Latest Posts from Iran Dar Jahan for 05/31/2010

Email not displaying correctly? View it in your browser. برنامه هسته‌ای برزیل ابهاماتی را به وجود می‌آورد سیاست خارجی برزیل که می‌خواست سر نخ پرونده هسته‌ای ایران را در درست بگیرد، از وضعیت دشواری عبور می‌کند. توافق‌نامه روز ۱۶ ماه مه در تهران درباره انتقال اورانیوم ایران به ترکیه هم‌چنان هدف انتقادات قرار دارد. روز پنج شنبه ۲۷ ماه مه، هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه ایالات متحده تاکید کرد که همتای برزیلیش، سلسو آموریوم، «که به ایران کمک می کند وقت بخرد، (...) جهان را خطرناک‌تر می‌کند، نه امن‌تر». یک مساله دیگر برزیل را در موقعیتی حساس قرار می‌دهد: برنامه هسته‌ای خودش که نکاتی از آن هم‌چنان مشکوک است. به همین دلیل هم آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، مرکز کنترل سازمان ملل متحد، در ماه مه گروهی متخصص را مسئول بررسی فعالیت‌های هسته‌ای آمریکای لاتین کرده است؛ خبری که به صورت علنی اعلام نشده است. سازمان انرژی اتمی که دبیرش، یوکیا آمانو در ماه مارس به برزیل رفت، از این که بازرسانش حق دسترسی به تمام فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم در ایران را ندارند، بسیار سرخورده است. برزیل پنهان نگه‌ داشتن قسمتی از سانتریفوژها از سوی ایران را که در غنی‌سازی استفاده می‌شوند، رقابت صنعتی معرفی می‌کند؛ توجیهاتی که مخاطبان را کاملا متقاعد نمی‌کند. در پایان سال های ۱۹۸۰، برزیل که از شر یک دیکتاتوری خلاص شده بود، برنامه هسته‌ای نظامی را که در سال ۱۹۹۰ کشف شد، متوقف کرد. سپس برزیل و آرژانتین توافق‌نامه‌ای را برای کنترل دو جانبه تجهیزات هسته‌ایشان به تصویب رساندند. برزیل، که بلندپروازی‌های بسیاری در برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز را دنبال می‌کند، موافق نابود کردن سلاح‌های هسته‌ای در جهان است و این دیدگاهش را در کنفرانس بررسی پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در ماه مه در نیویورک برای باری دیگر تکرار کرد. نقش ارتش آیا برزیل در حال پنهان کردن یک برنامه هسته‌ای نظامی است؟ دیپلمات‌های خارجی عقاید متفاوتی دارند. در حاشیه کنفرانس NPT، اهداف برزیل در موضوع گیریش نسبت به پرونده هسته‌ای ایران برای مدت طولانی و با جزئیات بسیار به بحث گذاشته شد. برزیلیا با دفاع از حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم بر خلاف مبهم بودن برنامه‌اش، خواهد توانست به قول بعضی‌ها، روزی به «آستانه» هسته ای دست یابد، یعنی بتواند تمامی فن‌آوری‌های مربوط به بمب اتمی را با مهارت به کار گیرد، بدون آن‌که تولیدشان کند. نقش مهمی که ارتش در برنامه هسته‌ای برزیل این میان بازی می‌کند- مخصوصا نیروی دریایی- این تردیدها را پررنگ‌تر می‌کند. بعضی منابع دیگر گمان می‌کنند که برزیل کشوری «خطرناک» نیست، زیرا به اندازه کافی ضمانت‌های مختلف ارائه کرده و هرگز تملک بمب را جزئی مهم برای قدرت و به نفع خودش مطرح نکرده است. اما برزیل با استفاده از فرصتی که با پرونده هسته‌ای ایران به وجود آمد، که البته با خطراتی هم همراه است، باری دیگر توجه همگان را جلب کرد. * ناتالی نوگَیرِد و ژان- پیر لانگلیه در ریودوژانیرو َعکس: وزرای خارجه برزیل و امریکا در کنار هم.   اعتصاب غذایِ "دانشجوی چادری" شهامتش برای او فاجعه شد: در دسامبر گذشته مجید توکلیِ ۲۴ ساله در جریان تجمعی در دانشگاه امیرکبیرِ تهران به "دیکتاتوری" در ایران سخت تاخت. کوتاه زمانی بعد دستگیر شد و خبرگزاری وابسته به دولتِ فارس عکسی از او با لباس زنانه منتشر کرد – تلاشی برای خوار کردن مجید توکلی. اما نتیجۀ عکس داد. صدها مرد ایرانی با روسری عکس گرفتند و عکس ها را در اینترنت گذاشتند. اقدامِ "من مجید هستم" در سطح بین المللی توجه ها را به خود جلب کرد، یک سازمان حقوق بشریِ چک به او جایزه داد. البته همۀ این کارها سودی نبخشید بلکه بر عکس. ضعفِ مفرط در ژانویه مجید توکلی را به هشت سال و نیم زندان محکوم کردند از جمله به جرم "تبلیغ" علیه ایران و اهانت به رهبر انقلاب و رئیس جمهور. وی در سال ۲۰۰۶ به مدت ۱۵ ماه در زندان بود. تا آوریلِ گذشته در زندان مخوف اوین در حبس انفرادی به سر می برد. در میانۀ این ماه او را دوباره به سلول انفرادی بردند، به احتمال به دلیل نامه ای که نوشته و در آن سه زندانی سیاسیِ به دار آویخته شده را ستوده بود. توکلی در اعتراض در ۲۳ ماه مه دست به اعتصاب غذا زد. برادرش علی به رادیو اروپای آزاد گفت مجید اکنون بسیار ضعیف شده است. توکلی از زمان بازداشت مشکل تنفسی دارد و به زحت می تواند صحبت کند. اعتصاب غذای مادر مادرش نیز که برای کمک به پسر خود راه چارۀ دیگری نمی بیند از خوردن غذا پرهیز می کند. به یک پایگاه اینترنتی مخالفان گفت: "پسرم یک دانشجوی معمولی است و ظاهراً هیچ سیاستمداری حاضر نیست نزد دادستانی کاری برای او کند." فقط رهبر مخالفان و نامزد انتخابات ریاست جمهوریِ سال گذشته مهدی کروبی به تازگی با خانوادۀ توکلی دیدار و با آنها همبستگی کرده است. دست کم فریاد کمک خواهی در خارج به گوش هایی رسید. فعالان و تبعیدیان ایرانی در اروپا و آمریکا و کانادا و استرالیا از سر همبستگی با مجید توکلی دست به اعتصاب غذا زدند. ایرانیانِ خارج به مادر توکلی زنگ زدند و به او اطمینان دادند مجید را فراموش نکرده اند. از این گذشته گروهی از دانشجویانِ دانشگاه امیرکبیر دراعلامیه ای شخص رهبر انقلاب علی خامنه ای را مسئول جان توکلی دانستند.   فشاری که یک کم بیشتر می شود مجموعه پیشنهادی تحریم های بیشتر ایران، هنوز خیلی فاصله دارد تا هدفمند شود اما به هر حال، هرگونه تجارت با ایران هم سخت تر شده و هم هزینه آن بالاتر می رود. آمریکا با توسری زدن به توافق ترکیه و برزیل با ایران که طی آن مبادله سوخت اتمی برای رآکتور تحقیقاتی تهران در خاک ترکیه مبادله می شود، به دنبال فشار برای تصویب قطعنامه در شورای امنیت و اعمال دور چهارم تحریم ها بر ایران است. سرعتی که آمریکا برای رسیدن به تحریم ها دنبال می کند، نمایانگر تمرکز دولت اوباما برای توقف فعالیت های حساس غنی سازی اورانیوم توسط جمهوری اسلامی است و این که تهران تمامی اطلاعات اتمی خود را منتقل نکرده است. تحریم های جدید هرچند ممکن است کار را برای ایران سخت تر کند اما به نظر نمی رسد باعث تغییر جدی در سیاست (هسته ای) جمهوری اسلامی شود. آمریکا به سختی با اعضای گروه پنج به علاوه یک، کشورهای عضو دائم شورای امنیت و آلمان برای تحریم های بیشتر ایران رایزنی می کند. توافقنامه تهران برای مبادله سوخت اتمی در خاک ترکیه این تلاش ها را متوقف کرد و امکان دیگری را پیشنهاد داد. ترکیه و برزیل در بیانیه ای مشترک تاکید کردند این توافق، راه مثبتی است که می تواند به پرهیز از تنش و درگیری و به همکاری سازنده منتهی شود. آمریکا به وضوح از توافقنامه تهران به عنوان عاملی برهم زننده یاد می کند. توافق یاد شده بسیار شبیه به همان پیشنهادی است که ماه اکتبر سال گذشته میلادی مطرح شده بود و ایران قرار بود یک هزار و ۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم کمتر غنی شده خود را از کشور خارج گرفته و پس از غنی سازی بیشتر در روسیه و فرانسه، به شکل میله های سوختی دریافت کند. حامیان توافقنامه اخیر می گویند آن پیشنهاد به دلیل نبود اعتماد اجرا و عملی نشده است. ابهام چینی اگر آنگونه که آمریکا می گوید توافقنامه تهران، یک بازی برای تلف کردن وقت باشد، پس تهران باید از همکاری روسیه و چین در پیش نویس جدید تحریم ها، بسیار ناراحت و نگران باشد. چین نشانه هایی از حمایت از توافقنمامه یاد شده را نشان داده اما برخلاف حرف وزیر خارجه آمریکا که گفت پیش نویس تحریم ها از حمایت چین و روسیه برخوردار است هم حرفی نزده است. برزیل و ترکیه که اعضای غیردائم شورای امنیت هستند هم یا با پیش نویس مخالفت کرده و یا رای ممتنع می دهند. لبنان هم که مجبور است از تحریم بیشتر ایران حمایت نکند چرا که خاری به نام حزب الله در گلو دارد. اما دیگر اعضا – اتریش، بوسنی هرزگوین، گابن، ژاپن، مکزیک، نیجر و اوگاندا به احتمال زیاد از در حمایت آمریکا وارد می شوند. پیش نویس یاد شده با توجهی که به جلب حمایت چین و روسیه در آن شده، خیلی هم جدی و سخت نیست. این پیش نویس فروش هشت بخش از تسیلحات و مهمات سنگین به ایران را ممنوع می کند، (تانک، هواپیمای جنگنده، هلیکوپترهای تهاجمی و سیستم های موشکی) فهرست بیشتری از افراد حقیقی و حقوقی و شرکت های مرتبط با سپاه پاسداران را در فهرست تحریم ها و ضبط حساب های مالی قرار می دهد و نیز از کشورها می خواهد بیشترین احتیاط را در هرگونه تبادل مالی با ایران به ویژه با سپاه پاسداران لحاظ کنند. هرچند در این پیش نویس هیچگونه تحریمی برای بخش انرژی ایران در نظر گرفته نشده اما شاید کنگره آمریکا با ممانعت از فروش بنزین و فراورده های نفتی به ایران، مکمل آن باشد. آیا سوراخ دعایی به نام دبی هم بسته می شود؟ فشارها و تحریم های بیشتر بر جمهوری اسلامی، از قبل اثر خود را روی تجارت با ایران از راه دبی نشان داده است. ایرانیان برای گرفتن ویزای اقامت در دبی با مشکلات سخت تری روبرو می شوند و این کار برای آنها دشوارتر شده است. بانک مرکزی امارات هم نظارت ها برای هرگونه معامله با ایران را سخت تر کرده است. حتی گزرش هایی می گوید بانک های اماراتی تصمیم گرفته اند مبادلات خود با شرکت های ایرانی را فقط به درهم (واحد پول امارات متحده عربی) انجام دهند.   سازمان ملل و تلاش برای مقابله با تروریست ها باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا روز دوشنبه میزبان سعد حریری، نخست وزیر لبنان بود تا درباره گسترش حزب الله، سازمان تروریستی تحت نفوذ جمهوری اسلامی ایران که خطری برای امنیت خاورمیانه است، گفت وگو کند. ولی اگر قرار بود درست به این مسئله پرداخته شود، باید مقامات سازمان ملل از نیویورک هم به این دیدار دعوت می شدند. دستگاه های اطلاعاتی آمریکا اوائل ماه آوریل، (بیش از یک ماه پیش) به اطلاعاتی دست یافتند که خبر از تحویل شماری موشک های اسکاد از سوی سوریه به حزب الله لبنان می داد. این اطلاعات پیشتر و سال گذشته هم آمده بود که ممکن است سوریه موشک های ام ۶۰۰ را که با حمایت ایران تهیه شده، به حزب الله تحویل داده باشد که موشکی قدرتمند تر نسبت به سلاح های قبلی حزب الله لبنان است. این گزارش ها باعث سرگشتگی اسراییل شده و به حزب الله هشدار دادند در برابر این اقدامات ساکت نخواهند نشست. حالا حساب نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان را وارد کنید. این نیروها گفته اند ریشه این بحث موشک های اسکاد را خشک خواهند کرد. فرمانده این نیروها هم چند هفته پیش هرگونه ارسال سلاح سنگین از سوی سوریه به لبنان را رد کرد. این تکذیب که در تناقض با گزارش سازمان های اطلاعاتی آمریکایی قرار گرفته، باعث تضعیف موقعیت و اعتبار این نیروها است. هرچند مشخص نیست چقدر اطلاعات یاد شده اهمیت دارد. گفتنی است نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان سابقه عذرخواهی و حتی کمک پوششی به گروه های تروریستی در لبنان را هم دارد. پس از این که در جولای سال ۲۰۰۶ حزب الله به اسراییل حمله کرد، واکنش شدید تل آویو شکل گرفت. جنگی که حدود یک ماه طول کشید و قطعنامه جدیدی از شورای امنیت صادر شد که خواهان انحلال گروه های شبه نظامی در لبنان از جمله حزب الله شد. شماری از گروه ها و سازمان های غیردولتی از سازمان ملل خواسته اند حزب الله لبنان را خلع سلاح کند ولی دولت فوآد سنیوره نخست وزیر وقت لبنان زیر بار نرفت و به جای آن، نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان را تقویت کردند. در پایان قطعنامه ۱۷۰۱ هم کلیه مبادلات تسلیحاتی با حزب الله به جز مناطقی که نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در آن حضور دارند، ممنوع شد. پس در حالی که این مبادله غیرقانونی است، با این حال سوریه و ایران سلاح به حزب الله می فرستند آن هم در منطقه ای که نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در آن جا حاضر هستند. ناکارآمدی نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان وقتی مشخص شد که سید حسن نصرالله پس از حمله سال ۲۰۰۶ به اسراییل از تلاش برای دستیابی به موشک هایی با برد متوسط و بالا صحبت کرد. در واقع حزب الله در سال ۲۰۰۷ حدود ۳۵ هزار موشک و حداقل ۱۰ هزار تا پیش از جنگ سال ۲۰۰۶ در اختیار داشت. آنچه حزب الله از کانال سوریه و ایران دریافت کرده، نقض قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت است. درباره این مسئله هیچ تحقیقاتی انجام نشد و فقط گروه مورد حمایت ایران جای بازتری برای کار به دست آورد. حالا به آوریل امسال برمی گردیم. پس از این که اسراییل علنا به سوریه در مورد تحویل موشک های اسکاد به حزب الله هشدار داد، یک مقام نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان گفت هیچ نوع موشک اسکادی به لبنان ارسال نشده است. یکی از مقامات ارشد این نیرو گفت که با حضور ۱۲ هزار نیرو در لبنان و گشتزنی در محدوده ای کوچک و محدود و مختص این نیروها، هیچگونه تبادل تسلیحاتی دیده نشده است. این اظهار نظر بسیار برخورنده است. وقتی بدتر می شود که حتی دبیرکل سازمان ملل و نماینده ویژه اش هم از این مسئله شکایت کرده بودند ولی دستگاه بروکراسی نیروهای حافظ صلح، فقط به مخفی کاری برای حزب الله کمک می کند. ضمن این که بیانیه نیروهای حافظ صلح هم خودش مسئله ای است. در حالی که این نیروها به گفته خودشان درمنطقه ای کوچک فعالیت می کنند، چگونه است که با اطمینان این حرف را می زنند؟ این در حالی است که منطقه ای مانند دره بکا جایی است که این مبادلات می تواند انجام شود و زیر نظر این نیروها هم نیست. در حالی که نیروهای حافظ صلح می گویند هیچ سلاحی مبادله نشده، نصرالله می گوید حزب الله تقویت شده و تسهیلات بیشتری در اختیار دارد. حالا زمانی است که شورای امنیت سازمان ملل، شکست ماموریت نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان را اعلام کند. اگر حزب الله به جنگ دیگری با اسراییل دست بزند، جهان می داند که دست نشانده های ایران باز جنگ به پا کردند و نیروهای حافظ صلح سازمان ملل هم هیچ کاری نتوانستند بکنند. *ولید فریض، از کارشناسان بنیاد حمایت از دموکراسی است. طرح از: by Alexander Hunter for The Washington Times   انتقاد احمدی نژاد از روسیه مناسبات ایران با روسیه که تاکنون عمدتاً خوب بوده است بسیار آسیب دیده است. رئیس جمهور احمدی نژاد با ناخرسندی از مؤافقت مسکو با طرح قطعنامۀ تحریم ایران، روس ها را از آن حذر داشت که "در کنار کسانی قرار گیرند که از ۳۰ سال پیش دشمنان ما هستند". احمدی نژاد روز چهارشنبه در کرمان در سخنانی که از تلویزیون پخش شد گفت "خیلی دشوار شده رفتار مدودف را به مردم ایران توضیح بدهیم". احمدی نژاد در سخنان خود اهل ملاحظه های دیپلماتیک نیست. این بار به همتای روسی اش شخصاً حمله کرد: "من اگر جای او بودم در اظهاراتی که به ملت قدرتمند و بزرگ ایران مربوط می شود احتیاط بیشتری می کردم". وزیر خارجۀ روسیه سرگی لاورف در پنج شنبه پاسخ داد سالهاست که واکنش های ایران به پیشنهادهای مسکو برای حل مشکل اتمی "رضایت آور" نبوده است. یک سخنگوی کرملین اظهارات احمدی نژاد را "احساسی" خواند و بعنوان "مردم فریبی سیاسی" ارزیابی کرد. درگذشته روسیه که عضو پیوستۀ شورای امنیت است به همراه چین با تحریم های جدید مخالفت کرده بود، آمریکا و متحدانش می خواهند با این تحریم ها ایران را به توقف غنی سازی اورانیوم وادارند. طرح فعلی هم از برخی اقدام های تنبیهیِ تند چشم پوشی می کند. در این طرح تحریم فروش بنزین به ایران که برای این کشور حیاتی است پیش بینی نشده است. در عین حال واشینگتن مجازات ها علیه آژانس دولتی صادرات روسیه و سه شرکت دیگر را لغو کرد که بعلت تحویل سلاح به ایران وضع شده بودند. ایرانی ها ناخرسندند که روسیه با مؤافقتش برای خود اینگونه امتیاز می گیرد. سالهاست که ایران در انتظار دریافت موشک های اس ۳۰۰ برای دفاع از تأسیسات اتمی خود است. طرح قطعنامۀ جدید اجازه می دهد قراردادهای موجود اجرا شود. اما احتمالش کم است که روسیه بعد از اظهارات احمدی نژاد تحویل موشک ها را سرعت بدهد. نوع بیان احمدی نژاد نشان می دهد وی هم دیگر چنین انتظاری ندارد. آماده سازی نیروگاه بوشهر که سالهاست به تعویق می افتد دیگر اهرم فشار روسیه علیه ایران است. تحویل بنزین از سوی شرکت روسی لوک اویل، در ماه حدود ۲۵۰۰۰۰ بشکه، متوقف شده است. ایران در مبادلۀ کالا با سه میلیارد دلار بزرگترین شریک بازرگانی روسیه در خاورمیانه است. صادرات روسیه به ایران بیشتر مادۀ خام و هواپیما و اسلحه است. حجم مبادلات تجاری روسیه با اتحادیۀ اروپا ۲۳۶ میلیون دلار و با چین ۴۰ میلیارد دلار است.   باج دادن اوباما به روسیه هفته پیش وقتی دولت اوباما اعلام کرد در پیش نویس تحریم های ایران با روسیه به توافق رسیده، کاخ سفید نشان داد خیلی از آن زمان که قرار بود آغازی نو در روابط مسکو و واشینگتن شکل گیرد، دور شده است. حالا بها و مزد همکاری مسکو معلوم است، همکاری ها باید نزدیک شود و فقط این ایران و روسیه هستند که جشن آن را می گیرند. سه روز پس از این که خانم کلینتون وزیر خارجه آمریکا خبر داده که توافق در پیش نویس تحریم ها به دست آمده، به طور یواشکی تقاضای ملاقات با سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه را فرستاد. پس از مذاکرات طولانی پشت درهای بسته، وزارت خارجه این هفته اعلام کرد به تحریم طولانی مدت چهار موسسه روسی که در برنامه موشکی و اتمی ایران همکاری دارند، پایان می دهد. پیش نویس دور چهارم تحریم ها یک جای خالی بزرگ هم دارد و آن اجازه به روسیه است که بتواند قرارداد فروش موشک های اس – سیصد را که پنج سال پیش سال ۲۰۰۵ با ایران امضا کرده، عملی کند. در یک بند از این پیش نویس، فروش شماری از جنگ افزارهای متعارف به ایران مورد ممنوعیت قرار می گیرد و میخاییل مارگلوف، رییس کمیته روابط خارجی پارلمان روسیه می گوید هرگونه تحریم از سوی شورای امنیت، خسارتی به روابط روسیه با ایران نمی زند. همه این ها در حالی بود که هفته گذشته کاخ سفید لایحه همکاری هسته ای غیرنظامی با روسیه را به کنگره فرستاد که شیرینی دیگری برای مسکو بود. این توافقنامه به اصلاح ۱۲۳، بر اساس یکی از لوایح آژانس بین المللی انرژی اتمی است که همکاری صلح آمیز هسته ای آمریکا با دیگر کشورها را مجاز می شمارد. آمریکا در زمان جورج بوش مشغول مذاکره بر سر این همکاری با روسیه بود اما با حمله نظامی روسیه به گرجستان در آگوست سال ۲۰۰۸، این طرح کنار گذاشته شد. باراک اوباما گفت که مسئله گرجستان دیگر مانعی در روابط آمریکا و روسیه نیست ضمن این که سطح روابط آمریکا و روسیه در مورد ایران در حد قابل قبولی است. این طرح برعکس معاهدات است و اگر کنگره ظرف ۹۰ روز به آن واکنش نشان ندهد، به طور خودکار به اجرا در می آید. نماینده دموکرات اوارد مارکی و نماینده جمهوریخواه جف فورتنبری تلاش کردند تا در مجلس نمایندگان این طرح را متوقف کنند. شاید کم باشد اما اقدام به موقعی است. روسیه کماکان به اشغال غیرقانونی گرجستان ادامه می دهد اما مشکل بزرگ تر، طرح گسترش سلاح های کشتار جمعی است. هم دولت های دموکرات و هم دولت های جمهوریخواه در کاخ سفید، چشم خود را روی این واقعیت بسته اند. وقتی که دولت بوش این قرارداد همکاری را ثبت کرد، نهاد حسابرسی دولتی آمریکا به دلیل در نظر نگرفتن اصول منع گسترش سلاح های کشتار جمعی، از آن انتقاد کرد. مسکو در ابتدای سال های دهه ۱۹۹۰، فناوری موشکی و سانتریفوژ به ایران فروخت. یک شرکت از آن زمان تا هفته گذشته تحریم بود. شرکت بزرگ صادرات سلاح دولتی روسیه، روزوبورن اکسپورت و سازمان هوا – فضای روسیه هم از سال ۲۰۰۸ تحریم شده بود. با این حال دولت اوباما در حال حاضر می گوید همکاری روسیه در مورد ایران پیشرفت داشته است. این همان سخنانی است که جی پی کراولی، سخنگوی وزارت خارجه می گوید در حالی که گری سیمور، مسوول گسترش سلاح های کشتار جمعی کاخ سفید می گوید هرگونه اقدام روسیه برای تحویل موشک های پدافندی اس – سیصد به ایران موقعیتی وخیم را به دنبال خواهد داشت. این اطمینان ها، باعث تغییر عملکرد روسیه نمی شود. همان هفته ای که آقای اوباما لایحه همکاری هسته ای صلح آمیز با روسیه را به کنگره فرستاد، دمیتری مدودیف رییس جمهوری روسیه در دمشق بود تا با همکار نزدیک تروریستی ایران، سوریه، همکاری های اقتصادی بیشتری ایجاد کند. وی گفت: «همکاری در انرژی هسته ای با سوریه باید شانس دومی پیدا کند.» در مقابل همه این ها، دولت آمریکا در تلاش برای رسیدن به یک قطعنامه تحریمی ضعیف علیه ایران است که دولت بوش هم از همین نوع آن را به دست آورد بدون این که هیچ امتیازی بدهد. اگر این کار دولت اسمش دیپلماسی هوشمند است، خیلی بد است که این قدر احمق فرض شویم که هم چیزی بدهیم و هم چیزی در مقابل بدست نیاوریم. عکس از: AFP   شما این خبرنامه را به این دلیل دریافت می کنید که ایمیل شما پس از تایید وارد لیست دریافت کنندگان شده است. برای لغو عضویت از این خبرنامه به این لینک مراجعه کنید یا به irandarjahan-unsubscribe@sabznameh.com ایمیل بزنید. با فرستادن این خبرنامه به دوستان خود آنها را تشویق کنید که عضو این خبرنامه شوند. برای عضویت در این خبرنامه کافی است که به irandarjahan@sabznameh.com ایمیل بزنید. برای دریافت لیست کامل خبرنامه های سبزنامه به help@sabznameh.com ایمیل بزنید.