-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
مسافران پرواز تهران به تازگی از دیدن چشم انداز بزرگ و پهناور همیشگیِ کلان شهر محروم شده اند و پس زمینه باشکوه کوه را نمی توانند ببینند. به خود می آیند و می بینند که به مه غلیظ قهوه ای رنگی چشم دوخته اند. جایی در این عمق تیره، بیماران تنفسی و مردمان سالخورده، جان می سپارند.
راهِ باد، بسته از توده دیوارهای البرز؛ و بر این چرخه هوای اسیر، خودروهای دودزا، کارخانه های سیمان سازی و نیروگاه ها دود می دمند. تهران مدت هاست که بدنامِ آلودگی است. به ویژه در زمستان های خشک که هوا ایستاست، چون امسال. ولی کیفیت هوا به تازگی بدتر شده است، بدتر از همیشه. یک عضو شورای شهر تهران ادعا می کند که شهرش برای ثبت رکورد جهانی آلوده ترین شهر دنیا چیزی کم ندارد.
آماری که از وزارت بهداشت به بیرون درز کرد گویای آن است که در نه ماه اول امسال 3،600 نفر از آلودگی هوا در تهران جان باخته اند. در اوج بحران اخیر، پذیرش بیمارستان ها دست کم یک سوم افزایش شمار بیماران را نشان می دهد و راهروی درمانگاه های محلی پر از نفس های به شماره افتاده سالخوردگان است و زنان بارداری که به هوای دریافت اکسیژن منتظر نشسته اند.
برای مدت کوتاهی دولتِ رییس جمهور محمود احمدی نژاد کمی از خود نگرانی نشان داد. مدرسه ها بسته شدند و شمار خودروهایی که اجازه رفت و آمد در خیابان ها را یافتند به نصف رسید. با هواپیماهای سمپاشی برای کم کردن غلظت این توده بر روی آن آب فشاندند. بازرسان اندکی بهبود در کیفیت هوا را گزارش دادند ولی صدای شکایت دکان داران و بازرگانانِ بازار به زودی بلندتر از آن شد که بتوان نادیده گرفت. محدودیت خودروها هم برداشته شد. سه روز بعد، در 18 دسامبر، افکار عمومی از آلودگی هوا متوجه برنامه هدفمند سازی یارانه ها شد. برنامه ای بحث برانگیز که احمدی نژاد تدارک دیده و در طی آن بهای بنزین و نان صعود سرسام آوری یافت، برنامه ای که پلیس را به خیابان کشانده تا در صورت اختلال، ناآرامی مردم را جمع و جور کند.
مقامات سر حرف خود ایستاده اند که می خواهند آلودگی هوا را کاهش دهند. ولی به گفته یک شهروند تهرانی «این همان چیزی است که هر سال می گویند ولی هیچ کاری انجام نمی شود.» برای یک شهر 13 میلیونی وسایل ترابری عمومی کافی نیست و دولت نسبت به تمام مظاهر شهرنشینی خشمناک است (و به گسترش آن نمی اندیشد.) در نتیجه این کشور تا کنون هیچ حرکت سبزی در مخالفت با جنبش سبز از خود نشان نداده است. (جنبش سبز اخیر، به رهبری میر حسین موسوی که به طور گسترده ای معتقد بودند که ایشان آقای احمدی نژاد را در انتخابات ریاست جمهوری ژوئن 2009 شکست داده است.)
مقامات رفتار متناقضی را با خودروها در پیش گرفته اند. از سویی به تهرانی ها سفارش می شود که از متروی کوچک و شلوغ تهران استفاده کنند. از سوی دیگر دولت با سرمایه گذاری عظیمی که در بخش خودروسازی دارد بی رحمانه به فروش خودرو می پردازد؛ حتا به تهران که اکنون از 3 و نیم میلیون خودرو انباشته شده.
به تازگی روزنامه اطلاعات، نزدیک به دولت، دلیل آلودگی فزاینده هوای تهران را بنزین ساخت داخل دانست. این اشتباه ایران بود که در تولید بنزین اعلام خودکفایی کرد و در بوق و کرنا دمید آن را منبع غرور ملی خواند؛ در حالی که ساخت و مصرف این بنزین باعث مرگ مرگ صدها تن از شهروندان شده است. فردای آن روز، روزنامه اطلاعات از گفته خود پشیمان شد و در تیتر خود با حروف درشت نوشت: «پیروزی بزرگ فرزندان این بوم در تولید بنزین با کیفیت بالا» و در کنار آن تصویری از یک پالایشگاه ایران انداخت که در زیر آبی آسمان بی عیب و نقص مشغول کار است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر