دو هزار نفر؛ این رقمی است که رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشر در رابطه با تعداد کشته‌شدگان در حوادث اخیر سوریه به تقریب بیان می‌کنند و با این حال مثال هر آمار و رقمی، عاجز از انتقال آن حس غم‌انگیز و تلخی‌ست که مردم سوریه امروز آن را تجربه می‌کنند. حدود پنج ماه است که سوریه شاهد قیام برای آزادی و صحنه‌هایی خونین است که نظامیان وابسته به حکومت بشار اسد آن را خلق می‌کنند. چشم‌انداز چندان روشن نیست. حکومت باکی از کشتار ندارد و فشارهای بین‌المللی نیز آن‌چنان نیست که خللی در کار این ماشین کشتار ایجاد کند، اما با این حال مردم سوریه همچنان پیش می‌روند. در این‌باره گفت‌وگویی با غیاث الجندی، نویسنده و روزنامه‌نگار سوریایی انجام داده‌ایم که اکنون در انگلستان سکونت دارد. او سال‌هاست که برای رسانه‌هایی چون السفیر چاپ بیروت و القدس العربی در لندن می‌نویسد. همچنین عضو داوطلب سازمان حقوق بشر امنستی (Amnesty) است و در پروژه‌ای به نام “نوشتن برای زندگی” مشارکت دارد که برای قربانیان شکنجه تدارک دیده شده‌است.
در میان سرزمین‌های خاورمیانه چنین به نظر می‌رسید که سوریه سرزمین آرامی است و مردمان آن نیز حکومت خاندان اسد را پذیرفته‌اند. اما حالا با تصویر کاملا متفاوتی از سوریه مواجه هستیم، تصویر مردمی که علیه حکومت به پا خواسته‌اند. چگونه وضعیت در سوریه تغییر کرد؟
این دروغ بزرگی است که مردم سوریه خاندان اسد را به عنوان حاکمان خود پذیرفته‌اند. خاندان اسد در طول سال‌ها تسلط خود بر سوریه دستگاه‌های امنیتی مخوفی به وجود آورده‌اند که تا پیش از این رویدادهای اخیر همواره مردم را از هر اعتراضی بازمی‌داشت. در حقیقت بیشتر به خاطر ترس بود که همه چیز آرام به نظر می‌رسید واگرنه به خودی خود کمتر کسی می‌تواند خاندان اسد را قبول داشته باشد، مگر اقلیتی منفعت‌طلب و فرصت‌طلب، چرا که این خانواده دست به جنایت‌های گسترده‌ای زده و ثروت ملی را غارت کردهاست. اکنون مردم سوریه ثابت کرده‌اند که چه دیدگاهی نسبت به حکومت اسد دارند. به عبارتی حکومت می‌خواهد با کشتار، حکم‌های طولانی مدت زندان و ایجاد هراس، خودش را به مردم تحمیل کند.
در حالی که شهرهای مختلف سوریه در این ماه‌ها عرصه قیام بوده‌است، اما ظاهرا دمشق روزهای آرامی را سپری می‌کند. دلیل آن چیست؟
دمشق به هیچ وجه آرام نیست. در حقیقت نمی‌توان دمشق را جدا از حومه‌های آن در نظر گرفت. شهرهای حومه دمشق فوق‌العاده بوده‌اند و مردم اغلب به خیابان‌ها آمده‌اند، مانند تظاهرات‌های وسیعی که در درایا یا دوما رخ داده‌است. دوما یکی از اولین شهرهایی بود که مورد تهاجم تانک‌های حکومت قرار گرفت. مدایا، حرستا، کسوا، زبدانی و همه حومه‌ها به پا خاسته‌اند. در مرکز دمشق نیز مردم تلاش کرده‌اند که بیرون بیایند، اما نتوانسته‌اند، چرا که میادین اصلی شهر را نیروهای ارتش تصرف کرده‌اند. در کل، به جز مناطق ثروتمند دمشق که در آن معمولا افسران ارتش و صاحب منصبان سکونت دارند، بقیه مناطق عالی بوده‌اند، مثل منطقه حجرالاسود یا القدم.
میان مردم ایران و سوریه حسی از همدلی و اتحاد وجود دارد. در عین حال ما نیاز داریم که شما از ما حمایت کنید چرا که حکومت شما نقشی منفی در سوریه بازی می‌کند. این تنها شما هستید که می‌توانید مقابل آن بایستید
آیا سوریه به سمت یک جنگ داخلی پیش می‌رود، نظیر آن‌چه در لیبی رخ داده‌است؟
نه، فکر نکنم. رژیم البته به شدت تلاش می‌کند که کشور را به سمت جنگ داخلی یا یک جنگ مذهبی میان شیعیان و سنیان ببرد، اما با این حال موفق نبوده‌است، چرا که مردم نمی‌خواهند حوادث لیبی در سوریه تکرار شود. مردم سوریه جنگ داخلی نمی‌خواهند و اساسا تا به حال نیز دست به خشونت نزده‌اند. بنابراین جنگ داخلی گزینه‌ای غیرمحتمل است.
چقدر احتمال مصالحه میان مخالفان با بشار اسد وجود دارد؟ اصلا تمایلی به مصالحه در میان مخالفان و هیات حاکمه وجود دارد؟
مصالحه‌‌ای نمی‌تواند وجود داشته باشد. در هفته‌های نخست مردم آمادگی این مصالحه را داشتند چرا که بشار اسد مدام وعده اصلاحات می‌داد. مردم هم قبول کرده بودند و می‌گفتند در هر صورت صلح و توافق با دولت بهتر از آن است که کار به خشونت و کشتار مردم بکشد. اما الان اکثریت قریب به اتفاق معترضان مخالف مصالحه هستند. چهره‌های زیادی میان مخالفان بودند که می‌گفتند باید با رژیم مذاکره کرد و رژیم هم چنین کرد که داستان جالبی دارد. مخالفان دعوت شدند و با نمایندگان حکومت مذاکره کردند اما بعد که جلسه تمام شد، همه آنها دستگیر شدند. الان دیگر برای مصالحه خیلی دیر است. بعد این همه کشتار، مثلا در شهر حما، چگونه می‌توان گفت که دست از تظاهرات برداریم؟ نه، دیگر خیلی دیر است.
چند روز قبل شورای امنیت قطعنامه‌ای علیه حکومت سوریه تصویب کرد. نظرتان درباره آن قطعنامه چیست؟ راضی‌کننده است؟
شورای امنیت سازمان ملل خیلی بد و ضعیف عمل کردهاست. واقعیت چنین است که مخالفان دولت در سوریه تظاهرات مسالمت‌آمیزی را برگزار می‌کنند و در عوض، ارتش به آنان حمله می‌کند. اما واکنش شورای امنیت به این مسئله چیست؟ هیچ. مصوبه آنها بسیار ضعیف بود. اصلا یک هدیه برای رژیم بود که موضع آنها را تقویت می‌کند. ما شورای امنیت را محکوم می‌کنیم. ما جامعه بین‌الملل را محکوم می‌کنیم که هیچ اقدامی در رابطه با سوریه انجام نمی‌دهند. قذافی یکصد نفر را کشت که غرب بلافاصله واکنش محکمی نشان داد و مجازات‌هایی را علیه او در نظر گرفت و در گام بعد نیز به اتهامات او در دادگاه بین‌المللی رسیدگی شد، در حالی که رژیم سوریه در چنین ابعاد وسیعی جنایت می‌کند و به سادگی از آن می‌گذرند. این قطعنامه اصلا کافی نیست.
در شرایط موجود چه کاری از جامعه بین‌الملل ساخته است؟
ما از آنها می‌خواهیم که زمینه رسیدگی به اتهامات بشار اسد در دادگاه بین‌المللی جنایی را فراهم کنند. از سویی می‌توان صنعت نفت سوریه را هدف قرار دارد و آن را تحریم کرد، به این خاطر که رژیم پول کافی برای سرکوب مردم را از این صنعت به دست می‌آورد. به جز این می‌توان تحریم‌هایی را در ارتباط با انتقال پول تصویب کرد، چرا که برای مثال حکومت ایران میلیون‌ها دلار به بشار اسد کمک می‌کند. این تحریم‌ها می‌تواند شرایط را برای رژیم اسد سخت‌تر کند و به سرنگونی آن منجر شود. متاسفانه تاکنون جامعه بین‌المللی و سازمان ملل نقش مثبتی در ماجرای سوریه بازی نکرده‌اند و حتی به نحوی حکومت سوریه را نیز مورد حمایت قرار داده‌اند.
دولت ایران چطور؟
دولت ایران به شکل وحشتناکی تا حالا از بشار اسد حمایت کردهاست، چرا که هر دو دولت، سرکوب‌گر و دیکتاتور هستند. سندی وجود ندارد مبنی بر این‌که ایران نیروی نظامی به سوریه فرستاده باشد، اما مستندهای زیادی هست که نشان می‌دهد ایران سلاح به سوریه می‌فرستد. در هر صورت اتحاد نیرومندی میان این دو دولت وجود دارد. چند وقت پیش شایعه شد که ایران پنج میلیارد دلار به حکومت سوریه کمک مالی کردهاست. این کمک مالی می‌تواند برای کشتار مردم سوریه باشد. ما از حکومت ایران می‌خواهیم به جای این که پنج میلیارد دلار به بشار اسد بدهد، آن را به مردم خودش بدهد. ما به کمک حکومت ایران نیازی نداریم، چون آنها به حکومت سوریه کمک می‌کنند و حکومت سوریه هم مردم سوریه را به قتل می‌رساند. متاسفانه ایران نقشی کاملا منفی در حوادث سوریه بازی می‌کند.
بازتاب جنبش سبز ایران در سوریه چگونه بوده‌است؟ مردم سوریه چه نظری درباره سبزها دارند؟
مردم سوریه از هر کسی که برای برقراری دموکراسی در ایران تلاش می‌کند، حمایت می‌کنند، چرا که حکومت ایران در غیاب نظارت مردم خود اتحادی قوی با رژیم بشار اسد برقرار کرده و به سرکوب مردم سوریه کمک می‌کند. معتقدم میان مردم ایران و سوریه حسی از همدلی و اتحاد وجود دارد. در عین حال ما نیاز داریم که شما از ما حمایت کنید چرا که حکومت شما نقشی منفی در سوریه بازی می‌کند. این تنها شما هستید که می‌توانید مقابل آن بایستید.
فریدون عباسی، رییس سازمان انرژی اتمی ایران می‌گوید احتمال دارد نیروگاه بوشهر تا اواخر آبان یا آذرماه، با ظرفیت کامل راه‌اندازی‌شود. وی در عین حال اظهار داشت ممکن است این نیروگاه با ۴۰ درصد ظرفیت از شهریور ماه راه‌اندازی‌شود.
به گزارش رادیو فردا، فریدون عباسی، رییس سازمان انرژی اتمی ایران در مورد زمان راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر گفت: «پیش بینی ما برای راه اندازی ۱۰۰درصدی و کامل نیروگاه اتمی بوشهر برای اواخر آبان یا آذر ماه سال جاری است ولی احتمال دارد نیروگاه با ۴۰ درصد توان خود از شهریور ماه سال جاری راه اندازی شود.»
به گزارش شبکه تلویزیونی العالم، آقای عباسی روز یکشنبه گفت: «رسانه‌ها معمولا دنبال تاریخ دقیق برای راه اندازی نیروگاه هستند و من اعلام می‌کنم ما مطابق یک شرح فعالیت و برنامه زمانبندی پیش می‌رویم چون نیروگاه نیاز به راه اندازی در مراحل مختلف دارد و آزمایش‌های لازم باید انجام شود ما نمی‌بایست پرسنل متخصص خود را درگیر مسائل حاشیه‌ای در باره مثلا تاریخ دقیق راه اندازی نیروگاه کنیم تا آنها در راه اندازی دچار استرس نشوند.»
وی درباره خودداری از اعلام تاریخ دقیق راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر گفته است: «مختصصان ما نباید در باره تاریخی که معمولا رسانه‌ها در باره راه‌اندازی نیروگاه برق هسته ای بوشهر دنبال می‌کنند، تحت فشار قرار بگیرند و احیانا از مسایل ایمنی نیروگاهی عدول شود.»
پیشتر دو نماینده عضو کمیته بررسی وضعیت نیروگاه اتمی بوشهر در مجلس اعلام کرده بودند که وعده راه‌اندازی نهایی این نیروگاه تا پایان ماه رمضان ممکن نیست.
الکساندر سادونیکوف، سفیر روسیه در تهران، چند ماه پیش به خبرنگار تلویزیون دولتی ایران گفته بود که کسانی که نسبت به راه اندازی نیروگاه اتمی بوشهر بدبین هستند، به زودی مایوس خواهند شد. وی از راه اندازی این نیروگاه در آینده بسیار نزدیک خبر داده بود.
علی اکبر صالحی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی و رییس سابق سازمان انرژی اتمی ایران هم نیز در تیر ماه سال جاری گفته بود که «جشن اتصال برق نیروگاه بوشهر به شبکه سراسری، اواخر ماه رمضان، برگزار می‌شود.»
آقای عباسی هم بر راه اندازی بخشی از نیروگاه «تا پایان ماه رمضان» تاکیده کرده و گفته است: «طبق موازین و برنامه کاری قرار ما این بود که در آخر ماه رمضان پیش راه اندازی صورت بگیرد یعنی به حدود ۴۰ درصد قدرت راکتور که دست پیدا کردیم برق را به شبکه به صورت آزمایشی وصل کنیم.»
وی گفته است: «هماهنگی‌های لازم با وزارت نیرو و شبکه توزیع برق کشور در این زمینه صورت گرفته است و آمادگی لازم وجود دارد و تنها مختصری آزمایش‌ها باقی مانده است که آنها باید انجام شود و اگر ما بتوانیم آزمایش‌های مختصر باقی مانده را نیز در ماه رمضان به انجام برسانیم حتما در آخر ماه رمضان پیش راه اندازی و اتصال به شبکه را خواهیم داشت.»
فریدون عباسی در مورد تعویق‌های مکرر راه‌اندازی نیروگاه اتمی بوشهر گفته است: «زمان‌بر بودن راه اندازی نیروگاه برق هسته‌ای بوشهر بیانگر رعایت سطح بالای استانداردهای بین‌المللی و حساسیت خاص جمهور اسلامی ایران در این زمینه است.»
پس از فاجعه اتمی در پی زلزله در ژاپن، موج نگرانی از ایمنی نیروگاه اتمی در جهان افزایش یافته و آلمان و سوییس اعلام کردند طی یک برنامه زمانبندی شده، نیروی اتمی را کنار خواهند گذاشت.
رییس سازمان انرژی اتمی ایران همچنین افزود: «ایمنی تشعشات همه راکتورهای هسته‌ای و سطح استانداردهای آن به گونه‌ای رعایت می‌شود که تا نزدیکی آن مردم می توانند به راحتی زندگی کنند یعنی تشعشعی از اینها به بیرون درز نمی‌کند.»
آقای عباسی افزود: «پس از پیش راه اندازی، افتتاح نیروگاه نیز مراحل خود را خواهد داشت به طوری که دوباره طبق مقررات باید راکتور را اصطلاحا سرد کنیم یعنی توان آن را پایین بیاوریم و بازبینی‌های لازم را انجام بدهیم و دوباره قدرت راکتور را به ۷۵ درصد برسانیم و دوباره آزمایش‌های لازم را از نظر ایمنی انجام بدهیم.»
نیروگاه یک هزار مگاواتی بوشهر که قرار بود ابتدا توسط آلمان ساخته شود و سپس قرار شد که روسیه آن را تکمیل کند، اما با گذشت بیش از سه دهه از آغاز طرح بوشهر، این نیروگاه به بهره‌برداری نرسیده است.
پیشتر اعلام شده بود این نیروگاه پیش از به پایان رسیدن سال ۲۰۱۰ به شبکه برق کشور متصل می‌شود.
بر اساس قراردادهای روسیه و ایران، کار ساخت نیروگاه اتمی بوشهر باید تا سال ۲۰۰۰ میلادی، یعنی ۱۱ سال پیش، به پایان می‌رسید.
Alaeddin Boroujerdi, the head of Iran’s National Security and Foreign Policy Commission, announced yesterday that his earlier statements to ISNA regarding the arrest of the number-two top member of the Kurdish Workers Party (PKK), a Turkish separatist group, was on the basis of reports in the Turkish media adding that the news has not been confirmed by “competent Iranian sources.”
Earlier Turkish media had reported that Murat Karayilan, a top member of the PKK, had been arrested by Iranian intelligence forces.
Boroujerdi confirmed the news on Saturday but yesterday corrected himself saying that his information was not from Iranian sources rather from Turkish media reports.
Murat Karayilan led the PKK after the arrest of party leader Abdullah Ojalan.
The Forat News Agency, a media outlet linked to the PKK, has denied the news, and Iran's ambassador to Turkey has also announced that the embassy has not been informed of Kara Ilan's arrest.
Alaeddin Boroujerdi added that PJAK's recent actions around Iran's western borders have been a reaction to “this powerful action by Iran.”
PJAK, or the Free Life Party of Kurdistan, is the Iranian counterpart of PKK and it has been involved in a series of recent attacks against Iranian forces along the Western borders of Iran in collaboration with the PKK. The PKK had earlier claimed responsibility for the August 12 explosion in Turkey that damaged the pipelines that carry natural gas from Iran. The explosion stopped gas flow to Turkey, and authorities estimated the repairs would take a week.
An earlier explosion in Iranian territory, which stopped the flow of gas for 24 hours, was organized by PJAK forces, according to Iranian authorities.
Iran’s Revolutionary Guards Corps have been fighting PJAK forces in Iran's northwestern region for over a month. The head of IRGC land forces recently commented on that conflict, saying, “We will destroy the nests of anti-Revolutionaries wherever they may be.”
source: Radio Zamaneh
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر