Latest Posts from Iran Dar Jahan for 05/15/2010

Email not displaying correctly? View it in your browser. پایان ارتباط ویژه؟ نخست وزیر تازه منصوبِ محافظه کار بریتانیا "دیوید کامرون" و مشاور لیبرال دموکراتش "نیک کلِگ" اختلاف نظرهای زیادی بر سر سیاست های خارجی و مسائل امنیتی دارند. ولی هر دو در یک نقطه با هم به اشتراک دید آشکاری رسیده اند: مناسبت های بریتانیا با ایالات متحده گرچه هنوز "ویژه" به حساب می آید ولی دیگر نباید نشانی از سرسپردگی داشته باشد. تحریک از مناظره انتخاباتی شروع شد که کلِگ -آقای پیام آور صلح- در آن گفت که گاهی شیوه برخورد و کلام فرودستانه سیاستمداران حزب کارگر و محافظه کار در این "ارتباط ویژه" را شرم آور می داند. روز چهارشنبه، وزیر امور خارجه، ویلیام هِیگ اعلام کرد: "ارتباط باید استوار باشد ولی نه کورکورانه و فرودستانه." پس لابد بریتانیا با گام هایی لرزان برای ایجاد اتحاد میان دو سوی آتلانتیک رفته؟ احتمالا نه. تمام احزاب بریتانیا از جنگ در افغانستان پشتیبانی می کنند؛ جایی که انگلستان بزرگترین گسترش نیروهای نظامی را پس از ایالات متحده دارد و نقش حیاتی در استان های جنوبی که محل سنگین ترین درگیری هاست ایفا می کند. بریتانیا نیز با تهدید مشابهی از سوی افراط گرایان اسلامی مستقر در مناطق قبیله ای پاکستان روبروست و مثل ایالات متحده، شهروندانش جذب ماجرا می شوند و آن را پیگیری می کنند. هرچند، مسئله بزرگی اینجا نمود پیدا کرده است که چشم پوشی کردن از این سرسپردگی مفهوم پیدا می کند و آن مسئله این است: ایران. وقتی که کلِگ، کامرون و هِیگ درباره احترام بیش از اندازه به ایالات متحده سخن می گویند، احتمالا منظورشان تصمیم تونی بلر، نخست وزیر پیشین بریتانیاست برای پشتیبانی از حمله به عراق؛ گامی که از سوی مردم بریتانیا بسیار منفور انگاشته شد و اعتراضات گسترده ای را در برابر وی برانگیخت: نامش را "سگ-پودلِ جرج بوش" گذاشتند. نیروهای بریتانیا اکنون مدتهاست که خاک عراق را ترک کرده اند؛ جایی که در مقایسه با بیش از ۴۰۰۰ کشته امریکایی ۱۷۹ نفر کشته دادند. با این وجود شرنگ عراق هنوز باقی است: پژوهش رسمی که از سرخط خبرهای امسال به دست آمد همچنان نشان از رواج لقب "پودل" در میان این سرخط ها دارد. نتیجه آن که بار دیگری که در شرایط دشوار درگیری، ایالات متحده چشم به اعزام نیروهای بریتانیایی دارد شاید پاسخ شایسته ای دریافت نکند. ایران محتمل ترین گزینه برای این داستان است. هرچند اکنون دولت اوباما خیال اقدامات نظامی برای پایان دادن به برنامه اتمی تهران را ندارد ولی شاید در یکی-دو سال آینده زیر فشار مجبور به چنین کاری شود؛ به ویژه اگر سیاست تحریم کاری از پیش نبرد و یا ایران گامهای تحریک کننده ای چون اخراج بازرسین سازمان ملل بردارد. شاید اسراییل تصمیم به حمله بگیرد و همچنان که همیشه در این شرایط از او بر می آید. امریکا را وادار به همراهی کند. آن وقت ایالات متحده برای امنیت خلیج فارس و مهار ایران از هم پیمانان خود یاری خواهد خواست. آیا این "ارتباط ویژه" در آن شرایط حساس باقی خواهد ماند؟ یا ائتلاف خامِ دولتیِ بریتانیا تصمیم می گیرد که مثلا به "سرسپردگی" پایان دهد؟ امید که مجبور نباشیم به این پرسش پاسخ دهیم.   حمله به کیارستمی، حمایت از پناهی چند روز مانده به نمایش «کپی برابر اصل»، آخرین ساخته عباس کیارستمی در فستیوال کن در بخش مسابقه، روابط سینماگر و حکومت ایران هدف حملات سهمگینی قرار گرفته است. ژولیت بینوش، که نقش اصلی را در این فیلم بازی می‌کند، از سوی گروه سینماگران ایرانی خارج کشور نامه‌ای دریافت کرد که با این جملات آغاز می‌شود: «آیا می‌‌دانید زمانی که از سینماگری هم چون کیارستمی حمایت می‌کنید، دارید به بهانه‌های زیبایی شناختی دستتان را به سوی حکومت جنایت‌کار ملاها دراز می‌کنید؟» در این نامه، که نسخه کاملش روی سایت Artenexil.net/A3.htm موجود است، این گروه از «شانس» کیارستمی سخن می‌گوید که فیلم‌هایش، در حالی‌که تولیدات «شرکت‌های ایتالیایی، فرانسوی و بلژیکی» هستند در فستیوال‌های مختلف پذیرفته می‌شود، ولی «همیشه بوی بد جمهوری اسلامی ازشان به مشام می‌رسد». از طرف دیگر، و بدون ارتباط با این نامه، بیانیه‌ای از سوی برنار کوشنر و فردریک میتران، وزاری امور خارجه و فرهنگ فرانسه با مضمون درخواست آزادی بی درنگ کارگردان ایرانی جعفر پناهی که در ماه مارس دستگیر شد و از آن زمان در تهران زندانی است، به چاپ رسید. این دو وزیر تصریح کرده بودند که این کارگردان که از او تاکنون چندین بار در کن (دوربین طلا در سال ۱۹۹۵ برای بادکنک سفید، و طلای سرخ در بخش نگاه ویژه در سال ۲۰۰۳) و در ونیز (دایره، شیر طلا در سال ۲۰۰) تقدیر شده است، «جای خودش را در هیات داوری فستیوال دارد». روز گذشته تیم برتون، رئیس هیات داوری نیز حمایت خود از جعفر پناهی را اعلام کرد و در کنفرانس خبری گفت: «فیلم ها باید جهانی شوند، همین طور آزادی بیان. هر کسی باید بتواند ابراز عقیده کند». باید یادآوری کرد در حالی‌که پنج مخالف سیاسی حکومت در اوایل هفته به دار آویخته شدند، فضای سیاسی در ایران تیره‌ و تارتر می‌شود.   شما این خبرنامه را به این دلیل دریافت می کنید که ایمیل شما پس از تایید وارد لیست دریافت کنندگان شده است. برای لغو عضویت از این خبرنامه به این لینک مراجعه کنید یا به irandarjahan-unsubscribe@sabznameh.com ایمیل بزنید. با فرستادن این خبرنامه به دوستان خود آنها را تشویق کنید که عضو این خبرنامه شوند. برای عضویت در این خبرنامه کافی است که به irandarjahan@sabznameh.com ایمیل بزنید. برای دریافت لیست کامل خبرنامه های سبزنامه به help@sabznameh.com ایمیل بزنید.