کشور جهان ۲۱۶ بوده است. و فقط شش کشور از ۲۲۲ کشور جهان تورمی بالاتر از ایران داشتهاند.» از ۲۴ کشور حاضر در سند چشمانداز ۲۰ ساله ایران قطر با داشتن تورم منفی ۳/۹ درصد واجد کمترین تورم و افغانستان و ایران با داشتن نرخ تورم به ترتیب ۳۰/۵ درصدی و ایران ۱۶/۸ درصدی، واجد بیشترین نرخ تورم محسوب میشود. در سال ۲۰۰۸ کشور عراق واجد بیشترین نرخ تورم در منطقه بود ولی سال گذشته موفق شد نرخ تورم خود را به ۶/۸ درصد کاهش دهد. به همین دلیل امروز در این گزارش قصد داریم به تاریخچه تورم و علل آن در اقتصاد ایران بپردازیم.
اقتصاد ایران هیچگاه با تورم بیگانه نبوده است. سالهاست که تورم جز جدایی ناپذیر زندگی ایرانی بوده و همواره افزایش قیمتها به صورت مداوم اتفاق افتاده است. از سال ۳۸ به بعد میتوان چنین انگاشت که تورم در ایران به وجود آمده است. پیش از آن پدیدهای که در اقتصاد رخ میداد نه تورم که افزایش قیمتها بوده است. اقتصاد ایران از همان سالهای ۳۸ به بعد بود که مدام به نفت وابستهتر میشد و تولید ملی تحلیل میرفت. سهم نفت در اقتصاد روز به روز بیشتر افزایش مییافت و بخش عمدهای از درآمدهای کشور را پولهای حاصل از فروش نفت تشکیل میداد.
درآمد بیزحمت نفت به عقیده بسیاری از جامعه شناسان روحیه کار و تلاش را در ایران از میان برد. سهولت کسب درآمد از طریق فروش نفت، نه تنها سبب بروز تغییراتی اخلاقی در ایران که در بسیاری از کشورهای نفتخیز شد. این تغییرات در کشورهایی که دولتهایشان بیش از پیش تلاش میکردند خود را وابسته به دولت نمایند رخ نمود. دولتها از این منابع خدادادی به شیوهای متفاوت بهره میجستند. آنان در تلاش بودند با وابسته کردن خود به درآمدهای نفتی از ملتها دوری بیشتری گزینند. به این ترتیب آنچه باقی میماند کم بودن سهم مالیاتها در تامین درآمدهای دولت بود و زیاد بودن حجم پول نفت در اقتصاد که این امر ویژگیهای خاصی را در کشورهای نفت خیز پدید آورد.
نرخ تورم در ایران از سال ۳۸ تا ۵۱ در حال خودنمایی بود. بررسی وضعیت اقتصادی ایران طی آن دوران نشان میدهد که سیگنالهایی مبنی بر بروز نرخ تورم در ایران مشاهده میشد که هواره به دلیل عدم برنامهریزی مدون بر پایه اقتاصد ملی نادیده انگاشته میشد و سیاستهای دولت اغلب بر محور نفت پایهریزی میشد. از این رو بود که با افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی وضعیت اقتصادی ایران در کنار سایر کشورهای نفت خیر بهبود مییافت و با کاهش قیمت نفت رد بازارهای جهانی بحران در اقتصاد ایران پدیدار میگشت. وقتی قیمت نفت در سالهای ابتدایی دهه پنجاه رو به رشد گذاشت و دلارهای بادآورده نفتی سرازیر ایران شد بسیاری از دولتمردان با تکیه بر این باور که پول حلال مشکلات اقتصادی است دلارهای را سرازیر بازار کردند. پروژههای متعددی به راه افتاد. در هر گوشه از کشور طرحهای عمرانی افتتاح میشد و پولهای فراوان قفل درهای واردات را یکی پس از دیگری باز میکرد.
مراجعهای به سخنرانی نخست وزیر آن سالها، «هویدا» حکایت از وضعیت اقتصاد ایران و اتکایش به واردات دارد. موز را در دست میگرفت و میگفت موز از سومالی میآوریم و پرتقال از مصر باز هم پول داریم. هر چه هر نقطه جهان است اینجا هست و میخریم اما باز هم پول داریم. اما این پولداری رویای خوشبینانهای بیش نبود.(نقل به مضمون از سخنرانی نوروزی هویدا در نیمه دوم دهه پنجاه. ) همانطور که پیشبینی میشد اقتصاد ایران ضعیفتر از آن بود که بتواند حجم عظیم پول را در خود هضم کند. از این رو بود که تورمی ویرانگر اقتصاد ایران را تکان داد. دلار بود و ریال نبود و برای تبدیل دلارهای به ریال پول چاپ میشد و نقدینگی رشد میکرد و با خود اقتصاد را بیش از پیش متورم میکرد. افزایش قیمت نفت در سالهای ابتدایی دهه پنجاه ثمری که داشت افزایش نرخ تورم بود و مشهودتر شدن شمافهای طبقاتی. حتا بسیاری از تحلیلگران در چرایی وقوع انقلاب ایران در بهترن وضعیت مالی کشور طی سالهای پایانی دهه پنجاه به همین نکته اشاره میکنند که رشد شدید درآمدها در آن سالها دولت را به رویایی شیرین فرو برد و از توجه به واقعیتهای اقتصاد و اجتماع بازداشت.
آنان بر این عقیدهاند که رشد درآمدها سبب شد از یک سو شکاف طبقاتی بیش از پیش مشهود شود و از سوی دیگر فساد دولتی رشدی مضاعف را تجربه کند. همچنین در اثر بالا رفتن حجم نقدینگی در کشور نرخ تورم رشد کرد و ارزش پولی که در دست مردم بود کاهش یافت. اینچنین بود که مردم پولدارتر از قبل شده بودند اما در واقعیت فقیرتر بودند چراکه قدرت خرید پولشان کاهشی قابل توجه را تجربه کرده بود.
با وقوع انقلاب ۵۷ سیاستهای جدید در حوزه اقتصاد در دستور کار قرار گفت. بسیاری از کارخانهها ملی شد و بسیاری از صنایع از دست بخش خصوصی خارج شد. در سالهای اول انقلاب که تبوتاب دولتیسازی همه اقتصاد ایران را فرا گرفته بود و هنوز سردمداران اقتصاد به نتیجه مشخصی درباره چگونگی اداره کشور نرسیده بودند، جنگ تحمیلی آغاز شد و اینچنین همه سیاستهای اقتصادی ایران تحتالشعاع جنگی تحمیلی قرار گرفت. نرخ تورم همچنان پا برجا بود. بررسیها نشان میدهد آن سالها، یعنی در فاصله سال ۱۳۵۱ تا سال ۱۳۶۴ نرخ تورم دوران استقرار خود در ایران را پشتسر میگذاشت. از سال ۶۴ به بعد بود که تورم اقتصاد ایران مزمن شد. حالا دیگر اقتصاد ایران باید با بیماری مزمنی دست و پنجه نرم میکرد که خلاصی از آن به این سادگیها متصور نبود و نیست.
بعد از پایان جنگ اقتصاد ایران وارد مرحلهای تازه شد. سال ۶۹ با پایان جنگ دوران جدید اقتصادی ایران با محوریت سیاست خصوصیسازی و مقرراتزدایی و آزادسازی آغاز شد. در کل این سیاستها که به تعدیل ساختاری معروف شد دورانی از تاریخ اقتصاد سیاسی ایران را به خود اختصاص داد. سالهای ۶۹ تا ۷۴ دورانی بود که سیاست تعدیل ساختاری با جدیت پیگیری میشد و پس از آن سالهایی نیز دوران تبری از سیاست تعدیل ساختاری و دوری گزینی از آن فرا رسید. نرخ تورم در سال ۷۴ به بالاترین حد خود در تاریخ ایران یعنی به حدود ۴۹ درصد رسید.
اجرای سیاست تعدیل اقتصادی متوقف شد. دولت جدید در راه بود و سیاست جدید و برنامه توسعه جدید.
طی سالهای ۷۶ تا ۸۴ نرخ تورم کاهشی جدی را نسبت به سالهای قبل تجربه کرد. عقبگرد از سیاستهای تعدیل ساختاری به همراه عوامل داخلی و خارجی در بروز این پدیده موثر بود. در این سالها قیمت نفت کاهشی جدی را تجربه کرد. سیاستهای اقتصادی انبساطی نبود و نفت بشکهای ۹ دلار پول مازادی را برای تزریق به اقتصاد باقی نمیگذاشت. از این رو نرخ تورم به رقمی پایینتر از ۱۵ درصد رسید و حتا رقم ۱/۱۲ درصد را نیز تجربه کرد که هرچند نرخ تورم بالایی است اما در مقایسه با تورم رخ داده در سالهای قبل به نوعی کاهشی چشمگیر تلقی میشد. بررسی آمارهای موجود درباره میزان رشد نقدینگی نشان میدهد حتا در این سالها نیز رشد نقدینگی بیش از توان اقتصاد بوده است. از سال ۸۴ به بعد اقتصاد دوباره خیز تورمی شدید را تجربه کرد. سالهای ۸۵ و ۸۶ اوج رشد دوباره تورم در ایران بود.
رشد چشمگیر درآمدهای نفتی و رشد بیحسابوکتاب نقدینگی به همراه ناتوانی اقتصاد در جذب درآمدهای مازاد نفتی مهمترین علل رشد تورم بوده است. از سوی دیگر اجرای سیاستهای جدید اقتصادی و چرخشهای ناگهانی نیز در بروز این پدیده موثر بوده است. باید توجه داشت خیزی که قیمت مسکن در این سالها برداشت آن قدر زیاد بود که در برخی مناطق کشور قیمت مسکن سه برابر شد. دولت مجبور به عقبگرد از برخی سیاستهای خود شد اما نتوانست این پدیده را به درستی حل کند. سیاستهای انقباضی آهنگ رشد قیمت مسکن را متوقف کرد اما نتوانست از افزایش نرخ تورم جلوگیری کند. بنا بر گزارشهای ارایه شده از سوی صندوق بینالمللی پول ایران در این سالها بالاترین نرخ تورم در میان ۱۴ کشور خاورمیانه را تجربه کرد و بالاترین رشد نقدینگی را نیز پشت سر گذاشت.
کارشناسان صندوق بینالمللی پول در گزارشها خود مهمترین دلیل رشد تورم در ایران را رشد بیحساب و کتاب نقدینگی میدانند . تاثیر این عامل به حدی است که دیگر عوامل موثر در رشد نقدینگی تاثیر خود را در رشد تورم در اقتصاد ایران یا از دست دادهاند یا آن قدر کوچک هستند که میتوان آنها را نادیده انگاشت. هر چند سیاستهای اقتصادی به قوت خود باقیاند اما کارشناسان معتقدند به دلیل متوقف نشدن رشد بالای نقدینگی در ایران تورمی ویرانگر دوباره در راه است.
به گفته معاون اقتصادی بانک مرکزی معاون اقتصادی بانک مرکزی افزایش رشد نقدینگی از ۱۵٫۹ درصد پایان سال ۸۷ به ۲۷ درصد در پایان شهریور ماه ۸۸ رسیده است. هر چند مقامات بانک مرکزی خبر از اتخاذ تدابیر جدید برای مهار رشد نقدینگی خبر می دهند اما بسیاری از کارشناسان نیز از بروز تورم انباشته احساس خطر میکنند.
آیا سیاستهای جدید بانک مرکزی میتواند مانع رشد فزاینده نقدینگی شود. حتا اگر مثبتانگارانه این سیاست را موفق تلقی کنیم بیشک نمیتوانیم از ثاتیر رشد فعلی نقدینگی چشمپوشی کنیم. ممکن است نرخ رشد تورم در اثر اتخاذ سیاستهایی مقطعی همگام با رشد نقدینگی افزایش نیابد اما بیشک نمیتوان تاثیر آن را در آینده اقتصاد نادیده انگاشت. آیا این رشد ناهمگون، بروز پدیده تورم فزاینده در ایران را به تاخیر انداخته است؟
منابع: پایگاه اطلاع رسانی جماران_ روزنامه سرمایه_ روزنامه جهان اقتصاد_ بی بی سی
این نخستین فیلم صوتی مستند درباره سربازان گمنام است که بدون هیچ توضیحی نظر شما را به آن جلب میکنیم.
منوچهر متکی، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران روز دوشنبه با حمید معصومینژاد، خبرنگار بازداشت شده واحد مرکزی خبر در ایتالیا و از متهمان پرونده قاچاق اسلحه به ایران تلفنی گفتوگو کرد. فایل صوتی این مکالمه از سوی یک منبع ناشناس برای رادیو کوچه ارسال شده است. هنوز مشخص نیست این مکالمه با چه هدفی ضبط شده است. در ادامه برنامه به این فایل گوش دهید.
لحظه ای سکوت، عنوان عکسیست که مصطفی آهنگرها گرفته است. این عکس که فضای متفاوت و سنگین آن تنهایی انسان را به خوبی به نمایش گذاشته، از آن تصاویری است که پژواک آن تا مدتها در ذهن من تاثیرگذار است.
این عکس با دیافراگم ۴، سرعت شاتر ۵۰/۱ یا ۰۲۰/۰ ثانیه، Iso: 400، focal length: 70 و با دوربین Canon 50d گرفته شده است.
مکان عکاسی بام تهران است. میخواستم نقدی بر روی این عکس برای شما دوستان بنویسم که دیدم عکاسان معروف سایت عکاسان ایران نقدهای بسیار آموزندهای در مورد این عکس نوشتهاند و من هم تصمیم گرفتم برخی از آن ها را در زیر بیاورم:
خود عکاس در توضیحات عکس نوشته است: «دوست نداشتم در توضیحات دربارهی محل عکس بنویسم، در واقع راه دیگری برای بیان آن پیدا نکردم، ولی چون دوستان اصرار داشتند باید بگم که عکس از بام تهران گرفته شده و افراد رو به تهران دارند. فکر میکنم با دانستن این موضوع، مفهومی که دنبالش بودم، بهتر منتقل بشه».
مصطفی آهنگرها در ادامه و در پاسخ به نقد دوستی که نوشته بود: «به نظرم اگر مقداری از ارتفاع آسمان میکاستید عکس متناسب و بهتر میبود»، مینویسد: «بلندی آسمان را برای ایجاد حس سنگینی فضا قرار دادم».
محسن رشیدی از عکاسان مشهور، نوشته است: «دید مینیمال عکاس را میتوان ستود، ترکیبی زیبا و بدون شک هدفمند و ایجاد فضایی خاص فاصلهی بین سوژهها با آن که دقیقن برابر نیست، اما تعادل بینظیری دارد، دو نشسته، یک ایستاده، دو ایستاده و چند صندلی، چهار ایستاده … این ریتم واقعن زیباییست و احساس میکنم همه برای یک لحظه ایستادهاند تا به منظرهای چون دریا نگاه کنند، نمیدانم چرا ولی احساس میکنم دریا باید باشد. «لحظهی سکوت» را درک میکنم، چون سکون خاصی دارد این عکس، به خصوص پایین بودن همهی سوژهها در ترکیب باعث این سکون شده … و این کادر مربع همهی موارد سکون را تشدید میکند.»
رضا وهمی که از عکاسان بسیار مطرح و خلاق ژانر عکاسی اجتماعیست می نویسد:
«من عکس را دیدم و بعد عنوان را. و مجددن عکس را با در نظر گرفتن عنوان. تنها حسی که هنوز هم از دیدن عکس دارم، همان احساسی است که در لحظه اول داشتم :سکوت» .
«یک مینیمال موفق. علیالخصوص در اجرا. زیرا به علت تعدد سوژهها در بخش پایین، لحظهای درنگ یا لغرش در زمان ثبت و تغییر حالت یا فرم سوژهها از این نگاه مستقیم رو به جلویی که دارند، کاملن اثر عکس را تحت تاثیر منفی خود قرار میداد و دانستن و توجه به این نکته، ارزش این عکس را برایم دو چندان میکند. و همانگونه که جناب گودرزی عزیز فرمودند، تقطیع بسیار مناسب کادر هم دلیل دیگر موفقیت اجرایی کار است. اما اصل ماجرای عکس همان حس سکوتش است که این عوامل مقدمهای بودند برای رسیدن به آن .»
امید امیدواری مینویسد: «احساس میکنم همه برای یک لحظه ایستادهاند تا به منظرهای چون دریا نگاه کنند، نمیدانم چرا ولی احساس میکنم دریا باید باشد، این همان چیزیست که عکسهای خوب با خود دارند تجسم فضایی دیگر خارج از کادر در ذهن بیننده … اصل ماجرای عکس همان حس سکوتش است، سکوتی که گاه و بیگاه دور برمان پرسه میزند.»
مازیار اسدی مینویسد: «اولین حسی که بعد از دیدن عکس به من دست داد حس کنجکاوی بود و اینکه پشت این منظره چیست (چه حس زیبایی). در عکس میبینید که هرکس (چه تنهایی و چه گروهی) در خود فرو رفته و به منظرهای که از دید بینندهی عکس مجهول است خیره شده و در تفکرات خودش غوطهور است که به نظر من عکس به شکلی ماهرانه و استادانه گویای این مطلب است و میرساند که پشت دوربین یک ذهن خلاق بوده است».
محمد شمسی مینویسد: «فضای بالای کار را میتوان به عنوان یک حجم در نظر گرفت که افکار ناپیدای این ناظران را در خود جای خواهد داد و این سکوتی که بر کار حاکم ست.»
نکات بسیار ظریفی در نقد تمامی دوستان بود و سخنی برای گفتن باقی نمانده، اما این را نیز اضافه کنم که لحظات سکوت در زندگی ماشینی ما سهمشان بسیار کم است، لحظاتی که نه تنها ارزشی حیاتی برای تنفس روان مان دارند بلکه فرصتهای ارزشمندی برای اندیشیدن به ما میدهند.
An Interview with Ardavan Roozbeh, human right Journalist
By: Iyda Sa'adat & Hesam Misaghi
Committee of Human Rights Reporters- Ardavan Roozbeh is a journalist who his efforts represent 2 decades of working about human rights and Social Pathology.
According to Wikipedia he is a journalist in the field of social Pathology and a Radio producer. Now he is the headmaster of Radio Koocheh. Professionally, Roozbeh has worked on the fields of Iran's human rights since the last 5 years. In 2009, he was the producer of a serial called "۳۰ years of human rights in Iran" in Radio Zamaneh which surveyed vastly about the cases of human rights breaking in Iran. Through broadcasting news and reports about the rights of religious and nation minorities, student activists and prisoners in Iran, this journalist has published hundreds of reports and articles for informing.
This conversation is an Interview with the journalist:
As a person who acted in the fields of known-media in the Internet, how do you evaluate talks about human rights and promoting it in this field?
Talking about human rights in media is the simplest but effective way that any human being could get familiar with his/her rights. Here increasing the amount of access is another profit of this media movement.
But it is necessary to say that broadcasting the information and uttering the news in the field of human rights in Iranian society is a new process absolutely. Before the way to reach the information highways in globe and this amount of news broadcasting, we have to accept the low speed or formal interior or exterior Medias.
News of a media has been bounded with political news and the deformed shape of interior news was the only sources of getting information. In this situation you see that the news about 1988 executions was reviled by the families of the victims who escaped out of the country later. Despite violating the human rights, still may be many of the news about 1980s of Iran has not a clear and revealing vision.
These days according to present opportunities it seems that we have to use all the facilities completely. We should not start media crisis, but we must not allow any human right violation not revealed.
We have to write and talk about it till the places which believe they are uncontrolled always fear about reviling in media. This is the worry of the organizations who felt irresponsible to everyone although too many pressure is on the social activists.
Kehrizak, Rajaee Sheher prison, illegal jails and violent behaviors no longer left hidden.
We should remember that our duty is not working pro or against someone. As a journalist I never thought about fighting. Fair, logical, on time and unexaggerated informing is a duty for me. Some may consider it as a fighting. Of course it is a fighting to eliminate violation not a group, a party or a regime.
In your opinion does illuminating and informing general thought is done expectedly in this field?
Absolutely no! Still we could not tell the violate cases of human rights in Iran purposefully. Unfortunately we have to regard this that there is no news about the unknowns or who are not announced in headlines.
As you may remember a letter of unknown prisoners was revealed recently. The letter is regarding to this subject that the mood of known and famous prisoners are followed by medias and human rights agencies and there was enormous effort for reviling their problems, but there was no such a sensation for the other unknown prisoners. Here there is a question: Are the Medias follow the casual problems of common people who are not journalist or famous social activist?
No doubly their mood is worse than the known prisoners and I believe that following Medias paid less attention to them.
In this filed how do you evaluate the amount of effectiveness of online Medias' activities on real situation of people's life?
Nowadays we cannot divide cyber life with real life. Do you remember the previous election of Iran? The way of advertisement and real presence of candidates, photos and meetings but in the last critical election we could obviously see online and cyber effects on the country's atmosphere.
It is not something impudence to say that many of the accidents were due to the highlighted presence of online medias and cyber societies. Before the election I have archived emails and messages. Around 20,000 mails, including requests, news, message and reports made by hand phone or the ones which uploaded in the twitter from Tehran or other cities' battles time after time. This is not something low effective.
We have to consider that this grow is developing. Although blocking internet addresses and filtering tens of thousands of webs and medias showing the strength of this kind of way but we should not forget this fact that, this time the technology is helping the movement of Iranian people. Allowing Google services which was unreachable for the Iranian operators due to Iran sanctions, the Twitter and Facebook and others which atoning the sponsored broadcasting of domestic medias, showing that these facilities could be an opportunity for everyone even the ones who are criticizing the objections of people.
I believe that the regime plays important role in these processes. The fact that the most bloggers are Iranians or thousands of news broadcasting and news agencies are working, even a young guy holding a camera is a media by himself, represents lack of enough tact of regime. The vast blocking of Medias in Iran and the increased military atmosphere in Iran and high control over journals that the regime could have a logical supervision on them caused this kind of modern formation.
We are discussing about new way of living that a hand phone with a simple camera, a weblog, and an Internet access could be a broadcasting organization that is not detectable for the regime.
What is your opinion about the differences about reporting and journaling with the news of political web sites which sometimes go through human rights?
Talking about human rights is a special field that going though it can cause bad results. Proceeding about hearsays and wrong news in this field and finding it was untruthful or it has been hyperbole caused the people not trust any news heard in the field. Many times we had seen that news was effective but it was rejected or it could not be provable. The 1st consequence is that the audience's enthusiasm in following up the news reduces.
These days you can see that there is no serious attention paid to post-election nabbed in other cities. Much of the prisoners in Mashhad has not recognized yet. There are many accidents occurred in Isfahan and Shiraz or other cities that no one had talked about them. This is the result of facing unprofessionally with informing about human rights fields.
We should keep this in our mind that violating human right is not bounded to Iran and its post-election crisis. Human right is something globalized that must follow up with social and media activists in every dimension and in ever countries. This kind of follow up has a useful result for every human being. Having sensation on human rights should not bind to just an era or a process. This is the point that the presence of professional, globalized and prosecutor media group is something essential.
Regarding to the different attitude of Medias in this field, does the expectances fulfilled?
Although too many efforts have been done, they are basic and needs pursuit, administration, and planning. The post-election events gave a new shape to the movement. But some groups just think about their benefits. Those who use this opportunity want to clear their background or orient a movement to make their political movement famous or do pony. Here it should be warned that human rights subjects is not depended to specific politics, situation or benefit of a special group and in my opinion, dividing political movement from these process is something crucial.
Independent and active Medias should direct this process and must not allow this to be an opportunity for the political movements and opportunists.
Recently we have seen the act of military and security officials against human right and online media activists. The medias backing the regime announced that 30 activist nabbed handing in U.S inconstancy and cyber war projects. Moreover; these actions face the human rights with prison and this expanded to other activist working for online media. How do you evaluate this and what is the reason of this kind of reaction media and social activities facing?
It seems than the wave which broadcast out from the regime results the illogical thoughts even for themselves. This may result of multicity of who make decision in inside or because of vanity or illogical consulting which I'd go through them many times.
Relating a process to the other or opening an unrelated file for the sake of common people is useless.
Many years before when a mindful nabbed, it was tried to make him unfair for the society with the help of relating him to drugs or having intimacy with others could trail him before the public mind. This was helpful for eliminating an idea or a person who was able to start for a new process. When this method overused, the society asked: why someone who talked about something is a depended person or addictive or infringer, etc?
This wave is still going on. This issue goes though family problems of a member of reformist government, violating personal privacy and reviling private photos of a political thinker.
Making social activists relevant to out of borders or relating to bad named organization or special persons is followed by the same route. Certainly if the regime wants to face them logically, it should listen to these ideas.
The question is: who is accused? The one who tell an even about human right violation or the one who did so?
Let me give an example; in 1998 I was redactor of a gazette in Iran. This journal which was about social trophy was closed. My accusation was about publishing a report about systematic immorality and prostitution in one of the region of Iran. I can remember before publishing that report, I had warned officials and handed them the related documents. But they did not care a fig to this issue that some of the official's sons are propounder of prostitution in that region. After publishing, it was me that trailed because of immorality.
It is the situation. Today everyone who talked about human rights violation in Iran are nabbed, trailed or imprisoned and other organization in managing level of regime in revolutionary guard or other organizations start to make unreal files and reach personal information or finding something wrong about a person, make an unreal and hierarchical story about having relation with bad named process to made everyone unjustifiable.
These reactions come from regime sensation about the media and social activist stirs in relation to these kinds of news. Many in the regime have big financial organization or bad guys. Like the immoral, mafia-like bands that exporting Iranian Ladies or sailing many of the old worthful things. Why this issue is not important for the cyber army? Why no one worries about the increasing consumption of narcotics in Iran? Because these things are not able make the world sensitive to Iranian issues.
We should keep this in our mind that nowadays the actions of activist or organizations involved in human rights issues are important. Maybe the method of creating files or documents against the activists used again but the thing which is important is that these movements should be human-likely, active, clear and independent.
According to the limited facilities for covering news and events related to human rights, which methods are suggested?
The easiest way is public informing for developing public knowledge level in this field. Whether you've got so many reporter in regions or another persons who got access to the information, you cannot reach the data as the people who are too mach and spread all every palaces.
The best way is informing people and relating to each other and instructing national-rights. If any citizen be a media by himself or get familiar with his rights, can recognize where a human rights violation occurred.
Every active related Medias should involve in instructing and informing. More over; learning in the field of women, children and nation's rights and getting familiar with the roles and clarifying through this statement that: "Knowledge is our right and our rights are our portion", would not bound this route to a person, a group certainly. And in everywhere the rulers learn that the people are familiar with their rights and any of them could be an informer of a violation.
تیم فوتبال الاهلی عربستان روز چهارشنبه در ورزشگاه آزادی در حالی به مصاف استقلال میرود که چهار بازیکن خود را به دلیل محرومیت در اختیار ندارد.
به گزارش مهر، دیدار تیمهای فوتبال استقلال ایران و الاهلی عربستان در مسابقات هفته پنجم لیگ قهرمانان آسیا روز چهارشنبه هفته جاری در ورزشگاه آزادی تهران برگزار خواهد شد.
بازیکنان محروم تیم عربستانی در دیدار با استقلال عبارتند از: ابراهیم حزازی، محمد الموالاد، منصور الحربی و ولید جهدالی.
گفتنی است تیم فوتبال الاهلی در دیدار رفت با نتیجه ۲ بر یک مقابل استقلال شکست خورده است.
هماکنون استقلال با ۸ امتیاز صدرنشین گروه اول است در حالی که الاهلی با ۶ امتیاز در رده سوم قرار دارد.
جاوید افسریراد، آهنگساز ایرانی و نوازندهی سنتور عنوان هنرمند سال را از سوی شهرداری اسلو پایتخت نروژ کسب کرد.
به گزارش ایسنا، این آهنگساز ۴۴ ساله، سال گذشته نیز از سوی رادیو تلویزیون نروژ بهعنوان آهنگساز سال برگزیده شده بود.
شبکهی خبری بیبیسی گزارش داده است، فابیان استانگ، شهردار اسلو در برنامهی اهدای جایزه هنرمند سال این شهر به آقای افسریراد گفته است که این هنرمند ایرانی بهدلیل فعالیتی که در آهنگسازی و گسترش موسیقی داشته بهعنوان هنرمند سال برگزیده شده است.
شهردار اسلو، افسریراد را نوازندهای چیرهدست، آهنگسازی خلاق و هنرمندی با ارزش خوانده و گفته است که وی از پیشتازان موسیقی ملل در نروژ است و اجرای طرحهای متعدد او در زمینهی چندفرهنگی قابل تقدیر است.
گفتنی است جاوید افسریراد نوازندگی سنتور را از نوجوانی در اصفهان آغاز کرده و شاگرد استادانی چون فرامرز پایور و پرویز مشکاتیان بوده و اکنون دانشآموختهی رشتهی موسیقی از دانشگاه اسلو است.
در پی انفجار یک خودروی بمبگذاری شده در نزدیکی پایگاه نیروهای پلیس عراق دستکم ۱۸ نفر کشته و زخمی شدند.
به گزارش خبرگزاری حامی دولت (فارس) روز دوشنبه یک خودروی بمبگذاری شده در نزدیکی یکی از پایگاهای نیروهای پلیس عراق در منطقه «زنجلی» منفجر شد که در این حادثه دستکم چهار نفر کشته و چهارده تن دیگر نیز زخمی شدهاند.
به گفتهی سرهنگ کاظم نجیفی افسر اداره پلیس استان موصل شدت انفجار زیاد بوده و احتمال دارد شمار قربانیان افزایش یابد.
گفتنی است روز یکشنبه اداره پلیس استان موصل به منظور جلوگیری از حوادث تروریستی اجرای مقررات منع رفت و آمد شبانه در این شهر را اعلام کرده بود.
با گذشت بیش از ۴۰ روز از بازداشت وحید احمد فخرالدین، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر تاکنون اطلاعی از وضعیت وی منتشر نشده است.
به گزارش هرانا آقای فخرالدین وکیل پایه یک دادگستری و فعال حقوق بشر در روز ۱۳ اسفندماه در شهر اهواز توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.
به گفتهی نزدیکان این استاد دانشگاه نامبرده جهت تبدیل قرار بازداشت به قرار وثیقه روز چهارشنبه از دادسرای داخل زندان اوین به دادگاه انقلاب منتقل خواهد شد.
آرتین غضنفری شهروند بهایی که به تازگی از زندان اوین آزاد شده بود مجددن بازداشت شد.
به گزارش هرانا، آرتین غضنفری، که پیش از این در بهمن ماه سال گذشته بازداشت و با تودیع قرار وثیقه پس از گذشت بیش از ۳ ماه آزاد شده بود در پی احضار به دادگاه انقلاب روز گذشته (دوشنبه) توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
به گفتهی نزدیکان آقای غضنفری وی از سوی نیروهای امنیتی به نقش آفرینی در تجمعات اعتراضی متهم شده است.
آرتین غضنفری همسر ژینوس سبحانی منشی دفتر کانون مدافعان حقوق بشر و از همکاران سابق مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران است.
وقتی از انسانیت انسانها سخن میگوییم جدای از رفتارها و منشهای انسانی، مقصود افراد شجاع و مسوولی هستند که دارای وجدان، خصلت و کرامت انسانی بوده و صاحب مسوولیت فردی، جمعی و جهانی میباشند و از جهانبینیای جهانشمول برخوردارند. کسانی که جرات انسان بودن و تقبل رسالت و دفاع از ارزشها و بینش و منشهای انسانی را دارند. درک ژرفشان، کمال، تکامل و پویایی بیشتر آنان را ممکن و قدرت شناخت و شناساندن رنج انسان بودن و قبول مسوولیت در قبال همنوع را بدانان میبخشد.
رنجی دشوار و زخمی عمیق که سرانجام فرد را به اوج کمال یعنی انسان بودن میرساند و آنان را شایسته نام انسان و لقب ابرانسان مینماید. یکی از خصوصیات و شاخصهای اساسی چنین انسانهایی، نه تنها قدرت و شهامت فهمیدن و دفاع از آزادی و حق و کرامت شخصی خود و جامعه و ملت خویش، بلکه احساس مسوولیت، دیده بانی و دفاع از دیگری و تقبل هزینه برای شناسایی حیثیت ذاتی و حقوق یکسان دیگرانی است که از حیث نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، ملیت، عقیده سیاسی و…با او متفاوت هستند. دیگریهایی که در نزد او، خود او میباشند و سعادت و خوشبختیاشان در گرو آسایش و امنیت دیگریهایشان میباشد.
در میان ملتهای حاکم بر کردستان، متاسفانه چنین انسانها و مردمانی که حاضر شده باشند برای دیگریهای خودشان که کردها باشند، هزینه پرداخت کرده و نسبت به سرنوشت آنان احساس مسوولیت انسانی نمایند، بسیار نادرند. مسئلهای که سبب شده است، دیوارها، مرزهای دروغین، ذهنیتهای غلط پیشساخته، شکافهای تاریخی و فاصلههای فیمابین فرد و ملت کرد با افراد و ملتهای همجوار و همخانهاش همچنان قطور و مستحکم برجای باشد.
پدیدهای که بیش از هر چیزی، انسانیت، ماهیت و خصلتهای انسانی همگی امان را بصورت همزمان زیر سوال میبرد، زیرا انسان با برداشتها، تفکرات و مسوولیتهای انسانیاش، شایسته نام انسان است.
یکی از انسانهای شاخص این عرصه، بزرگ انسان و اندیشمند ترک، پروفسور اسماعیل بیشکچی در ترکیه میباشد که سالهای مدیدی است با دردها و رنجهای ملت کرد همراه شده و در این راه، نگرش و تصویر دیگری را از چگونگی دفاع از آنهایی که میپنداریم دیگریهای ما هستند، ترسیم و ترویج نموده است. سیاقی که میتواند همگی ما را به سر منزل مقصود که انسانیت و همزیستی مسالمتآمیز در جوار یکدیگر، بدور از تنش و ضمن حفظ تنوع و تکثر است، راهنما و یاور باشد.
طی چند سال اخیر، در ایران نیز چنین وجدان و مسوولیتهای انسانیای در حوزهی فردی و حوزهی عمومی در حال شکلگیری است. شاید بتوان مصداق این تلاشها و روند ضروری را در عرصه گروهی، فعالیتهای «مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران» و بطور فردی دفاعیات وکلایی همچون: «آقای خلیل بهرامیان» و …برشمرد. در این میان، به عنوان نمونهای از کنشگران مقاوم این عرصه میتوان به فعالان حقوق بشر آقای «جواد علیزاده» و خانم «سما بهمنی» اشاره کرد.
جواد، اهل شمال کشور و سما، اهل بندرعباس، اما آنان هر یک از گوشهای از ایران به کردستان آمدند تا همراه و حتی پیشگامانهتر از همنوعانشان درد مشترک خویش را که تحقیر حیثیت انسانی انسانها تحت عناوین مختلف و بهانهتراشیهای ایدئولوژیک-امنیتی است، فریاد بزنند. جواد علیزاده، دانشجوی اخراجی و فعال حقوق بشر بصورتی ساختارشکنانه و اندیشه ورزانه دفاع از حقوق و آزادیهای نقض شده و تصاحب گشتهی کردها را در پیش گرفت و در این راه حداقل دو بار – کوتاه مدت و بلند مدت – گرفتار آشویتس حاکمان کنونی بر ایران گردید. آنگونه که خاطرات منتشره شدهی زندان ایشان، همچنین گفتارها و موضعگیریهای بیرون از زندان وی در خصوص مسایل کردستان نشان میدهد. اعتقادی راسخ به حق تعیین سرنوشت کردها به عنوان یک ملت و حتی حق استقلال این ملت دارد و حاضر است هزینه این مسوولیت انسانی را نیز بپردازد.
از سوی دیگر، خانم «سما بهمنی»، فعال حقوق بشر از جمله فعالان بسیار کوشا و شجاعی است که اساس فعالیت خویش را احقاق حقوق انسانی مردمان سرزمینش بدون مدنظر قراردادن ملیت و آرمانهای متفاوت آنان قرار داده است. ایشان نیز طی چند سال اخیر با دفاع از قربانیان نقض حقوق بشر در کردستان و بخصوص معلم و فعال حقوق بشر قربانی شدهی توتالیتاریسم و دگماتیسم حاکم، فرزاد کمانگر، حضور در تجمعات اعتراضی نسبت به حقوق بشر در کردستان و سفر به مناطق کردنشین جهت مستندسازی موارد نقض حقوق بشر متحمل رنجها، بیمهریها و بازداشت، دادگاهی و زندان طاقتفرسا و احکام ناعادلانه شده است. لیکن ایشان نیز همچنان بر آرمان خویش که «انسانیت» فارغ از هرگونه اما و اگری است، مصر و مداوم است.
بنابراین «سما» و «جواد»، انسانهایی هستند که به اوج کمال رسیدهاند. کسانی که از تعصب، نفرت، بغض و نگاه تبعیض آمیز رها شده و به مرحلهی عشقورزی به همنوع خویش صعود کردهاند. آنان با حضور خویش و هم آواییشان در قلمرو عمومی و تحمل دشواریهای این راه و تقبل رنجهای انسانی، «انسان صنعتگر» و «حیوان زحمتکش» را تفکیک کرده و تولیدگر و صیانتکنندهی کرامت انسانی و بسترساز جامعه و دنیایی عاری از خشونت و نفرت و عصبیت، همچنین الگویی برای افراد و اجتماعهایی مهربان و مسوول در قبال خود، یکدیگر و دیگریهایی هستند که در اساس خودمانیم، یعنی «انسان».
1896 میلادی – «ادوارد هانس» پژوهشگر آلمانی با انتشار «دی هاوستیر» نظر داد که ایرانیان نخستین مردمی بودهاند که اسب را اهلی کرده و به کار سواری گرفتند و در جنگ بکار بردند. طبق تحقیقات هانس، هر سه طایفه ایرانی از هشتصد سال پیش از میلاد قادر به جنگ سواره بودند. قبل از آن گمان میرفت که اسب، نخست در غرب سیبریه اهلی شده بود. در اکتشافات باستانشناسی مناطق غربی سیبری، گورهای قدیمی به دست آمده بود که مردگان را با اسبهایشان دفن کرده بودند و این کشف سبب شده بود که تصور شود که آنان، نخستین اسب سواران جهان بودهاند.
۱۳۰۵ خورشیدی – قانون کیفر عمومی و آیین دادرسی ایران که بیش از ۵ دهه رعایت شد از ۱۲۲ سال پس از تدوین قانون آیین دادرسی کیفری فرانسه به اجرا درآمد. آیین دادرسی کیفری ایران که از فروردین ۱۳۰۵ به اجرا گذارده شد ترجمه قانون آیین دادرسی سال ۱۸۰۴ فرانسه بود که هنوز هم در ممالک فرانسوی زبان ازجمله بلژیک اجرا میشود. قانون دادرسی کیفری فرانسه نیز در آوریل ۱۸۰۴ به امضای ناپلئون بناپارت رهبر وقت آن کشور رسیده بود و از ۱۳ آوریل لازمالاجرا شده بود.
۱۷۴۲ میلادی – «توماس جفرسون» اندیشمند و دولتمرد آمریکایی بهدنیا آمد .
۱۹۰۶ میلادی – فرضیه نسبیت «انیشتین» انتشار یافت.
۱۹۶۰ میلادی – «فرانسه» چهارمین کشور اتمی جهان شد.
۱۵۹۸ میلادی – فرمان «نانت» مبنی بر آزادی مذهب در فرانسه امضا شد.
۱۳۴۹ خورشیدی – مدرسه عالی تلویزیون و سینما در تهران گشایش یافت. این مدرسه با هدف تربیت دانشجویان فرهیخته در حوزه ساخت برنامههای تلویزیونی و سینمایی شروع به کار نمود و توانست در این زمینه تاحدود زیادی موفق عمل نماید. پس از انقلاب اسلامی به دانشکده صدا و سیما تغییر نام داده است.
۱۹۱۹ میلادی – حادثه خونین قتل عام «باغ چالیپان والا» در شهر معروف «امریتسر» واقع در کشور هندوستان اتفاق افتاد. در این روز جمعی از هندیان بدون سلاح که به تظاهرات آرام و ساکتی در مورد تقاضای استقلال دست زده بودند، در یک محیط محدود به گلوله مسلسل بسته شدند و در اندک مدت ۱۰۰۰ نفر کشته و ۴۰۰۰ نفر زخمی شدند. مبارزه «اسلحه به اسحله» بین هند و انگلیس از این روز برای استقلال شروع شد.
۱۷۴۹ میلادی – «شارل فوکس» یکی از سیاستمداران بزرگ انگلستان در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی در «وست مینستر» قدم به عرصه وجود گذاشت. وی خانوادهای اشرافی و نجیب داشت و تحصیلاتش را در رشته حقوق سیاسی به پایان رسید. شارل فوکس که از رهبران حزب معروف «ویگ» بود ،بعد از مرگ پیت دوم به صدارت انگلستان رسید.
اکبر گنجی، نویسنده و روزنامهنگار ایرانی برنده جایزه ۵۰۰ هزار دلاری «پیشبرد آزادی» از موسسه کاتو میلتون فریدمن در سال ۲۰۱۰ شد.
موسسه کاتو علت اعطای این جایزه را به اکبر گنجی «حمایت وی از دمکراسی سکولار و افشای دخالت دولت در ترور افرادی که مخالف رژیم مذهبی ایران هستند» عنوان کرده است.
به گفتهی ادوارد اچ کرین رییس موسسه کاتو آقای گنجی را میتوان بهترین فرد برای نگارش مقالات سال ۱۹۹۹ در بررسی قتلهای زنجیرهای ایران، که بهعنوان یکی از باقیماندههای جریان روشنفکری ایران است، برگزید.
«سیاهچال ارواح»، عنوان یکی از پرفروشترین کتابهای سال را به خود اختصاص داد که یکی از عوامل شکستهای انتخاباتی برای نامزدهای حزب محافظهکار در انتخابات مجلس سال ۲۰۰۰ است.
به گفتهی ادوارد کرین «اکبر گنجی درد و رنج عظیم را برای بهدست آوردن آزادی در ایران، تحمل کرده است.»
وی در ادامه افزود: «او به خاطر راهی که رفته است و تسلیم شده مورد سرزنش هیچ کس نیست، زیرا او همیشه به دنبال راهی برای به دست آوردن آزادی برای مردم کشورش است».
گفتنی است جایزه میلتون فریدمن برای پیشبرد آزادی، جایزه بینالمللی برای کمکهای قابل توجهی که منجر به پیشبرد آزادی فردی است در سال ۲۰۰۲ تاسیس و هر دو سال یکبار برگزار میشود. این جایزه قرار است ۱۳ می سال جاری طی مراسمی در واشنگتن بهطور رسمی به اکبر گنجی اعطا شود.
رییس مرکز بهداشت آذربایجان شرقی از انتخاب تبریز توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان نخستین و تنها شهر کشور از یکهزار شهر انتخابی سطح جهان خبر داد.
به گزارش فارس، احمد کوشا روز سهشنبه با اعلام این خبر اظهار داشت: «به دنبال اجرای طرح ابتکارات جامع محور (سلامت، تغذیه، بخشهای اجتماعی و نیز توسعه اقتصادی) تبریز از سوی سازمان جهانی بهداشت جهانی به عنوان نخستین شهر کشور در این ارتباط انتخاب شد.»
رییس مرکز بهداشت آذربایجان شرقی افزود: «با توجه به اینکه بیش از ۵۰ درصد افراد جوامع دنیا و ۷۰ درصد جمعیت کشور ما در شهرها زندگی کرده و در معرض آلودگیهای ناشی از تکنولوژیهای نوین هستند، توجه به سلامت اقشار مختلف جامعه به ویژه نسل جوان و ارایه راهکاری پیشگیری ضروری است.»
گفتنی است سازمان بهداشت جهانی (WHO) وابسته سازمان ملل متحد است که به عنوان مرجع هماهنگ کننده بهداشت عمومی بیناللملی عمل میکند.
۱۹۳ کشور در حال حاضر عضو سازمان بهداشت جهانی است و تمام اعضای سازمانملل به جز «لیختن اشتاین» عضو سازمان جهانی بهداشت و دو کشور غیر عضو سازمان ملل نیو (Niue) و جزایر کوک هم عضو این سازمان است.
دانشمندان در بستر دریای مدیترانه برای اولین بار حیواناتی را کشف کردهاند که برای نفس کشیدن و تولید مثل به اکسیژن وابسته نیستند.
به گزارش ایسنا، سه گونه از این موجودات که فقط یک میلیمتر طول دارند و شبیه به عروس دریایی پنهان شده در پوستههایی هستند، در عمق ۳/۵ کیلومتری زیر دریا و در بستر اقیانوس در فاصله ٢٠٠ کیلومتری از ساحل کرت در منطقهای که تقریبن هیچ اکسیژنی ندارد، کشف شدهاند.
این جانوران که به دلیل داشتن لایه محافظ، «لوریسیفران» یا «لوریسا» نامیده میشوند، توسط گروهی از پژوهشگران به سرپرستی دکتر روبرتو رانووارو از دانشگاه پلیتکنیک مارچ در ایتالیا شناسایی شدهاند.
گفته میشود این جانوران در حین جستوجوها و کاوشها در میان رسوبات کف بستر دریای مدیترانه پیدا شدهاند.
با تاکید بر تعامل مجلس با قوه قضاییه از برخورد با مفسدین اقتصادی در هر سمت و جایگاه حمایت کرد.
به گزارش روابط عمومی قوه قضاییه آیتاله لاریجانی روز سهشنبه در دیدار با نمایندگان کمیسیون حقوقی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه «در مقابله و برخورد با فساد هیچ تردیدی نداریم»، تصریح کرد: «چه اشکالی که مسوولی در هر ردهای که هست اگر اتهامی به او وارد و به دادگاه احضار شد به دادگاه برود و از خودش دفاع کند.»
وی افزود: «در برخورد با فتنههای پس از انتخابات توجه به مصالح کلی نظام بسیار مهمتر و ضروریتر از هر اقدام عجولانهای است و امیدوارم تمام گروههای سیاسی، اصحاب رسانه، مردم و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی با درک صحیح این موضوع قوه قضاییه را در راه مبارزه اصولی با فتنهگران و نیز مبارزه با مفاسد اقتصادی یاری کنند.»
رییس قوه قضاییه در پایان خاطر نشان کرد: «تمام مسوولان، افراد و گروهای سیاسی تاثیرگذار را از ورود به بحث پروندهها و سیر رسیدگیهای قضایی بویژه مفاسد اقتصادی و مطرح کردن آن از طریق رسانهها را برحذر میدارم. تنها پس از رسیدگی بیطرفانه و عادلانه پروندههای قضایی، از جمله مفاسد اقتصادی و صدور حکم نهایی، توسط قوه قضاییه میتوان درباره آن اطلاعرسانی کرد.»
اظهارات آیتاله لاریجانی در حالی بیان میشود که هفته گذشته الیاس نادران نماینده اصولگرای مجلس طی سخنانی محمدرضا رحیمی معاون اول رییسجمهور را متهم به فساد مالی کرده بود که این امر با واکنش دولت و شکایت معاون حقوقی دولت از آقای نادران روبرو شد.
رییس دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد وقوع زلزله در پایتخت را حتمی دانست و با تشریح تحقیقی که ژاپنیها درباره زلزله احتمالی تهران انجام داده اند گفت: «برای کاهش فجایع زلزله خروج مردم از پایتخت کافی نیست بلکه باید تمرکز را از پایتخت برداریم.» دکتر بهرام عکاشه در گفتوگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه گسلههای تهران فعال هستند افزود: «احتمال وقوع زلزله در تهران حتمی است و آنچه که نگرانیها را بیش از پیش میکند، بزرگ شدن شهر، گسترش حاشیه نشینی، ساخت و ساز بر روی گسلهها و افزایش بیش از حد جمعیت در آن است.»
وی با اشاره به سخنان رییس جمهور در زمینه وقوع زلزله خاطرنشان کرد: «این مسئله سالها است که اعلام میشود ولی این بار این واقعیت از سوی مقام ارشد کشور عنوان شده است.» رییس دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد انتقال جمعیت پایتخت به سایر شهرها را راه حل مناسب برای کاهش فجایع زلزله ندانست و گفت: «نمیشود مردم را مجبور کرد که در پایتخت زندگی نکنند. این حق مردم است که در هر جا که مایل باشند سکنی گزینند ولی از سوی دیگر در پایتخت با معضل حاشیه نشینی روبرو هستیم که لازم است تا با اتخاذ تدابیری این مشکل برطرف شود.» عکاشه با بیان اینکه بر خلاف کشورهای پیشرفته روند مهاجرت در ایران از روستاها به شهرها است، ادامه داد: «نبود شغل در روستا و شهرهای کوچک، کمبود امکانات بهداشتی و پزشکی و تمرکز مراکز مهم در پایتخت از مهمترین دلایل خالی شدن روستاها در ایران است.» وی مدیریت غلط شهرداران را از دیگر دلایل بزرگ شدن پایتخت عنوان کرد و اضافه کرد: «در آن زمان که تهران محدود به میدان آزادی بود در خصوص خطرات زلزله در پایتخت هشدار دادیم و من امروز خوشحالم که شخص شهردار از فرسودگی ۴۰ درصدی خانههای پایتخت خبر میدهد و آن را مورد تاکید قرار میدهد. این محقق در خصوص توجه مسوولان به پژوهشهای انجام شده در این زمینه گفت: «گروهی از محققان ژاپنی پروژهای در زمینه گسلهای تهران و احتمال وقوع زلزله در آن اجرا کردهاند. این پروژه پنج سال به طول انجامید و در نهایت گزارشی را ارائه کردند. این گزارش حاکی از آن است که در صورت بروز زلزله در پایتخت فجایع و بحرانهای زیادی گریبانگیر کشور خواهد شد. عکاشه با تاکید بر اینکه تاکنون اثری از چارهجویی در زمینه کاهش خسارتهای ناشی از زلزله احتمالی دیده نشده است به مهر گفت: «کاهش فجایع بعد از زلزله تنها با خارج کردن مردم از پایتخت برطرف نمیشود. به نظر میرسد که کاهش تمرکز از پایتخت میتواند به عنوان راه حل مناسب مورد توجه گیرد.» رییس دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد در این زمینه توضیح داد: «در این زمینه بهتر است که ایران پایتختهای متعدد داشته باشد. یک منطقه پایتخت سیاسی باشد، منطقه دیگر پایتخت صنعتی و شهر دیگری به عنوان پایتخت تجاری معرفی شود.» وی با اشاره به این مطلب که ایران بر روی کمربند زلزله قرار دارد یادآور شد: «احتمال زلزله در تمام نقاط کشور یکسان نیست به طوری که در ایران مرکزی احتمال وقوع زلزله کم است از این رو میتوان برای کاهش تمرکز در پایتخت برنامه ریزی کرد.» رییس دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد آگاه سازی جامعه از خطرات زلزله را از دیگر اقدامات موثر در زمینه کاهش بلایای زلزله ذکر کرد و افزود: «مسوولان کشور باید نسبت به ساخت و سازها نظارت بیشتری داشته باشند. از دهه ۶۰ آیین نامه ساخت بناها در کشور تدوین و تصویب شده است ولی به آن توجهی نمیشود و در نهایت شاهد هستیم که ساختمانهای نیمهساز ویران میشود.
دفتر برنامههای توسعه سازمان ملل متحد«UNDP» با انجام یک طرح مطالعاتی وضعیت زنان ۲۵ کشور آسیایی و اقیانوسیه از جمله افغانستان را مورد بررسی قرار داد و اعلام کرد: «زنان افغان بیشتر از دیگر کشورها در این دو قاره قربانی تبعیض هستند.»
به گزارش ایرنا، در این گزارش که کشورهای مورد مطالعه به هشت حوزه تقسیم شد، آمده است که با وجود تحولات اجتماعی و اقتصادی در این کشورها، تبعیض هنوز هم به عنوان عامل بازدارنده فرا راه زنان برای مشارکت در فعالیتهای اجتماعی قرار دارد.
در طرح مطالعاتی مزبور که در سال ۲۰۰۹ میلادی انجام و نتایج آن در ماه مارس ۲۰۱۰ میلادی منتشر گردید آمده است که زنان به ویژه در جنوب آسیا انواع تبعیض را متحمل میشوند.
بنابر اعلام دفتر توسعه سازمان ملل، سهم زنان در فعالیتهای سیاسی در کشورهای هند، بنگلادش، پاکستان و نپال کمرنگ است، درحالیکه کشورهای شرق آسیا از جمله ژاپن، کره جنوبی و کشورهای حوزه اقیانوسیه درحال مبارزه با تبعیض جنسی هستند.
همچنین از عدم دسترسی زنان به آموزش، بهداشت مناسب و زمینه اشتغال در این کشورها به عنوان چالشی بر سر راه این قشر و نهادهای مدافع حقوق بشر یاد شده است.
در گزارش یاد شده از دولتها خواسته است تا مبارزه جدی و پیگیر را با تبعیض علیه زنان در کشورهای خود آغاز کنند.
استقبال بهارستانیها از طرح تجمیع انتخابات. آخرین تغییرات بومی گزینی در رشتههای علوم پزشکی اعلام شد.
روزنامهایران
آغاز عمره ۴۰۰ هزار زائر از نیمه اردیبهشت. براساس بسته سیاستی بانک مرکزی؛ «سود وام بانکی ۲ نرخی شد».
روزنامهابتکار
خروج مردم برای کاهش فجایع کافی نیست؛ نظر ژاپنیها درباره زلزله تهران. سناریوهای افزایش برخی حاملهای انرژی؛ پیشنهاد وزیر نفت: «قیمت گاز ۱۰ برابر شود».
روزنامهتفاهم
نرخ سود بانکی ۱۴ درصد. تعطیلات رسمی ساماندهی میشود.
روزنامهتهران امروز
سردار وحیدی در پاسخ به تهدیدات هستهای اوباما؛ «برای دفاع از تمام گزینهها استفاده میکنیم». نامه احمدی نژاد به بان کی مون: «برای ۱۱ سپتامبر گروه حقیقت یاب تشکیل بدهید».
روزنامهجام جم
افزایش دایره مخالفان تحریم ایران. دو نرخی شدن سود تسهیلات بانکی.
روزنامهجمهوری اسلامی
حضور ۱۳۳۰ شرکت داخلی و خارجی در نمایشگاه بینالمللی نفت. تظاهرات اعتراض آمیز افغانها علیه حمله ناتو به یک اتوبوس مسافربری.
روزنامهخراسان
مواضع رئیس قوه قضائیه درباره نحوه برخورد با فتنههای پس از انتخابات و مفاسد اقتصادی. براساس مصوبه دولت؛ استفاده از کمربند ایمنی برای تمامی سرنشینان خودرو الزامی شد.
روزنامهدنیای اقتصاد
بسته سیاسی بانک مرکزی ابلاغ شد؛ جزئیات تصمیمات پولی سال جدید. بورس در انتظار طرح تحول.
روزنامهشرق
در صورت افزایش اعتبار یارانهها قانون اصلاح میشود؛ عقب نشینی مجلس در ۲۳ روز. فراکسیون اقلیت به دیدار مهدوی کنی و ناطق نوری میرود.
روزنامهفرهیختگان
درباره اجرای درست قانون مدیریت خدمات کشوری؛ ۵ تذکر لاریجانی به احمدینژاد. با حضور ۴۷ کشور برگزار شد؛ نشست امنیت هستهای در واشنگتن.
روزنامهکیهان
بیتوجهی به تحریمهای آمریکا؛ حضور ۴۰۰ شرکت خارجی از ۳۰ کشور در نمایشگاه بزرگ نفت و گاز تهران. متکی در جمع دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف: «مواضع حقطلبانه خود را فدای خوشامد این و آن نمیکنیم».
روزنامههمشهری
کمربند ایمنی برای سرنشینان عقب خودروهای اجباری شد. سخنگوی شهرداری تهران اعلام کرد: «عوارض ساخت و ساز امسال افزایش نمییابد».
وزیر نفت ایران پیشنهاد کرد قیمت هر متر مکعب گاز خانگی از ۱۰ تومانی فعلی به ۹۰ تا ۱۰۰ تومان افزایش یابد. مسعود میرکاظمی روز سهشنبه با اشاره به مصوبه مجلس مبنی بر ایجاد امکان اخذ وام ۱۰۰ میلیارد تومانی برای توسعه گاز رسانی در هر استان، تصریح کرد: «این امر باعث میشود مصرف گاز افزایش پیدا کند و این رویه تا سه سال آینده بحران ایجاد خواهد کرد.» آقای میرکاظمی افزود: «به منظور رفع این مشکل پیشنهاد میکنیم که در طرح هدفمند کردن یارانهها قیمت گاز به حداقل ۹۰ تا ۱۰۰ تومان به ازای هر متر مکعب برسد.» به گفتهی این وزیر دولت دهم در صورت افزایش قیمت گاز، قیمت حاملهای جایگزین مانند برق و نفت و بنزین هم باید افزایش پیدا کند. پیش از این جواد اوجی، مدیر عامل شرکت ملی گاز ایران ضمن تاکید بر «ضرورت افزایش قیمت گاز» اعلام کرده بود که «این افزایش در سال جاری قطعن انجام خواهد شد.»
محمود احمدینژاد با ارسال نامهای به بانکیمون دبیر کل سازمان ملل متحد خواستار محکوم کردن حمایتهای برخی کشورها از عبدالمالک ریگی سرکرده گروه جنداله شد.
به گزارش رسانههای داخلی این نامه حاوی یک نوار ویدیویی است که گفته میشود اعترافات عبدالمالک ریگی سرکرده گروه جنداله در آن ضبط شده است.
آقای احمدینژاد در این نامه با اشاره به اقدامات برخی از نیروهای اطلاعاتی و امنیتی اعضای ناتو مستقر در افغانستان و نیز رفتار بعضی رسانههای آمریکایی و اروپایی در حمایت از عبدالمالک ریگی خواستار محکوم کردن این حمایتها از سوی سازمان ملل شد.
به نوشتهی رییس دولت ایران حضور نیروهای نظامی غرب در منطقه باعث افزایش تروریسم و کشت بیشتر مواد مخدر در منطقه شده است.
وی در پایاننامه خود خطاب به دبیر کل سازمان ملل آورده است: «انتظار این است که حضرتعالی به طور فعال موضوع را در دستور کار قرار دهید و تصمیمات لازم را برای پایان دادن به کشتار، توسعه مواد مخدر و اشغالگری اتخاذ و اعلام کند.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر