بهزاد نبوی، فیضالله عرب‌سرخی، محسن میردامادی، ابوالفضل قدیانی، عبدالله رمضان زاده و جواد امام به زندان اوین بازگشتند.
ابوالفضل قدیانی که ماه گذشته به دلیل وخامت اوضاع قلبی در بخش سی سی یو بیمارستان بستری شده بود، دقایقی پیش در پی عدم تمدید مرخصی از سوی مقامات دادستانی به بند ۳۵۰ اوین بازگشت.
همچنین ظهر امروز محسن میردامادی، عبدالله رمضان و جواد امام نیز که چندی پیش به مرخصی آمده بودند به زندان اوین بازگشتند.
روز گذشته نیز بهزاد نبوی و فیضالله عرب سرخی که ابتدای هفته‌ی جاری به مرخصی ۴ روزه آمده بودند از سوی زندان فراخوانده شدند.
ابوالفضل قدیانی عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین انقلاب که ماه گذشته به دلیل وخامت اوضاع قلبی در بخش سی سی یو بیمارستان بستری شده بود، در پی عدم تمدید مرخصی از سوی مقامات دادستانی به بند ۳۵۰ اوین بازگردانده شد. این در حالی است که درمان وی کامل نشده اما مسئولان قضایی توجهی به وضعیت پزشکی وی نکردند.
زهرا رحیمی همسر ابولفضل قدیانی با ابراز تاسف از اینگونه برخوردها و بازگرداندن زندانیان بیمار به زندان به جرس می گوید: آقای قدیانی را از بیمارستان مستقیم به زندان بازگردانند البته در سیزده روز هم در بیمارستان تحت الحفظ بودند و مامورین در آنجا حضور داشتند. آقای قدیانی ۹۹ درصد یکی از رگهای اصلی قلبشان در زندان گرفته شده بود که متاسفانه بخاطر بی توجهی مسئولین زندان و دادستانی ایشان خیلی دیر به بیمارستان منتقل شدند و با تلاش پزشکان توانستند رگ قلب را با بالن باز کنند. علاوه بر ناراحتی قلبی، مجاری دفع ادرارشان هم مشکل پیدا کرده و پزشکان نامه دادند و شرایط جسمی آقای قدیانی را توضیح دادند که نامه ها را به وکیل همسرم دادیم تا اقدام کند.
وی در ادامه گفت: شنبه هم قرار است دادگاه برای پرونده جدید به اتهام توهین به رهبری است، برای ایشان برگزار شود. حالا وکیل نامه پزشکان را به قاضی می دهد و من هم شنبه این نامه ها را به دادستانی می دهم. متاسفانه نامه ای که قبلا به دادستانی دادم تا پزشک قانونی بیاید و آقای قدیانی را معاینه کند با گذشت یک هفته هیچ خبری نشد! واقعا متاسف هستم که عزیزان ما با این شرایط جسمی باید در زندان باشند زندانی که به هیچ وجه استاندارد یک زندان را ندارد و از نظر امکانات زندان و امکانات غذایی و بهداشتی و علاوه بر اینها استرس هایی که به آنها داده می شود. تمام اینها با عث می شود این زندانیان ناراحتی های جسمانی اشان روز به روز بدتر شود. اگر آقای قدیانی بیرون از زندان بودند که رگهای قلبشان ۹۹ درصد نمی گرفت و دو ساعت و نیم زیر عمل نبودند. وضعیت آقای قدیانی به حدی وخیم بود که حتی خود دکترها می گفتند ما امید نداریم با بالن رگ قلب ایشان باز شود."
ابوالفضل قدیانی، از اعضای سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و رییس کمیته تشکیلات این حزب با ۶۶ سال سن مسن ترین زندانی حامی جنبش سبز در بند ۳۵۰ زندان اوین محسوب می شود. وی از جمله زندانیانی است که در دادگاه نسبت به کودتای انتخاباتی ودروغگویی های احمدی نژاد اعتراض کرد. او در تاریخ ۱۹ دی ماه سال گذشته برای گذراندن حکم یک سال زندانش به اتهام تبلیغ علیه نظام و توهین به رییس جمهور به بند ۳۵۰ اوین رفت..
همسر قدیانی با تاکید بر اینکه نگهداری تمامی زندانیان سیاسی بخاطر اظهار عقیده غیرقانونی است، می افزاید: "خوشبختانه روحیه آقای قدیانی بسیار عالی است و از بازگشت به زندان ابراز ناراحتی نمی کردند در واقع با این عملشان می خواستند بگویند که ما از زندان هراسی نداریم و در راه مواضع و عقایدمان حاضر به پرداخت هزینه هستیم. از خدا می خواهم همه مسئولین و همه کسانی که این شرایط را بوجود آوردند را هدایت کند. تمام این عزیزان دربند از انقلابیون زمان شاه گرفته تا جوانان و دانشجویان و از سرمایه های با ارزش این کشور هستند. "
خانم رحیمی در پایان با تاکید بر تاثیر "مثبت" مصاحبه خانواده های زندانیان سیاسی و اطلاع رسانی در خصوص وضعیت زندانیان، می گوید: "اگر پیگیری ها و مصاحبه های ما نبود هیچ توجهی به وضع آقای قدیانی نمی کردند و به بیمارستان منتقلشان نمی کردند. متاسفانه مسئولین که گوش شنوا ندارند اما همین مصاحبه های ما باعث شد که آقای قدیانی را به بیمارستان منتقل کنند و تحت درمان قرار دهند. من بارها گفتم اصلا همین رسانه ملی با ما مصاحبه کند و بدون سانسور حرف های ما را پخش کنند تا حداقل مسئولین از صدا و سیما داخلی صدای ما و وضعیت زندانیان و خانواده های آنها را بشنوند و شرایط فوق العاده سخت آنها را بفهمند. خانواده ها همیشه در نگرانی بسر می برند الان این دوشنبه ملاقات نبود و تلفن هم که قطع است خانواده ها واقعا نگران عزیزانشان هستند و تا پانزده روز از زندانیان خود بی خبر هستند..."
امروز: شورای هماهنگی راه سبز امید با صدور بیانیه ای سقوط حکومت دیکتاتور لیبی را به مبارزین راه آزادی لیبی تبریک گفته است. متن کامل این بیانیه به نقل از کلمه در پی می آید.
بسم الله الرحمن الرحیم
هموطنان آزاده! مردم آگاه ایران!
بر حکومت خودکامه و رژیم غیردموکراتیک قذافی نیز مهر پایان خورد. تلاش‌ها، مجاهدت‌ها، ازخودگذشتگی‌ها و پیگیری و صبوری مردم آزادی‌خواه و دموکراسی‌طلب لیبی نیز به فرجامی که پیش‌بینی می‌شد منتهی گردید. طرابلس، پایتخت لیبی، آخرین سنگر دیکتاتوری معمر قذافی نیز در برابر اراده و عزم مخالفان تاب نیاورد و به اراده‌ی مردم تسلیم شد.
حدود شش ماه از شروع اعتراضات آزادی‌خواهان لیبی علیه نظام خودکامه‌ی معمر قذافی می‌گذرد. قذافی به‌جای درپیش گرفتن روش عقلانی و تمکین به خواسته‌های ملت خویش، کوشید کرسی‌های قدرت را هرچند به قیمت خون هزاران بی‌گناه، و آوارگی و رنج ده‌ها هزار شهروند خود، دراختیار نگه دارد. سخت‌جانی حکومت اقتدارگرای قذافی که ابایی از ریخت خون شهروندان آزادی‌خواه لیبیایی نداشت، تنها هزینه‌های مادی و انسانی فراوانی را متوجه لیبی ساخت. اما در فرجام تحولات، تغییری ایجاد نکرد. یک نظام غیردموکراتیک دیگر، و دیکتاتوری دیگر، سقوط کردند.
شورای هماهنگی راه سبز امید، ضمن تقدیم شادباش به تمام آزادی‌خواهان جهان، به‌خصوص مبارزان آزاده‌ی لیبی و نیز حامیان و همراهان جنبش سبز در ایران، تغییر نظام سیاسی در لیبی را در آستانه‌ی روز قدس به فال نیک می‌گیرد.
آیا نظام غیردموکراتیک حاکم بر سوریه، و رهبر خودکامه‌ی آن، بشار اسد، و نیز صاحبان قدرت نامشروع در ایران و خودکامگان و تمامیت‌خواهان ایران از فرجام قذافی و حکومت سرکوبگر او درس می‌‌آموزند؟ یا می‌کوشند با وجود مخالفت و اعتراض اکثریت شهروندان خویش، به اقتدار متکی بر سلاح و سرکوب و ارعاب و خشونت خود ادامه دهند و بیگناهان بیشتری را به حبس و بند کشند یا زمین را از خون آنان سرخ‌فام سازند؟
شورای هماهنگی راه سبز امید از «سبز»های آزادی‌خواه ایران می‌خواهد به هر طریق و روش ممکن که در شبکه‌های اجتماعی خویش میسر می‌دانند و ارزیابی کرده‌اند، به استقبال و ستایش از سقوط دیکتاتوری قذافی و تغییر رژیم اقتدارگرای حاکم بر لیبی روند. سر دادن فریاد «الله اکبر» ندای هشداردهنده‌ی دیگری برای خودکامگان ایران است که بدانند «خدا از همه چیز و همه کس برتر است»! و «تکبیر» تنها نخستین و ابتدایی‌ترین گام اعتراضی آزادی‌خواهان و دموکراسی‌جویان ایران است.
شورای هماهنگی راه سبز امید
Another Dictatorship Collapsed
Statement of the Coordination Council of Green Hope Road on Collapse of Gaddafi's Government
In the Name of God
Free fellow-citizens! Informed people of Iran!
Authoritative and non-democratic Government of Gaddafi came to and end. Outcome of the effort, devotion, endeavor and tolerant of liberty-seekers and pro-democracy people of Libya appeared as it was predicted. Tripoli, capital city of Libya, last brag of Muammar Gaddafai's Government could not resist will and resoluteness of the oppositions, and catered to the people's whim.
It is now six months after beginning of the Libyan freedom-seeking protests against the totalitarian regime of Muammar Gaddafi freedom. Instead of sagacious methods and deference to the wishes of his people, Gaddafi tried to kill thousands of innocent people, and to displace and make ten thousands of his citizens to suffer to hold onto power. Toughness of authoritative government of Gaddafi that committed atrocities against Libyan freedom-seekers lead to human and material costs for the Libya, though it did had no effect on the outcome of the changes. Yet another non-democratic regime, and another dictatorship, collapsed.
Coordination Council of Green Hope Road congratulates this victory to all freedom-seekers around the world, especially to the Libyan free combatents as well as to the supporters and companions of Green Movement in Iran, and it omens change of the Libyan regime on the eve of Quds Day.
It is not clear whether the non-democratic regime of Syria, and its totalitarian leader, Bashar Assad, as well as the illegitimiate scepters in Iran, Iranian autocrats and totaliterians learn lessons form the fate of Qaddafi and his suppresive Government; or despite antagonism and objection of majority of their citizens, they, in order to hold onto power, continue to use arms, to apply suppressive, intimediating and violant means, to improsion more innocents, and to kill people
The Coordination Council of the Green Hope Road invites 'Green' freedom-seekers of Iran to welcom and praise the collapse of Qaddafi's dictatorship and change of ruling regime of Lybia by all means which they find appororiate in their social networks. 'Allah-u Akbar' is a warning message to the totaliterains in Iran to warn them that 'God is above everything and everybody'. And 'Takbir' is only first and primitive protesting step for Iranian freedom-seekers and pursuers of democracy.
The Coordination Council of the Green Hope Road
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر