امضا کنندگان نامه همچنین مسؤولیت حفظ جان رهبران جنبش را مطلقاً متوجه حکومت دانسته و نسبت به تداوم وضعیت فعلی هشدار دادند.
متن نامۀ گروهی از فعالان ایرانی به بان کی مون به شرح زیر است:
دبیر کل محترم سازمان ملل متحد عالیجناب بان کی- مون:
با درود فراوان و آرزوی موفقیت شما در کمک به پیشبرد صلح، امنیت، حقوق بشر در جهان، و با تشکر پیشاپیش از لطف شما در پیگیری این مطالبه انسانی و مدنی ما.
همانطوریکه آگاهی دارید ملت ایران مواجه با حکومتی است که بی پروا، ابتدایی‌ترین حقوق انسانی چون حق بیان، تجمع، تحزب، تشکل مدنی ، و فعالیتهای نافی خشونت را پایمال نموده و گذشته از مبانی حقوق بشر جهانی ، به قانون اساسی مصوبه خویش نیز پایبند نیست. لذا پناه بردن ما به شما و استمداد از نهاد سازمان ملل متحد را که نمادی بر آمده از وجدان بشریت و روح ملت ها لقب گرفته، راه چاره یافتیم و مستقیم از شما دبیرکل این سازمان محترم یاری می طلبیم.
مستحضر هستید که از ماه ژوئن سال ۲۰۰۹ در اعتراض مسالمت آمیز به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری که میلیون ها نفر در ایران به خیابان ها آمدند، رژیم ایران از هیچ گونه اعمال فشار و سرکوبی علیه مخالفین چون بستن مطبوعات، دستگیری، زندان، شکنجه و قتل دریغ نداشته است. دامنه این سرکوب ها به ویژه بعد از تظاهرات اعتراضی صد‌ها هزار نفره هفته گذشته (۱۴ فوریه ۲۰۱۱) به حصر، حبس خانگی و انسداد کامل فعالیت های سیاسی و اجتماعی رهبران جنبش سبز دمکراسی خواهی مردم ایران، میر حسین موسوی ( نخست وزیر سابق)، مهدی کروبی (رئیس مجلس سابق)، و زهرا رهنورد(استاد، رئیس سابق دانشگاه، و فعال جنبش زنان) انجامیده است. این بار حکومت در اقدامی که حیرت مردم ایران و جهان را در پی داشته است، مبادرت به نصب نرده آهنی در مقابل منزل رهبران جنبش و قطع تمام مسیرهای ارتباطی آنها (شامل تلفن و اینترنت) کرده تا بدون حتی پذیرفتن مسؤولیت محاکمه، اقدام به حذف اجتماعی و فیزیکی این منتقدان کند.
فعالیتهای جنبش سبز دمکراسی خواهی مردم ایران همواره مسالمت آمیزبوده ورهبران آن به قانون اساسی التزام داشته‌اند. در طرف مقابل ، سرکوب گران، با قانون شکنی واعمال خشونت جنبش را سرکوب، و جان رهبران آن را تهدید می نمایند. سرکوب رهبران منتقد حکومت و تلاش برای حذف آنها بدون رعایت حداقل موازین قانونی سبب شده تا ما نگرانی عمیق خود را نسبت به وضع امنیت و سلامت آنها اعلام کنیم. ما امضا کنندگان این نامه مسؤولیت حفظ جان رهبران جنبش را مطلقاً متوجه حکومت دانسته و مصرا خواستار لغو حصر خانگی از رهبران و تضمین آزادی فعا لیت های اجتماعی و سیاسی آنان هستیم.
با تشکرازادامه تلاش شما برای آزادی زندانیان سیاسی درایران، انتظارما امضا کنندگان ذیل از شما، استفاده کردن از تمام امکانات خویش و اهرم های بین المللی برای لغو حصر، حبس ، و تضمین آزادی کامل فعالیت های مدنی رهبران جنبش، و تضمین سلامت جان آنان می باشد!
با احترام :
مسعود آذری، داریوش آشوری، کاوه احسانی، حسن اکبرنیا، اصغر اکبری، محمد جواد اکبرین، محمد ارسی، هوشنگ اسدی، سروش اصلانی، محمد اقتداری، بهرام امامی، بابک امیر خسروی، نوشابه امیری، مهدی امینی، عبدالعلی بازرگان، رضا بدیعی، محمد برقعی، جرج بنشاهی، شهلا بهار دوست، محمد بهبودی، سهراب بهداد، فروزان بهنیا، فرهاد بهنیا، اصف بیات، میثاق پارسا، بیژن پیرزاده، عسل پیرزاده، صمد پورنقوی، نیره توحیدی، آریا تهرانی، پارسیا تهرانی، شهرام تهرانی، مریم تهرانی، حسن جعفری، فرزاد جواهری، محمد جمالی، محسن حیدریان، اسماعیل ختأی، ا.خجسته فر، رضا خشنود، اسماعیل خوئی، شیریندخت دقیقیان، سهراب رزاقی، حمید زنگنه، حمید سالک، داریوش سلطانی، محمد سهیمی، احمد شاکری، علی شاکری، سعید شروینی، کریم شمبیاتی ، حمید شیرازی، فاطمه صادقی، نادر صادقی، احمد صدری، صوفیا صدیق پور، اسفندیار طبری، بهرام عباسی، ملوک عزیززاده، فرزانه عظیمی، کاظم علمداری، رضا علوی، حسن علیزاده، نورالدین غروی، رضا فانی یزدی، مهدی فتا پور، مسعود فتحی، علی فروزنده، نادر فروزی، فاطمه فرهنگخواه، فیروزه فولادی، کبری قاسمی، یدی قربانی، صمصام کشفی، محسن کدیور، عزیز کرملو، رضا کریمی، حسن کلانتری، حسین کندی، رضا گوهر زاد، مزدک لیما کشی، مجید محمدی، ملیحه محمدی، مهرداد مشایخی، احمد مصباح، پیمان ملاذ، مهدی ممکن، جعفر منظم اکبر مهدی، حمیدرضا مهدیزاده، بهجت مهر آسا، محمد علی مهر آسا، مهدی مهرنوش، علی اکبر موسوی خوئینی‌ها، امیر موحدی، امین موحدی، سراجدین میردامادی، غفور میرزایی، حجت نارنجی، ابراهیم نبوی، فرخ نگهدار، مهدی نور بخش، ن.نوریزاده، احمد هادوی، داریوش وثوقی، حسن یوسفی اشکوری.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر