In a meeting with the family of political prisoner Milad Asadi, opposition leader Mehdi Karroubi has said that the Iranian judiciary's harsh treatment of the people demonstrates the judiciary's loss of its independence under political pressure. Karroubi spoke to the parents of Milad Asadi, a member of the central council of the Office for Fostering Unity, about their son’s condition in prison as well as his legal case. Asadi's father described his son's physical condition as "very good" but complained about his ongoing detention and the third postponement of his court date. "We can't do anything because we have no access to the judge who is handling the case and we must painfully witness the imprisonment of our son. We don't know to who or where we should refer to. They won't even allow us to meet with the judge. Is this justice?"
The student's mother also complained about the lack of transparency in her son's case and the reoccurring postponement of his court trial. "We are seeking our child's release even on bail, but his trial keeps being postponed and we don’t have access to anyone to speak to them about our pain."
Karroubi criticised the judiciary's conduct, especially towards students and the youth. "Unfortunately, the continuation of this trend and the harsh treatment of the people is a sign of the judiciary's lack of independence in these [post-election] matters. In the eyes of the people and the constitution, these youngsters are not criminals. This is a very difficult period. But know and be sure that it is more difficult for them," Karroubi said, referring to the authorities. The chairman of the reformist National Trust Party maintained that instead of managing and developing the country, the authorities were thinking of further tightening their grip on the population and adding to the current threats and pressures.
In the end, Karroubi expressed hope that the country's problems would be resolved in the near future and that all political prisoners would be set free.
Milad Asadi was arrested on 30 October 2009 and has been in prison since. His group the Office for Fostering Unity endorsed Mahdi Karroubi's bid for the 2009 presidential election.
source: The Green Voice of Freedom
Kurdish political prisoners Farzad Kamangar, Ali Heidarian, Farhad Vakili, Shirin Alam Houli and Mahdi Eslamian were executed yesterday morning in Tehran’s Evin prison. The semi-official Fars News Agency cited judiciary officials as saying that the "antirevolutionary" individuals were executed this morning for carrying out terrorists activities such as "bombings in different cities in Iran." According to the Committee of Human Rights Reporters, Farzad Kamangar's lawyer stated: "I have no information about the execution of these individuals." He added that he would be referring to the judiciary for verifying the tragic news.
Farzad Kamangar is a Kurdish teacher who had been arrested in the summer of 2006 and was subsequently put under a great deal of physical and mental torture. He maintained through his writings that he had been forced to make false confessions and that his confessions lacked any credibility as they were obtained under torture. He was sentenced to death in early 2007 for "criminal intentions." On 4 February 2010, Kamangar wrote a letter to the head of the judiciary requesting a court of appeal to be held for his case.
Mahdi Eslamian was arrested on Monday, May 4, 2009 and spent six months in solitary confinement. His brother Mohsen Eslamian had also been previously executed. Shirin Alam Houli was a female prisoner who was arrested in spring 2008 in Tehran. Ali Heidarian, Farhad Vakili and Farzad Kamangar had been in prison since 2006 and had described their court proceedings as "unjust."
Lawyer and family unaware of execution
In an interview with the opposition website Jaras, Farzad Kamangar's brother said that his family had heard the news of his brother's execution through the media and expressed regret about hearing the death sentence of a loved one through the news agencies. "They're all about lies, I wish the news about my brother's execution would also be a lie." Mehrdad Kamangar said that he had no news about his brother's condition and that their last contact had been a phone call the day before. "Since this morning when I heard the news, I have called everywhere. But no one is responding to us," he said. "If there was justice [in the country], Farzad wouldn't be executed or at least someone would tell us where he is right now. Everyone has been giving us news from Tehran for an hour now, but we still don't know where our Farzad is. Is he alive, has he been executed? I don't know what's going on in the country. Where is the law?" When asked if Farzad's family had pursued the matter through Kurdish members of parliament, Farhad said that the MPs could not do anything. "They also heard the news through the news agencies. You tell us what we should do." Jaras reported that the phone lines of Evin prison had been disconnected since two days ago.
The five hangings took place despite the fact that three of the cases were under review and none of the families or lawyers of the defendants had been informed about the five executions beforehand.
source: The Green Voice of Freedom
Mohammad Khatami, former Iranian president and head of Centre for the Dialogue among Civilizations, expressed concern over the situation of “different aspects” of the country and said that the ruling class cannot resolve the issues through mere "slogans”. Speaking for a group of student and cultural activists, Khatami insisted that all political prisoners need to be released and all students, professors, teachers and citizens who have been harmed in the post-election events have to be compensated.
According to Khatami, “exiting the security-laden atmosphere and entering a freer space, ending restrictions on political organizations and devising necessary steps for holding appropriate elections in the future" can lead the country out of the current crisis. The opposition leader urged the Islamic Republic authorities to use all the country's talents and power to resolve the difficulties in accordance with the provisions of the country's Constitution. "If we make warnings, it is because we want to keep the system on the right track and deliver it from the mistaken paths that can lead to even worse situations."
Khatami warned the authorities that "ignoring the protests and making false accusations against protesters will not make them disappear."
source: Radio Zamaneh
محمد خاتمی، رئیس مرکز گفتگوی تمدنها میگوید وضعیت کشور از «جهات مختلف» خوب نیست و حکومت نمیتواند با «شعار» مسائل را حل و فصل کند.
خاتمی در دیدار با جمعی از دانشگاهیان، فرهنگیان و فعالان دانشجویی گفت راه حل و فصل «درست» مشکلات، آزادی زندانیان و جبران «جفاهایی» است که به دانشجویان، استادان، معلمان و مدیران و بسیاری از شهروندان شده است.
رئیس جمهوری سابق ایران، «عبور از فضای امنیتی و ورود به فضای آزاد، رفع محدودیت از جریانها، احزاب و رسانهها و اندیشیدن تمهیدات لازم برای انتخابات مطلوب در آینده» را از دیگر عوامل خروج از بحران دانست.
خاتمی در عین حال به مسئولان جمهوری اسلامی توصیه کرد با تن دادن به قانون اساسی و بهرهگیری از همه نیروها و استعدادها، برای حل و فصل مشکلات کشور تلاش کنند.
وی در بخش دیگری از اظهارات خود هشدار داد ادامه اعمال محدودیتها برای جریانهای سیاسی و فکری، «هزینه سنگینی» برای جمهوری اسلامی خواهد داشت.
به گفته خاتمی «اگر تذکری داده میشود برای حفظ نظام در مسیر درست و بازگشت از راههای غلطی است که طی میشود و متاسفانه به جاهای بدی ختم خواهد شد.»
خاتمی همچنین اظهار داشت: «راهکار ما نفی مطلق علوم انسانی و علوم جدید و برخورد با کسانی که صاحب تخصص در این حوزهها هستند نیست، بلکه آنها هم باید بتوانند مسائل را مطرح کنند تا به فکر منسجم و پخته مناسبی برسیم.»
به گفته وی «به راه انداختن دستگاه تفتیش عقاید، یک تجربه شکست خورده است و شکل گرفتن یک فکر و فراگیر شدن آن، با بخشنامه درست نمیشود.»
رئیس مرکز گفتگوی تمدنها گفت که با «کار رسمی اداری» نمیتوان افکار و اندیشهها را حذف کرد، چرا که این مسئله باعث میشود سئوالات جوانان بیشتر شود.
خاتمی در بخش پایانی سخنان خود اظهار داشت: «نادیده انگاشتن اعتراضات یا نسبتهای ناروا به معترضان دادن، به معنی نبودن اعتراض نیست.»
مسئولان زندان اوین، سحرگاه یکشنبه پنج زندانی به نامهای فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان را به جرم محاربه اعدام کردند.
به گزارش ایلنا به نقل از روابط عمومی دادسرای عمومی وانقلاب تهران، محکومان فرزاد کمانگر فرزند باقی، علی حیدریان فرزند احد، فرهاد وکیلی فرزند محمد سعید، شیرین علم هولی فرزند خدر، مهدی اسلامیان فرزند محمد نام داشتند.
به ادعای این گزارش، محکومان در عملیات تروریستی ازجمله بمب گذاری در مراکز دولتی و مردمی شهرهای مختلف ایران دست داشتند.
این گزارش با بیان اینکه در مراحل دادرسی محکومین نماینده دادستان تهران و وکلای آنان حضور داشتهاند، افزود: احکام صادره از سوی دادگاههای بدوی حسب مورد در دادگاههای تجدید نظر با دیوان عالی کشور ابرام گردیده است.
گزارش منابع دیگر خبری حاکیست همزمان با قطع تلفن های زندان از دو روز گذشته این احکام اجرا شده است.بنا به اطلاع گزارشگران هرانا این احکام در حالی به اجرا درآمد که پرونده سه تن از متهمان این پرونده در مرحله بازنگری (اعمال ماده ۱۸) قرار داشت و همچنین هیچ یک از وکلا و خانواده ها در جریان اجرای این احکام قرار نگرفتند.
در اعتراض به اعدام این پنج نفر، تجمعهایی اعتراضآمیز در نقاط مختلف جهان برگزار شد. در پاریس، تظاهرکنندگان ایرانی به سفارت ایران در این شهر حملهور شده و ضمن آویختن عکسهای اعدامشدگان به دیوار سفارت، دوربینهای مداربسته آن را شکسته و شعارهایی علیه آیتالله علی خامنهای رهبر ایران سر دادند که سرانجام با حضور پلیس و بازداشت بیش از یکصد نفر، این تظاهرات خاتمه یافت.
در لندن و برلین نیز معترضان به اعدامهای غیرقانونی در ایران به سفارتخانههای ایران حمله کرده و آسیبهایی را به ساختمان سفارت وارد کردند.
قرار بر این است که تظاهرات و اعتراضهای مشابه نیز ظرف چند روز آینده در شهرهای مختلف اروپا در برابر سفارتخانههای ایران صورت گیرد.
میرحسین موسوی از رهبران مخالف دولت، در دیدار با خانواده عمادالدین باقی گفت آنچه که در تاریخ میماند «کارنامه افراد در دفاع از حقیقت» است.
به گزارش وبسایت کلمه، موسوی که به همراه زهرا رهنورد، به دیدار خانواده عمادالدین باقی رفته بود، از این فعال حقوق بشر به عنوان پژوهشگری نام برد که فعالیتهایش در خاطرهها باقی خواهد ماند.
نخستوزیر پیشین ایران همچنین، برخوردهای «سلیقهای و شخصی» با قانون اساسی را یکی از مهمترین مشکلات کنونی جامعه ایران برشمرد.
به گفته موسوی، «فقدان تمرکز» در تصمیمگیریها یکی از مهمترین مشکلات اساسی مدیریت در کشور است.
در این دیدار فاطمه کمالی احمد سرایی (همسر باقی) نیز گزارشی از وضعیت همسرش در زندان ارائه کرد.
خانم کمالی گفت: «باقی به عنوان یک نویسنده، حتی از داشتن یک قلم و خودکار و یا کتاب در سلولش محروم است.»
وی پیشتر گفته بود که پزشکان زندان برای آقای باقی، مصرف روزانه «۱۰ تا ۱۵ قرص» تجویز کردهاند. به گفته خانم کمالی، همسرش در چهار ماه گذشته حدود «۱۷۰۰ قرص» مصرف کرده است.
عمادالدین باقی، روزنامهنگار، پژوهشگر و فعال حقوق بشر، هفتم دی ماه سال گذشته در منزل شخصیاش بازداشت شد و همچنان در زندان بهسر میبرد.
وی رئیس و بنیانگذار کمیته دفاع از حقوق زندانیان است و جوایز بینالمللی زیادی را از آن خود کرده است.
موسوی و رهنورد همچنین در دیدار با خانواده جعفر پناهی، در جریان وضعیت این کارگردان برجسته در زندان قرار گرفتند.
برای مادرهای این سرزمین
برای مادر فرزاد کمانگرها
بنویس فرزندم بنویس آب، بنویس، بنویس بابا، بنویس عزیزکم بنویس نان، بنویس، بنویس آزادی، بنویس بنویس مردم، بنویس انسان
بنویس
بنویس انسان
بنویس انسان انسان انسان
پدرت باز میگردد، غم نان تمام میشود. آسمان را نگاه کن . کدام ستاره را میخواهی برایت بچینم؟ بنویس آسمان، بنویس مهر
مادر بگو چه چیز را این همه سال فراموش کردی یادم بدهی کنج آن خرابه؟ مشق دیکتههای مرا چرا از خشم، بغض و انتقام پرنکردی؟ چرا به من یاد ندادی از گلوله بنویسم؟ چرا به من یاد ندادی فریاد بزنم؟ چرا قلم به دستم دادی مادر؟
نوشتم مادر بابا، جنگ او را از ما گرفت، نوشتم مادر نان، سهم شبهای ما نشد، نوشتم مادر مردم، دار میزنند سرهایشان را، نوشتم مادر آزادی، تیربارانش میکردند. نوشتم مادر انسان به بندم کشیدند.
مادر بگو چه چیز را این همه سال فراموش کردی یادم بدهی کنج آن خرابه؟ مشق دیکتههای مرا چرا از خشم، بغض و انتقام پرنکردی؟ چرا به من یاد ندادی از گلوله بنویسم؟ چرا به من یاد ندادی فریاد بزنم؟ چرا قلم به دستم دادی مادر؟ چرا پشت آن پلکهای خستهات اشکهای در بدریات را پنهان کردی و به من یاد دادی بنویسم انسان؟ کدام انسان مادر؟ چرا زندان را برایم نکشیدی وقتی برادرت حبس ابد شد؟ چرا برای شکم خالیام نان کشیدی و سنگ به دستم ندادی مادر؟ چرا مدارا یادم دادی تا فقط بنویسم بنویسم بنویسم
مادر اینک میدانم بغضهایت با خشم در هم تاب خوردهاند، میدانم که در صورت تکیدهات مدام مرا تجسم میکنی بالای چوبه دار، بیرون این دقایق هر کدام سالی. میدانم یادت میآید شبهایی که مداد سیاهم را میتراشیدی و به من یاد میدادی از عشق بنویسم. یادت میآید؟ مادر من جز عشق چیزی روی این کاغذهای معطل ننوشتهام. من روی تختههای سیاه دربدری کودکان سرزمینم حرفی جز شرافت نقش نزدم مادر. مرا به جرم بیجرمی به دار کشیدهاند مادر . مادر مرا به حرمت انسان به دار کشیدند.
اما بگذار یک بار بیدغدغه برایت بنویسم مادر. اینک که رهاتر از همیشه چشمهایم بی هیچ چشمبندی از دریچه این درهای آهنی منتظر آمدنت نشسته است دلم میخواهد باز گهواره کودکیهایم را با خودت بیاوری و لالایی محزونی که شبهای جنگ برای کودکانت هجی میکردی برایم بخوانی، درست کنار تابوتم که دوست دارم از تخته سیاههای کلاسهای درسم بسازیاش. میدانی مادر چرا طناب دار و گلویم دیشب با هم مرثیهخوان تاریخ این خاک شدند؟ چون شرافت گمشدهایست که این روزها در زندانهای نمور میتوانی پیدایش کنی. اینان از کتاب بیم دارند، که از قلم میله زندان ساختهاند. مادرم این طناب دار که بر گلویم بوسه زد خشم فروخورده مردی است که چوپانیاش را هیچ گلهای نپذیرفته است. این تورم کینه است. این تورم استبداد است.
میدانم باز به صورتم زل میزنی و میخواهی ساکت باشم مادر. اما بگذار این فریاد را روی دریچههای قلبات هوار کنم مادر. من تنها از انسان سرود خواندهام. من از هر نژادی جز انسان بیزارم
مادر بنویس با من آزادی مادر بنویس با من انسان مادر بنویس با من رهایی … بنویس با من تا آزادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر