این اسامی متاسفانه هنوز کامل نیست و یاران گمنام جنبش سبز در زندان اوین در تلاش‌اند تا اسامی سایر زندانیان سیاسی را نیز برای ما ارسال کنند. البته برخی از زندانیان نیز خود مایل به انتشار مشخصاتشان نبوده‌اند که به طور طبیعی کلمه از انتشار مشخصات آنها خودداری میکند.
خبرنگاران سبز/حقوق بشر: بيش از ۲۰۰ زندانی سياسی هم اکنون در بند ۳۵۰ اوين نگهداری میشوند. (اين آمار مربوط به پايان مرداد ۱۳۹۰ است.) از اين تعداد بيش از ۱۲۰ نفرشان از دستگير شدگان حوادث پس از انتخابات و حامی جنبش سبز هستند که با نگاهی به اسامی و خلاصه ای از اطلاعات شخصی این بزرگواران، می توان متوحه شد که درصد بسیار بالایی از این عزیزان دارای مدرک تحصیلی فوق دیپلم تا دکترا هستند که می توتان نتیجه گرفت زندان اوین به یک دانشگاه و به مجمع تخبگان سیاسی تبدیل شده است.
ساير زندانيان، وابسته به گروههايی همچون انجمن پادشاهی و گروههای مستقل حقوق بشری، سازمان موسوم به مجاهدين خلق و … هستند که اکثریت آنان به اتهاماتی تکراری متهم شده اند. برخی از اين زندانيان غير سبز، قبل از انتخابات و برخی نيز بعد از انتخابات بازداشت شده‌اند. تعدادی از اتباع خارجی نيز با اتهامات سياسی در اين بند زندانی هستند.
کلمه براساس اطلاعات رسيده، جديدترين و کامل‌ترين فهرست موجود از اسامی زندانيانی را که در اين بند به سر می‌برند، به صورت يک جدول ارائه میکند. اين جدول حاوی مشخصات دقيق اين زندانيان است که وضعيت خانوادگی آنها را نيز تا حدی توضيح می‌دهد.
جدول اسامی و مشخصات اين ۱۲۲ زندانی را با فرمت PDF
از اينجا دريافت کنيد.
اين اسامی متاسفانه هنوز کامل نيست و ياران گمنام جنبش سبز در زندان اوين در تلاش‌اند تا اسامی ساير زندانيان سياسی را نيز برای ما ارسال کنند. البته برخی از زندانيان نيز خود مايل به انتشار مشخصاتشان نبوده‌اند که به طور طبيعی کلمه از انتشار مشخصات آنها خودداری میکند.
سایت کلمه تاکيد میکند که در فاصله‌ی ارسال، تنظيم و انتشار اين جدول ممکن است چند نفر نيز به صورت موقت و با سپردن وثيقه آزاد شده باشند.
ناگفته نماند که تعداد اندکی از اين زندانيان، شب گذشته آزاد شدند. اما اين آزادی‌های محدود، هنوز تغيير مهمی در جمعيت کسانی که با افتخار در بند ۳۵۰ و ديگر بندها و زندان‌های سياسی کشور از جمله بند زنان اوين، زندان رجايی‌شهر و … مانده‌اند، ايجاد نکرده است.
همچنين اسامی زندانيان تازه آزاد شده يا در آستانه‌ی آزادی نيز از اين فهرست حذف نمی‌شود تا سندی باشد از آزادگی کسانی که روزهای مديدی از عمر خود را، به خاطر دفاع از يک آرمان و عقيده، در زندان سپری کردند.
درباره‌ی بند ۳۵۰ زندان اوين بند ۳۵۰ زندان اوين که در انتهای ساختمان بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات قرار دارد، در واقع در سطحی پايين‌تر از ديگر بندهای اوين قرار دارد.
به گزارش کلمه، اين بند در گذشته به بند کارگری معروف بود و در آنجا زندانيان سياسی و مالی در کنار هم نگهداری می‌شدند، اما وقتی تعداد بازداشت شدگان حوادث پس از انتخابات به تدريج بيشتر شد و در اين بند علاوه بر تعدادی از زندانيان سياسی که از گذشته در اين بند بودند، روز به روز بر تعداد زندانيانی با اتهاماتی چون تبليغ عليه نظام، اقدام عليه امنيت ملی از طريق اجتماع و تبانی، توهين به رئيس‌جمهور و توهين به رهبری افزوده شد، رفته رفته زندانيان مالی از بند ۳۵۰ رفتند؛ شايد برای اينکه بايد شرايط يک زندان کاملا امنيتی برای اين افراد فراهم می‌شد.
اين زندانيان در واقع همان معترضان به نتايج انتخابات رياست جمهوری، روزنامه‌نگاران، فعالان دانشجويی، فعالان حقوق بشر، دانشجويان و … بودند که با حکم‌هايی از يک سال تا دوازده سال زندان در اين بند نگهداری میشوند. برخی از اين زندانيان، درست در چند روز بعد از انتخابات دستگير شده‌اند و تعدادی نيز از دستگير شدگان ۲۵ بهمن سال ۱۳۸۹ و تجمعات پس از آن محسوب میشوند. چند تن از زندانيان اين بند نيز محکوم به اعدام هستند.
خيلی زود بند ۳۵۰ زندان اوين، اين بزرگترين بند زندانيان سياسی کشور، در شرايطی فوق امنيتی قرار گرفت. زندانيانی که در گذشته در اين بند از حق تماس تلفنی برخوردار بودند، کمی بعد از اين حق محروم شدند. آنها در ابتدا می توانستند هر روز يک يا دو دقيقه با خانواده شان تماس بگيرند اما چيزی نگذشت که آنها از همين حق هم محروم شدند. وضعيت ملاقات زندانيان اين بند نيز، همانند ديگر زندانيان زندان اوين، در ابتدا از الگوی آيين نامه سازمان زندانها تبعيت می کرد و زندانيان به جز هفته ای يک بار ملاقات کابينی در روزهای دوشنبه هر هفته، می توانستند ماهی يک بار خانواده هايشان را به صورت حضوری ملاقات کنند. اما کمی بعد اين حق نيز از آنان سلب شد و دادن اجازه ملاقات حضوری منوط به موافقت دادستان تهران شد.
خانواده های زندانيان تا مدتی برای اخذ اين اجازه به دادستانی تهران مراجعه می کردند و برگه ملاقات حضوری را از جعفری دولت آبادی، دادستان تهران، دريافت می کردند. اما بعد از مدت کوتاهی دادستان تهران همين حق را نيز از تعدادی از زندانيان سلب کرد و امکان ملاقات حضوری زندانيان سياسی با خانواده هايشان محدود و محدود تر شد؛ تا اينکه در اين روزها تقريبا تعداد بسيار اندکی از زندانيان سياسی – آن هم تحت نظارت دادستان تهران و با نامه کتبی او، و بعد از ماه ها انتظار – قادرند زندانی شان را به صورت حضوری ملاقات کنند.
در حال حاضر، فضای امنيتی سنگينی بر سراسر اين بند حاکم است، تا جايی که همه سلول های اين بند از زندان اوين به دوربين های مداربسته مجهز شده است و رفتار زندانيان شبانه روزی کنترل می شود؛ به شکلی که «زندان در زندان» برای زندانيان اين بند ساخته شده است. در اين بند همواره نيروهای امنيتی حضور دارند و رفتار زندانيان را کنترل می کنند و اجازه استفاده از هر گونه مرخصی برای اين زندانيان توسط همين بازجوها صادر می شود. به واقع می توان گفت – برخلاف صريح قانون – اين بند از زندان اوين اين روزها در واقع به طور غير مستقيم توسط وزارت اطلاعات اداره می شود و مسئولان زندان هيچ آزادی عملی برای اجرای آيين نامه سازمان زندان ها در اين بند ندارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر