مردم ایران هنوز از ماتم از دست دادن چند تن از هموطنان آزادیخواه بیرون نیامده باید به سوگ دیگر هموطنانی بنشینند که در سحرگاه هر روز به دست رژیم پلید حاکم جان خود را از دست می دهند.
در حالی که رژیم پلید این چنین گلهای ایران را پرپر میکند مهر ننگ دیگری بر پیشانی خود زد و آدم کش حرفه ای دیگری را از فرانسه به ایران بازگرداند.
از استقبال ننگینی که از این جنایتکار حرفه ای به عمل آمد چیزی نمی گویم .اما ایرانیان آزاده به غیر از دیده بوسی های این اوباش ، شرم سنگینی را که در چهره وکیلی راد موج میزد شاهد بودند.او در لحظاتی حتی از نگریستن به دوربین امتناع میورزید چراکه خود می دانست از کجا می آید و چرا می آید… و آن مادر بینوا را همه دیدند که به استقبال فرزند آدمکش خویش رفت…
از همه غم انگیز تر این بود که این آدمکش حرفه ای بخت برگشته علامت پیروزی را با انگشتان دستان گناهکارش نشان می داد. پیروزی بر چه چیز ؟ نمی دانم.شاید پیروزی بر انسانیت و بشر دوستی مد نظر ایشان بود… پیروزی بر فریادهای حق طلبانه و خفه کردن صدای آزادی. باید از خودش پرسید.
یک سال است که دنیا چهره کریه جنایتکاران رژیم را آشکارا و در خیابانها می بیند و آنانی که خود را به خواب زده بودند هم دیگر بهانه ای برای سکوت ندارند. تردیدی نیست که اگر این جنبش ملی از سوی دولت های خارجی حمایت شده بود بایستی در همان چند هفته یا حد اکثر چند ماه نخست به پیروزی رسیده بود، همچنانکه در برخی موارد نمونه هایی از پیروزی های سریع الوصول را در نقاط مختلف جهان دیده ایم. اما افتخار جنبش ملی ایران مستقل بودن آن و تکیه بر خواست و توان فرد فرد ملت بزرگ ایران است و نه نیروهای غربی یا شرقی یاامثالهم.
ملت ایران از سویی با جنایات رژیم از درون کشور مواجه است و از سوی دیگر عده ای سود جو و قدرت طلب همچون کرکس ها در کمین نشسته اند تا از این جریان خونبار نفعی ببرند.
کم نیستند خدمتگزاران سابق رژیم که هم اکنون در خارج از مرزها در کمین نشسته اند، گروهی جنایتکار در لباس روشنفکران دینی، از ملا گرفته تا بنیانگزاران سپاه پاسدار ضد انسان و وزرای مخلوع و حامیان انقلاب و انهدام فرهنگی در ابتدای اشغال ایران توسط ملایان .
عده ای دیگر هم که به گروه قبلی تعلق ندارند و در پس دیوارهای کاخ های خود آرمیده اند ، هر گاه مردم ایران حرکتی می کنند از پس دیوارها بیرون می آیند و فریاد فقط اتحاد سر می دهند!! غافلند از اینکه مردم ایران تنها برای آزادی ایران جان خود را بر کف گزارده اند و رهبران این جنبش ملی و میهنی آزادگانی هستند که غم مردم دارند وهمراه با سایرین درد و رنج حاکم بر زندگی این ملت را با گوشت و پوست خود لمس کرده اند.
© 2010, آزادی بیان. All rights reserved.
مطالب مرتبط
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر