سوالها در باره سابقه هوشنگ بوذری در روزهای اخیر بیشتر و بیشتر شده است. بوذری پیش از انقلاب، زمانی که دانشجو بود، روزنامهنگاری هم میکرده است، او از ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۳ خبرنگار نیمهوقت حوادث، اجتماعی و سیاسی روزنامه اطلاعات هم بوده است. بعد از گرفتن دکترایش مدتی مدرس فیزیک دانشگاه تربیت معلم بود و سپس وارد حوزه مشاوران بینالملل مجلس شورای اسلامی شد(اواخر سال ۶۰). در سال ۱۳۶۳، قرار بود سفیر ایران در ونزوئلا شود که هیچگاه عملی نشد. مدتی در صدا و سیما بود و بعد به وزارت نفت رفت. او جزو مشاوران وزیر نفت از سال ۶۳ تا ۶۷ بود.
بخش سوم گفتگو با هوشنگ بوذری
- آقای بوذری، از نظر شما عجیب نیست که به دستور فلاحیان و با دخالت آقای هاشمی دستگیر میشوید، بعدش گروهی دیگر در وزارت اطلاعات به دنبال گرفتن اعتراف از شما علیه آقای مهدی هاشمی است؟
خیر عجیب نیست. یکدست نبودن وزارت اطلاعات چیز عجیبی نیست و تاریخچه هم آنرا نشان میدهد. آقای حجاریان، بنیانگذار وزارت، چند سال بعد اخراجی وزارت میشود، همینطور آقای عبدی، امینزاده و بسیاری دیگر که موضوع بحث ما نیست. هدف آقای هاشمی از فراهم آوردن مقدمات دستگیری من چه بود؟ مهمترینش این بود که نقش من و گروه مشاوران من را از پروژه پارس جنوبی حذف کند. این با دستگیری خودسرانه من و گروه زیادی از همکارانم، محقق شد. یعنی ایشان به هدفشان رسید. حالا وزارت اطلاعات کسی را در اختیار دارد، که گفته میشود در طول چند سال منتهی به بازداشت، میلیونها دلار، حق کمیسیون و مشورت و حقالعمل و حق دلالی گرفته است. با شناختی که از وزارت داریم، سعی میکند از این فرد اخاذی کند و پول را «در بیاورد» که مسبوق به سابقه هم هست. به عنوان مثال، همایون (مهرداد) انصاری شیرازی و دوست یا همکارشان، آقای مصطفی کفاشزاده، رئیس دفتر آقای احمد خمینی...
این اتفاق زیر شکنجه حاصل شد. این در دو ماه و نیم اول بازداشت صورت گرفت.
حالا وزارت اطلاعات کسی را در اختیار دارد، که به دستور آقای هاشمی بازداشت کرده، به همت برادران بازجو، متجاوز از ۳ میلیون دلار پول از او گرفته شده، عقل سلیم اطلاعاتی میگوید که با او چه باید کرد؟ در این میان بخشی دیگر از وزارت اطلاعات متوجه میشود که فرد نامبرده، اطلاعات وسیعی از فعالیتهای بازرگانی و غیره آقای مهدی هاشمی دارد. با این آدم چه میکنند؟ رهایش میکنند برود؟ اینجاست که گروه برادر «میثم» وارد میشود که اطلاعاتشان را تکمیل کنند، برای پروندهای که عملا تشکیل نشد.
با اطلاعاتی که من دارم و در چند ماه منتهی به بازداشت خودسرانه من، تلفنهای من و همکارانم در تهران، کنترل میشده (تحت کنترل وزار اطلاعات بوده). من در طول این ماهها، بارها با آقای مهدی هاشمی و عباس یزدانپناه یزدی و دیگران گفتگو و مکالمه کردهام. چطور میشود که آن دیگران، جملگی بازداشت شدند، جز آقای مهدی هاشمی و یزدانپناه یزدی، و آیا دور از ذهن است که در مقطعی، فردی در وزارت اطلاعات این سوال را مطرح کند، که ببینیم این «بوذری» راجع به مهدی هاشمی چه میداند.
- آیا هیچگاه پیش از بازداشت، و بعد از درخواست ۵۰ میلیون دلاری آقای هاشمی از طریق یزدانپناه، به فکرتان نرسید که کل معامله را رها کنید؟
من فکر نمیکردم که هیچگاه بازداشت بشوم، چرا که در مخیله من نمیگنجید که کسی را به جرم خدمت کردن به صنایع نفت و گاز کشورش بازداشت کنند. اما در پاسخ مستقیم به سوال جنابعالی، چرا به ذهنم رسیده بود. و روزی به روز هم این سوال پر رنگتر میشود، تحت فشارها و بهانههای مختلف آقای مهدی هاشمی، این سوال پررنگتر میشد، اما گروه همکارانم و من، متجاوز از دو سال و نیم، روی این پروژه کار کرده بودیم، و حقالمشورت (کمیسیون یا دلالی یا ...!)،دو درصدی من، معادل ۳۶ میلیون دلار آمریکا، چیزی نبود که بشود به سادگی از آن گذشت. یا لا اقل من آنچنان سعه صدری نداشتم، به علاوه تعهدهای داخلی و خارجی که داشتم.
- برای خواننده این مجموعه گفتگو ممکن است این سوال پیش بیاید که چرا هاشمی رفسنجانی پسرش را به این پروژه تحمیل کرده است؟ و شما را از کجا میشناختند؟
من تا پیش از تعطیلی دانشگاهها در دانشگاه تربیت معلم درس میدادم ۰فیزیک) بعدش مامور به خدمت شدم در وزارت علوم، بعد از آن هم با آشنایی که با برادر بزرگتر آقای خامنهای (سید محمد خامنهای) داشتم، ایشان مرا به مجلس معرفی کردند، آنجا هم در «امور بین الملل مجلس شورای اسلامی» به عنوان یکی از مشاورینی که با دفتر اقای هاشمی رفسنجانی کار میکردند با رئیس مجلس نزدیک بودم و برایش گزارش تهیه میکردم و مرا به خوبی میشناختند. بعد از آن به وزارت نفت منتقل شدم، با درخواست آقای غرضی و پذیرش آقای هاشمی رفسنجانی. من تا سال ۶۷ کار دولتی میکردم، در این سال از همه کارهای دولتی استعفا دادم و داوطلبانه آمدم بیرون، و یک سال بعد شروع کردم به کار کردن برای خودم در کشورهای اروپایی.
- از آقای مهدی هاشمی نقل شده که شما (هوشنگ بوذری) با توجه به اطلاعاتی که در وزارت نفت داشتید، توانستهاید در خارج از کشور شرکتی را خارج از ایران درست کنید و از این راه وارد معامله با شرکتهای نفتی بر اساس همین اطلاعات بشوید، به عبارت بهتر از «رانت» نفتی استفاده کردهاید. آیا این ادعا را تایید میکنید؟
من منکرش نمیشوم، فراموش نکنید، کار من در امور بینالملل بود در حالیکه پروژههایی مثل پارس جنوبی، متولیان خودش را در وزارت نفت دارد و کاملا بحثی تکنیکی است. دکترای من در فیزیک و سایبرنیتیکس هست و اطلاع تکنیکی [نفتی] ندارم. من به عنوان مشاور امور بینالملل در وزارت نفت در سطحی اطلاع داشتهام، و منکرش نمیشوم. مثلا میدانستم که پس از پایان جنگ، ایران احتیاج به پالایشگاه سازی دارد. این اطلاع را نه تنها من، که صدها نفر مثل من داشتند، آنها هم شروع به فعالیت کردند. بحث این بود که من تشخیصم بر اساس احتیاجات ایران درست بوده است. در عین حال، کار من فقط در ایران نبود. در کویت و عربستان سعودی و امارات متحده عربی هم کار کردهام، همینتور در لبنان. اما در مورد ایران به هر حال، از سال ۶۹ تا اواسط سال ۷۲ (که بازداشت شدم) کار کردهام. رانت اطلاعاتی یعنی اینکه شما اطلاعات دقیقی داشته باشید که بتوانید تاثیرگذار باشید، من نه اطلاعات دقیقی داشتم و نه تاثیرگذار میتوانستم باشم، منتهی کافی است دانشی داشته باشید و شروع کنید به مطالعه کردن و به رانت اطلاعاتی مورد اشاره مهدی هاشمی دست پیدا کنید. توجه هم داشته باشید که آن زمان اینترنت نبود...
- یک خبرنگار ایتالیایی به خودنویس گفت که شما در زمان حضور در ایتالیا، از شرکتهای ایتالیایی پولهای کمی نگرفتهاید، درست است؟
من منکر نمیشوم، من مشاور شرکتهای اروپایی و آمریکایی بودم و فقط در مورد ایتالیاییها نیست. من از فرانسویها پول گرفتهام، از ایتالیاییها پول گرفتهام، از آلمانیها و آمریکایی هم پول گرفتهام. من مشاورشان بودهام، و پولهای کمی هم نگرفتهام. فراموش نکنید که من پیش از مرگ آقای خمینی از دولت ایران جدا شده بودم، و کارمند دولت نبودم، و خارج از ایران زندگی میکردم. من کارمند دولت نبودم مثل آقای هاشمی که مدیر عامل یک شرکت دولتی باشم و اطلاعات مکتوب دولتی را که محرمانه و فوق محرمانه و به کلی سری را در اختیار شرکتهای خارجی قرار بدهم. من مشاور بودم مثل بقیه مساورها، اطلاعات و روابط بسیار خوبی داشتم. این مشاورهها را کردهام و منکر چیزی نمیشوم.
- آقای هاشمی میگویند که صدها برگ مدرک علیه شما دارند، ما هم استقبال کردهایم از انتشار بخشهای قابل انتشار این مدارک، و همینطور تحقیق دوجانبه و همینکه بتوانیم مناظرهای بین شما دو نفر به شکل تلفنی برگزار کنیم. البته این مدارک را نفرستادهاند. سوال ما این است که اگر شما با آقای مهدی هاشمی روبرو شوید، چه سوالهایی از ایشان خواهید کرد؟
آقای مهدی هاشمی ادعا میکند که این همه مدرک دارد. وکیل ایشان میتواند به دادگاههای استان انتاریوی کانادا که علیه ایشان از آنها حکم گرفتهام ارائه بدهند و آنجا از خودشان دفاع کنند که احکامی که علیه ایشان صادر شده لغو شود. اگر ایشان خودشان را نجات بدهند خیلی بهتر است. اگر هم دلشان خواست در اختیار شما قرار بدهند، میتوانند در اختیار مطبوعات قرار بدهند. من هیچ ترسی ندارم از مناظره با ایشان، ولی مناظره فایدهای ندارد. اگر ایشان اینقدر اسناد و مدارک قوی دستشان است، از ایشان اسنادشان را به دادگاه بدهند و حتی علیه من شکایت کنند! من علیه ایشان شکایت کردهام و ایشان میتوانند از من شکایت کنند. من علیه ایشان حکم گرفتهام، به دلیل قانون مصونیت کشورها در کانادا، شکایت از دولت ایران به جایی نمیرسد، اما ایشان یک شخص حقیقی است و علت عدم اجرای حکم در باره آقای هاشمی این است که در کانادا حضور ندارند.
- یعنی اگر آقای مهدی هاشمی با نام و پاسپورت خودشان وارد کانادا بشوند، بایستی به دادگاه جوابگو باشند؟
اگر ایشان به کانادا وارد شوند، با اسم واقعی خودشان و با پاسپورت خودشان، باید به دادگاه پاسخگو باشند. به همین دلیل توصیه میکنم قبل از اینکه کار به آنجا برسد، آن اسناد و مدارک را بفرستند به دادگاه و از خودشان دفاع کنند.
ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر