-----------------------------
همه خبرها و ديدگاهاي سانسور شده و پشت فيلتر جمهوري اسلامي مانده را يكجا و بي درد سر در "هستي نيوز" بخوانيد... http://groups.google.com/group/hasti-news/
هفته گذشته دو خبرنگار آسوشیتد پرس به نام های مت آپوزو (Matt Apuzzo) و آدام گلدمن (Adam Goldman) گزارشی منتشر کردند که باید خیلی سر و صدا می کرد ولی این چنین نشد. سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سی آی ای (CIA) برنامه تعقیب و دنبال کردن افراد القاعده در برخی مناطق مانند ایران را متوقف کرده است. به واقع دولت اوباما به چه فکری است و یا لئون پانتا رییس سی آی ای چگونه این کار را کرده است؟
گزارش آسوشیتد پرس این را نگفته اما فقط اشاره کرده که تعقیب و ردیابی نیروهای القاعده به ویژه در خاک ایران برای دستگاه های اطلاعات مرکزی آمریکا، کاری بسیار سخت و دشوار است.
حضور شبکه ای از القاعده در ایران که خیلی وقت پیش مشخص شده بود ولی فقط کمتر درباره آن حرف زده شده بود. پس از سقوط طالبان در افغانستان در سال ۲۰۰۱ خیلی از آن ها در خاک ایران مستقر شدند و مدارکی از حضور القاعده در ایران است هرچند القاعده های درون ایران کارایی زیادی ندارند.
جورج تنت، رییس قبلی سی آی ای در کتابش (در کانون توفان) که در سال ۲۰۰۷ چاپ شد، از فعالیت های القاعده در ایران می گوید و چنین نقل کرده است: «از پایان سال ۲۰۰۲ تا بهار سال ۲۰۰۳ مدارک قابل توجهی از منابع اطلاعاتی موثق در عربستان سعودی گرفتیم که نشان می داد آنها در تلاش هستند تا از روسیه سلاح اتمی بگیرند و سیف العدل از فرماندهان القاعده که توسط حزب الله آموزش دیده و در ایران است و نیز عبدالعزیز المصری که از سوی خالد شیخ محمد، به عنوان رییس هسته ای از او یاد شده است.» تنت می گوید: نهزینه تهیه قطعات اتمی برای القاعده بسیار بالا بوده و اعتمادی هم به خرید نداشتند چرا که پیشتر در جریان خرید از پاکستان گیرافتاده بودند و قصد داشتند حتمن پیش از پرداخت پول، دستشان به جنس رسیده باشد.»
مشخص نیست چه قطعاتی را القاعده مد نظر داشته که نمی خواسته بار دیگر برای خرید آن گیر بیافتد. ولی مشخص است که سران القاعده هیچ نگرانی از سوی ایران نداشته اند. هرچند تنت و همکارانش مدعی شدند رهبران القاعده در ایران دستگیر شده اند، اما به هر حال این دستگیری ها جدی نبوده و به هر حال این فضا را داشته اند که برای خرید قطعات اتمی مذاکره کنند.
سعودی ها از این خبر حیرت زده شدند. تنت می گوید وقتی مشخص شد القاعده در حال پیدا کردن راهی برای خرید قطعات اتمی از روسیه است، تلاش ها شدت گرفت. سازمان سی آی ای هم حیرت زده شده بود. به گفته تنت، مصری حتی تلاش هایی نزدیک به خرید این قطعات داشته است. تنت می نویسد: «ما این اطلاعات را به ایرانی ها دادیم با این امید که منافع مشترک آنها و آمریکا کمک کند که همکاری کنند.»
اما مشخص نیست که ایرانی ها هیچ منافع مشترکی با آمریکا دیده باشند. گزارش هفته پیش آسوشیتد پرس می گوید مقامات امنیتی نگران این هستند که ایران فشار بر گروه های تروریستی چون القاعده را بردارد. اما به واقع هیچگاه این فشار سفت و سخت نبوده است.
در ۱۶ ژانویه ۲۰۰۹ وزارت خزانه داری آمریکا که تلاش داشت دارایی رهبران القاعده را مسدود کند، خبر داد شماری از اعضای القاعده در ایران زندگی می کنند. استوارت لوی معاون وزیر خزانه داری آمریکا در مبارزه با تروریسم مالی از ایران خواست تعهدات جهانی خود را انجام داده و و با القاعده مبارزه کند.
وزارت خارجه آمریکا اما جزییات بیشتری داد. در گزارش سالانه تروریسم، اشاره شد که از سال ۲۰۰۳ ایران به پناهگاه القاعده تبدیل شده است. گزارش سال ۲۰۰۸ می گوید: «ایران حاضر نیست نمایندگان ارشد القاعده را به دستگاه قضایی بسپارد. ایران به چندین درخواست مکرر برای تحویل اعضای القاعده پاسخ نداده و حاضر نشده آنها را به دادگاه بفرستد. ایران همچنین حاضر نشده نیروهای القاعده که پس از سقوط طالبان از افغانستان گریختند را دستگیر و یا محدود کند.»
در یک گزارش که در کمیته تسلیحاتی سنای آمریکا در مارس ۲۰۱۰ تنظیم شد، ژنرال دیوید پتریوس هم به نظرات وزارت خارجه آمریکا اشاره کرده و آن را تایید کرد و گفت: «القاعده هنوز از ایران به عنوان منطقه امن استفاده می کند و تسهیلاتی برای القاعده و گروه های مرتبط با آن وجود دارد.» ژنرال پتریوس گفت: «ایران بعضی وقت ها برخی از اعضای آنها را دستگیر کرده و فعالیت های آنها را به هم زده است اما هنوز نمی توان رفتار ایران در قبال القاعده را پیش بینی کرد.»
به طور کوتاه می توان گفت القاعده هنوز فعال است و در خاک ایران فعالیت می کند. دولت جمهوری اسلامی مانند یک نقطه فاسد است که ماهی های کوچک را می گیرد اما ماهی بزرگ را آزاد می گذارد. البته هیچ یک از این موارد عجیب نیست. کمیسیون بررسی حوادث یازدهم سپتامبر و دیگر فعالیت های تروریستی القاعده گفته بود ایران با القاعده همکاری می کند. پادشاهی سعودی هم شکایت می کند که شماری از اعضای ارشد القاعده در ایران فعالیت می کنند.
گزارش های زیادی از فعالیت القاعده در ایران هست اما طبق گزارش آسوشیتد پرس، سازمان سی آی ای گفته باید برنامه تعقیب و ردیابی آنها در ایران را متوقف کند. این باید خبر بزرگی باشد.
* توماس جاسلین، از کارشناسان بیناد حمایت از دموکراسی است.
عباس کیارستمی برنده جایزه نخل طلایی ۱۹۹۷ جشنواره کن برای فیلم "طعم گیلاس"، این بار در هنگامه و اوج بهم ریختگی های سیاسی تابستان گذشته ایران، فیلم "رونوشت برابر اصل" را ساخت که هم اکنون در رقابت جشنواره به نمایش در آمده است. کارگردان فیلم، ۶۹ سالگی خود را در لوسیانوِ ایتالیا، محل فیلمبرداری فیلم و به دور از خانه و کاشانه جشن گرفت.
در فیلم وی "کپی برابر اصل" به سه زبان انگلیسی، فرانسه و ایتالیایی گفتگو می شود که از این میان وی به انگلیسی سخن می گوید ولی به دو زبان دیگر مسلط نیست. آقای کیارستمی به خاطر فیلم هایی که به فارسی ساخته معروف است؛ فیلم هایی که مثلا در فضای یک ماشین ساخته شده اند یا در دهکده ها و بیرون شهر با دوربینی که به شکار چهره هایی ناشناس می رود.
"کپی برابر اصل" که در کافه ها و کلیساها توسکانی ایتالیا فیلمبرداری شده، رویارویی زن و مردی را نشان می دهد که گویا هرگز یکدیگر را ندیده اند؛ و در این باره تردید می کنی: شاید هم دیده اند(؟). این اولین فیلم (بلند) کیارستمی است که بیرون ایران و با بازی ستاره ای جهانی- ژولیت بینوش- ساخته می شود. با این وجود او در پوشاندن چهره ها به بیان محو خود وفادار می ماند و بیشتر به تضادهای بشری می پردازد.
خانم ژولیت بینوش می گوید: "عباس دست به کار خطرناکی زد؛ همه ما خطر کردیم... من از این ماجرا بهره بزرگی برده ام، زیرا او اتاقی به من داد تا شیوه خودم را حس کنم" و ادامه می دهد: "اینگونه نبود که با یک مفهوم در چهار دیواری زندانی شوی، چیزی بیش از این بود، بیشتر به این می مانست که: تو را در موقعیتی قرار می دهم، حالا شروع کن و بگو که هستی."
به راستی چنین موقعیتی عجیب است. خانم بینوش نقش زنی فرانسوی را بازی می کند که در دهکده گالری عتیقه دارد. ویلیام شیمل، خواننده آواز کلاسیک بریتانیایی که تاکنون در هیچ فیلمی بازی نکرده، عهده دار نقش پژوهشگر هنری است که آمده تا درباره ارتباط "کپی اثر با خود اثر" سخنرانی کند: این که چگونه کپی یک کار، زیبایی خاص خود را دارد و گاهی حتا اصل اثر را پشت سر می گذارد. پس از سخنرانی شخصیت اصلی خانم بینوش نمایان می شود و زمانی که با هم در حال نوشیدن قهوه اند ناگهان به نظر می رسد که وی را به عنوان یک مرد در گذشته خود مجسم می کند.
"عباس زیاد درباره شخصیتم در فیلم توضیح نداد." و می گوید: "اول فکر کردم شخصیت یک دیوانه را باید بازی کنم و متن را شروع کردم با حالتی روانی خواندن. عباس گفت: نه، شخصیت خودت را بازی کن، او خود توست. هیچ تفاوتی بین خیال و واقعیت وجود ندارد. اینجا بود که فهمیدم باید راه دیگری را در پیش بگیرم تا بتوان از پسِ تصویر شخصیت وی برآیم."
بینوش به عنوان هنرپیشه ای بی پروا معروف است که از خطر لذت می برد. وی در سال ۱۹۸۵ در جشنواره کن کشف شد، به خاطر بازی در نقش دختری شهرستانی رهسپار پاریس، در فیلم پر هرج و مرج و شهوانی به نام "رانده وو- ملاقات" از آندره تچینه. یک دهه پس از آن بیشتر فیلمسازان برجسته فرانسوی در فیلم های خود از بازی وی بهره برده بودند و او دیگر رو به سوی ایفای نقش هایی در سطح بین الملل داشت. در سال ۱۹۹۳ نقش قهرمان فیلم "آبی" از مجموعه سه رنگ کریستف کیشلوفسکی به وی سپرده شد و در سال ۱۹۹۷ برای بازی در فیلم "بیمار انگلیسی" ساخته آنتونی مینگلا جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن را از آن خود کرد.
او سال گذشته را در تور گذراند، با طراحی و اجرای رقص به همراه اکرم خان (طراح رقص مشهور هند) و در ادامه تور خود به نمایش نقاشی هایش از چهره کارگردانانِ همکارش در فیلم ها پرداخت. درباره دوره پس از اسکارِ خود می گوید که وقتی به فرانسه برگشت تلاش کرد که بیشتر در فیلم هایی متعارف و متداول بازی کند چرا که حس می کرد شاید از سوی جامعه سینمای فرانسه طرد شود؛ جامعه ای که او خانواده می خواندش و می گوید: "همیشه کمی احساس دوری از این فضا را داشته ام و نمی توانم بیشتر از این بی توجه باشم. چیزی ندارم که مراقبش باشم- و تنها با وقفِ تمام و کمال خود می توانم خودم را پشتیبانی کنم. آخرین بار پیش از این فیلم، آقای کیارستمی که در جشنواره کن در مسیرش قرار گرفت به او چشم دوخت و بی مقدمه از وی پرسید: "پس کار خود را در یک فیلم مشترک از کی شروع کنیم؟"
او برای دیدن کیارستمی به تهران رفت، جایی که کیارستمی برای بازی در فیلم شیرین در سال ۲۰۰۸ از وی یاری جست؛ فیلمی که کیارستمی در خانه خودش ساخته و تنها بر چهره زنان تمرکز دارد. در آنجا طرح "رونوشت برابر اصل" را با بینوش در میان نهاد.
زنی که خانم بینوش نقشش را بازی می کند دونده و شتابان به نظر می رسد. او از چیزی غمگین به توسکانی پناه برده، و شاید همان گونه که پسر ناخوداگاهش هشدار می دهد، شاید رویای عشق دوباره ای را می بیند. چیزی سرشار با بودن وی همراه است همچنان که میزبان زندگی های گذشته بوده است.
"می خواستم در این آشفتگی رهایش کنم" و می گوید: "فقط ببینید چگونه بر سنگفرش گام بر می دارد" و ادامه می دهد: "من این صندلهای پاشنه دار را در فروشگاه لوچیانو پیدا کردم." تنها چشم شاهزاده خانمی را می گیرد که منتظر شاهزاده ای از زمان دیگر است. راه رفتن با آنها دشوار و دردناک است. خانم بینوش گرما را با یاد می آورد هنگام رانندگی به بالای تپه و با دوربینی متمرکز روی چهره اش، در صحنه ای که می خواست مهمان را به کلیسای توسکانی ببرد، کلیسایی که برایش مفهومی ویژه داشت. "این یک شات ۱۲ دقیقه ای بود." و پس از آن پیاده می شوند و دوباره سنگفرش- و می گوید: "من به خودم گفتم باید پاهایم را فراموش کنم و فقط راه بروم."
او در فراز و فرود نقش، زنی را آشکار می کند که از شرم سرخ می شود و به سادگی می خندد؛ شخصیتی مصمم - ستیزه گر در عشق و شکست را به تماشا می گذارد. کارگردان جلسات تمرین زیادی ترتیب داد، "مدام در حال جست و جو و کنکاش بودیم، هر سه تای ما و در حال کشف. هیچ وقت از چیزی مطمئن نبودیم."
آقای شیمل، میهمان ناآرام، همچنان که گرفتار این زن شده با شخصیت ناراحت خود کشتی می گیرد. در حالی که مشخص نیست که آیا وی برای زن دست یافتنی است یا نه و یا تا چه اندازه تحت تاثیر وی قرار گرفته است.
بینوش می گوید: "وقتی که شخصیت من با وی در حال گفت و گو بود حس می کردی که همسر یکدیگرند، من با ویلیام طوری صحبت می کردم که انگار او همسر من است" و "همچنان که با یکدیگر کار می کردیم، ناسازگاری ما به هماهنگی بدل شد و من هیچ تلاشی برای شکستن این ریتم نکردم."
زن و مرد با هم در حیاط کلیساها قدم می زنند. یک بار در کافه، صاحب آنجا به خیال آن که زن و شوهرند، کلمات عاقلانه ای را در باب مشکلات زندگی زناشویی نثار خانم می کند. مرد با تلفن همراهش مشغول است ولی از دور می شنود که زن درباره "رفتار شوهران" به زبان ایتالیایی سرگرم گفتگوست. صاحب کافه او را نیز وارد گفتگو می کند، انگار که از ابتدا در این بحث شرکت داشته است.
برای شخصیت خانم بینوش در فیلم، این لحظه ای هست که ناگهان به واقعیت برخورد می کند: "مرد ناگهان بر می گردد و از وی می پرسد: چه جوابی بدهم؟ و زن با خشونت پاسخ می دهد: هرچه دوست داری!" -خانم بینوش می گوید: "این دقیقا همان گفتگویی است که میان یک زوج رد و بدل می شود."
آخرین باری که خانم بینوش به جشنواره کن آمد با فیلم کُشه - (نقاب)- ساخته مایکل هانِک در رقابت شرکت کرد. می گوید: "این فیلم جادویی است- نه تنها بخش هایی فوق العاده یا درخشان از آن، که تمام آن جذاب و فریبنده است."
"وقتی که با فیلم رانده وو-ملاقات- به جشنواره کن آمدم برایم بسیار لذت بخش بود- هیچ نمی دانستم چه خبر است. واکنون خوشحالم که با عباس در این جشنواره شرکت می کنم، چرا که داستان این زوج توسط او و از درون به بیرون و با درک عمیق از شخصیتها آفریده شده. و من گمان می کنم که او تحت تاثیر این زن قرار گرفته باشد، زنی که به پیشواز خطر می رود."
توافقنامه جدید برای مبادله سوخت اتمی ایران در خاک ترکیه که با پادرمیانی و رایزنی برزیل و ترکیه انجام شد، ممکن است مانعی در راه اعمال تحریم های جدید سازمان ملل علیه ایران باشد و دشواری های آمریکا برای رهبری جهانی و موانع حرکت قدرت های کوچکتر را نشان می دهد.
تهران اول این هفته بود که با حضور رهبران ترکیه و برزیل این قرارداد را امضا کرد و لولا دا سیلوا رییس جمهوری برزیل در یک گفت وگوی رادیویی گفت که این حرکت نشان داد می توان با گفت وگو به صلح و پیشرفت رسید.
دولت اوباما گفت هنوز نگرانی های قوی آمریکا به جای خود باقی است و این پیشنهاد، ضعیف تر از پیشنهادی است که سال گذشته از سوی آژانس ارائه شد و ایران حاضر به قبول آن نشد. برای مثال پیشنهاد قبلی می گفت ایران از غنی سازی اورانیوم بیش از سه یا چهار درصد، خودداری کند. پیشنهاد فعلی می گوید تا سطح بیست درصد غنی سازی انجام شود.
اورانیوم لازم برای ساخت سلاح باید تا ۹۰ درصد غنی شود. ایران همان مقدار اورانیوم را خارج می کند ولی با توجه به زمان، در طول زمانی که میله سوختی تحویل می گیرد، اورانیوم بیشتری هم تولید کرده است.
نگرانی دیپلمات های غربی و اروپایی این است که موافقتنامه جدید، روند اعمال تحریم ها در شورای امنیت را با مشکل مواجه کند. رابرت گیبس سخنگوی کاخ سفید گفت: «ایران باید نه در حرف که در عمل به مسوولیت هایش عمل کند و در غیر اینصورت با عواقب جهانی آن روبرو شود.» آمریکا چند ماه است که مشغول مذاکره برای تحریم های ایران است و تلاش کرده روسیه و چین را به فشار بیشتر بر ایران راضی کند. هر دو کشور روابط نزدیک تجاری با تهران دارند.
رییس جمهوری روسیه دمیتری مدودیف از این پیشنهاد استقبال کرد اما گفت مشکل هنوز به قوت خود باقیست و ایران هنوز به غنی سازی اورانیوم ادامه می دهد. وی گفت: «شاید نگرانی های جامعه جهانی هنوز به وقت خود باقی باشد.» چین هم از این پیشنهاد استقبال کرد.
آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار است با همکاری کشورهای عضو دائم شورای امنیت، توافق یاد شده را بررسی کند و یک سخنگوی آژانس گفت: «اهمیت این که به گفت وگو روی آورده شده، بسیار دلگرم کننده است.»
آمریکا با احتیاط کامل به فعالیت های ترکیه و برزیل که هر دو عضو غیردائم شورای امنیت هستند نگاه کرد. چرا که برای تصویب هرگونه قطعنامه و تحریم، به ۱۰ رای در میان ۱۵ کشور عضو شورای امنیت نیاز دارد.
واشینگتن هم گفته که هنوز به فعالیت های خود ادامه می دهد و اروپا هم هنوز حاضر نشده این توافقنامه را عامل توقف ببیند. هر دو کشور برزیل و ترکیه از شرکای دیپلماتیک و تجاری ایران هستند و سعی دارند خود را به عنوان قدرت منطقه ای و جهانی نشان دهند. ترکیه تمرکز خود را بر برنامه اتمی اسراییل متمرکز کرده که واشینگتن با آن موافق نیست و هر دو کشور، منافع آمریکا در منطقه را به نوعی به چالش کشیده اند. ترکیه علاوه بر آن، روابط نزدیک با ایران و سوریه دارد. برزیل هم به تازه گی تاسیسات و پایگاه نظامی آمریکا در کلمبیا را مورد انتقاد قرار داد و آن را متهم کرد که به نظام پس از کودتا در هندوراس، کمک می کند.
برزیل که داوطلبانه فعالیت های نظامی اتمی را کنار گذاشت، اعتباری جهانی به این دلیل برای خود به دست آورده و خود را به یکی از قدرت های در حال پیشرفت و گسترش نشان داده است. برزیل روابط نزدیکی با ایران دارد و حجم تجارت ها به سقف یک میلیارد دلار رسیده است.
اروپا و آمریکا می گویند این توفق از آنچه قبلا پیشنهاد شده بود، ضعیف تر است. در هر دو قرارداد، ایران حدود یک هزار و ۲۰۰ کیلوگرم از اورانیوم کمتر غنی شده خود را به خارج می فرستد. ایران پس از امضای این توافقنامه گفت به غنی سازی اورانیوم ادامه می دهد. یک مقام رسمی آمریکا می گوید: «طبق این قرارداد به واقع ایران هیچ چیزی را کنار نگذاشته و در مقابل از حمایت های بین المللی برخوردارد می شود.»
موضوع ایران در هفته های آینده به یکی از مسائل داخلی و خارجی تبدیل خواهد شد. در آمریکا، کنگره هنوز مشغول تلاش برای فشار بیشتر بر بخش انرژی ایران است. کاخ سفید واشینگتن نگران است که این تحریم های یکجانبه، تلاش های آمریکا در سازمان ملل را بی اثر و یا کم اثر کند. یک مقام رسمی آمریکایی گفت: م«مکن است طی روزهای آینده چپ و راست شویم، روزهای حساسی در پیش است.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر