کلمه: صبح امروز پنج شنبه عبدالله مومنی سخنگوی سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) در زندان اوین با همسر خود ملاقات کرد.
عبدالله مومنی که پس از تحمل ۲۶۰ روز زندان دراواخر اسفند ماه سال گذشته با تامین وثیقه ۸۰۰ میلیون تومانی به مرخصی آمده بود روز سه شنبه۲۴ فروردین ۸۹ توسط دادگاه انقلاب تهران احضار و به زندان اوین بازگردانده شد.
فاطمه آدینه وند همسر عبدالله مومنی شرایط جسمی و روحی ایشان را مناسب توصیف کرد و از نگهداری او در بند ۲۰۹زندان اوین خبر داد.
کلمه: مسعود لواسانی روزنامه نگار، به ۶ سال حبس قطعی و ۱۰ سال محرومیت از فعالیت های مطبوعاتی محکوم شد.
به گزارش وبسایت "تا آزادی روزنامه‌نگاران زندانی"، دادگاه تجدید نظر این روزنامه نگار را به ۶ سال حبس تعزیری و ۱۰ سال محرومیت از فعالیت های مطبوعاتی محکوم کرد.
مسعود لواسانی در دادگاه بدوی به ۸ سال و نیم زندان محکوم شده بود. این حکم صبح روز پنجشنبه به او ابلاغ شد.
این در حالی است که به گزارش جرس، این روزنامه‌نگار، در وضعیت بسیار نگران کننده و شرایط خطرناکی به سر می برد و علی‌رغم موافقت با مرخصی موقت او با تودیع وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی – و تامین سختِ آن وثیقه- کماکان مقامات امنیتی و قضایی، از اعزام وی به مرخصی ممانعت بعمل می آورند و لواسانی نه تنها از دیدن فرزندِ دو سالۀ خود محروم است، بلکه برای ملاقات با پدر، مادر و همسر خود نیز دچار محدودیت و مشکل می باشد و علاوه بر این، در شرایط بسیار سخت و نگران کننده ای در زیرزمین بند ۳۵۰ زندان اوین نگهداری می شود.
لواسانی که از چهارم مهرماه گذشته تا کنون در زندان به سر می برد، بیش از ۱۰ سال از همکارانِ مطبوعاتِ اصلاح طلب، از جمله شرق، کارگزاران و اعتماد ملی بوده است.
کلمه:بنابه گزارشات رسیده به “فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران” در طی دیروز و امروز ده ها نفر از زندانیان سیاسی وعادی به خاطر استمرار آلودگی آب در زندان گوهر دشت کرج و وخامت حال آنها به بهداری زندان منتقل شدند.
در طی ۲ روز گذشته ده ها نفر از زندانیان سیاسی و عادی به دلیل آلودگی آب نوشیدنی زندان و وخامت وضع جسمی آنها به بهداری زندان گوهردشت کرج منتقل شدند.
روز چهارشنبه ۲۵ فروردین در حدود ۱۵ نفر از زندانیان سیاسی و عادی بند ۴ بدلیل وخامت وضعیت جسمی آنها در اثر نوشیدن آب آلوده به بهداری زندان منتقل شدند،که اسامی تعدادی از آنها به قرار زیر می باشد زندانی سیاسی افشین بایمانی و زندانی رضا پورحسن می باشند.
همچنین تا ظهر روز پنجشنبه ۲۶ فروردین بیش از ۲۰ نفر از زندانیان بند ۱ زندان گوهردشت کرج به بهداری زندان منتقل شدند که از جمله آنها اکبر شهبازی می باشد.گفته می شود چنین شرایط در بندهای ۲ ،۵ ، ۶ و بند زنان زندان گوهردشت حاکم است.
زندانیان سیاسی و عادی در مدت کوتاهی پس از نوشیدن آب زندان که تنها امکان نوشیدن آب برای آنها است دچار عوارض زیر می شوند: اسهال ،استفراغ،سرگیجه و بی حالی که بعد از مدتی کوتاهی دیگر قادر به حرکت نیستند.
بهداری زندان در طی ۲ روز گذشته به زندانیان اعلام کرده است که از نوشیدن آب زندان خوداری کنند و فقط آب معدنی که در فروشگاه زندان موجود است مصرف نمایند. اکثر زندانیان قادر به خرید آب معدنی نیستند و ناچار به مصرف آب آلوده می باشند. ولی بهداری زندان و مسئولین زندان گوهردشت بیش از ۱ ماه از آلودگی آب می گذرد ولی تاکنون برای حل آن هیچ اقدامی انجام نداده اند.
آب نوشیدنی زندانیان از چاههای که در زندان حفر شده است تامین می گردد و از اسفند ماه بدلیل نشت فاضلاب به چا های آب نوشیدنی زندان دچار آلودگی شدید شده است طوریکه که رنگ آب کدر و زرد می باشد و بوی بسیار بدی میدهد.
کلمه: نواندیش به نقل از سایت کمیته امداد امام خمینی (ره) اعلام کرد: کمیته امداد امام خمینی (ره) با تاسی به اندیشه های حضرت امام خمینی و مقام معظم رهبری پس از سه دهه فعالیت در مبارزه با فقر و محرومیت در عرصه های داخلی و خارجی به ظرفیت ها، توانمندی ها و ویژگی هایی دست یافته است که بر اثر آن موسسات خیریه و دولت های اسلامی در اقصی نقاط جهان به منظور بهره مندی از تجربیات و دستاوردها و فراگیری الگوی خدمات حمایتی و امدادی این نهاد به ویژه فعال سازی ظرفیت های مشارکت های مردمی، خوداتکایی معیشتی و صیانت از عزت نفس و تقویت کیان خانواده های نیازمند، تقاضاهای ارتباطات مستمر با کمیته امداد امام خمینی را مطرح و پیگیری می کنند.
در همین راستا بنا به دعوت رسمی مقامات عالی رتبه کشورهای آفریقایی و با هماهنگی نمایندگی های سیاسی و فرهنگی کشورمان در کشورهای تانزانیا، جزیره زگبار، اتحادیه کومور، سیرالئون و ماداگاسکار ارتباطات و مراودات و اقدامات اجرایی ساماندهی شده است.
۱-شناسایی یک هزار خانوار محروم و دارای یتیم با جمعیت شش هزار و ۲۰۰ نفر در کشور کومور و مورد حمایت قراردادن آنان با هزینه ای معادل یک میلیون و ۷۱ هزار و ۵۸۲ دلار برابر با ۹/۹ میلیارد ریال.
۲-امداد نقدی و کالایی: میزان کمک های کالایی تحویلی به مددجویان مورد حمایت طی سال ۱۳۸۷ معادل ۶۵ تن مواد خوراکی شامل ۴۰ تن برنج، ۱۵ تن روغن و ۱۰ تن شکر بوده است.
متذکر می شود از مجموع فوق تعداد ۵۶۰ خانوار با جمعیت سه هزار و ۴۷۲ نفر به صورت مستمر و تعداد ۴۴۰ خانوار با جمعیت دو هزار و ۷۲۸ نفر به صورت موردی از حمایت های این نهاد بهره مند شده اند.علاوه بر این ۱۰ هزار قوطی پودر شوینده در اختیار مددجویان مورد حمایت این نهاد قرار گرفته است.
۳-راه اندازی و فعالیت کارگاه آموزشی فنی وحرفه ای در زمینه خیاطی، کامپیوتر، برق و نجاری برای جوانان نیازمند مستعد اشتغال در کشور اتحادیه کومور با هماهنگی و رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در آن کشور
کلمه:یکی از مراجع تقلید قم با اشاره به اینکه رضایت عموم مردم مایه حفظ نظام است بیان داشت: اگر خواص تقاضای مشروعی دارند باید برآورده شود.
به گزارش مهر، آیت الله جعفر سبحانی ظهر پنجشنبه در دیدار با اعضای شورای فرماندهی سپاه علی بن ابیطالب(ع) با اشاره به اینکه رضایت عموم مردم موجب حفظ نظام است اظهار داشت: عموم مردم را باید راضی کرد و با خواص جامعه نیز باید به گفتگو نشست و اگر آنها تقاضای مشروعی داشتند و تا جایی که خواسته آنها بر خلاف نظام و مصلحت مردم نباشد باید برآورده شود.
وی با اشاره به اینکه مردان خدا کسانی هستند که در زمان فتنه و آشوب راه راست را پیدا می‌کنند و با اختلاف سلیقه‌ها به مشکلات دامن نمی‌زنند بیان داشت: نگه داشتن انقلاب بسیار مشکل‌تر از پیروزی انقلاب و برپایی نظام جمهوری اسلامی است.
این مرجع تقلید ادامه داد: اگر امام خمینی(ره) قیام نمی‌کرد و این انقلاب محقق نمی‌شد در این ۳۰ سال دیگر به جز در درون خانه‌ها و در گوشه مساجد خبری از اسلام نبود.
سبحانی با بیان اینکه انقلاب اسلامی ایران بعد از چند قرن به وقوع پیوست تا قرآن بر زمین حکومت کند اظهار داشت: امروز وظیفه همه است که در راه حفظ این انقلاب منافع شخصی خود را کنار بگذارند و منافع جمعی کشور را بر منافع خود ترجیح دهند.
وی خطاب به سپاهیان گفت: سپاهیان باید وظیفه حفظ نظام و کشور را برای رضای خدا بدانند و با علاقه از امنیت کشور دفاع کنند و اگر این علاقه در درون آنها شکل بگیرد به هدف خود خواهند رسید و کار بر آنها آسانتر خواهد شد.
سبحانی در ادامه بر تقویت روحیه معنوی در بین سپاهیان تأکید کرد و افزود: می‌توان این کار را با توزیع کتابچه‌ها در بین آنها، تجهیز کتابخانه‌های پایگاهها و برپایی مسابقات حفظ قرآن و حدیث انجام داد و همچنین کسانی که در رأس کار هستند باید قول و عملشان یکی باشد تا دیگران از آنها درس بگیرند.
قم در انجام مأموریتهای سپاه اولویت دوم را در کشور دارد
فرمانده سپاه علی بن ابیطالب(ع) نیز در دیدار با اشاره به این که قم در انجام مأموریتهای سپاه پاسداران اولویت دوم را در کشور دارد بیان داشت: سپاه چند اولویت مأموریت حساس و سخت را در کشور بر عهده دارد که از جمله آنها می‌توان به مقابله با تهدیدات سخت، نیمه سخت، نرم و فرهنگی و تشکیل بسیج دهها میلیونی در کشور اشاره کرد.
سردار ابراهیم جباری در ادامه در خصوص موقعیت سپاه علی بن ابیطالب(ع) گفت: مجموعه سپاه در گذشته در استان قم شامل دو مجموعه منطقه مقاومت و لشکر علی بن ابیطالب(ع) بود که با تغییراتی که در ساختار سپاه بوجود آمد این دو مجموعه در هم ادغام شد و به صورت یک سپاه نیرومند به عنوان سپاه علی بن ابیطالب(ع) در آمد.
سردار جباری تقویت روحیه معنوی در میان سپاهیان را از برنامه‌های سپاه علی بن ابیطالب(ع) در سال همت و کار مضاعف عنوان کرد و گفت: به همین منظور قرار است در سال جاری پنج شنبه‌ها اعضای سپاه با مراجع عظام تقلید دیدار داشته باشند.
کلمه: آیت الله جوادی آملی اداره جامعه را با ترحم، هنر ندانست و گفت: جامعه را باید با احترام اداره کرد.
به گزارش مهر، آیت الله عبدالله جوادی آملی بعد از ظهر پنجشنبه در دیدار رئیس سازمان تأمین اجتماعی کشور، با بیان این که جامعه را با ترحم اداره کردن هنر نیست و جامعه باید با احترام اداره شود، خاطر نشان کرد: غذا دادن و حل مشکلات از راه ترحم در نظر نگرفتن حیثیت جامعه است.
وی افزود: ما تا وقتی کارمان مبنای علمی نداشته باشد در حد یک عمل معمولی است و آن کار پر برکت اسلامی نخواهد بود ما باید جامعه را از منظر احترام تأمین کنیم.
جوادی آملی ادامه داد: اگر بخواهیم فقرزدایی کنیم جامعه را تنها از منظر ترحم نگریسته‌ایم. وقتی جامعه را حقیقتا تأمین کرده‌ایم که بتواند بر روی پای خودش بایستد.
وی اظهار داشت: الان آقایان بازنشسته از شما کریمانه حقوق می‌گیرند، چرا که روزی این پول را به شما داده‌اند. اما اگر جامعه احساس کند که کار شما هم مثل بهزیستی یا شیرخوارگاه است این حالت کریمانه به احساس حقارت تبدیل می‌شود.
جوادی آملی با اشاره به اینکه خداوند می‌فرماید که انسان را با دو دستم خلق کرده‌ام، خاطر نشان کرد: خداوند که از داشتن دست منزه است لکن این کلام نشان دهنده جلال و ظرافت انسان در نگاه خدا و تکریم او نسبت به این آفریده است.
این استاد حوزه با بیان این که انسانی که احساس کرامت نکند آینده‌ای ندارد، افزود: به این دلیل می‌گویند قرض الحسنه ثوابش از رایگان کمک کردن بیشتر است که در قرض الحسنه احترام فرد بیشتر حفظ می‌شود.
مرجع تقلید شیعیان در ادامه اظهار داشت: جامعه‌ای حقیقتا تأمین اجتماعی دارد که تأمین شغلی دارد؛ چرا که فردی که حقوق دارد به شما پول میدهد و شما نیز روزی به او یاری می‌رسانید، اما در جامعه بدون شغل شما صدقه می‌دهید.
به اندازه کافی منابع داریم اما نیازمند هنر مدیریت هستیم
وی با اشاره به این که علی(ع) می‌فرماید: ملتی که آب و خاک دارد اما غذای خود را از دیگران می‌گیرید از رحمت حق دور است گفت: ما به اندازه کافی منابع داریم اما نیازمند هنر مدیریت هستیم تا بتوانیم از آن به درستی استفاده کنیم.
آیت الله جوادی آملی خاطر نشان کرد: البته شما گوشه‌ای از کار را بر عهده دارید و وظیفه اصلی با کسانی است که برنامه‌های کلی دست آنها است.
وی اظهار داشت: این مال مال دولت نیست و شما تنها توزیع کننده‌اید و نمی‌توانید بر مردم توقعی داشته باشید.
کلمه: رئیس فستیوال جهانیِ فیلم کن، امروز ضمن ستایش از جعفر پناهی، سینماگرِ مردمی و محبوس در ایران، وی را مهمانِ افتخاریِ امسالِ این جشنواره جهانی معرفی کرد.
به گزارش پویا خبر، ژیل ژاکوب، خبر فوق را بامداد امروز پنجشنبه ۲۶ فروردین (۱۵ اوریل)، طی کنفرانسی مطبوعاتی که گراند هتل پاریس پیرامونِ همین مسئله برگزار شد، اعلام نمود.
رئیس فستیوال کن در این مورد خاطرنشان کرد: “ما بخاطر ستایش از جعفر پناهی، فیلمساز و سینماگرِ بزرگ ایرانی، او را به جشنواره کن دعوت کرده ایم و ایشان این دعوت را پذیرفته است.”
جعفر پناهی، سینماگر برجسته و مطرحِ ایران، از زمان بازداشتش در یازدهم اسفندماه ۸۸، همچنان بدون ملاقات، بلاتکلیف و در شرایط سخت سلول انفرادی به سر می‌برد.
تاکنون هزاران تن از هنرمندان، نویسندگان، سینماگران، فعالان سیاسی و حقوق بشری و همچنین روشنفکرانِ ایرانی و خارجی، نسبت به دستگیری و ادامه بازداشتِ این سینماگرِ مستقل ایرانی و حامیِ جنبش سبز، ابراز نگرانی کرده اند.
روز گذشته وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، از پیگیری موضوع دستگیریِ جعفر پناهی، کارگردانِ بازداشتی توسط آن وزارتخانه خبر داد و علت بازداشتِ وی را- از قول وزارت اطلاعات- ساختِ فیلمی پیرامون حوادث بعد از انتخابات ریاست جمهوری ذکر کرد.
کلمه: وضعیت عمومی مصطفی تاج زاده مناسب است ولی وی از درد شدید کمر رنج می برد و احتمال عمل جراحی دیسک وجود دارد.
فخرالسادات محتشمی همسر تاج زاده در گفت و گوی کوتاهی با جرس با بیان این خبر گفت: طی روزهای گذشته تاج زاده از درد شدید کمر رنج می برد و سرانجام برای انجام پاره ای معالجات به بیمارستان منتقل شد.
وی می گوید: نمی خواسته در باره این خبر اطلاع رسانی کنند و موجبات نگرانی مردم را فراهم کنند ولی دوستان لطف دارند و مرتب جویای سلامت ایشان هستند.
محتشمی با اشاره به سابقه دیسک گردن تاج زاده می گوید که دیسک کمر عارضه ای است که بتازگی اضافه شده است.
بر اساس گفته محتشمی پور قرار است پس از انجام آزمایشات و ام آر ای پزشکان نسبت به انجام عمل جراحی یا استراحت مطلق و ادامه درمان اقدام کنند.
محتشمی شب پیش در وبلاگش به نقل از تاج زاده نوشته بود: درد دارم. دارد غیرقابل تحمل می شود این درد. می گویم: باید استراحت کنی و لختی آرام بگیری جانم. نگاهم می کند و زیر لب می گوید: درد جسم چاره دارد، درد روح و روانم را مپسند. من سخن خواهم گفت وگرنه اینجا و آنجا فرق چندانی ندارد. و این چند روزه چقدر آزرده روح بود همسرجان. درست مثل خودم و مثل خیلی های دیگر که روح و روانشان را سخت به بازی گرفته اند. او می گوید من نه ماه تمام در انفرادی و بیرون آن احساس نکردم در زندان هستم ولی حالا اینجا هوا چقدر بد است. ما هر دو به سرفه افتاده ایم. هوا سنگین است. طراوت بهار زیر سختی و سیاهی رفتارهایی سخیف، دارد رنگ می بازد و …
مصطفی تاج زاده عضو ارشد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی بعد ازانتخابات مهندسی شده ۲۲ خرداد ماه به جرم اقدام علیه امنیت ملی بازداشت و پس از نه ماه برای تعطیلات نوروزی به مرخصی آمد.
وی که از روحیه بسیار بالایی برخوردار است در طی مدت مرخصی اش به دلجویی از خانواده های زندانیان و شهیدان سبز پرداخته است.
گزارش دیگری خبر از بستری شدن جواد امام بعلت عارضه قلبی در بخش سی سی یو می دهد.
این در حالی است که پیش از این بهزاد نبوی بعلت پاره ای نارسایی ها و صدمات جسمی در بیمارستان بستری بود.
خبرهای رسیده از اوین نیز حاکی از وخامت وضعیت جسمی زندانیان سبز است.
در حال حاضر مهدی محمودیان از بیماری عفونی ریوی رنج می برد.
عیسی سحرخیز و عماد الدین باقی نیز که بر خلاف وعده های قبلی هنوز به مرخصی نیامده اند، از وضعیت جسمی نامساعدی برخورداراند.
عبدالله مومنی که دو روز پیش به زندان برگشت، در طول حبس ۲۶۰ روزه اش ، بیست کیلو کاهش وزن داشت و به گفته همسرش از نظر جسمی بسیار نانوان وبیمار بود.
این موارد تنها نمونه های ناچیزی از اثرات نامساعد و نامطلوب زندان و فشار زاید الوصف عصبی و روحی به زندانیان سیاسی است.
کلمه: امور بین الملل سازمان صداوسیما به دلیل ایجاد پارازیت سیگنال‌های مزاحم برای شبکه‌های ایرانی روی ماهواره، خطاب به رئیس اتحادیه مخابرات جهانی نامه نوشت.
به گزارش «پارلمان‌نیوز»، در نامه‌ای که امور بین الملل سازمان صداوسیما خطاب به رئیس اتحادیه مخابرات جهانی (ITU) نوشته، آمده است:
رئیس محترم اتحادیه مخابرات جهانی (ITU)
با احترام همانگونه که مطلع هستید جمهوری اسلامی ایران (از طریق سازمان تنظیم مقررات رادیویی) یکی از اعضاء فعال، مهم و تأثیرگذار (ITU) است. سوابق بسیار روشن و درخشان کشور ما در رعایت قوانین و مقررات اتحادیه نشان دهنده آن است که قانون‌گرایی در سرلوحه اقدامات کشور قرار گرفته است و هیچ مورد از نقض قوانین و تخلف از مقررات توسط ما ثبت نشده است.
علی‌رغم این سوابق درخشان، متأسفانه تاکنون در چندین نوبت سیگنال‌های مزاحم مشکلات عدیده‌ای را برای شبکه‌های ما ایجاد کرده است. نمونه‌هایی از این گونه اقدامات به شرح ذیل است:
۱- در ساعت ۲۱:۵ یکشنبه ۱۰/۳/۸۸ در شبکه‌های داخلی روی ماهواره «اینتل ست» که تا ساعت ۱ بامداد روز دوشنبه ۱۱/۳/۸۸ ادامه داشت و موجب قطع برنامه‌ها شد.
۲- ارسال سیگنال‌های مزاحم ساعت ۱۷:۱۰ روز دوشنبه ۱۱/۳/۸۸ در شبکه‌های داخلی بر روی ماهواره «اینتل ست» که تا ساعت ۱۰:۴۵ روز سه‌شنبه ۱۲/۳/۸۸ ادامه داشت و موجب قطع برنامه‌ها شد.
۳- در ساعت ۱۸:۴۰ روز چهارشنبه ۱۳/۳/۸۸ در شبکه‌های ملی بر روی ماهواره اینتل است که تا ساعت ۲۲:۴۱ همان روز ادامه داشت و موجب قطع برنامه‌ها شد.
۴- ارسال سیگنال‌های مزاحم روی ماهواره‌های «عرب ست» و «آسیا ست» در زمان‌های مختلف و…
در حالیکه اصول شناخته شده حقوق بین‌الملل و نیز اصل حق بیان آزاد اطلاعات که مبنا و اساس حق پخش مستقیم ماهواره‌ای است این اقدامات را محکوم می‌کند و کنوانسیون‌ها و معاهدات مختلف، ایجاد سیگنال‌های مزاحم، ارسال پارازیت (Jamming) و اختلال در شبکه‌های پخش را ممنوع اعلام کرده‌اند، ولی متأسفانه اتحادیه شما هیچ‌گونه عکس‌العملی در این زمینه‌ها نداشته است و به حمایت از یکی از اعضای فعال خود برنخواسته است در حالیکه حداقل انتظار از اتحادیه این بود که اینگونه اقدامات را محکوم نماید و مانع ادامه آن شود.
علاوه بر این برخی شبکه‌ها همچون BBC و … در یکسال اخیر حقوق ما به عنوان یکی از اعضای اتحادیه شما را نادیده گرفتند و خلاف اصول شناخته شده حقوق مسلم ما محسوب می‌شود همانگونه که مستحضر هستید ماده یک کنوانسیون ۱۹۳۶ ژنو، پخش برنامه برای مردم هر سرزمین به منظور ترغیب آنها به اعمالی مغایر با نظم و امنیت داخلی‌شان را ممنوع کرده است. این ممنوعیت تحریک به جنگ داخلی، شورش و اغتشاش را در برمی‌گیرد. همچنین معاهده ۱۹۶۷ فضای ماورای جو در مقدمه خود قطعنامه شماره ۱۱۰ مجمع عمومی سازمان ملل متحد را در فضای ماوراء جو قابل اجرا دانسته است براساس آن قطعنامه هرگونه تبلیغاتی که هدف آن تحریک یا ترغیب به تهدید صلح، نقص صلح یا عمل تجاوز کارانه باشد یا محتملا چنین نتیجه‌ای را در پی داشته باشد. ممنوع است.
در حالیکه انتظار می‌رفت که شما به عنوان رئیس اتحادیه مخابرات جهانی در قبال اقداماتی از قبیل: پخش تصاویر مخل امنیت داخلی و حاکمیت ملی، انجام اعمال خلاف موازین عرف بین‌المللی، تحریک به آشوب، تشویق به شورش و درگیری فیزیکی با مأموران پلیس، حمایت از اقدامات تروریستی و حتی آموزش استفاده از مواد انفجاری و ترغیب به بکارگیری آنها برعلیه کشورما موضع‌گیری نمایید ولی متأسفانه هیچ گونه عکس‌العملی نشان ندادید و به جای حمایت از یکی از اعضاء خود مسأله را با سکوت پشت سر گذاشتید.
در شرایطی که اوضاع جهانی اقتضاء دارد که کشورها و سازمان بین‌المللی در تعامل با یکدیگر به دنبال جستجوی راه‌های مسالمت‌آمیز برای حل اختلاف فیمابین خود باشند. انتظار از شما این است که براساس اصول شناخته شده حقوق بین‌المللی و نیز اصل مهم حق جریان آزاد اطلاعات از ما به عنوان یک سازمان پخش رادیو تلویزیونی که خود قربانی اقدامات غیرقانونی برخی موسسات و شرکت‌ها شده است حمایت کرده و زمینه بروز اختلافات بیشتر را از پیش برده و تلاش نمائید تا براساس کنوانسیون‌ها و معاهدات معتبر بین‌المللی در حوزه پخش مستقیم ماهواره‌ای و استفاده صلح‌آمیز از ماوراء ابهامات ایجاد شده را برطرف کرده و اجازه ندهید که شرکت‌ها و مؤسساتی بخواهند با تهدید به قطع شبکه و ایجاد اختلال در سیستم پخش شبکه‌های ما به اختلافات دامن زده و آن را افزایش دهند.
در پایان این سازمان آمادگی خود را برای هرگونه همکاری در چارچوب قوانین و مقررات اتحادیه اعلام می‌نماید.
کلمه:این روزها یکی از دغدغه های اصلی دکتر زهرا رهنورد ،نویسنده ،نقاش ،مجسمه ساز و استاد دانشگاه زندانیان سیاسی است .او به تازگی مطلبی در باره مقاومت و صبوری زندانی های زن نوشت و پیش از آن نیز در مقاله ای از ضرورت پیگیری وضعیت همه زندانیان سیاسی بویژه زندانیان گمنام نوشت و در تازه ترین یادداشتی که برای انتشار در اختیار کلمه قرار گرفته ، ازدردهای خانواده های زندانیان سیاسی سخن گفته است.
به گزارش کلمه متن این یادداشت به شرح زیر است:
- در محفل خانواده های زندانیان سیاسی ، آیا سخن از خشونت و تهاجم و شیون است ؟
- هرگز
آیا در محفل خانواده های زندانیان سیاسی ، صحبت از شکوه های مادران از دوری فرزندانشان است؟
- هرگز
- آیا در محفل خانواده های زندانیان سیاسی ، گله از دوری فرزندان در فراغ مادران و پدرانشان است ؟
- هرگز
- آیا در محفل خانواده های زندانیان سیاسی ناله و ضجه ای شنیده می شود ؟
- هرگز
- آیا در این محفل کسی ادعا می کند صدای تیری شنیده ، به کسی حمله شده و یا تیراندازی شده است ؟
- هرگز
- آیا در این محفل گفته می شود کسی کشته و فردی شهید شده است ؟
- هرگز
- آیا در محفل خانواده های زندانیان سیاسی از روزنامه نگاران ، طرفداران حقوق بشر و حقوق زنان و کودکان ، آزادیخواهان و دموکراسی طلبان نقل قول هایی می شود و از زجر آنها سخن گفته می شود ؟
- هرگز
- آیا در محفل خانواده های زندانیان سیاسی گله می شود چرا به زندانیان سیاسی فشار می آورند تا مصاحبه کنند و جنبش سبز را نقد کنند ؟
- هرگز
- آیا در محفل خانواده های زندانیان سیاسی حکایت از آن است که آزاد کردن زندانیان و بازگرداندنشان به زندان ، از اول تا آخر یک پروژه بوده است ؟
- هرگز
اما به یاد می آوریم بیش از یک صد سال است که در زندان های این کشورفرزندان آزادیخواه این ملت ، دستگیر و شکنجه می شوند ، آنها را مورد بازجویی های خشن قرار می دهند ، لب های شان دوخته شده و آویزان می شوند و اعدام می گردند .
و حالا در فروردین ۸۹ ، در محفل خانواده های زندانیان سیاسی سخن بر سر این است که نهادهای دستگیر کننده و فشار ، اعم از بازجوی اطلاعات و سپاه و قوه قضائیه ، تضادهای خود را کنار بگذارند و تلافی آن را بر سر خانواده ها و فرزندانشان در نیاورند .
در محفل خانواده های زندانیان سیاسی و از حلقوم دردمند مادران ، فرزندان و همسران در عین سلحشوری ، ایستایی و مقاومت ، یک فریاد بلند است : زندانیان سیاسی آزاد باید گردند.
تا چه زمانی باید در مطالبات تاریخی این ملت ، این شعار ، و این خواست و این مطالبه از حلقوم ملت ، گوش های ناشنوا را به شنیدن وا دارد که: در مشروطه ، در جنبش ضد استبدادی عهد رضا خانی ، در مبارزات سخت و نفس گیر آزادی خواهان زمان پهلوی دوم ، در جریان ملی شدن صنعت نفت ، در روند انقلاب اسلامی ، در خرداد ۷۶ و خرداد ۸۸ و تا امروز و در تداوم همه روزهای آزادی خواهانه بر ضد استبداد ، همچنان “آزادی ” در خواست می شود .
آزادی در کشور ، آزادی از زندان بزرگ و شرایط پلیسی برای ملت و آزادی زندانیان سیاسی ،آزادی برای همه .
کلمه:عبدالله مومنی سخنگوی ادوار تحکیم وحدت قبل از پایان مدت قانونی مرخصی‌اش به زندان بازگردانده شد. فاطمه آدینه‌وند همسر او می‌گوید علت این امر تن ندادن آقای مومنی به خواسته‌های ماموران وزرات اطلاعات بوده است.
به گزارش ادوار نیوز به نقل از دویچه وله، عبدالله مومنی سخنگوی دفتر ادوار تحکیم وحدت و از حامیان مهدی کروبی در انتخابات اخیر ریاست جمهوری، روز یکشنبه ۳۱ خرداد در دفتر ستاد شهروند آزاد، یکی از ستادهای انتخاباتی مهدی کروبی بازداشت شد.
نزدیک سه ماه پس از بازداشت این فعال دانشجویی و در حالی که در تمام این مدت تنها یک بار توانسته بود با همسرش ملاقات کند، عبدالله مومنی در یکی از دادگاه‌های تشکیل‌شده برای معترضان پس از انتخابات شرکت داده شد.
ناظران سیاسی و دیگر فعالان دانشجویی، حضور مومنی در دادگاه را در آستانه بازگشایی دانشگاه‌ها تهدیدی برای جنبش دانشجویی در سال جدید تحصیلی قلمداد کردند.
عبدالله مومنی در دادگاه بدوی به هشت سال حبس تعزیری محکوم شد. دادگاه تجدیدنظر این حکم را به دوسال حبس قطعی تقلیل داد.
مومنی قبل از نوروز با قید وثیقه ۸۰۰ میلیون تومانی به مرخصی آمد و روز سه‌شنبه ۲۴ فروردین قبل از پایان مهلت قانونی مرخصی‌اش به زندان بازگردانده شد.
خانم آدینه‌وند، همسر شما عبدالله مومنی قبل از تمام شدن مرخصی که از طرف مسئولان زندان به او داده بودند، به زندان برگردانده شد. علت این کار چه بود؟
من فکر می‌کنم علتش عدم هماهنگی عبدالله با خواستهای آنان بوده.
منظورتان چیست؟ اگر ممکن است بیشتر توضیح دهید، چه خواسته‌هایی از آقای مومنی داشتند؟
آنها هر چند روز یکبار خواستهای داشتند. یکبار خواسته‌ی‌شان بستن سایت «بامداد خبر» بود، یکبار استعفا از ادوارتحکیم وحدت بود و خواسته‌های بعدی‌ای که داشتند، می‌خواستند چیزهایی را که خودشان دیکته می‌کنند، عبدالله در سخنرانی‌هایش در دانشگاه‌ها علیه خودش و جنبش دانشجویی بگوید که عبدالله نپذیرفت و اینها را نمی‌توانست بپذیرد. و خواسته‌هایی که دیگر نمی‌دانم… ولی واقعا خواسته‌ی‌شان خیلی زیاد بود و خیلی‌ها را هم نمی‌شود مطرح کرد.
یعنی مرتب با شما یا با منزل شما یا با خود آقای مومنی تماس می‌گرفتند و این خواسته‌ها را مطرح می‌کردند؟
بله. همیشه تماس می‌گرفتند و این خواسته‌ها را هم می‌خواستند تا مرخصی او را روز به روز تمدید کنند. ولی متاسفانه، یا خوشبختانه این بار دیگر عبدالله نمی‌توانست به خواسته‌های آنها تن دهد.
روحیه آقای مومنی در این مدتی که در منزل بودند چه طور بود؟
در این مدتی که آزاد شده بود، می‌شود خوب توصیف کرد. روحیه‌اش خوب بود. ولی وقتی آنها زنگ می‌زدند، واقعا روحیه‌خوبی نداشت. زنگ زدن آنها روی روحیه من و بچه‌ها هم تأثیر بد گذاشته بود. چون نه عبدالله و نه من دیگر نمی‌خواستیم با آنها روبه‌رو شویم. خیلی برایمان سخت بود که زنگ می‌زدند. ولی در کل عبدالله روحیه‌خوبی داشت.
آیا در این مدت به منزل شما هم آمدند و صحبت حضوری هم با آقای مومنی داشتند یا فقط تماس تلفنی بود؟
در این مدت نه، به منزل ما نیامدند و بیشتر تماس تلفنی بود. یکبار فقط آقای مومنی را بردند دفتر پیگیری اطلاعات.
این تلفن‌هایی که می‌شد از طرف کجا بود، همین دفتر پیگیری اطلاعات یا مثلا مسئولان زندان، قوه‌ی قضاییه، وزارت اطلاعات؟ از کجا بود این تلفن‌ها؟
بیشتر اطلاعات بود. تا این روز آخر که یکی خودش را از دادگاه انقلاب معرفی کرد. روز آخری که سه‌شنبه بود و قرار بود چهارشنبه به عبدالله زنگ بزنند که عبدالله مرخصی‌اش را تمدید کند. ولی متاسفانه سه شنبه این آقایان زنگ زدند و عبدالله را خواستند، که ساعت ۱۱ به دادگاه انقلاب برود. دیگر از آنجا عبدالله را به زندان برگرداندند.
الان شما به طور هفتگی می‌توانید در زندان با ایشان ملاقات کنید؟
الان که هنوز هفته نشده، شاید فردا بروم که ببینم ملاقات می‌دهند یا نه. ولی اگر به من ملاقات ندهند، من هم چیزهایی دارم که در این مدت از رفتار عبدالله فهمیدم. خلاصه من هم همین طوری آرام نمی‌مانم.
مگر شما از رفتار آقای مومنی چه چیزهایی متوجه شدید؟
من می‌توانم الان فقط این را به شما بگویم که عبدالله وقتی می‌خوابید کسی جرأت نمی‌کرد دری را ببندد یا باز کند. سریع داد می‌زد که دارند من را می‌زنند. از خواب هم می‌پرید که ما بیدارش می‌کردیم که نه، تو خوابی و اینجا کسی نیست تو را بزند.
==
مطلب مرتبط:
مقاومت عبدالله مومنی در برابر خواسته های غیرقانونی بازجوها +
کلمه: از سفر حجت الاسلام والمسلمین سید محمد خاتمی، رئیسجمهوری سابق کشورمان به ژاپن جلوگیری به عمل آمده است.
یک منبع مطلع با اعلام این خبر به «پارلمان‌نیوز»، گفت:«قرار بود امشب سیدمحمد خاتمی برای شرکت در اجلاس سالانه شورای تعامل در زمینه خلع سلاح هسته‌ای عازم هیروشیمای ژاپن شود.»
در این نشست علاوه بر بررسی ابعاد فاجعه آمیز حمله اتمی آمریکا به هیروشیمای ژاپن، ضرورت نابودی تمامی سلاح‌های هسته‌ای و چگونگی همکاری جهانی در این زمینه مورد بحث و تبادل نظر قرار می‌گیرد.
در حالی از سفر سیدمحمد خاتمی که با طرح ایده گفتگوی تمدن‌ها و استقبال وسیع جهانی از این ایده، اعتباری دوچندان برای جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌الملل حاصل شد، جلوگیری به عمل آمده است که پیش از این برخی رسانه‌های خاص با فشار و جوسازی تلاش زائدالوصفی را با انتشار اخبار دروغین برای جلوگیری از خروج خاتمی برای دفاع از جمهوری اسلامی ایران در عرصه‌های بین‌المللی به عمل آوردند.
این رسانه‌ها از یک سو مدعی جلوگیری از خروج سیدمحمد خاتمی از کشور شده بودند که اساسا خاتمی در آن زمان قصد خروج از کشور را نداشت و خبر ممنوع‌الخروج بودن او تکذیب شد و از سوی دیگر در روزهای آغازین سال در حالی که صدها فعال سیاسی و اجتماعی اصلاح‌طلب به دیدار نوروزی با رئیس‌جمهور سابق کشورمان رفته بودند، مدعی سفر خاتمی به یک کشور خارجی شدند و تاکید کردند که زمان برگشت او نامعلوم است و بدین ترتیب این جوسازی‌های رسانه‌ای برای جلوگیری رئیسجمهوری سابق کشورمان به نتیجه رسید.
کلمه:معصومه ابتکار دریادداشتی به امحاء و خمیر یا مفقود شدن بخشی از سوابقش در سازمان محیط زیست اشاره کرده و در موضوعی کلی تر درباره حذف بخشی از تاریخ توسط مسئولان فعلی کشور نوشته است.
به گزارش کلمه، متن این نوشته به شرح زیر است:
«تاریخ» مقوله جالبی است و البته بحث و مجادله هم درباره آن فراوان. آنچه مهم است اینکه تاریخ بی کم و کاست و همان گونه که رخ داده به آیندگان منتقل شود، اما سرمنشاء بحث ها و جدل ها از این روست که بیان واقعیات همواره با عقاید یا منافع گروههایی از جوامع در تضاد قرار می گیرد.
امام علی(ع) در خطاب هایش به مردم بارها آنان را به درس آموزی و عبرت گرفتن از گذشتگان فرا می خواند و در وصیتش به فرزندان «تاریخ» را مایه بهتر زیستن و انتخاب روش های درست عنوان می کند. مثلا در نامه ۳۱ نهج البلاغه از ایشان آمده که خطاب به امام حسن (ع) می فرماید: داستان گذشتگان را بخوان و سرگذشت پیشینیان را به یاد آور و ببین که چه کردند، از کجا شروع کردند و به کجا رسیدند …
«عبرت» مفهومش درس هایی از موفقیت ها و شکست هاست و شکست هم فی نفسه منفی نیست. بلکه گاهی اوقات درس هایی از یک شکست می تواند به راهی روشن و پرامید منتهی شود.
در واقع توصیه امام علی(ع) زمانی نتیجه مثبت خواهد داد که تاریخ با تمام واقعیاتش بیان شود. ولی ما متاسفانه بارها شاهد حذف، انکار یا تغییر تاریخ بوده ایم. سال های اول انقلاب نیز مشاهده می شد که عده ای دنبال آنند تا تاریخ را یا تغییر دهند و یا بخش ها یا نام هایی را از آن حذف کنند؛ مثلا به این عنوان که این فرد یا این بخش با طاغوت ارتباط دارد و یا طرح این چهره به مصلحت نیست. در حالی که چه کسی است نداند حذف یا نفی واقعیت دور از خرد است. رفتارهای صدا و سیما مصداق بارزی از این اندیشه بوده است. حتما خیلی ها به خاطر دارند که دکتر علی شریعتی به رغم آن که یکی از مهم ترین عوامل ایجاد بیداری و آگاهی در نسل انقلاب و بروز جنبش مردمی – اسلامی بود تا سالیان سال محلی از اعراب در رادیو و تلویزیون نداشت و البته هنوز هم نه آنچنان که باید.
الان هم اگر بخواهیم تاریخ انقلاب را مرور کنیم، بسیاری از تصاویر را غیرقابل پخش می دانند. چنانچه اخیرا کتابی تا عکس های مهندس میرحسین موسوی از آن حذف نشد اجازه انتشار نگرفت.
چند ماه پیش در خبرها آمد که گروه مطالعات تاریخ وزارت آموزش و پرورش مشغول ایجاد تغییرات جدید در کتب تاریخ مقاطع راهنمایی و متوسطه است که براساس آن تاریخ نگاری نظامی و پادشاهان از این کتاب ها حذف می شود.
در حالی که این مطالب سرشار از درس ها و بخشی از هویت ملی ماست و شاید اینکه هنوز از مسئله ای به نام استبدادزدگی رنج می بریم، به چنین نگرش هایی باز می گردد. نگرش هایی که مترصد نفی یا تغییر اتفاقات، شخصیت ها و وقایع چه قبل از انقلاب و چه بعد از آن هستند و اگر این گونه پیش برود ممکن است از کل صاحب منصبان تاریخ بشریت فقط همین چند سال اخیر یعنی دولت نهم به بعد قابل ذکر و استناد باقی بماند!
این رفتارها متاثر از تنگ نظری و کج فهمی کسانی است که فعلا به جان فرهنگ و تاریخ و تمدن ما افتاده اند و البته از این رهگذر فرصت طلبان زیادی نیز بهره برده اند. اما اینکه چرا به این موضوع پرداختم دو علت داشت. یکی اینکه چندی پیش اخباری رسید مبنی بر اینکه بسیاری از سوابق مربوط به دوران مسئولیتم در سازمان حفاظت محیط زیست امحاء و خمیر یا مفقود شده و وقتی هم به کتاب «دولت سیز» نیاز پیدا کردیم تعدادی از آن در انباری مخصوص کتاب های دورریز پیدا شد. مجموعه کتب دولت سبز حدود سال ۱۳۸۲ برای اجرای مدیریت سبز بخش های مختلف دولتی و آموزشی به چاپ رسید و برای مراجع عالی کشور نیز ارسال شده بود.
علت دوم، تعدادی از کارشناسانی که چند روز پیش به سایت شورایعالی معماری و شهرسازی مراجعه کرده اند نتوانستند به صورتجلسات و مصوبات این شورایعالی از سال ۷۹ تا ۸۴ دسترسی یابند یا به عبارت بهتر در فاصله این دو سال چیزی وجود نداشته است!
اگر این روند ادامه یابد فکر می کنم باید با ذره بین در تاریکخانه روزگار به دنبال تاریخ ایران و هویت مذهبی، ملی و سیاسی خودمان بگردیم.
کلمه:نمایندگان پنج عضو دائم شورای امنیت و آلمان بعد از ظهر چهارشنبه دومین دیدار خود طی یک هفته اخیر برای بحث درباره پیش نویس قطعنامه چهارم علیه ایران در شورای امنیت را انجام داده اند.
بحث های جاری پیرامون پیش نویسی است که آمریکا در ماه ژانویه با همکاری بریتانیا، فرانسه و آلمان تنظیم و تسلیم مسکو و پکن کرد. مذاکرات شش کشور درباره این پیش نویس پنجشنبه هفته گذشته در جلسه ای غیرعلنی در نیویورک شروع شد.
چین تا اواخر ماه گذشته از ورود به مذاکرات برای اعمال تحریم های تازه بر ایران خودداری می کرد.
گفتگوهای روز چهارشنبه در دفتر نمایندگی آمریکا در سازمان ملل در نیویورک برای سه ساعت در جریان بود و پس از آن ویتالی چورکین نماینده روسیه و لی بائودانگ نماینده چین آن را “خیلی سازنده” توصیف کردند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه آقای بائودانگ گفت: “ما رایزنی خیلی سازنده ای داشتیم. اکنون درک بهتری از موضع همدیگر داریم. این رایزنی ها را ادامه خواهیم داد.”
چورکین نیز با انعکاس موضعی مشابه گفت که ملاقات بعدی این گروه در آینده خیلی نزدیک انجام خواهد شد. نمایندگان چهار کشور دیگر حاضر در این گفتگوها هنوز درباره آن اظهار نظر نکرده اند.
همزمان به گزارش خبرگزاری رویتر، لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا رئیس جمهوری برزیل روز چهارشنبه گفت که در سفر ماه آینده خود به ایران مستقیما به محمود احمدی نژاد خواهد گفت.
منبع :بی بی سی
کلمه:نیما نامداری، خواهر زاده بهزاد مهاجر که روز ۲۵ خرداد و در جریان اعتراضات مردمی به نتیجه اعلام شده انتخابات ۲۲ خرداد، بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید در مصاحبه با “روز” اعلام کرد: “برای احقاق حق، هیچ راهی را منتفی نمی دانیم و تا ابد منتظر نمی مانیم”.
وی همچنین می گوید: “بازپرس پرونده، از موضع مشورت و نصحیت توصیه می‌کرد ادامه ندهیم و دلیل اصلی‌اش هم این بود که بسیاری از مقامات معتقدند اینها (کشته شدگان) مهدورالدم هستند و همین که می‌خواهیم دیه بدهیم داریم لطف می‌کنیم”.
بهزاد مهاجر پس از تماس کوتاهی با خانواده خود در جریان اعتراضات مسالمت آمیز مردمی در روز ۲۵ خرداد ناپدید شد و ۴۰ روز بعد پیکر او در حالی تحویل خانواده اش شد که جای یک گلوله روی قسمت چپ سینه او وجود داشت.
نیما نامداری که از سوی خانواده بهزاد مهاجر برای پی گیری شکایت و طرح دعوا در دادگاه، وکالت دارد از روند پی گیری این شکایت سخن گفته است.
بسیاری از خانواده های کشته شدگان اعتراضات مردمی با طرح شکایت، خواهان معرفی و محاکمه قاتل فرزندان و عزیزان خود شده اند اما تاکنون به هیچ یک از این شکایات رسیدگی نشده است و به برخی از خانواده ها گفته شده است که شکایات آنها مسکوت خواهد ماند.
مصاحبه با نیما نامداری، خواهر زاده بهزاد مهاجر را در ذیل بخوانید.
آقای نامداری، خانواده آقای مهاجر شکایت کرده اند. این شکایت با چه هدفی صورت گرفته و خواهان چه چیزی هستند؟
وقتی کسی به قتل می‌رسد جرمی رخ داده و جنایتی انجام شده‌است. طبیعی است که خانواده مقتول دنبال اعاده حق و شناسایی و مجازات قاتل باشند. مرحوم بهزاد مهاجر روز ۲۵ خرداد تیر خورد و در دم کشته شد. گناه او چه بود؟ آیا حضور در خیابان جرم است؟ اصلا ایشان چه‌کار می‌کرده که باید به سوی او شلیک می‌شده؟ آیا در روز ۲۵ خرداد در تهران حکومت نظامی اعلام شده‌بود؟ فرض کنیم به هر دلیلی حکومت نمی‌خواسته مردم تهران در ۲۵ خرداد از خانه‌های‌شان بیرون بیایند، خوب این را رسما اعلام می کردند. مثل دوران شاه که فرمانداری نظامی تهران بیانیه می‌داد و اعلام حکومت نظامی و منع تردد در خیابانها می‌کرد اینها هم ای کاش انقدر شجاعت و تدبیر داشتند که رسما مسئولیت تصمیمات‌شان را می‌پذیرفتند و با جان مردم بازی نمی‌کردند.
اکنون این شکایت در چه مرحله ای است و آیا پاسخی به شما داده اند؟
هیچ پیشرفتی نداشته است. پرونده حتی به دادگاه ارسال نشده و در همان مرحله بازپرسی باقی مانده‌است. تا جایی که من می‌دانم پرونده قریب به ۴۰ نفر از کشته شدگان خرداد ۸۸ در دو شعبه بازپرسی دادسرای جنایی تهران تشکیل شده اما به غیر از شکایت اولیای دم و برخی اطلاعات اولیه و گزارش پزشکی قانونی هیچ چیز در پرونده‌ها وجود ندارد. در پرونده دایی من صرفا یک گزارش از پزشکی قانونی وجود دارد که تایید می‌کند او با یک گلوله اسلحه جنگی که کالیبرش هم مشخص شده و از فاصله ۳ تا ۱۵ متری که از روبرو شلیک شده و به سینه او اصابت کرده، کشته شده و به دلیل خونریزی ریه و خفگی در دقایق کوتاهی جان سپرده‌است. متاسفانه در حالی که پیکر اینها در اختیار پزشکی قانونی بوده حتی گلوله‌ای که از جنازه خارج شده در پرونده دیده نمی‌شود. تا الان هیچ کس درباره این پرونده احضار و بازجویی نشده و بازپرس پرونده هم می‌گوید کاری از دستش ساخته نیست. بازپرس به صراحت به من گفت که انتظار پیشرفت در این پرونده‌ها را نداشته باشید حداکثر به شما یک دیه خواهند داد.
یعنی به نوعی به شما گفته اند که شکایت را پی گیری نکنید درست است؟
آخرین باری که من با بازپرس پرونده صحبت کردم از موضع مشورت و نصحیت توصیه می‌کرد ادامه ندهیم و دلیل اصلی‌اش هم این بود که بسیاری از مقامات معتقدند اینها مهدورالدم هستند و همین که می‌خواهیم دیه بدهیم داریم لطف می‌کنیم. البته من نمی‌دانم با بقیه خانواده‌ها چه برخوردی شده ولی آنهایی که من ارتباط دارم همه با همین موضع روبرو شده‌اند. می‌خواهند به آدم بفهمانند دیه بگیرید و بی‌خیال شوید. واضح است که مسئولیت تیراندازی با فرمانده عملیاتی است که در محل حاضر بوده، این هم رویه پنهان و پیچیده‌ای نیست. همین الان حتی اگر یک مسابقه فوتبال در استادیوم آزادی برگزار شود، یگان مستقر در آنجا فرمانده عملیات دارد و او مسئول همه اتفاقاتی است که در آنجا رخ میدهد. این رویه در پلیس ایران عادی است. قطعا در روز ۲۵ خرداد هم یک فرمانده عملیات در تهران وجود داشته، این فرد هر که باشد مسئولیت رسمی درباره کشته شدگان دارد. اگر او دستور تیراندازی را صادر کرده باید از دستورش دفاع کند و بگوید چرا چنین دستوری صادر کرده و اگر هم او صادر نکرده رسما اعلام کند تا اتهامی متوجه نهاد رسمی مسئول نباشد. جالب اینجا است وقتی من از بازپرس پرسیدم چرا فرمانده عملیات را احضار و بازجویی نکرده‌اید خیلی راحت پاسخ داد فرماندهی عملیات با سپاه پاسداران بوده و من نمی‌توانم آنها را احضار کنم؛ شما اگر دوست دارید خودتان بروید از سپاه شکایت کنید.
با توجه به این مساله، آیا خانواده آقای مهاجر از سپاه شکایت کرده اند؟
واضح است که خیر، به نظر من این کار فقط برای ارعاب و ترساندن خانواده‌ها است. وظیفه تحقیقات و بازجویی از افراد آگاه یا مظنونان برعهده دادگاه است نه شاکی، اگر از خانه کسی دزدی شود او خودش دزد را شناسایی و از او شکایت می‌کند؟ پس دادسرا و پلیس و آگاهی چه‌کاره هستند؟ اصلا این حرف خلاف تمام اصول حقوقی است که ما خودمان از سپاه شکایت کنیم. اینها برای ارعاب است. می‌خواهند با آوردن اسم سپاه خانواده‌ها را بترسانند.
گویا خانواده آقای مهاجر را تهدید نیز کرده اند؛ تا جایی که می دانم چند بار خواهر آقای مهاجر به اداره اطلاعات احضار شده است.
بله مادر من را اداره اطلاعات همدان چند بار احضار کرده و به او تلفن زده و تهدیدش کرده‌اند. البته تنها درباره پرونده برادرش نبوده؛ مثلا مادر من عضو هیات امنای یک پرورشگاه خیریه است یا برخی کارهای خیریه به ویژه درباره زنان انجام میدهد درباره آنها هم او را تحت فشار گذاشته‌اند. یا قبل از راهپیمایی ۲۲ بهمن تهدیدش کرده بودند که حق ندارد در راهپیمایی حاضر شود. به نظر من همه اینها برای ترساندن او است تا پرونده را پیگیری نکند. البته این را هم بگویم نتیجه‌این اقدامات برعکس بوده، ظاهرا بیشتر از آنکه ما از آنها بترسیم آنها از ما ترسیده‌اند.
اما حکومت مدعی است که تجمع کنندگان اغتشاش گر بودند و کشته شدگان نیز از این اغتشاش گران بوده اند. از طرفی ادعا می شود تعدادی از کشته شدگان از افراد بسیج بودند و توسط اغتشاش گران کشته شده اند.
برخلاف آنچه حکومت اعلام می‌کند شواهد مختلفی وجود دارد که در تیراندازی‌ها به هیچ وجه اشخاص معینی هدف نبوده‌اند و اصلا ربطی به بحث اغتشاش نداشته‌است. در میان کشته شده‌هایی که در دادسرای جنایی تهران پرونده دارند یک کارگر افغانی هست که در حال بنایی در بالای داربست تیر خورده، نوجوانی هست که در چند متری محل سکونتش تیر خورده، مادر و دختری هستند که جلوی در مهدکودک تیر خورده و درگذشته‌اند. اینها اغتشاش‌گر هستند؟ فرض کنید تجمع غیرقانونی هم بوده و پلیس می‌خواسته مردم را متفرق کند. آیا برای پراکنده کردن جمعیت باید به سوی آنها تیراندازی کرد؟ آن هم با اسلحه جنگی و به سر و سینه آنها؟ من شخصا این قضیه را از خانواده‌های کشته‌شدگان پیگیری کرده‌ام و در تمام مواردی که من صحبت کرده‌ام تیراندازی به نقاط حساس بدن و از فاصله نزدیک بوده، یعنی اصلا دغدغه پراکندن مردم معترض وجود نداشته و صرفا هدف آنها کشتن تعدادی آدم برای ترساندن بقیه بوده‌است.
با توجه به این مسائل، چگونه قصد دارید شکایت خود را پی گیری کنید؟ آیا این امکان وجودد دارد که از طریق نهادهای بین المللی شکایت خود را پی گیری کنید؟
من از طرف خانواده‌های دیگر نمی‌توانم حرف بزنم اما ما برای احقاق حق هیچ راهی را مسدود و منتفی نمی‌دانیم. فعلا منتظر دادگاه هستیم اما تا ابد منتظر نمی‌مانیم. مساله فقط یک مساله شخصی نیست اینطور نبوده که دو آدم با هم درگیر شوند و یکی دیگری را بکشد. اینجا بحث حقوق اساسی انسانها در این کشور مطرح است. اینکه آدمی به خیابان برود و بی هیچ دلیل و علت روشنی او را بکشند و طلبکار هم باشند نشانه انحطاط نظام سیاسی کشور است. نشانه سقوطی است که صاحبان قدرت کرده‌اند. این را به دیگر خانواده‌ها می‌گویم که شما در برابر مملکت‌تان مسئولید. پیگیری این پرونده‌ها دینی است که خانواده‌های مقتولان هم به خود شهدا هم به نسل‌های بعد دارند. باید در‌آینده بتوانیم جواب بدهیم که برای تحقق عدالت و برای جلوگیری از سلب حقوق اولیه انسانها در این کشور چه کرده‌ایم.
آقای نامداری بسیاری از خانواده های شهدا سکوت اختیار کرده اند و حتی برخی، از اعلام نام عزیز از دست رفته خود نیز ابا دارند. آیا تهدیدها و فشارهای امنیتی باعث سکوت آنها شده است؟
البته تا جایی که من می‌دانم اغلب خانواده‌ها شهادت فرزندانشان را اعلام کرده‌اند و غیر از یک مورد، شهیدی را سراغ ندارم که خانواده‌اش از پیگیری مساله استنکاف کنند. به نظر من مشکل اصلی محدودیتهای رسانه‌ای در کشور است. رسانه های داخل کشور که عملا یا بوق‌های قدرت هستند یا چنان دچار خودسانسوری شده‌اند که این مساله را پوشش نمی‌دهند.رسانه‌های خارجی هم مسائل خاص خودشان را دارند. بسیاری از خانواده‌ها هم از اقشاری هستند که چندان با مسائل رسانه‌ای آشنا نیستند و اینها باعث شده راحت اعتماد نکنند. ضمن اینکه معمولا در چنین شرایطی فکر می‌کنند اگر مساله را رسانه‌ای نکنند حکومت به آنها در رسیدگی به پرونده‌ها مساعدت خواهد کرد. به نظر من همه تجربه‌های قبلی نشان داده این تحلیل غلط است. نکته دیگری هم که به نظر من در این قضیه اهمیت دارد سناریویی است که حکومت اجرا کرد و آن هم تمرکز صرف بر شهدای زندان کهریزک است. در زندان کهریزک چهار جوان بی‌گناه به شهادت رسیدند که بسیار هم دردناک بود. اما در ۲۵ و ۳۰ خرداد در خیابانهای مرکزی تهران حدود چهل نفر کشته شده‌اند. حکومت با تمرکز بر آن چهار شهید و تقلیل آن جنایت به یک خطای اداری خودسرانه، دنبال پنهان کردن بقیه شهدا است. اگر حاکمان واقعا نگران جان انسانها هستند و برای بسته شدن کهریزک دستور می‌دهند چرا برای چهل نفر دیگر کاری نمی‌کنند؟
کلمه- گروه اقتصادی: تعداد کارگران عسلویه از ۴۰ هزار نفر در سال ۸۳ هم اکنون به ۴ هزار نفر کاهش یافته است. این کاهش ۹۰ درصدی در تعداد شاغلان در این منطقه اقتصادی انرژی کشور نشان دهنده کاهش شدید فعالیت های اقتصادی و عمرانی است. این در حالی است که منطقه پارس جنوبی و عسلویه به عنوان قطب صنعت انرژی ایران شناخته می شود.
به گزارش خبرنگار “کلمه” در منطقه عسلویه و در زمان خاتمی بیش از ۲۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی برای سرمایه گذاری جذب شده بود. هم اکنون با توجه با آمار اشتغال در عسلویه می توان به این نتیجه رسید که این سرمایه گذاری ها عملا به صفر کاهش یافته است .
از سوی دیگر پیشرفت کار به دلیل نبود نقدینگی و نبود سرمایه گذار خارجی درپالایشگاه بزرگی که قرار بود تولید بنزین ایران را حدود ۳۰ میلیون لیتر افزایش دهد، متوقف شده است . این در حالی است که این پروژه برای دولت احمدی نژاد اهمیت بسیاری دارد و خیلی ها امید به ادامه کار و بهره برداری از آن پیش از عملی شدن مخاطره آمیز تحریم فروش بنزین به ایران ، دارند . تحریمی که با اعلام نظر دو شرکت روسی و هندی عملا آغاز شده است .
هم اکنون در منطقه گازی پارس جنوبی که میدانی مشترک بین ایران و قطر است ، ایران به شدت آسیب پذیر شده است . قطر از ایران بسیار بیشتر برداشت داشته و هر لحظه فاصله اش با ایران بیشتر می شود. قرار بود که با راه اندازی تعدادی از فازهای پارس جنوبی ایران در میزان برداشت با قطر برابر شود . اما کاهش حجم سرمایه گذاری ایران و نبود سرمایه گذارخارجی همه برنامه ها را با شکست مواجه کرد .
هم اکنون درآستانه روز کارگر اراک در بزرگترین قطب صنعتی ایران و شرکت های بزرگ دولتی مستقر در آن، وضعیت بحرانی گزارش شده است. شرکت های بزرگ دولتی چند ماه است که قادر به پرداخت حقوق کارگران خود نیستند . شرکت های آذر آب ، واگن پارس و پالایشگاه اراک در این مورد وخیمترین وضعیت را دارند.
شرکت های دولتی در حالی با مشکل نبود نقدینگی روبرو هستند که هر روزه اقدام به اخراج کارگران خود می کنند . به موازات این ، در بخش خصوصی نیز اوضاع به شدت نگران کننده و بحرانی به نطر می رسد . هم اکنون دولت بیش از ۴۰ هزار میلیارد تومان ( برابر ۴۰ میلیارد دلار ) به پیمانکاران بخش خصوصی بدهکار است . حدود پنج هزار میلیارد تومان از این رقم ، طلب پیمانکاران صنعت برق از دولت است. صنعتی که قابلیت درآمد زایی بالایی دارد . اما به دلیل ناتوانی مدیریتی در بدترین شرایط ممکن به سر می برد .
ناتوانی بخش خصوصی در دریافت طلب خود از دولت و طولانی شدن فرایند آن موجب شده تا فعالیت های عمرانی بخش خصوصی به کمترین میزان خود در ۲۰ سال گذشته برسد . وضعیتی که بسیاری از کارشناسان آن را با زمان پایان جنگ ۸ ساله ایران و عراق مقایسه می کنند. به همین دلیل در چند ماه اخیر با روند اخراج کارگران واحدهای عمرانی و تولیدی روبرو بوده ایم. هم اکنون نرخ بیکاری در میان جوانان ۱۶ تا ۳۰ سال ایران بیش از ۲۵ درصد است و پیش بینی می شود افزایش یابد . این رقم در میان تحصیلکردگان بیشتر است و زنان شرایط به مراتب بدتری از مردان دارند .
کلمه: روابط عمومی وزارت اطلاعات اعلام کرد: به دنبال انفجار در زندان مرکزی شهرستان ایلام و فرار دو تن از زندانیان متهم به قتل، با تلاش اداره کل اطلاعات استان ایلام و همکاری نیروی انتظامی سه تن از عوامل اصلی انفجار دیوار زندان شناسایی، دستگیر و تحویل مرجع قضایی شدند.
به گزارش مهر متهمان روز بیست و یکم فروردین ماه سال‌جاری ضمن تهیه مواد انفجاری و تخریب بخشی از دیوار زندان مرکزی ایلام دو نفر از مجرمین را فراری داده و باعث مجروح نمودن تعدادی از شهروندان شده بودند که با اقدام مامورین اطلاعاتی به دام افتادند.
کلمه: سیدمصطفی تاجزاده به دلیل عود کردن بیماری دیسک کمر و پاره‌ای مشکلات جسمی در بیمارستان بستری شد.
فخرالسادات محتشمی‌پور در وبلاگ خود به روایت بستری شدن همسرش و یک شب فراق پرداخت.
او نوشت: اتاق خصوصی خالی نداریم متأسفانه! ولی بیمار ما باید بستری شود همین حالا؟ پزشکان زیادی توصیه کرده اند. یاران قدیم و دلدادگان اخیر. به ناچار باید یک امشب را بسپاریمشان به بخش پست آی سی یو. و این یعنی این که همراه نمی تواند بماند و ما باید راهمان را بگیریم و برویم به خانه و درست پس از ۳۶ روز که به آنی گذشت، شب های تنهایی و اندوه را مرور کنیم.
سوپر وایزر می گوید: بابا یک توضیحی شرحی چیزی، لااقل بیمار را نشانم بدهید. بیمار طفلکی اما توان بلند شدن از نیمکت را ندارد بلند می گوید سلام و من به عنوان ولی یا سرپرست فرم پذیرش را پر می کنم و امضا می کنم و می گویم: گوهر گرانبهایی را داریم می سپاریم دست شما حواستان باشد لطفا. لبخند می زند مسئول بخش و می گوید خاطرتان جمع باشد. می گویم تلفنش را قطع کنید لطفا و زودتر یک آرام بخش بدهید به او تا درد بیش از این امانش را نبریده. می گویند شما نگران نباشید با خیال راحت بروید منزل اگر کاری بود تماس می گیریم و من نمی توانم با خیال راحت بروم منزل.این منزل دیگر خالیش قابل تحمل نیست وقتی که هر روز پر بوده از عطر وجود او و میهمانانی که گاه فقط چند وجب جای خالی و دقایقی اندک، سهمشان از حضور در کنار او بوده از شدت ازدحام یاران یک دل و همراه.
می گوید: درد دارم. دارد غیرقابل تحمل می شود این درد. می گویم: باید استراحت کنی و لختی آرام بگیری جانم. نگاهم می کند و زیر لب می گوید: درد جسم چاره دارد، درد روح و روانم را مپسند. من سخن خواهم گفت وگرنه اینجا و آنجا فرق چندانی ندارد. و این چند روزه چقدر آزرده روح بود همسرجان. درست مثل خودم و مثل خیلی های دیگر که روح و روانشان را سخت به بازی گرفته اند. او می گوید من نه ماه تمام در انفرادی و بیرون آن احساس نکردم در زندان هستم ولی حالا اینجا هوا چقدر بد است. ما هر دو به سرفه افتاده ایم. هوا سنگین است. طراوت بهار زیر سختی و سیاهی رفتارهایی سخیف، دارد رنگ می بازد و …
می گوید: دلم گرفته. کاش می رفتیم زیارت. من هم دلم سخت گرفته. برای فاطمه آدینه وند و بچه هایش برای نوه های عرب سرخی.برای بچه های زندانیان گمنام. برای خودم که همه می گویند رنگ و رویت باز شده و شادی در چشمانت برق می زند و من هی سوز اشک ها را حس می کنم و روی برمی گردانم و نمی دانم شرم است؟ اندوه است؟ دلتنگی است؟ نمی دانم یک چیزی مثل خوره افتاده به جان ما و تا آخرین زندانی سیاسی از بند نرهد ما را از درون تحلیل خواهد برد.
حالا من و همسرجان هم بندیم و هم سلول چه فرق می کند فاصله مان چقدر باشد؟گیریم او در پُست آی سی یوی بیمارستان و من اینجا پشت مونیتور در حال ثبت لحظه هایم و دلتنگی هایم و غصه هایم. فردا اما وقتی به دیدارش بروم سراغ آن گل های سرخ را خواهم گرفت که یواشکی دادم آن پزشک جوان ببرد بگذارد بالای تختش. گل هایی که باید رگه های امید را در تن و جان او بگستراند و به او قول می دهم که هرگز مانع سخن گفتنش نشوم و مانع هیچ یک از خواسته هایش. من با کسانی که او را خاموش می خواهند هم دست نخواهم شد و با دست خود او را به مسلخ آرمان هایش نخواهم برد. فردا بار دیگر به او قول می دهم که تا پای جان همراهیش خواهم کرد و هرگز تنهایش نخواهم گذاشت حتی اگر پشت در بمانم. من به جا ماندن عادت کرده ام.
کلمه: در حالیکه نظرسنجی بین المللی مجله تایم برای انتخاب تاثیرگذارترین شخصیت های سالِ ۲۰۱۰ هنوز به پایان نرسیده، آمارهای ثبت شده نشان از این دارد که میرحسین موسوی ازجنبش سبز مردمِ ایران با رای بسیار بالایی در صدر لیست این نظرسنجی قرار دارد.
به گزارش جرس در نظرسنجی و رای گیریِ نشریۀ شاخصِ تایم – همانند هرساله- از خوانندگان و مردم خواسته شده است تا “از میان ۲۰۰ تن از هنرمندان، سیاستمداران و شخصیت‌های هنری و سیاسی و شاخصِ جهان، یک نفر را بعنوان شخصیت تاثیرگذار سال ۲۰۱۰ انتخاب کنند. صفحه اصلیِ تایم، تا لحظۀ مخابرۀ این خبر، میرحسین موسوی را با بالغ بر ۶۳۲ هزار رای، نفر اولِ این نظرسنجیِ معرفی کرده است.
از دیگر شخصیت‌های ایرانی، دکتر زهرا رهنورد، فعال سیاسی، رییس سابق دانشگاه الزهرای تهران و همسر میرحسین موسوی، در رتبه هجدهم و شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل (۲۰۰۳) در رتبه چهلم فهرست فوق الذکر قرار دارند.
نظرسنجیِ تاثیرگذارترین شخصیت سال، تا تاریخ ۲۹ آوریل (دو هفته دیگر) ادامه خواهد یافت.
کلمه: محمدعلی شیرزاد مستندساز و عضو هیت مدیره انجمن دفاع از حقوق زندانیان است که بیش از صد روز پیش بازداشت شد. پدر این مستندساز دربند طی نامه ای به دادستان تهران ضمن شرح فعالیت های فرزندش و نیز آنچه در این روزها بر آنها رفته است، خواستار رسیدگی به وضیعت فرزندشان شده است.
متن نامه بدین شرح است:
به نام خدا
دادستان محترم استان تهران
جناب جعفری دولت آبادی
۱۰۰ روز از بازداشت فرزندمان گذشته واو هنوز بلاتکلیف است .زمانی که در پایان شب ۲۲ دی ماه ۸۸ ، فرزندمان درست مقابل درب منزل بازداشت و سپس تمام خانه مورد تفتیش قرار گرفت ؛ تصور نمی کردیم این دستگیری ما را تا این اندازه دچار سرگردانی و مشقت کند .
ما مدت ها از او بی خبر بودیم . حتی نمی دانستیم کجاست واو را به کجا برده اند . هیچ مرجعی پاسخگوی ساده ترین پرسش ما و اینکه فرزندمان کجاست ، نبود . در نهایت بعد از ۱۵ روز و طی یک تماس تلفنی کوتاه از حال او باخبر شدیم و بالاخره بعد از مدت ها انتظار و دوندگی موفق به دیدار او در زندان اوین شدیم .
اما محمد علی شیرزادی هنوز بعد از ۱۰۰ روز بلاتکلیف است . درباره پرونده او هیچ نمی دانیم . حتی نتوانستیم برای او وکیلی اختیار کنیم چون نه شعبه دادگاه اعلام شده و نه شماره پرونده را به ما می گویند .
جناب دادستان
فرزند ما یک مستند ساز است . او بر حسب حرفه و وظیفه ای که دارد ، بارها به ثبت وقایع مختلف اجتماعی پرداخته است . این رسالت یک هنرمند است که به اطراف خود بی تفاوت نباشد . یک پای ثابت ضبط و انعکاس اکثر جنگ های منطقه خاورمیانه بوده است و دوربین او روز های سخت جنگ را از افغانستان و پاکستان تا لبنان و عراق ثبت کرده است .
محمد علی شیرزادی یک فعال امور اجتماعی و فرهنگی است . نام او را می توانید با یک جستجوی ساده در تیتراژ ده ها مقاله و فیلم مستند ببینید . دغدغه او پرداختن به امور اجتماعی و فرهنگی است و قدر مسلم روش زندگی او نشات گرفته از همین طرز تفکر است .
جناب دادستان
خواسته ما شفاف و منطقی است : رسیدگی به وضیعت محمد علی شیرزادی . اینکه ما نیز بتوانیم با در دست داشتن شماره پرونده و نشانی شعبه دادگاه ، سیر پرونده و مسیر رسیدگی به اتهام او را پی گیر باشیم . این حداقل چیزی است که یک مادر و پدر و یا یک شهروند از شما که مجری عدالت هستید توقع دارد . ما و مادربزرگ سالخورده و بیمار او سرپرست معنوی خود را از دست داده ایم . تمام ایام عید نوروز در انتظار خبری از دادگاه که درخواست وثیقه کرده بود ، سفره هفت سینمان را در کنار گوشی تلفن برگزار کردیم . ولی دریغ از یک صدای امید بخش ! حتی موفق به شنیدن صدای فرزندمان نیز نشدیم .
حال از آنجایی که تا کنون به رغم مراجعه های مکرر به مراجع مختلف و نهادهای رسمی و قانونی هیچ نتیجه ای حاصل نشده است ، به ناچار این نامه سرگشاده را در سایت های خبری منتشر خواهیم کرد ؛ چه بسا این بار پاسخی به ما برسد. گفته می شود جنابعالی اخبار اینترنتی را دنبال می کنید . ما هم امیدواریم در یکی از جست و جو هایتان زمانی را برای خواندن نامه یک پدر و مادر سالخورده بگذارید و پاسخی روشن و امیدوار کننده به ما بدهید .
با سپاس
ناصر شیرزادی، پدر محمد علی شیرزادی
۲۵ فروردین ماه هشتاد و نه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر