-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
در همان حال كه چشم های آمریکایی ها به انتخابات میان دوره ای دوخته شده بود، کشمکش های تلخ بین آمریکا و ایران برای نفوذ و تاثیرگذاری در خاور میانه ادامه داشته است.
عراق و لبنان نقطه اوج این کشمکش ها هستند؛ کشورهایی که ایرانی ها از طریق نمایندگان شان در حال وارد کردن فشار برای رسیدن به کنترل سیاسی در این مناطق هستند. ایالات متحده و هم پیمانانش نسبت به این مساله ایستادگی کرده اند- هرچند گاهی ضعیف، ولی برای کندکردن پیشروی ایرانیان کافی است. در هفته های آینده امکان دارد که «جنگ پروکسی» یا غیر مستقیم (۱) در بغداد و بیروت شدت بگیرد.
دولت اوباما امیدوار است که این کشمکش ها با ایران، پیش درآمد و مقدمه گفتگوهای جدی درباره محدودیت های برنامه هسته ای تهران باشد. از دیدگاه دولت آمریکا، ایرانیان به وسیله تحریم های سازمان ملل تحت فشار قرار گرفته اند- و در حال برگرداندن جنگ و مبارزه به عراق و تا اندازه ای لبنان هستند تا نشان دهند که هنوز دارای قدرت نفوذ هستند.
کاخ سفید مکررا به ایران پیغام داده است که خواستار یک راه حل صلح آمیز برای مساله هسته ای ایران است. مطابق معمول پیغام های تهران مبهم و دوپهلو بوده اند، اما ایرانیان گفته اند که آنها در اواخر این ماه، آماده دیدار برای گفتگوهای بیشتر با آمریکا و هم پیمانان کلیدی اش- شاید در وین- هستند.
امیدواری های احتمالی که به این اشاره دارد ایران خواستار مذاکرات است، دسترسی اسفندیار رحیم مشائی- مشاور سیاسی کلیدی رئیس جمهور ایران، محمود احمدی نژاد- با تماس ها و رابط های آمریکایی را هم در برمی گیرد. مشاور دوم احمدی نژاد در روز هجدهم اکتبر در میتیگ سازماندهی شده از سوی ایالات متحده درباره پایدار سازی افغانستان شرکت کرد.
ایالات متحده از طریق واسطه ها و میانجی های مختلف نشان داده است که مذاکرات مرحله بندی شده را خواهد پذیرفت که با توافق ترکیه برای سوخت گیری راکتور تحقیقاتی تهران شروع شد و سپس به کل برنامه هسته ای ایران تغییر یافت.
بازی مرغ هسته ای تقریبا یک دهه است که ادامه دارد و با همه هدایت های هوشیارانه و ماهرانه بکارگرفته شده پیش از دور بعدی گفتگوها، هنوز به سختی شواهد کمی وجود دارد که ایرانیان بر سر رسیدن به معامله و توافق جدی هستند. در همین حال، تحریکاتشان هم برای قدرت سیاسی در بغداد و بیروت همچنان ادامه دارد.
مقاومت و پایداری ایالات متحده در برابر تهران نوعی استراتژی (۲)«rope-a-dope strategy » بوده است؛ هم پیمانان ایالات متحده ضربه های ایران را تحلیل می برند، در همان حالی که معامله گران واشنگتن وانمود می کنند منتظر سازش ایران هستند- منتظرند ایران خودش از ادامه بازی خودداری کند. امیدواری ایالات متحده مطابق گفته های سفیر سابق، ریان کروکر، در این است: «نفوذ و تاثیر ایران، محدودکننده خودش است. سخت تر فشار وارد می کنند، پایداری و مقاومت بیشتری به دست می آورند.»
در عراق، در حالی که بیشتر از هفت ماه از انتخابات پارلمانی ماه مارس گذشته است، دولت جدید تشکیل نشده است. ایران از پیشنهاد نخست وزیر نوری المالکی برای ماندن در قدرت حمایت می کند و گفته می شود که نیروی نظامی با ماموریت ویژه برای ایجاد فشار به احزاب و فرقه های بغداد تشکیل داده است. گفته می شود که ایران، سوبسیدهای پنهانی خود به احزاب شیعه را که نپذیرفته اند از مالکی پشتیبانی کنند، قطع کرده است.
عجیب این که ایالات متحده هم به صورت ضمنی از تلاش مالکی حمایت کرده است. اما واشنگتن اصرار دارد که دولت ائتلافی باید شامل حزب عراقی- به رهبری ایاد علاوی، نخست وزیر پیشین، و مورد حمایت اجتماع سنی های عراق- هم بشود. کسی که از این خواسته ایالات متحده حمایت می کند، مسعود بارزانی، رهبر کردی است که فرد اصلی و موثر این مذاکرات است.
بعضی از عراقی ها از این هراس دارند که تهران در حال برنامه ریزی برای مبارزه تلافی جویانه باشد. یک منبع آگاه هفته گذشته محتوای یک گزارش اطلاعاتی عراقی را برایم فرستاد که در آن ادعا می شد: «اطلاعات ایران یک عملیات دومرحله ای را فرماندهی می کند که شامل ترور و قتل اعضای (سابق) حزب بعث و مقامات سابق و فعلی ارتش و آژانس اطلاعاتی این کشور می شود.»
«جنگ پروکسی» در لبنان فقط از روی خشم است. حزب الله- تشکیلات شیعه که توسط ایران ایجاد شده است- در حال انتقادهای خشمگینانه علیه محاکم بین المللی است که مطابق گزارش ها خود را برای اعلام جرم علیه اعضای حزب الله در ماه آینده به دلیل قتل رفیق الحریری، نخست وزیر سابق، در سال ۲۰۰۵ آماده می کنند. ایالات متحده، یک ائتلاف را- به انضمام روسیه- برای پشتیبانی از اقدام این محکمه و دادگاه سازماندهی کرده است. اگر اتهام ها ثابت شوند، امکان دارد که حزب الله- با ایجاد یک نمایش جدید- قدرت خود در دولت لبنان را از دست بدهد. پاسخ اسرائیل و ایالات متحده مشخص نیست اما گزینه هایشان محدود خواهد بود.
احمدی نژاد عصبانی هفته قبل روسیه را به دلیل حمایت و پشتیبانی از تحریم ها و فسخ فروش برنامه ریزی شده موشک های زمین به هوا به ایران متهم به معامله با «شیطان» کرد.
دولت اوباما امیدوار است که ایران منزوی شده سرانجام در جستجوی سازش درباره مساله هسته ای برخواهد آمد. اما همان طور که کریم سجادپور در سیاست خارجی استدلال می آورد؛ این رژیم دارای «عقده قربانی سازی» شاید بیشتر از همیشه به آمریکا به عنوان یک دشمن احتیاج دارد. این مساله این درک و حس تشخیص را به آمریکا می دهد تا هر حوزه معقول برای سازش را مورد تحقیق و بررسی قرار دهد، اما نزاع های پروکسی در عراق و لبنان نشان می دهد که ایران می خواهد از موضع قدرت چانه زنی کند.
بعد از هیجان انتخابات، پرزیدنت باراک اوباما باید به این آزمون هم روی بیاورد و کشف کند هرآنچه که ایران در مذاکرات برای رسیدن به سازش و یا وقت کشی می خواهد.
* از: دیوید ایگناتس / در: دیلی استار
(۱)جنگ پروکسی یا proxy war اصطلاحی است که وقتی قدرت های مخالف از طرف، حزب، گروه و یا طرفداران سوم برای جایگزینی جنگ مستقیم با یکدیگر استفاده می کنند.
(۲) rope-a-dope یک فن در ورزش بوگس است. در این فن رقیب وانمود می کند که بین طناب های رینگ بوکس به تله افتاده تا طرف مقابل، تمام انرژی اش رو با زدن مشت از دست بدهد.
زندگیش به تارمویی بسته است. از چند ماه پیش سرنوشت سکینۀ محمدی آشتیانی دنیا را به خود مشغول داشته است. ابتدای این هفته حامیان غربیش بدترین احتمال ها را دادند: گفتند از زندان تبریز خبر بدست آورده اند که مادرِ دو فرزند قرار است اعدام شود. وی در سال ۲۰۰۶ به سنگسار محکوم شده بود، در این فاصله فعالان حقوق بشر و دولت ها در سراسر جهان از ایران خواسته اند این «مجازات وحشیانه» را لغو کند و از جان این زن ۴۳ ساله بگذرد.
حکومت ایران با تند خوییِ روزافزون واکنش نشان می دهد. تازگی دو روزنامه نگار آلمانی را که می خواستند با وکیلِ زن محکوم به مرگ جاوید کیان و پسرش مصاحبه کنند بازداشت کردند. از آن به بعد هیچ خبری از وکیل و پسر نیست. و با این وجود جمهوری اسلامی تاکنون جرأت نکرده مجازات اعدام را اجرا کند. وزیرخارجۀ ایران منوچهر متکی به تازگی اطمینان داد: «حکم نهایی هنوز صادر نشده است. پرونده در دست بررسی است.» سخنگوی وزارت خارجه هم گفته فشار غرب «بی شرمانه» است. به گفتۀ وی آشتیانی «نماد حقوق زن» شده و او را به یک «موردِ حقوق بشری» تبدیل کرده اند گرچه مرتکب خیانت و جنایت شده است.
به گفتۀ وکیل دیگرش مصطفایی که در این فاصله به اروپا گریخته وی را ابتدا به علت «برهم زدن نظم عمومی» به مرگ با طناب دار محکوم کرده بودند، مجازاتی که بعد به ده سال زندان کاهش یافت. به اعتقاد دادگاه، آشتیانی شوهرش را که با او مانند برده رفتار می کرده با داروی خواب آور بیهوش کرده و بعد یکی از اقوام شوهرش او را با کابل برق خفه کرده است. در محاکمۀ دیگری به اتهام رابطۀ نامشروع با دو مرد به تحمل ۹۹ ضربه شلاق و به اتهام زنا با قاتلِ همسرش به سنگسار محکوم شده است.
این درحالی است که جمهوری اسلامی این نوع مجازات را در سال ۲۰۰۲ و در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی رسماٌ متوقف کرده بود. با این وجود به گفتۀ سازمان حقوق بشر در سال های گذشته و در دوران احمدی نژاد دست کم شش مورد سنگسار به دلیل زنا اجرا شده است.
مردان را برای این شکنجۀ مرگ آور تا شانه و زنان را تا سر درخاک می کنند و پارچۀ سفیدی روی صورت آنها می کشند. این مجازات را شریعت یعنی قانون منطبق بردیانت اسلام تعیین کرده است. شریعت از طرفی پنج اصلِ واجب را در برمی گیرد – شهادت به وحدانیت خدا و نماز و روزه و زکات و حج. از طرف دیگر شامل هنجارهای اخلاقی و حقوق مدنی و کیفری است. در این فاصله در بیشتر کشورهای عربی شریعت محدود به حقوق ازدواج و خانواده است که زنان را در مورد طلاق و ارث و حق حضانت از فرزندان بسیار محدود می کند. این کشورها نظام حقوقیِ دوگانه ای دارند: دادگاه های مذهبی برای رسیدگی به احوالات شخصیه هستند و دادگاه های عرفی به حقوق مدنی و کیفری طبق نظام های اروپایی می رسند.
ایران و عربستان به گونه ای دیگرند. شریعت در این کشورها در حقوق کیفری هم ملاک قرار می گیرد. از این رو ده ها سال است که هر دو حکومت در مورد حقوق بشر و خودسری دستگاه قضایی و مجازات مرگ سابقۀ منفی دارند. کتک زدن های شدید در زندان ها عادی است.
در عربستان سعودی محکومان به مرگ علنی گردن زده و به صلب کشیده می شوند. در ایران می توانند حتی مخالفت سیاسی را محاربه با خدا تلقی و متهم را به مرگ محکوم کنند. از ابتدای امسال هم در موارد زیادی دست دزد را قطع کرده اند. دادستان کل استان همدان اکبر بیگلری این روش قرون وسطایی را توجیه می کند: «ما فقط قانون خدا را اجرا می کنیم.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر