جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی حوادث پس از انتخابات در نامه ای به احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران با بیان اینکه آنچه امروز ما را بر آن داشت تا این نامه را بنویسیم، وضعیت اسف باری می باشد که در اثر دستگیری افرادی پیش آمده است که مخالف یک جناح خاص و اقدامات خلاف قانون آنها بوده اند و در این ماجرا نه تنها زندانیان بی گناه ما، بلکه خانواده ها را نیزدرگیر کرده و آزار می دهد.
متن کامل این نامه به شرح زیر می باشد.
به نام خدا
جناب آقای احمد شهید
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد
سلام علیکم
همانطور که مستحضرید در جریان انتخاباتی که قراربود برای تعیین ریاست جمهوری دهم ایران برگزار شود، اتفاقات ناگواری رخ داد که متأسفانه علاوه بر مخدوش کردن چهرۀ جهانی کشورمان، فجایع و صدمات جبران ناپذیری را در پی داشته است. آنچه امروز ما را که جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی پس ازانتخابات هستیم بر آن داشت تا این نامه را بنویسیم، وضعیت اسف باری می باشد که در اثر دستگیری افرادی پیش آمده است که مخالف یک جناح خاص و اقدامات خلاف قانون آنها بوده اند و در این ماجرا نه تنها زندانیان بی گناه ما، بلکه خانواده ها را نیزدرگیر کرده و آزار می دهد.
دولت حاضر و دستگاه قضائی تابع آن، همه افراد آزاداندیش و حقیقت بین را که اشتباهات آنان را متذکر شده اند، به مخالفت با نظام و اقدام علیه امنیت کشور، متهم کرده و آنها را طی دادگاه های فرمایشی و عجولانه به زندانهای طولانی محکوم کرده اند.
ما معتقدیم اگر مسئولین و مقامات قضائی ایران به سلامت رفتارها و برخوردهای خود اطمینان داشته باشند نباید از حضور نمایندگان حقوق بشر و ناظرین بین المللی واهمه داشته و مانع سفر آنان به ایران شوند.
اینک از آنجا که پیگیری های قانونی داخلی درخصوص رفتارهای غیر قانونی، غیر اسلامی و مخالف حقوق بشر که در مورد زندانیان روامیدارند، به نتیجه نرسیده و فشارها نیز بیشتر گشته است، لذا از شما می خواهیم هرطور شده به ایران سفر کرده و از نزدیک به مواردی که در ذیل به آنها اشاره می شود رسیدگی فرمائید.
۱-بیش از یک سال است که زندانیان سیاسی از حق طبیعی تماس تلفنی با خانواده هایشان محروم بوده و فقط هفته ای یک بار در ملاقاتهای کابینی می توانند از احوال یکدیگر با خبر شوند.
۲- محرومیت از حق مرخصی که طبق قانون در فواصل زمانی خاصی، هر زندانی حق استفاده از آن را دارد و متأسفانه در زندانهای ایران افرادی هستند که چند سال پیاپی را بدون حتی یک روز مرخصی در زندان به سر می برند.
۳- محرومیت از حق ملاقات حضوری
۴- وضعیت جسمی و روحی نامناسب و نگران کنندۀ تعدادی از زندانیان سیاسی که از بیماری های حاد رنج می برند در حالیکه اکثر آنان در زندان به بیماری مبتلا شده اند و متأسفانه نه تنها اقدامی جدی برای درمان آنهانمی شود بلکه با مرخصی آنان نیز برای معالجه ، مخالفت می شود.
۵- افزایش فشار بر خانواده ها که حتی موقعیتهای شغلی آنها را تحت تأثیر قرار داده و برخی را نیز اخراج کرده اند.
۶- توهین و تحقیر خانواده ها در دادسراها و سالنهای ملاقات به گونه ای که حتی در زندان رجائی شهر بر دستان خانواده ها مهر میکوبند و ملاقاتها از پشت شیشه ها و میله های قطور صورت می پذیرد.
۷- ابتلاء به انواع بیماری ها در زندان، در حالیکه قبلأ هیچ مشکلی نداشته و از سلامت کامل برخوردار بوده اند و اینک جای تأمل است که دچار انواع بیماری های قلبی، کلیوی، استخوانی، پوستی و … شده اند.
۸- وضعیت اسفبار تر زندانیان سیاسی زن و محرومیت آنان علاوه بر موارد ذکر شده از هوا خوری مناسب و عدم دسترسی به فروشگاه مناسب برای تهیه میوه و مایحتاج اولیه.
۹- لزوم بررسی اتفاقات دو ساله اخیر و نحوۀ بازجوئی ها و اعتراف گیری ها، انفرادی های طولانی مدت، حکم های بازداشت فله ای،بازداشتگاه های غیر قانونی و …
۱۰- صدور احکام سنگین سیاسی – قضائی که بعضأ ازسوی مقامات امنیتی به قضات ابلاغ شده و بیانگر عدم استقلال قوه قضائیه می باشد.
لازم به ذکر است که علاوه بر موارد فوق، نکات بسیاری نیز وجود دارد که در یک نامه نمی گنجد؛ اما آنچه مهم است و مطالبۀ اصلی ما می باشد، آزادی بی قید و شرط تمام زندانیان سیاسی است که هیچ جرمی مرتکب نشده وتنها به دنبال برگزاری انتخاباتی سالم و پر شور بوده اند.
جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر