-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
دولت اوباما که شورای حقوق بشرِ سازمان ملل را چون شناسه سیاست خودش به ثبت رسانده، اکنون نتیجه آخرین نشست هفته پیش را در ژنو جشن می گیرد. اگر تاکنون چیزی درباره فعالیت هایش نشنیده اید این بی اطلاعی از دید ما قابل چشم پوشی است زیرا از زمان پیدایش چنین شورایی از 5 سال پیش، خارج از محافل حرفه ای حقوق بشر، کمتر کسی به آن توجه نشان داده و دلایل خوبی هم برای این غفلت وجود دارد: ناقضان حقوق بشر بر آن تسلط یافته اند و بیشترِ توان چنین پدیده ای را صرف «دیو نمایی» اسراییل کرده اند.
هرچند که دولت جرج بوش به نظر می رسید که خلاف جریان معمول اصرار دارد که از فواید کارهای مشترک بین المللی صرف نظر کند و از این گونه انجمن ها فاصله بگیرد، نظریه پردازان دولت اوباما با ایده های چندجانبه گرایانه خود اراده کرده اند که خدشه از آبروی شورای حقوق بشر بزدایند. با این که رییس جمهور و وزیر امور خارجه، هیلاری رودهام کلینتن در ابراز نظر خود در رد نقض حقوق بشر در گوشه و کنار جهان، گاه بیش از اندازه کم گویی کرده و تساهل به خرج داده اند، دولت اوباما برای به شور نهادن و تصویب قطعنامه های لیبی، ایران و دیگر مسائلی از این دست بر این اساس پافشاری می کند که نشان دهد تاثیر ایالات متحده در جمع شمار زیادی از کشورهای همسو کارسازتر است.
خانم کلینتن در تحسین کار شورای حقوق بشر سازمان ملل دو بیانیه رسانه ای به انتشار رساند. در یکی با لفظی دور از زبان کوته فکرِ قطعنامه های پیشین که انتقاد ضد مذهب را محکوم می کرد، این بار در اندازه و حوصله مذهب، اصل و متن شورای حقوق بشرِ را ستایش کرد که بیانیه به خاطر زبان خاصش مورد توجه قرار گرفت. در دومین نوشته، وی تصمیم شورای حقوق بشر به خاطر انتصاب یک «گزارشگر ویژه حقوق بشر» برای پژوهش درباره وضعیت حقوق بشر ایران را گرامی داشت و تهیه گزارشِ موارد نقض حقوق بشر در این کشور را الزامی دانست.
سفیر ایالات متحده به شورای حقوق بشر، ایلین داناهاو، به گزارشگران گفت که به نقطه عطف نزدیک بودیم. وی بر اساس پیام خبرگزاری رویترز گفت: «با وجود ایراد و نقص شورای حقوق بشر شاهد پیشرفت های روشنی در توانایی و کارکرد این شورا برای پاسخگوییِ «به جا» به جریانات بوده ایم.» وی افزود: «این جا زمینه های به اشتراک گذاشته شده بیش از آن چیزی است که مردم گمان می کنند.»
شاید درست باشد. ولی پیش از آن که این گرامی داشت ها بیش از این ادامه یابد، شایسته است که چیزی به آن افزوده شود. مثلا گزارشگر ویژه اخیر ایران، بیست و پنجمین فرستاده شورای حقوق بشر به شمار می رود؛ 9 کارشناس مستقل دیگر نیز در این شورا وجود دارند. آیا از آخرین باری که نمایندگان حقوق بشر در کامبوج، کره شمالی، هائیتی، برونئی، سومالی یا سودان توجه مردم جهان را به خود مشغول داشتند چه قدر می گذرد؟ من که چنین توجه جهانی را اصلا به یاد ندارم.
ضمنا ایران و درجه دوراندیشی مذهبی قطعنامه ها تنها مواردی نبودند که شورای حقوق بشر در مصوبه خود در نظر گرفت. در نهایت 14 قطعنامه برای کشورهای مختلف و موارد مجزا به تصویب رسید. شش قطعنامه تنها به اسراییل می تازد. در آخر، از زمان پایه گذاری شورا، با در نظر گرفتن 6 قطعنامه ویژه که برای کشور یهود تصویب شده، 41 قطعنامه از مجموع 65، کشورهای مشخصی را مورد خطاب قرار می دهد.
شورای حقوق بشر در دفاع از مردم سوریه سخن گفت و مردمی را بر شمرد که به وسیله حکومت بشار اسد در خلال یک هفته و چند روز پیش سلاخی شده اند. ولی درباره مردم درعا و دمشق چیزی نگفت؛ در حالی که دولت سوریه به روی این شهروندان سوری ساکن بلندی های جولان و تحت اشغال اسراییل نیز آتش گشوده است. سوریه خود نامزد جایگزینی لیبی در شورای حقوق بشر است و البته در کنار دیگر اعضای غیر دموکرات شورا، چون کوبا، عربستان سعودی، روسیه و چین جای می گیرد که شمارشان هم کم نیست.
دولت بوش به این نتیجه رسیده بود که چنین اتفاقات حقوق بشری که این گونه دولت ها به سادگی در آن عضو می شوند، شایسته حضور ایالات متحده نیستند و در آن ها شرکت نمی کرد. دولت اوباما دو سال تمام را صرف این کرده که نقطه مقابل این دیدگاه را به اثبات برساند. به لطف چنین تلاش هایی شورای حقوق بشر کمی بهتر شده است. ولی آیا واقعا برای ایجاد تغییر در وضعیت حقوق بشر، مرکُبی بهتر از این شورا یافت نمی شود؟ به گمان ما، چند سخنرانی بیش از این که به وسیله رییس جمهور و وزیر امور خارجه درباره ایران ایراد شود، اگر بر پشتیبانی از جنبش سبز این کشور تاکید شدیدتری نکند، برای حقوق بشر ایران بسیار بیش از گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل مفید خواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر