-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
بستنی طلایی در تصویری که روحانیون شیعه در طول انقلاب ایران ترسیم کردند هیچ جایگاهی نداشت و زمان وعده و وعیدها قرار بود که با توزیع مساوی درآمدِ سرشار نفت میان مردم، سطح زندگی فقرا از فرش به عرش برسد.
امروز سه دهه و اندی پس از آن روزها، سود درآمد نفت سر به میلیاردها دلار می زند و این جا، دِسرهای تجمل بر سفره بعضی مردم جای دارد. مشکل این است که این بعضی ها تنها بخش کوچکی از ثروتمندان ایران اند که از این ماجرا سهمی دارند. بر خلاف وعده های انقلاب، بسیاری از مردم در این جا بر این باورند که شکاف میان دارا و ندار هرگز به این بزرگی نبوده است.
طبقه نوثروتمندان ایران از فرصت هایی که بازار گسترده داخلی در اختیارشان می گذارد خوب بهره برده اند و گاهی وقت ها فساد اداری و سیاست های دمدمی مزاج دولت هم در این ثروت اندوزی بی تاثیر نبوده است. فرزندان نزدیکان برخی از افراد حکومت و خانواده کارخانه دارها در این دسته جای دارند و کسانی هم هستند که راه خود را به سوی وام های کلان حکومتی با بهره های اندک هموار کرده اند. حدود 500 میلیارد دلار ثروت بادآورده نفت در خلال 5 سال گذشته نیز دلیل اصلی بهره مندیِ آشکار این گروه از سودهایی چنین کلان بوده است.
هم هواداران و هم منتقدین رییس جمهور محمود احمدی نژاد می گویند که برخی از سیاست های اقتصادی وی که برای مقابله با بی عدالتی طراحی شده بود در واقع وضع را برای بسیاری هر روز بدتر از پیش می کند. و با این که برخی آمارها نشان می دهند که در جمهوری اسلامی میان دارا و ندار همیشه فاصله بوده ولی خودنمایی بعضی ها با ثروتشان بسیاری از ایرانی ها را گلایه مند کرده است.
نوثروتمندان با خرید پورشه و مهمانی های دیرهنگام و پذیرایی با خاویار و سفارش بستنی 250 دلاری در پوششی از طلای خوراکی در بزرگترین رستورانِ گردان دنیا نقد بقیه را به شکایت باز می کنند.
از بالای برج 1427 متری میلاد تهران، فقیران ایران در خیابان های آن پایین به نقطه های کوچکی از ازدحامی انبوه بدل می شوند.
«محیطی آرام و لوکس به دور از مشکلات روزمره تهران فراهم کرده ایم» این را احمد طلایی یکی از مدیران رستوران تاج می گوید و هم زمان میهمان ها را در بخش وی آی پی پذیرا می شود.اتاق تقریبا 300 نفر را در خود جای می دهد تا از فهرست ثابت 280 هزار تومانی لذت ببرند. بستنی طلایی در این فهرست دیده نمی شود.
بعد از ظهر یکی از همین روزها کارگران ساختمانی با کفش های فرسوده در راهرو به انتظار ایستاده اند که آخرین مراحل ریزه کاری رستورانی را به پایان برسانند که از ماه ژوئن آغاز به کار کرده و دو ماه از افتتاحش می گذرد. زوج جوانی که لباس طراحی شده ای به تن دارند با پرواز بر فراز خلیج فارس آمده اند تا این جا در دهان یکدیگر میگو بگذارند. صاحب رستوران می گوید: «همان گونه که می بینید افسانه های هزار و یک شب را درست در همین تهران بازآفرینی کرده ایم.»
ولی تضاد زندگی شیک این عده در برابر سختی های اقتصادی فزاینده میلیون ها ایرانی معمولی، لب ها را به گلایه و شکایت می گشاید.
مردم نامه هایی سرگشاده می نویسند و از طغیان نابرابری می گویند. وبلاگ نویسی بانفوذ و محافظه کار چون امیرحسین ثابتی ماه گذشته نوشت که تغییر مسیر و شیوه زندگی و رفتار اجتماعی ایرانی هایی که از هوشیاری نسخه انقلاب فاصله می گیرند برای جهان بینی ایران تهدیدی به مراتب خطرناک تر از امریکا و اسراییل است.
وی می پرسد: «وقتی فرهنگ مردم جای خود را به خودنمایی و ثروت نمایی داده باشد مگر می شود برای آنها دیگر از عدالت و ساده زیستی و استکبارستیزی و مستعضف نوازی سخن گفت؟» وی با نقل جملاتی از آیت اله روح اله خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی می گوید: «وای بر ما اگر سياست ما پشت كردن به دفاع از محرومين و رو آوردن به حمايت از سرمايه دارها گردد و ثروتمندان از اعتبار بيشتري برخوردار بشوند.»
خشم و نفرت مردم از بی عدالتی ابعاد سیاسی گسترده ای در ایران دارد. احمدی نژاد در طول دو دوره ستاد انتخاباتی اش به گروهی از روحانیون بانفوذ مرتبط با علی اکبر هاشمی رفسنجانی، رییس جمهور پیشین یورش برد و آنان را به سوء استفاده از منصب برای ثروت اندوزی متهم کرد. ولی ماجرا این است که بعضی از وردست های خودِ احمدی نژاد هم به فساد متهم شده اند. از حملات عمومی چنین بر می آید که مردم گمان می کنند که بسیاری از گردانندگان و رهبران مملکت در برابر وسوسه استفاده شخصی از ثروت عظیم نفت، طاقت و سلامت از کف داده اند.
کارشناسان بر این باورند که احساس بی بهره ماندن مردم ایران از پیشرفتی که نفت منشا آن بود رژیم محمد رضا پهلوی را با وجود پشتیبانی شدنش از سوی غرب به ورطه نابودی کشاند.
حسین راغفر، اقتصاددانی که از سمت خود یعنی مشاوره به دولت احمدی نژاد به تازگی استعفا داده و دلیل آن راعدم توافق با سیاست های دولت اعلام کرده می گوید: «خشم از نابرابری ها انگیزه اصلی مردم برای پیوستن به انقلاب 57 بود.» وی ادامه می دهد: «ولی وقتی گرد و خاک انقلاب فرونشست، به سرعت شاهد ازدواج (ارکانِ) ثروت و قدرت در ایران بودیم. الان با ایالات متحده هیچ فرقی نداریم.
با این که احمدی نژاد به تازگی اعلام کرده که نابرابری ها رو به ریشه کن شدن است ولی راغفر با آمار دولت موافق نیست. وی همچنین تاکید می کند که در جامعه ای که به شدت بر اساس ایدئولوژی (جهان بینی) شکل گرفته، ادراک مسئله مهمی است.
به گفته وی، 2 و نیم میلیون کودک کار به جای رفتن به مدرسه و افزایش فروش قانونی کلیه در کنار افت قیمت کلیه از 10 هزار دلار به 2 هزار دلار به دلیل افزایش شمار کسانی که اعضای بدن خود را به خاطر پول نقد می فروشند، گزارش هایی است که مردم به روشنی پی می برند که در سراشیبی تند فقر افتاده اند.
راغفر می گوید: فشار مالی بر جامعه ایران همه جه قابل دیدن است. می گوید: «جنایت افزایش آمار را نشان می دهد. تن فروشی و اقتصاد زیرزمینی به فساد دامن می زند.» می گوید: «باور کنید، وقتی به انقلاب پیوستیم انتظار چنین چیزهایی را نداشتیم.»
شیوه توزیع ثروت در جمهوری اسلامی نقدها را به روی رهبران ایران گشوده است. آیت اله خامنه ای در مراسم سال نوی ایران در ماه مارس، طی یک سخنرانی کلیدی، مسئولین را به اقدام فراخواند و اعلام کرد که نابرابری دشوار است و در اسلام پذیرفته نیست.
وعده عدالت ستاد انتخاباتی سال 2005 احمدی نژاد (دور اول)، یکی از دلایل اصلی پشتیبانی خامنه ای از این نامزد انتخاباتی بود. ولی اکنون برخی از پشتیبانان رییس دولت می گویند که بسیاری از سیاست های وی برای توزیع عادلانه ثروت اثری معکوس داشته اند.
در ماه دسامبر (زمستان گذشته) احمدی نژاد سیاستی تندرو را برای اصلاح شیوه تحویل یارانه ها در پیش گرفت. وی گفت با پراخت یارانه به صورت مستقیم به خود شخص، عدالت برقرار می شود. هم زمان هم اجاه داده شد که قیمت خوراک و اقلام به قیمت بازار برسد که این کار قیمت بعضی اقلام را سه برابر یا بیشتر کرد.
اکنون 60 میلیون از مجموع جمعیت 70 میلیونی ایران ماهیانه 40 دلار یارانه نقدی دریافت می کنند در حالی که بر اساس داده های آماری بانک مرکزی ایران، تورم 26 درصد به نسبت دوره مشابه در سال پیش افزایش نشان می دهد.
با این که این الگو به ناآرامی گسترده ای که بسیاری انتظارش را داشتند نینجامید ولی پیامدهای دراز مدت چنین اقدامی هنوز روشن نیست. تنها این که بسیاری از ایرانی ها ناراضی اند.
در ماه ژوئن (2 ماه پیش) چندین روزنامه دولتی نامه نادر و سرگشاده ای از یک زن خانه دار ساکن استانی دور را منتشر کردند که می گفت دیگر نمی تواند خوراک خانواده اش را تامین کند.
معصومه کمالی می گوید به احمدی نژاد رای داد تا برای کاهش نابرابری ها به وی کمک کرده باشد. می نویسد: «ولی اکنون گوشت آن قدر گران شده که باید از زندگی خود آن را حذف کنیم. آقای رییس جمهور، قیمت های فزاینده کمر ملت را شکسته است.»
روزنامه دولتی جمهوری اسلامی سرمقاله ای در این باب نوشت و افزود که ایرانی ها از وعده های توخالی و هزینه های زندگی خسته اند و دیگر طاقت فقر و بیکاری و بی عدالتی را ندارند.»
در برج میلاد، مردم عادی می توانند با تهیه بلیت 20 دلاری، سوار بالابر شوند و چشم انداز اصلی پایتخت را زیر پا داشته باشند و ته رنگ شیشه های دو جداره رستوران وی آی پی را پیش رو.
در فهرست گران قیمت غذا ردی از غرور دیده می شود. طلایی می گوید: «ما در این جا سخت کار می کنیم.» و هم زمان به پیش خدمت گفت که درباره بستنی طلایی شرح دهد. بستنی که در آن نقره خوردنی و خاویار هم هست. می گوید: «مردم حق دارند پولشان را هر طور خواستند خرج کنند. این ربطی به سیاست ندارد.»
از: توماس اردبرینک / در: واشنگتن پست
تصویر: در برج میلاد، مردم عادی می توانند با تهیه بلیت 20 دلاری، سوار بالابر شوند و چشم انداز اصلی پایتخت را زیر پا داشته باشند و ته رنگ شیشه های دو جداره رستوران وی آی پی را پیش رو.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر