ندای سبز آزادی: بیش از 700 نفر از شهروندان میانه ای در دفاع از حق حیات دریاچه اورمیه بیانیه ای صادر کردند.
در گوشه ای از این بیانیه آمده است «شوربختانه سیاست های غلط مدیریتی از یک سو و بی توجهی مسئولان دولتی از سویی دیگر که با پیاده کردن بی تدبیر طرحهایی به ظاهر عمرانی کار را به جایی رسانده است که یکی از تاثیرگذارترین منابع طبیعی در اقلیم منطقه ای را به سوی نابودی کامل سوق می دهد.دریاچه اورمیه منطقه ای به وسعت شش هزار کیلومتر مربع و نمکی به اندازه 8 میلیارد تن در آستانه خشکی و زوال کامل است.»
متن کامل این بیانیه که به شرح ذیل است:
انسان تحت تاثیر محيط زيست خود است. محيطي كه به وي بقاي فيزيكي، فرصت رشد معنوي (اخلاقي، اجتماعي و روحي) عطا مي‌كند. در تكامل طولاني و آكنده از رنج‌نژاد بشر در اين سياره خاكي، مرحله‌اي فرا رسيده است كه در آن انسان قدرت تغيير شكل محيط‌زيست خود را از طريق سرعت زياد علوم و تكنولوژي، به طريقي بي‌شمار و به مقياسي غير قابل پيش‌بيني به دست آورده است. ما در اطراف خود در بسياري از مناطق زمين، نشانه‌هاي روزافزوني از صدمات حاصله از انسان را مشاهده مي‌كنيم. می توان در اثر جهل و بي‌مبالاتي خسارات عمده و غير قابل ترميمي به محيط زيست زمين كه زندگي و رفاهمان به آن وابسته است وارد ساخت و بالعكس مي‌توان بااستفاده از دانشي بيشتر و انجام اعمالي عاقلانه‌تر در محيطي كه با احتياجات و اميدهاي بشري انطباِ دارد زندگي بهتري براي بشر و آینده‌ی بشری فراهم کرد.اهمیت این نکات با توجه به اصول بیست و شش گانه بیانیه جهانی کنفرانس سازمان ملل در مورد انسان و محیط زیست بیشتر مشهود است.در اصول دوم، هفتم، یازدهم و هجدهم آن بر الزام دولتها و دست اندر کاران برای محافظت از اکوسیستم برای نسل حاضر و آینده بشر با استفاده از علوم و تکنولوژِی برتر و اتخاذ سیاستهای پیشگیرانه در مورد عواقب اقتصادی و اجتماعی اقدامات تخریبی زیست محیطی و حفظ منابع آبی تاکید دارد. دستيابي به اين هدف زيست‌محيطي نياز به پذيرش مسئوليت توسط اجتماعات، سرمايه گذاران، مؤسسات بخصوص دولت‌هاست.
شوربختانه سیاست های غلط مدیریتی از یک سو و بی توجهی مسئولان دولتی از سویی دیگر که با پیاده کردن بی تدبیر طرحهایی به ظاهر عمرانی کار را به جایی رسانده است که یکی از تاثیرگذارترین منابع طبیعی در اقلیم منطقه ای را به سوی نابودی کامل سوق می دهد.دریاچه اورمیه منطقه ای به وسعت شش هزار کیلومتر مربع و نمکی به اندازه 8 میلیارد تن در آستانه خشکی و زوال کامل است.تاثیرات فاجعه باری که در صورت خشکی این دریاچه به وقوع خواهد پیوست گریبان قریب به 14 میلیون انسان را در آذربایجان و دیگر مناطق خواهد گرفت . فاجعه ای که بیماری های ریوی، خشک شدن منابع گیاهی ، آلودگی هوا ، تغییر منطقه ای اقلیم و ... را شامل شده و از آن به سونامی نمک یاد می شود. این در حالی است که متاسفانه نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایران با کمال بی تفاوتی از حل این مسئله حیاتی چشم پوشی کرده و باطرح دو فوریتی احیای دریاچه مخالفت می کنند.در این بین مخالفت برخی نمایندگان آذربایجانی با طرح مذکور و کم مسئولیتی شان و نیز ادعای نمایندگان فارسان و بروجرد و برخورد غیر مسئولانه آنان که با نگرشی تبعیض آمیز راه حل این بحران را مهاجرت ساکنینی می دانند که از عواقب خشک شدن دریاچه اورمیه متاثر می شوند ، شایان ذکر است. عملی غیر قابل توجیه که دقیقا در مغایرت با اصل 50 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران قرار می گیرد.
لذا ما امضا کنندگان این بیانیه به عنوان جمعی از شهروندان میانه ای و بخشی از جامعه ای که خود را در حفظ منابع طبیعی و زندگی نسل های کنونی و آینده آن مسئول می داند،با اعلام اعتراضمان، آثار و عواقب تخریبی و جبران ناپذیر این بلای زمینی را مجددا یادآور میشویم و خواستار پیگیری مجدد و مجدانه در راستای حل این موضوع حیاتی از سوی دیگر شهروندان و مسئولین هستیم. امید است که این اقدام مفید واقع شود.
والسلام
29/05/1390
اینسانلار چئوره لریندن ائتکیله‌نیرلر. چئوره، اینسانلارا فیزیکسل یاشام و معنوی بؤیومه (اخلاقی، توپلومسال و روحسال) فورصتینی وئریر. بشر ائوریمینده گزه‌گه‌نیمیزده اوزون و آغریلارلا دولو صحنه‌لر یاشایان اینسان، اؤز چئوره سینی ده‌ییشمه گوجونه، بیلیم و تکنولوِژی گلیشیمی آراجیلیغی ایله سایسیز هابئله تخمین ائدیلمه‌ین اؤلچوده، صاحیب اولموشدور. اینسانین گونو-گوندن آرتان یارالانمالارینا اؤز اطرافیمیزدا هابئله یئر کوره‌سینین بیر چوخ بؤلگه‌لرینده شاهید اولوروق. چئوره‌یه باغیملی اولان یاشام و رفاهیمیزا، جهالت و تدبیرسیزلیک اساسیندا بؤیوک و یاراسی ساغالمایان ضررلر اندیره‌بیله‌ریک، هابئله بونون تام ترسینه بشر، بیلیمی ایییجه‌سینه قوللانیب، آغیللی ائیلملره گیریشدیکجه اؤزونه یاخشی یاشام و گله‌جک نسیللرین احتییاجلارینی و اومودلارینی دا گؤزل بیچیمده ساغلایابیلر.بو نوکته‌لره دونیا بیرلشمیش میللتلرین، چئوره و اینسان قونوسوندا کئچیردییی کونفرانسین 26 ایلکه‌دن اولوشان بیلدیریسینده راسلاشیریق. بوگونو و گله جه‌یی اولوشدوران نسیل‌لر اوچون دئولتلری چئوره‌سل سوروملولوق قبول ائتمه‌سینی گرکدیرمه‌یه، بو بیلدیرینین ایکینجی، یئددینجی، اون‌بیرینجی و اون‌سککیزینجی ایلکه‌لرینده، سو قایناقلارینی قوروماغا هم ده اوستون بیلیم و تکنولوژِینی چئوره‌ٰ‌نین یوخ اولما سوره جینی اؤنله‌مکده وورغولانمیشدیر. بو چئوره‌سل هدفه اولاشماق اوچون سوروملولوق قبول ائدن توپلولوقلار، یاتیریمجیلار، قوروملار و اؤزه للیکله دئولتلر گره‌کیر.
نه یازیق کی دئولت سوروملولاریٰ‌نین یالنیش یؤنه‌تیمی ایله سایمازلیقلاری، ظاهیرده اکینچیلیک ایلر‌له‌مه‌سی آدی داشییان آنجاق سون درجه تدبیرسیز طرحلر اویغولامالاری؛ بؤلگه میزین ایقلیمینه ان چوخ ائتکی بوراخان دوغال قایناقلارین بیریسینی یوخ ائتمه‌یه ایته‌له‌ییر. 6 مین کیلومتر مربع بؤیوکلویو ایله 8 میلیارد تون دوزو اؤزونده یئرلشدیرن اورمو گؤلو اؤلوم دؤشه‌یینه دوشموشدور.گؤلون قوروماسی یاخلاشیق 14 میلیون اینسانین یاخاسینی توتور، یاشاییشلارینی آجیناجاقلی دوروما گتیره‌جکدیر. بو آغیرفلاکت آغ جییه‌ر خسته‌لییی، بیتکی‌لرین قورماسی، هاوانین کیرلنمه‌سی و بؤلگه‌ده ایقلیم ده‌ییشیمینه سبب اولدوغوندان دولایی دوز سونامیسی آدلانیر. تأسسوفله بئله بیر دورومدا ایران ایسلام جومهورییه‌تی میللی مجلیس اؤیه‌لری اورمو گؤلونون حایاتینی قوروماغا سونولموش ایکی تعجیللی طرح ایله موخالیفت ائدیرلر. بو آرادا آذربایجانلی وکیللرین بیر سیراسی بو طرحی گؤز آردینا سالیب اونونلا موخالیفت ائتدیکلری، "اورمو گؤلو قوروسا دا آذربایجانلیلار اؤز آنایوردلاریندان کؤچه بیلرلر" ایدیعاسیندا گؤرونن فارسان و بروجرد میللت وکیللرینین سورومسوز و آیری سئچکیلیک‌لرله دولو باخیشلاری قئید اولونمالیدیر.
بو وکیللرین سؤیله دیکلری و گرچکلشدیردیکلری ائیلم ایران ایسلام جومهورییه‌تی آنایاساسیٰ نین 50ـجی ایلکه‌سیله تام ترس و قارشی-قارشییادیر.
بو اوزدن بیز بو بیلدیرییه قول چکن مییانالیلار، یاشادیغیمیز توپلومون بیر بؤلومو اولاراق اؤزوموزو یئر اوزونده اولان دوغال قایناقلارین قوروماسینا، ایندیکی و گله‌جک نسیلین قارشیسیندا سوروملو دویدوغوموزو بیلدیریر، بو فلاکتین ییخیجی و ساغالمازلیغینی خاطیرلادیب ائعتیراضیمیزی میللی مجلیس وکیللرینه بیلدیریریک. سوندا باشقا شهرداشلاریمیزین و دئولت سوروملولاریندان بو مسئلهٰ‌نی یئنی‌دن گونده‌مه گتیریلمه‌سینی و چؤزولمه‌سینه یاردیمجی اولمالارینی ایسته ییریک. بو گیریشیملرین یارارلی اولدوغونا اومود ائدیریک.
والسلام
29/05/1390
محمدعلی قره داغی- علیرضا ندیم-محمدعلی مددی- مظفر اجلی- محمد رضا مختاری- محمد صادق نائبی- موسی دسترنج -روزبه سعادتی- فرید قنبری -اکبر پاشایی-محمد احدی –مهدی قیاسی- میلاد مرادی -میر حمید حسینی-بهزاد شیخ الاسلامی-مهدی برزگری -ولی ابراهیمی-اسماعیل لطفی-حامد ولی نژاد-هادی پیری-مصطفی شیخ پور-مهدی قره داغی –مهدی عراقلوئی-محمد عراقلویی-حسن کوچک خانی-علی کوچک خانی- اکبر لطفی- مینا اجلی- کامران یوسفی-محمد امینی-حسین نقی لو-ابراهیم آقایی-حسین قهرمانی- میلاد آرام فر-پوریا ترابی -هادی حنیفه پور-هامون حنیفه پور-علی مشایخی-محمد رفیع زاده-مسعود رفیع زاده -شهرام فرهادی نیا--شایان صبحی-صفر بابازاده-ناصر شاهمحمدی-محمدعلی یعقوبی-نصرت محمدی-محمد محمدی-علی عظیمی- ارشد نظری -بهزاد زالی-کاظم قیاسی-جعفر خدایی-پویا حسینی-اسد الله شیخ الاسلامی-امین شیخ الاسلامی-حسن یعقوبی-رضا خسروی-حامد داوودی-بابک داوودی-بیت الله داوودی-پرستو عبداللهی-امین سعیدی -محرم آقایی-فریدون طاهری-سید نادر حسینی-مهدی طاهری-ملکی-موسوی-علی قلعه جوقی-حامد سرابی-علیرضا قاسمی-علی اسدی-صمد قنبری-حسین قنبری-حمید قنبری-سمیر مشایخی-حسین بهادر-بهزاد جمالی-رضا قنبری-حامد میرزا محمدی-میلاد میرزامحمدی-علی مهدیلو-پوریا ناصری-هادی هاشمی-کامیار صدیقی-سعید نازلی-آیدین دده بیگلو-احسان رستمی- سید مسعود غیاثی-سهراب اباذری-عارف صمدی -عیسی رجب پور-وحید قربانی-سیامک امامی-وحید ولی زاده-پوریا لطیفی-سعید رضایی-اکبر امیری-محمدرضا رستمی -سینا وفایی-نواب نظری-مهدی سالاری فر-میلاد صابری-میلاد بالسینی-هادی اسماعیل زاده-ناصر پاکپور-کامیار بالسینی-ابوالفضل کبیری-میلاد محمدی کهی-مهدی عبادی-مهدی معصومی-امیر کاظمی-رضا فرهمند-امیر فرازمندنیا-مهدی قاسمی-وحید تقی پور-صالح شاه محمدی-امین پزشکی-محمدرضا رضاپور-یوسف احمدی-سید مهدی رفیغی-موسی حیدری-احد صادقی-نور بخش-صاحبعلی موسوی-قباد نظری-شیخ الاسلامی-احمد جوادی-رحمت الله اوجانی-عیسی محمد یاری-حسن مهدوی-کربلایی اسلام-حسین کاظمی-محمدعلی فروتن-علی پزشکی-مهدی صفری-محمود شهبازی-حمید صفری-ابوالفضل مهدیلو-فرشید بابایی-امیر مرسلی-امیر شاهمحمدی-سعیده لطفی-اعظم انگوتی-نگار شیخ الاسلامی-بهرام شیخ الاسلامی-سمیرا صالحی-رسول لطفی-صادق لطفی-قیم انگوتی-امین مشایخی-نوید مرسلی-رضا آرام فر-احمد فتحی-اکبر ساسانی-جعفر سلیمانی-علیرضا محمدی-حامد زمانی-رضا شهبازی-بابک رضاقلیزاده-ناصر علیپور-سعید شاهد-ناصر سعیدراد-محمد قره بخشی- حسین راعی-رضا شیخی-حسن صالحی-شهرام پزشکی-یلی مظفری-مهدی ایمانپور-احمد شیرازی-علی حبیبی-سجاد یعقوبی-فاطمه راد-مهدی فاطمی-آریاپور-صالحی-خرده فروش-قره داغی-مختاری-حامد ارشدی-مرادی-محمد آقاجانی-اکبر امینی-یاسمن پرنیان-نوشین کبیری-دانیال مختاری-اعظم صبحی-سئودا طاهری-منیژه ابکی-رضا فرجی-سمیه طاهری-مریم رسولی-محسن سعیدی-بهزاد شیرازی-محمد کریمی-فیروز میانجی-لیلا سلیمی-عزیز رهنورد-شیوا قاصد-عشرت محبوبی-مهدی محمدپور-ناهید مختاری-مریم ابراهیم پور-معصومه جعفری-لطیفه عزیزی-محمد شاه محمدی-پوریا قربانیان-سهیلا صالحی-مژگان رشیدی-رقیه رجبی-نازیلا بیرامی-حمیده آقاجانی-جمیله ایمانی-الهام همزه-مریم میانجی-زهرا اجلی-سامان طاهری-محسن سعیدی-مهدی اکبری-سهند نظری-نیره محمودی-فاطمه سرچمی-فاطمه طاهری-مریم صراف زاده-روحان کبیری-اعظم رحیمی-شیدا حسینیان-سیامک جلالی-حبیبه اسدی-آرزو علی حسینی-عظیمه رنجبران-غلامحسین اجلی-بهزاد حیدر پور-حسام یوسفی-حامد اکبرزاده-مریم میرزایی-صغری عباسی-سمانه اژدری-عزیز درهمجانی-سمیه عظیمی-طاهره کبیری-سحر عسگری-پروانه روحانی-احمد محمدی-احسان امینی-رضا مهام-علی پورمحمدی-حمید زارع -هرمز جوادی-ک صادقی-کدخدایی-کربلایی بایرام آسیابی-حنیفه-اکبری-مهدی محمدی-علی چلاسی-رضا مهدیلویی-رحمت الله رفیعی-میراسلام محمدی-یوسف کریمی-سمیه بالسینی-سیفی زاده-منصوره محمدی-آقایی-حسینی-میثم عشاقی-مهدی عراقی-فردین محبی-محبوب نوری-محسن محرمی-حسین یعقوبی-بهنام شیخ السلامی-اصغر تقی زاده-صفر تقی زاده-اکبر نوری-علی تقی پور-امیر ابراهیمی-اسماعیل صفی خانی-علی علیزاده-اورجعلی حسنزاده-مهدی محمدی-سعید نجفی-عزیز ابراهیمی-محرم فدایی-داود عبادی-قلی علیزاده-محمد رضا علیپور-امین اسدی-امین جهانبخش-سعید احمدی-غلام علی صالحی-نوید حاتمی-احمد عزیزی-حسن اسدی-مهدی مقدمی-بابک صادقی-محمد قرداغی-سجاد حسینی-سیاوش حنیفه-ایرج احد پور-صفر احد پور-محبت احد پور-جعفر محمدی-محمد احمدی-علی عظیمی-سجاد آقایی-احمد صفری-جهانگیر شفیعی-اسماعیل اسدالهی-اسمعلی بهفر-قدرت پیری-امین رحیمی-رضا حیدری-حسن علی صفری-شاهین تاری-مختار علیپور-امیر علیزاده- سعید میرزامحمدی -حسین قلیزاده-یعقوب عبادی-عوض محمدی-محمد احمد علیزاده-عاصف عزیزی-محمد تقی احدی-رقیه شاهمحمدی-مجید احدی-علی ذولقدری-مریم شاهمحمدی-ائلین ذوالقدری-منوچهر ناطق پور-فرزاد چهره-امیر سرچمی-جواد سرچمی-محمد تقی برزی-عسگر شاهمحمدی-محمد شاهمحمدی-معصومه فرجی-سمیه راضی-طاهره اصلانی-محسن شاهمحمدی-میرداماد حسینی-میر مهدی حسینی-کوروش محمدی-علی اکبر علیخانی-اصغر دولتی-مهدی محمدی-حسین محمدی-امیر حسن علیخانی-محمد علی محمدی-سینا ولیی-مهدی ولیی-محمرضا معصومی-حمید رضایی-حبیب الله معصومی-محمد مهدی محمدی-پویان چلاسی-پیمان چلاسی-حسین معصومی-مریم ولیی-صغری ولیی-سمیه قاسمی-اشرف حسینی-حمیده حسینی-مینا حسینی-مهسا حسینی-سئویل حسینی-حامد شیرازی-بهداد شکری-اصغر حسینی-اکبر حسینی-میر سجاد حسینی-میر علی حسینی-رسول احمدی-سامان سعیدلو-فرهاد یغموری-کامیار مشایخی- رضا پورحسن- رئوفی- محمدی- مرادی- عباسی- کریمی- مهدی مرادی- مولوی- امیر عبدالهی- خدابنده- حاج اصغری- هادی ملکی-احمدی- آریا صالحی- مهدی رجبی- محمد نصیری- حیدری- امیری- علی ایمانی- مهدی پهلوانی- عبدی- علی هاشمی- بکتاش- سیمین قره داغی- بهنام میانجی- نوید محمدی- بهزاد کریمی- محمود شیرازی- خدابنده- حسین علی ابراهیمی- اشکانی- رضا محمدی- امینی- مهدی میانجی- رضا طالبی – طالشی- امیر حسینی- سهیل عبدالهی – حمید محمدی – رزاقی –عبدالرضا محرمی- باقرپور- حمید جهانگیری – امیری – هاتف هاشمی – شهرام زاهدی – محمد حنیفه – مهدی محسنی – بهزاد زارعی – اکبر رها خوی – نریمان محمدی – امین شیخ السلامی – محمد رضا اکبری- طوبی شیخی – طاهره کبیری – اسلان امامی – حسینی – محمد حسین رجایی – قاسمی – علی شبگیر – ارشد حسین پور – علی حمیدی – باقری – علی قاسمی – سعید بکتاش – علی مددی نیا- کیوان سهرابی – علی بهروش – مهدی عراقلویی – ملک پور – پری نازپهلوان – مهدی موسوی – علی حبیبی – کلانتری – علی عباسی – قربانی – صادقی – فریدون عبدی – آیدین نورزاد- محسن قره داغی – سجاد حسین زاده – سعید کبیری- امیر رضا کبیری – فرزاد باقرپور – امید باقر پور – جعفر عبدالهی – سهیل عبدالهی – حمید عزیزی – سعید کبیری – حسن عبدالهی – علی برزگری – وحید سلیمی – مجتبی حسینی – نادر امین پور - -علی سلیمانی-حمد الله علیزاده-حامد علیزاده-بهرام رادفرد-سید علی اصغر رشیدی-محمدی-گروسی-گلمحمدی-سعیدی-فرهاد تقی بیگلو-باغبانی-کاظم مهدیخانی-کاظم ابراهیمی-ملیحه برزگری-زینالی-سمیه برزگری-حسین علیزاده-اسلامی-جعفری-صونا برزگری-پاشایی-موسوی-اژدر کرمی-علی عبدی-محمدی-میلاد بخشی-جواد حمزه ای-رمضانی-هادی قدیمی-تقی نژاد-مسعود اکبری-عباسی-عباس ابکی-سعید قادری-رحیم حنیفه-فرشاد سلاخ زاده-سیامک کبیری-حامد مسیبی-امین گروسی-امید مسیبی-جبار کبیری-پیمان کبیری-صادق کبیری-علوی-علی کبیری-الهام حسینی-ویدا صفری-مهسا منصوری-گوهر باباخانی قشلاقی-ابراهیم قربانی-نوروز درویشی-بهروز درویشی-داود شیری-عزیزالله صالحی-ابراهیم عبادی-محمد قربانی-جبار ستاری-عادل نعمتی-محمدعلی خدایی-محرم رمضانی-مارال علیزاده-علی پوران-اسدالله کریمی-اسماعیل حالوک-اباسط انگوتی-سلمان درویشی-محب علی بابایی-شهرام رجایی-بهروز رجایی-عبادالله رجایی-عباسعلی علیزاده-نجیبه احسانه-بیت الله توکلی-ارسلان سلیمانی-الله وردی پناهی-یوسف قلی ده-علی ارجمند-فرزالله مرادی-عباس فتحی-شمس الله فتحی-بایرام فتحی-مهدی توکلی-اصغر جعفری-روحی-حسن رجایی-حاج نصرت کریمی-حاج اکبرعفیفی-جبار عفیفی-محمد کبیری-سیف الله مددی-پرویز مقیمی-محمد طلوعی-علی قلیزاده-امام پور-یدالله بخشی-شیری-مظفر پناهی-محمد پناهی-شمس الله حیدری-نقی نژاد-حیدری-حسن امیدپور-قاسمی-کریمی-سیاوش اخلاقی-کیانوش جعفری-ذوالفقار عبادی-شیرزاد قاسمی-حیدر نقی نژاد-حسن ملک پور-حاج رحمت الله-حسین قلی زاده-داور عبداللهی-احسان قلی زاده-فیروزی-معرفت الله توکلی-سلمان درویشی-وهاب علیزاده-شمس الله حسینی-حاصل قاسمی-بطول جروقی-قبلعلی قره داغی-صورتعلی بهرامی-قربان نجفی-ربعلی حانی-پیمان قلیزاده-مهرانگیز عطاخانی-مروت کیوانزاده-حاتم قاسمی-رستم غفاری-صبر علی غفاری-کاظم غفاری-محمد غفاری-منصور خانگلدی-اسماعیل قدیمی-افضل مصطفی زاده-اباسط انگوتی-اباذر خمسلویی-یوسف خیرالله پور- مهدی سیفی-تاروردی تقوی-فخرالدین قره داغی-کیومرث شوقی-فرامرز اخلاقی-آمنه حانی-محبوب علیزاده-محمد علیزاده-محمدعلی قره داغی-بیرام فتح اللهی-محمد علی عبادی-عادل عبادی-اسدالله سوادی-ماشاالله حمزه ای-رزاق علی محمدی-علی ازلگینی-رسول ازلگینی-میر مقصود موسوی-بابا حیدری-احباب حسینی-ناصر عراقی-احمد عراقی-نادر عراقی-حسین سلیمی-ذوقعلی بهرامی-حاج اسلام انگوتی-جبراییل احدی-رضا قره داغی-بهبود کاظمی-وهاب-حمزه رحیمی-فتحعلی حسین پور-علی حسین باباپور-مظفر باباپور-علیرضا محبی-آصف محبی-یعقوب سلیمی-قدرت الله شاهقلی-جلیل محمزاده-مرتضی محمدزاده-صابر شاهقلی-بهنام مقدمی-اسد مقدمی-محبی- بهنام اسدپور-بهزاد خدمتی-علی میریمبیگلو-حسین غفاری-آرش صمدی-حامد احمدی-امین مختاری-فرشاد جروقی-رضا غلامی-یاسر سلطانپور-یاسین نصیری-وحید قاسمی-محمد سلمانی-عسگر انگوتی-قدرت قاسمی-امید فتاحیان-رضا محمدی-داریوش رستمی-احسان آزادی-صائب شرقی-مرتضی صمدپور-بابک قره داغی-محسن صمد پور-شهرام جلیلی-رامین زندی-فرزاد پزشکی-علی دولتی-احمد دولتی-فرید محمدی-آیدین شجاعی-مهدی داودی-سعید داودی-علی قره داغی-اکبر صادقیان-سامع قره داغی-اکبر داودی-اصغر بلالی-رحیم محمدی-رسول رضایی-رضا قره داغی-حسام قنبری-میلاد شمسی-امیر قره داغی-سیروس قره داغی-میلاد داودی-سعید محمدی-میلاد محمدی-علی داودی-علی قره داغی-منوچهر هاشمی-ارسطو ولیی-امیر آشنایی-نوید آشنایی-وحدت هاشمی-سیامک محمدی-اکبر محمدی-وحید اسدی-بهزاد اسدی-کیان داودی-ساسان داودی-مجید قره داغی-مرتضی رحیمی-علی قاسمی-پیمان قره داغی-حمید قنبری-سغید صادقیان-فرید قنبری-مهدی قنبری-فرزاد محمدی-فردین محمدی-بهرام ناصری-مجید ناصری-کیان ناصری-سیامک محمدی-فیروز ولیی-نوید ولیی-مهردادعاشقی-آیدین سلیمی-مهدی داودی-علیرضا داودی-فرشید رحیمی-پیمان اصلانی-بهنام اصلانی-سالار نوروزی-امین نوروزی-عباس فتحی-امین محمدی-غلام داودی-بهروز داودی-علی کامیاب-مهدی دوستی-سیروس قنبری-بهروز قره داغی-وحدت هاشمی-حسن ناصری-مهدی سنایی-نیما قاسمپور-علی احمدی-فرزاد شاهی-هادی هاشمی-احسان سنایی- رستم احمدی-فرزاد عظیمی-علی عظیمی-سعید انصاری
تعدادی از جوانان ترک در شهر تبریز در جریان تظاهرات روز قدس دستگیر شده اند. جرم آنها حمل پلاکاردهای حمایت از دریاچه اورمیه و درخواست آزادی برای تحصیل به زبان مادری بوده است.
تعدادی از هواداران تراکتور از دیشب به سوی اورمیه حرکت کرده بودند ولی در پلیس راه دستگیر شده اند. فعلا از سرنوشت آنها اخباری در دسترس نیست.
اورمیه در حال تلاطم است. شبنامه های زیادی در سطح شهر پخش شده است. در برخی محلات نیروی انتظامی اقدام به علم کردن چادر نموده است و ماشینهای ون در خیابانها با سرعت کم در حال تردد هستند. فعالان در اورمیه از سوی اطلاعات شهر تهدید شده اند و اس ام اس های تهدید آمیز با شماره های مخفی ولی به صورت گروهی به شهروندان ارسال میشود.
ندای سبز آزادی: رئیس جمهور سابق کشورمان گفت: امروز ملتها بیدار شده اند٬ آزادی میخواهند٬ رفع حالت فوق العاده سرکوب و اختناق را طلب می کنند، عزت پایمال شده خود را در برابر رژیم صهیونیستی و توسط دیکتاتور ها باز می جویند. انتخابات آزاد و حکومت های مردمی را طلب می کنند و فریاد هر فرد یک رأی را می دهند.
به گزارش سایت سید محمد خاتمی، رییس دولت اصلاحات در دیدار با اعضای انجمن اسلامی پزشکان و دندانپزشکان و مدیران سابق آموزش عالی کشور از دیکتاتورها خواست که واقعا و نه فریبکارانه تغییر رویه ایی اطمینان بخش برای ملتهای خود بدهند و مرحله گذار از دیکتاتوری به مردم سالاری را کم هزینه تر طی کنند.
برای هر انسان با وجدانی سرگذشت دردناک فلسطین مهم است
وی با اشاره به موضوع فلسطین گفت : نه تنها برای ما ایرانیان که سابقه درخشانی در تاریخ و موقعیتی ممتاز در جغرافیا داریم و همواره تاریخمان سرشار از تلاش برای بهتر شدن زندگی و نیز دفع ستم بوده است، پیشتاز حرکت به سوی آزادی و استقلال و پیشرفت بوده اییم و در دوران اخیر با انقلاب اسلامی تحولی نه تنها در زندگی خودمان که در منطقه و جهان بوجود آورده ایم بلکه برای هر انسان با وجدانی که به انسانیت احترام می گذارد و آزادی و سربلندی را برای همه انسانها می خواهد؛فلسطین و سرگذشت دردناک آن مساله ای مهم و در خور توجه است .
خاتمی تاکید کردکه در انقلاب ما مساله فلسطین جایگاه محوری داشته است و سپس گفت: به این جهت اعلام روز جهانی قدس که پژواک عدالت خواهی و ظلم ستیزی ما است در ایران صورت می گیرد . نباید پاره ای سوء تفاهمات سبب شود که اهمیت مساله فلسطین و نقش محوری آزادی فلسطینیان در سرنوشت منظقه از نظر ها دور بماند.
وی تصریح کرد: آنچه در درجه اول از نام فلسطین تداعی می شود بیش از نیم قرن سرکوب یک ملت است و دربدری میلیونها انسان و رانده شدن آنان از سرزمین آبا و اجدادی و فشار و سختی و شکنجه آنکس که به هر حال در سرزمین اشغال شده اش مانده است .میلیونها انسان در اردوگاه ها به دنیا می آیند، سالخورده می شوند و میمیرند.
خاتمی این سوال را مطرح کرد که آیا می توان نسبت به این فجایع بزرگ و نسبت به این امر که بیش از نیم قرن است که موجودیت یک ملت تاریخی انکار می شود و نام یک کشور با سابقه از نفشه جغرافیا حذف می شود بی تفاوت ماند؟
دغدغه فلسطین داشتن یک حس ملی انقلابی و دینی است
وی معتقد است دغدغه ی فلسطین داشتن یک احساس ملی انقلابی و دینی است بخصوص برای ملت ما که همواره از ستمگری و ستم کشی بیزار بوده است.
وی به پیدایش اسراییل اشاره کرد و گفت: تداوم آن یک تراژدی بزرگ و به تعبیر فردوسی “داستانی است پر آب چشم” ولی غم انگیز تر و فاجعه بارتر از آن وجود جریانی بنام صهیونیسم است که منشاء تراژدی اول است.
صهیونیسم نسبتی با حقیقت دین موسی (ع) ندارد
رئیس دولت اصلاحات تصریح کرد: صهیونیسم گر چه از ستمی که احیانا بر یهودیان بخصوص در کشور های غربی رفته است و از خاطره ی تاریخی است امت یهود و پاره ای باورهای آنان سوء استفاده کرده و می کند ولی در اصل جریانی قومی و سرشار از تعصب و دارای انگیزه های توسعه طلبانه خطرناک و نژاد پرستانه است و نسبتی با حقیقت دین حضرت موسی (ع) ندارد.
گفت و گوی تمدن ها در گذار به جهان امن جایگاه والایی دارد
خاتمی معتقد است که یهودیت دین مورد احترام ما مسلمانان است و حضرت موسی پیامبر اولی العزم که به تعبیر قرآن میان پیامبران خدا تفاوتی نیست و چنانکه میدانیم ریشه همه ادیان الهی و ابراهیمی یکی است و بخصوص هماهنگی اسلام و مسحیت و یهودیت در جهان ماده گرا و دنیا زده امروز برای برافرختن چراغ هدایت الهی امر مهمی است و به همین جهت نیزگفتگوی میان ادیان در متن گفتگوی تمدنها که می تواند و می باید پارادایم و سرمشق رندگی و ارتباط؛در جهان وحشت زده و ناامن کنونی وگذرا به جهان امن و صلح آمیز باشد جایگاه والایی دارد
وی با اشاره به صهیونیسم گفت: صهیونیسم را به هیچ وجه نباید با دین حضرت موسی (ع) و یهودیت اشتباه گرفت بلکه یک جریان قومی و نژاد پرست و متوهمی است که داعیه ی استیلاء برعالم و آدم را دارد و گرچه مهمترین پایگاه حضور و قدرت نمایی آن سرزمین فلسطین و تحت عنوان اسرائیل است ولی میدان نفوذ آن همه جهان است و نه تنها از امکانات قدرتهای بزرگ در پیشرفت مقاصد خود بهره برداری می کند بلکه رندانه آنان را در موقعیتی قرار می دهد که چاره ایی جز همراهی با او را نداشته باشند.
وی به سلطه صهیونیسم در دنیا اشاره کرد و گفت: تصاحب بنگاهها و سازمانهای مهم اقتصادی ٬ پولی ٬ مدیریتی ٬ صنعتی ٬ و تبلیغاتی و نفوذ در سازمان های موثر سیاسی ٬ فرهنگی و اجتنماعی جهانی نیز از راهکارهایی است که این جریان برای رسیدن به مقصود خود از آن استفاده می کند.
خاتمی این سوال و ابهام را نیز مطرح کرد که آیا شگفت انگیز نیست که روسای کشور های بزرگ صنعتی می کوشند تا خود را همراه و نزدیک با این جریان ومدافع بی چون و چرای اسرائیل معرفی می کنند. و آیا ندیده ایم که اولین محور رقابت نامزد های ریاست جمهوری در آمریکا نشان دادن وابستگی و نزدیکی خود به این جریان است و در خلال رقابت های انتخاباتی و بعد از آن چنان رفتار می کنند که گویا اهتمام آنان به تشکیلاتی نظیر ؛آی پک؛ از احساس تعهدی که در برابر سنا و کنگره می کنند بیشتر است و امروز این جریان پشتوانه اسرائیل و خطرناک برای منطقه و بلکه جهان است .
به اعتقاد رئیس جمهور سابق کشورمان اینک بیش از نیم قرن است که فلسطین دستخوش تجاوز ٬ غصب سرکوب و نادیده انگاشتن ابتدایی ترین حقوق مردمی است که جرمشان اینست که به سرزمین آباو اجدادی خود دلبسته اند .
بیش از ۶۰ سال است که موجودیت یک ملت انکار می شود
وی افزود: بیش از ۶۰ سال است که موجودیت یک ملت و کشور انکار می شود همه ملت های منطقه و سیاستمداران آن تحقیر می شوند و به آرمانها و غرور منطقی بخش مهمی از مردم جهان دهن کجی می گردد و خاور میانه این مهمترین کانون ثروت و جغرافیای راهبردی جهان با بحران مداوم روبروست و حاصل آن اولا:تفرقه میان دولت هایی که بیشتر به راهبرد ها و راهکار های قدرت های حامی اسرائیل گرایش دارند وتا به ملتها و منافع ملی خود با ملتها و مردمی که هیچگاه در برابر تحقیری که به آنها روا داشته و ستمی که به آنها رفته تسلیم نشده اند.
وی تصریح کرد: ثانیا:بحرانی نگه داشتن این منطقه تا بهانه باشد برای حضور قدرتها در آن و نیز ایجاد رونق در صنایع دفاعی و نظامی آنان و سرازیر کردن امکانات نظامی به کشور های منطقه (البته همواره بصورتی نا متعادل بگونه ای که هیچگاه معادله بزیان اسراییل بهم نخورد و نشات آهنین اسرائیل بالای سر دولتهای منطقه باقی ماند) ثالثا : چپاول منابع سرشار منطقه و جلوگیری از بکار افتادن آن در جهت توسعه و پیشرفت و بهبود وضع زندگی مردم محروم منطقه و عقب نگه داشتن آنها این است از جمله نتایج وجود اسرائیل و روز قدس اعتراضی است به همه اینها.
حمایت از فلسطین حمایت از مظلوم است
خاتمی حمایت از فلسطین را حمایت از مظلوم عنوان کرد و گفت: امری که اسلام ما را به آن امر و دعوت کرده است و وظیفه ای که هویت ایرانی و آزادی خواهی و عدالت جویی ایرانی برعهده ماگذاشته است .ثانیا رد یک اصل خطرناکی است که توسط اسرائیل و حامیان آن دارد جا انداخته می شود.
رئیس دولت اصلاحات اظهار داشت : می دانیم که سیر تاریخ بشر و هزینه فراوانی که انسانیت در شرق و غرب عالم پرداخته است او را به این نتیجه رسانده است که غصب ٬ تجاوز و سرکوب منشاء مشروعیت یک نظام و سیاست و رفتار نیست به همین جهت نیز اشغال فرانسه توسط هیتلر یک جنایت بحساب آمد و مقابله با آن حماسه و قهرماتی و به همین جهت است که تجاوز صدام به کشور ما حتی از سوی حامیان صدام نبز برسمیت شناخته نشد و به همین جهت اشغال کویت توسط صدام محکوم و اصلا یکی از علل تلاش برای براندازی رژیم صدام شد ولی حالا با اشغال سرزمین فلسطین دارد این اصل گرانبهای سیاسی و اجتماعی ٬ حقوقی و انسانی زیر پا گذاشته می شود.
وی با اشاره به شرایط فعلی گفت: امروز اشغال و زور و سرکوب منشاء مشروعیت یک رژیم و جریان بحساب می اید و مقاومت کنندگان در برابر آن خشن و تروریست و مستحق سرکوب معرفی می شوند و این امریست که نه تنها ما ایرانیان بلکه همه آزادی خواهان و ترقی طلبان جهان باید در برابر آن مقاومت نشان دهیم و خوشبختانه زمینه نوعی اتحاد در جهان امروز بری این امر فراهم است.
وی با اشاره به روز قدس امسال گفت: امروز روز قدس مصادف شده است با اوج گیری موج بیداری و آزادی خواهی ملتهای منطقه تا ملتهایی که بیش از همه از سوی اسرائیل تحقیر شده اند و با همه شایستگی ها برای سربلندی در عرصه ای سیاسی و اقتصادی و بین المللی دچار عقب افتادگی و تاخیر تاریخی هستند راه خود را به سوی رهایی و آزادی بیابند.
وضع فوق العاده یعنی باز بودن دست دیکتاتورها برای هرگونه فشار
وی به ملتهای این جوامع اشاره کرده و گفت: ملت هایی که دهها سال در وضع اضطراری و فوق العاده بسر برده اند و وضع فوق العاده یعنی باز بودن دست دیکتاتور ها برای هر گونه فشار و سرکوب و بسته بودن زبان و دست مردم حتی برای کوچکترین انتقاد و اعتراض به رژیم های دیکتاتور و گرچه شاید وجود اسراییل بهانه ای برای برقراری وضع فوق العاده در کشور های عربی و خاورمیانه شد ولی دیری نپایید که دولتهای مستبد در برابر نظام اسراییل به زیان فلسطینیان و مردم خود کوتاه آمدند و دست خود را در محروم کردن ملتهای خود از حکومت های مردمی ٬ از انتخابات آزاد از آزای اندیشه و بیان آزادی وبرخورداری از یک زندگی آبرومند بازدارند.
ملت ها امروز فریاد هر فرد یک رای را سر می دهند
خاتمی معتقد است که و امروز آن ملتها بیدار شده اند ٬ آزادی میخواهند ٬ رفع حالت فوق العاده سرکوب و اختناق را طلب می کنند. عزت پایمال شده خود را در برابر رژیم صهیونیستی و توسط دیکتاتور ها باز می جویند.انتخابات آزاد و حکومت های مردمی را طلب می کنند و فریادهر فرد یک رای را می دهند.
وی افزود: این ملت ها خواستار حکومت هایی هستند که بجای تامین منافع بیگانگان از امکانات وسیع مادی ٬ سوق الجیشی و انسانی این کشور ها در جهت اعتلاء زندگی و توسعه و پیشرفت و عدالت استفاده کنند و به حق خواستار مردم سالاری هستند .
وی تصریح کرد: آنچه من میخواهم بگویم اینکه راه رهایی از مصیبت نیم قرن ٬ راه رهایی فلسطین عزیز ٬ راه بازگشت به عزت از دست رفته؛ استقرار نظامهای مردم سالار در این کشور هاست و این بیداری مبارک به یاری خداوند خاموش نخواهد شد و در واقع در مورد فلسطین و اسرائیل نیز از این پس این شعار بیش از همیشه شنیده خواهد شد که راه رهایی منطقه از مشکلات و خطراتی که نیم قرن است همه ذخایر مادی و معنوی را نابود کرده است از مجرای استقرار دموکراسی واقعی در کشورهای منطقه عربی و اسلامی می گذرد.
به یاری خداوند دیکتاتور خواهد رفت
وی درباره ملت ایران در این راه گفت: ملت بزرگوار ایران نیز که دهها سال است در این مسیر حرکتی شکوهمند داشته است خود را در کنار ملت مظلوم فلسطین و در کنار همه ملتهای برخاسته منطقه می داند از مصر و تونس و لیبی و یمن و سوریه و بحرین .امروز در لیبی خون و آتش بیداد می کند ولی به یاری خداوند دیکتاتور خواهد رفت.
جواب آزادی خواهی مردم قتل و کشتار نیست
وی به فجایع سوریه هم اشاره کرد و گفت: امروز کشتاری که در سوریه می شود تکان دهنده است والحق که جواب آزادی خواهی مردم قتل و کشتار و ویران کردن نیست.
خاتمی یمن را هم مورد توجه قرار داد و گفت: امروز در یمن قیامتی برپاست با حضور مردمی که گرچه مسلحند ولی همچنان حرکت مسالمت آمیز خود را نشان می دهند و در برابر رژیم دیکتاتور استاده اند و امروز در بحرین علیرغم فشار و سرکوب حرکت مدنی و آزاد مردم به سوی مردم سالاری ادامه دارد.
این موج همه نظام های خودکامه را خواهد گرفت
وی معتقد است که مطمئنا این موج همچنان ادامه خواهد یافت و دیر یا زود همه نظام های خودکامه و حکومت هایی را که از زمان عقبند خواهد گرفت افسوس که خودکامگان نمیتوانند مقتضیات زمان خود و حق و حرمت مردم را دریابند و اگر هم در یابند وقتی است که دیر شده است.
از دیکتاتورها می خواهیم تغییر رویه دهند
وی در پایان این تقاضا را مطرح کرد که ما نیز همچون مردم منطقه و همه آزادی خواهان جهان از دیکتاتور های موجود میخواهیم که واقعا و نه فریبکارانه تغییر رویه ایی اطمینان بخش برای ملتهای خود بدهند و مرحله گذار از دیکتاتوری به مردم سالاری را کم هزینه تر طی کنند یا زودتر حق را به مردم بسپارند و بروند.
افشای فاجعه انسانی که در سوریه در حال وقوع است و همچنین بحث در مورد تأثیر پیروزی یا شکست جنبش مقاومت سوریه بر ایران، باعث شده که چالش‌های درونی این جنبش هم در زمینه اتحاد در مواجهه با دولت سرکوبگر بشار اسد، و هم در تحمیل خود به جامعه بین‌الملل به عنوان یک نیروی سیاسی جایگزین به فراموشی سپرده شوند. در این نوشته که اول بار در مجله "گزارش خاورمیانه" منتشر شد این وجه از رنج مردم سوریه مورد تحلیل قرار گرفته است.
××××××××××××××××××××
آتش‌های متناوبی که در خاورمینه معاصر برافروخته می‌شوند معمولا از دو دریچه تحلیلی مختلف مورد بررسی قرار می‌گیرند. یکی با توجه به نقش پر رنگ مذهب در زندگی، استمرار هویت‌های سنتی همانند قبیله و فرقه و قرن‌ها رشد هنجارهای پدرسالارانه، مشکلات عمیق منطقه را معلول ذاتی آن می‌داند؛ و دیگری ریشه تمام بلایا را در دخالت دولتهای خارجی می‌بیند، از استعمار اروپایی گرفته تا تا شکل‌گیری اسرائیل و مداخلات ماجراجویانه آمریکا.
البته می‌توان خاورمیانه را از درون لنزی چند کانونی نیز نگاه کرد که هیچ‌یک از دو طرح ساده‌انگارانه فوق را به تصویر نمی‌کشد. تعداد اندکی که منطقه را به‌خوبی می‌شناسند هر دو چهارچوب توضیحی را می‌پذیرند و بسیاری نیز از هر دو می‌گذرند. اما بحث بر سر خاورمیانه به‌ندرت به بحثی که وارد جزئیات میشود می‌رسد. بعد از هر بحران، حتی کارشناسان مسائل خاورمیانه نیز سریعا به یکی از دو چارچوب تحلیلی مورد اشاره می‌پیوندند و ضرورت موضع‌گیری در مورد یکی از طرفین دعوایی که یک سوی آن آمریکا قرار دارد و در سوی دیگر "آنها" وادارشان میکند که یکی را برگزینند. این امر حتی در مورد کسانی که واقف‌اند که یک چنین بحث دوقطبی‌ای جز بازتولید خود همین وضعیت نتیجه‌ای ندارد و کوچکترین مددی به مردمی که چشم به همبستگی جهانی دوخته‌اند نمی‌رساند.
سرکوب خشن و بیرحمانه جنبش 2011 سوریه این دوراهی را برجسته‌تر میکند. اگرچه رژیم بشار اسد تا حد زیادی موفق شده‌است انحصار اطلاع‌رسانی را در اختیار داشته باشد، اما اخبار موثق، هر روز بیشتر این امر را اثبات میکند که آنچه در سوریه می‌گذرد، در مقام مقایسه با رؤیای انقلاب‌های مصر و تونس، کابوسی بیش نیست: کشوری که در آن مزدورانِ حاکمانِ مستبد با یکدیگر متحد شده و خشونت نظامی را بر روی شهروندان اساسا غیرمسلح (که با این حال هنوز متحد نشده‌اند) روا می‌دارند. شمار کشته‌شدگان غیرنظامی به بیش از هزاران نفر رسیده است. رژیم سوریه برجای بماند یا نه، یا دقیق‌تر بگوییم، به هر شکل که در آید، با پایان یافتن جنبش، کشور را به جهنمی تبدیل کرده‌است.
گزارش‌ها نشان می‌دهند که بحران امروز سوریه معلول نظام سیاسی-اجتماعی مرتجع‌اش و مصنوع شوم موقعیت بین‌المللی‌اش است. به عبارت دیگر بحران این کشور فقط داخلی یا تحمیلی از خارج نیست، بلکه دیالکتیکی موذیانه آن را تحمیل کرده‌است که از طریق آن قدرت‌طلبی و عدم توازن قدرت در منطقه با یکدیگر همزیستی کرده و از یکدیگر تغذیه میکنند. چنین همزیستی بدخیمی در مورد سوریه چندان قدیمی نیست و به دهه 50 یا 70 میلادی برمی‌گردد. هر چند که تا امروز به حیات خویش ادامه داده‌است. واقعیت آن است که خیزش‌های مردمی که سراسر خاورمیانه عربی را در برگرفته این منطق غالب را به چالش کشیده و آن را به فروپاشی نزدیک کرده‌است؛ و اگر هم نتوان نابودی رژیم را پیشگویی کرد، مسلما می‌توان گفت که دیگر هیچ چیز مانند گذشته نخواهد شد.
با توجه به کمبود اطلاعات موثق و سرعت پیشرفت جنبش، ارزیابی دقیق آن دشوار است. اما واضح است که با وجود صف‌آرایی تانک‌های رژیم از دوما تا دیرالزور، نابخردانه است اگر تصور کنیم تشدید خشونت می‌تواند بر این طوفان فائق آید. سرمایه کلیدی رژیم تا به امروز اتحاد بوده‌است، که هم در میان بالا دستان و هم در میان گارد‌های انتظامی و نهادهای امنیتی وجود دارد چرا که این گروه‌ها (درست یا غلط)بر این باورند که سرنوشت‌شان به سرنوشت حکمرانان‌شان گره خورده‌است. با اینکه رژیم دهه‌هاست مردم سوریه را با توهم نفاق اجتماعی به سکوت واداشته است، اکنون به‌طور جدی بر طبل پروپاگاندای فرقه خود می‌کوبد.
اما حقیقتی که در سوریه اتفاق می‌افتد بسی پیچیده‌تر از این‌است. دسته‌های قومی و فرقه‌ای کشور به سادگی از سوی کسانی که تمایل دارند (یا از روی کوته‌فکری راه دیگری نمی‌یابند)، تحریک و به‌عنوان سلاح به‌کار گرفته می‌شوند. رژیم سوریه، علوی نیست اما رده‌های بالای حکومتی آن در ارتش و نهادها از دهه‌های 70 و 80 میلادی تحت سلطه فرماندهان علوی بوده‌است. اینکه آرایش رژیم به تفسیری علوی از خط مشی آن نمی‌انجامد برای گروه‌های اجتماعی که به‌طور گسترده بیش از سه دهه از قدرت رسمی کنار گذاشته شده‌اند، اهمیت چندانی ندارد. این محرومیت، ادعای دروغ رژیم در مورد سوریه‌ای سکولار و متکثر را بر ملا میکند. در همین حال رژیم و حامیان‌اش سناریوی روز محشر را مبنی بر اینکه اگر چشم پاسدار و مشت آهنین رژیم از بین برود، نزاع بین فرقه‌ها کشور را فرا خواهد گرفت، رواج می‌دهند و از آن سود می‌برند.
کشتار 1982 در شهر حماه که حافظ اسد آن را جنگ علیه برادران مسلمان خواند، خاطره تلخی برای اکثریت اهل سنت به‌جای گذاشته‌است. برای رژیم ساده‌تر است که اقلیت، شامل ثروتمندان سنی و شهروندان مسیحی را متقاعد کند که باید از عذاب اکثریت بهراسند؛ شهرنشینان را از انتقام حومه‌نشینان بترساند؛ از طغیان مجدد دین‌داری علیه سکولاریسم بگوید و وحشت هرج و مرج ناشی از قیامی توده‌وار را به رخ بکشد. به همین دلیل است که نمی‌توان پیش‌بینی کرد حمایت از گرایشات سلفی یا اسلام‌گرایانه مشکلات را افزایش می‌دهد یا نه. این مسئله در همه کشورهایی که در آنها حاکمیت، فعالیت‌های مدنی عادی را هم ممنوع کرده و کسانی را که سعی میکنند خودشان در مورد جامعه کسب اطلاع کنند، به زندان محکوم میکند، صادق است.
با اینهمه نکته اصلی آن است که محرومیت و سرکوب در مورد تمام منتقدان رژیم، صرف نظر از خاستگاه اجتماعی یا هر شاخص دیگری برای اختلاف نظر، اعمال می شود. نکته دیگری که فردی با نام مستعار أمل حنانو در نشریه جدلیّه به‌آن اشاره کرده است، ترس مبارزان سوری است از همشهریان خود. ترسی که رژیم دهه‌هاست به مردم تلقین کرده‌است: جاسوسان رژیم ممکن است هر جایی باشند، بنابراین غریبه‌ها قابل اعتماد نیستند. دیدگاه‌های سیاسی را مستقیما بیان نکنید و به دنبال مباحثه بر سر مسائل روز نباشید. در فقدان آزادی بی‌خطرترین دیدگاه‌های سیاسی، آنهایی هستند که تقصیر عدم ثبات و ناآرامی‌ها را به گردن مجهول الهویتی به نام «آنها» می‌اندازند؛ این حرف در مورد سوریه یعنی هر کسی غیر از بشار اسد و اطرافیانش. حنانو می‌افزاید: و فقط ترس نیست که چنین واکنشی به همراه دارد. در حکومت‌های مطلقه، مشخصا سوریه بشار اسد، که رژیم ناشیانه اما به‌طرزی مؤثر طرفدارانی برای رهبری پرورانده است، به لحاظ روان‌شناختی چندان دشوار نیست که قطعیات رژیم برای مردم قابل قبول باشد. حنانو در مورد بشار اسد می‌نویسد: «تنها تصویری که می‌ماند تصویر اوست، تصویری که آلوده نشده، تصویری حاضر در همه جا، و ما آن تصویر را دوست داریم.»
وجود چنینی فضایی در واقع شجاعت معترضین سوری را نمایان‌تر می‌سازد. جنبش سوریه شورش روستاییان نیست، جنبش به سرتاسر کشور کشیده شده‌است، از لاذقیه تا جسرالشغور در نزدیکی مرز ترکیه. در جسرالشغور بود که افسران نظامی میان‌رتبه و سربازان به دست فرماندهان‌شان به قتل رسیدند. تعداد گزارش‌ها از اختلاف میان افسران پایین‌رتبه رو به افزایش است و شکاف میان نظامیان بازتر میشود؛ مسلما این گزارش‌ها به دست رژیم می‌رسد. کمیته‌های شجاع محلی که به‌طور دموکراتیکی از جوانان سوری تشکیل شده‌اند و تعدادشان رو به افزایش است سیر جنبش را به‌خوبی در رسانه‌ها و فضای مجازی بازتاب می‌دهند. واضح است که این کمیته‌ها فرقه‌ای نیستند؛ مدام تفکرات فرقه‌ای را تقبیح میکنند و مردم را به شکل دادن نوع جدیدی از جامعه فرا می‌خوانند؛ جامعه‌ای که بردباری برای تحمل تفاوت‌ها را بالا می‌برد تا تکثرگرایی به‌عنوان ضرورتی برای سلامت سوریه آتی، ارزشمند شمرده شود. بنابراین این جنبش هم مخاطرات تفاوت‌های اجتماعی را نمایان‌تر میکند و هم قابلیت‌های سودمند آن‌را آشکار می‌سازد؛ و تصمیم‌های غیر فرقه‌ای برای اعتراضات، پیوسته توهم هرج و مرجی را که رژیم القا میکند، نفی میکنند.
کمیته‌های هماهنگی، قاطعانه خشونت و مداخله خارجی را رد میکنند که البته با نظر برخی از سوریان در تبعید و مفسران غربی همانند نویسنده‌های لیبرال نیویورک تایمز که «خواستار فشار همه جانبه دیپلماتیک و اقتصادی بر سوریه هستند» و کسانی مانند فرید الغادری (1) و الیوت ابرامز (2) که بر لزوم اتخاذ گزینه‌های عملی پافشاری میکنند، در تضاد است. کمیته‌های هماهنگی جوان و متکثر صدای سوریه هستند و جامعه جهانی باید به آنها گوش دهد.
متاسفانه برخی در دنیای عرب و برخی از میان چپ‌های بین‌الملل، خشونت رژیم را با این توجیه که سوریه در زمره کشورهایی است که در مقابل آمریکا واسرائیل ایستاده‌است توجیه میکنند. و اینکه این سرزمین راهی برای انتقال تسلیحاتی است که بتوانند با آنها اسرائیل را از لبنان بیرون کنند. برای مثال بر این عقیده‌اند که باید به رژیم راه گریزی برای مقابله با مخالفانش داده شود و مهم نیست این مخالفان که هستند و چه میخواهند. به همین شکل حزب‌الله لبنان با فرصت‌طلبی، اصولی را که خود برای مقاومت در برابر بی‌عدالتی بیان میکند، در راستای اطمینان از جریان داشتن حمل سلاح و حمایت لجستیکی از طریق سوریه، نقض میکند. حزب‌الله این‌طور توجیه میکند که مانند هر حزب سیاسی دیگری حاضر است در راستای رسیدن به منافع وانگیزه‌های مهمتری از وجهه نیک خود بگذرد.
انتقاد از دخالت غرب و يا حتی حمايت از مقاومت در برابر آن نیازی به اتخاذ ژست حمايت اخلاقي يا منطقي از تيغ جنبش مقاومت در دمشق ندارد. مبارزه کنشگران علیه استیلای ایالات متحده یا علیه اشغال فلسطین با سقوط رژیم سوریه خدشه‌دار نخواهد شد، رژیمی که شدیدا مانع حقوق شهروندی و زندگی شایسته برای مردم سوریه -و همین‌طور 35 سال حکومت خودمختار در لبنان- شده‌است. در واقع گفتمان «مقاومت» تهران و دمشق، نام کنشگران انجمن‌های صلح و عدالت را نيز لكه دار كرده‌اند.
در حقیقت نقشی که رژیم سوریه در روابط بین‌الملل انتخاب کرده است به‌طور متناقضی به ابزاری برای ایفای این نقش بدل شده‌است. تا حدی که سفرای عرب سوریه را ترک کرده‌اند و صدای انتقادات بین‌المللی بلندتر شده‌است. ترکیه، همسایه شمالی سوریه به سرزنش آنها اکتفا کرده است و تنها با حمله اخیر تانک‌ها وزیر امور خارجه‌اش را برای بازدید از سوریه اعزام کرده است. اگر از تمایل به سرپوش گذاشتن بر مسئله کردستان بگذریم، مجاورت با سوریه، مناسبات گسترده تجاری و اشتیاق به حکمرانی در خاورمیانه، ترکیه را در مورد تغییر رژیم سوریه یا عدم ثبات طولانی مدت در جنوب، مردد میکند. کشورهای عربی مانند اردن و عربستان سعودی که باید ثبات‌شان را غنیمت بشمرند به این نتیجه رسیده‌اند که موفقیت قیام‌های عربی به تونس، مصر و شاید لیبی ختم میشود. این کشورها از توسعه ناپایداری‌ها می‌هراسند- نه فقط از برقراری دموکراسی و لزوم جواب‌گویی دیکتاتورهای عزل شده بلکه از انواع اسلام سیاسی و شکل‌هایی از فرقه‌گرایی که باب میل آنها نیست. همزمان آرزوی تضعیف روابط تهران و دمشق را در سر می‌پرورانند. نتیجه، حمایت از معترضین نیست اما اعتمادی مضحک به رژیم برای تصویب «اصلاحات سریع و فراگیر» را به دنبال دارد.
و عجیب است که باید بگوییم امریکا و اسرائیل، عواملی که رژیم سوریه آنان را دست‌های خارجی می‌خواند، تا به حال اعتراض صریحی نکرده‌اند. واشنگتن و تلاویو اصلاحات را به کناره‌گیری رژیم ترجیح می‌دهند، چرا که ممکن است مقاومت دولت جانشین بشار اسد بر سر مسئله فلسطین و بلندی‌های جولان بیش از گفتمان کنونی سوریه باشد. اینکه سخنگوی کاخ سفید می‌گوید بشار اسد باید برود و بیانیه سوزناک شورای امنیت سازمان ملل در 4 اوت مبنی بر اتخاذ تصمیم همگانی با تمام قوا، نشان می‌دهند که قدرتهای غربی بیشتر راغب‌اند بنشینند و کشتارها را نظاره‌گر باشند. در 9 اوت، آسوشیتدپرس گزارش داد که دولت اوباما «در حال آماده کردن درخواستی صریح برای کناره‌گیری بشار اسد» و برقراری تحریم‌های یک‌جانبه جدید است. اين اقدامات، در صورت اتخاذ، با بي‌ميلي شديد دولت آمريكا به قطع حمايت از حاکمان مستبد و گسترش ناآرامي ها در جهان عرب همزمان خواهند شد.
در سوريه چه چيزی آغاز شده است؟ پاسخ به اين سؤال آسان نيست. اما شايد بتوان گفت كه فصل جنبش‌های عربی شامل فاز سوري آن پايان دوره‌اي خاص باشد. نظر به اینکه سعودي‌ها خيزش مردم در بحرين را نقض مي‌كنند يا این‌‌كه نگراني‌هايي از مصر تحت حكومت "شوراي عالي نيروهاي نظامي" به‌گوش می‌رسد می‌توان گفت بدون ترديد اقتدار‌گرايي در جهان عرب محو نخواهد شد. اما آنچه مسلم است بسیج اجتماعی علیه بی‌عدالتی در منطقه دیگر غایب نخواهد بود. ديگر نمی‌توان خواست مردم را با بی‌مبالاتی نادیده گرفت. مقام رياست جمهوري ديگر در جمهوری‌ها موروثی نخواهد بود و مفهوم قوه مجریه بي چون و چرا به شدت متزلزل شده‌است. حتا حكومت‌هاي سلطنتي نيز ترجیح می‌دهند حامی مردم به‌نظر آیند همچنان كه خانواده‌هاي سلطنتي در عربستان سعودي، كويت و بحرين (به‌رغم انگيزه‌هاي نهان خويش) دیپلمات‌های خود در دمشق را به كشور فرا مي‌خوانند. در سوريه، فارغ از آن‌كه نتيجه خيزش مردم چه باشد، جرح و تعديل‌هايي نو در رژيم و قوای قهریه‌اش به وقوع خواهد پيوست؛ نه به اين سبب كه مسئولان رژيم به دموكراسي روي مي‌آورند بلكه بدان جهت كه دیگر از خيابان‌ها هراس دارند. نظام سرمايه‌داری نیز دیگر نخواهد توانست رفیق گرمابه و گلستان باشد. تخصيص منابع عادلانه‌تر خواهد شد؛ باز نه به اين علت كه حاكمان به افرادي سوسياليست تبديل شده‌اند، بلكه به اين دليل كه آنها ديگر مايل به ظهور مجدد اعتراض نيستند. در يك كلام، سياست به جهان عرب بازگشته است.
وقتی سیاست خود را نمایان کند، دروغ‌های قديمي را بيش از پيش برملا خواهد ساخت؛ اين‌كه اعراب به سبب مذهب، وفاداری قبيله‌ای يا نياز هميشگي به پشتيبان نمیتوانند به دموكراسی برسند يا اين‌كه اعراب به علت پيشينه مستعمراتي و كشمكش با اسرائيل نمي‌توانند به جهان‌گرايانی راستين تبديل شوند. جنبش‌های 2011 پیوندهای بین مسائل اجتماعی و ملی را آشکار کردند که حاکمان مستبد و حامیان غربی آنها، مدت‌هاست از هر سو در راستای پاک‌کردن آنها تلاش کرده‌اند. بنابراین زمان اینکه اتفاقات خاورمیانه را منحصرا از دید تقابل عوامل داخلی یا خارجی ببینیم به‌سر آمده‌است. معترضین طرفددار دموکراسی در سوریه مانند معترضین تونس، مصر و دیگر همتایان عرب‌شان این بن‌بست‌های تحلیلی را آشکار کردند و، راه برون رفت از آن را پیدا خواهند کرد.
(1)- رئیس حزب اصلاحات سوریه در امریکا
(2)- حقوقدان و کارشناس مسائل خاورمیانه در شورای روابط بین‌الملل امریکا
منبع: وبسایت جمهوری خواهی
ندای سبز آزادی: سجاد خداکرمی فعال سیاسی و از اعضای فعال ستاد ملی جوانان اصلاح طلب (۸۸ ) بامداد شنبه توسط نیروهای امنیتی و مقابل حسینیه ارشاد بازداشت شد.
به گزارش ندای سبز آزادی، بازداشت این فعال سیاسی زمانی صورت گرفت که او پس از شرکت در مراسم احیاء حسینیه ارشاد که با حضور چشمگیر شخصیت های اصلاح طلب و خانواده زندانیان سیاسی برگزار شد، در حال خروج از حسینیه و حرکت به سمت منزل بود.
به گفته شاهدان عینی نیروهای انتظامی و لباس شخصی که از لحظات آغازین مراسم در محوطه و اطراف حسینیه ارشاد حضور داشتند به صورت پراکنده اقدام به بازداشت تنی چند از شرکت کنندگان کردند. این در حالی بود که اکثریت افراد شرکت کننده در مراسم شب احیاء هیچگونه رفتار تحریک آمیزی از خود بروز نداده بودند و بدون شعار یا تحرک خاصی جمعیت در حال ترک محل بودند.
در این شرایط یکی از نیروهای لباس شخصی به سجاد نزدیک شده و خطاب به او گفت : میشود چند لحظه تشریف بیاورید؟ و او را به داخل ون نیروی انتظامی هدایت کرد.
این فعال سیاسی پیش از این در بهمن ماه سال ۸۹ و با اتهاماتی چون " تبانی بر ضد امنیت کشور از طریق دعوت افراد برای تجمع ۲۵ بهمن " و تبلیغ علیه نظام بازداشت شده بود که و این رابطه مرداد ماه امسال شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی مقیسه او را به یک سال حبس تعزیری محکوم کرد.
بر اساس گزارش های ارسالی به گروه خبری تبریز سسی فعالین حرکت ملی آذربایجان که دوم شهریور ماه 90 به صورت گسترده در مراسم افطاری از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند به وزارت اطلاعات و زندان مرکزی تبریز انتقال داده شده اند . حدود 14 نفر از فعالین به زندان مرکزی تبریز و بقیه فعالین به وزارت اطلاعت منتقل شده اند.
اسامی بازداشت شد گان مراسم افطاری بدین قرار می باشد .
1ـ عزیز پورولی
2ـ جمشید زارعی
3ـ مرتضی عوض پور
4ـ مصطفی عوض پور
5ـ محمود فضلی
6ـ جلیل علمدار میلانی
7ـ تقی سلحشور
8ـ یوسف سلحشور
9ـ عبدالله صدوقی
10 ـ محمدعلیمرادی
11ـ مهدی حمیدی شفیق
12ـ حسن ارک
13ـ مهدی مهاجر
14ـ احمد علیزاده
15ـ یاسر سلمانی رضایی
16ـ ایلقار کریمی
17ـ مهدی نوری
18ـ احمد ریاضی مبارکی
19ـ فرزاد مهدوی
20ـ موسی برزین خلیفه لو
21ـ یعقوب رمضانی
22ـ وحید شیخ بگلو
23ـ علی شیرناک
24ـ محمد امیری
25ـ تقی صوفیانی
ندای سبز آزادی: جمعی از اصلاح طلبان و هواداران جنبش سبز آذربايجان در محكوميت بازداشت فعالان مدني آذربايجان بیانیه ای صادر کردند.
در بخشی از این بیانیه آمده است «اين اتفاق در حالي صورت مي گيرد كه فعالين مدني آذربايجان طي نامه اي قانوني از وزارت كشور و استانداري آذربايجان شرقي در خواست نموده اند تا با راهپيمايي آرام ، غير سياسي و همراه با سكوت طرفداران محيط زيست در اعتراض به روند مرگبار درياچه ي اروميه موافقت نمايند.»
متن کامل این بیانیه که در اختیار ندای سبز آزادی قرار گرفته است به شرح ذیل است:
(( به نام خدا ))
هموطنان گرامي
بار ديگر چهره ي زشت دروغ و فريب پرده از رخ برفكند و مردم غيور آذربايجان شگفت زده شنونده ي خبري شدند كه دهان به دهان در كوچه هاي شهر پيچيد و غباراندوه بر رخسار آگاهان روزگار نشاند.
خبر دستگيري جمعي از فعالين مدني و سياسي آذربايجان آن هم بر سر سفره ي افطار و با چنان رفتاري كه نه در شان اين ماه مبارك بود و نه در شان انسانيت ، غير از اثبات مجدد دروغين بودن ادعاهاي صاحبان قدرت ، چيز ديگري به همراه نداشت.
اين اتفاق در حالي صورت مي گيرد كه فعالين مدني آذربايجان طي نامه اي قانوني از وزارت كشور و استانداري آذربايجان شرقي در خواست نموده اند تا با راهپيمايي آرام ، غير سياسي و همراه با سكوت طرفداران محيط زيست در اعتراض به روند مرگبار درياچه ي اروميه موافقت نمايند.
در چنين شرايطي بجاي موافقت با اين در خواست قانوني ، اصولي و مسئولانه ، اقدام به دستگيري و بازداشت نيروهاي فعال آذربايجان چه توضيح و معنايي مي تواند داشته باشد؟
ما به عنوان اصلاح طلبان و هواداران جنبش سبز در آذربايجان ضمن محكوم نمودن اين اقدامات نا بخردانه و غير قانوني ، از مسئولين مربوطه اكيدا" تقاضا مي كنيم هر چه سريعتر نسبت به آزادي بدون قيد و شرط اين تلاشگران عرصه ي مدنيت و هويت آذربايجان اقدام نمايند.
والعاقبه للمتقين
اصلاح طلبان و هواداران جنبش سبز آذربايجان
آیت الله العظمی موسوی اردبیلی اعلام کرد: در طول تاریخ، پیشرفت دین با اخلاق خوب، نرم خویی، منطق و حکمت همراه بوده است. هیچ گاه خشونت، تندخویی، زور، زندان در پیشرفت دین موثر نبوده و انسانها را نمازخوان نکرده است، بلکه نتیجه عکس داشته است و موجب تنفر و بدبینی نسبت به دین بوده است
به گزارش سایت اطلاع رسانی موسوی اردبیلی، این مرجع تقلید در ادامه جلسه تفسیر سوره یاسین در شب های ماه مبارک رمضان نکاتی را پیرامون مسائل تربیتی بیان فرمودند.
ایشان فرمود: «در گذشته نه چندان دور، تربیت فرزندان از جهتی آسانتر و قابل دسترستر بود به این معنا که علاوه بر این که در مکتب خانهها به عنوان مراکز آموزشی آن زمان دقت لازم صورت میگرفت که تربیت بچهها یک تربیت سالم و دینی باشد، در منازل و مشاغل مراقبتهای لازم نسبت به فرزندان صورت میگرفت لذا بچهها کمتر آسیب می دیدند.»
آیت الله موسوی اردبیلی با بیان مثالی گفت: «مثلا از آن جایی که نوعا فرزندان شغل پدر را در کنار پدر و بزرگتر خود یاد میگرفتند و ادامه میدادند نظارت و مراقبت به راحتی صورت میگرفت و از این جهت کار آسانتر بود.»
این مرجعیت دینی فرمود: «متاسفانه در این زمانها تربیت فرزندان مشکلات و مرارتهای خاص خود را دارد و به راحتی قبل امکان پذیر نیست لذا پدران و مادران و بزرگترها یا در این رابطه دقت بیشتری به خرج دهند. زیرا امروزه فرزندان ما در معرض انواع و اقسام تهدیدها قرار می‌گیرند که اگر مراقبت نشود، خطرات مهلکی به دنبال دارد».
ایشان گفت: «امروزه در قدم اول پدران و مادران مسئولیت مهمی در تربیت فرزندان خود دارند که باید دقت کنند این مسئولیت به نحو احسن صورت پذیرد به این معنا که همان طوری که پدر و مادر نسبت به خوراک و پوشاک، شغل و دیگر نیازمندیها احساس مسئولیت میکنند؛ باید نسبت به تربیت، رفت و آمد، مراکز تربیتی و عبادات و دیگر معنویات فرزندان به مسئولیت خود توجه کنند». مرجعیت دینی فرمودند: «آنچه مهم است و همگان باید مورد توجه قرار دهند این است که بدانید احساس مسئولیت با خشونت فرق دارد و نباید در تربیت فرزندان با خشونت برخورد شود و خشونت هیچ وقت با تربیت سازگار نیست.»
آیت الله موسوی اردبیلی فرمود: «اساس تربیت دین و محور کار پیامبر(ص) بزرگ اسلام بر رحمت و الفت و مهربانی بود و تمام پیشرفتهای پیامبر به خاطر همین خصلت تربیتی موثر او بود؛ لذا خداوند در مقام تمجید از این خصلت پیامبر میفرماید: به خاطر توجه و عنایت الهی تو با نرمی و مهربانی برخورد کردی که همین امر مایه موفقیت تو است و اگر تو خشن و تندخو بودی مردم از اطراف تو دور می شدند».
این مرجعیت دینی ادامه داد: «در طول تاریخ پیشرفت دین با اخلاق خوب، نرم خویی، منطق و حکمت همراه بوده است و هیچ گاه خشونت، تندخویی، زور، زندان در پیشرفت دین موثر نبوده و انسانها را نمازخوان نکرده است، بلکه نتیجه عکس داشته است و موجب تنفر و بدبینی نسبت به دین بوده است.»
معظم له در ادامه فرمود: «ائمه اطهار هم به عنوان بزرگترین مربیان دین در طول تاریخ در تربیت انسانها از خشونت استفاده نکرده‌اند بلکه محبت، مهربانی، رأفت، سرلوحه کار آنها بوده است. حتی در مواردی اگر مخالفان دین با تندی و پرخاش نسبت به مقدسات برخورد میکردهاند، همیشه با روش پسندیده و نرم و معقول ائمه روبرو میشدند.»
ایشان در پایان با تأکید بر وظیفه همگان نسبت به تربیت جوانان و نوجوانان جامعه گفت: «همگان اعم از پدر و مادرها و مربیان و روحانیون و مراکز تربیتی باید بدانند امروز تربیت افراد جامعه امری ضروری و لازم است که اگر خدای نخواسته کوتاهی شود، همگان آسیب میبینیم و در پیشگاه خداوند مسئولیم.»
در پی فراخوان برای تجمع اعتراضی علیه ادامه وضعیت بحرانی دریاچه‌ی ارومیه، شماری از فعالان مدنی در آذربایجان بازداشت شده‌اند. مجلس ایران طرحی را که اخیراَ برای نجات دریاچه تصویب پیشنهاد شده بود تصویب نکرد.
به گزارش دویچه وله، با افزایش حساسیت عمومی نسبت به سرنوشت دریاچه ارومیه، برخی وب سایت‌های خبری و شبکه‌های اجتماعی از برگزاری تجمعی اعتراضی در روز شنبه آینده (۵ شهریور) در استان‌های آذربایجان شرقی و غربی ایران خبر دادند.
پس از این فراخوان در چند روز اخیر شماری از فعالان مدنی و سیاسی آذربایجان بازداشت شده‌اند. بر اساس گزارش وب سایت «مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران» بعدازظهر چهارشنبه ۲شهریور در محله قم تپه تبریز بیش از ۳۰ نفر در یک مراسم افطار توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به محل نامعلومی منتقل شده‌اند.
بر اساس همین گزارش در ارومیه نیز اداره اطلاعات این شهر ۲۰ نفر از فعالان مدنی را احضار و به آنها در مورد فعالیت‌هایشان هشدار داده است.
وب سایت‌های وابسته به فعالان سیاسی و مدنی آذربایجان با انتشار نام ۳۳ نفر از بازداشت‌شدگان روزهای اخیر از ضرب و شتم برخی از این افراد در هنگام دستگیری خبر می‌دهند.
در رخدادی دیگر استانداری آذربایجان غربی و فرمانداری ارومیه، در اطلاعیه‌های جداگانه‌ای صدور مجوز برای هر گونه تجمع اعتراضی در روز شنبه آینده را رد کردند.
در اطلاعیه استانداری آذربایجان غربی آمده است: «پخش شایعاتی در خصوص تجمع و راهپیمایی وجهه قانونی ندارد و هیج گونه مجوزی از سوی نهادهای مسئول در خصوص این قبیل تجمعات صادر نشده است.»
همچنین فرمانداری ارومیه نیز اعلام کرد: «هیچگونه درخواستی از سوی هیچ مرجعی برای برپایی تجمع و راهپیمایی از این فرمانداری درخواست نشده، لذا به شایعات و پیامک‌هایی (پیام‌های کوتاه) که ریشه جعلی و ضد انقلابی دارند، اعتماد نکنید.»
این فرمانداری از شهروندان آذربایجان خواسته است به جای اعتراض به شرایط دریاچه‌ی ارومیه روز جمعه در راهپیمایی «روز قدس» در دفاع از مردم فلسطین شرکت کنند.
با این حال بر اساس برخی گزارش‌ها شامگاه پنجشنبه در جریان دیدار تیم‌های فوتبال تراکتورسازی و شهرداری تبریز که با حضور بیش از ۶۰ هزار تماشاگر برگزار شد، شعارهایی در اعتراض به عدم تصویب دو فوریت طرح نجات دریاچه‌ی ارومیه و بی‌توجهی مسوولان دولتی به وضعیت این دریاچه داده شده است.
پیش‌تر در سیزدهمین روز از فروردین ماه امسال، همزمان با روز طبیعت در ایران، تجمع جمع کثیری از فعالان مدنی و حامیان محیط زیست معترض به شرایط دریاچه‌ی ارومیه، در دو شهر تبریز و ارومیه با مداخله نیروهای انتظامی و امنیتی به خشونت کشیده شد.
خشک شدن دریاچه و طوفان نمک
دریاچه ارومیه دومین دریاچه شور جهان است که بین دو استان‌های آذربایجان شرقی و غربی ایران تقسیم شده است. در یک دهه اخیر عمق این دریاچه بیش از شش متر کاهش یافته است.
در هفته‌های اخیر و با بحرانی تر شدن شرایط زیست محیطی این دریاچه جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی ایران طرح دو فوریتی جهت انتقال آب از رودخانه‌های ارس و سیلوه را پیشنهاد کردند که با مخالفت اکثریت نمایندگان، فوریت آن به تصویب نرسید.
کارشناسان معتقدند دریاچه ارومیه، به دلیل تغییرات آب و هوایی و همچنین بستن سد روی رودخانه‌های منتهی به این دریاچه، تبدیل به شوره زار شده است.
بر اساس پیش‌بینی‌ها، پس از خشک شدن این دریاچه، بیش از ۱۰ میلیارد تن نمک، محیط‌زیست استان‌های شمال غرب و غرب کشور را تهدید خواهد کرد.
رئیس ستاد ملی احیای دریاچه‌ی ارومیه، در گفت‌و‌گو با سایت خبرآنلاین، اعلام کرد که در صورت بی‌توجهی، طی دو تا سه سال آینده دریاچه ارومیه از بین می‌رود و هجوم طوفان نمک در بخش‌های مختلفی از ایران آغاز خواهد شد.
وی افزود در صورت خشک شدن این دریاچه این میزان نمک به همراه بادهایی که در منطقه می‌وزند در سطح منطقه پخش میشود و این امر به فاجعه زیست محیطی منجر خواهد شد.
بدین ترتیب این احتمال وجود دارد که مشابه طوفان‌های گرد و خاکی که در چند سال اخیر استان‌های جنوبی و غربی را با مشکل مواجه کرده اینبار به صورت طوفان نمک در نیمه‌ی شمالی و غربی ایران ظاهر شود.
زهرا صدر:
همه ی ذوق پسرک یک ساله از سالن های ملاقات آن گوشی سیاه و بزرگ است که دست می گیرد و مردی که همه “بابا” صدایش میکنند و از پشت آن گوشی دکمه ی رویش را فشار می دهد و برایش شعر می خواند. گاهی هم حوصله اش سر می رود. خوابش می گیرد خسته می شود. نمیداند چرا باید با مرد مهربان پشت شیشه های کثیف سالن ملاقات حرف بزند. هر بار که گوشی را پرت می کند نگاه پدر غمبار تر و خنده های اطرافیان مصنوعی تر می شود تا پدر حس نکند نیکان به اندازه ی او مشتاق این ملاقات نیست. نیکان پدر را نمی شناسد. او قاب عکسی است در جای جای خانه.
پنج ماهه بود که پدر به جرم اندیشه و بیان بازداشت شد و هیچ کدام از اینها برای او معنا و مفهوم ندارد.
به گفته ی سمیرا صدری همسر علی جمالی، “هنوز نیکان معنی واژه ی پدر را درک نمی کند” و بدا به روزی که این کودکان بزرگ شوند و درک کنند که همه ی کودکیشان بی پدر به سر شده و پدری آن سوی میله ها در حسرت یک آغوش صبحگاهی یا بوسه ی شبانگاهی مقاومت کرده و برای آزادی کشورش هزینه ها پرداخته است.
علی جمالی از فعالین دانشجویی و عضو سازمان دانش آموختگان ایران ۳۱ مرداد سال ۸۹ در خیابان بازداشت شد.
دبیر سیاسی سازمان ادوار به اتهام توهین به رهبری، توهین به رییس جمهور، تبلیغ علیه نظام و همچنین تجمع و تبانی برای بر هم زدن امنیت داخلی، محاکمه شد و براین اساس به دو سال و نیم حبس تعزیری وپرداخت یکصد هزارتومان جریمه نقدی محکوم شد.
سمیرا صدری همسر علی جمالی و عضو شورای سیاست گزاری سازمان دانش آموختگان از محدودیت های جدید می گوید و تاکید می کند: مثلا در این دو سال توی ملاقات ها چه اتفاقی افتاده که حالا لازم باشد چنین محدودیت هایی بگذارند؟ من واقعا فکر میکنم می خواهند خانواده ها را اذیت کنند. و آدم به این نتیجه می رسد که آنهایی که بانی این رفتارها هستند و هر روز یک بخشنامه و دستورالعمل جدید صادر می کنند واقف نیستند که اصلا به صلاح خودشان هم نیست که بین خانواده ها و خودشان درگیری ایجاد کنند و خانواده ها را عصبانی کنند.
متن کامل مصاحبه ی کلمه را با همسر علی جمالی با هم می خوانیم:
ماجرای محدودیت در ملاقات ها که به تازگی مطرح شده چیست؟
متاسفانه در ایران مفهوم حق وحقوق زندانی سیاسی واژه ای نا آشنا است. در اکثر کشورهای دنیا زندانی سیاسی حقوق ویژه ی خودش را دارد اما در ایران زندانیان سیاسی که در واقع قشر خاصی از جامعه هستند به اندازه ی یک زندانی عادی هم از حقوق خود بهره مند نیستد. اولین حق یک زندانی حق تماس تلفنی در طول روز است که از وضعیت خانواده اش خبر دار شود. حدود یک سال است که تلفن بندهای زندانیان سیاسی قطع شده است.
از طرفی ملاقات کابینی که تا به حال از پشت شیشه های دوجداره بوده هم جدیدا با یک ردیف میله ی محافظ پوشیده شده روی آن عذاب اور شده است. ابتدا گفتند که این ردیف متعلق به زندانیان دیگر مثل قاتل ها و قاچاقچیان است اما ما هفته ی گذشته پشت همین میله ها با عزیزانمان ملاقات کردیم.
و جدیدترین محدودیت هم این بود که همانطور که شنیده اید ازهفته ی گذشته به ما اعلام کردند که فقط مجاز هستیم مدارک شناساییمان را همراه داشته باشیم. ما هر دوشنبه برای ملاقات چند ساعت درگیر هستیم. منتظر می شویم تا کارت را بدهیم و برویم بالا. گاهی بیشتر از سه ساعت طول می کشد.
مشکل شما با این دستورالعمل جدید چیست؟
با این محدودیت های جدید فقط خانواده ها را در سختی و فشار بیشتر قرار می دهند. طبیعی است که ما لوازم ضروری ای داشته باشیم که لازم باشد آن را داخل کیف دستی بگذاریم. مثلا خود من که کودک یک سال و نیمه ای دارم وسایل ضروری او را همراه دارم در این چند ساعت گاهی لازم است که حتی لباس بچه را عوض کنم یا گرسنه می شود. من که نمیتوانم لباس و خوراکی و کیف پول و مدارک و همه چیز را دستم بگیرم و در خیابان راه بیفتم و بروم ملاقات. خیلی ها از شهرستان می آیند و جایی هم نیست که وسایل را تحویل بگیرد ما باید چه کار کنیم؟ مگر می شود هیچ چیز با خودمان نداشته باشیم؟
واکنش خانواده ها به این محدودیت های جدید چه خواهد بود؟
ما به این قضیه اعتراض خواهیم کرد و طبق روال با لوازم ضروری خودمان خواهیم رفت. امیدوارم آن ها هم دست از این رفتارها که باعث تخریب روحیه ی خانواده ها و خود زندانیان سیاسی می شود بردارند.
فکر میکنید این رفتارها چه نتیجه ای در پی دارد؟
من میخواهم بپرسم مثلا در این دو سال توی ملاقات ها چه اتفاقی افتاده که حالا لازم باشد چنین محدودیت هایی بگذارند؟ من واقعا فکر میکنم می خواهند خانواده ها را اذیت کنند. و آدم به این نتیجه می رسد که آنهایی که بانی این رفتارها هستند و هر روز یک بخشنامه و دستورالعمل جدید صادر می کنند واقف نیستند که اصلا به صلاح خودشان هم نیست که بین خانواده ها و خودشان درگیری ایجاد کنند و خانواده ها را عصبانی کنند.
هیچ اتفاقی نیفتاده که باعث این تصمیمی گیری شده باشد؟
من تا به حال چیزی ندیده و نشنیدم. اگر هم اتفاقی افتاده باشد، ما را در جریان نگذاشتند.
اگر هفته ی آینده در مراجعه به سالن ملاقات ببینید که این دستورالعمل را اجرا می کنند چه می کنید؟
من که وسایل ضروری پسرم را میبرم و آنجا هم با توجه به شرایط برای آنها توضیح می دهیم. و اعتراض خودمان را به آنها خواهیم کرد و اگر لجبازی کردند و بی توجهی ناچاریم که به حرفشان توجهی نکنیم. همان روز که مرتب اعلام می کردند که از هفته آینده چیزی همراه نداشته باشید همه ی خانواده ها اعتراض میکردند و میگفتند دستورالعمل قابل اجرایی نیست و ما نمیتوانیم اجرایش کنیم.
پیگیری قضایی کرده یا خواهید کرد؟
بله بناست که اعتراضمان را به دادستانی که همه ی کارهایمان الان زیر دست ایشان است برسانیم ما به هر حال روند قانونی را طی می کنیم. اگر به دستور دادستان باشد که ممکن است حتی به نتیجه هم نرسد. اما ممکن است که به دستور مسئولان زندان یا رده های دیگر باشد و پیگیری ما فایده ای داشته باشد. ما شعارمان این است که قانون باید اجرا شود. گرچه همسر من و باقی زندانیان در یک روال قانونی آنجا نیستند و تمام این ماجرا بی قانونی است اما با این حال ما اعتراضمان را قانونی ادامه خواهیم داد.
روحیه ی آقای جمالی چطور است؟
خوب است و مثل بقیه ی زندانیان سیاسی معتقد است که جرمی مرتکب نشده و بر سر خواست هایش همچنان پا برجا است. به هر حال این دوره ها خواهد گذشت و رو سیاهی آن برای کسانی خواهد ماند که این فضا را ایجاد کردند.
گفتید کودک یک سال و نیمه ای دارید. رابطه اش با پدرش چطور است؟ اصلا او را می شناسد؟
نیکان ۵ ماهه بود که پدرش را دستگیر کردند. در آن سن خیلی درکی از واژه ی “پدر” نداشت. در این یک سال و پنج ماه من همه جای خانه عکس پدرش را گذاشتم. از همان صبح که بیدار می شود می برمش پیش عکس ها و با هم به پدرش سلام می کنیم و مرتب با او حرف میزنیم که تصویر پدرش از ذهنش نرود و برایش غریبه نشود. الان پدربزگش را بابا صدا میکند چون در این ایام ایشان پدری کردند در حقش و ناخوداگاه ایشان را بابا می داند و پدر خودش را باباعلی صدا میزند.
نیکان را در ملاقات ها می برید؟
بله هر هفته. توی ملاقات ها ناخوداگاه به خاطر عکس ها به پدرش عکس العمل نشان می دهد. اما به هر حال رابطه ی عمیقی که یک پدر با کودکش دارد را نمی توانند با هم داشته باشند و این علی را آزار می دهد. نیکان از آغوش و محبت پدر محروم بوده و هست و فقط یک تصویر در قاب از پدرش دارد.
ملاقات کابینی برای بچه و پدرش اذیت کننده نیست و آسیب نمی زند؟
نبود پدر قطعا از نظر روانی در شخصیت نیکان تاثیر می گذارد. اما برای علی خیلی فرق دارد. من میبینم که چقدر برای او آزار دهنده شده است. هر هفته رشد پسرش را می بیند اما حتی نمی تواند بغلش کند. بچه روز به روز کارهای جدید یاد می گیرد و شیرین کاری های خاص سنش را دارد و یک پدر از تمام آنها محروم است و به خاطرات ما دل خوش کرده. من مرتب عکس های نیکان را برایش می فرستم. دوستان علی گاهی به من می گویند از واکنش های گاه و بیگاه او در مقابل عکس ها و اینکه چقدر اذیت می شود از این دوری. ما از زمان دستگیری تا اسفند ماه به مدت ۷ ماه ملاقت حضوری هم نداشتیم خودتان تصور کنید حال و روز همسرم را. من حسرت نگاه علی را در ملاقات ها می بینم و مطمئنم که نیکان بعدها ضربه خواهد خورد. من دوشنبه ها در ملاقات های هفتگی میبینم بچه های سه چهار ساله را که به ملاقات پدرشان می آیند و کمبود پدر در رفتارشان نمایان است و افسردگی در آنان مشهود.
مشکلی که برای شما در کارتان به خاطر آقای جمالی مشکلی پیش آمده بود حل شد؟
خیر. آبان ماه ۸۸ حراست آموزش پرورش به دستور وزارت اطلاعات به دلیل فعالیت های همسرم و شرکت در تجمعات من را منع از کار کرد. من پافشاری کردم و به کلاس رفتن را ادامه دادم. تا اینکه یک روز که رفتم سر کلاس دیدم معلم دیگری به جای من نشسته است آن بنده ی خدا هم اصلا خبر نداشت و وقتی فهمید که من را به خاطر مسائل سیاسی از کار برکنار کردند خیلی متاثر شد. من سال گذشته خیلی تلاش کردم که آموزش و پرورش را متقاعد کنم که فعالیت های همسرم و یا اعتقادات من هیچ ربطی به کارم ندارد اما نپذیرفتند. هیچ جای دنیا مرسوم نیست کسی را به خاطر عقایدش از کار و وسیله ی معاش برکنار کنند. اما متاسفانه این اتفاق اینجا به سادگی در حال وقوع است.
سخنی با مسئولان قضایی ندارید؟
تاکید میکنم که تمام عزیزان ما الان در بند هستند و من صحبت خاصی با نظام قضایی ندارم فقط آرزو میکنم روزی برسد که سیستم قضایی ایران طوری باشد که هیچ انسانی به خاطر عقیده اش در زندان نباشد. امیدوارم از این کینه توزیها و کج خلقی ها دست بردارند و عزیزانمان که بی دلیل در زندان هستند به سر خانه و زندگیشان و وجه بین المللی را به کشور برگردانند. اینکه بعد از دوسال به جای اینکه دنبال آزادی نخبگان و موثران جامعه باشند باز هم دنبال آزار دادن باشند از تدبیر به دور است.
منبع: کلمه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر